İnsan sevdiği denizin fırtınasını da göğüsler

"Kuşlar yemek yerken ürkmesinler diye yolunu değiştiren insanı dünya elbette incitir."

Evin büyük çocuğu olmak benim için bir yük olurmuştur her zaman. Evin büyük çocuğu herkesin arkasını toparlar, aile üyelerinin iyiliği için bir robot misali çalışır, kalbi kırılmaz, üzülmez, canı yanmazdı. Yanmazdı yanmazdı da, gerçekten yanmaz mıydı? İlk gözden çıkarılan kişi olur bu çocuklar. En çok fedakarlık yapan kişi olmalarına karşın hep unutulan kişilerdir. Göz ardı edilir, umursamadı. Neden böyle olurdu peki? O çocuklar neden hiç düşünülmez?

Bazen kendime üzülüyorum başkaları için gösterdiğim fedakarlıkları kendime gösteremediğim için

o kadar çabalamama rağmen hiçbir şey beceremedim...

Karşılık beklediğimden deil belki ama ona dair her seyi en ince detayına kadar düşündüğüm birinin bana yaptığı düşüncesizliği sindiremiyorum, insanı bu kadar kıran bi his yok.

Yine ben darmaduman oldum. Yine ben yıkıldım. Yine ben hiçbir yere sığamadım.

M.

Anne ben bir suçluya aşıktım.

Bitmek için başlamaz mı her şey aslında?

Sevgi benim için sadece bir zaman sonra insanı üzecek bir duygu

Bazı insanlar kendi kendine iyileşmek zorundadır.

Kimseye yardıma ihtiyaçları olduğunu anlatmazlar, belli etmezler.

Charles Bukowski

Söyle, buldun mu, aradığın aşkı söyle.

Yoksa yalnız mısın sen yine.

Benim gibi boynu bükük gözü yaşlı tek başına.

Tıkanmakta ısrar eden burnum 🤝🏻 onu hayatımızla tehdit eden ben

Artık yeter. Lütfen başım artık dönmesin, ellerim titremesin, kalbim göğüs kafesimi döver gibi çarpmasın. Yoruldum. Gözümün altındaki morluklardan, bakışlarımdaki ruhsuzluktan, sürekli kulaklık taktığım için yara olan kulaklarımdan bıktım. Şarkılar bile yetersiz geliyor sığınmak için.