"Savaşım kendimle, kazanırsam kaybedeceğim."
59 notes
·
View notes
Bazı olaylar yaşandıktan sonra gelen ben harbi yalnızmışım bu dünyada hissi
72 notes
·
View notes
Sanki içimde biri ölmüşcesine hıçkırarak ağlamak istiyorum. Kendime sımsıkı sarılarak sadece hıçkırarak ağlamak istiyorum.
293 notes
·
View notes
Kendimi herkese ve her şeye yük gibi hissediyorum konuşmaya çalışırken gülsem bile boğazımda böyle yumruk oturuyor guluyorum ama göğsümde bir öküz var heyecanlanınca olusan o kalpteki güzel hissiyat canımı yakıyor cünkü heyecanlandığım için değil üzgün olduğum için sürekli orda var bu beni yoruyor sürekli devam et devam et demek dışında kimse bir şey demiyor devam edicek halim var mı görmemeniz üzüyor eriyorum hiçbir şey düşünmeyeyim diye 3 günde 3 dizi bitirdim iyi değilim ya ben iyiyim demeklede iyi olunmuyor artık ve mutlu veya iyi gözükmektende yoruldum birine bir şey anlatmaktanda öyle
63 notes
·
View notes
Ve sonra herkes gitmiş.Geriye genç kızın kafasında susmayan sesler,zihninde tekrar tekrar dönen anılar ve karanlık bir hiçlik kalmış...
78 notes
·
View notes
Hastalıktan mı yorulurdu insan
yoksa bitmek bilmeyen düşüncelerden mi...
30 notes
·
View notes
Biliyor musun? Çoğu zaman yorgunum diyecek kadar bile güç bulamıyorum kendimde.
44 notes
·
View notes
Normal dediğimiz günlerimiz ne kadar değerliymiş meğerse. Dert dediklerimiz ne kadar basitmiş. Acelelerimiz ne kadar gereksizmiş. Korkmadan hareket etmek ne büyük nimetmiş. Rahat bi şekilde uyku uyuyabilmek, yemek yiyebilmek, nefes almak ne büyük hediyeymiş..
284 notes
·
View notes
Dostoyevski "İnsancıklar" adlı kitabında: "Çok tuhaftı, ağlayamadım. Ama ruhum paramparça olmuştu." diyor. İnsanın içine atmasının, güçlü görünmeye çalışmasının en yorucu hali bu olsa gerek.
91 notes
·
View notes
Hayat bazen; ne ben söyleyim ne sen sor gibi işte.
@naif-cumleler
68 notes
·
View notes
Bacakların çok yorulduğunda ayakta durmak yürümeye devam etmekten daha zor gelir bilmem anlatabildim mi
81 notes
·
View notes
"Ne yapıyorsun?"
"Bekliyorum"
"Kimi?"
"Birini bekliyorum ama kim olduğunu bilmiyorum, içimde bir boşluk var ve dolduracak kişiyi bekliyorum galiba, yada yaralarımı bir daha açılmayacak şekilde saracak kişiyi. Sonra güneşimin doğmasını bekliyorum. Karanlığımda yanacak bir ışık bir umut..."
"Çok şey beklemiyor musun sencede?"
"Bunlar çok mu?"
"Az mı? Oturup bütün ömrün boyunca yalnızca bekleyerek karanlık olan hayatını daha da mı karartacaksın? Yada oturduğun yerden bir şeyleri bulmayı mı bekleyeceksin?"
"Aramalı mıyım? Bütün ömrümü arayarak ta geçirmek istemiyorum"
"Sende basit yoldan bu hayat denen yolda oturdun yani bekliyorsun?"
"Evet ilerleyecek gücüm kalmadı"
"Böyle beklersen karşına kimse çıkmaz. Ömrünü böyle çürütme. Kendini illa birilerine ihtiyacın varmış gibi şartlandırma, koşullandırma. Sen kendi kendine kalkamıyor musun? Ya o yaraların, zamanında güvendiğin insanlar açmadı mı onları? Ki yeni gelecek birisinden onları kapatmasını bekliyorsun? Yapma bunu, sen bunca şeyi yaşarken ve aşarken tektin, bundan sonra da devam edebilirsin"
"Ama yalnız başıma olmaktan çok yoruldum, bu yol çok uzun. Bütün yolu tek başıma aşmak istemiyorum"
"Elbette ki bir gün bu yolda karşına doğru kişiler çıkacak ama sen burda oturduğun sürece yoldan geçen insanlar, yolu buraya düşen kişiler dışında bir şansın olacak mı sanıyorsun? İlerlemezsen, aşmazsan bu kuru çölü, kuru toprağı, yeni yerlere gitmezsen kim çıkacak karşına? İlerleki, yeni yerlerde bul o güzel insanı. Onu böyle ara ama asla unutma, senin illaki birine ihtiyacın yok. Kendini şartlandırma, koşullandırma, sen tek de yapabilirsin çünkü yalnızken de çok güçlüsün.Bu hayat denen uzun yola başladığında da tektin, zor şeyleri aştığında atlattığında da,bunu asla unutma"
24 notes
·
View notes