Mam tę niesamowitą umiejętność gubienia się w trasie. Nawet gdy korzystam z nawigacji. A to niemal zawsze oznacza odkrywanie nowych lądów ; D

Ale od początku;

Ruszyłam dziś do Jelcza Laskowic, bo upał, jeziorko, weekend, las, przyroda i przygoda. Jak zobaczyłam ilość aut i wyobraziłam sobie ilość ludzi... To nawet kurwa się nie zatrzymałam, zatoczylam koło i dzida! I właśnie wtedy się zgubiłam ;D i dobrze, bo wylądowałam nad jakimś jeziorkiem. Las. Czysto. Nawet komarów nie było. Powisiałam na hamaczku, odpoczęłam...

czy ludzie już nie używają butel gazowych. jestem prostą kobietą nie mam dużych wymagań ale lubię moje kuchenki na butle gazowe. i czajnik mi się psuje ledwo zipie i byłam już w 6 sklepach w tym tygodniu i wszędzie są tylko elektryczne i hate it here

Starając się o Ciebie, gdzieś po drodze zgubiłam siebie

ciągle na twój widok mięknie mi serce

opadają mi też ręce

bo nieważne jak bardzo bym chciała

wiem że nic z tego nie będzie

często myślę o tym jakby to było

gdyby nam się ułożyło

bo czuję że znalazłam w tobie wszystko

bo czuję że zgubiłam w tobie wszystko

Niezrozumiana

Tak czuję się w tym świecie, gdzie każdy czegoś innego ode mnie oczekuje. A ja sama nie wiem już co tak właściwie czuję.Kim jestem, czego pragnę, jakie mam marzenia. Sama siebie nie rozumiem, ani tego co czuję i wciąż pod innych się podporządkowuję. Aby ich wymaganiom sprostać gdzieś siebie zgubiłam. Jednak zbyt późno zrozumiałam, że tak być nie powinno, że źle robiłam i nikt zadowolony nigdy nie będzie, nieważne ile poświęcę.

Głupi ten człowiek. Zamiast się ogrzać - marznie. Nie może w nocy zmrużyć powiek.

lunatyk

Zgubiłam serce w Twoich ramionach.

gubiłam się wiele razy

lecz najbardziej

zgubiłam się

w Twoich oczach

wczoraj zgubiłam się w lesie i wyszłam w innym mieście, i teraz może weźmiecie mnie za głupia ale ja się cieszę że się zgubiłam zrobiłam tyle kroków i przy tym spaliłam tyle kalorii 😍😍

Z rana podskoczyłam do lekarza po skierowanie na tarczycę (3 miechy temu miałam złe wyniki) i zarejestrowałam się do ginekologa. Wysprzątałam fiata i chciałam mu kupić zimówki, ale ojciec mówi, „nie kupuj, najwyżej dacię Ci pożyczę” to nie kupuję i najwyżej dacię sobie pożyczę. A mój plan by przerzucić się na rower i pkp też odpada, meh. Pieniądze na paliwo idą, ale chociaż na opony zostają w kieszeni. Potem umówiłam się na brwi (wołają o pomstę do nieba, bo zapuszczam by je wyrównać), do fryzjera (powtarzam ostatnią koloryzację) i na laminację rzęs. Idealnie przed Sylwestrem, bo idziemy na bal! Następnie zarezerwowałam sobie jazdy i zapisałam się na wewnętrzny egzamin teoretyczny. Chuja umiem :D Potem aplikowałam do roboty jako hostessa i czekam na odpowiedź żeby wiedzieć czy przekładać laser. Obdzwoniłam też inne oferty, ale albo nieaktualne albo potrzebują kogoś z kutasem blablabla. Poszukałam info na spotted, bo zgubiłam dowód, ale zero odzewu. Popołudniu posprzątałam chatę i zainspirowana @lekkotakworld upiekłam brzydkie cynamonki xD (zawsze wszystko pięknie wychodzi, ale jak mam robić zdjęcia to wypieki nagle wyglądają jak gówno). Następnie pojechałam morsować, bo pogoda do tego idealna, a po tym drążki, bieganie, pływanie i chusty. Biorę się do nauki i za rysowanko. To był zajebisty dzień!!

Kcal: 1520 (B: 83 W: 183 T: 48)

Aktywność fizyczna:

-Morsowanie

-Drążki nachwyt 3x4, pompki odwrotne 3x8

-Bieganie 20 minut

-Pływanie 20 minut

-Aerial yoga 1 h

+ćwiczenia od fizjoterapeuty

Wytuptane: 12 tyś. kroków

Wypite: 2 l wody +4 kawy, w tym mocha, 3 sezonowe herbaty

Pospane: 6 h (1-7)

Nawyki: ✓ ✓ ✓ ✓ ✓ ✓ ✓ ✓ ✓ ✓ ✓ ✓ / ✓ ✓ 

Wyzwanie rysunkowe: 19 - a mushroom, 20 - a place you would like to visit

"Poznałam miłość , poznałam nienawiść , przeżyłam stratę, doświadczyłam zdrady , upadłam na dno zaczęłam brać dragi, chciałam odstawić nie miałam odwagi. Moje zalety ubrały się w wady , zgubiłam nadzieję zaprzestałam marzyć . Bałam się życia , chciałam się zabić "

@chora-na-depresje

Aaaaaa Ana zaczęła mnie nagradzać!!! Chyba mnie polubiła po tym jak zgubiłam te 13kg... nie pamiętam kiedy ostatni raz tak się bałam jednych z moich ulubionych słodyczyyy aaaaaa☆*:.｡.o(≧▽≦)o.｡.:*☆

Straciłam Cię, nie wiem co robisz, jak się czujesz, czy w ogóle żyjesz..

Zgubiłam i już nie odnajdę.

Zostały mi tylko nasze wiadomości, kilka twoich zdjęć, plany które się nie spełnią, wspomnienia przepisanych nocy i uczuć z nimi związanymi..

Dawałeś mi szczery uśmiech na twarzy, spokój w głowie i ciepło w sercu

Byłeś dla mnie wszystkim słońce.

Nie hamuje łez, które ciągle spływają mi po polikach haha

Ani krwi, którą przelewam za krzywdy, które Ci wyrządziłam.

Zaczęłam się zastanawiać czy znajduje się właśnie w fazie ostatecznej

Gdzie to nie są tylko myśli plany

Bo już wiesz jak to zrobić ale tylko zastanawiasz się gdzie to zrobić by nikt cię nie odratował

I zamiast słyszeć w swojej głowie że : Nie,nie możesz tego zrobić daj sobie czas jeszcze

To tylko słyszę że obrałam złą strategie i ktoś mnie odratuje

Czy naprawdę doszłam w ten moment że czuje że ratowanie się nie ma sensu i nawet najbardziej rzekomo zaufanym osobom boje się powiedzieć co jest na rzeczy ?

Czy naprawdę jestem taką potencjalną samobójczynią ?

Czy mi się po prostu na tą chwilę tak wydaje ?

Czy zwyczajnie jedna moja osobowość chcąc się wyeliminować nie wie że też wyeliminuje wszystkie ?

Trudne pytania na które jeszcze trudniej jest odpowiedzieć bo totalnie się zgubiłam w własnej głowie

czuję się zagubiona jakbym od świata była odrzucona od rana jestem przygnębiona i na dalszy dzień zniechęcona

czuję, że czegoś mi brakuje czuję w sobie pustkę pewną czuję, że zaraz w myślach zwariuje czuję, że kolejne łzy mi ciekną

kiedyś raczej głośna, dziś ucichłam emocje w większości straciłam i sama siebie zgubiłam

Może to ze mną jest coś nie tak?

Może to ja stanowię problem?

Może nigdy nie powinnam się urodzić?

Może nie zasługuje na szczęście?

Może było by lepiej gdyby moja pr0ba $ się wtedy udała?

Będzie im beze mnie lepiej

Nie chcę tu być

Chce zniknąć

~Właśnie takie (lub gorsze) myśli są ostatnio moją codziennością. W sumie to od wielu lat były częścią mnie jedynie ich nasilenie się zmieniało. Aktualnie przechodzę chyba największy kryzys psychiczny w moim życiu, przesypiam całe dnie albo przeleżę w łóżku, nie jem nic albo się obżeram, płaczę lub nie mogę płakać, nie radzę sobie praktycznie z niczym, w tym ze sobą, zgubiłam gdzieś siebie i nie wiem już jaka naprawdę jestem a finał takiego stanu skończy się albo szpitalem psychiatrycznym albo pr0bą $.

To jest krótkie wyjaśnienie dlaczego ostatnio nie jestem tu taka „żywa” jak wcześniej. Mam nadzieje ,że to zrozumiecie moje drogie motylki oraz ,że mi wybaczycie. Nawet jeżeli zniknę to nigdy nie opuszczę was moje cudowne motylki i naszej wspólnej przyjaciółki Any <3❤️🦋❤️‍🩹

13 września 2023, Środa, 23:31

🥪: 845 kcal

🔥: 165 kcal

💤: 10 h

📚: 2,5 h

Jestem zmęczona. I zdołowana. EDek znowu w natarciu, więc głowę mam pełną głupich myśli. Wczoraj nie pisałam, bo miałam solidną kłótnię z rodzicami. Dawno nie wjechali na mnie oboje na raz, w dodatku tak agresywnie. A poszło o to, że... Zgubiłam klucze. O taką bzdurę. Z wizytą wpadł atak paniki, po którym po prostu zasnęłam z wyczerpania. To było o 20:30. Obudził mnie budzik o 6:30, a ja czułam, że mogłabym spać do południa i wciąż byłabym zmęczona. Wiem już, że jak pojawiają się ataki paniki, to jest naprawdę źle. A jest dopiero wrzesień. Zwykle mam spokój do października. Tym razem jest inaczej. Nie minął nawet drugi tydzień szkoły, a ja już nie mam siły. Chciałabym po prostu się położyć i odpocząć, spać. Dzisiaj miałam masakrycznie długi dzień, bo lekcje miałam od 8 do 16:10, w tym 3 godziny fakultetu z polskiego. Do domu wróciłam o 17, bo mimo że to godziny szczytu, autobusy wcale nie jeździły. Właściwie nic nie robiłam, odrobiłam tylko angielski, na nic innego nie miałam siły. Wieczorem po dwóch dniach wzięłam prysznic, bo wiedziałam że jeśli nie zrobię tego dzisiaj, będzie tylko gorzej. Włosy od tygodnia traktowałam suchym szamponem, aż zrobiły się popielatoszare. Je też umyłam. Poryczałam się, bo nie chciałam i nie miałam siły, ale jakoś się zmusiłam. Jakoś dałam radę. Najgorsze jest to, że to kwestia kilku dni i znowu będą brudne. Ale niech będzie, na razie są czyste. Nie mogę się jeszcze martwić na zapas, bo zwariuję.

Wiem też, że jest źle, bo ABBA nie pomaga. ABBA to moje lekarstwo na doła i niemoc, ale teraz wystarczy tylko żebym z ogromnym wysiłkiem zmusiła się do zrobienia czegoś, kiedy w większości przypadków sprawiała, że zaczynałam tańczyć po kuchni. Mam nadzieję, że to po prostu kurewsko głęboki dół, a nie odporność.