#historio
Text
Kompreneble, Esperanto kaj la angla nuntempe ne ĝuas tre amikan rilaton, sed iam tiu lingvo estis fonto de inspiro por la juna Zamenhof:
"Germanan kaj francan lingvojn mi ellernadis en la infaneco, kiam oni ne povas ankoraŭ kompari kaj fari konkludojn; sed kiam, estante en la 5a klaso de la gimnazio, mi komencis ellerni la lingvon anglan, la simpleco de la angla gramatiko ĵetiĝis en miajn okulojn, precipe dank' al la kruta transiro al ĝi de la gramatikoj latina kaj greka. Mi rimarkis tiam, ke la riĉeco de gramatikaj formoj estas nur blinda historia okazo, sed ne estas necesa por la lingvo. Sub tia influo mi komencis serĉi en la lingvo kaj forĵetadi la senbezonajn formojn, kaj mi rimarkis, ke la gramatiko ĉiam pli kaj pli degelas en miaj manoj, kaj baldaŭ mi venis al la gramatiko plej malgranda, kiu okupis sen malutilo por la lingvo ne pli ol kelkajn paĝojn. Tiam mi komencis pli serioze fordoniĝadi al mia revo." (el letero de Zamenhof, citita en Historio de la Lingvo Esperanto de Edmond Privat, unua volumo, pĝ. 24-25)
4 notes
·
View notes
Note
8, 15, 18
8. common fandom opinion that everyone is wrong about
shipping. i have been almost entirely turned off of the concept of shipping by fandom. it's really fucking annoying and erases and/or demeans a lot of quality content. especially when there's stuff that will never succeed just because it doesn't have two normie white twinks to write fanfic about.
15. that one thing you see in fanart all the time
FEET. when i'm bored i browse pixiv (a japanese website for artists) and there is so much damn feet fanart. shocking how many people are into feet.
18. it's absolutely criminal that the fandom has been sleeping on...
maybe just because i have a semi-personal stake in it, i hate the attitude among some people who think anime is just awful on principle. historically the anime community has kinda ruined their own reputation and honestly it sucks a lot but as for the actual content? there is good stuff in there and liking things like prestige television or musicals or literature doesn't make you a better person. the constant shoehorning of anime as not just low culture but inherently worse than other content is a thesis i'm (sort of) working on right now. it has to do with japan as a country stuck between east and west and blah blah blah this is NOT an essay (although you can talk to me about this in dms if you want)
#asks#idk if i talked about this to you before but#if you wanna hear my japan and the west historio-cultural mega ramble#lmk
7 notes
·
View notes
Text
Revés
Legu tiun ĉi verkon en: la portugala (originala) | la angla
_______________________________________________
Estis egale kien li rigardis, ĉio, kion li vidis estis la saman scenon ripetata multajn fojojn kun nenombreblaj varioj.
La paro restis la sama, same manenmana, la grupoj estis la samaj, la individuoj la samaj, kaj em la samaj pozocioj restis ĉiuj.
La esprimoj preskaŭ estis al mi klaraj, kvankam estis tiom da malpureco, kvankam estis tiom da sango deverŝanta nehaltante el la vundoj de la plej variataj tipoj, kvankam estis kapoj ne en la devigitaj lokoj tiel kiel aliaj korpa partianoj.
La malordoneco estis totala, tamen ĉio estis, nekontesteble, em sia devigita loko. La seĝoj, la tabulo, la instruistino, la homoj.
Mi leviĝis finfine. Mi, eta kaj kompatinda knabo, levigixis. Pasis preter ĉiun tiun monokromatan ĥaoson kaj eliris. Mi eliris por trovi eksteran mondon tiel organizita kiel la ena.
Mi restis marŝanta, multaj estis la aferoj kiuj kuŝis forgesitaj em la strato, en la trotuaroj, unu sur la aliaj, aliaj sur tiuj lastaj. Amasoj kaj amasoj tiel de nedispenseblaj aferoj kiel de dispenseblaj, tiel de utilaj kiel de malutilaj, tiel aferoj miaj kiel alihomaj, inter kiuj, fotaĵoj.
Unu, kiu kuŝis proksime de mia maldekstra piedo, estis falata tiel ke supren, videbla, estis la blanka flanko, malplena, nula, ne plenigita, krome de eta priskribo de la enhavo trovita en la alia flanko. “Familio” estis kio diris tiu priskribo ĉar familio estis kion ĝi montris, ne em tiu malplena flanko, kies sola funkcio estis priskribi kio troviĝus aliflanke, ne en tiu flanko pri kiu neniu interesiĝus, por kiu neniu serĉis kiam fotoaĵalbumon konsultadis, sed en la alia flanko, en la interessa flanko, en kiu aferoj estis montritaj, mensaĝoj estis disdonitaj, memoroj estis revivitaj, en la flanko pri kiu homoj ja interesiĝis.
Mi turnigis, sen ceremonioj, la dikan paperon, por trovi grupon de ses homoj, inter kiuj estis knabeto, la knabeto, la unu, jes, li. Kaj sai familio, siaj gepatroj, siaj gefratoj kaj gekuzoj. Siaj.
Komence mi ne zorgis pri tiu sceno, kion de interessa havus tiu sceno tiel comuna, tiel distancema de mi. Sed, rigardante denove, pli atenteme, ne estis tute distancema de mi, estis eĉ iom proksime de mi, mi dirus.
La personoj representitaj en la fotaĵo ne estis tiom malproksimaj de tiuj kiuj estus tie se estis mia familio representita anstataŭ la knabeta. Vere, ili estis tre similaj, eĉ samaj. Sed, je la tria fojo, observante ankoraŭ pli atente, mi certis, ili ja estis samaj, estis eĉ la samaj personoj. Ĝis, laste, tiam kiam ne plu estis knabeta familio, estis la mia, estis ne plu la knabeto, sed estis mia bildo tie.
La knabeto, ne plu en la fotaĵo, estis nun proksimiĝanta al mi flanke, ĉirkaŭ dek metrojn for de mi li estis, kaj proksimiĝanta ĉiam pli. Mia unua instinkto estis lin repudii, eble lin agresante, eble forkurante, ne gravis kiel, kion gravis en la momento estis mia travivado, finfine, tiu knabeto estis distancema de mi, eĉ ne havis saman aŭ kompareblan gravecon.
Sed mi ne rajtis, ne rajtis, ne devis sekvi miajn instiktojn, mi ne devis agresi nek repudii tiun knabetan figuron, kiu estis, vere, nenio pli ol mia propra figuro. Mi ne kapablis agresi tiun ulon kiu estis al mi distancema ĉar li estis nenio se ne mi.
En tiaj cirkonstancoj, la alia opcio je kies atingo mi trovis min estis tiu de forkuri foren de la loko kaj apudesto de la impona knabeto. Mi provis, sed, turniĝinte, trafis la figuron de la knabeto, kiu, anksia, petis mian kompaton. Ne gravis kien mi turniĝis, tie estis li, min rigardante, ĝis mi troviĝis ĉirkaŭita de knabetoj rigardantaj min, ĉiu kun senegala esprimo. Kolero, malamo, kompato, gajeco, malfeliĉo, ĉiuj tiuj vizaĝoj fikse rigardis min kaj sole min.
Ĝis mi vekiĝis.
En la sama malsanuleja lito, em la sama ĉambro, kiu restis egale organizita ol kiam mi ekdormis en la pasjntnokto. Mi rigardis flanken kaj tie estis, en la seĝego apud la lito, kvieta, la figuro de la knabeto.
Kaj mi neniam feliĉis pli por vidi lin.
—Ikvero
[2016]
_______________________________________________
Agnoskoj
Originale eldonita en: reta revuo The Quibbler
Eldono: Aŭtuno 2021
Farita de: r/TheQuibbler
Arto farita de: SinsationalDoom
#eo#esperanto#lingvo internacia#skribajxo#skribaĵo#poezio#skribi#verkisto#kroniko#konto#mallonga historio
1 note
·
View note
Note
Hello! You mentioned parafictional in one of your answers, and that term came as a shock to me; I thought I've heard of everything! Now I'm wondering how parafiction works, exactly; Do fictional phenomena just become real at random, or do certain conditions spark their formation in this world? Are there just parafictional characters that can appear, or can history be altered to include fictional events or locations? How do different artstyles translate? Sorry for asking so much, but the possibilities are exciting but world-shaking at the same time; now I'm wondering what things we thought to have always been from reality could actually be from fiction, like all extranormal phenomena, or even the OPN itself!
It's a little of both!
Parafictional phenomena can be some kind of force animating the idea of a fictional character or object, or something that happens broadly at random. From my memory and a quick perusal of my records, it's usually the former, though parafiction is rare in general.
An example of the former would be something I've mentioned before - outsider behavior patterns that manifest using the human capacity for creativity. We've had a few instances of sci-fi conventions where we had to intervene before a book series' god-emperor enthralled the attendees.
Sometimes it is a semi-random manifestation, though. We don't really have a good handle on the conditions needed for that to happen. It's a bit of a cocktail - wobbles in the noosphere, particularly strong psychic will, a fictional character's movie or property having a pop culture moment.
Going through your questions here - while parafiction as a concept is commonly associated with characters, it's just as common to see objects and phenomena. They might pass under the radar a little, of course. If a certain car mentioned in a book appears in a parking lot and then dissipates a day later very few people will notice, where they're more likely to notice a person walking around.
As a reminder, if you see any object from fiction in your everyday life, be cautious! Make sure you know it's a mundane replica before handling it, or report it to us for examination. We don't want people running around with cursed swords granting them dominion over death. That makes our jobs WAY harder! Remember: when encountering the parafictional, treat it as you would if you were in that fiction - and not the hero.
I don't think that next part is possible - if someone or something were to rewrite history in that way, we'd probably classify that as crimes against historio-chonological integrity and not parafiction. We're not aware that's happened, but....it would be hard to know, of course.
You know, on the subject of artstyles. Typically things manifest as as human as possible, but...I should get Vance on here someday. Vance Valiant is one of the only toons with a stable ontology. He's a great guy. He sort of...flickers grey, you know? Very subtly. IT's the damndest thing. He likes the attention.
20 notes
·
View notes
Text
It is 11.11 pm and I am cackling maniacally in the kitchen because I imagined Naomi Klein's Doppelganger book about being mistaken for her mirrorverse double Naomi Wolf but it's by Stefania Zahorska and it's about being constantly confused with Anna Zahorska (converted to Catholicism, wrote dreadful neo-Romantic poetry and historio-hagiographic paeans to the Fatherland, hated Stefania, per A. Wat "the other Zahorska, not Stefania--an awful writer and a vehement antisemite")
9 notes
·
View notes
Text
tarta de galleta y moka pero para serlo mas corto es moka cookie
solo es un bosetos no sabia como iva aresultar pero esta personaje
-----------------------------------historia-----------------------------------
esta galleta en su tiempo mas joven era pirata navegava por los mares con su tripulacion y capitan ,la mentable mente fueron atrapado por la marina causando que su capitan huya dejandola atras ,ella fue llevada al puerto donde con algo de discresion se pudo liberar de sus guardia para ir esconderse unos de las cajas de trasporta de alimentos no sabia donde iria pero seguro lejos de ahi . . . . . . .a pasar un tiempo cuando llegaron a su destino a dejar cargamento de comida se dio cuenta que llego al reino de pura vainilla ,este lugar era algo nuevo pero fue hobrigada a esconderse a saber que los guardia estava patrullando . . . .
------------------------------------------------------------------------------
eso es todo no se como continuar esta historios ya que seria como una mensajera de pura vainilla en el futuro algo que una mensajera o algo asi ella suele tomar nota de todos de sus viejes en el mar
#cookie run fanart#cookie run au#cookie run kingdom#cookie run ovenbreak#cr kingdom#oc art#black pearl cookie#cookie run#crk#crk fanart#cookie run kingdom fanart#cookie run kingdom au#crk fanfic
10 notes
·
View notes
Text
BENEDICTION - ★★★★½
A crushingly sad prose film about anti-war poet Siegfried Sassoon and half the gay literati of shellshocked interwar Britain turning to each other in hospitals and drawing rooms alternatively and going
Was really trying to be my own Robert Graves here—“for de Lawd’s sake honey don’t overdo it!”—but…! Full review and I don’t know, historio-musings? here, of the poetic, catty, heartbroken Sassoon film I’ve been waiting for one year plus nine. Oh Terence Davies, we’re really in it now!
#Benediction#Terence Davies#the first paragraph of this is like my version of Umberto Eco’s beginning to The Name of the Rose#if you can get through that and want more#then you are the reader for this piece#Siegfried Sassoon#Dr. W.H.R. Rivers#Wilfred Owen#Robbie Ross#Ivor Novello#Stephen Tennant#the First World War#poetry#Wellntruly's Watch Log
80 notes
·
View notes
Text
mi komencis lerni esperanton hieraŭ kaj mi ŝatas multe la lingvon. mia primara intereso estas ankoraŭ jida sed mi ŝatas esperanton parte pro lia simile historio kun jida (laŭ lingvo-aktivismo, konektoj kun la maldekstremo, ktp). ankaŭ en mia universitato-biblioteko estas jida-esperanto vortaro 😁 pardonu se mia esperanto estas malbona. mi estas reale komencanto.
mi lernas per lernu kaj duolingo.
se vi vidas ĉe tiu meŝago, diru Saluton!
5 notes
·
View notes
Text
since i'm thinking about the tunnels it must be said that the metaphysical implications of having two perfectly aligned territories within cat walking distance of each other (and connected by the tribe, their shared history) is a fascinating choice by the erins from like. a christian standpoint. if firestar is jesus the first arc makes perfect sense (dotc as the old testament, though the fact that it's written afterward is a blatant error there, also firestar dying in the darkest hour and then being resurrected to bring justice i.e. the crucifixion), but that puts the second arc at a super weird position timeline-wise. i'd almost be tempted to put brambleclaw as a moses figure since he's leading the clans to their version of the land of milk and honey, but him going on to be so intertwined with firestar as firestar's successor nixes that basically immediately. plus see above for dotc as the old testament -- we have that niche filled.
the weird historio-religious moment that places brambleclaw at is almost, like. saint paul? bringing religion and the word of jesus (firestar) to foreign lands, something something. although if you dispense with the assigning of a specific religious figure to him, brambleclaw could almost be seen as a very insightful examination into the development of christianity and christian institutions in the common era -- spreading, being trusted implicitly, and eventually crumbling from within and being used by people to achieve their own gains (ashfur as the imposter? if i'm getting that arc right). brambleclaw's ambition and drive to discover new lands as a nod to christian imperialism that's pretty much inherent in the faith. et cetera
#but that doesn't even dip INTO how the tribe is weird like. cat mormonism?#and if the land that brambleclaw is bringing religion to was previously inhabited by the ancestors of his people like#what does that make them#are the lake territories canaan??? is thunderclan's forest camp bethlehem?? WHY ARE THE TRIBE MORMON#anyway. my lit classes aren't interesting enough rn so woe. warrior cats catholic version be upon ye#bees speaks
3 notes
·
View notes
Text
Mi estas aljo, mi estas unu el la alimonduloj kiuj venis al tero de kion nomas homaj teranoj la Cigna konstelacio dum la granda eskapo de mia popolo de stelenfaliĝo de nia planedo kaŭzita de vaganta planedo. Mia speco nomiĝas beoko.
Kiam mi venis al tero mi decidis lerni tre disvastigitan lingvon sed ankaŭ ne tro parolata kun la lingvo de la regiono en kiu mi loĝas nun ekde mia alveno. Kial? Mi estas strangema tiel. La lingvo Esperanto.
Kvankam teranoj plejparte akceptis nian alvenon kaj la teknologiojn kiujn ni alportas iuj homoj malamas mian popolon pro nia alveni al tero. Kial mi iom komprenas ĉar mia specio ankaŭ havas historion de rasismo Inter la specoj.
Unu fojo mi estis ĉe kafejo, kiu havas trinkaĵojn por homoj kaj beokoj, kun homa esperanta amiko. mi rakontis al li pri legendoj de mia popolo.
Homa virino de malsama homspeco de mia amiko alproksimiĝis al ni kaj komencis krii al mi malagrablaĵojn kiujn mi aŭdis antaŭe. Mi mem emas al pacifismo do restis tiom trankvila kiel mi povis. Mia amiko tamen reciprokis ŝian koleron kun unu frazo en la regiona lingvo kiu esperantigita estas "Evidente vi ne bone atentis dum historia klaso en lernejo vi...." Ŝi tuj silentiĝis. Sed kio estis tiu lasta vorto? mi tiam sciis ne sufiĉe da vortoj en la regiona lingvo. La mieno de la homino ekŝanĝiĝis post ŝi aŭdis tiun lastan vorton, ŝi ŝajnis ŝokita kaj embarasita kaj post momento ŝi forkuris. Mi miris ĉu mi povas uzi tiun vorton por silentigi homojn estontece? Mi demandis al mia amiko "kiu estis tiu lasta kiun vi uzis?" Li embarasiĝis "Nu, pli bonas ke oni ne uzu tiun vorton" kaj iom honte post paŭzo li agnoskis ke ĝi estas insulto kontraŭ ŝia homspeco de tempo kiam ili estis premitaj de alia homspeco. Tiam mi fariĝis ŝokita. "Kara, kiel vi povus tiel fari? Tia barbarismo kontraŭ aliulo....vi, esperantisto, scias la potencon de vortoj por fari bonon kaj malbonon."
"Estis por instrui al ŝi lecionon" li respondis, per maniero kiu evidentigis ke li provis pravigi sian agaĉon. Mi demandis "kiu leciono lerneblas de tio?"
"Nu, mi esperas ke ŝi pensos pri la historio kaj vidos ke estas stulte malami vin ĉar vi malsamas kiel antaŭe ŝia popolo estis malamata por esti malsama."
"Mi esperas ke tiel okazos aŭ eble vi nur aldonis al la problemo."
"eble, ĉu vi povas pardoni min?"
"ne estas mi de kiu vi devus peti pardonon, kara."
"vi pravas."
Mia amiko tre kuraĝe stariĝis kaj iris trovi la virinon kaj pardonpeti sed en la homamaso de la urbo li ne trovis ŝin. Eble lia "leciono" funkciis, eble ne.
3 notes
·
View notes
Text
La plej konata melodio por "La Espero" (kiun faris Félicien de Ménil en 1909) estas nek la sola, nek la unua. En 1891 aperis ĝia plej frua muzikigo, kiun komponis Claes Adelsköld:
#Se iu el vi sukcesos trovi aliajn versiojn bonvolu dividi kun la samklasanoj#Esperanto#muziko#historio#SoundCloud
1 note
·
View note
Text
Mi filosofía del placer
venga pon algo, es la norma, lo normal? está chido ser normal?
el deber del ser humano, entiendo la parte moralista ideal, es el alcanzar nuestro desarrollo humano espiritual y conectarse con la fuente, con Dios.
Pero de allí a la realidad es de que la historio de Dios mismo, está llena de dolor, de sufrimiento, pero también de goze.
osea lo que quiero decir es de que por una parte siento este deseo moralista de puresa, sin embargo existe un sentido de querer aún disfrutar.
0 notes
Text
La Meztempo
Legu tiun ĉi artikolon en: la angla (originala)
_________________________________________
Li malfermis siajn okulojn. Nur la bruna. La alia, la blanka, estis tro sensiva al la lumo. Lia kapo kuŝis sur ŝtono, ĝi doloris. Lia tuta korpo estis malseka. Pluvis. Finfine li surpiediĝis. Lia ĉemizo estis malpura sed li ne zorgis pri tio, li ne havis tempon por tio. Ili estis alvenantaj. Li kapablis ilin aŭdi; vidi iliajn signojn. Li ekmarŝis, sed antaŭ ol kiam li faris la duan paŝon, li haltis. Ne ĉar li volis, sed ĉar la memorojn lin trafis. Li kapablis vidi, li kapablis memori. Ili estis tute gajhumora en la kabano. Ili ĉiuj. Ridantaj. Li ankaŭ. En la sekvanta momento ne plu estis rido. Ili estis timema, dizertantaj el la kabano. Li ne kapablis memori kial, sed li kuris, li estis timiĝita.
Li rigardis malantaŭen, kaj ne plu kapablis vidi la aliajn. Li ne plu kapablis vidi la kabanon. Li aŭdis ŝin krii kaj tiam finiĝis la memoro. Denove tie, kie li staris nun, li faris la duan paŝon, la trian –ili estis venantaj por li–, la kvaran, ekmallumiĝis, la kvinan –ili estis venantaj–, li denove ekkuradis, lia kapo doloris pli kaj pli je ĉiu paŝo, kiun li faris –ni alvenas por vi. Li atingis la kabanon. Li estis ene. La krio revenis, pliaj voĉoj kuniĝis, ili ĉiuj kriis samtempe, ili suferadis, doloris al ili, li kovris sian kapon per siaj manoj, li sentis ion malsekan, liaj manoj estis tute kovritaj de sango, same ke lia tuta korpo, sed ĝi ne estis lia sango, ĝi estis ĉiejs aliejs. Li provis krii ankaŭ, sed ne kapablis. Li kapablis nur aŭdi, “pardonon”, lia nura penso. Li aŭdis bruon el ekstere – ili estas ĉi tie, ili estas ĉi tie por mi.
Li eliris el la kabano subite, li kuris, li memoris rigardi malantaŭen, li eksciis ke la aliaj ne estis kun li, li aŭdis la krion, multajn kriojn venante el multaj direktoj. Li kuris ĝis li havis neniun pluan forton. Li kuris ĝis li falis. Lia kapo iris direkte sur ŝtonon. Komencis pluvi. Estis malluma. Kiam li vekiĝis, lia kapo doloris al li. Lia tuta korpo estis malseka. Li surpiediĝis, provis marŝi, sed haltis.
—Ikvero
[2017]
_______________________________________________
Agnoskoj
Originale eldonita en: reta revuo The Quibbler
Eldono: Aŭtuno 2021
Farita de: r/TheQuibbler
0 notes
Text
El tema de la historio de la filosfía es inmenso, en este blog vamos de a pocos, usando organizadores de pensamiento a fin de que de un solo golpe de vista puedas tener una idea del contenido del tema, de este modo teniendo esto como base puedes ir por más.
1 note
·
View note
Text
ive been watching a lot of isekai animes from random suggestions online to blind watching it. and ive been thinking (of course for literary cultural studies) to use pareng lukacs's theory of novel; a concept of "transcendent homelessness" to seek historio-philosophical truth of and about these animes. lol
soon i will write an abstract after this final paper gosh.
1 note
·
View note
Text
Fortranĉi ĉiujn, kiuj provas diri, ke la situacio en Gazao ne rilatas al Esperanto, ke mi ne ligu tion, kio okazas en Gazao, al la holokaŭsto, al Esperanto:
Ĉu ne ĉi tio temas pri esperantismo? Malhelpi tiajn abomenaĵojn? Por kreskigi universalan fratecon per komuna dua lingvo? Ĉu la infanoj de Zamenhof ne mortis al la nazioj?
Hodiaŭ. Nun. Ni povas elparoli. Ni povas vivi niajn valorojn per niaj faroj, por paroli kontraŭ hororoj kaj morto. Diri, ke neniu sanga glavo forigos nin de nia kuraĝo kaj zorgo pri ĉiuj homoj.
Jen mia faro. Mi ne devas rigardi for. Mi ne povas ignori ĉi tion, kaj pro la senkulpuloj, kiuj mortas pro usonaj faritaj bomboj, kaj tiuj kiel mi mem, kiujn aliaj vidus morti se la mondo nun rigardas for. Ĉi tio ne estas teoria timo. Ĝi estas racia timo, bazita sur persona sperto, historio kaj sintenoj nun en Usono.
Mi estas Pagano, viĉano (Wiccan). Mi estas nebinara genro. Mi estas aŭtisma kaj handikapita. Mi estas per neceso kaj inklino kontraŭfaŝisto. Genocido influas min, mi estis objekto de mokado kaj antaŭjuĝo, same kiel malamo. Mia samranga viĉano najbaro estis fajrobombita pro ŝia fido al la usona sudo. Ĝi povas okazi ĉi tie. Kion mi povas fari krom elparoli? Ĉu mi kuraĝigu la malaminulojn daŭrigi iliajn farojn en silenta kunkulpeco?
Ne. Neniam. Neniam plu!
Mi parolos kontraŭ tiranoj, kontraŭ supremacistoj, kontraŭ eventualaj amasmurdistoj.
Ĉesu la perforton! Batalu ĝin! Savu kiun vi povas! Konservu kion vi povas! Se vi povas iri, faru tion! Se vi ne povas, sendu monon kaj donacu ĝin al bonfaradoj sendantaj helpon kaj evakuantaj homojn! Se vi ne povas, parolu kun viaj elektitoj! Parolu al viaj najbaroj pri la hororoj! Parolu publike! Parolu en sociaj retoj!
Kaj neniam, neniam rezignu! Homoj mortas! Hororoj okazas nun! Ne rezignu! La palestina popolo ne havas la elekton ignori tion!
Tenu la lumon viva.
0 notes
Last Seen Blogs
mike-and-mika
Breakfast At Mikey’s
viewadult55
The Journaling of Hawkins 504
utasine
f a c e l e s s ;
mckittericks
Uncle Joshy's Tangible Cloaca
gottcha78
I gottcha...