Bazı insanlar eskide kalır, bazı anılar ise biz de.

Bir varmış bir yokmuş, içim acılarla dolmuş ve her şey son bulmuş.

Kanadı kırık bir melek değilim ben, umudu kırık bir genç kadınım ben, yılmış beklemekten “güzel şeyler olucak” diye diye içinden.

Ve o cennete gidip geri döndü ve o cenneti temsil eden melek yüzlü.

Gözleri koca bir galaksiyi aydınlatır, gülüşü güneşi kendisine düşman saydırır. O gökyüzünde yaşayandır.

Piraye’nin Hikayesi.

Tam hikaye bu belli. Al sana Piraye’nin aşkı için ödediği bedeli. Serseri ağzına aşık olmuştu Piraye onun oysa ki, bilmiyordu ki aşık olduğu o serseri ağız onu yaralayıp zehirliyeceğini. Nazımdı adı oysa ki. Şiirlere sığmazdı kendisi. Serserinin biriydi. Ezerdi herkesi, yoktu içinde merhameti, oysa Piraye ki her şeyi masumluğu ile gören kişi, onu ağlarken bulmuştu yolun ortasında “belki, belki onun da birine ihtiyacı var” diye umut tohumu serpiştirdi, yanaştırdı kendini ama bilemezdi, Nazım onun gibi değil, bencil bir serseri aşıktı kendisi. Nazım, takmazdı kimseyi, üzüldüğünde ise istediği olmadığı içindi. Piraye denk geldi, öyle ki bir süre Pirayeye kendini yakın tutup onu izledi, aşkını itiraf etsin, zayıf noktalarını ona göstersin diye bekledi. “Sonra noldu, peki?” Piraye anlattıkları ve hissettikleri ile kaldı, ortada öylece, belki ona bir şans vermemeliydi ama oldu ki, Piraye böyle yaşadı gitti. Sevileceğini sanıyordu halbuki ama Nazımın bencil tavırları ve serseri ağzı onu da üzüp zehirledi, artık asla sevileceğini düşünemezdi Piraye güzeli.

İyi geceler Deniz’im.

Dipnot: Bu hikayenin ortası ve son kısmıdır. Pirayenin bundan başka iki parçası daha var bunlar da bloğumda bulunuyor. Önce sonunu, sonra başını sonra ortasını okumanız şeklinde tasarlanmıştı. Ortası olmicaktı fakat Nazım ve Piraye arasında tam ne yaşandı bilinmek istedi. O yüzden uzun uzun yazdım. Ortası ile hikaye son buldu. Dilerim kimse Piraye değildir veya Piraye ise hiçbir zaman Nazımlara denk gelmez. Sevilmeniz dileğiyle.

“Ölmek için gençsin.” Yaşamak için bitkinim, nefes almak için yetersizim, sevmek için beceriksizim ama kahverengiyi üstümde bir türlü benimseyemedim, gidemedim.

Bunu duymaya kimin ihtiyacı var bilmiyorum ama sen elinden geleni yaptın, o çaba vermek istemediyse bu senin eksikliğin veya senin eksik hissettirdiklerin ile alakalı değil, o küçük hayatında seni istemedi sadece, fazla büyüktün. Fazla görkemli, fazla iyi.

Zorbalamış bir ruh, yarım bir ruhtur.

Kendime bile yabancı olduğum bir hayattayım.

Herkes düşman, herkes, herkese düşman. Herkes nefret alan. Herkes, herkese nefret kusan. Bitmeyen bir döngü bu, inan. Özgüvensizlikler etrafında uçan, kaybeder bu savaşı her an.

Boş bir ömrün temsilcisiyim.

Kalsam neye yarar, ölsem kim ağlar?

Son Bir Bulut Yolculuğu.

Görüyor musun şunu? “Neyi?” Onu. Görüyor musun onu? Şekil değiştiren bak, şunu! Duygu bulutu. “Duygu bulutu mu?” Duygu bulutu. Can acıdığında yağmur serper, güldüğünde yok olup gider, düşünceliysen tepende durup,bekler. Duygu bulutu bu mutluluk ile güzelliğini kaybeder. Onu yok saysan da yine de seni sever ama belli edemez ara sıra gider, insana benzer, ne kadar sevgi verirsen o kadar sever ama sevgin de yetmez eğer kendini geliştiremezsen meğer duygu bulutu acı çekmemek için uğraşanı benimser, onu affeder, yanında durup bekler. Duygu bulutu aynı insan gibiymiş meğer farkı insanlar vefasız, duygu bulutu ise sonsuz sadaktini önüne serer.

İyi geceler Deniz’im.

Nüzhet de Burhan’a umut verip Ragıp ile evlendi. Diceklerim bu kadar.

Yüzündeki hüzün, gözlerindeki yaş, etti kalbini taş.

Renksiz ruhlara gökkuşağı olduğum için bilinmez bu değerim, görünmez sevgim.