#jongen mensen
Text
Geen haat naar de presentators van Moltalk maar ze kunnen er echt geen bal van
#Ze hebben totaal geen controle over de gasten en de mensen in de zaal#En hun grappen zijn zo cringe#Allemaal heel ongemakkelijk#Ik snap dat het lastig is om dit live in elkaar te draaien#Maar dit is hun werk jongens dan mag je toch een hoger niveau verwachten#widm#widmblr#moltalk
5 notes
·
View notes
Text
.
#nou jongens en meisjes en iedereen daar binnen en buiten#daar gaan we weer in de tags#maar holy shit ik heb vandaag gewoon m’n laatste gesprek gehad met m’n drie psychologen#gewoon een eind gesprek#ik heb zo keihard gewerkt om me zelf te verbeteren en niet meer suici-dale (pitbull voice) te zijn#en ik moet heel eerlijk zeggen dat ik vorig jaar april er zo door heen zat wel liefst 3(?) keer#geprobeerd heb#en ik ben oprecht zo fucking blij met al m’n vriendjes en hulp die ik kreeg holy shit#en ik zeg niet dat het nooit meer terug komt ofzo en dat ik helemaal verbetert ben maar ik weet nu wel hoe en wat ik moet doen om mezelf#daar niet meer te krijgen#ik ben nu dus ook begonnen met een ass behandeling en ptss en dat voelt zo goed#like wow????#kijk ik heb nogsteeds wel last van als mensen dichtbij komen#alleen mensen die ik 200% vertrouw laat ik close komen#kleine stapjes#maar holy shit ik ben zo trots#maar ook pftftft drie psygologen :’’)#hun be like: ALL HANDS ON DECK’#ik: *wordt met tegenzin vast gehouden en vol gedouwt met liefde. respect en mensen die willen helpen*#ik: ‘NEEEEE’#oké zo ging het niet#maar toch#ben wel trots#op mezelf#en ben dat nog nooit echt geweest ? dus dit is nieuw#lekker janken#oké bedankt voor het lezen#deze autist gaat nu weer verder met aan haarzelf te werken
1 note
·
View note
Text
hou zo erg van young adult boeken. hou van lezen hoe zeventienjarige meiden voor het eerst verliefd worden en ontdekken dat die verliefdheid wederzijds is. en hoe ze vervolgens de meest domme, gênante, schattige acties pullen omdat ze nog maar zeventien zijn.
#persoonlijk#couldn't be me#kon pas beetje normaal iemand leuk vinden op mijn 24ste lol#daarvoor was het obsessief af#en toen ik op de middelbare school zat?#toen zat ik alleen maar thuis achter mijn computer animanga te consumeren joh#was alleen maar gemeen tegen de jongens die mij leuk vonden#en de mensen die ik leuk vond durfde ik niet aan te kijken#what a time
0 notes
Text
Why most people don't get Europapa
youtube
So, Joost Klein's Europapa apparently is taking the world by storm. With its happy hardcore or gabber house tunes and beats and the silly music video, there's no denying that this song has a certain charm, though it also has its detractors.
The thing is, though, most people on both sides don't fully get the song.
To summarize the song, it's essentially about an orphan who travels around Europe to find himself. Those were in Joost's own words.
Europapa is about an orphan who travels throughout Europe (and beyond) to find himself and tell his story. At first, people don’t recognise him, but he goes on seizing any opportunity he gets to let himself be seen. Europapa is a tribute to my father. When bringing me up, he passed on to me an expansive view of the world.
Okay, but why does the song sound so silly? Well, that's something deliberate. I don't really know much about Joost Klein's music, but what I do know is that this is basically what most of his songs are. Silly, yet deep.
Okay, brief detour to give context to the rest of what I'm writing, but it's important to remember that Joost Klein basically became an orphan at a young age. He lost his father to cancer when he was 12, and a year later, his mother died as well. This essentially shaped his music. From what I can gather from the many YouTube comments, he always watched Eurovision with his parents, and told them that one day he'd be there on stage.
So, let's just talk about the elephant in the room. Some people call this European propaganda. However, just the first few lines clue you in that it isn't just some pro-EU propaganda.
Welcome to Europe
Stay here until I die
In fact, there are several lines used that wouldn't sit right if it were pro-EU propaganda. Let's look at the second verse.
Ich bin in Deutschland
Aber ich bin so allein
Which roughly translates to
I'm in Germany
But I'm so lonely
The next lines, "Io sono in Italia / Maar toch doet het pijn" (first line Italian, second line Dutch), which translates to "I'm in Italy / But I still feel pain".
Essentially, the entire song is him trying to let go of his past, to let go of his grief. That's essentially what the burning house and the windmill represent at the end, finally moving on from the past.
And that's essentially what the entire song is about. The entire song sounds like it's stuck in the '90s and early noughties. Naturally the most glaring part is the music style. Back in the '90s, happy hardcore and gabber house was really big, especially in the Netherlands. The way people dance back then and dressed when they did can be seen in the scene with Paul Elstak. Then there's the Gameboy Advance, which came out in the early 2000s.
Another cool thing is a reference to New Kids, a Dutch comedy show from 2007, when someone says "Welkom in Europa jongen!" ("Welcome in Europe boy!"). On the television screen, you can see Gerrie van Boven, played by Tim Haars, a character from New Kids.
But it isn't just a throwback. It's all being done deliberate. Something that gets lost in translation is the text. The rhymes work, however, to a Dutch person, it sounds a bit... childish. Very simple, at the very least. But I think that even that is done deliberately. It sounds like a child has been writing these lines, but I think that's the point of the song. It's supposed to sound like a child has been writing these lines.
The entire song is about the protagonist being stuck in the past, being stuck in his grief. It's why there's a disconnect between the text and the melody. Sure, it's a celebration of Europe, of Eurovision. Joost Klein genuinely loves Eurovision. However, it's also essentially him saying, this is me closing another chapter in my life.
Let's take a look at the outro of the song.
Op kruistocht in m'n spijkerbroek, lopend door de velden
M'n papa en m'n mama zijn voor altijd mijn helden
Aan het einde van de dag zijn we allemaal mensen
M'n vader zei me ooit: "Het is een wereld zonder grenzen"
Regen op het raam en ik stond huilend bij het venster
Veel te vroeg duister, het is winter in de lente
"Ik mis je elke dag", is wat ik stiekempjes fluister
Zie je nou wel, pa? Ik heb naar je geluisterd
This... seems quite long, doesn't it? Well, that's because that's the full outro. What most hear during the video clip is this:
Aan het einde van de dag zijn we allemaal mensen
M'n vader zei me ooit: "Het is een wereld zonder grenzen"
"Ik mis je elke dag", is wat ik stiekempjes fluister
Zie je nou wel, pa? Ik heb naar je geluisterd
Let's translate the full lyrics. I'll put the translations of the lyrics in the music video in bold and italic.
On my crusade in jeans, walking through the fields
My dad and mom are forever my heroes
At the end of the day we are all human beings
My father once told me: "It's a world without borders"
Rain on the window and I stood at the window crying
Darkness far too soon, it's Winter in Spring
"I miss you every day", is what I secretly whisper
You see dad, I listened to you
So, basically, the gist is, this song has many layers. It's a heartfelt tribute to Eurovision, while also telling a personal story about grief and letting go of said grief.
Though I think this interview with Joost Klein on De Avondshow met Arjen Lubach may say more than I could.
youtube
Well, sometimes you must say goodbye to whatever is most dear to you. And when one door closes thousands of others open, apparently. But what I've learned is that you tend to hold on to your own pain sometimes. So this letter provides some sort of closure, dare I say. Saying: "Hey, Mum and Dad... You will always be there for me, but I can't carry this pain forever."
#europapa#joost klein#eurovision#eurovision 2024#esc 2024#eurovison song contest#the netherlands#Youtube
203 notes
·
View notes
Text
secret 3rd kid
all the Dutch is from google translate so sorry if it’s wrong
[part 2]
Walking into the locker room where you would be spending the next 2 years of your life felt like a dream. It's all you have ever dreamt of playing with the best, taking after your mama. It's a big name to be associated with; everyone loves her, she is one of the best coaches in the game.
The door opening startles you. Looking at the clock on the wall, you realize you had been standing there for 30 minutes. An English voice startles you out of thought. “Hey, who are you? Are you meant to be here?” Before you can answer, the only real familiar voice responds to that question. “I guess we'll just have to do introductions now. You guys, this is Amalia Glotzbach, she is one of the new girls.”
Looking at the faces of the 4 girls standing not that far away from you, you can tell they were not expecting a new girl at the moment. Looking carefully at their faces, you try to see if any of them recognize your last name. By the looks on their faces, nobody knows, which you kinda expect from the girls that don't know your mama as you play under your dad's last name.
Feeling a hand on your shoulder, you turn to look at your new manger. “Do you want to introduce yourself properly?” Taking in a shaky breath, you nod at him. “Hey, I'm Amalia Glotzbach. I'm 16, I'll be 17 in a month. I've been playing football since I've been able to walk. I'm from the Netherlands.”
After saying the Netherlands part, Viv must have put two and two together. “Het kind van jouw Sarina.” (Your Sarina’s kid.) You smile at her. The other girls look confused. “Ja, ze is mijn moeder, mmm, kun je het misschien aan niemand vertellen? Ik wil gewoon gezien worden als mezelf en niet als Sarina Wiegman, jongen. Ik wil laten zien dat ik hier niet ben, alleen vanwege wie mijn moeder is. Ik weet dat mensen er ooit achter zullen komen, maar voor zover de wereld weet heeft ze maar twee kinderen.” (Yeah, she's my mama. Mmm, could you maybe not tell anyone? It's just I want to be seen as me and not Sarina Wiegman's kid. I want to show that I'm not here just because of who my mama is. I know at some point that people will figure it out, but as far as the world knows, she only has 2 kids.)
Waiting for her to reply, you look at the other three very confused girls. “Sorry about that,” you fake smile at them. After another brief silence, Viv speaks up. “Ik zal het aan niemand vertellen.” (I won't tell anyone.) Sending Viv a small smile, Beth speaks up. “I'm so confused but hey, I'm Beth Mead. Welcome to the team, kid.”
————————————————————————————
There might be a second part of this I don’t know. and I’m sorry it’s so short I’ve tried my best to make it as long as I can
#women’s football#women’s soccer#women’s super league#woso community#woso imagine#barclays wsl#wsl#viv miedema#vivianne miedema#laura wienroither#leah williamson#beth mead#jonas eidevall#sarina wiegman#woso
100 notes
·
View notes
Text
Jongens stop al die tijd en energie die jullie hebben om mij anonieme asks te sturen alsjeblieft in t doneren naar Gaza want ik ga er toch niet op reageren. Ik respecteer iedereen die niet kijkt en ik snap het heel goed, ik ben het er ook niet mee eens dat Israël meedoet maar ik ga wel kijken. Voor mij is Eurovisie hetzelfde als voor sommige mensen formule 1 is en het WK. Ik vind het heel jammer en onterecht dat Joost is gediskwalificeerd maar er doen ook heel veel andere artiesten mee. Ook artiesten die pro Palestina zijn zoals Bambi thug. Voor iedereen die toch gaat kijken veel kijkplezier en voor de mensen die niet kijken ik snap het volkomen.
9 notes
·
View notes
Photo
Wat? School Boys (2021) door Salman Toor, Patrizia Cavalli’s Christmas Table (2020), Studio Nude (2022), The Lake (2019) en Tom sleeping at Locarno with etchings (2020) door Louis Fratino en Wet Hands (2015), Companion (2019) en Kompleks (2016) door Sanya Kantarovsky
Waar? Tentoonstelling Brave New World in Museum De Fundatie, Zwolle
Wanneer? 5 maart 2023
Salman Toor is afkomstig uit Pakistan en verhuisde naar Amerika. Zijn schildersloopbaan verliep stroef tot het Whitney Museum in New York in één zaal een kleine expositie van zijn werk organiseerde. Daarna schoot zijn carrière als een raket omhoog. Zodanig dat er nu haast geen werk van hem te krijgen is. Er hangt dan ook slechts één klein werk van hem op deze tentoonstelling in Zwolle. Toor is homoseksueel en die geaardheid speelt in zijn werk een belangrijke rol. Op School Boys staan twee jongens tegen een muur. Ze kijken elkaar niet aan, maar toch lijkt er een zeker spanning tussen de twee te bestaan.
Queerness speelt ook een grote rol in het werk van de Amerikaan Louis Fratino. Hij gunt ons via zijn schilderijen een blik in zijn leven, waarbij zijn homoseksuele geaardheid haast terloops langskomt. Daarbij verwijst hij regelmatig naar de kunstgeschiedenis. Patrizia Cavalli’s Christmas Table refereert aan werk van Matisse, Studio Nude doet denken aan Pablo Picasso en The Lake heeft duidelijke overeenkomsten met het werk van Chagall. Mijn favoriete werkje van deze kunstenaar is een heel klein doekje. Het toont een slapende jongeman onder een wit laken met op de achtergrond een ets: Tom sleeping at Locarno with etchings.
Sanya Kantarovsky is geboren in Moskou en woont en werkt in New York. Haar werken zijn qua stijl heel verschillend, maar allemaal virtuoos geschilderd. Het kleurrijke Wet Hands is net zo fascinerend als het haast monochrome Companion (wie houdt hier trouwens wie gezelschap?). Een bijzonder spannend werk vind ik Kompleks. We zien een jongetje met een steek op het hoofd tussen twee volwassenen. Proberen de grote mensen het kind te beschermen of vormen ze een bedreiging voor hem? De vrouw rechts van het jongetje heeft een stevige greep om zijn arm. De man links van hem steekt, haast dreigend, zijn hand uit. Wil hij de steek van het jongetje afnemen of het jongetje zelf beetpakken? Het jongetje kijkt van onder zijn steek naar de man. Is zijn blik wantrouwend, angstig? Op de achtergrond is een groot gebouwencomplex zichtbaar dat Oostblok-achtig en monotoon oogt.
24 notes
·
View notes
Text
Autismeweek dag 1, 30 maart
Het beeld van autisme en wat er niet aan klopt
Het beeld dat mensen hebben van ‘een autist’ lijkt vooral op Sheldon Cooper (The Big Bang Theory) en, als ze mijn leeftijd hebben, op Rain Man uit de gelijknamige film. Dit beeld klopt niet.
De echte man op wie Rain Man is gebaseerd heette Kim Peekl en had helemaal geen autisme maar FG-Syndroom. Hij werd 58 jaar. Daar doel ik niet op. Autisme is een spectrum-stoornis. Dat betekent dat we allemaal van elkaar verschillen, een stuk meer dan mensen zonder autisme. Het betekent dus niet dat ‘we allemaal een beetje autistisch zijn’.
Sheldon is vrij duidelijk ‘autistisch gecodeerd’ maar in de serie wordt het nooit duidelijk. Goed, binnen het spectrum komen wel dergelijke jongens voor. Natuurlijk. Vergeet echter de meiden niet. En al die vele anderen die er heel anders uit zien en zich heel anders gedragen. En niet geïnteresseerd zijn in natuurkunde of computers.
Wat is dan het juiste beeld? In de autisme-wereld wordt vaak gezegd dat ‘als je één autist hebt ontmoet dan heb je één autist ontmoet’. Toch zijn er wel algemene kenmerken aan te wijzen. Helaas is dat tot nu toe altijd gedaan door de psychiatrie en daar hebben we de gebruikelijke lijstjes met tekortkomingen aan te danken. Star, overgevoelig, geen wederkerigheid, dingen letterlijk nemen en ga zo maar door. Ik kan zonder probleem elk van die punten ‘omdenken’. Star..? Dat kan ook vasthoudend zijn.
Mensen binnen het autistisch spectrum willen nogal eens weinig oog hebben voor de hiërarchie die wel degelijk bestaat bij Nederlandse bedrijven. “Zou je mee willen gaan naar het spoedoverleg?” Als je dit aan een collega met autisme vraagt, heb je goed kans dat zij ‘nee’ zegt. Dit kun je een gebrek aan sociale vaardigheden noemen maar je had ook duidelijk kunnen zijn.
Mensen hebben de neiging om elkaar letterlijk te nemen als ze elkaar niet begrijpen, bijvoorbeeld als er een stevig cultuurverschil is. Wat dan over blijft is niks anders dan de woorden zelf.. en dan doe je het daarmee. Letterlijk nemen is geen autistisch kenmerk! Het ontstaat omdat mensen een verschillende manier hebben van naar de wereld kijken.
Autisme is in de praktijk vooral een andere manier van met informatie omgaan. Informatie vanuit de zintuigen maar ook gesproken of geschreven informatie en zelfs die uit de eigen gedachten en gevoelens. Dit kan zich op allerlei verschillende manieren uit.
Zonder uitzondering is het zo dat die manier van kijken niet fout is of gehandicapt. Natuurlijk levert het in de praktijk regelmatig ruis op. Dat is niet erg. We hebben allemaal stijlflexibel leren communiceren op het werk. (Anders ben je waarschijnlijk net begonnen. Het komt wel.) Laten we dat dan ook doen. Het is zomaar mogelijk dat een autistische manier van begrijpen beter is of handiger op een bepaald moment.
Ben ik autistisch of heb ik autisme? Ik krijg serieus op m’n vingers getikt door sommige mensen. De meningen hierover kunnen soms best scherp zijn. Ik geef trainingen en workshops aan sociale werkers en beleidsmakers en dan ga ik hier wat dieper op in. Voor nu zou ik zeggen: als je respectloos over mij spreekt dan heb ik niks aan de ‘juiste’ terminologie.
Heb je een collega die open is over autisme? Wil je belangstelling tonen? Vraag dan eens wat autisme betekent voor hem/haar/hen. Luister. Vraag door. Is er iets concreets waarmee jij je collega zou kunnen steunen?
Deze bijdrage schrijf ik in het kader van de Autismeweek 2024. Ik haal geld op voor het Autisme Fonds. Met een gift steun je het prachtige werk dat nog te doen is: informatie en advies geven, onderzoek doen, gespreksgroepen voor autistische mensen én hun naasten, werken aan een inclusieve maatschappij en heel wat meer.
Geloof jij dat insluiten beter is dan uitsluiten?
Geef wat je wil én kan missen.
#autisme#dutchblr#nederlands#actuallyautistic#autistic adult#late diagnosed autistic#actually autistic#autistic spectrum#autistic community#neurodivergent
2 notes
·
View notes
Text
Vandaag werk ik vanuit huis waardoor het klaarmaken van de maaltijden toch wat makkelijker gaat. Ik heb nog spinazie in de koelkast dus ik probeer toch nog een keer een smoothie uit het New Fysic receptenboekje. Dit keer met oa frambozen, alfalfa en nog wat zaden en pitjes en magere yoghurt. Dit keer denk ik slim te zijn door de meng beker van de keukenmachine te gebruiken.
Het ging net zo beroerd als met de andere blender. In de tussentijd ging ook de werk telefoon al rinkelen dus ik werd meteen chagrijnig. Nog een beetje water erbij gedaan. Weer geprobeerd, nog geen succes. Pollepel erbij en doorduwen en ik wilde de beker eraf halen om te schudden. Kreeg ik de mengbeker er niet meer af 🤬 Ondertussen al de eerste telefoontjes van werk behandeld en gelukkig kwam toen mijn ridder in de nood weer thuis. Met zijn geduld kwam er een heerlijke dikke groene smurrie tevoorschijn. Het was te dik om te drinken dus maar wat water bij gedaan, nog een keer mengen en voila daar is mijn groene smoothie.
Alleen al van de lucht word ik niet vrolijk. Het ziet eruit als dunne poep. Ik drink het weg maar het is wel de laatste keer dat ik dit doe. Het blijft vies 🤢
Om half 11 tijd voor mijn gekoookt eitje, dat gaat er altijd prima in.
Om 12.35 heb ik mijn lunchpauze en op het menu staat weer salade. Deze zit vol met komkommer, wat nootjes, zaadjes etc. Deze vind ik erg lekker. Alleen iets te laat gedacht aan de supplementen dus ik moet 20 min wachten met eten. In de tussentijd maar wat nieuwe artikelen toegevoegd aan de webshop.
Na de 20 min kijk ik nogmaals op de klok en zie dat het 12 uur is en niet 13 uur! Een uurtje vergist dus. Stom zeg! Meteen maar weer in de telefoon gegaan en tussen de gesprekken door een hap van de salade genomen. Het heeft een uur geduurd voordat ik mijn salade op had😅
Om 15.15 weer 200 ml zuivel naar binnen gewerkt. Ik moet wel blijven opletten dat ik voldoende water blijf drinken. Misschien ook nog maar een mooie drink fles kopen dan is het ook duidelijker wat ik drink. Marcel nog een kopje thee gezet en voor de rest hou ik het bij water. Ik mag 2 glazen Pepsi Max maar ik wil zelf deze week toch zoveel mogelijk detoxen dus even geen Pepsi Max.
Om 17.30 gaan koken. Marcel heeft nog van gisteravond dus dat is makkelijk. Ik eet vanavond 400 gr groenten en een biefstuk tartaartje (vergeten foto te maken). Marcel zijn hap nog even aangebakken in de jus van mijn tartaartje waardoor we allebei lekker hebben gegeten. Ik kwam er wel achter dat mijn supplementen niet bij het avondeten worden vermeld in mijn agenda op de telefoon dus dat is nu allemaal aangepast. Na het eten weer een cappuccino waar ik het schuim van laat staan en dan ben ik wel klaar met eten voor vandaag.
Vandaag zijn bovenstaande kaarsen binnengekomen en ik heb er al 3 verkocht dus ik ga nog even een paar bestellingen inpakken en dan naar ‘Over mijn lijk’ bij NPO 1 kijken. Geen vrolijke kost maar het is goed hoe deze jongen mensen nog iets van hun leven maken ook al gaan ze binnenkort dood. Het helpt mij altijd weer om te relativeren.
Tussendoor heb ik ook nog het mama-zoon uitje Las Vegas geboekt. Mike heeft ook akkoord gekregen op zijn vakantie dus van 26 maart tot 1 april zitten wij in het Strat hotel in Las Vegas. Op 16 jarige leeftijd heb ik Mike de belofte gedaan dat ik hem mee zou nemen naar Vegas en nu, 17 jaar later, gaat het eindelijk gebeuren.
Morgen nog 1 dagje de reset fase doen en dan ga ik donderdag naar mijn coach voor het eerste meetmoment. Spannend! Hopelijk mag ik door naar de Regular fase zodat ik vooral ‘s avonds meer afwisseling aan kan brengen in wat ik eet.
3 notes
·
View notes
Text
Trans representatie in South Park.
We hebben allemaal wel al eens gehoord van South Park en hun vele conflicten, maar is de kritiek wel zo terecht als mensen zeggen? Ik bekeek de afleveringen en vroeg aan een aantal mensen wat zij ervan vonden.
Wat is South park?
S9 ep1: “Mr Garrison’s fancy new vagina”
S12 ep5: “Eek, a penis!”
S18 ep3: “The cissy”
S23 ep7: “Board girls”
Wat vinden mensen?
Wat is South Park?
South Park is een animatieserie over vier jongens in het kleine dorp met dezelfde naam. Het is gemaakt door Matt Stone en Trey Parker en eerst uitgekomen in 1997 op de zender Comedy Central. De show heeft ondertussen al 26 seizoenen en 326 afleveringen en dit is nog lang niet het einde van de serie.
Seizoen 9, aflevering 1: “Mr Garrison’s fancy new vagina”
In deze aflevering krijgt Mr Garrison een operatie om de vrouw te worden die hij nooit kon zijn. De operatie wordt accuraat beschreven en is dus goed onderzocht door de schrijvers maar het gedrag van de nu Mrs Garrison is heel stereotiep. Ze gaat direct naar de winkel voor tampons, is snel emotioneel en gedraagt zich overdreven vrouwelijk. Maar als ze beseft dat ze bijvoorbeeld geen maandstonden kan krijgen, voelt ze zich toch niet echt een vrouw.
Wanneer Mrs Garrison de vier hoofdpersonages tegenkomt, wordt Kyle nieuwsgierig. Hij vraagt aan zijn moeder Sheela wat het betekent om transgender te zijn, ze legt uit dat de buitenkant van een persoon niet altijd toont wie die van binnen is en daarom kan je een operatie uitvoeren om meer te lijken op de persoon die je zelf ziet. Deze omschrijving is heel mooi verwoord maar Kyle neemt het anders op. Kyle besluit zijn uiterlijk aan te passen door zichzelf groter te maken en zijn huidskleur te veranderen, ook wel “transraciaal” genoemd.
Deze aflevering geeft de boodschap dat ondanks de veranderingen aan hun buitenkant, ze nog steeds hun geboortegender zijn maar is dit de schrijvers hun mening of willen ze aantonen wat sommigen denken?
Seizoen 12, aflevering 5: “Eek, a penis!”
Mrs Garrison heeft spijt van haar transitie, hij vindt zichzelf nog steeds een man omdat hij geen kinderen kan krijgen. Volgens hem is dat wat je vrouw maakt ondanks niet elke vrouw de mogelijkheid heeft om zwanger te geraken.
Seizoen 18, aflevering 3: “The cissy”
Eric Cartman, een van de hoofdpersonages, doet zich voor als transgender omdat hij denkt dat vrouw zijn veel voordelen heeft zoals properdere schooltoiletten. Hij is al gekend als een ruziestoker en wordt dus naar de directie gestuurd. Ze maken een nieuw toilethokje voor transmensen maar wanneer anderen dit ook beginnen te gebruiken wordt hij kwaad.
Seizoen 23, aflevering 7: “Board girls”
“Strong Woman” doet mee met de jaarlijkse sterke vrouwen competitie maar neemt er een transvrouw deel die net aan haar transitie begonnen is. Nu blijkt die de ex-vriend van “Strong Woman” te zijn en zou die in transitie gegaan zijn om haar terug te pakken.
Wat vinden mensen?
Na een bevraging bij enkelen blijkt de term “transraciaal” toch niet zo gekend te zijn. De meesten waren van mening dat het niet kan bestaan. Het is niet mogelijk omdat het voortkomt uit je familie en bloedlijn dit kan je niet zomaar veranderen.
Wat vinden de respondenten ervan dat mensen beweren dat je ongesteld moet zijn om echt een vrouw te zijn? Ze hadden allemaal een uitgesproken mening over dit onderwerp. Er zijn oneindig veel eigenschappen die iemand vrouw kunnen maken.
Ik stelde ook de vraag of transpersonen welkom zijn in het openbare toilet naar keuze, de antwoorden waren unaniem en zagen er geen problemen in.
Het deelnemen aan sport door trans personen brengt vaak verschillende meningen op. Velen vinden dat het zeker moet kunnen als er rekening gehouden wordt met de hormonen.
Hoe denken jullie hier over, kunnen jullie zich in de eerdere antwoorden vinden?
3 notes
·
View notes
Text
Het bleef even stil. Ik bleef even stil. Ik las vandaag ergens de tekst dat verdriet soms zo groot is dat je niet meer kunt huilen maar stil valt. Ik denk dat ik dat de afgelopen jaren meerdere malen zo heb ervaren. Weten dat het leven doorgaat maar ook de stilte opzoeken. Ik ben meestal wel een prater. Nu vaak even niet.
Het is ook wat drukker dan normaal. Ik ben met een opleiding bezig, heel tof want groei maar ook bikkelen. Het studeren was ik verleerd. Doe daar wat stilte bij en meteen een achterstand. Ver bijgewerkt inmiddels want het leven gaat door.
En of het leven doorgaat. Galajurk shoppen voor oudste liefje met beide liefjes. Slik. Stop de tijd. Wat is ze mooi. Wat staat die groene jurk haar mooi. Ik moet eigenlijk nog. Wat voor hakken zouden haar staan. Oh, een tasje moet ook nog. En de lange haren, opsteken? Ik denk veel in korte tijd. Zo ook die zondagmiddag.
Afgelopen donderdag de eerste proefrijles voor oudste liefje. Slik. Stop de tijd. Als ze maar heel terug komt. Hakken en een tasje scoren. Had ik m’n studieboeken maar meegenomen. Ik denk veel in korte tijd. De hakken en het tasje werden daarna gevonden. Ik heb de rest van de dag nodig gehad om alles te laten bezinken. Hakken, en ze loopt er nog eens goed op ook en het geheel van jurk, hakken en tasje adembenemend. Zo trots als een aap met …. Zou Paul zeggen.
Ik vind het allemaal veel. Jongste liefje die naar de grote stad gaat om kermis te vieren, mijn lief optreden en oudste liefje en ik op de bank. Wachten tot ze thuis komen. Zomaar een vrijdagavond. Ik was in stilte mijn gedachten aan het ordenen. Ik denk oudste liefje ook. Uiterlijk heeft ze niets van mij maar in dat bolleke zit zoveel herkenbaars.
Ook zat ik vandaag met vochtige wangen in het zwembad. Een gesprek over een jongen die zijn vader vorig jaar is verloren en nu zijn moeder gaat verliezen. Hij is bijna even oud als jongste liefje. Ik ken hem niet. Het gezin ook niet. Het raakt me. Ik denk dan aan inmiddels-groter-dan-ik neef en blonde krullenbolnicht. Aan alles wat Paul niet mee heeft gemaakt met hen. Ik denk dan aan hen die achterblijven, grote zus zonder haar lief, de man van Jolanda met groot gemis. Ik denk dan aan vriendin van oudste liefje waar het gezin onder hoogspanning leeft door het vooruitzicht van verliezen.
Ik hoor veel. Geneuzel raakt me niet. Ik hoorde vandaag dat iemand op de tuin mopperde over troep op de pad. Ik hoop ergens dat dat tuinlid me gaat mailen. Dan krijgt die persoon de volle laag. Wees blij dat iemand andermans zooi op gaat ruimen in plaats van kritiek leveren. Het raakt me eigenlijk wel. Recht in de boos. Boos is vergif.
Simpelweg omdat ik geneuzel niet trek nu. Of nooit. Ik ga de warmte van thuis opzoeken. Dat is een rijkdom. Een groot geluk. Ik heb de liefste mensen om me heen. Dat besef ik altijd. Dat ik me soms een last voel zit in mij. Voor hen ben ik gewoon Karin. Met soms drama maar vooral veel zorgen voor. En om. Of zeg je dan over.
6 notes
·
View notes
Text
Hoe veel weegt een woord?
Soms ben je sociaal alert, soms intellectueel of visueel alert, soms ben je gevoelig voor geuren of smaken, voor gezichten of verhalen. De mens is een sponsdier. Sinds enige tijd ben ik politiek alert – geen wonder in deze dagen. Maatschappelijk gevoelig werd ik door een VPRO Tegenlicht-uitzending over de complexiteit van onze huidige maatschappij, waarin regels zo ingewikkeld zijn geworden dat ze zorgen voor stagnatie, ongelijkheid en wanhoop in de levens van mensen. Het is de tirannie van de bureaucratie en een falende politiek. 'Complexiteit', het is een erg algemeen woord, al legt het wel de vinger op de zere plek. Elke algemeenheid verheldert en vertroebelt. Het tegengestelde van complexiteit is eenvoud. Daar geldt misschien het zelfde voor. Was mijn vader een eenvoudig man? Zijn de gedichten van J.C. van Schagen eenvoudig?
Gisteren liep ik in de stad achter een jongen in een hagelwit t-shirt met een tekst op zijn rug. De woorden drongen opeens mijn blikveld binnen. Niet een plotselinge knal, geen lichtflits of een schreeuw maar twee woorden overvielen me. Het was hun leegte die me besprong: 'Daily Utopia'. Ik ergerde me eraan, voor de jongen was het gewoon een cool shirt. Eens zag ik een meisje met een tas waarop stond 'Life is a festival'.
Zaterdag woonde ik de opening bij van een kleine presentatie van abstracte kunstwerken. Vriend A hield een korte inleiding over de valkuilen van het gebruik van het begrip abstract. Hij zei me vooraf dat het nogal een lastige tekst was. Dat was ook zo. Nu heeft hij een geschiedenis van lastige teksten; dat komt omdat hij niet bang is om precies te zijn in zijn denken. Een in zijn ogen heldere gedachtegang moet nu eenmaal gedeeld worden zoals hij is. Hij vroeg van de handvol toehoorders het uiterste van hun denken. Hijzelf had het natuurlijk veel gemakkelijker dan wij; hij kende de tekst op zijn duimpje. Toen hij klaar was, werd het even stil. Ik bewonderde het simpele feit dat hij niet aarzelde om zo'n tekst op die hete nazomermiddag over ons uit te strooien. Noem het tegengif voor de maatschappij waarin we nu leven; de vraag is of het werkt.
Iemand had daar de meest onwaarschijnlijke taartjes gemaakt, van een vrolijke perfectie die in volkomen contrast stond met de weerbarstigheid van de kunstwerken. Er waren ook een soort cakejes in de vorm van lolly's (zogenaamde cakepops) met rode fondant cirkels waarin de titel van de tentoonstelling gedrukt was. Ik schoot in de lach, want die titel luidt: 'het altijd zijnde'. Mijn ergernis over dat 'Daily Utopia' had ermee te maken dat elke rijkdom en diepte uit het woord 'Utopia' was verdwenen. Met 'daily' samen was het een taal-ding geworden, een gadget voor mainstream consumenten. Waarom ik dan toch moest lachen om die cake-lollies? Omdat ze volkomen absurd waren en ik ervan kan leren dat ik mijn eigen ernst soms wat lichter moet nemen.
4 notes
·
View notes
Text
Foto: Yato Tamotsu. Young Samurai: Bodybuilders of Japan.
HET LICHAAM ALS SCULPTUUR
Yukio Mishima (1925-1970) was een kasthomo die als schrijver en mens streefde naar een hysterische synthese van Japans rechts-nationalisme, bodybuilding en kendo. Zijn lange essay Sun and Steel is een autobiografisch relaas over de relatie van de auteur met zijn lichaam, dat hij hardde met gewichten en het zwaard.
Mishima pleegde zelfmoord nadat hij met enkele leden van zijn privémilitie een generaal had gegijzeld en Japanse soldaten vergeefs opriep een staatsgreep te plegen.
Met een zwaard sneed hij zijn buik open: seppuko.
Yukio Mishima was mijn tweede kennismaking met Japan. Op mijn achttiende blies de mangafilm Akira me weg. Enkele jaren later las ik van Mishima de roman Bekentenissen Van Een Masker, op een Grieks strand.
Ik was diep onder de indruk van deze autobiografische liefdesroman. De rest van zijn werk viel me tegen - te hysterisch - met uitzondering van Sun and Steel.
Mede geïnspireerd door dat essay trainde ik tussen met 26ste en 45ste gedisciplineerd met gewichten. Maar bijna alleen thuis. De sportschoolcultuur van jongens die zichzelf met anabolen inspuiten, stond me tegen.
Toen ik 83 kilo woog zonder vet, waar 68 mijn standaardgewicht was, stopte ik: ik vond mijn lichaam afzichtelijk plomp worden. Toch doe ik nog steeds mijn voordeel met het boekje van Mishima. Ik train niet meer met gewichten - de rolstoel is mijn fitnessapparaat - maar ik leef gedisciplineerd als een Kendovechter.
Het zijn harde tijden, maar een streng ritme helpt me de dingen te doorstaan. Structuur is alles. Het is mijn Kendo-borstplaat, waar inkomende Scuds op afketsen.
Yukio Mishima is nog steeds hoogst controversieel in Japan. Mijn ex-vrouw moest hem lezen op de middelbare school, maar ze hield niet van Mishima’s doodsdrift. Enkele van haar vriendinnen die ik hierover bevroeg, zeiden min of meer hetzelfde.
Zelfmoord ligt ingewikkeld in Japan, al zou het hoge suïcide-percentage daar aanleiding kunnen geven om het meer bespreekbaar te maken.
Alleen al in het Aokigahara-bos, aan de voet van de heilige berg Fuji, verhangen zich jaarlijks vijftig tot honderd mensen. Ik zag die berg liggen vanuit de Kogeltrein en voelde geen aanvechting er op te klimmen.
De meeslepende liefdesgeschiedenis van Cees Nooteboom in Mokusei! beleefde ik vervolgens in het echt in besneeuwd Kyoto, waar ik T. ontmoette. Zij hoefde niet met gewichten te trainen om ijzersterk te zijn.
De journalist Henry Scott Stokes schreef de erg goede biografie The Life and Death of Yukio Mishima. Zelf kan ik nog steeds tot tien tellen in het Japans. (2015)
2 notes
·
View notes
Text
Vandaag vooral thuis besteed. Ik ben wel op pad geweest richting de grote supermarkt (Superindo) om daar wat wasmiddel te halen en wat andere zaken. Het begint namelijk tijd te worden om de eerste kleding te wassen. Nu is er wel een 'laundry' in de buurt, maar toen ik daar langsging zei de vrouw dat we pas maandag de kleding konden ophalen als we ze nu zouden inleveren. Dat zou te lang duren.
Ik denk dat het ook meer een stomerij was, en niet zozeer de 'kilo'-wasser die ik voor ogen had. De prijslijst was ook per verschillend kledingstuk.
Uiteindelijk hebben we dus zelf met de hand wat kleding gewassen in het luxe bad dat we tot onze beschikking hebben. Ook goed!
Gisteren had Sam haar eerste dag bij Cemeti. Ze zal daar in haar vlog verslag van doen. Later die avond was ik zelf ook nog langs geweest bij Cemeti en heb daar de rest van het team en artiesten ontmoet. Het zijn allemaal superleuke en enthousiaste mensen (vooral de Molukse jongen zat vol met verhalen over zijn boottocht van Banda naar Jakarta, terwijl één van de andere jongens Ernest Hemingway's The Old Man And The Sea probeerde te emuleren door mee te gaan op de vissersboot van zijn oom, maar na een half uur al zeeziek (mabok laut) terug naar de kant moest).
Linda, het hoofd van Cemeti nodigde me daarnaast uit om ook met de trips mee te gaan, wat heel lief en genereus is. Dus morgen ga ik mee op pad met Cemeti!
2 notes
·
View notes
Text
korte inhoud
Dit boek heet “Het lied van Ariane”. Het gaat over een meisje die veel moet reizen omdat haar moeder componist is. Ze blijft nooit lang op hetzelfde plaats. Nu is Ariane in Parijs omdat haar moeder voor een opera in Parijs moet componeren. Ariane gaat bijna elke dag naar een café dat “les oreilles du lièvre” heet om daar een groep muzikanten van haar leeftijd te zien spelen. Daar krijgt zij een job waar ze na school kan gaan. Haar hele leven, veranderde op haar eerste dag bij het café. Ze was gewoon een tafel snel aan het kuisen toen ze een jongen binnen ziet aanlopen, hij was één van de mensen uit het groepje en hij zag der niet goed uit. Ariane loopt hem achter het café aan en zag dat hij der echt slecht uit leek. Hij rende toen weer uit het café en Ariane kon hem niet achterna lopen. Het leven ging verder en Ariane dacht der niets meer van. Maar wanneer haar moeder haar een plaats vind in de prestigieuze Eurydice muziekschool en dat ze daar mensen tegenkomt die haar vragen stellen over haar ontmoeting met die jongen, dacht zij der ander over na. Die jongen die blijkbaar Colin heet, is zwaar gewonden en licht nu in een coma. Nu komt ze veel nieuwe dingen te weten. Dat Griekse mythologie eigenlijk wel bestaat. Mythologische monsters bestaan ook. En zij heeft blijkbaar ook speciale magische superkrachten om die monsters te vechten. En wat gebeurt er als die nieuwe mensen die ze juist heeft ontmoet haar vragen om hun te helpen om Colin te redden? Dan zegt Ariane zeker niet nee.
2 notes
·
View notes
Last Seen Blogs
saoirseoriley
Saoirse O'Riley
egbertkindd
Untitled
typhoid-tb-bb
Chunky Over-Furb
leatin-always
Romanticize Everything
