Daha önce hiç görmediğimiz, adımızı dahi unutacağımız, bilinmedik bir yere gidelim beraber. Uzaklara, çok uzaklara. Hiç bilmediğimiz sokaklarda koşalım. Bizi tanımayan insanların arasında kahkahalar atıp, acılarımızı unutalım. Her bir sokağın köşebaşında sarılıp ilaç olalım birbirimize. Hiç bilmediğimiz bir şehrin sokaklarına bizden izler bırakalım. Kendi hikayemizi yazalım. Yazıp, çizdiğimiz hikayenin başrolü olalım. Birlikte kaybolup, birlikte yenilenelim.

En kötüsüde şu: böyle olacağını biliyordum. Ama yine de kendi kendime heyecanlandım.

“Doğru kişiyle geçirdiğiniz her an kalitelidir..”

"Keşke düşüncelerim de kapansa gözlerim kapanınca."

W.Shakespeare

birilerini kaybetmemek için çabalarken kimsenin beni kaybetmeye korkmadığını farkettim

" Sinirliyken söylenmiş olan her şey,sakinken düşünülmüştür."

Ben hiç kimseyim... Başka bir tabirle karanlığa bakınca gördüğün o boşluğum.