Kış güneşiyim ben…

“Ölmek için gençsin.” Yaşamak için bitkinim, nefes almak için yetersizim, sevmek için beceriksizim ama kahverengiyi üstümde bir türlü benimseyemedim, gidemedim.

Günden güne bir çöküş yaşıyorum. Terk edilmiş bir evin hâlini almaya başlıyorum. Bir şeyler çok yoruyor beni , ne olduğunu bilmiyorum. Yıkıldı yıkılacak bir evden , enkaza döneceğim biliyorum. Fazla düşünmenin sonuçları bunlar , biraz kaybetmenin hırsı var . Bildiğim bir şeyler var ama bilmediklerim daha fazla . Enkazlar toplanır , bir köşeye atılır . Öyle olacağım biliyorum .

gidenler fotoğraflarda kalır, fotoğraflarsa kalanlarda.

Biri sizden bir defa gittiyse ve geri dönmek istediyse affetmeyin. Biri sizi aldattıysa ve üstüne üstlük geri döndüyse affetmeyin. Biri size yalan söylediyse affetmeyin. Biri sizin güveninizi kırdıysa affetmeyin. Çünkü bir şeyi yapan bir daha yapar, yapmaz diye bir şey yok. Affetmeyin.

Bir gün, oturup saatlerce kitaplardan, şarkılardan, filmlerden konuşabileceğim birini bulacağım. Bu da kendime sözüm olsun. Çünkü Jack London’ın dediği gibi, “Hayat, ancak böyle insanlarla bir araya geliyorsan yaşamaya değerdir.”

sen gittikten sonra hiç gülmedim ama çok ağladım.

belki akmadı yaş gözümden,

ama bilirsin, içim kan ağladı derler.

~

Yüklerinden arınmış, daha minimal ve sade bir yaşam.

Özlüyorum ama geri gelsin istemiyorum. Konuşmak istiyorum ama yazmak istemiyorum. Umrumda değil ama aklıma geldiğinde üzülüyorum. Seviyor muyum? Unutuyor muyum? bilmiyorum. Yürümeye ikna edip yol ortasında öylece bıraktığınız herkesin gölgesi başka yerlerde önünüze düşecek umarım zaman sana hayatın boyunca yanında olmasına ihtiyaç duyacağın kişiyi geçmişinde nasıl yok ettiğini gösterir...

Aslında sana söylemek istediğim o kadar çok şey var ki. Ama hepsini dilimle bir bir eziyorum, içime atıyorum. Seni sevdiğimi bil yeter.

-B

'Daha gerçekçi yaşıyorum artık hayatı.

Çabalamayan kimse için , çabalamıyorum mesela.

Soğuk olana buz,

Sıcak olana güneş gibi oluyorum.

Önceliğine alanı önceliğime alıyor,

Değer verene değer veriyorum.

Bencillik değil bu.

Bu olsa olsa, daha fazla kırılmaktan,

Korumaktır kendimi...'

"Lügatinda ne kadar çok kelime olursa olsun; Kendini anlatmak için bazen sessizliği seçersin."

Kendimi sürekli anlatma derdindeyim anlamaz ruhlara, içi boş duvarlara.

Kendi hayatımın başrolü olmaya çalışıyorum. Hayat benim ama yaşayan ben değilim. Birileri rolümü sürekli çalıyor .

𝙎ı𝙠ı𝙡ı𝙙ı𝙢, 𝙖𝙢𝙖 𝙗𝙪 𝙨𝙚𝙛𝙚𝙧 𝙜𝙚𝙘̧𝙢𝙚𝙮𝙚𝙘𝙚𝙜̆𝙞𝙣𝙞 𝙗𝙞𝙡𝙙𝙞𝙜̆𝙞𝙢 𝙗𝙞𝙧 𝙨ı𝙠𝙠ı𝙣𝙡ı𝙠 𝙗𝙪, 𝙨𝙖𝙣𝙠𝙞 𝙘̧𝙤𝙠 𝙪𝙯𝙪𝙣 𝙨𝙪̈𝙧𝙚𝙙𝙞𝙧 𝙘̧𝙞𝙠𝙢𝙖𝙮𝙖 𝙘̧𝙖𝙡𝙞𝙨̧𝙩𝙞𝙜̆𝙞𝙢 𝙤 𝙘̧𝙪𝙠𝙪𝙧𝙪𝙣𝙙𝙖𝙣 𝙩𝙖𝙢 𝙘̧𝙞𝙠𝙖𝙘𝙖𝙜̆𝙞𝙢 𝙙𝙚𝙙𝙞𝙜̆𝙞𝙢 𝙯𝙖𝙢𝙖𝙣 𝙩𝙚𝙠𝙧𝙖𝙧 𝙤 𝙘̧𝙪𝙠𝙪𝙧𝙖 𝙙𝙪̈𝙨̧𝙢𝙪̈𝙨̧ 𝙫𝙚 𝙗𝙪 𝙨𝙚𝙛𝙚𝙧 𝙘̧𝙞𝙠𝙢𝙖𝙮𝙖 𝙪𝙜̆𝙧𝙖𝙨̧𝙢𝙖𝙮𝙖 𝙢𝙚𝙘𝙖𝙡𝙞𝙢 𝙮𝙤𝙠 𝙜𝙞𝙗𝙞𝙮𝙞𝙢.

aşk sadece birbirini sevmek değilmiş. aşk birbirine karşı şefkat göstermekmiş. birbirinin kıyamadığı, üzemediği, kıramadığı insan olmakmış; zaafı olmakmış. kimsenin dokunmasına, bakmasına izin verememek; onu kendinden bile korumakmış. bazen sinirlenip kırıcı şeyler söyleyip sonra o sözleri söylediğin için kendinden nefret etmekmiş. karşındaki kişinin üstüne titremekmiş. herşeyden herkesten önce onu düşünmekmiş. gece yatarken-sabah uyandığında ilk aklına gelen kişi olmakmış. aşk bir insanda kendini bulmakmış. eksik parçanın yerine oturmasıymış. aşk güvende hissetmekmiş. dışarıda fırtınalarda kopsa senin içinin dingin bir deniz gibi olmasıymış. aşk birazda çocuklaşmakmış. 40 yaşına da gelsen içindeki çocuğu onunla birlikte yaşatabilmekmiş. aşk birazda korkutucuymuş. bağlanmaktan, çok sevmekten, gitmesinden korkmakmış. aşk insana renkleri getiren, karanlığına ışık olan, yalnızlığına arkadaş olanmış. onsuz bir hayat düşünememek ama bir o kadarda saçmalıklar yapmakmış. aşk birazda kavga etmekmiş... saçma sapan bir sürü sebepten dolayı tartışıp sonrasında gönül almakmış. aşk insanın kendini evinde hissetmesiymiş. elinin yumruğu kadar olan bir kalpte yer bulmakmış. aşk bu dünyada tüm duyguları içinde barındıran tek duyguymuş. en güçlü ve en unutulmaz...

-geceninmaviisi