#Sinisterism
Text
Sinistram Viam - 1
Early on in my magickal and occult journey I took on a motto, I don't remember it other than its initials being PCLLC and that the two L's stood for Lux Lucis... I used google translate or something... I was not master at languages. It meant, "inner union of light and darkness." I believed that everyone was either born to the Right Hand of the Lamb or the Left Hand of the Goat. I felt I was in between despite having a feeling of being drawn to the Dark Side... not in the sense of hurting people, but I do admit I can be rather amoral at times especially when I was younger before the venom of Christianity crept into my veins... more on that later. I don't have anything against anyone that is Christian, but when they begin to act big and bad, then they can go bugger off! Yes, I'm an American, but I will always be drawn to Britain and the Old Country.
For the longest time I tried to become Christian, I forced it! I played the victim when I never felt a need to ask Jesus for forgiveness. I know, what a shocker, right!? Its only a shocker to the people that believe that Christianity is the one and true religion. It disrupts their worldview, their universal sense of balance. Its introducing Chaos into a system of Order. There is no right or wrong here, its about stability and instability, truth vs falsehood, even what is needed for psychological health vs what one thinks they need for psychological or spiritual health when its actually detrimental to their health. Christianity can be very toxic, but it can also be very beautiful! God I fell in love Catholic Mysticism and Magick!
I lacked true Faith though and no matter how hard I tried, it wasn't coming. It did, however, come when my mother was dying. There was no more feelings of negativity, doubt, hatred etc., but understanding in the sense of finding a link. A link that lead to God! This last for about three to four years until here recently when I prayed to Lucifer. Not the first time, but this time I told Him that I would devote myself to Him if He did something for me! I forgot about it until after it happened, but I started praying to Lucifer and Satan. One day I asked Lucifer or Maybe Satan, probably Satan, what do I need to do to be happy in life and the most amazing thing happened! The Sun shone its light upon me at that very moment! How often do signs like that happen that immediately!? I took it as meaning to be Happy, but also the Light of Lucifer perhaps... I didn't think so though, but I ended up becoming a Thelemite.
Late last year was a time of meaning discovering myself... actually all of last year was. I still do have guilt and a part of me feels it and that I will burn in Hell for it, but for the most part its not as bad. What I feel like is a New Chapter of my Life started with the Left Hand Path. I'm not new to the Left Hand Path, but I do have a fresher understanding of it. I became enthralled with Thomas LeRoy's video and even joined the Sect of the Horned God which ultimately speaks volumes as early on in my Pagan journey, I became fascinated with the Horned God specifically Cernunnos. I think a lot of this was my roots as a Heathen, as a Satanist emerging.
I believe that we are all born onto the Left Hand Path, but for some reason, some venture over onto the Right Hand Path. I think it might all be a part of evolution. I need to venture upon the Sinistral Walkway because there was a part of me that I learned to bury away and not always manifest in the healthiest of ways. This side of me is as much a part of me as anything else and I need to learn to embrace that, that I am who I am no matter what! I might not be the most hardcore individual upon the Left Hand Path, but I sense a need to walk it... actually I feel a need to return to it, like it's a part of me and not just a path I'm choosing to walk. In fact, I would completely ignore it if it was for the fact that I feel intertwined with the serpentine furrows of Sinistram Viam.
I came across Thomas LeRoy and Sinisterism a few years ago, but it didn't strike a chord with me almost like I wasn't supposed to hear what I was supposed to hear at that time. Late last year that changed as Sinisterism hit me like never before. Almost like I was understanding it in a whole new light. From my early pre-teen years I developed an interest in religion and sought out a religion to belong to, but nothing really fit. I did have a strong attraction to Taoism/Daoism though... why is all about the D now. It used to be spelled Tao as in Taoism or Tao Te Ching. Later on it became Daoism and Dao De Khing. Its like when everyone started insisting that chi is pronounced ki.
First off, are we such a dick oriented society that we have to change a limp sounding T to a hard sounding D? Maybe its sexist because T is for Tits and D is for Dicks. Maybe its racist, Taoism sounds like Towel-ism which just has Al-Qaeda written all over it! Take something that sounds like its from the Middle East and make it sound more American... you know, because the epicenter of American culture is the Dick! Tits and Pussy, but Dicks are funnier, right?
Secondly, we don't call the Chinese, Kinese anymore, right? We don't call China, Kina? and the same can be applied to your fine china. My own opinion I guess, but the ch is soft, not hard as in loch. Chi, pronounced as chee, is Chinese and ki is Japanese. Everyone goes on about cultural appropriation, but what about cultural misappropriation. I mean, if your going to do it, do it right!
Getting back on topic. Sinisterism is, from my understanding, a LHP system in which the individual builds their own foundation of practice and belief from the bits of other systems that work for them. This struck a chord with me now since re-discovering him. Its been something I've been doing for most of my life minus the LHP orientation.
#Sinistral Walkway#Thomas LeRoy#Sect of the Horned God#LHP#Left Hand Path#Sinistram Viam#Serpentine Furrows#Sinisterism#Chi#Ki#Chinese#Japanese#Taoism#Daoism#Tao#Dao#Tao Te Ching#Dao De Khing
0 notes
Text
Immoral X Men #1 (2023) - Noto Connecting Variant
#emma frost#immoral x men#immoral x-men#variant cover#as main character#phil noto#2023#2020s#professor x#hope summers#exodus#sebastian shaw#mr sinister#sinisterized
36 notes
·
View notes
Text
Evil
| Psychological thriller-horror themed, if you're easily disturbed by reading things from a twisted or abnormal pov, don't read | death tw |
Extra important info: This is about two male characters (Damian and Samuel), one in life and the other in death.
"Numerous are the cultures that demonize certain human actions and desires. They go by different names, wear different faces, and take on multitude forms under various ideologies, beliefs, and sciences… Yet, whether demon, yokai or pazuzu, their essence is unequivocally the same.
Sinisterism has been catapulted under a myriad of aliases and identities in a futile attempt to revoke its perversion through diverse cures and rituals. But Evil has no cure, no name, no origin; its existence is intrinsic to us… because when you look Evil in the eyes, Evil looks back at you."
Samuel fell. Fell with the weight of it all. Fell with the pain of the woman who will never embrace her husband again. Fell with the last "I love you" that couldn't arrive and won't anymore. Fell with the unworn wedding ring still in its box.
Grief spilled out like fresh blood from Damian's body that had been full of life just moments ago. The chest heaved fiercely, coursing through every artery. A shrill beep pierced both ears like a lightning thread while the skin on the upper neck stood on end. A sensation akin to drowsiness floated inside the skull, unable to discern whether everything that was happening was real or a deception because, if there was anything worse than death, it was being proven useless, incompetent.
"And of all, you are my finest work" confessed between breaths, with a metallic, crimson-tinted taste emerging from between his lips, accompanied by a subtle whistling that turned into a gurgle. His eyebrows relaxed as a tear slid down his cheek and his hands desperately tried to reach that face he knew was too far away.
"So… perfect," Damian managed to finally, and unintelligibly, spit out before his gaze blurred to where it last landed. It seemed as if, even in death, his actions flowed from those lifeless pupils onto the ground, covering it all in a black river, contaminating, infecting… corrupting.
His blood, as thick as concrete, spread across the endless floors. That pool of oil caressed the skin of Samuel's shoes and embraced them as it continued its journey through every corner of the parquet.
For a moment, he swore he felt pressure, as if he was being held.
Just as that light-reflecting liquid collided with the wall, it continued its branching path, as if that black sea were forming coal corals across the four whitish skies, like the trace of thousands of fingers running arbitrarily down one's back.
It was then that Samuel finally understood that someone like Damian couldn't die: Before, he hid behind those cloudy, empty eyes. Now, in every inch of the room.
Someone like him doesn't bleed.
Someone like him doesn't cry.
Someone like him doesn't die.
Like a sudden change of the weather, every muscle on his body relaxed, ceasing of resisting. A cascade as dense and opaque as oil surged violently from inside the walls, sweeping away and engulfing everything in its path. That mind, immersed in boundless madness, had just entered a spiral of chaos and destruction, distancing himself further from sanity like a sailboat adrift without a rudder or hatch. The most perverse of the cruelties will no longer be his only and best companion, but his language. He knew, that from that point on, many would hesitate about his own humanity, as they would only see what they can reach; they would consider him a dangerous and sadistic lunatic, a sudden sociopathy merged with a twisted and tormented childhood linked with an absented mother figure. Only a few would be able to see beyond their own fear and repulsion towards their own doubts, their own darkness...even their own sanity, dressed in something called "moral limits". They would feel how he and the darkness became one, how all of it went beyond the act and the blood. And it had been a long time since his body only felt warmth when the world was on fire.
Someone like him doesn't die.
#i.r dagger#dark aesthetic#writeblr#original story#original character#oc#ocs#dark theme#part of a story#short story#thriller#thrilling#horror themed#fanfic
3 notes
·
View notes
Note
Evil beast got sinisterized. Easy peasy, clean explanation. I feel like he absolutely should be sinisterized by his auto-resurrection stunt (no hope to stop it! Didn’t even know it was a problem!)
Just say he got sinisterized early on off panel working with the corrupted dna (or through experiments with resurrection)
"Ahhhh, still banging on the old 'it's not poor Henry's fault!' drum, are we? Let's face it, dearest grey face, he was skidding wildly off the rails long before this delightful process of resurrection was put in to place - the only shame is that he's decided to be so frightfully boring in his shuffling off of his moral coil."
"Honestly, he could stand to be so much more joyful about his work. He's slowed his roll recently, of course, but I'm hoping he goes after another country soon."
I feel like I might have actually just responded to your thread on Reddit? This is how I would implement a similar solution to this problem:
"Beast died on a mission integral to Krakoa's founding in the gap between Rosenberg's X-Men and HoX, becoming the trial run for resurrection.
All of his back ups were corrupted by Dark Beast still being alive when everyone else thought he was dead, so he comes back weird, and no-one quite knows how to handle it because this is the first time they've really done this. He subconsciously identified the one back up that wasn't corrupted (the Avengers back-up) and lined things up so X-Force would kill him, only having partial control of his actions."
This works a bit better than the Sinisterisation just because Sinisterisation appears to really fuck with your personality and make you act more like Sinister, which . . . . I mean, Beast has certainly stolen parts of his M.O., but he's not as dramatic or as fun as Sinister.
This also makes Hank more heroic and tragic by virtue of having died for Krakoa before anyone even knew about it, as well as explaining why the memories didn't get spotted as immediately strange when his mind was read by Jean in X-Force. They would, after all, still read as the memories of Henry McCoy, rather than Henry McCoy + a desire to wear capes and extract Summers family genetic material.
I feel like it's also important to draw a distinction between what Beast has been doing vs. resurrection - one requires the Five and is more 'natural,' whereas Beast's method is just wholesale scientific cloning with memory engrams.
They appear to share similarities, which is why Sage is able to just jam the Cerebro back up that's presumably compatible with Krakoan resurrections into a Beast clone not created by the Five, but I don't think they're 1:1 the same. I don't quite remember how Sinister polluted the Five's resurrection protocols, but I don't think it makes a ton of sense for it to have affected a seemingly completely independent cloning operation way over in the Pointe/wherever Beast was hiding all this shit.
3 notes
·
View notes
Text
Curses…… my plans have been foiled yet again by the Sinistere ‘‘‘‘‘Timezone’’’’’
28 notes
·
View notes
Note
Now that Magneto and Apocalypse are off the Quiet Council, who are the remaining members who believe in "mutant supremacy"? As far I know the Council is now Xavier, former X-Men who mostly agree with Xavier's liberalism, apolitical psychopaths, and former villians with ambiguous motivations. Who's left that actually believes that Homo superior should rule?
At the moment, that depends whether we're talking about the current timeline Quiet Council that's appearing in X-Men and X-Force and the like, or the Sinisterized Quiet Council that's appearing in the Sins of SInister event. Because the latter is kind of entirely made up of mutant supremacists.
If we're talking about the former, the current Quiet Council is made up of Xavier, Destiny, and Hope in Autumn; Exodus, Sinister, and Mystique in Winter; Emma Frost, Sebastian Shaw, and Kate Pryde in Spring; and Colossus, Storm, and Nightcrawler in Summer.
So Xavier is fully committed to the Krakoan project which isn't the same thing as his former assimilationist agenda, then I would argue that Destiny has weak supremacist tendencies from her Brotherhood days, and Hope is more of a Krakoanite.
Exodus is probably the biggest mutant supremacist left on the Quiet Council, and even then it's his very specific religiously-infused version, Sinister views mutancy as something he personally controls and can objectify at will so that's not supremacist, while Mystique probably also has weak supremacist tendencies from her Brotherhood Days.
Emma Frost has a very complicated ideology, Shaw is a capitalist above all else, and Kate is pretty strongly Krakoanite with some lingering Xavier liberalism.
Colossus' ideology is a bit unclear because he's under mental domination from Russian ultra-nationalists; Storm has been a Krakoanite but is starting to be more of an Arakki; and Nightcrawler has his own religiously-inflused version of being a Krakoanite.
Then again, Apocalypse is coming back soon, so we might be in for a shake-up.
12 notes
·
View notes
Text
Die unheimliche Pflanze / The sinister plant / La plante sinistre / De sinistere plant
Lucius Pax : 2023 38 : acrylic on paper : 105 x 75 cm
3 notes
·
View notes
Text
It's funny, I enjoy that scene of Emma beating down Sinister in Immoral X-Men so much more than her and Kate beating down Shaw in Marauders. Probably because:
It's just one scene, not an entire issue dedicated to beating up a bad guy to the point that it becomes cartoonish.
Sinister is actually allowed to be a legitimately competent and threatening villain, and despite being a humorous character he isn't just a strawman buffoon to be kicked around.
Also, I just really love to hate Sinister, and he's been getting away with stuff in the Krakoa era to a ridiculous degree, so seeing Emma (even Sinisterized Emma) grind her heel into him is quite satisfying.
3 notes
·
View notes
Text
Immoral X-Men #1 (2023) - Brooks variant
#emma frost#immoral x-men#immoral x men#variant cover#2023#2020s#mark brooks#sinisterized#as main character#solo#notable
40 notes
·
View notes
Text
Hoe ook het vrijzinnige anarchisme dat niet per se pacifistisch is geperverteerd wordt door vulgaire, agressieve beeldtaal. De 'A' uit de spuitbus is het standaard cliché. De bijlen, Kalashnikovs, doodshoofden en sinistere Occupy-maskers maken de plak- en kniplogo's doorgaans af. Wordt Photoshop in die kringen ordi gevonden?
0 notes
Text
Numerous are the cultures that demonize certain human actions and desires. They go by different names, wear different faces, and take on multitude forms under various ideologies, beliefs, and sciences… Yet, whether demon, yokai or pazuzu, their essence is unequivocally the same.
Sinisterism has been catapulted under a myriad of aliases and identities in a futile attempt to revoke its perversion through diverse cures and rituals. But Evil has no cure, no name, no origin; its existence is intrinsic to us… because when you look Evil in the eyes, Evil looks back at you.
0 notes
Text
Inferno
Demonen op aarde, New York dat verandert in een letterlijke hel en iedereens grootste angsten die plots echt worden: ziehier het basisidee achter de grote ‘Inferno’ crossover in de verschillende Marvel comics eind jaren ‘80. Een ideaal onderwerp om in deze Halloweenperiode eens van naderbij te bekijken 👻.
Complex
Het begint een beetje vaste prik te worden in de onderwerpen op deze blog, maar jawel, ook hier is het weer een complex verhaal.
De kern van het verhaal draaide om de New Mutants en de X-Men. De stad New York werd het toneel van een letterlijke hel op aarde, met demonen die uit elke hoek en kier tevoorschijn kwamen. Zo raken al snel vele andere superhelden betrokken. En deed de crossover dus ook meerdere reeksen aan.
Een deel van die reeksen verscheen ook gewoon in het Nederlands. Tot zover nog geen probleem. Maar bij Juniorpress liepen lang niet alle series gelijk. Zo stonden de X-Mannen behoorlijk ver voor op bijvoorbeeld de Vergelders. Bovendien was de reeks New Mutants, waarin de aanzet voor ‘Inferno’ gebeurde, intussen gestopt bij JP. Daar komt nog eens bij dat ‘Inferno’ zich niet meteen presenteerde als een kant-en-klaar verhaal, maar er zeer lang over deed om via kleine subplots in verschillende reeksen op te bouwen.
Voorbode
Die grote en lange opbouw begint in de nasleep van het ‘Fall of the Mutants’ verhaal. Vooral in New Mutants wordt de basis gelegd voor ‘Inferno’. Duistere krachten hebben het op de interdimensionale ruimte Limbo gemunt en dat heeft gevolgen voor Illyana Rasputin, die bezwijkt onder het kwaad. Bovendien wil dat kwaad zich verderzetten op aarde… Deze gebeurtenissen spelen zich af in de Amerikaanse New Mutants 62 tot 72. Jammer genoeg was de Nederlandse New Mutants serie gestopt na de vertaling van deel 50. Een samenvatting van deze verhaallijn lees je wel in het redactioneel van X-Mannen 87, aan het eind van de hele saga:
Gelukkig zijn er ook delen van de opbouw naar Inferno die wel gewoon in het Nederlands zijn verschenen. Een belangrijk deel lees je in X-Mannen 74 en 75. Maar ook in de daaropvolgende delen tot nummer 83 blijft het verhaal sluimeren.
Daarnaast zien we ook in de Fantastic Four een deel van het subplot zich ontvouwen, met name in FF Special 27.
Inferno
Over naar de hoofdmoot dan en ook hier zijn het de X-titels die de basis vormen. Madelyne Pryor, de kloon van Jean Grey en de voormalige liefde van Scott Summers (Cyclops), wordt de Goblin Queen. Gedreven door woede en verraad ontketent zij een helse invasie in New York. De stad wordt overspoeld door demonen en alledaagse voorwerpen komen op sinistere wijze tot leven. De echte kern van het verhaal lees je in X-Mannen 84 tot 87. In dat laatste extra dikke nummer zijn ook enkele delen van het Amerikaanse X-Factor opgenomen.
Dat demonen Manhattan overspoelen, heeft natuurlijk ook een impact op de overige helden in de stad. Met name Spiderman raakt behoorlijk betrokken bij het hele gebeuren. In de hoofdreeks Spektakulaire Spiderman is de impact zeer beperkt (al zijn deze nummers officiëel wel onderdeel van Inferno).
Maar in Peter Parker en Web van Spiderman is de invloed des te groter en zien we naast een tijdelijke terugkeer van Ned Leeds als zombie ook de transformatie van de Hobgoblin naar de Demogoblin. Vooral de cover van Peter Parker 73 heeft een blijvende indruk op mij gemaakt en illustreert ook het beste wat Marvel eigenlijk voor ogen had met Inferno: een mix maken van een traditionele superhelden actiestrip en pure horror.
Daarnaast zijn er natuurlijk ook de Vergelders en de Fantastic Four. Ook zij krijgen te maken met de demonen. Nu is het natuurlijk makkelijk om deze deeltjes er even bij te nemen wanneer je het verhaal leest. Maar destijds zat er behoorlijk wat tijd tussen de uitgaven in de X-Mannen, de Spiderman series en zelfs onderling tussen de Vergelders en de FF. Dat maakte natuurlijk dat deze deeltjes de overkoepelende impact van de hele crossover destijds misten.
Al bij al is een aanzienlijk deel van de gigantische Inferno crossover dus gewoon te lezen in het Nederlands. Wat mis je? Uiteraard enkele delen van X-Factor en New Mutants, maar ook zijsprongetjes in Daredevil, Power Pack, Excalibur en de miniserie Xterminators. Jammer, maar al bij al ook geen absolute must om het verhaal te kunnen volgen.
Checklist
Proloog:
X-Mannen 87 (Belangrijke samenvatting redactioneel)
X-Mannen 74 - 83
Fantastic Four Special 27
Inferno:
X-Mannen 84 - 87
Inferno crossovers:
Spektakulaire Spiderman 114 - 116
Peter Parker 71 - 73
Web van Spiderman 32, 33
Vergelders Special 35, 36
Fantastic Four Special 30
0 notes
Text
They sell you shiny things covered in sinisterism,
They distract you, suffocating you with content of what is - what not what is
Illusions of happiness,
They offer you drinks, they offer you drugs, most importantly they offer you explanations,
That lead you to needing more drugs and
More drinks,
They paint you picture of what love is and what love looks like
They sexualize you, they make it enticing,
Everything is
You keep consuming it,
Your looped in,
Til you can’t escape it,
You close your eyes
And finally reject it,
All shiny things are rotten,
What is goodness only comes from the almighty,
What is pure only comes from the almighty,
What is real only comes from the almighty,
Nothing can ever win over God
0 notes
Text
Die Herder en die Skoorteenveer.
Brant Jy is die prooi van 'n verskriklike geestesongesteldheid, wat die moderne mense luiaard noem en die oumense <<aegritudo>> genoem word. FRANCIS Die blote naam van die siekte maak my bang.
BRANT En dit word verduidelik, aangesien jy lank en ernstig daaraan gely het.
FRANCO Dis waar; bowendien is daar in byna al die ander kwale wat my teister iets soets gemeng, al is dit vals; in hierdie angs is alles eerder bitter en ellendig en angswekkend, en die weg na wanhoop is altyd oop, en daar is alles wat ongelukkige siele doodstoot. Voeg by dat van die ander passies ek onderwerp word aan aanvalle so gereeld as wat hulle kort en vlugtig is; hierdie siekte, daarenteen, gryp my soms met so hardnekkigheid dat dit my nagte en hele dae in sy kronkels pynig; en dan is tyd vir my nie gelykstaande aan lig en lewe nie, maar aan die duisternis van die hel en die wreedste dood. En ek het myself soveel gevreet van trane en pyn met 'n sekere sinistere welluidigheid, dat - dit is moontlik
definieer regtig die hoogte van ellende! - Ek skeur teësinnig weg.
BRANT Jy ken jou siekte perfek; nou sal jy die oorsake ken. So sê vir my 15: wat is dit wat jou so teister? Die labiliteit van aardse goed of 'n fisiese pyn of a
een of ander ergeNie een van hierdie euwels sou soveel gewig op sigself hê nie. As ek in 'n tweestryd getoets word, sou ek my steeds weerstaan; maar nou is ek oorweldig deur 'n hele leër. BRANT meer presies wat vir jou saak maak.
FRANCO keer as die geluk my 'n slag toedien, verset ek my onafgeskrik, en onthou dat ek dikwels, ten spyte van gewelddadig deur haar getref is, geslaag het as 'n oorwinnaar. Self.
Dadelik daarna verdubbel die slag, begin ek 'n bietjie wankel; as die eerste twee dan gevolg word deur die derde en vierde, dan trek ek terug, beslis nie in 'n haastige vlug nie, maar onttrek my bietjie vir bietjie in die vesting van die rede. As daar 'n fortuin oor my kom om my met al sy troepe en om my te verower, versamel dit die ellendes van die menslike toestand en die herinnering aan vorige barings en die vrees vir die toekoms, dan uiteindelik, van alle kante agtervolg en verskrik deur soveel massa ongelukke, begin ek te treur. Dit is die oorsprong van daardie bitter pyn. Dit is asof vir een, aan alle kante gesluit deur 'n groot aantal vyande, geen manier oop was nie van ontsnapping, daar was geen hoop op genade nie, geen rede vir vertroosting nie, maar alles was vyandiggesind (die oorlogsmasjiene reeds saamgestel, die ondergrondse tonnels gegrawe; die torings het reeds swaai, die trappe is reeds opgerig en het die walle genader, die "wingerde" "leun teen die mure, en die vuur lek die planke'): as hy oral die glinster van die swaarde en die dreigende gesigte van die vyande sien en die dood , nou voor sy oë op hande sien, sou hy miskien nie bewe van vrees nie en sou nie huil, wanneer, alhoewel hierdie gevare verdwyn het, die blote verlies van vryheid die pynlikste is vir sterk mans? BRANT Alhoewel
jou uiteensetting is nogal deurmekaar, tog verstaan ek dat die oorsaak van alle boosheid 'n verkeerde idee is, 'n idee wat alreeds tot niet gebring het en baie ander sal bring. Dink jy jy is siek? FRANCO Inderdaad baie sleg. BRANT Om watter rede?
FRANCO Daar is nie net een rede nie, maar baie.
BRANT Dit gebeur met jou soos met diegene wat vir enige onreg van geen belang keer terug na die gedagtes na die antieke kontraste. FRANCESCO Daar is geen wond in my so oud dat dit deur vergeetagtigheid uitgevee kan word nie: die wat my pynig is almal onlangs. En as die tyd iemand kon uitwis, het die geluk soveel keer na die plek teruggekeer, dat geen litteken nog ooit die oop wond kon genees nie. Voeg daarby die haat en minagting vir die menslike toestand, wat my onderdruk, sodat ek nie anders kan as om baie ongelukkig te wees nie. Noem dit aegritudo, noem dit accidia, noem dit iets anders: dit maak nie saak nie; ons stem saam oor die feit self.
BRANT Aangesien, soos ek sien, boosheid deur baie diep wortels gevoed word, sal dit nie genoeg wees om dit na die oppervlak te sny nie, want dit sal dadelik weer uitspruit. Dit moet uit sy wortels ontwortel word, maar ek is nie seker waar om te begin nie, die kompleksiteit van wat ek vir jou moet vertel is so verwarrend. Maar om die sukses van 'n werk te vergemaklik deur dit goed te verdeel, sal ek a
onderwerp op 'n slag. So sê vir my: wat bo alles beskou jy as irriterend? FRANCO Alles wat voor my oë val, alles waarna ek luister, alles wat ek dink. BRANT Wat de fok! Hou jy van enige van hierdie dinge?
FRANCO Geen, of baie min. BRANTTen minste het jy gehou van wat nuttiger is! Maar waarvan hou jy die meeste van alles? Antwoord asseblief.
FRANCO Ek het jou reeds geantwoord.
BRANT Al hierdie is die kenmerke van wat ek luiheid gedefinieer het. Dit alles wat aan jou behoort jammer.
0 notes
Text
Cannes 2023 - Dispatch 6
Mes amis du cinéma,
Voor het eerst warm weer in Cannes. En een waanzinnig goede filmdag. Vijf films gezien: laagste score 16 op 20. Ik trapte de dag af met drie voortreffelijke debuutfilms uit het Un Certain Regard programma, gevolgd door twee competitiefilms.
Bij de openingscredits van mijn eerste film vanochtend was er gelijk keelgezang te horen en dan weet je: ik zit naar een Mongoolse film te kijken. IF ONLY I COULD HIBERNATE (Un Certain Regard: 16/20) van debuterend regisseur Zoljargal Purevdash (onthou die naam, team Lumière bedacht een handig ezelsbruggetje) bleek een ontroerend drama over Ulzii, een tienerjongen die met zijn moeder en kleiner broertje en zus in een yurt aan de rand van Ulaanbaatar woont. De jongen is een uitmuntende scholier en heeft een groot talent voor natuurkunde, maar omdat zijn alleenstaande moeder niet voor het gezin kan zorgen, staat Ulzii onder druk om zijn school te verlaten en kostwinner te worden. De score bestaat uit een fascinerende combinatie van keelzang en hiphop, een passende omlijsting voor een film over een samenleving waarin eeuwenoude tradities en de moderne tijd ongemakkelijk langs elkaar schuren.
Een van de fijnste verrassingen van het festival bleek AUGURE (OMEN) (Un Certain Regard: 17/20), het oogstrelende debuut van de Belgisch-Congolese rapper/regisseur Baloji (ooit lid van Starflam), die in ieder geval de prijs voor best geklede regisseur van het festival mag krijgen (en die, als ik dat in de gauwigheid goed heb gezien op de credits, ook de geweldige kostuums voor de films ontwierp). Een feest voor de ogen, dit wonderlijke, magisch-realistische verhaal over een Congolese man die met zijn zwangere Europese verloofde naar zijn geboorteland terugkeert om een schuld aan zijn familie in te lossen. Hij komt terecht in een straatarm land waar de bevolking nog in tovenarij en hekserij gelooft. Zowaar aangekocht voor distributie in Nederland: als u dit jaar maar één Congolese film gaat zien: laat het dan deze zijn.
In de sinistere western LOS COLONOS (Un Certain Regard: 18/20) neemt Félipe Galvez een diepe duik in het koloniale verleden van Chili, ondersteund door een soundtrack met veel onheilspellende paukenslagen. Een Britse luitenant, een Mexicaanse huurling en een halfbloed banen zich een weg door de Andes, met de opdracht om de indianen die ze onderweg tegenkomen uit de weg te ruimen. De halfbloed indiaan is de beste schutter van het drietal, maar het is onduidelijk op wie hij zal schieten als het erop aan komt. Een verrassend slotdeel biedt weer een ander perspectief op de genocide die in Chili plaatsvond.
Daarna tijd voor de teleurstelling van de dag. Voor de lunch zette ik koers naar mijn favoriete plek in Cannes: de Marché Forville; een markthal zoals markthallen bedoeld zijn, met de lekkerste pan bagnat van Cannes, gefrituurde courgettebloemen, socca, parelhoen, geitenkaas en panisse. Groot was dan ook de teleurstelling toen bleek dat er op maandag geen normale markt is, maar een antiekmarkt. Geen gegrilde kwartel en linzensalade dus, maar DVD’s van Louis de Funès.
Wat was het vervolgens een feest om via de rode loper het Grande Theatre Lumière te betreden voor de officiële première van FALLEN LEAVES (competition: 18/20), het vierde (jaja) deel uit de proletariaattrilogie van Aki Kaurismäki; de olijke Fin die ervoor zorgt dat het alcoholpromillage in zijn bloed nooit te laag wordt, en dat al deed voordat Thomas Vinterberg er een film over maakte. Aki maakte van zijn doortocht op de rode loper al een kolderiek festijn en toen moest de film nog beginnen. In FALLEN LEAVES zit alles samengebald wat het werk van de Fin zo uniek maakt: een mix van Chaplin, weemoedige jukeboxmuziek, voor zich uit starende Finnen die met uitgestreken gezicht (en een slok teveel op) droogkomische oneliners debiteren, en een karaokebar waar Schubert wordt gezongen. En het ging natuurlijk over de liefde, want liefde is immers het enige wat die klote oorlog in Oekraïne kan overwinnen. Ik heb gelachen en gehuild en ik ben volstrekt serieus als ik zeg dat dat het hoogste is wat een film kan bereiken. Aki is een held en de reactie in de zaal was ronduit euforisch. De film heeft inmiddels ook (nipt) de leiding genomen in de Screen poll.
Maandag werd afgesloten met ANATOMIE D’UNE CHUTE (Competition: 18/20) van Justine Triet, een nagelbijtend spannend rechtbankdrama met Sandra Hüller (haar tweede hoofdrol in een competitiefilm van dit festival) als een schrijfster die ervan wordt verdacht haar man te hebben vermoord. Tweeëneenhalf uur keek ik ademloos toe naar een film die zoveel meer is dan een goede genrefilm (en die met de border collie Snoop ook een sterke kandidaat voor de Palm Dog in huis heeft). Ja, het is een fantastisch rechtbankdrama (het beste sinds de Franse documentairereeks THE STAIRCASE), maar ook een intelligente beschouwing over ons rechtssysteem en onze mediacultuur. Van alle films die ik tot nu toe gezien heb ook nog eens de film met het grootste commerciêle potentieel. Paradiso brengt de film in Nederland uit.
Vanochtend bleek CLUB ZERO van Jessica Hausner (Competition: 10/20) helaas een flop: een weliswaar prachtig gestileerde, maar volstrekt ongrappige satire over eetstoornissen, over een groepje scholieren op een elitaire kostschool die een cursus ‘conscious eating’ gaan volgen en door hun lerares (Mia Wasikowska) worden aangespoord om zich bij ‘club zero’ aan te sluiten. Het acteerwerk is gemaniëreerd (dank aan Wouter voor het aandragen van het juiste bijvoeglijk naamwoord) en het scenario heeft uiteindelijk weinig echt interessants over menselijke overconsumptie te melden. De film heeft wel – zoals alle films van Hausner – een perfect oog voor geometrie en een lid van team Lumière dat er verstand van heeft zei dat er erg ‘coole lenzen’ waren gebruikt. Daar zal de film het mee moeten doen.
Uw dienaar neemt nu een snipperdag op het onbewoonde rotseiland Honorat, een eiland met eucalyptus- en pijnbomen, waar benedictijner monniken verrukkelijke wijn en honing maken. En een restaurant met een betoverend mooi terras waar filet de loup cuit sur la peau, sauce vierge, purée aux fines herbes et légumes de saison wordt geserveerd. Club zero, mehoela.
A bientot,
Mark
PS: Ook gezien door team Lumière:
Firebrand – Karim AÏNOUZ (Competition)
Kiddo – Zara DWINGER (Marché du Film)
Apolonia, Apolonia – Lea GLOB (Marché du Film)
Orlando, My Political Biography – Paul B. PRECIADO (Marché du Film)
Salem – Jean-Bernard MARLIN (Un Certain Regard)
L’Été en Pente Douce – Gerard KRAWCZYK (Cinema de la Plage)
0 notes
Text
ok here’s my *official* SoS Packverse (this is a variation of the “recaptured and dragged back to the island” timeline, so Alexei and Misha both exist)
Part 1:
The story starts before the Omegatooth family got dragged back. All of the Sinisterization delayed their recapture and just forced the family to go further into seclusion, but that only delayed the inevitable. Eventually the Sinisters’ agents found them, and the family was torn apart. Clara and Belle manage to escape with Misha; Arkady is so thoroughly destroyed beyond resurrection; Victor is either captured or killed (but still harvestable) while Alexei is captured.
Fast-forward some time, and Alexei is a Hound, sent to hunt down Resistance cells. He and his team (mimicking his father’s time with the Marauders) ends up finding the group Belle and Misha belong to; Alexei does not remember Misha, but he does remember Belle. another of the team kills his brother, Belle manages to get the others of her group out. the hounds go hunting, she gets him separated from them and gets through the programing (not Sinisterization, since the healing factors fight against that if it’s an introduced infection). he turns on his team.
Another small fast-forward; he works freelance for Resistances that do not trust him because of who and what he was. Belle was killed some time ago. He has already started his relationship with Felicity. he aids a group going in to raid and destroy a cloning facility; that’s where he finds Kimi. he makes the split decision to save her, going as far as to kill a resistance human or two that tries to stop him, and escapes with her.
Part 2:
(We pretend the time skip isn’t as big as it should be like the other part 2s (then again our part 1 was a larger time skip at the end that it should have been so what are rules!))
Felicity and Alexei are spending their last night together. he asks her to watch after Kimi if he doesn’t come back; she agrees, but insists he’ll come back. he does not. he went on a mission with some of her resistance guys to get info from another facility; turns out the plan to just scorch earth the place is about to happen, and the resistance has X-amount of time to evacuate. Kimi is a point of contention for Felicity’s people and their trust in her; even more so after she was caught outside their bunker and then the bunker got attacked (later it turns out there was a traitor of course and it wasn’t the tweenage girl). much debate about what makes one human, are they worth saving, can the Sinisters even be defeated.
we cut around some other flashbacks about Felicity’s parents, and perhaps even the foot soliders that attack their bunker are destabilizing Spider/Venom-clones to really hammer it in for her.
in the end, thanks to channeling Kimi’s teleporting through a rickety small ship, they manage to escape off world. it almost looks like the strain killed the girl, but...
Part 3:
it starts some time later than the last, but not *full* time skip. old Felicity, barely hanging onto life because of her symbiote, and an 18ish Kimi, are trying to aid resistance on another planet. again, aliens don’t want to trust those from earth. the Sinisters attack; Felicity dies. Kimi mourns her mother, taking on what remains of her symbiote, as a shadow appears over her in a bamf...
fast-forward to the last battle at the end of time. it was Wagnerine that came and got Kimi, a nice mimicry of a Howlett and a Creed, of a Wolverine and a Sabretooth, working together to try to save...something. maybe some interspersed flash backs (seen of narrated) about the two traveling together to this point, learning how differently Kimi’s ‘porting if from Wagnerine’s. both of their refusal to fall into a mother-daughter bond, since one is hunting for their child and the other is avenging the only parents she knew)
pretty much the end of the story is the same...Kimi avoids the Inferno protocol my being mid-teleport as it was enacted, perhaps because she was following Wagnerine as she bamfed out with her magic baby, but upon reaching her and seeing them both disintegrating, teleported back to Sinister and Moira. then as Moira hits the reset, Kimi teleports again...but doesn’t land where she intended.
somehow the universe reset without her. so either she’s now in the main timeline...or she finds herself in the Crystal Place...
0 notes
Last Seen Blogs
sgiddings
momento mori
dukeofvalentinois
« Trust me, my name is Borgia. »
oonononn
oono.n
mrenickma
Mister Enickma
yennyinc
yenny