"Şimdi ben bu acıları üzgün, bazılarını ağlayarak yazdım ya, bana göre o anlar en kötü anlardı. Lütfen gelecekte gül bunlara. Gül ve ne günler atlatmışım be deyip geç. Çünkü ben bu satırları sen bir daha hatırlayıp üzül diye yazmıyorum. Bu gülüşü nasıl kazandığını hatırla ki daha içten gül diye yazıyorum."
Çikolatayı 30’undan sonra sevebilirsin, Nazım’ı çok geç tanımış olabilirsin hatta Godfather’la henüz karşılaşmamış, Raskolnikov ile empati dahi yapmamış olabilirsin; mühim değil belki de hiç aşık bile olmadın; ümidini diri tut ve gülümse.
Aslında anlatmayı bıraktım insanlara halimi, soran olsa da iyiyim diyip gülümsemeyi de öğrendim.. İyiyim desem de her zaman, bu gece içime bile atamıyorum..