#liefde voor het leven | Explore Tumblr Posts and Blogs

twafordizzy · 21 days

Text

Mario Vargas Llosa huldigt Jorge Amado

Jorge Amado; bron beeld: blogspot.com Wie zoekt zal vinden en ik vond wat ik zocht. Mijn Latijns Amerika is het woordenboek dat schrijver Mario Vargas Llosa schreef over zijn Latijns Amerika. Een verzameling teksten die gaan over de vele personen en perspectieven die Zuid-Amerika biedt. Daarin vond ik een ode aan de Braziliaanse schrijver Jorge Amado (1912-2001). Vargas Llosa zocht de Braziliaan…

View On WordPress

0 notes

niet-altijd-even-goed-bezig · 3 months

Text

Ik heb net nog eens door heel mijn Tumblr gescrold, tot aan het allereerste bericht dat ik ooit schreef. Verschillende teksten herinner ik me nog als de dag van gisteren, bij sommigen heb ik geen flauw idee meer waar ze over gingen. Maar wat ik wel weet is dat ik in de loop der tijd gegroeid ben als mens. Ik ben nog steeds mijn weg aan het zoeken in het leven, maar ik sta al verder dan ik bij mijn eerste post dacht dat ik zou raken. Mijn Tumblr heeft vele emoties van mij gezien, blij, boos, triest en angstig. Liefde en verdriet kwamen aan bod, en soms schreef ik gewoon omdat ik dacht: "anders word ik zot!' Mijn Tumblr zal altijd mijn plaatsje blijven waar ik mijn emoties van het moment kan in gooien. Waar het mij niets uitmaakt hoe veel mensen het zien. Het is een soort dagboek van mezelf dat iedereen die het wil mag lezen. Als iemand iets kan halen uit een van mij berichten dan is dat goed. Is het gewoon een bericht geweest om van mijn eigen gedachten af te raken die in de weg zaten, dan is dat even goed. En ja ook af en toe een berichtje reposten van iemand waar ik zelf moed uit haal hoort erbij voor mij. Ik ga dus gewoon blijven verder doen zoals ik al 4 jaar bezig ben. Bedankt aan de mensen die mij volgen dat ik hier gewoon alles mag neerzetten wat in mij opkomt!

#mijn leven #nederlands #nederlandstalig #mijn gedachten #mijn gevoel #gedachten #het leven #liefde #vriendschap #angst #verdriet #verdrietig #blij #tumblr milestone #writers on tumblr #tumblr #blog #dagboek #bedankt

3 notes · View notes

devosopmaandag · 25 days

Text

De tuinman en de dood

In januari kocht ik meteen het dagboek* van Derek Jarman, de kunstenaar die in 1994 op 52-jarige leeftijd overleed aan aids. Hij besluit Londen achter zich te laten en begint een leven in een oude visserswoning aan de uiterste rand van Engeland. Langzaam en niet vooropgezet ontstond een tuin die hij bevecht op de plek. 'Moderne natuur' begint op 1 januari 1989. Ik verloor me al snel in het boek. Stormen, maanlicht, zeekool, het vuil dat zich ophoopt langs de zeekant, de in de nacht opgloeiende kerncentrale van Dungeness, nachtelijke eenzaamheid, dappere plantjes, alles vloeit samen in een meeslepend dagboek.

24 februari: “Ik leef in geleende tijd, dus zie ik geen reden waarom het me niet zwaar te moede zou worden.” 31 maart 1989: “Zon een volmaakt witte bol in een krijtachtige hemel, nevel waait in melkachtige sluiers over de Ness, stil, teer-pastelgeel wilgenkatjesbos schittert in het zilverige licht.“ Ik stop met lezen. Ik zou niets liever willen dan doorgaan, maar besluit enkele weken te wachten tot we op 1 april voor twee maanden in Saint Julien le Petit verblijven. Het voelt als het juiste ding om te doen, alsof de inhoud te kostbaar is om zomaar te verspillen.

Hier zijn we nu, in een degelijk huis met uitzicht op het dal van La Maulde. Ik sla het boek weer open. 1 april 1989: “April werd ingeluid met een ongenadige kou die 's nachts omsloeg in een bittere oosterstorm. “ Enkele dagen later is April uit. Ik wil niet aan de maand mei beginnen, onze laatste maand hier. Ik stel het einde van zijn boek en zijn leven voorlopig uit. Het is nu eenmaal geen gewoon dagboek.

Jarman heeft van kinds af aan een grote liefde voor planten, die in zijn kostschooljaren vermorzeld wordt, maar die in Dungeness weer tot bloei komt. Met grote aandacht schrijft hij in zijn dagboek over nederige gewassen, over worstelende plantjes, door de zand gegeselde knoppen van de lissen. Hij haalt poëzie aan en oude botanische beschrijvingen Zo lees ik wat Samuel Pepys in de zeventiende eeuw over salie schrijft: “Saly is in't bysoncer goet voor hooft ende hersens, spoort den sinne en het gehuegen aen, sterkct den zenewe, heelt den gesondheyt der lammen ende beevende litmaeten.” [hulde aan de vertalers!]

Dan vind ik hier in de tuin, naast een kronkelend stroompje een onooglijk plantje dat ik niet ken. Het blijkt de 'goudveil' (chrysosplenium oppositifolium) te zijn, behorende tot de steenbreek-familie. Ik vind op een site de beschrijving van Rembert Dodoens, een zestiende eeuwse arts: De Gulde Steenbreeck groeyt in sommighe broeckachtighe oft poelachtighe, waterachtighe, onderloopende plaetsen van Brabandt ende Vlaenderen en op sandachtighen ende onvruchtbaeren magheren grond. Aerd, Kracht ende Werckinghe Gulde Steenbreeck en wordt nerghens in ghebruyckt; ende wat kracht dat het heeft van eenige sonderlinghe sieckte te ghenesen / is ons noch ter tijdt onbekent.”

Op 1 mei zal ik na deze eerste zin uit het hoofdstuk verder lezen: “Het geluid van een koekoek weerklinkt in het drasland.”

* 'Moderne natuur – Aantekeningen uit een tuin aan de rand van het bestaan'| Derek Jarman | vertaling Henny Corver en Nico Groen | Das Mag Uitgevers | 2024

3 notes · View notes

echteliefde · 28 days

Text

Welkom bij échte liefde, waar zelfliefde de kern vormt van ons bestaan. In een wereld die ons constant uitdaagt om anderen te behagen, vergeten we soms het belangrijkste: onszelf liefhebben. Het begint allemaal bij jou – de relatie met jezelf bepaalt de kwaliteit van je leven.

Zelfliefde is geen egoïsme, maar een noodzaak. Het is het besef dat je waardig bent, ongeacht de mening van anderen. Het is het omarmen van je imperfecties en het vieren van je unieke kwaliteiten. Het is de kracht om jezelf te vergeven en vooruit te blijven gaan, zelfs als het leven moeilijk wordt.

Wanneer je jezelf liefhebt, straal je dat uit naar anderen. Je trekt mensen aan die je waarderen voor wie je echt bent, en je vermijdt giftige relaties die je energie uitputten. Zelfliefde stelt je in staat om jezelf te zijn en je ware roeping te vinden in dit leven.

Dus neem de tijd om naar binnen te kijken en jezelf te omarmen. Geef jezelf de liefde en zorg die je verdient. Want pas als je van jezelf houdt, kun je ware liefde vinden en je bestemming vervullen. Je bent het waard. Je verdient het. Liefde begint bij jou.

#echteliefde #tilburg #liefde #nederland #pet #love #art #selflove #self love #ceasefire #food #2024 #save palestine #save space #the circle

2 notes · View notes

280507 · 6 months

Text

Ik wil niet ergens zijn. Behalve hier, misschien. Waar de eenzaamheid me zonder moeite weet te bevatten. Waar de nacht me niet per se kapot wil. Waar de herinneringen voor vergetelheid zorgen. Zoals gewoonlijk zal ik er niks mee inzitten om de sleur niet te doorbreken. Ik ben gespecialiseerd in het zittend gebrek aan beweging. Ik heb gedachten als: "Kandelaars, je kunt niet met hen leven maar ook niet zonder hen.", "Een blinde vlo heeft de hond niet voor het uitkiezen" en "Alleen zijn is het lot van de vele personen in mij." Als je met gedachten niks opschiet moet je niet bang voor ze zijn. De schaduw van de liefde is met geen licht te vangen. Tenzij je het licht eerst uit de duisternis snijdt. De vorm is belangrijker dan de inhoud, op voorwaarde dat je in staat bent ze met elkaar te verwarren. Met z'n tweeën liep ik over de kasseien van mijn eigen stad, en zonder iemand naast mij belandde ik in een steenloze andere stad, die louter bestond uit het drijfzand in m'n kop. Het verlies is groot, het verdriet is groter, het pijnlijke verlangen naar onverschilligheid is het grootst van al. Ik wil niet voor mezelf leven, ik wil voor een ander leven en daarmee maak ik de ander dood. Met een sms of een mail of een kort telefoongesprek maak ik die ander weer levend, maar zoals vroeger wordt het nooit meer. De weg naar m'n huis wordt steeds moeizamer gevonden terwijl ik toch uit mijn raam hang en schreeuw "Hier moet je zijn! Hier!" M'n stem wordt natuurlijk niet gehoord. Dat is typisch voor een stem die aaneen is geregen met gefluister, onbegrijpelijke kreten en adem die vergeefs naar woorden zoekt. Wil ik terug in de tijd? Dat zou kunnen maar het verleden wil niet meewerken.

- H. Brusselmans

5 notes · View notes

jurjenkvanderhoek · 4 months

Text

IN DIERVERHALEN MAAKT TOON TELLEGEN FILOSOFIE OVERDENKBAAR

Heb ik het nieuwe boek van Toon Tellegen gelezen, zak ik lekker onderuit in mijn fauteuil. Behaaglijk in de stof dat me welhaast omsluit zo kruip ik er in weg. Sluit mijn ogen. De tekeningen van Thé Tjong-Khing doemen voor mijn toegedekte pupillen op. Deze illustraties laten de zojuist gelezen verhalen achter mijn oogleden tot leven komen. Dan droom ik weg op de woorden en de pennenstreken. Waan ik mij dat onschuldige dier dat vol met vragen zit waarop menselijkerwijs geen antwoorden mogelijk zijn. Wat zal ik graag die eekhoorn of deze mier zijn, de olifant of het nijlpaard. Leven zonder je zorgen te maken om de grote vragen des levens. Je verwonderen om details, je afvragen wat er is daar verderop. De mammoet zal ik willen zijn die op zijn beurt de olifant wil zijn. Om gelukkig te leven in het nu en niet dat toen.

De dieren stellen elkaar vragen waar wij mensen niet opkomen, misschien nog niet aan toe zijn deze te bedenken. Die voor ons gesneden koek zijn, menen we. Omdat het onwerkelijke gedachten schijnen te zijn, niet realistisch. Niet ter zake doend, maar voor de dieren juist heel hier en nu. Oh, wat zal ik graag zo blank in het leven staan, als een onbeschreven blad. Zo zoals de dieren die in de verhalen van Tellegen kinderlijke vragen stellen. Het mensenkind heeft die onbevangenheid van deze dieren nog. Grote vragen stellen, die boven hun macht lijken te gaan. Kleine antwoorden verwachten, die de wereld en het leven tastbaar maken, begrijpelijk.

Toon Tellegen maakt met zijn verhalen filosofische vraagstukken bereikbaar, begaanbaar en voelbaar. Het diepste mijmeren landt door zijn woorden eenvoudig in mijn denken. Ik doorzie aan de hand van zijn vertellingen, die welhaast voor kinderen geschreven lijken te zijn, het bestaan beter. Levensvragen die voor de kleine krekel antwoorden verdienen om het leven aan te kunnen en de wereld verstaanbaar. Wat is er achter de muur waarop eekhoorn en mier stuiten na een lange reis. Daar is niets. Ik vraag me weleens af of het heelal een einde kent. Het heel is al, het is de ganse ruimte. Maar naar menselijke maatstaven bestaat oneindig niet. Net zoals eeuwig geen optie is in het leven. En wat is daar dan na, wanneer die onmetelijke ruimte afgemeten is. Eekhoorn breekt er zijn hoofd over, terwijl de mier genoegen neemt met niets. Zoals de mol en de aardworm onder de grond op het einde van de aarde stuiten, niet meer verder kunnen graven en onverrichte zake terugkeren. Dat was zeker de fundering van een huis zal de lezer raden, want de mens wenst wel overal een passend antwoord op. Mol en worm zingen elkaar in slaap en praten nergens meer over. De muis deed een niet te geloven ontdekking: wij bestaan niet. Dus is de olifant verzonnen, die op zijn beurt ontdekt dat de toekomst een vergissing is.

In zijn boek laat Tellegen de dieren vragen stellen die ertoe doen. Vraagstukken waarmee de schrijver misschien al langer rondloopt, maar aan niemand heeft durven voorleggen nog. De kans dat hij voor gek wordt verklaart namelijk is niet gering. De mensen van nu zijn zo rationeel dat de fantasie uit haar voegen barst en vervliegt in de tijd. De werkelijkheid staat hoog in het vaandel en degene die daarvan afwijkt wordt met liefde afgeschoten. Daarom zijn het de dieren die hoger kunnen vliegen en dieper kunnen graven. Zij nemen geen blad voor de mond, maar vragen waar het opstaat. Daarom maakt Tellegen van de dieren net mensen.

Foto Michael van Uden

De verhalen zijn fabels waarin de moraal tussen de regels door gelezen kan worden. In de beeldspraak wordt een abstracte waarheid duidelijk gemaakt. Want is dat niet de kern van de filosofie, je bezig houden met fundamentele vragen over het bestaan, de werkelijkheid, de rede, waarden en het verstand. De dieren spreken met elkaar na diep nagedacht te hebben. Ze bevragen elkaar om het zijn te onderzoeken, mogelijkheden te argumenteren, op hun manier logisch te denken. De dieren van Tellegen zijn vrije denkers. Naar menselijk idee is er geen logica in te ontdekken, maar de vragen zijn steekhoudend en doen er zeker toe. De schrijver geeft overigens geen duidelijk afgepaste antwoorden. De dieren denken het te weten, maar de lezer blijft veelal in het ongewisse en moet dieper in de gelaagde verhalen duiken om een waarheid te bevestigen.

In de filosofie van Toon Tellegen zweeft de waarheid niet boven de werkelijkheid. Maar kun je wel in gedachten hoog boven de realiteit vliegen om de feiten te overzien. De dieren kijken in hun onnozelheid van onder op het zijn, maar spreken er over alsof ze het van boven bekijken. Ze maken de levensvragen beschouwelijk, handzaam en laagdrempelig. Ze spreken hun ongecompliceerde gedachten aan elkaar uit om meer te weten te komen van het bestaan en het doel, de zin van het leven: waar gaan we eigenlijk heen.

De verhalen in het boek zijn niet alle nieuw. Voor mij wel. De oude verschenen in eerdere uitgaven. Tellegen vulde het aantal voor deze uitgave aan met enkele onlangs geschreven vertellingen. De filosofische vraagstukken ontroeren in handen van dieren. Door hun onlogische logica zetten de dieren de mensen aan het denken. En soms kan ik een omfloerste lach niet onderdrukken. Die dieren zijn net mensen. Met al hun belachelijke gedachten, ideeën en standpunten. Toon Tellegen houdt ons een spiegel voor. Een lachspiegel waarin we ons zijn vervormd weerzien.

Foto Martin Waalbeer

De verbeeldingen uit ons dagelijks leven projecteert Tellegen op de dieren in zijn verhalen. De eekhoorn en de mier gaan in het eerste verhaal naar de verte, de toekomst. Ze lopen urenlang door naar die verte en stuiten op een muur, kunnen niet verder. De mier klimt op de muur en ziet niets. Kijkt hij in het hiernamaals? Er zijn mensen die menen dat daar inderdaad niets is. En dan de vraag van de krekel aan de schildpad. Is hij er wel zeker van dat hij de schildpad is. Je bent wat je doet, of is dat niet het wezen van het zijn. En de mier kan alles denken. Zich alles indenken en uitdenken. Denken heeft geen geheimen. Verder doordenken dan tot oneindig. Overdenken, toedenken. Maar iemand wegdenken kan ze niet. De neushoorn en het nijlpaard, beide willen het eerst aan de beurt zijn in de winkel van de sprinkhaan. Ze voeren allerlei redenen aan om maar aan te geven dat deze voor de ander eerst aan de beurt is. “Mijn wil bestond eerder dan ik. Die hing al in de lucht toen er nog niks bestond, de hele wereld niet, de zon niet, het was nog helemaal donker en koud en stil, maar mijn wil om vandaag hier in de winkel van de sprinkhaan iets te kopen, die zweefde al rond.” Zijn wij alle niet zo kleinzielig om haantje de voorste te zijn, op de eerste rij te staan, te denken dat het nu onze beurt is.

Toon Tellegen bedenkt wonderlijke dingen, filosofeert zich een punthoofd. Geeft oplossingen voor onbestaande vraagstukken. Deze zijn echter wel heel werkelijk, wanneer je er goed bij nadenkt, het overdenkt. Er peinzend induikt. Wat te denken van de verjaardag van de eendagsvlieg. Hij heeft maar één enkele dag in zijn leven, dus kan hij slechts een veruurdag vieren. Logisch toch? De krekel is zo nieuwsgierig naar hoe zijn gevoel eruitziet dat hij zich binnenste buiten keert. En wat is de waarde van de tor. Hij is iets waard. Niet helemaal niets. En schrijft het op de muur. “Dat ben ik, dacht hij. Dat moet ik nooit vergeten.” Kun je de grootte van iets afmeten. Wat is groot en wat is klein. Verjaardagen zijn klein, want duren nooit langer dan een dag. Verdriet is groot, onherbergzaam en koud en stil. Maar het kan ook klein zijn, zo weg te blazen. De struisvogel steekt zijn kop in de grond en droomt ergens anders te zijn. Wat zal ik dat graag wensen, me ergens voor afsluiten en menen op een andere plek te zijn dan daar waar ik ben en niet wil zijn.

En soms praat ik net als de eekhoorn met de dingen in mijn kamer. Vooral nadat ik dit boek van Toon Tellegen en Thé Tjong-Khing heb gelezen en bekeken. Ik leg het voor me op tafel en richt mijn woord tot het boek. Stel de vragen die de dieren elkaar stellen, het boek geeft me de antwoorden. Zoals op iedere pot een deksel past, zo sluit elk antwoord de vraag af. Misschien niet altijd even bevredigend, is het een dooddoener. Nadenkend, in de diepte overdenkend, kan ik de vraagstelling wegdenken en me het antwoord indenken. Tellegen schrijft waarheden als koeien. Thé tekent er een levendige verbeelding bij. En ik zak nog dieper weg in mijn fauteuil. Is het een foute uil?

Waar gaan we eigenlijk heen. Tekst Toon Tellegen. Illustraties Thé Tjong-Khing. Uitgave Em. Querido’s Uitgeverij, 2023.

#toon tellegen #thé tjong-khing #dierverhalen #querido #boekbespreking

4 notes · View notes

bucklemonster2 · 6 months

Text

4.28 Contradiction Life

4.28 Contradiction Life Poem by Emilia Sameyn 16/11/2023 (NEDERLANDS BENEDEN)

Warning: Slacking, Joblessness, Depression?

He has a Master's Degree, Yet no Work Nothing must be Done, yet He has no Time

Awake during Day, yet can't Sleep at Night He's a NonConformist, yet Doesn't Party All Night and Day

He's Open-Minded, yet Never took Drgs. He wants Love, but not a Relation He's NonMonogamous, yet Never had Sx

He has Friends, yet feels Lonely He goes Outside, but never meets People He loves Nature but gets Lost in the City

There has Never been so much Food Yet he never Eats He wants to be Useful but Unable to Do It

Surviving has Never been this Easy Yet he Struggles to Survive

He Wishes to Live yet Longs for Death He Lives a Simple Life, yet He's so Complex Neither Man nor Woman

He likes Kids, but Doesn't want Any Loves his Family and Friends But never visits Them

Never been so Connected, Never been so Lonely

They Promised it would Stay there Forever Only to take it Away

He says he is Normal, yet this Crazy World Calls him Utterly Insane

Normal people Turn Out to be Weirdos And Weirdo's Turn Out to be Squares

Life is so Little, Yet so Big They promised it Would be Easy and Simple But all is Hard and Complex It's a Contradiction, A Contradiction Life

---------------------------

4.28 Contradictie Leven Gedicht van Emilia Sameyn 16/11/2023

Waarschuwing: Slacking, Werkloosheid, Depressie?

Hij heeft een MasterDiploma, maar Geen Werk Er Moet niets Gedaan zijn, maar hij heeft Geen Tijd

Overdag Wakker, maar 's Nachts niet kunnen Slapen Hij is een Non-Conformist, maar Feest niet De hele Nacht en Dag

Hij is Ruimdenkend, maar heeft nooit Drgs gebruikt Hij wil Liefde, maar geen Relatie Hij is Niet Monogaam, maar heeft nooit Sks gehad

Hij heeft Vrienden, maar voelt zich Eenzaam Hij gaat naar Buiten, maar ontmoet nooit Mensen Hij houdt van de Natuur, maar verdwaalt in de Stad

Er is nog nooit zoveel Eten geweest Toch Eet hij nooit Hij wil Nuttig zijn, maar kan niets Doen

Overleven was nog Nooit zo Eenvoudig Toch Worstelt hij te Leven

Hij wil Bestaan, maar Verlangt naar Dood Hij leidt een Simpel Leven, maar toch is hij Complex Noch Man noch Vrouw

Hij ziet graag Kinderen, maar Wil er Geen Houdt van Familie en Vrienden Maar Bezoekt ze Nooit

Nog nooit zo Verbonden, Nog nooit zo Eenzaam

Ze beloofden dat Het daar voor Altijd zou blijven Alleen maar om het Weg te halen

Hij zegt dat hij Normaal is, maar toch noemt deze Zotte Wereld Hem Volkomen Krankzinnig

Normale mensen blijken Weirdos te zijn En Weirdo's blijken Saai en Normaal te zijn

Het leven is zo Klein en toch zo Groot Ze beloofden dat het Simpel en Eenvoudig zou zijn Maar alles is Moeilijk en Complex Het is Tegenstrijdig, Een Tegenstrijdig Leven

#contradiction #poem #poet #contra #diction #conrtradictie #love #art #nederlands #dutch #life #writing #kunst #poetry #english

2 notes · View notes

gewoonkarin · 1 year

Text

Afgelopen maandag zat ik net in de auto om naar huis te gaan van het werk toen grote zus belde. Ze weet dat ik op die dag werk dus als ze dan belt is er iets. Ik nam meteen op. Ze vertelde dat Han zijn leven had verloren. Han, voor mij jaren van Han & vriendin van grote zus en na hun scheiding Han van vriendin van grote zus. Ik ken twee Hannen. Helaas leven ze nu allebei niet meer al schelen ze bijna dertig jaar in leeftijd.

Ik kreeg er kippenvel van. Bijna op dezelfde manier zijn leven verloren als Paul maar dan alleen thuis op dat moment en net thuis uit het ziekenhuis na hartproblemen.

Twee meiden die hun vader veel te vroeg moeten missen. Het bracht me even terug naar toen. Weer kippenvel.

Ik merk dat ik er last van heb, weer wat angstig ben. Bang om te verliezen. Dat ebt wel weg.

Ze zitten samen aan een pilsje denk ik, Han en Paul. Geen praat tekort.

Grote zus wil nog afscheid van hem nemen. Nog iets tegen hem zeggen. Ze zei het buiten bij de supermarkt en ik kreeg er rode ogen van. Ik denk dat ik weet wat ze nog wil zeggen.

Doe Paul een goeiedag, Han en vertel hem dat hij gemist wordt. Dat zou ik zeggen. Ik denk dat ik niet ver van de woorden van grote zus vandaan zit. Ik zag haar rode ogen toen ze weg ging. We volgden allebei onze eigen weg om niet te huilen. Allebei groter gegroeid dan het verdriet maar het is er nog, net zo groot als toen. Groter groeien maakt het verdriet niet kleiner namelijk.

Ik hoop dat vriendin van grote zus en haar meiden goed afscheid kunnen nemen van hem. Een half leven met iemand gedeeld hebben betekent ook verdriet, rouwen. Je hebt lief gehad. Uiteindelijk draait het om liefde.

7 notes · View notes

naturalswimmingspirit · 7 months

Text

evelien.dewit

Het is een zegen om je vrij in je lichaam te voelen. Om jezelf te aanvaarden en te tonen voorbij alle maskers, identiteiten en lagen van schaamte. Ibiza is daar een goeie plek voor :-) Om je natuurlijke staat van onschuld terug te herinneren en te belichamen. In Devotion into Pleasure begeleid ik je graag in deze reis. Vanuit toewijding naar je diepste kern en innerlijke waarheid kan je je openen naar meer pleasure. Pleasure naar je eigen lichaam. Pleasure naar je eigenliefde en eigenwaarde. Pleasure naar het Leven. Pleasure naar Liefde. Welkom om geïnitieerd te worden in je draken- en slangenenergie. En om een dieper niveau van bewustzijn te activeren door je over te geven aan seksuele energieën. Mijn zielenmissie is om Zuiverheid en Heiligheid terug te brengen. In seksualiteit, in de verbinding met het Goddelijke, de aarde, onszelf en elkaar.

6 notes · View notes

zwevend-als-wolken · 1 year

Text

vaak denk ik na over hoe het kan dat ik iemand zoals jou ben tegen gekomen, over hoeveel geluk ik heb dat je in mijn leven bent gekomen. soms besef ik het niet, hoeveel ik aan je heb en wat je allemaal doet voor mij. je motiveert me om mijn doelen te bereiken en door jou geloof ik in mijzelf. bedankt om mij te tonen en te laten voelen wat echte liefde is, zonder jou stond ik nergens.

16 notes · View notes

kaycee-j · 1 year

Text

Allerbeste Vriend(in)

Vrienden

Vriendschap

Bevriend

Ach, wat stelt het voor?

Welke betekenis heeft het nog

Als je er één van velen bent?

Men je inruilt voor iets beters?

Het van één kant moet komen?

Vriendschap is een illusie

Ik ken dat lied.

En het is waar

Eénmaal kom je tot de conclusie,

vriendschap is een illusie,

vriendschap is een droom

een pakketje schroot

met een dun laagje chroom.

Ik heb veel vrienden

maar geen enkele oprecht

geen éen waar ik mijn hart aan toevertrouw

Dus mag ik dan stellen,

een vriend, die heb ik niet?

Een vriend die van je houdt

die jij vertrouwd

Waar je mee kunt schrijven

die je in jouw armen kunt nemen

mee kunt lachen

en mee kunt wenen?

Waar je geen seks mee wil hebben

maar wel ontzaggelijk veel van kunt houden.

Ach, die heb ik niet

vandaar dan ook dit verdriet.

Geen leegte om mij heen

maar een leeg hart van steen.

Dat schreeuwt om te leven

Om liefde te krijgen en te geven

maar niet één van velen

want dan kan het mij niets schelen

Om verder tegaan op deze weg

alleen, ach, dan maar pech.

Altijd nog beter

dan gekwetst te worden achtergelaten.

#ownwork # hearthougts #elegie #poëzie #NMATTV #NMTS

8 notes · View notes

dejufuniverse · 8 months

Text

Aaahhhhhh dit is even PRECIES wat ik nodig had op dit moment.....mooi teken!💜💜

Zo waar dit!!❤️🙏Anthony Hopkins schreef......

Laat de mensen gaan die niet klaar zijn om van je te houden.

Dat is het moeilijkste dat je in je leven zult moeten doen en dat zal ook het belangrijkste zijn.

Stop met moeilijke gesprekken met mensen die niet willen veranderen.

Stop met verschijnen voor mensen die je niet interesseren.

Ik weet dat je instinct alles in het werk stelt om de waardering te winnen van degenen om je heen, maar het is een impuls die je tijd, energie, je geestelijke en fysieke gezondheid steelt.

Wanneer je begint te vechten voor een leven met plezier, interesse en inzet, zal niet iedereen klaar zijn om je te volgen op deze plek.

Dat betekent niet dat je moet veranderen wie je bent, het betekent dat je mensen moet laten gaan die niet klaar zijn om mee te gaan.

Als je wordt uitgesloten, beledigd, vergeten of genegeerd door de mensen aan wie je je tijd schenkt, doe je jezelf geen plezier door hen je energie en je leven te blijven aanbieden.

De waarheid is dat jij er niet voor iedereen bent en niet iedereen is er voor jou.

Dat maakt het zo bijzonder als je mensen vindt met wie je vriendschap of liefde hebt.

Je zult weten hoe waardevol dat is omdat je hebt ervaren wat 'niet' is.

Er zijn miljarden mensen op deze planeet en velen van hen zullen je vinden op jouw niveau van belangstelling en betrokkenheid.

Misschien als je stopt met verschijnen, zoeken ze je niet.

Misschien als je stopt met proberen, stopt de relatie.

Misschien als je stopt met berichten te sturen, blijft je telefoon wekenlang donker of stil

Dat betekent niet dat je de relatie hebt verpest, maar dat betekent dat het enige wat haar ondersteunt is de energie die je gaf om het te onderhouden.

Het is geen liefde maar hechting.

Het is een kans geven aan degenen die het niet verdienen!

Je verdient veel meer.

Het meest waardevolle dat je in je leven hebt is je tijd en energie, aangezien ze allebei beperkt zijn.

Aan de mensen en de dingen die je je tijd en energie geeft, dat zal je bestaan definiëren.

Als je dit beseft, begin je te begrijpen waarom je zo ongeduldig bent als je tijd doorbrengt met mensen, activiteiten of ruimtes die niet bij je passen en niet dicht bij je mogen staan.

Je zal beseffen dat het belangrijkste dat je voor jezelf en iedereen om je heen kunt doen, is je energie harder beschermen dan wie dan ook.

Maak van je leven een veilige opvang, waar alleen ′′ compatibele ′′ mensen samen met je mogen zijn.

Jij bent niet verantwoordelijk voor het redden van anderen..

Je bent niet verantwoordelijk om ze te overtuigen om beter te worden.

Het is niet jouw taak om voor mensen te bestaan en hen je leven te geven!

Je verdient echte vriendschappen, echte verbintenissen en volledige liefde met gezonde en welvarende mensen.

De beslissing om afstand te nemen van schadelijke mensen zal je de liefde, de waarde, het geluk en de bescherming geven die je verdient.

~ Anthony Hopkins ~

2 notes · View notes

vermijme · 10 months

Text

Wat als de zon achter de wolken

maar een tikkeltje verschuift, om nooit

meer terug te komen? Wat als de

aanblik van het leven maar heel even

bovendrijft en weer verdwijnt

tussen het grillig kroos? Wat als ik

voor de liefde koos? Ik ben en

was, maar wil nog zoveel worden.

#dutch #gedicht #nederlands #dutch poetry #gedachten #nederlandstalig #poëzie #woorden #gedachtespinsels #gedichten #chronic illness #ziekte

3 notes · View notes

devosopmaandag · 9 months

Text

Absolute wreedheid

Ik herinner me geen enkele oudere in mijn jeugd en jonge volwassenheid die dement werd of alzheimer kreeg. Dat zou heel gemakkelijk gekund hebben met de enorme kennissenkring van mijn ouders. Misschien was dat ook omdat er uit schaamte amper over gepraat werd, nu is alzheimer en dementie alom aanwezig. Langzamerhand is er een canon te maken van boeken, films, documentaires en series. Zo zijn beelden ontstaan die tot ons (westers) collectief beeldarchief zijn gaan behoren: een kamer vol opgeplakte post-its, dwalende oude mannen en vrouwen langs drukke wegen, documentaire beelden van treurige verpleeghuizen, advertenties van zonnige villa's met lachend verzorgend personeel. Het zijn de dementie- en alzheimer-memes van deze tijd. Alle liefde, optimisme en tederheid ten spijt is er amper iets wreders te bedenken dan je identiteit kwijt raken bij leven.

En toch ging ik gisterochtend naar de Japanse film 'A hundred flowers'*. De trailer bevatte alles wat ik kon verwachten van de zoveelste film over het onderwerp. Ik was die dag alleen, en daar hoort luiheid bij of anders een soort verstilling. Lui was ik genoeg geweest de afgelopen week. Ik zette me, zo merkte ik, toch een beetje schrap toen de film begon. Japanse films zijn of traag of gewelddadig of absurd, zo denk ik wel eens. Dit kon niet anders dan een verstilde film worden, zo zeiden de eerste beelden: een verouderd interieur in bruintinten, een oudere vrouw in zacht vloeiende kleding die Bach speelt op de piano – ze stokt heel even – en dan een verwarrende scène waarin de tijd lijkt ingedikt of juist uitgerekt. De bodem is gelegd voor het niet chronologisch vertelde drama van een moeder met alzheimer en haar volwassen zoon. Ooit verdween de moeder zomaar uit het leven van haar zoontje. Nooit heeft hij geweten waarom en wat er is gebeurd. Het script is geraffineerd, omdat zijn niet-weten en haar vergeten elkaar spiegelen. Slechts in één scène komen alle angsten en frustraties van hun beiden tot een uitbarsting. Wij als kijkers weten wat er is gebeurd. We zijn de alwetende kijkers, een geruststellende positie. 'Hersenschimmen' van Bernlef lezen of 'Iris' van John Bayley, kijken naar een documentaire, 'The Father' of 'Still Alice' zien, de oude Stoïcijnen erop na slaan, dat alles is hoe indringend en belangrijk ook iets anders dan de angst en de ontreddering van een naaste recht in de ogen kijken.

Mijn moeder werd rond haar 91e dement. Ik vertel mensen wel eens hoe mooi en belangrijk die laatste jaren voor mij waren. Teruglopend naar huis in de regen, na afloop van de film, vroeg ik me af of die verhalen niet te mooi zijn. Ze laten de wreedheid waaraan zij werd onderworpen, en die zich voor mijn ogen afspeelde, in tact. Geen enkele filosoof, filmer, schrijver, dichter of god kan die wreedheid verzachten, het verzacht alleen de pijn van wie daarvan getuige is – achteraf.

* 'A hundred flowers' |2022 | 104 minuten | regie Genki Kawamura |met Mieko Harada, Masaki Suda, Masami Nagasawa, Masatoshi Nagase

3 notes · View notes

christelijke-sieraden · 10 months

Text

Betekenis van christelijke sieraden

1) Christelijke en religieuze sieraden

A. VERSCHILLENDE KRUIZEN

Sieraden met religieuze iconen, waaronder christelijke kruizen, zijn belangrijk voor degenen die een van deze heilige symbolen dragen. Veel christenen kiezen ervoor om het kruis te dragen als teken van hun geloof en als herinnering aan het offer van Jezus. Het is niet aan ons om te beoordelen of het dragen van kruissieraden of religieuze sieraden gepast is of niet. Elke christen moet bij alles wat hij doet Gods goedkeuring zoeken.

Alle vormen van religieuze sieraden worden onder christenen gebruikt als symbool van geloof, hoop en liefde. Het is een populair cadeau dat geschikt is voor veel religieuze evenementen en vieringen. Het kruis staat voor Jezus en zijn liefde voor mensen, want Jezus is de enige die geboren is met de intentie om te sterven. Daarom is een kruis de perfecte herinnering aan zijn offer voor religieuze vieringen. Er zijn veel gebeurtenissen en vieringen die zich lenen voor het cadeau van een kruis. Kerstmis, Pasen, doopsel, eerste communie en nog veel meer!

Voor wereldlijke mijlpalen zoals afstuderen is het cadeau van een kruis of een heilige in een sieraad een krachtig symbool. In deze tijden symboliseert het de innerlijke kracht die we krijgen van ons geloof wanneer we nieuwe fases van ons leven ingaan. Het herinnert ons eraan dat we alles kunnen bereiken als we ons vertrouwen stellen in een goddelijke kracht.

2 notes · View notes

liefsjojo · 11 months

Text

Het herontdekken van verbinding

In een wereld waar tijd lijkt te versnellen, waar menselijke verbindingen vervagen en waar technologie onze ware essentie verdoezelt, bevinden we ons op een kruispunt van verloren liefde. Het is een wereld waarin ogen afdwalen, niet langer de magie van zielsverwantschap weerspiegelen, en waar monden zelden de woorden van het hart uitspreken. In deze wereld raakt aanraking steeds meer verwijderd, als een vage herinnering aan de warmte van menselijk contact.

Ouderen die niet langer kunnen meedraaien worden over het hoofd gezien, vergeten door een samenleving die de wijsheid van hun ervaringen verwaarloost. Mensen met beperkingen worden voortdurend geconfronteerd met obstakels, terwijl de wereld om hen heen hen niet de compassie biedt die ze verdienen. Jongeren worden gekweld door een groeiend gevoel van depressie, omdat ze zich steeds minder bewust zijn van de echte betekenis van oprecht contact maken.

De mens raakt steeds verder verwijderd van zijn medemens. We geven alles op voor de verlokkingen van de digitale tijd, maar worden we daar werkelijk gelukkig van? Misschien heel even, in die momenten van virtuele vervulling, maar er komt onvermijdelijk een moment waarop de dwalende massa beseft dat ze de kunst van liefhebben verloren heeft.

In een wereld die steeds meer verdwaalt in de ban van technologie, is het aan ons om een nieuwe weg te banen.

Laten we beginnen met de ouderen, de schatkisten van wijsheid en ervaring. Laten we de tijd nemen om naar hen te luisteren, om hun verhalen te koesteren en te leren van hun lessen. Laten we hun een gevoel van erkenning en respect geven, en de waarde van hun aanwezigheid in ons leven herontdekken.

Laten we de obstakels wegnemen voor mensen met beperkingen, hen omarmen met open armen en een wereld creëren waarin inclusie en acceptatie de norm zijn. Laten we begrip kweken en empathie tonen, zodat zij volledig kunnen deelnemen aan het leven en de liefde die het te bieden heeft.

En laten we onze jongeren begeleiden, hen de waarde van echt contact tonen. Laten we hen leren dat schermen geen vervanging zijn voor oogcontact, dat virtuele likes en reacties niet kunnen tippen aan een oprechte omhelzing. Laten we ruimte maken voor kwetsbaarheid, voor het delen van emoties en het ontwikkelen van diepgaande relaties.

We kunnen een keerpunt bereiken, een verschuiving in het collectieve bewustzijn. Laten we de technologie niet afwijzen, maar inzetten als een middel om verbinding te vergemakkelijken in plaats van te vervangen. Laten we leren balanceren tussen de virtuele wereld en de tastbare realiteit. Laten we opnieuw leren hoe we elkaars ogen kunnen aankijken, elkaars stemmen kunnen horen en elkaars aanrakingen kunnen voelen.

We zijn sociale wezens, geboren uit liefde en bestemd om lief te hebben. In de afwezigheid van echte verbinding verliezen we stukje bij beetje onze menselijkheid.

2 notes · View notes