#philippines hirap mong mahalin :((( | Explore Tumblr Posts and Blogs

char-lotteral · 2 years

Text

I dont care what the older generation thinks of us, I am so proud of being part of the youth who chose to fight for whats right. What most adults don't realize is that it is OUR future at stake. WE will be the ones to face the conseuqeunces of THEIR actions. Most parents in every household are celebrating the fact that they "proved their kids wrong" after seeing the election results but we will not be demotivated by their scrutiny. We will stand. We will fight. We will speak out against this discriminatory behavior and PROVE to them that we aren't "just children"

As a scholar, I am so happy seeing all of these students stand up for whats right ♡

CONTINUE FIGHTING FOR OUR COUNTRY AND FOR OUR FUTURE!!!!!! IPAGLABAN NATIN TO!!!!!!

#Idgaf what anyone says i love my generation #we may be hard headed at times but our hearts are in the right place #halalan2022 #ph elections 2022 #philippine elections #let leni lead #have all of you simply forgotten the EDSA people power revolution? 😭😭#2 mil filipinos gathered in that one street and FOUGHT for their freedom from the dictator and now youre returning his SON back into power?#philippines hirap mong mahalin :(((

23 notes · View notes

rainbow-hunters · 2 years

Text

This is our loss, not theirs. SINAYANG NIYO! SINAYANG NIYO!

#let leni lead #lenikiko #leni lead #leni robredo #kiko pangilinan #philippines #halalan2022 #sayang #pilipinas #hirap #mong #mahalin #sayang talaga #leniliwanagsadilim #laban leni

18 notes · View notes

ronalderp · 2 years

Text

Very disenheartening to know the result of our country's election today. I feel that worse things would come.

No words can describe how scary things might come to us Filipinos. I am honestly surprised on how guillible Filipinos are. I don't know how to fix the mess blengblong and sarat would leave (or if they would even leave Malacañang). I am so tired. When can this fucking country pull itself together.

#Philippines #LeniKiko2022 #Putang ina Pilipinas ang hirap mong mahalin

5 notes · View notes

i-like-potatoes · 2 years

Text

Dreams Nightmares do come true.

#philippines #pilipinas #ang hirap mong mahalin

1 note · View note

jasmines-greentea · 2 years

Text

it makes me wonder, what my ancestors who fought for freedom for my country in the past think of the current state of the Philippine Elections.

It makes me feel so ashamed, guilty, embarrassed and overall disappointed in myself and ang iba kong mga kababayang bulag sa katotohanan. Disappointed in myself for being a Minor, and unable to do any impactful action; and embarrassed of my own people for self-explanatory reasons.

Our ancestors, the world, our past, future and history is watching us.

#i have never felt the line from hamilton:#history has it’s eyes on you #so much until now.#inang-bayan ang hirap mong mahalin #philippines #halalan2022 #halalan

1 note · View note

archaicbro · 2 years

Text

on the 2022 philippine elections

Originally posted under @annuka‘s blog here

One thing non-Filipinos and Filipino diaspora should know is there’s been a concerted effort to reimagine the 20-year Marcos dictatorship as a purely benevolent effort that ushered a golden age into the Philippines. It’s not. Thousands of human rights violations, billions of dollars in debt, and hundreds of cronies still in power spawned from that dark age.

Along with the disinformation campaign, there’s a revival of support for the Marcoses among the demographic of middle-aged to older people who didn’t suffer from the atrocities of the dictatorship. Authoritarian nostalgia. Then there are the youth who earnestly believe in the authoritarian propaganda sown with anti-intellectualism, mistrust of journalistic institutions, and academia. It also doesn’t help that there’s strong regional hegemony and oligarchic families who were either Marcos cronies or have vested interest in supporting this particular political dynasty over others. It should be no secret, especially to US-based people, that conglomerates such as Alliance Global and dynasties like the Cojuangcos (et. al) have significant ties to politics that allow them to influence lawmaking and more. I don’t think I have to spell out the significant economic desperation that will descend on the Philippines—and investors are already hesitant to put any stakes in our country.

In terms of international politics, the Philippines rests in a strategic area in the middle of Asia and the Pacific. We’ve long been used as a base by the US, and due to the Duterte presidency, we’re losing our sovreignty—which was supposed to be upheld with the decision by the International Tribunal Court in the Hague—over the West Philippine Sea to China. There was also a concerted effort to improve relations with Russia (though there’s some treadback on that front). In other words, the Philippines is being passed from the US to other countries. And given that the Marcoses are held in contempt by the US Court of Appeals for the Ninth Circuit (and banned from US territories), it’s not implausible to see relations further deteriorate. The best thing that Filipinos can hope for, imo, is an incompetent presidency where nothing of substance happens. It’s no secret that Ferdinand Marcos Jr./Bongbong Marcos has done nothing of real impact in his time as a senator. But if he’s steered and influenced, or worse, enacts the same policies as his dictator father, the Philippines will suffer greater losses than it already has. Or just plain steal the $10 billion or more plundered by his dictator father back. I’m sorry for the incoherent thoughts. I’m just sick and tired of this happening again and again. I’ve gone through several national elections already, and I get why leaders in the opposition are tired and jaded. I understand why veteran journalists march on, unfeeling.

We have a saying here: Pilipinas, ang hirap mong mahalin. It’s hard to love the Philippines. And it’s only going to get harder now.

All I ask at this point, to everyone who don’t live in the Philippines, is to not lose the will to fight. Help us fight for future. Don’t let us be a memory.

#philippine elections 2022 #philippines #philippine politics #halalan 2022 #world politics #potato post #tag: politics

260 notes · View notes

vireyap · 2 years

Text

Shell-shocked. Stricken. Shattered.

I used to be a highly patriotic Filipino. In fact, I used to be so patriotic to the point of judging people who didn't know how to or chose not to speak their mother tongue!

When everyone else were eager to strip themselves of their national identity, I was one of those who tutted in disapproval.

Despite my burning patriotism, I still acknowledged that the country had severe issues. To me and perhaps for many as well, it was like the Philippines had a penchant for trouble. Still, I kept putting those problems in the back of my mind because, well, it's almost Tatak Pinoy™ at this point right?; where every day a new issue to stress about just popped out left and right. I lived my days dreaming that perhaps someday, God would finally turn His head on us and send us someone who well and truly good to be our saving grace, a modern Messiah of sorts.

When VP Leni announced that she would fight for the presidency, I felt hope. Meager and paltry as it was, I felt true hope—that perhaps God had finally dealt us His merciful hand and given our country a chance.

For months after her declaration, hope bloomed like a precarious flower in my heart.

When the long-awaited day came, I felt nerves but also excitement. Not only because I am a first-time voter, but because genuine change was so close that I could taste it. I'm notorious for being the most pessimistic of all, that even when victory in school competitions would be inches near, I would still believe that it could be snatched away. Thus, to brace for impact, I convinced myself that no matter what happened, I would never regret making the only right choice.

But just like the memory that evades you, the word that stays on the tip of your tongue, and the sand between your fingers, hope slipped from our grasps again.

Just when I gave myself a shot at optimism, the utopia I envisioned for us all came crashing down at my feet.

As the fabled saying goes: "Nasa tao ang gawa, nasa Diyos ang awa." Like in Michelangelo's painting Creazione di Adamo, humanity had to stretch out its fingers and receive His grace too.

After all, what good is an outstretched hand when no one reaches back?

Dreams of a prospering Philippines has crumbled right in front of our eyes. As a young person who yearns selfishly for myself, selflessly for others, and whose heart breaks regularly para sa mga nasa laylayan... I am simply distraught. Just when I thought we could finally dare to dream, thieves unexpectedly came in the night to seize that away and even stopped to slap me in the face for even thinking of the prospect.

If you ask me now whether I am still my same patriotic self, I'd say I'm not so proud anymore. No, actually, I'm not proud at all. I am beyond ashamed and mortified to be a Filipino. This country is utterly God-forsaken and irrevocably hopeless.

O Pilipinas, kay hirap mong mahalin.

#essay #halalan 2022 #elections #philippines #pilipinas #kakampink #leni robredo

16 notes · View notes

thera-daydreams · 2 years

Note

I wish i have wanda's powers so i could teleport and leave philippines.

bye y'all👩🏻‍🦲

(Bring back thanos😁)

haha, goodbye philippines, ang hirap mong mahalin. it's so hard to fight for the country when so many people in it don't even want to fight for themselves.

#thera.answers

12 notes · View notes

makakalimutin · 5 years

Photo

Taray, may movie review ulit!!

So heto na nga, pinanood ko yung Alone/Together. Napuwing lang ako ng very light. Hahahaha. Nakikita ko yung sarili ko sa mga katangahan ni Tin (Liza Soberano). Yung nangyayari sa kanya dun, medyo nangyayari na sakin in real life. Di to about sa love, pero yung mismong life choices niya, dun ako naka-relate.

Bihira lang ako manood ng pelikula. Di ako madaling ma-hook up or makuha ang atensyon. Ewan ko. May mga romance movies na nababagot ako pag pinapanood kaya di ko natatapos. Pero etong Alone/Together, and the rest ng Black Sheep films, gusto ko, dahil sa realistic approach nila. Dati lagi lang natin sinasabi na, may mga bagay na imposible, na sa pelikula lang nangyayari, pero etong mga pelikula ngayon, may mga ganung scenario talaga sa buhay natin, may mga ganun din tayong chapter, kaya nakakarelate tayo. At di lang puro pag-ibig, kasi tinatalakay nito yung about sa career, pangarap, pamilya, pati social issues.

- (SPOILER ALERT) -

“At ngayon, di pa rin alam kung ba’t tayo nandito..”

Pagkatapos ko mapanood yung film, napa-reflect ako ng bonggang-bongga sa buhay ko. Dun na pumasok yung sari-saring what ifs. Nasabi ko na yung major life regrets ko sa previous post ko, pero yun yun eh. Paano kung naging matapang ako? Paano kung hindi ako natakot noon? Eh di sana unti-unti ko na naaabot yung mga pangarap ko. Eh di sana kapaki-pakinabang ako sa lipunan ngayon. Nakikita ko yung sarili ko kay Tin na sa school lang magaling, pero pagkagraduate at nandito na sa mundo ng realidad, wala na. Yung sobrang pursigido ka sa pangarap mo, but something happened and you fucked up. Then after nun, wala na, nag-stay ka na lang sa comfort zone mo. Minsan din akong nangarap na baguhin ang mundo, pero nung pagka-graduate, sinampal na tayo ng realidad. Di na natin magawa kasi may sarili rin tayong problema na hindi masolusyonan. Gusto kong gawin yung passion ko, kaso dahil sa kahirapan ng buhay, iba ang napuntahan kong landas. Pero masaya naman ako sa kung nasaan ako ngayon. Kaso nga lang, hindi ko nagagamit yung skills ko. Pareho kami ng mindset ni Tin na, the old me is already gone. Hindi na ako yung batang mataas ang pangarap, I just go with the flow.

Minsan ba naiisip mo na bakit ganun? Paulit-ulit lang ang nangyayari? Parang laro siguro yun. Hangga’t hindi mo nagagawa yung tama, paulit-ulit kang mag-uumpisa. Hindi ka uusad. Wala kang matatapos. Uulit ka lang din ng uulit.

Pero alam mo, it’s never too late to start again. Sabi nga sa movie, di porke hindi mo naabot yung mga pangarap mo eh isa ka nang failure. Abutin ka man ng 3, or 5 years bago umpisahang tuparin ang mga pangarap mo? Ok lang yan!! Malay mo, after ilang years, makakapagwork na ko sa mga events/concerts. After ilang years, makakapagtravel na ko sa iba’t ibang bansa para magsaliksik at pag-aralan ang history. Ang saya mangarap! Ginanahan ulit ako haha. Itong movie na to ang nagpamukha sakin na, bakit ka nga ba nandito ngayon? I deserve better. Di dapat ako nagsesettle sa kababawan.

-

“Cause time may pass, and everything won’t last, but I’ll be by your side..”

The people who are meant to be in your life will always gravitate back towards you, no matter how far they wander. Kung para sayo, babalik at babalik yan. Be with someone na ipupush ka na tuparin ang mga pangarap mo, na susuportahan ka sa goals mo, at hindi ka ikukulong sa sariling mundo. Sabay nyong babaguhin ang mundo. Haha eto na naman ako, may trauma talaga ako sa mga magjowang sabay na nangangarap, tapos magbebreak din during the worst case scenario. Kasi sabay nga yun eh, pag nasira ang mga pangarap mo, bibitiwan mo din ba ang relationship mo? Pag nawala ang relationship mo, titigil ka na din ba sa pag-abot ng pangarap mo? Vice versa. Ang hirap mangarap na magkasama, tapos ikaw na lang mag-isa ang magfufulfill nun. Habang siya bumubuo na naman ng pangarap na kasama ang iba. Damn.

Isa pa sa mga na-absorb ko dun, eh i-keep mo yung mga taong nandyan pa rin, even at your worst moments. Bakit habang inaayos mo yung sarili mo, kailangan mo isantabi yung taong unang naniwala sayo? Wag mong itaboy dahil lang ayaw mo nang madamay siya sa problema mo, ayaw mo maging pabigat. I-appreciate mo yung mga taong handang makinig at laging nakikinig sayo. Bihira lang na may ganun.

Sabi nga ni Raf dun, “Mahalin mo siya dahil mahal mo siya, hindi dahil nakasanayan mo lang.” Namimis-interpret natin yung love at utang na loob. Di dahil tinulungan ka niya eh mahal na. Di dahil wala kang dahilan para mag-NO eh magye-YES ka na.

-

Never forget.

Ang ganda na na-incorporate nila yung Arts at History sa pelikula. Ipinapabatid nila na - alalahanin natin ang nakaraan. Kasi yung ang magpapaalala sa atin kung sino tayo ngayon. Yan ang magtuturo satin kung ano yung tama, at kung ano yung mali na hindi na dapat ulit gawin sa kinabukasan. Dahil sa past natin, lahat ng desisyon natin sa present, apektado. Lagi ko rin tong sinasabi, kahit gaano pa kalayo ang marating mo, wag na wag mong kalilimutang lumingon sa kung saan ka nanggaling. O di ba, iisa ang mindset namin.

Ang saya magtrabaho sa museum. Kung ako din bibigyan ng pagkakataon, gusto ko dun magwork. Para ma-enhance pa yung knowledge ko about Philippine History. Ang saya mag-aral sa UP. Kahit sabihin nyo pang masyado kaming pa-woke. Hindi eh, mag-iiba talaga ang mindset mo sa buhay pag nandun ka.

Cons: Ang hindi ko lang nagustuhan, hmmm, may part dun na cheating na yung ginagawa nila. Oo di naman nila ginusto yung kinahinatnan nila, pero kahit na, cheating pa rin yon. May naaalala lang ako. Hahahahaha. De narealize ko rin na dapat talaga itigil ko na tong kalokohan ko.

At some point you'll realize, buti na lang pala nangyari yung worst thing ano? Buti nangyari agad, kesa mas maging worse pa ang future ko. Thank you for letting it happen. Di ko pinangarap yung ganung path, yung ganung future. Thank you. I'm already safe.

Traydor ang mga alaala. Magpapaalam sa’yo hanggang makalimot ka. Pero eksakto. Sa puntong sinabi mo na sa sarili mong wala ka nang isasaya pa, lilitaw siyang muli. Na mula sa malayo pa lang ay kilalang-kilala mo na. At paglapit nito sa’yong harapan, babalik ka sa pamilyar na lugar. At ikaw ay mamamatay na naman. Tuloy, takot ka nang maging masaya. ‘Pagkat traydor ang mga alaala.

- Antoinette Jadaone

#journal #alonetogether

8 notes · View notes

trickramirez · 6 years

Text

malaya

HAPPY PRIDE MONTH!!!

this masterpiece’s for us all, my beloved LGBTQA++ people. lets celebrate liberty & love. lets help each other grow and succeed and embrace everyone’s color wholeheartedly ... equality.

always,

Saint

**please play “Heaven by Troye Sivan” & “A Little Work by Fergie” while or after reading my poem.*

Matanggap mo kaya,

kung sakaling ipabatid sayo ang katotohanan?

Tatanggapin mo pa rin ba,

kung malaman mong naiiba kumpara sa kanila?

SANTITO — Laguna, Philippines 2018

gusto kong bumalik sa umpisa / doon sa mga panahong payapa ang lahat / walang bahid ng luha sa mga mata / walang lungkot / lamat at pangamba //

malaya —

malayang maging masaya / malayang matuwa / malayang humagikgik ng malakas / malayang maging malaya //

hindi ko batid kung bakit ngunit tila kay hirap para sa isang nilalang ang maipahayag ang kaniyang sarili sa iba / kay hirap magpakatoto / at kay hirap sundin ang puso //

mayroong takot —

mayroon takot na baka ‘di maintindihan / mayroong takot na baka kanilang pagtawanan kung sakaling kanilang malaman / takot na baka husgahan / at takot na baka kanilang iwanan //

ngayon / hinaharap ko ang isang hamon / ang hamon ng pagpapakatotoo / ang hamon na ipakilala ang sarili ko sa buong mundo / hamong manalig sa mga bagay na walang kasiguraduhan / hamong magpakatatag kung sakaling ‘di nila maunawaan //

hindi ko inaasahan na darating pala sa akin ang araw na ito / hindi inaasahang maiipit ako sa gitna ng pagpapakatotoo at pag-asang baka matanggap nila kung sino ba talaga ako //

puso’y nangangamba —

puso’y nangangamba na baka ‘pag kanilang nalaman / ako’y kanilang kalimutan / kanilang ‘di matanggap at pagkakaibiga’y mauwi sa wala / ‘di ko nais dumating sa puntong iyon / ayokong malagasan ng mga nilalang na sa aki’y mahalaga / dahil lamang ‘di nila tanggap ang tunay kong pagkatao at ang bahagharing sa aking mga ugat ay nananalaytay //

sanay naman ako / sanay namang mahusgahan at masabihan ng kung ano-ano / ngunit iba pa rin kapag bibigyan mo ang mundo ng karapatan upang makilala ka / upang pasukin ang iyong buhay / at upang sukatin ang iyong pagkatao base sa mga kakarampot nilang ideya sa kung sino ka ba talaga / may taglay na bigat ang bawat salita / ang pakiramdam / lahat lahat na //

hinihiling ko pa rin na sana dumating sa puntong makamit ko na / ang kalayaang sundin ang ninanais ng puso / kalayaang mahalin ang kung sino mang nilalang na ninanais nito / kalayaang mag hawak kamay kahit na marami pang tao / kalayaang ipahayag sa mundo kung ano ang totoo / kalayaang mas maipadama ang tibok ng dibdib sa iba / kalayaang maipaglaban ang pag-ibig na nadarama / kahit na sa paningin ng iba’y tila ‘di tama / kalayaang magmahal at mahalin ng buong puso’t kaluluwa //

pagkat tao din ako —

tao din akong gaya mo / nasasaktan / tao din akong nangangailangan ng pagkalinga’t pagmamahal / umiiyak rin ako / naguguluhan / nagtatanong din sa mga bituin kung sakaling ang plano’y ‘di umakma sa inaasahan / sumisigaw rin ako / napapagod / nagpapahinga ‘pag pagal ngunit ‘di sumusuko / pagkat tulad mo / tao din ako //

ang nais ko lamang —

ang nais ko lang ay lawakan mo ang iyong pang-unawa sa mga bagay na ‘di sinasadya / sa mga bagay na ‘di ko kasalanan ngunit aking nadarama / sa mga bagay na ‘di maiiwasan kahit anung gawing pilit pa / nawa’y iyong unawain pagkat ‘yon lamang ang aking ninanais magmula noong una pa //

sa aking mga magulang at kapatid —

humihingi po ako ng tawad / pagkat sa tingin ko’y naging isa na naman akong kabiguan / ngunit wala po akong magagawa / hindi ko na kayang magsinungaling pa sa aking sarili lalo na sa madla / pagkat nababanaagan na ang katotohanan sa aking mga kilos at salita / nais ko nang sundin ang sinisigaw ng aking dibdib / nais ko nang maging malaya gaya ng mga ibon at hanging umiihip sa gitna ng kawalan / pagkat ang pagkukubli’y wala ng lugar dito / kaya kung sa tingin nyo po’y mali ito / “paumanhin po” //

sa loob ng ilang araw na pagsusulat ko ng tekstong ito / sa ikatlo at huling araw ay aking napagtanto / na ‘di na mahalaga ngayon ang sasabihin ng iba / ‘di na mahalaga ang kung ano mang asido ang kanilang isasaboy sa aking pagmumukha / pagkat kung ang pagpapakatotoo ang s’yang sa iyo’y nagpapasaya at magpapalaya ay wala silang karapatang manghusga / wala silang karapatang tawagin ka sa mga ngalang ninanais nila / pagkat gaya ng mga dahong nililipad ng hangin tuwing mayo / malaya ka hijo //

kaya lungkot at takot ay burahin / ang mga luha’t pangamba sa mukha ay pahirin / pagkat ito na ang simula / kung ‘di ka man nila tanggap ay “ano na man?” / ito na ang pagkakataon upang magsimulang muli / upang ipakilala ang iyong sarili / at upang mas maging bukas sa nakararami / malaya ka / may karapatan ka / may damdamin ka / may buhay at hininga ka //

ang mga alon na sa iyo’y lumunod sa nagdaang kahapon / ay ang mga alon ding sa’yo ay mag-aahon papunta sa dalampasigan upang harapin ang ngayon / ang sakit at ang bigat na nadarama ay panandalian lamang / pagkat makikita mo rin ang bahaghari sa dulo ng madidilim na ulap / ang pula / kahel / dilaw / luntian / bughaw / at lila / mga kulay sumisimbolo sa akin / sa atin / at sa buong komunidad / ay ang mga kulay ring magdudulot ng pagkakaisa / pagkakapantay-pantay / at isang maningning na bukas na ating haharapin ng sabay sabay / buo ang dibdib / may lakas / at may ngiti sa mga labi /

ngayong iyong nabatid ang tunay na nadarama

sana’y pumasok sa iyong isip na …

maaaring ikaw ay tuwid at ako’y hindi

ngunit ‘di ibig sabihin nuon na ako’y mali

#PAGKAKAPANTAYPANTAY

27 notes · View notes

space-boos · 7 years

Text

i uh

the Philippines is falling apart and honestly people are just on fight or flight mode. lol i’m using the words literally, not with its real meaning. half of them are angry at the government and half of them want to run away from this god-forsaken country. i hate the people that want to migrate abroad. dude. you are here for a reason. you are born here. you embodied the traditions and culture. we stand united to tear this fucking administration apart. if you do care, and care for your family and your people, please, cooperate and do your part in holding our sovereignty. please, fight for your human rights. Pilipinas, ang hirap mong mahalin pero lalaban ako para sayo.

#personal #ugh #i just want to rant and rant all night #but i have no one to talk to #also my friends are law students and i feel so dumb when i'm with them

0 notes

marizemd · 4 years

Text

I am not sure if this is the proper venue to air my sentiments towards the Philippine government, but this is my blog so I’m gonna post this anyway.

The Philippines does not deserve this asministration. From the ineffective approach to COVID-19 pandemic to oppression of freedom of speech - they just won’t stop. Not to mention issues on extrajudicial killings and POGO operations. Let us not forget about the PhilHealth exploitation on our OFWs “for the benefit of the universal healthcare”, which is, btw, not universal at all. As a future physician, I do not feel any security at all given that the admin gives so little importance to our healthcare workers. Even the WHO is worried about the percentage of COVID-positive healthcare workers in the country. I’m no lawyer but I’m pretty sure there’s been a lot of injustice going on care of our corrupt officials.

Ang hirap mong mahalin, Pilipinas.

#personal

0 notes

latebutokay · 7 years

Photo

"Pilipinas Kong Mahal Ang puso ko at buhay man Sa iyo'y ibibigay" Mahal kita, kahit na madalas ang hirap mong mahalin. (at Ultra - Philippine Sports Complex, Pasig Philippines)

0 notes

makakalimutin · 6 years

Text

Unang Taon

(Di ko rin inexpect na aabot ako ng 1 year na may jowa hahahaha)

Pinagpaplanuhan ko sana na gumawa ng sulat para sa kanya. Never pa akong nagbigay ng kahit anong sulat, siya yung madalas na gumagawa nun para sakin. Kasi feeling ko pag nagsulat ako para sa kanya, imbes na nakakakilig eh nakakaiyak lang (due to my pessimistic thoughts). Tsaka iniisip ko pag naghiwalay kami, itatapon niya rin naman, masasayang lang yung effort ko di ba (advance ako mag-isip!!) Pero madalas nagpopost ako dito sa blog ng about sa kanya, tas madalas puro rants lang kaya madalas din nagagalit/nasasaktan siya, kasi madalas din masasakit na salita yung nasasabi ko (unintentionally). So etong blog post na to ewan ko kung mapapasaya ko ba siya o masasaktan? Let's see.

A year ago, nagkakilala kami dahil nagcomment ako sa post ng kaibigan niya sa group ng Paramore Philippines sa facebook. Wala kaming mutual friends, as in total strangers talaga kami. So ayun chat chat, hanggang sa nauwi sa landian, tas ngayon heto na, anniversary na namin yey!

Tulad ng sinabi ko dati, di ko alam kung anong nakita niya sakin, kung bakit ako ang jinowa niya haha kasi di ba ang tahimik kong tao, iniisip ko mabobored lang to sakin eh. Di ba, biglaan lang din yung naging kami, sabi nga nila minadali kaya baka hindi rin magtagal, lalo na't wala pa akong alam nun kung paano maghandle ng relationship. Sa panahon ngayon na maraming manloloko at paasa, na maraming gusto ng momol lang or past time, eh nakatagpo ako ng taong mamahalin ako ng buo at paninindigan, despite of my personality.

Masasabi kong iba sa pangkaraniwan yung relationship namin. Kasi di kami nagde-date (yung kain sa labas, gala, sine, ganern), di kami nagkikita tuwing monthsary. Bonding moment na namin siguro yung magkape sa 7-11, uminom ng alak, kumain ng Calamares, maglinis ng bahay, maglakad sa kahabaan ng EDSA, o bumiyahe mula Novaliches hanggang Cavite. Pero everytime na magkikita naman kami, we usually have deep meaningful conversations. Masaya siya pag kasama ako, mas masaya ako pag kasama ko siya, and I think mas ok na yung ganon.

Sa isang taon namin, nasaksihan na namin yung ups and downs ng isa't isa. Minsan nagkakamali siya, minsan nahihirapan ako dahil sa kanya. Minsan nawawalan ako ng gana. Iniisip ko na kung ibang babae siguro ang naging gf nito, baka sinukuan na siya agad haha (ang sama eh). Di naman sa tinotolerate ko, pero

part na ng relasyon yung may ugali siya na hindi-hindi mo gusto. Part na ng buhay yung masasaktan ka. But I guess this love is worth suffering for.

Same with me, pabaya sa sarili, matigas ang ulo ko at shunga shunga pagdating sa life decisions, kaya madalas naiistress siya hahahaha, mahirap din akong i-handle as a gf pero nagpapasalamat ako kasi pinagtiyagaan niya ako hahahaha kahit ang panget panget ko (talaga ba), panget ang ugali ko, tas minsan pag may argument kami ayaw ko magpatalo (feeling ko kasi di niya matanggap yung opinyon ko at ayoko ng kinokontrol niya ko ganern), ma-pride, insensitive, ano pa ba haha. Madalas pag may sinasabi akong opinyon ko nakakasakit na pala sa kanya. Actually pareho kaming may "worst side". Pareho kaming hirap magbago.

Ang madalas lang naman na maging dahilan ng away namin eh pag di kami nagkakasundo sa opinions/beliefs about sa isang bagay. Pareho kaming laging may pinaglalaban eh, lalo na pag usapang politika hahahaha

Nga pala, hindi ako madalas mag-i love you sa kanya kasi, di ko feel?? I mean that word itself is so precious to me kaya di ko lang yan basta-basta ginagamit na parang hello hahaha, dyan siya nagtatampo kasi feeling niya di ko siya love eh. Ang arte ko lang no?

Naisip ko lang din, never akong naging ganito ka-open sa ibang tao, sa kanya lang, (kaya nga kahit alam kong magagalit siya sa sasabihin ko go lang eh haha). De I mean, ever since nagkakilala kami, I let him inside my soul (wow taray), kaya siguro nasabi niya na parang ang tagal na naming magkakilala. Pero ako feeling ko parang kahapon lang yung unang meet up namin ah. Ang bilis ng panahon.

Para nga kaming mangga at bagoong, kare-kare at peanut butter. Magkaiba man kami ng interes sa mga bagay-bagay, pula siya, dilaw ako, pero nag-complement yung mga ugali namin sa isa't isa. Naibibigay niya yung attention and affection na hinahanap ko. Tas ako naman willing makinig at intindihin yung mga hanash niya. Handa akong magrisk basta ba para lang sa kanya. Kung ano kami last year, ganon pa din kami ngayon (ibig sabihin ba non walang naging improvement sa relationship??)

May mga times na nagda-doubt pa rin ako, kasi paano kung di ko na siya kayang intindihin? Paano kung nagsawa na siya kasi di ko kayang ayusin yung sarili ko. Idk. Ilang beses na akong nagpost about sa ganitong pag-aalinlangan ko at sa sitwasyon namin tbh.

Ang wish ko, sana mag-grow kami together. Hindi lang na sana tumaba, pero yung about sa personal improvement. Fucked up pa rin kami sa kanya-kanya naming buhay just like a year ago, pero sana yung mga susunod na buwan at taon eh maging stable na pareho. Sana yung commitment at intimacy hindi magbabago. May darating pa na mas matitinding struggles sa aming dalawa. Syempre gusto ko pa gumawa ng maraming memories kasama siya. Ayie.

Ako ang kanyang silver lining, at siya naman ang aking.. Aking tahanan (pero hindi naman mundo). Mararamdaman mo yun na yung simpleng presensya niya lang, na nasa tabi mo siya, you'll feel like you're at home. At sabi nga sa pinakapaborito kong kanta, para kaming Mirrors, repleksyon namin ang isa't isa. Wow.

Lagi kong sinasabi na, inaanticipate ko na darating din yung araw na hindi na kami magkakasundo, mananawa at posibleng maghiwalay. But at this moment, naisip ko na, "Hindi pwede, eto na yung gusto kong makasama habang buhay e, gusto ko balang araw siya ang uuwian ko, gusto ko paggising ko sa umaga at bago matulog sa gabi siya ang makikita ko."

Siya yung nagparanas sakin kung paano pahalagahan. Siya yung nagpakita sa akin ng totoong pagmamahal. Siya yung nagparamdam sa akin na mahalin bilang ako. Siya yung nagturo sakin na maging matatag sa lahat ng problema sa buhay.

At gusto kong humingi ng pasensya sa lahat ng mga abalang naidulot ko sa loob ng isang taon naming pagsasama. Sorry kasi stubborn at insensitive pa rin ako haha. Ang ungrateful ko mang tingnan pero yung totoo nagpapasalamat ako kasi may taong nakaka-appreciate ng existence ko.

So ayun, happy anniversary bb!! More landian years and more memes to come 😘 (Eat, unwind, travel pa)

Tapos in case lang na di tayo umabot ng 2nd anniversary (pinapangunahan ko na hahahaha), gusto ko na din magpasalamat for once giving your life to me, na naglaan ka ng panahon para mahalin ako kahit di ako jowable. Pero yun nga, balikan mo ulit to incase na magbreak tayo, para lalo ka masaktan charot. De kung ano man ang maging dahilan, sana naman di maging poot yung nararamdaman mo sakin no? Nasabi ko na, inaanticipate kong maghihiwalay din tayo eventually. Na lesson mo lang ako para mas maging maayos na sa future commitment mo. Tas sa susunod mong gf, wag mo ako masyado ikukwento sa kanya kasi alam ko pakiramdam eh, ayoko haha. Basta ang masasabi ko lang ngayon, di ka na makakahanap pa ng katulad ko ;) remember that!!

#journal #k

1 note · View note