Czasem za słowem "nic" lub "nieważne" kryje się bardzo wiele. Ale lepiej odpowiedzieć tak niż czasami tłumaczyć się z czegokolwiek. Po prostu tak łatwiej.

Jestem zmęczona Może już się położę Może na tory Może skoczę z dachu Może leki wezmę Może się potnę Może sznur na szyję założę Siły nie mam już Wegetuję

Bywało ze płakałam całą noc, po czym musiałam po prostu wstać i wyjść do ludzi jakby nigdy nic.

W głębinach serca, gdzie ból skryty, Chciałabym zanurzyć się na chwilę. W bezkresnym oceanie, gdzie cisza krąży, Chciałabym zapomnieć o wszystkim, co boli. Czasem wiatr wieje zbyt mocno, Życie przestaje mieć smak. Wtedy myśli unoszą się tak wysoko, Chciałabym zamknąć oczy na zawsze, przestaję myśleć.

Jebie to wszystko niedługo się zajebie już nic mnie nie obchodzi wezmę garść tabletek popije vodka otworzę etui wyjmę żyletkę i zacznę tonąć swe żyły tak by nikt mnie nie uratował jak kiedyś

Czemu ja żyję? Ile jeszcze razy mam próbować?

W mroku głębokiej nocy, Gdzie cienie się ukrywają, Przez lęki nasze wiodące, Pragnienia śmierci się snują. W sercach skryte, nieodkryte, Tęsknota po spokoju wiecznym, Tam, gdzie sny się z pogardą plączą, Pragnienia śmierci w wiecznym wymiarze. Czasem cicho, jak echo wiatru, Niosą łagodny szmer swoich słów, Ciągną nas ku czarnym przestrzeniom, Gdzie ból i cierpienie mają kształt.

Mam ochotę leżeć całymi dniami w łóżku i unikać tego świata

W głowie echo wołające o pomoc, nikt nie słyszy. Od środka martwa na zewnątrz żywa, maska na twarzy, uśmiech fałszywy. Za maską smutek kryje się prawdziwy. Krytyka, kompleksy, nadwaga to są problemy płacz w nocy w czterech ścianach i kredka srebrna, to jest zabawa.

Wystarczy tylko się uśmiechać, by ukryć zranioną duszę, i nikt nawet nie zauważy, że cierpisz.

Najgorsze chwilę spędzam samotnie żeby nikt się nie dowiedział jak bardzo jest źle

kiedy ktos mnie pyta jak sie czuje to logiczne ze nie odpowiem ze sobie juz nie radze i codziennie mysle o tym zeby w koncu to skonczyc bo wszystko mnie przerasta

Pragnę tego jedzenia. jest w kuchni, wiem, że tam jest. ale nie mogę go zjeść. już późno, nie mogę. ale pragnę tego.

w tę melancholiną noc, z muzyką w słuchawkach, leżałam, myślałam, płakałam, myślałam wciąż nad tym, czy to co robię dłużej sens ma, płakałam ze świadomością, że "gorszy czas" od wielu lat trwa. patrzyłam w gwiazdy, licząc na cud, że wszechświat doceni, mój włożony we wszystko trud. łzy wszystkie wylane, i noce nieprzespane, tak się jednak nie stało, wierzyłam w wszechświata moc. a teraz tylko wciąż wspominam, tę melancholijną noc.

Dni stały się jakieś przytłaczające, noce zaś cholernie długie.

Dosłownie ostatnie dni to myślę tylko o tym czy by się nie zajebac

nienawidze swojego obrzydliwego ciala mam go dosc.