Eskiden üzüldüğüm zaman ağlıyordum, şimdi ne zaman ağlayacağım hiç belli olmuyor. Bazen en olmaması gereken yerlerde geliyor ve uygun bir yer bulama kadar kendimi sıkıyorum ve sonunda ya hissizleşiyorum ya patlıyorum.

"Şehirlere sığamıyorum." Diyordu bir kitapta. Nasıl sığmaz bir insan bir şehre demiştim. Sığılmıyormuş..!

Sen de mi benim gibi yalnız hissediyorsun?

Nereye kaçarsanız kaçın,

Günün sonunda düşüncelerinizle yalnız başınıza kalıcaksınız.

O kadar inancım kırılmış ki herkesten biri beni gerçekten sevse inanmam, güvenmem. Ne kadar üzücü...

Büyük bir yorgunluğun içindeyim ve hiç geçmiyor.

M.

"Bana dünyanın en güzel cümleleri de kurulsa, ben karşımda ne gördüğüme bakıyorum."

Davranışa yansımayan şeyler, bende pek anlam ifade etmiyor.

Aaa ben

İçim sızlıyor

Mutlu ve huzurluyum.

İşte bu beni kaygılandırıyor.

Ben haklı olmak istemiyorum, ben anlaşılmak istiyorum.