Jedyne "wsparcie" jakie dostaje od mojej rodziny to ciągle słuchanie jaka to ja jestem podła i najgorsza, że jedyne co umiem to głodzeniw się, że wszystko to moja wina, ja wszystko psuję, że gdyby był w rodzinie problem to wszyscy by mieli anoreksję, że jakim prawem ja śmiem nie być zdrowa, że nie chcą mnie i nie mogą się doczekać aż mnie zamkną w szpitalu, że nie chcą na mnie patrzeć, na nic nie zasługuje i nie mam prawa o nic prosić...

Usuńcie mnie, proszę...

Czemu ja żyję? Ile jeszcze razy mam próbować?

nic sie nie dzieję, po prostu przegrywam walkę z samym sobą

.

nie przywiązuj się bo będzie boleć

od nie jedzenia mi slabo,

ale od jedzenia mi niedobrze.

Nigdy nie powinniśmy łzami płacić za miłość

Bądź moją ucieczką nie chce znów uciekać w używki

Nie jestem niczyją pierwszą opcją.

patrzę oczami które już dawno chciałam zamknąć

Żałuję, że nie zabiłem się gdy byłem dzieciakiem

jeśli ktoś jest pusty w środku, ma tendencje do uzależnień

czasem potrzebuje wsparcia, ale nigdy o tym nie powiem

.

Co mnie nie zabije to rozpierdoli psychicznie

Jestem już po prostu zmęczona tym wszystkim..

Marzę by poznać kogoś kto myśli jak ja kto rozumie moje problemy i uczucia kto zostanie na zawsze a nie na chwilę