Tumgik
#αρμονία
terpsi-son · 10 months
Text
Η ομορφιά είναι αυτή η οποία προκαλεί την «τέρψη των οφθαλμών». Οι οφθαλμοί τέρπονται από την αρμονία και η αρμονία είναι μαθηματική, και τα μαθήματα δεν είναι άλλα σε κάθε εποχή .Από όσο θυμάμαι πάντα 1+1 έκαναν 2 .
Ρε υπήρχε εποχή που 1+1 έκαναν 3 ;🤔
2 notes · View notes
hellenicsophia · 4 months
Text
Η Αρμονία των Αντιθέσεων στη Φιλοσοφία του Ηράκλειτου
Tumblr media
Η βασική ιδέα του Ηράκλειτου συνοψίζεται στην φράση "πάντα ρεί," που μεταφράζεται ως "πάντα ρέει" ή "όλα κινούνται." Με αυτήν τη φράση, εκφράζεται η συνεχής και αδιάκοπη ροή του κόσμου και η αναπόφευκτη μεταβολή των πάντων. Αυτό το στοιχείο της διαρκούς αλλαγής συνδέεται στενά με την έννοια της αρμονίας των αντιθέσεων.
Η πιο γνωστή φράση που αναφέρεται στην αρμονία των αντιθέσεων είναι: "Πόλεμος πατήρ πάντων, πάντων δὲ βασιλεύς," που μεταφράζεται ως "Ο πόλεμος είναι πατέρας όλων, βασιλιάς όλων." Με αυτήν τη δήλωση, ο Ηράκλειτος επισημαίνει την αναγκαιότητα της αντίφασης και της σύγκρουσης για τη διαμόρφωση και τη συντήρηση της τάξης του κόσμου.
Άλλο ένα διάσημο απόσπασμα που αναδεικνύει την αρμονία των αντιθέσεων είναι: "Εἰδέναι δὲ χρὴ τὸν πόλεμον ἐόντα ξυνὸν καὶ δίκην, καὶ γινόμενα πάντα κατ' ἔριν καὶ χρεώμενα." Αυτή η προοπτική αντιμετωπίζει τον πόλεμο και τη δικαιοσύνη ως αμοιβαία συνυπάρχουσες αντιθέσεις που διαμορφώνουν την πραγματικότητα.
Ο Ηράκλειτος, μέσω των φράσεων του, υπογραμμίζει τη συμβολή των αντιθέσεων στη δημιουργία ισορροπημένης και αρμονικής κατάστασης. Με την αντίληψη ότι η αντίφαση είναι απαραίτητη για την επίτευξη μίας ισορροπημένης συμπαντικής τάξης, ο Ηράκλειτος καλεί τον καθένα να συνειδητοποιήσει τον ρόλο της αντίφασης στη ζωή και τη φύση.
Συνοψίζοντας, η φιλοσοφία του Ηράκλειτου για την αρμονία των αντιθέσεων αντικατοπτρίζει μια βαθιά κατανόηση της φύσης του κόσμου. Αντί να φοβάται την αντίφαση, ο Ηράκλειτος την αναδεικνύει ως θεμελιώδη στοιχείο που καθορίζει τη συνοχή και την εξέλιξη της ύπαρξης. Η προοπτική αυτή, μοναδική και πρωτοπόρα για την εποχή του, διακρίνεται για τη σύγχρονη φιλοσοφία και παραμένει πηγή έμπνευσης για τους σκεπτικιστές και τους φιλόσοφους σήμερα.
Αποφθέγματα του Ηράκλέιτου σχετικά με την #αρμονία των αντιθέτων:
τὸ ἀντίξουν συμφέρον καὶ ἐκ τῶν διαφερόντων καλλίστην ἁρμονίαν (καὶ πάντα κατ' ἔριν γίνεσθαι).
Το αντίθετο συγκλίνει, και απ' τις διαφορές (γεννιέται) η πιο όμορφη αρμονία, και τα πάντα γίνονται με τη διχόνοια,
ἁρμονίη ἀφανὴς φανερῆς κρείττων.
Η αφανής αρμονία είναι καλύτερη απ' τη φανερή.
ὁδὸς ἄνω κάτω μία καὶ ὡυτή.
Ο δρόμος που ανεβαίνει κι ο δρόμος που κατεβαίνει είναι ένας κι ο ίδιος δρόμος.
Γναφείῳ ὁδὸς εὐθεῖα καὶ σκολιὴ (ἡ τοῦ ὀργάνου τοῦ καλουμένου κοχλίου ἐν τῷ γναφείῳ περιστροφὴ εὐθεῖα καὶ σκολιὴ· ἄνω γὰρ ὁμοῦ καὶ κύκλῳ περιέρχεται) μία ἐστὶ, φησὶ, καὶ ἡ αὐτὴ.
Στο γναφείο ο δρόμος ο ευθύς και ο δρόμος ο λοξός είναι ένας κι ο ίδιος δρόμος.
συνάψιες ὅλα καὶ οὐχ ὅλα, συμφερόμενον διαφερόμενον, συνᾷδον διᾷδον, καὶ ἐκ πάντων ἓν καὶ ἐξ ἑνὸς πάντα.
Συνδέσεις όλα κι όχι όλα, ομόνοια, διχόνοια, συμφωνία, ασυμφωνία: το Ένα γεννιέται απ' όλα και από το Ένα όλα.
τῷ οὖν τόξῳ ὄνομα βίος, ἔργον δὲ θάνατος.
Του τόξου το όνομα είναι ζωή, αλλά το έργο θάνατος.
οὐ ξυνιᾶσιν ὅκως διαφερόμενον ἑωυτῷ ὁμολογέει· παλίντονος ἁρμονίη ὅκωσπερ τόξου καὶ λύρης.
Δεν καταλαβαίνουν πως το διαφορετικό συνομολογεί με τον εαυτό του· αρμονία αντιθέτων εντάσεων όπως στο τόξο και τη λύρα.
ταὐτὸ τ' ἔνι ζῶν καὶ τεθνηκὸς καὶ (τὸ) ἐγρηγορὸς καὶ καθεῦδον καὶ νέον καὶ γηραιόν· τάδε γὰρ μεταπεσόντα ἐκεῖνά ἐστι κἀκεῖνα πάλιν μεταπεσόντα ταῦτα.
Το ίδιο πράγμα υπάρχει σε μας, το ζωντανό και το πεθαμένο, το ξύπνιο και το κοιμισμένο, το νέο και το γερασμένο· γιατί αυτά μεταβάλλονται σ' εκείνα και, αντίθετα, εκείνα μεταβάλλονται σ' αυτά.
θάλασσα ὕδωρ καθαρώτατον καὶ μιαρώτατον, ἰχθύσι μὲν πότιμον καὶ σωτήριον, ἀνθρώποις δὲ ἄποτον καὶ ὀλέθριον.
Η θάλασσα είναι το πιο καθαρό και το πιο μολυσμένο νερό· για τα ψάρια είναι πόσιμο και σωτήριο, αλλά για τους ανθρώπους μη πόσιμο και ολέθριο.
ἀθάνατοι θνητοί, θνητοὶ ἀθάνατοι. ζῶντες τὸν ἐκείνων θάνατον, τὸν δὲ ἐκείνων βίον τεθνεῶτες.
Οι αθάνατοι είναι θνητοί και οι θνητοί αθάνατοι· αυτοί ζουν από το θάνατο εκείνων κι εκείνοι πεθαίνουν από τη ζωή αυτών.
Ὅθεν καὶ Ἡράκλειτον ψυχῇσι φάναι τέρψιν ἢ θάνατον ὑγρῇσι γενέσθαι· τέρψιν δὲ εἶναι αὐταῖς τὴν εἰς γένεσιν πτῶσιν· ἀλλαχοῦ δὲ φάναι ζῆν ἡμᾶς τὸν ἐκείνων θάνατον καὶ ζῆν ἐκείνας τὸν ἡμέτερον θάνατον.
Είναι τέρψη ή θάνατος για τις ψυχές να γίνονται υγρές. Είναι τέρψη γι' αυτές η πτώση τους ��τη γέννηση. Η ζωή μας γεννιέται από το θάνατο τους και η ζωή τους γεννιέται από το θάνατο μας.
Καὶ ἀγαθὸν καὶ κακὸν (ἕν ἐστιν). Οἱ γοῦν ἰατροὶ, φησὶν Ἡράκλειτος, τέμνοντες, καίοντες, πάντῃ βασανίζοντες κακῶς τοὺς ἀρρωστοῦντας, ἐπαιτέονται μηδὲν ἄξιοι μισθὸν λαμβάνειν παρὰ τῶν ἀρρωστοῦντων, ταὐτὰ ἐργαζόμενοι τὰ ἀγαθὰ καὶ τοὺς νόσους.
Το καλό και το κακό είναι ένα και το αυτό. Γιατί οι γιατροί, λέει ο Ηράκλειτος, που κόβουν και καίνε και με κάθε τρόπο βασανίζουν τους αρρώστους, τους ζητούν, ενώ δεν το αξίζουν, κι αμοιβή, ενώ η θεραπεία έχει τις ίδιες επιπτώσεις που έχουν κι οι αρρώ στιες.
διδάσκαλος δὲ πλείστων Ἡσίοδος· τοῦτον ἐπὶστανται πλεῖστα εἰδέναι, ὅστις ἡμέρην καὶ εὐφρόνην οὐκ ἐγίνωσκεν· ἔστι γὰρ ἕν.
Δάσκαλος των πιο πολλών ανθρώπων είναι ο Ησίοδος· αυτοί είναι βέβαιοι πως αυτός γνωρίζει πάρα πολλά, αυτός που δεν μπορούσε να αναγνωρίσει τη μέρα και τη νύχτα· γιατί αυτές είναι ένα.
Περὶ δ' ἡμερῶν ἀποφράδων εἴτε χρή τίθεσθαί τινας εἴτε ὀρθῶς Ἡράκλειτος ἐπέπληξεν Ἡσίοδῳ τὰς μὲν ἀγαθὰς ποιουμένῳ, τάς δὲ φαύλας, ὡς ἀγνοοῦντι φύσιν ἡμέρας ἁπάσης μίαν οὖσαν, ἑτέρνωθι διηπόρηται.
Ο Ηράκλειτος επέπληξε τον Ησίοδο που άλλες μέρες τις κάνει καλές κι άλλες κακές, για την άγνοια του ότι μια είναι η φύση κάθε μέρας. Κάθε μέρα είναι όμοια με όλες τις άλλες.
1 note · View note
1969drk · 2 years
Text
Αύξηση δυνατοτήτων, αυτοβελτίωση, βελτίωση εαυτού από τον εαυτό. Αυτοπραγμάτωση ολοκλήρωση τελειοποίηση σοφία αγιότητα αγιοσύνη κατά ομοίωση του παντός, όπως η δυνατότατη δύναμη: σκοπός ζωής: ανθρώπου βελτίωση: στόχο σκοπός: πρακτικό πρακτέο εφαρμόσιμο πραγματιστικό ρεαλιστικό πρόγραμμα οργάνωση (μικρού μεσαίου μεγάλου επιπέδου/σταδίου) να εναυτοαυτοβελτίωση, ηρεμία, αδιατάρακτα, αρμονία, ρυθμός ανάπτυξης (ατομική) προσπάθεια από ίδιες δυνάμεις, αυτοδυναμία, αυτοαυτοδυναμία, αυτοεναυτοδυναμία, τα λοιπά θέμ��τα (υποθέσεις, ζητήματα) αποτελούν πρόφαση σύμβολο βελτίωσης (εαυτού από τον εαυτό [του].
0 notes
romios-gr · 2 years
Text
Tumblr media
Όταν ένας άνθρωπος κάνει το καλό με αγνές προθέσεις, ο Θεός θα τον υπερασπισθεί Ὁ ἄνθρωπος δέν ἠμπορεῖ ν᾿ ἀναπαυθῆ στήν μακαριότητα τῆς ἐκστάσεως, ἐάν δέν νικήση τίς ἐσωτερικές του ἀντιφάσεις καί ἀδυναμίες, τούς κακούς δελεασμούς·... Περισσότερα εδώ: https://elromio.gr/otan-enas-anthropos-kanei-to/
0 notes
loulouditouheimona · 2 months
Text
Η Γάτα είναι το μόνο ζώο, που εκπέμπει δονητικό ήχο, το γουργούρισμα,
όταν βρίσκεται σε αρμονία με το περιβάλλον της.
Όταν τρίβεται πάνω μας, ή όταν την πάρουμε στην αγκαλιά μας,
σε λίγο αρχίζει να γουργουρίζει
και με αυτό τον τρόπο συντονίζεται με τα αρνητικά μας πεδία
και τα εξουδετερώνει.
Οπότε είναι σοφό να κρατάμε για λίγο, μια γάτα στην αγκαλιά μας,
τουλάχιστον μία φορά την μέρα..."
Tumblr media
61 notes · View notes
chaoticmind-d · 2 months
Text
"Η γάτα είναι το μόνο ζώο που, έχει επτά στρώματα αύρας
που επιπλέον, είναι διπλά...
Επίσης έχει οκτώ αισθήσεις. Τρεις περισσότερες από εμας.
Αυτό οφείλεται στην ανεξαρτησία της και στο τρίτο κρυφό μάτι της.
Είναι το μόνο ζώο, που εκπέμπει δονητικό ήχο, το γουργούρισμα,
όταν βρίσκεται σε αρμονία με το περιβάλλον της.
Όταν τρίβεται πάνω μας, ή όταν την πάρουμε στην αγκαλιά μας,
σε λίγο αρχίζει να γουργουρίζει
και με αυτό τον τρόπο συντονίζεται με τα αρνητικά μας πεδία
και τα εξουδετερώνει.
Οπότε είναι σοφό να κρατάμε για λίγο, μια γάτα στην αγκαλιά μας,
τουλάχιστον μία φορά την μέρα..."
-------------Laureano G. Gonçalves
Tumblr media
28 notes · View notes
kalokairistoxwrio · 2 years
Text
Τα χείλη μας συγχρονίζονταν απόλυτα,
τα δάχτυλα μας πλέκονταν μεταξύ τους τέλεια
και οι καρδιές μας βρίσκονταν σε πλήρη αρμονία.
Γιατί αυτό συμβαίνει μάτια μου όταν δυο άνθρωποι είναι πλασμένοι ο ένας για τον άλλον.
313 notes · View notes
nofuckinlabels · 21 days
Text
Tumblr media
Ομολογώ πως μου λείπει το λάγνο σου ψέμα
Μου λείπει ο τρόπος που σε έβλεπα ολο δικό μου
Την στιγμή που είχες κατακερματιστεί σε χιλιάδες ξένα χείλη
Που υπήρχες απόλυτα και βασανιστικά μέσα στα όνειρα μου
Τι και αν η επιστροφή σου ήταν κάλπικη;
τελικά δεν σε ξέρω πλέον
Οι μνήμες στοιβάζονται η μια πάνω στην άλλη μέχρι που το μυαλό δεν είναι αρκετά ευρύχωρο για τις προηγούμενες
Όταν δυο άνθρωποι χωρίζουν είναι θέμα χρόνου να γίνουν αληθινά δυο ξένοι
Όπως πρώτα
Να γνωρίζουν εκδοχές μόνο ο ένας του αλλού που έτυχε να τέμνονται σε ένα σημείο στο χαώδες άπειρο του ορίζοντα
Σαν εκείνα τα αστέρια που ταξιδεύουν γαλαξίες μέχρι να βρουν το συμπληρωματικό τους
Και μετά καταστρέφονται στον ουρανό
Αστέρια είναι οι άνθρωποι
Ένα ακαριαίο δευτερόλεπτο απόλυτης ένωσης πριν χαθούν για πάντα
Σβήνουν αμέτρητες μέρες τώρα που είμαι παράλογα δική σου
Η πεισματική μου άρνηση να δεχτώ το τέλος μας ,ενοχλεί το σύμπαν και την νομοτέλεια του.
Το νιώθω να πιέζει την σάρκα μου από μέσα προς τα έξω μέχρι η φθαρτη μου ύλη να μην μπορεί πλέον να σε ορίζει
Λύγισα
είναι πιο εύκολο να μην ελπίζεις βλέπεις
Η ευθανασία του έρωτα είναι απελευθερωτική
Η Δημουλά όμως είπε πως « εκείνος που κάνει την μεγαλύτερη κατανάλωση της ελπίδας είναι ο απαισιόδοξος, αλλιώς δεν θα είχε τα κότσια να είναι απαισιόδοξος»
Απαισιόδοξη λοιπόν
κλείνω τα μάτια μου με τα χέρια μου και αφήνω την θλίψη να με παραλύσει
κάποιες στιγμές απομακρύνω τα χέρια μου και κοιτάζω να δω αν έρχεσαι
Ποτέ δεν έρχεσαι
Για αυτό λοιπόν απομακρύνω κάθε ελπίδα που δίνει διάρκεια στην απουσία σου
Μέσα στην τόση δυσπιστία άλλωστε δεν μπορεί
Κάτι πρέπει να είναι όμορφο
Το σύμπαν βασίζεται στην αρμονία
Μέσα στην απόλυτη θλίψη είναι κρυμμένος ο απόλυτος έρωτας
4 notes · View notes
vagelts · 3 months
Text
Tumblr media
Το μυαλο και η ανάλυση.
Κάθε άνθρωπος που αναζητά συνειδητά την εξέλιξη, αναζητά να φτάσει το στάδιο που χρειάζεται ώστε να μπορέσει να ξεπεράσει τον κόσμο που ζει. Θέλει να αναλύσει τα γεγονότα, να μεταφρά��ει τις εμπειρίες του σε λέξεις και να τις επεξεργαστεί μέσα του. 
Εάν βρίσκεται μόνιμα μέσα στην πολλή “συνάφεια” του κόσμου, κυνηγώντας μόνον την καλοπέραση, τα “αστεία” και τα “τραγικά”, αν καταπιανεται με το κάθε τι ευτελές και παροδικό που τυγχανει να ακούει γύρο του, τότε χάνει τον εαυτό του και την αυθεντικότητα του, που μενει ανεξερεύνητη. Αφουγκραζόμενος των εξωτερικών παραγόντων, οι αντιδράσεις του θα είναι αυτοματοποιημένες, βάση της εμφυτης αναγκης του ανθρωπου για κοινωνικότητα, αποδοχή και συντροφικότητα, η ζωή του ενός, διαχέεται και ομογενοποιείται με το κοινωνικό σύνολο. Η ζωή δεν είναι πλέον δική του αλλά του κοινωνικού υποσυνείδητου που δρα, όπως κι αυτός, αυτόματα.
Όμως τα συναισθήματα μέσα του, του λένε πάντα την αλήθεια, ακόμη κι αν κάποιος δεν επιλέγει να τα ακούει. Αν ακούσει την έμφυτη ανάγκη του που του ζητάει να βρει την ισορροπία μεταξύ του κοινωνικού συνόλου και της προσωπικής ιδιοσυγκρασίας, θα μπορεί να σέβεται τον εαυτό του, να μην τον εξευτελίζει. Να έχει μία ευκαιρία για μια ζωή που θέλει, γεμάτη αρμονία και με λιγότερο τον φόβο της μη αποδοχής. Αν μπορεί να περναει καλά, έτσι κι αλλιώς, χωρίς παρατάξεις, χωρίς γνώμες, χωρίς απόλυτες αποφάσεις, αλλά με δέος και βαθιά ικανοποίηση, γιατί έκανε ότι μπορούσε.
5 notes · View notes
justforbooks · 4 days
Text
Tumblr media
Οι τέλειες πατάτες ογκρατέν από έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς φαγητού του 20ού αιώνα.
O Édouard Alexandre de Pomiane δεν ήταν επαγγελματίας μάγειρας. Ήταν γιατρός μικροβιολόγος και διαιτολόγος στο Ινστιτούτο Παστέρ, με λατρεία για το φαγητό. Ως ειδικός επιστήμονας μελέτησε τη θρεπτική αξία των υλικών, τη σημασία που έχει η διατροφή για την υγεία και την ιστορία του φαγητού, κάνοντας ολόκληρη διατριβή στη χημεία της μαγειρικής, και εξήγησε τους λόγους για τους οποίους μπορεί να πετύχει ή να αποτύχει μια συνταγή, βοηθώντας τους νέους μάγειρες να καταλάβουν τη συμπεριφορά των υλικών και να αποφεύγουν μαγειρικά λάθη. Εξήγησε επίσης με απλά λόγια, χωρίς επιστημονικούς όρους και βαρετές αναλύσεις, γιατί μερικές φορές, ό,τι και να κάνεις, κάτι θα πάει στραβά και κάποιο πιάτο θα αποτύχει. Η κουζίνα έχει πιο πολλές αποτυχίες από επιτυχίες, ακόμα κι αν μαγειρ��ύεις συνέχεια το ίδιο πιάτο. Δεν έχει να κάνει μόνο με την ποιότητα των υλικών και τον τρόπο που μαγειρεύεις, τη μέθοδο, αλλά και με τη διάθεση, τον λόγο που μαγειρεύεις και το χέρι, την προσοχή που θα δείξεις στο πιάτο και την αφοσίωση, γιατί μερικές φορές είναι ζήτημα μερικών λεπτών, ακόμα και δευτερολέπτων, το αν κάτι θα είναι θρίαμβος ή καταστροφή. Ο Pomiane ήταν και ένας σπουδαίος συγγραφέας, έγραψε βιβλία που σήμερα είναι κλασικά για τη γαλλική κουζίνα, όπως το Cooking in ten minutes και το Cooking with Pomiane, ένα πολύ σημαντικό βιβλίο, βίβλος για τη γαλλική κουζίνα για μια γενιά σεφ που τη θεωρούσαν υπερβολικά δύσκολη και περίπλοκη, το οποίο τον έβαλε στο πάνθεο των σημαντικότερων συγγραφέων φαγητού του 20ού αιώνα.
Πρωτοκυκλοφόρησε στα γαλλικά τη δεκαετία του 1930 (το 1962 στα αγγλικά), με οδηγίες απλές και χρήσιμες, και επεξηγήσεις για τον τρόπο που συμπεριφέρεται το φαγητό, κάνοντας για πρώτη φορά τη γαλλική κουζίνα προσιτή σε όλους. Το σημαντικότερο είναι ότι δεν ήταν απλώς ένα βιβλίο με συνταγές, παρότι περιέχει πάνω από 300. Αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει (και αντέγραψαν αργότερα όλες οι Αγγλίδες συγγραφείς φαγητού) είναι οι ιστορίες που τις συνοδεύουν, που είναι διασκεδαστικές και χαρακτηρίζουν μια ολόκληρη εποχή. Ο Pomiane ταξίδεψε πολύ και κατέγραψε συνταγές κυρίως μεσογειακές και μεσανατολίτικες, τις οποίες παρουσιάζει όσο πιο απλά γίνεται ανάμεσα στις γαλλικές, με μια εξαιρετική αρμονία. Όπως τη συνταγή για αγκινάρες και κουκιά (α λα γκρεκ) που κατέγραψε στην Αθήνα την εποχή του βασιλιά Γεωργίου, σε ένα κουτούκι της Πλάκας.
«Έμαθα να φτιάχνω αγκινάρες a la grecque πολλά χρόνια πριν, στην πορεία ενός παρατεταμένου ταξιδιού στη Μέση Ανατολή» γράφει. «Από την αποβάθρα του Πειραιά παρακολουθούσα το ατμόπλοιο που με είχε φέρει να σαλπάρει για τη Μαύρη Θάλασσα, ενώ παρέμενα, έστω και για λίγο, στη χώρα του Ομήρου.
Έπειτα γύρισα. Η Ακρόπολη ήταν μπροστά μου. Από απόσταση ο Παρθενώνας φαινόταν αρκετά καινούργιος, ολόλευκος, άσπιλος κάτω από τον γαλάζιο ουρανό. Ξαφνικά μεταφέρθηκα από τον κόσμο των βιβλίων και των θρύλων σε αυτόν της πραγματικότητας. Ολόκληρη η Αρχαία Ελλάδα απλωνόταν μπροστά μου.
Αν ήμουν ο Ρενάν ίσως να είχα απαγγείλει μια προσευχή που να είναι άξια της ομορφιάς της Ακρόπολης. Δεν ήμουν, έτσι μπορούσα μόνο να παραμείνω βουβός και, σαν πιστός προσκυνητής, ανέβηκα τον ιερό λόφο με τα πόδια, περιφρονώντας και τα άλογα και την άμαξα που μου προσφέρθηκαν.
Πέρασα ολόκληρο το απόγευμα ανάμεσα στις καυτές πέτρες περιεργαζόμενος το εγκαταλελειμμένο τοπίο μπροστά μου, αλλά το στομάχι μου με επανέφερε στην πραγματικότητα. Έπρεπε να επιστρέψω στην πόλη και έπρεπε να φάω.
Πάνω στην Ακρόπολη, όχι μακριά απ’ τον Παρθενώνα, υπήρχε ένα μικρό εστιατόριο, διάσημο για τις αγκινάρες του. Κάθε μέρα ένα μικρό γαϊδούρι κουβαλούσε πολλές απ’ αυτές στην πόλη και κάθε μέρα οι άνθρωποι συνωστίζονταν στο εστιατόριο για να τις απολαύσουν. Λένε ότι ακόμα και ο βασιλιάς Γεώργιος ήρθε ινκόγκνιτο μερικές φορές για να τις φάει στο γυμνό τραπέζι με τους λεκέδες από λάδι.
Έφτασα και κάθισα σε ένα ξύλινο παγκάκι. Αμέσως η ιδιοκτήτρια φώναξε τη γυναίκα που δούλευε εκεί ως μαγείρισσα αλλά και ως σερβιτόρα. «Αφροδίτη! Αφροδίτη!». Εμφανίστηκε – αλλά τι απογοήτευση. Η Αφροδίτη ήταν τυφλή απ’ το ένα μάτι και κουτσή. Ήταν πάνω από εξήντα. Η Αφροδίτη είχε γεράσει. Μου έφερε τρεις αγκινάρες και μερικά κουκιά, γυαλιστερά από το λάδι, και ένα ποτήρι ρετσίνα. Οι αγκινάρες ήταν απίθανες, ασύγκριτα καλύτερες από οτιδήποτε άλλο έφαγα στην Ελλάδα. Η ιδιοκτήτρια μού επέτρεψε να παρακολουθήσω την Αφροδίτη όσο μαγείρευε και θα σου πω ακριβώς τι έκανε. Για να την αντιγράψεις, θα χρειαστείς:
8 μικρές αγκινάρες, 300 γρ. κρεμμύδια, ένα ποτήρι ελαιόλαδο, 500 γρ. φρέσκα κουκιά καθαρισμένα, μόνο τους σπόρους, μαϊντανό και άνηθο.
Καθάρισε τις αγκινάρες. Βγάλε τα εξωτερικά φύλλα, κι όταν αρχίσουν να γίνονται μαλακά, κόψε τις αγκινάρες στη μέση. Καθάρισε προσεκτικά το χνούδι με ένα κοφτερό μαχαίρι, κι όταν σχηματιστεί κούπα, τρίψε το κοίλο με χυμό λεμονιού για να μη μαυρίσει. Γέμισε τα κοίλα με πολύ ψιλοκομμένο κρεμμύδι, μαϊντανό και άνηθο, βάλε τις αγκινάρες σε ένα πυρίμαχο σκεύος και σκέπασέ τες μόλις με κρύο νερό. Πρόσθεσε τα κουκιά και το υπόλοιπο ψιλοκομμένο κρεμμύδι, αλατοπιπέρωσε, ρίξε το λάδι και σκέπασε το σκεύος με καπάκι. Άσ' το να σιγοβράσει πάνω στην ξυλόσομπα μέχρι να μαλακώσουν τα κουκιά και να ξεκολλάνε εύκολα τα φύλλα της αγκινάρας – αυτό θα χρειαστεί τουλάχιστον μισή ώρα.
Βγάλε το καπάκι απ’ το σκεύος και άσ' το να βράσει σε δυνατή φωτιά μέχρι να εξατμιστεί όλο το νερό και το λάδι να αρχίσει να πιτσιλίζει. Τώρα βγαλ’ το απ’ τη φωτιά, άσ' το να κρυώσει για μια δυο ώρες και προσπάθησε να διατηρήσεις την υπομονή σου. Πολύ σύντομα θα μπορέσεις να απολαύσεις τις κρύες αγκινάρες σου και να ονειρευτείς. Εμένα μου φέρνουν στο νου ηλιοβασίλεμα και το σκληρό ξύλινο παγκάκι του μαγαζιού. Απλωμένα μπροστά μου βλέπω τον Πειραιά και τον Κόλπο της Σαλαμίνας, τον ναό του Θησέα και τον Υμηττό, καλυμμένα με ένα μοβ βέλο. Στο βάθος, αναδυόμενο μέσα στον ροζ ουρανό, το Πεντελικόν αρπάζει την τελευταία ρόδινη λάμψη του ήλιου που δύει».
Ο Pomiane γεννήθηκε στο Παρίσι το 1875 από γονείς μετανάστες πολωνικής καταγωγής, οι οποίοι άλλαξαν το όνομά τους από Pozerski σε Pomiane όταν πήραν γαλλική υπηκοότητα. Το κανονικό του όνομα ήταν Édouard Pozerski. Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Académie des Gastronomes (το 1928), και από τους πιο σημαντικούς επιστήμονες της εποχής του. Συνέχισε να δουλεύει και να ερευνά ακόμα και μετά τη συνταξιοδότησή του, σε ένα μικρό εργαστήριο που του έφτιαξαν στη σοφίτα. Δίδασκε στο Επιστημονικό Ινστιτούτο Υγιεινής του Φαγητού μέχρι το 1943. Εκτός από συγγραφέας ήταν και ραδιοφωνικός παραγωγός. Ένα πολύ σημαντικό βιβλίο του ήταν επίσης το The Jews of Poland: Recollections and Recipes, όπου κατέγραψε συνταγές των Εβραίων της Πολωνίας. Ήταν ο άνθρωπος που έδωσε την ευκαιρία στον Félix d'Herelle να βρει χώρο να αναπτύξει τη μελέτη του για τους βακτηριοφάγους. Πέθανε το 1964.
«Πολλοί συγγραφείς πριν τον δρ. Pomiane είχαν επιχειρήσει να εξηγήσουν την καθημερινή διαδικασία του μαγειρέματος με επιστημονικούς όρους» γράφει η Elizabeth David στον πρόλογο του βιβλίου Cooking With Pomiane, «κι είχαν καταφέρει μόνο να μετατρέψουν την επιστήμη και τη μαγειρική στις μεγαλύτερες βαρεμάρες. Ο Pomiane, σαν καλός δάσκαλος, δεν παίρνει στα σοβαρά αυτά που ξέρει και έτσι κάνει τη μάθηση εύκολη για τους αναγνώστες του. Βγάζει το πέπλο μυστηρίου απ’ τη διαδικασία του μαγειρέματος, καταφέρνοντας, όμως, να αφήσει τη μαγεία. Μία άλλη πλευρά της διδασκαλίας του, πιο επίκαιρη σήμερα από ποτέ, ήταν η επιμονή του για τη σύνθεση ενός λογικού και ισορροπημένου γεύματος. Επειδή δεν ενδιαφερόταν μόνο για τον κανόνα και το “κλασικό” γαλλικό μενού της εποχής του, ο Pomiane έλεγε στους ακροατές του στο ραδιόφωνο ότι τα γεύματά τους ήταν υπερβολικά βαριά και φτιαγμένα χωρίς λογική. Δεν τους έλεγε να μετράνε τις θερμίδες και να αξιολογούν τις βιταμίνες που περιέχονταν στο φαγητό τους, αλλά εντόπιζε τον παραλογισμό που έχει επιβληθεί στους Γάλλους της μεσαίας τάξης για τη σειρά με την οποία σερβίρονται τα γεύματα:
Όσο για το ψάρι, όλοι συμφωνούν ότι πρέπει να σερβιριστεί ανάμεσα στη σούπα και το κρέας. Η ιερή θέση του ψαριού πριν το κρέας υποδεικνύει ότι κάποιος πρέπει να φάει και ψάρι και κρέας. Αυτήν τη στιγμή οποιονδήποτε διαιτολόγο κι αν ρωτήσεις θα σου πει ότι ένα τέτοιο γεύμα είναι υπερβολικά πλούσιο σε αζωτούχες ουσίες, αφού το ψάρι περιέχει τόση αλβουμίνη όση και το κρέας και περιέχει πολύ περισσότερο φώσφορο…
Τη δεκαετία του '30 αυτές οι λέξεις ήταν λυτρωτικές. Δεν έδωσαν και πολλοί άνθρωποι σημασία σ’ αυτά που έγραφε, αλλά ακόμα και σήμερα, σαράντα χρόνια αργότερα (σ.σ. ενενήντα το 2024), η ευημερούσα πλειοψηφία τρώει απερίσκεπτα και υπερβολικές ποσότητες φαγητού, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος πεινάει. Η αλληλουχία πιάτων από σούπα σε ψάρι, από ψάρι σε κρέας, ασύδοτα μαζί με σαλάτα, τυριά, κι ένα γλυκό, μους σοκολάτας ή παγωτό, που είναι το στάνταρ μενού σε όλα τα ξενοδοχεία και επιχειρήσεις κέτερινγκ σε όλο τον κόσμο, που βασίζεται στο γαλλικό φαγητό, είναι σπατάλη πρώτων υλών, σπατάλη προσπάθειας, σπατάλη χρημάτων, και μια ανούσια προσήλωση σε μια παράδοση που έχει πλέον ξεπεραστεί.
O Pomiane είχε ιδιαίτερο χιούμορ και αντιμετώπιζε το φαγητό πάντα με ελαφρότητα, ανεμελιά και καλή διάθεση, μέχρι τα βαθιά γεράματα. Ο τρόπους με τον οποίο απολάμβανε το φαγητό ήταν μεταδοτικός και ο τρόπος που μιλούσε γι’ αυτό ήταν ενθουσιώδης και γοητευτικός. «Ένα πιάτο μπορεί να είναι καταστροφικό για τη σιλουέτα, αλλά πάντα μπορεί κανείς να αρχίσει να αδυνατίζει αύριο!» είχε γράψει. Του άρεσε να μαγειρεύει μέχρι το τέλος της ζωής του για την οικογένεια και τους φίλους του και θεωρούσε το μαγείρεμα τη μόνη τέχνη με την οποία μπορεί κανείς να εκφράσει στοργή και καλοσύνη. Ήταν ένας ερασιτέχνης μάγειρας με περιορισμένο χρόνο και απαιτούσε το μαγείρεμα να παράγει νόστιμα πιάτα με ελάχιστη φασαρία, ελάχιστο προϋπολογισμό και απόλυτη καθαριότητα. 
Ένα από τα πιάτα για τα οποία τον μνημονεύουν πολλοί σεφ είναι οι πατάτες ογκρατέν, τις οποίες έφτιαχνε χωρίς ίχνος βουτύρου ή λαδιού, μόνο με γάλα και κρέμα γάλακτος, και είχε αναπτύξει και ολόκληρη θεωρία για την επιτυχία της συνταγής. Το μόνο μυρωδικό που επέτρεπε ήταν το σκόρδο. Θεωρούσε ότι το μοσχοκάρυδο είναι φάουλ στο ογκρατέν.
«Υπάρχουν συγκεκριμένα πιάτα που και μόνο το όνομά τους προκαλεί θύελλα. Για παράδειγμα, δεν έχω ούτε μια φορά μιλήσει για μπουγιαμπέσα σε μια διάλεξή μου και να μην πεταχτεί απ’ τη θέση του ένας θερμόαιμος Μαρσεγιανός για να δηλώσει ότι η συνταγή μου είναι αιρετική. Μετά ένας Τουλονέζος θα ισχυριστεί ότι η αυθεντική μπουγιαμπέσα προέρχεται από την πόλη του, και συνήθως τον στηρίζω, για να προκαλέσω ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση.
Πριν από λίγο καιρό παρευρέθηκα στο μηνιαίο δείπνο της Académie des Gastronomes, μια βαρετή συνάθροιση αποτελούμενη από σαράντα μέλη, που το καθένα είχε μια σοφιστικέ άποψη για τη μαγειρική. Μας σέρβιραν gratin dauphinois. Πρέπει να πω ότι ήταν φρικτό και δεν είχε καμία σχέση με το πιάτο που μπορεί να φάει κανείς στην περιοχή του Ντοφινέ. Όλοι φύγαμε απογοητευμένοι, με το ψευδο-ογκρατέν να μένει άθικτο στο πιάτο, αλλά η συζήτηση έγινε κανονικά.
Πρώτα απ’ όλα, τι είναι το gratin dauphinois; Αποτελείται από λεπτές φέτες πατάτας μαγειρεμένες στο φούρνο σε ένα κεραμικό σκεύος, μέσα σε κρέμα που σιγοβράζει, αρωματισμένη με σκόρδο. Το παρασκεύασμα που μας σέρβιραν δεν είχε γεύση σκόρδου και, αντί για κρέμα, ήταν καλυμμένο με κάτι σαν παραψημένη ομελέτα. Από τη στιγμή που το gratin χρειάζεται τουλάχιστον σαράντα πέντε λεπτά για να ψηθεί, είναι λογικό να μη χρησιμοποιήσεις αυγά όταν το φτιάχνεις. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην παραψηθούν.
Εντονότατα προσβεβλημένα, τρία μέλη της Académie des Gastronomes σηκώθηκαν και είπαν τη γνώμη τους για το πώς έπρεπε να είχε φτιαχτεί το gratin. Και οι τρεις ήταν απ’ την περιοχή του Ντοφινέ. Ο ένας ήταν γερουσιαστής, ο άλλος ήταν μέλος του Συμβουλίου της Επικρατείας και ο τρίτος μέλος του Γαλλικού Ινστιτούτου.
Επειδή δεν είμαι Ντοφινέζος, μπορούσα μόνο να τους ακούω σιωπηλός, αλλά κράτησα σημειώσεις και έχω υιοθετήσει μια μέθοδο την οποία θα σας δώσω αμέσως. Αργότερα θα σας εξηγήσω γιατί την προτιμώ από τις άλλες δύο.
750 γρ. baby πατάτες, 360 ml γάλα, 200 ml κρέμα γάλακτος, 4 σκελίδες σκόρδο, μισό κουταλάκι αλεύρι.
Ιδανικά αυτό το πιάτο πρέπει να γίνει σε ένα κεραμικό, στρογγυλό σκεύος – το χωριάτικο, τραχύ σκεύος που μπορείς να αγοράσεις φτηνά στις γαλλικές αγορές. Για κάποιον λόγο το ορθογώνιο σκεύος δεν θεωρείται αρκετά σωστό.
Κόψε το σκόρδο σε πολύ μικρά κομμάτια. Πλύνε τις πατάτες, καθάρισέ τες και στέγνωσέ τες προσεκτικά. Κόψ' τες σε πολύ λεπτές φέτες. Αν δεν έχεις μαντολίνο ή κόφτη, αυτή είναι μια πολύ κουραστική διαδικασία.
Κάλυψε τον πάτο του σκεύους με φέτες πατάτας. Ράντισε με αλάτι, πιπέρι και σκόρδο. Συνέχισε τη διαδικασία με δεύτερο στρώμα και κάνε τα ίδια μέχρι να χρησιμοποιήσεις όλες τις πατάτες. Στο μεταξύ ζέστανε το γάλα και όταν αρχίσει να βράζει, ρίξ' το μέσα στο σκεύος. Πρέπει μόλις που να φαίνεται ανάμεσα στις πατάτες.
Ρίξε την κρέμα σε ένα μπολ και ανακάτεψέ τη καλά με το μισό κουταλάκι αλεύρι. Ρίξ' τη πάνω από τις πατάτες και βάλε το σκεύος σε καυτό φούρνο, στους 200 ºC.
Μετά από 30 λεπτά τσέκαρε το gratin. Το γάλα βράζει απαλά. Δοκίμασε μια φέτα πατάτας. Δεν έχει γίνει ακόμα. Περίμενε άλλα 20 λεπτά και δοκίμασε ξανά. Η πατάτα είναι μαλακή. Ανέβασε τη θερμοκρασία και σέρβιρε το gratin όταν έχει πάρει ένα όμορφο χρυσαφί-καφέ χρώμα, φροντίζοντας να το ακουμπήσεις σε ένα παχύ σουπλά, διαφορετικά θα σου χαλάσει το τραπέζι.
Τώρα άσε με να σου εξηγήσω γιατί οι άλλες δύο μέθοδοι για να φτιάξεις gratin ποικίλουν από αυτή που έχω επιλέξει και γιατί δεν θα τις πρότεινα:
1. Οι πατάτες έχουν βράσει με τις φλούδες τους για δέκα λεπτά πριν τις κόψεις φέτες.
Δεν βρίσκω τον λόγο να τις βράσεις, απλώς χάνεις χρόνο.
2. Δεν προστίθεται αλεύρι στην κρέμα.
Το δοκίμασα κι αυτό, αλλά η κρέμα μετατρέπεται σε βούτυρο κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος. Η προσθήκη του αλευριού δεν επηρεάζει τη γεύση του gratin, και εμποδίζει την κρέμα να κόψει.
Ακολούθησε τις οδηγίες μου και θα περάσεις ένα αξέχαστο τέταρτο, απολαμβάνοντας το αποτέλεσμα».
Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?
4 notes · View notes
agriokatsikos · 7 months
Text
Tumblr media
Ήμουν διακοπές στην Πάρο με παρέα. Ένας φίλος είχε σπίτι και είπαμε να βρεθούμε η παλιά φοιτητοπαρεα για πενθήμερο.
Εγώ 33 χρονών ψηλός 1,95 με κανονικό σώμα, μαύρα μαλλιά με γκρίζους κροτάφους, μαύρα γένια και καστανά μάτια. Ιδιόρρυθμος, με κάποια χαρακτηριστικά που με έκαναν γοητευτικο τόσο σε παρουσία, όσο και σε κουβέντα.
Το πρόγραμμα κατά τις πρώτες μέρες ήταν παραλία - φαγητό, ύπνος ή δραστηριότητες στην παραλία, σπίτι για ντους και νυχτερινή έξοδο. Έπαιζε λίγο φλερτ γενικά και από όλους... χωρίς να έχει προκύψει κάτι σπουδαίο.
Την τρίτη ημέρα καταλήγουμε στις κολυμπήθρες, παραλία με μικρούς μικρούς κόλπους που χωράνε λίγοι.
Έχουμε αράξει σε έναν κολπακο όπου παραδίπλα βρίσκονται κυρίως ζευγάρια.
Σύντομα, ένα ζευγάρι ποζάρει στην ακροθαλασσια.
Η κοπέλα, Θάλεια , 24ων, στο 1,78- όμορφα χαρακτηριστικά, υπέροχο πρόσωπο. Σγουρά καστανοξανθα μακριά μαλλιά, ματαρες καστανες, κόκκινα μαγουλα και σαρκώδη χείλη. 
Σώμα πιο γεμάτο από το κανονικό με καμπύλες, στητά στρογγυλά στήθη μετρίου μεγέθους,  πεταχτά  οπίσθια, όμορφα μπούτια και πόδια. Σε αναλογία η κοιλίτσα της, με μια συνολική αρμονία.
Έκαναν αρκετές προσπάθειες με τις σελφι. Πόζαραν και ξαναποζαραν. Η Θάλεια έβγαινε πάντα όμορφη χωρίς προσπάθεια. Εχοντας μια μικρή εμπειρία από φωτογραφία σαν χόμπι, αποφάσισα να τους μιλησω
- συγγνώμη παιδιά, θέλετε να σα φωτογραφίσω ; σας βλέπω τόση ώρα ταλαιπωρειστε... Είναι δύσκολος ο ήλιος τέτοια ώρα για σελφι με φόντο την παραλία
- Θάλεια : Αλήθεια το λέτε; ευχαριστούμε πολύ. Πέφτουν οι σκιές από το χέρι, τυφλωνομαστε από τον ήλιο, ζήτημα να βγήκαμε μια καλή φωτογραφία.
- ποζαρετε λοιπόν και θα σας βγάλω.
Μετά τις πρώτες που ήταν απλές κι αφού είδε το αποτέλεσμα, η Θάλεια ενθουσιαστηκε
-  βγάζεις ωραίες φωτογραφίες. Μπορείς να μας τραβήξεις και κάποιες μέσα στη θάλασσα;
- Παντελής : Ας μην τον ταλαιπωρούμε τον άνθρωπο.
- Καμία ταλαιπωρία από εμένα, αποκρίθηκα αμέσως. Μπορούμε να βγάλουμε και κάποιες στο σημείο που σκάει το κύμα.
Το ζευγάρι άρχισε να παίζει.
Να σου τα φιλιά, οι αγκαλιές, τα μπουγέλα μέσα στο νερό.
Οταν βγήκαν στην άκρη του κύματος, ξαπλωσαν μπρούμυτα και με κοιτούσαν ποζάροντας.
Η Θάλεια καθοδηγουσε και έπαιζε με τον φακό, λίγο με τα μαλλιά, λίγο με τα πόδια και το σπάσιμο της μέσης, ενώ εκείνος το προσπαθούσε.
Κάποια στιγμή κάνει το μαγιό ελαφρώς τανγκα και ζητάει από τον φίλο της να πάει στο πλάι και να κολλήσει το σώμα του.
Ακαριαία ερεθίστηκα ελαφρώς από το θέαμα του ελαφρώς τουρλωμενου τροφαντου κωλου της. Δεν ειπώθηκε κάτι. Δεν ξέρω αν φαινόταν κάτι.
Σηκώθηκαν και η Θάλεια ζουληξε τα στήθη της για να βγει το νερό από το μαξιλαράκι του μαγιό, κάτι με το οποίο τα έχασα.
- νομίζω είμαστε υπερπληρεις είπαν
- δες το αποτέλεσμα. Βρίσκω αρκετές ωραίες πόζες σας
- Πωωωωω αυτές υπέροχες κοίτα εδώ Παντελή.
- σαν μοντέλο έχεις βγει αγάπη μου
- ο φωτογράφος μας φταίει
- Βαγγέλης, χάρηκα.
- είναι οι ωραιότερες φωτογράφιες που έχουμε βγάλει.
- τα παραλές, σας θέλει ο φακός και γράφετε ωραία. Έχετε φωτογένεια και χημεία.
Με τα πολλά και τις φιλοφρονισεις κάτσαμε λίγο μαζί, συζητήσαμε και μου προσέφεραν  μια μπύρα. Η συζήτηση άνοιξε για καταγωγες, σπουδές και δουλειές. Συνέβη να έχω κάνει ένα μεταπτυχιακό που σκεφτόταν να κάνει ο Παντελής.
Καθολη τη διάρκεια έπιανα τη Θάλεια να με κοιτάει έντονα στα μάτια και να με σκαναρει.
Κάποιες φορές έπεσε το μάτι μου στο πρόσωπο της, στα στήθη της και τα μπούτια. Με κάθε βλέμμα μου στο στήθος η Θάλεια έβαζε τυχαία το χέρι της και άγγιζε ελαφρώς το στήθος της.
Η συζήτηση κόπηκε για να βάλει η Θάλεια λάδι στο σώμα της.
- Παντελή, ήρθε η ώρα για το λάδι μαυρίσματος
- Ναι μωρό μου ξεχάστηκα
- Συγγνώμη παιδιά σας καθυστέρησα, χάρηκα για την γνωριμία.
- Παντελής : θα μπορούσες να μου δώσεις το τηλέφωνο σου μπας και τα πούμε κάποια στιγμή στην Αθήνα για το μεταπτυχιακό;
- Ναι ναι φυσικά.
- θα σου κάνω μια αναπάντητη για να έχεις και το δικό μου.
- Καλή συνέχεια παιδιά
- Θάλεια : Ευχαριστούμε Βαγγέλη, φωτογράφε μας!
 Είπε δηλώνοντας μια ευχαρίστηση.
Άραξα με την παρέα μου από την οποία έφαγα δούλεμα.
Αναλογιζομουν τι προφίλ ανθρώπων ήταν τα ζευγάρι π��υ γνώρισα.
Μια κοπέλα όμορφη, ήπιων τόνων με τσαχπινιά, αλλά σαν ένα σιγανό ποτάμι που υπό κατάλληλες συνθήκες μπορεί να γίνει χείμαρρος.
Ο φίλος της, ο Παντελής, αρχοντική παρουσία, baby face, γεματουλης με κοιλιά. Κατηγορία ανθρώπου επιφανειακά μαλθακου που προσπαθεί να ευχαριστεί με κάθε τρόπο την γυναίκα που έχει πλάι του.
Μετα από λίγο μαζέψαμε και φύγαμε οπότε και τους χαιρέτησα από μακριά.
Η Θάλεια με κοίταζε ήδη οπότε και ανταποκριθηκε την ίδια στιγμή.
Το βράδυ της επόμενης ημέρας, ήταν και τελευταίο μας βράδυ, περάσαμε στην Αντίπαρο για μια καλή κρεπαλη. Η παρέα άρχισε να σπάει κατά τη διάρκεια της βραδιάς. Άλλος φλερταρε και βρέθηκε γλωσσοφιλιεται...Αλλος πήγε σε Ελληναδικο για να βρει μια παρέα που ήταν στο νησί. Με τα πολλά βρέθηκα μόνος στις 4 το ξημέρωμα, να κατευθύνομαι από τον χωματόδρομο, μαζί με τσούρμο κόσμου στο αφτεραδικο του νησιού - σημείο συνάντησης για την παρέα μου σε περίπτωση που χανομασταν τελείως.
Κάποια στιγμή καθώς προσπερνάω κόσμο ακούω μια αντρική φωνή,
- Βαγγέλη!
Ήταν ο Παντελής με τη Θάλεια, χαλαρά - ελαφριά ντυμένοι.
-  καλώς τα παιδιά. Μα πόσο μικρό είναι το νησί;
- ήρθαμε για το αφτεραδικο του νησιού. Βαρεθήκαμε την νυχτερινή ζωή στην Πάρο.
- κι εμείς κάπως έτσι, ήμουν με την παρέα και χωρίσαμε για να περάσει ο καθένας καλά με τον τρόπο του.
- Θάλεια : Αααα άγριες διαθέσεις η παρέα. Κι εσύ μόνος σου;
- κι εγώ άγριες διαθέσεις στην πίστα ... Είπα και γελάσαμε.
- Θάλεια : θα ξεδωσουμε καλά εκεί; έχεις ξαναπάει;
- Ναι, χορός μέχρι τελικής πτώσης ως το πρωί. Έχει και λίγα ευτράπελα με γύπες και μεθύσια αλλά μέχρι εκεί. Κατά βάση χορό στην πίστα.
- Παντελής : Ααα ωραία... που να δεις  εμάς στην πίστα ... Θα κλάψεις
- Θάλεια :  μπορεί να βγάλουμε και φωτογραφίες...
- παιδιά εγώ σχόλασα από φωτογράφος, τώρα θα διασκεδάσουμε και... πάλι γέλια.
Φάνηκε να υπάρχει χημεία και να θέλουν την παρέα μου. Η Θάλεια με είχε μαγνητίσει ξεκάθαρα πια, το χιούμορ της, η θετική της διάθεση απέναντι μου, ο τρόπος που κινείται στον χώρο, η διακριτική της άνεση, οι μικρές ντροπές της και σίγουρα η εμφάνιση της. Το πρόσωπο της που ομολογώ δεν είχα ξεχάσει από όταν την πρώτο είδα, το σώμα της , οι καμπύλες της και η πληθωρικότητα της, όλα σε αρμονία.
Φαινομενικά θα έλεγα πως δεν είναι ο τύπος μου. Αλλά εκείνη την ημέρα άλλαζε η κλειστή μου θεώρηση για το τι μου αρέσει. Η γυναίκα αυτή με μαγνητιζε και μου ήταν φύσει αδύνατο να το αποτρέψω.
Φτάσαμε και αμέσως ξεκινήσαμε με ποτά και χορό για μισή ώρα σερί. Είχαμε λιώσει και χορεύαμε δίχως αύριο.
Τα παιδιά με μεγάλη άνεση αγγίζοντας πιο παιχνιδιαρικα μπροστά μου και τριβονταν. Παράλληλα χόρευα και με άλλες δύο κοπέλες εναλλάξ.
Ανά διαστήματα έπαιρνα και τη Θάλεια να χορέψουμε. Στον τελευταίο μας χορό, ο Παντελής είχε πάει στο μπαρ για να πιει πάλι, και η Θάλεια βρήκε ευκαιρία να μου πει
- έχεις τις κατακτήσεις σου βλέπω... Έχεις αποφασίσει με ποια από τις δύο θα συνεχίσεις; σε ποια αγκαλιά θα σε βρει η ανατολή του ήλιου;
Δεν είπα τίποτα, την κοίταζα, χαμογελούσα και χόρευα, όπως κι εκείνη.
Το τραγούδι άλλαξε. Σταματήσαμε να χορεύουμε και με πλησίασε
- εεε άκουσες τι σε ρώτησα πριν; είπα βλακια; ήμουν αδιακριτη;
- όχι δεν είπες βλακια.
- λοιπόν; εγώ σου προτείνω την αδύνατη ψηλή. Είχατε καλύτερη χημεία όταν χορευατε.
- Δεν είναι αυτή που έχω βάλει στο μάτι
- ποια έχεις βάλει στο μάτι την άλλη;
- την σγουρομαλα με τις καμπύλες.
Σίγουρα υπήρχαν κι άλλες κοπέλες στο μαγαζί με αυτά τα χαρακτηριστικά αλλά εγώ εννοούσα εκείνη. Ίσως το κατάλαβε.
Δεν είπε κάτι. Φάνηκε προβληματισμενη. Πήγαμε στην μπάρα με τον Παντελή, να ξεδιψασουμε λίγο.
-  πρέπει να παραγγείλουμε κι άλλο διψασα
- αγάπη μου φτάνει, έχεις πιει αρκετά.
- ένα ακομα για το σβήσιμο και μετά πάμε ξενοδοχείο.
Ο Παντελής σε μια ώρα είχε κατεβάσει 4 ποτά και είχε αράξει πια στην μπάρα. Την είχε ακούσει κανονικά.
- θα το κανονίσω εγώ το ποτό, ειπα 
Η Θάλεια με κοίταξε ξαφνιασμενη και ξενερωμενη.
Της έκανα σήμα να ηρεμήσει και της έκλεισα το μάτι.
Ζήτησα από τον μπάρμαν ένα ποτήρι με την πιο δυνατη βότκα, ένα μπολακι, ένα άδειο ποτήρι και τρεις χυμούς.
Αδειασα τη βότκα στο μπολακι. Γύρισα ένα ποτήρι ανάποδα, μέσα στο μπολακι με τη βότκα. Αφού βραχηκε καλά το στόμιο του ποτηριού, το γύρισα όρθιο και γέμισα το ποτήρι χυμό.
Η Θάλεια είχε οπτική σε εμένα καθώς πήγαινα. Ήταν αγκαλιά και την φιλαγε.
- νατα και τα ποτάκια
- επιτέλους σωτήρα μου, έχω στεγνώσει.
Πίνει τις πρώτες γουλιες, του σκάει στην μύτη και τα χείλη το αλκοόλ.
- Αααα δυνατή αυτή η βότκα
- Είδες αγάπη μου ξερει να παραγγέλνει ο Βαγγέλης. Σιγά σιγά όμως.
Παράλληλα με κοίταζε στα μάτια και μου εγνεφε "σε ευχαριστώ".
- άσε με δεν είμαι μωρό.
Και κατέβασε το μισό ποτήρι. Συνεχίσαμε λίγο την κουβέντα σε σχέση με τον κόσμο που έχει μαζέψει, την μουσική και το κλίμα του μαγαζιού.
Σε λίγο η Θάλεια έφυγε για τουαλέτα.
Ο Παντελής πήγε να σηκωθεί.
- που πας κι εσύ;
- να πάρω ένα ποτάκι ακόμα, τώρα στα γρήγορα που λείπει και η Θάλεια .
- Αραξε θα σου φέρω ένα ίδιο γτ θέλω κι εγώ
- είσαι ο καλύτερος.
Κάνω το ίδιο κόλπο με πριν και επιστρέφω με τα ψευτοποτα
- Παντελή του δίνεις και καταλαβαίνει βλέπω .
- Μια φορά το μήνα το έχω ανάγκη σίγουρα. Άσε που τώρα είμαστε  διακοπές. Η Θάλεια ήθελε Πάρο ήρθαμε, ήθελε Αντίπαρο ήρθαμε. Θέλω κι εγώ τις ποταρες μου, όπως θέλει και κι εκείνη το αντιηλιακό της και να δείχνει το κορμί της στην παραλία. Ανάγκες είναι όλα. Γενικά Χαλαρώνουμε, δοκιμάζουμε και απολαμβανουμε.
- Τι εννοείς δοκιμάζετε;
-  και ποτά, και γυμνισμό, και τώρα δοκιμάζουμε να βάλουμε τρίτο άτομο στο κρεβάτι
- αντε τυχερέ, θα κάνεις πράξη την απόλυτη αντρική φαντασίωση με δύο γυναίκες.
- άντρα, τρίτο πρόσωπο...
- έλα ρε πως κι έτσι ;
- με τη Θάλεια είμαστε πολλά χρόνια μαζί. Δεν έχει εμπειρίες. Καμία εμπειρία.
Εγώ όταν πιω λίγο λύνομαι. Έχω κάνει διάφορα σε μπατσερολ φίλων. Δεν έχω χορτάσει αλλά κάτι παραπάνω το έχω ζήσει και το ζω αν τύχει.
- η Θάλεια το ξέρει, έχει καταλάβει ;
- επίσημα όχι, αλλά κάτι θα εχει καταλάβει. Δεν είναι χαζή. Δεν έχω αυταπάτες. Αλλά είναι κι αυτή γυναίκα, με ανάγκες και σίγουρα δεν μπορώ να την καλύψω 100 %. Γι αυτό θέλω να έρθεις στο ξενοδοχείο μας... μαζί.
- χαχα τι να κάνουμε στο ξενοδοχείο;
- θέλω να κάνουμε τρίο. Το έχουμε συζητήσει.
- Παντελή... μήπως μιλάει το ποτό;
- μιλάει λίγο αλλά θέλουμε να κάνουμε σεξ και να μας βλέπει κάποιος, ίσως να συμμετέχει. Εσένα σε συζητήσαμε ήδη αποταν είμασταν στην παραλία.
- το έχετε ξανακάνει;
- όχι αλλά το θέλουμε εδώ και ένα χρόνο
- επειδη δεν έχω εμπειρία, θα προτιμούσα να δω και αν νιώσω να υπάρχει χημεία να συμμετέχω.
Εκείνη τη στιγμή η Θάλεια επέστρεφε.
- συγγνώμη αλλά είχε ουρά στην τουαλέτα.
- Παντελής : δεν πειράζει, να λέγαμε να φύγουμε όλοι μαζί και... να συνεχίσουμε στο ξενοδοχείο μας
Η Θάλεια με κοίταξε στα μάτια, εντυπωσιασμενη.
- αλήθεια λέτε ; Βαγγέλη; είπε με ενθουσιασμό
- Ναι έμαθα πως έχετε ωραία θέα για φωτογραφίες στην ανατολή του ήλιου
- Χαχαχαχα ναι έχουμε υπέροχη θέα...
Ξεκινήσαμε να φύγουμε.
Με πήραν με το αμάξι. Οδήγησε η Θαλεια. Φτάσαμε στο καραβάκι, περάσαμε στην Πάρο. Ο Παντελής κοιμόταν ήδη στο αμάξι.
- Μπορείς να οδηγήσεις Θάλεια ; Είσαι σε θέση;
- Ναι φυσικά, δεν έχω πιει πολύ. Ευχαριστώ πολύ για τον χυμό στο τέλος. Τον είχαμε ανάγκη
- τη βότκα εννοείς
- χαχαχα ήταν απίστευτο ποτό. Μπορείς να μου λύσεις και μια απορία για αυτο που σε ρώτησα όταν χορεύαμε
- θυμάσαι την απάντηση που σου έδωσα;
- Ναι φυσικα και...
- Και θα περάσω την ανατολή του ήλιου με αυτή που είχα βάλει στο μάτι.
Πάτησε φρένο και επιβραδυνε.
 - Λες αλήθεια;
- Είμαι νυφαλιος και έχω επίγνωση για αυτό που λέω
- Παντελής : φτάνουμε; πολλές στροφές έχει ο δρόμος
- τώρα φτάνουμε αγάπη μου.
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο. Είχα μείνει με ανοιχτό στόμα.
Πολυτελές ξενοδοχείο.  Το δωμάτιο τους ήταν διαμέρισμα με σαλόνι μπαρ, ξεχωριστό υπνοδωμάτιο και ντουζιέρα με προγράμματα μασαζ.
Ο Παντελής βούτηξε τη Θάλεια άρχισε ν�� την φιλάει και να τη γδυνει. Δεν χρειαζόταν να μιλήσουμε. Όλα ήταν στον αυτόματο.
Χαμήλωσαν τον φωτισμό στο υπνοδωμάτιο. Έβγαλα τα ρούχα μου κι εγώ μα έμεινα με το εσώρουχο.
Το θέαμα με ερεθιζε αλλά όχι πλήρως.
- έτσι δεν ήθελες καυλιαρα μου; να μας παίρνουν μάτι
- Ναι μωρό μου. Ναι έτσι.
- αααααχ ανωμαλιαρα μου, έτσι παίξε μου τον πουτσο
Του τον έφτυνε και τον έπαιζε δυνατά
- ααααχ αυτό είναι
- αααχ χαϊδεψε με λίγο εδώ, δείχνοντας του το γατάκι της
- γαμιολα πως ξέρεις να με ανεβάζεις.
Κατάλαβα πως ��ειτουργούσε πολύ το λεκτικό και πήρα μέρος λίγο πιο αισθησιακά.
Έβγαλα το εσώρουχο. Πλησίασα τη Θάλεια και άρχισα να τον παίζω αργά.
- Θάλεια είσαι τόσο ερωτική, δεν νομίζω να αντέξω πολύ
- είδες τι καυλιαρα γαμαω; μουναρος είναι το μωρό μου
- θέλω να με κάνετε δική σας , είπε κοιτώντας με κατάματα και έτριψε με το πόδι της το πόδι μου
Εκείνη τη στιγμή άρχισε να δίνει σκαμπιλια στον πουτσο του Παντελή
- Π: χυνω ψωλα μου χυνω είπε ο Παντελής και άρχισε όντως να χυνει.
- Θ: κι εγώ, έτσι όπως με ανοίγεις, αααα αααα παρτα, παρτα, ωωωωχ παρτα.
- Π: αχ καυλιαρα μου με ξεθεωσες...
Σταμάτησα να τον παίζω, χαμογέλασα και πήγα λίγο πιο πέρα κι έβαλα το εσώρουχο μου.
Η Θάλεια σκούπισε το σπέρμα από την κοιλιά του Παντελή ο οποίος ήταν έτοιμος να κοιμηθεί. Μετά γύρισε πλάτη σε εμένα και έβαλε τα εσώρουχα της.
- Πάω να φέρω νερό, είπε
Βγήκα κι εγώ από το υπνοδωμάτιο στο σαλόνι.
- Κάθισε λίγο εδώ μέχρι να πάω το νερό μέσα.
Γυρνώντας με το νερό γεμάτο από το υπνοδωμάτιο μου εξήγησε πως τον σκέπασε και κοιμάται βαθειά. Ροχαλίζει και δεν θα ξυπνήσει πάρα μόνο μετά από 5-6 ώρες.
Καθίσαμε 5 λεπτά στον καναπέ.
Με χαμηλό το κεφάλι μου είπε
- θέλω να σε ευχαριστήσω και να σου ζητήσω συγνώμη.
- γιατί τι έγινε;
- αυτό μέσα δεν ήταν καλό. Ξέρω πως μπήκες στο ρόλο με τις φαντασιώσεις και βοήθησες στο αποτέλεσμα. Αποτέλεσμα είχε μόνο ένας.
Εσύ δεν είχες καν πλήρη στηση, κι εγώ ήμουν αμήχανη και προσποιητή στο τέλος. Είδες το θέατρο του παραλόγου.
- Νομίζω πως ήταν μεγάλη και κουραστική νύχτα για όλους μας.
- Είναι η πρώτη φορά που κάνουμε κάτι τέτοιο.
- Το έμαθα για αυτό και δέχτηκα. Και για μένα ήταν η πρώτη φορά.
- Είμαστε πολλά χρόνια μαζί, λίγο πάνω από 7 χρόνια. Αγαπιόμαστε όμως έχουν σβήσει αρκετές φλόγες από τότε...
- Υπάρχει κορεσμός δηλαδή.
- όχι μόνο. Έχω μάθει πως έχει πάει με άλλες επί πληρωμή.
- Κατάλαβα... Κι εσύ, βρίσκεις την ισορροπία σου αλλού;
- Δεν μου είχε βγει καποια διάθεση με κάποιον, μέχρι εχθές που σε είδα στην παραλία. Δεν μπορούσα να σταματήσω να σε κοιτάω ή να σε ακούω.
- Ήταν αμοιβαίο να είσαι σίγουρη
- Δυσκολευομαι να το πιστέψω.  Είμαι σίγουρη πως προτιμάς πιο fit κοπέλες. Κατά την φωτογράφιση στην παραλία, παρατήρησα ένα ελαφρύ φούσκωμα. Αλλά δεν μπορούσα να είμαι σίγουρη.
- Είσαι ωραία γυναίκα, εντυπωσιακά μοναδική. Οι επιλογές μου ήταν όντως όπως λες, όμως δεν έχει καμία σημασία.
- μέσα κατάλαβα πως δεν ήσουν πλήρως ενθουσιασμένος... Αναρωτιέμαι μήπως δεν σου κάνω όντως πλήρως ;
Την πλησίασα στον καναπέ και την πήρα αγκαλιά.
Τα ζεστά μας σώματα ενώθηκαν. Την φίλησα στο λαιμό απαλά και ένιωσα την ανατριχίλα και των δύο μας.
Έφερα τα χείλη μου μπροστα στα δικά της.
Εισεπνεα την μυρωδιά της, την ανάσα της μύριζε υπέροχα. Ένιωσα το σώμα μου να αλλάζει. Η καρδιά μου χτύπαγε δυνατα. Το αίμα μου κυλούσε γρήγορα. Ήμουν ακαριαία σε πλήρη στύση.
Της έπιασα το χέρι και έμπλεξα τα δάχτυλα μου στα δικά της. Είχε κοκαλώσει.
- εχθές το μεσημέρι με είχες μαγνητίσει. Πλέον είμαι βέβαιος πως με έχεις μεθύσει.
Ακούμπησε τα χείλη της πάνω στα δικά μου.
Έπιασα το άλλο της χέρι αργά και το έφερα στην στύση μου.
Αρχισε να το ψιλαφιζει και να το χαϊδεύει. Το έβγαλε έξω από το εσώρουχο αργά.
-  σου έχουν πει πως είναι μεγάλος και χοντρός;
- είδες τι έκανες;
- είσαι απολαυστικός το ξέρεις;
- νομίζω τα λόγια είναι περιττά για το πόσο σε θέλω.
Μείναμε να κοιταζομαστε αμήχανοι και αδιάφοροι για το τι θα ακολουθήσει.
Απολαμβάναμε τη στιγμή.
Μου έδωσε ένα υγρό φιλί στη μύτη σηκώθηκε και κρατοντας μου το χέρι.
- που πάμε;
- στο μπάνιο, θέλω να πλυθούμε πρώτα...
- δεν θέλω...εδώ...
- ούτε εγώ νιώθω άνετα, αλλά δεν βλέπω πολλές επιλογές.
- Δώσε μου 5 λεπτά και επιστρέφω.
Βγήκα από το δωμάτιο. Πήγα στη ρεσεψιόν. Ζήτησα ένα μονόκλινο.
Μου έδωσε την κάρτα κλειδί και πήγα στο δωμάτιο. Ετοίμασα τα φώτα τσέκαρα το δωμάτιο και πήγα στη Θάλεια.
Χτύπησα απαλά την πόρτα και μου άνοιξε.
- σε προσκαλώ στο δωμάτιο μου, στο 107
- είσαι καλά, τι πηγές κι έκανες; είναι ακριβά
- θέλω να προλάβουμε την ανατολή του ηλίου. Θα έρθεις;
- δεν μπορώ να σου αρνηθώ τίποτα. Θα φορέσω κάτι και θα έρθω. Θα με περιμένεις;
- ανυπομονώ
Μετά από λίγο ήρθε στο δωμάτιο. Την υποδέχτηκα με μια τρυφερή αγκαλιά. Με κοίταζε με το εσώρουχο και
Γδύθηκε.
Έμεινε τελείως γυμνή, με έπιασε από το χέρι και πήγαμε στην ντουζιέρα για να πλυθουμε.
- Θέλω να κάνουμε...
- έρωτα, την διέκοψα
- ντους θα έλεγα, και γέλασε
Τη σταμάτησα με ένα φιλί. Ένα φιλί που κατέληξε να είναι ερωτικό, με γλώσσα που μπαινόβγαινε και έπαιζε αργά και υγρά.
Πήρε το σαπούνι και με έπλυνε χαμηλά. Η στύση μου ήταν μόνιμη. Έσκυψε και μου έπαιξε τον πουτσο με τη σαπουνάδα. Είχε μείνει με ελαφρώς ανοιχτό το στόμα και μου τον έπαιζε αργά.
- θέλω να κάνεις βαθύ κάθισμα κι εσύ, μου είπε.
Ξεκίνησε να μου πλένει με σαπούνι τις μπάλες και τον κορμό του πέους από κάτω. Πέρασε στα κωλομαγουλα στη σχισμή και την πίσω τρύπα δύο - τρεις φορές.
Με ξεβγαλε ενώ παράλληλα πήρα το σαπούνι για να την πλύνω στα ίδια σημεία.
Πλησίασα και σχεδόν αγκαλιαστήκαμε, της σαπούνισα στο αιδοίο και τα οπίσθια πολύ αργά.
Της φίλησα τα χείλη το λαιμό και τα υπέροχα στήθη με τις μεγάλες ροζ θηλες που δεν χόρταινα με τίποτα.
- αααααχ επιτέλους. Νόμιζα πως δεν σ'αρεσουν.
- τα χαζεύω από χθες και φαντασιώνομαι να κάνω πολλά.
- κάνε μου ό,τι θες...
Βγάλαμε τις σαπουνάδες από πάνω μας.
Σηκωθήκαμε και βγήκαμε να σκουπιστούμε. Τη σκεπασα με την πετσέτα και τη σκούπισα σε κάθε σημείο.  Ακούμπησε το κεφάλι της στην πλάτη μου.
- αυτό που συμβαίνει με έναν άντρα σαν εσένα, αδυνατώ να το πιστέψω, αλλά παράλληλα θέλω να το ζήσω στο έπακρο. Μου είπες πως σε έχω μεθύσει. Ισχύει σε έναν βαθμό και με εμένα. Δεν έχω σταματήσει να σε σκέφτομαι.  Έχω κάνει πολλές σκέψεις και μόνο με τις ματιές σου από εχθές. Νόμιζα βέβαια πως με εμπαίζεις. Όμως τώρα που ξέρω, θελω να ζήσω αυτή τη στιγμή σαν όνειρο.
Θα ήθελα να με αφήσεις να κάνω ό,τι νιώθω. Θέλω μόνο να είσαι τρυφερός και αισθησιακός.
- σε θέλω Θάλεια, θέλω τα πάντα σου.
Την παίρνω αγκαλιά. Τη σηκώνω με τα χέρια και μεταφερομαστε στο υπνοδωμάτιο.
- ωωωω τι κάνεις; πρώτη φορά με σηκώνουν.
Καταλήγουμε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, να φιλιόμαστε και να χαϊδεύουμε ο ένας το κορμί του άλλου. Κατέβηκα στα στήθη της τα οποία και έγλειφα αρχικά τρυφερά και στη συνέχεια πιο λαίμαργα.
- ααααχ με τρελαίνει η λαιμαργία σου, τα κόλπα σου με ερεθίζουν πολύ
- είσαι πανέμορφη, δεν μπορώ να αντισταθώ σε τίποτα,
και κατεβαίνω προς τα κάτω
- ωωωωωωχ ναιι δάγκωσε μου την κοιλιά, μμμμμ. Πωωω ναι, αχ ναι και το γατάκι μου... Αχ πως το γλύφεις έτσι αργά; Ακούς πως κάνει από τα υγρά; μούσκεμα είμαι. Ναι ναι ρουφα μου την κλειτορίδα ωωωω, ωωωω, ωωωωχ ;;
Έπιασε το κεφάλι μου και μου ζήτησε να γυρίσω για ένα πλαγιαστο 69.
Με πήρε στο στόμα της τρυφερά το ίδιο κι εγώ. Μουγκριζαμε και κουνουσαμε τις λεκάνες μας από ένταση.
Σήκωσε τα πόδια της προς την κοιλιά της φαιρνοντας μου την πίσω τρυπούλα της πιο κοντά στο στόμα μου.
- ωχ ναι κι εκεί θέλω τη γλώσσα σου, σε παρακαλώ...
- έχεις πολύ ωραίο κωλο μωρό μου, θα στα φάω όλα
Χουφτωνω τον κωλο της και κάνω εναλλάξ γλειφομουνι - γλυφοκωλι.
- ααααααχ, το λατρεύω αυτό που κάνεις μμμμμ λιώνω λιώνω.
Την ένιωσα παράλληλα να μου γλύφει τον κορμό του πέους μετά να μου ρουφάει τις μπάλες εναλλάξ. Μου χουφτωσε τον κωλο. Πέρασε τα πόδια μου κάτω από τις μασχάλες της.
Βρισκόμουν στημένος στα 4 με ανοιχτο κωλο.
Σήκωσε το κεφάλι της, ένιωσα την γλώσσα της στον κορμό κάτω από τις μπάλες, να κατευθύνεται προς την πίσω τρύπα μου.
Οταν ξεκίνησε να μου κάνει πολύ αργό γλυφοκωλι, μουγκρισα πρωτόγονα. Η πουτσα μου είχε χωθεί αναμεσα στα στήθη της. Η συνολική αίσθηση ήταν φανταστικη.
Τα μουγκρητα μας είχαν ανακατευτεί με τους ήχους από γλυψιμα σε ένα αμοιβαίο τρυφερό γλυφοκωλι.
Σύντομα σταμάτησα, σηκώθηκα και τη γύρισα στα τέσσερα. Μου τουρλωσε την κωλάρα της σα να ζητούσε να την κατασπαραξω.
Αποφάσισα να μπω με τη γλώσσα στο υγρό της μουνί. Έμπαινα όσο πιο βαθιά μπορούσα, ενώ η μύτη μου τριβοταν στην πίσω τρυπούλα της. Στη συνέχεια, ακουμποντας το πηγούνι στα χειλάκια της, έκανα γλυφοκωλι
- με τρελαίνεις, το ξέρεις; έχω βγει εκτός εαυτού... Βάλε μου τη γλώσσα σου πίσω, εεεεετσι, και πιο βαθειά.
Συνέχισα για ακόμα λίγο και σταμάτησα.
- Θαλεια σε θέλω, σε θέλω χωρίς όρια αυτή τη στιγμή.
- κι εγώ σε θέλω, το σώμα μου τρέμει συνέχεια με όσα μου κάνεις αγάπη μου.
Ανέβηκα πιο ψηλά, γλυφοντας την πλάτη της.
Έφτασα στο σβέρκο και την δάγκωσα
- Αααχχχχ,
μια κραυγή βγήκε από το στόμα της.
Έπεσε ίσια μπρούμυτα και γύρισε στο πλάι. Της χαιδευα τα μπούτια, τον κωλο, την κοιλιά, τα στήθη και συνέχιζα να δαγκωνω το σβέρκο της
- Ααααα κάνε μου ό,τι θες, με πεθαίνεις, έχω ανατριχιασει.
- Θάλεια, είσαι πανέμορφη γυναίκα αιθέρια, θέλω να κάνουμε έρωτα
- κι εγώ θέλω, να γίνουμε ένα...
Γύρισε το κεφάλι της να με φιλήσει στο στόμα και την έφτανα στην άκρη των χειλιών της.
Σηκώθηκα από το πλάι και την έφερα σε ιεραποστολικη στάση.
Η πουτσα μου ήταν πέτρα και τριβοταν στα μεγάλα κωλομέρια της, ενώ κάποιες φορές το πουτσοκεφαλο πέρναγε από τα τρυφερά της μουνοχειλα...
Φιληθηκαμε με πάθος και με έσφιξε πάνω της.
Της χάιδεψα το μέτωπο και τα μαλλιά καθώς την κοιτούσα στα μάτια.
Έπιασα το στήθος της και το έπαιξα γλυφοντας αργά την ρογα της.
- αααααχ τι άντρας είσαι εσύ... Με βασανίζεις τρυφερά...
ακούμπησα το πουτσοκεφαλο στα μουνοχειλα της.
Με κοίταξε και γούρλωσε λίγο τα μάτια.
Μπήκα πολύ αργά και με ρυθμό μέσα της.
Το στόμα της ήταν ανοιχτό και με κοίταζε στα μάτια, έφτασα στο βάθος της. Έμεινα εκεί. Δεν έκανα μπρος πίσω.
Πάρα μόνο μικρές κυκλικές κινήσεις μέσα της χωρίς να αλλάζω το βάθος που βρισκόμουν ενώ ταυτόχρονα τριβοταν η κλειτορίδα της.
Μου έπιασε τον κωλο και με χαιδευε.
- αχ τι μου κάνεις, σε νιώθω πανέμορφα.
- είναι πανέμορφη η αίσθηση σου. Σε νιώθω ζεστή... υγρή... γλυκιά.
- είναι υπέροχο, χοντρό, ωωωω το νιώθω τελείως πρησμένο.
- Ωωωωω αγάπη μου, νιώθω να με ρουφάς με το γατάκι σου.
- αχ συνέχισε, ααααα δεν θέλω να σταματήσει αυτό που νιώθω.
Ο ρυθμός μας έγινε λίγο πιο έντονος όχι πιο γρήγορος. Έμεινα μέσα της χωρίς να κινούμαι σχεδόν καθόλου πια.
Ακουγόταν ο ήχος από τα αχόρταγα φιλιά στο στόμα. Σε λίγο με έσφιγγε στην αγκαλιά της και φιλιόμασταν με γλώσσα. Την ένιωσα να έρχεται σε έναν έντονο  οργασμό.
- αααααααχ ααααχ
Και μετά συνέχισε ψιθυριστά
- σε χύνω ωωωωχ, ναιιιι ααααααχ
Βγήκα τελείως και ξαναμπήκα αργά 3 φορές. Την τελευταία μπήκα όσο πιο βαθιά μπορούσα.
- αχχχχ αγάπη μου, είμαι δική σου, όλη δική σου.
Έτρεμαν τα πόδια της, τα μάτια της δάκρυζαν και το γατάκι της έκανε συσπάσεις.
- ααααχ είναι τρέλα, είναι φανταστικό, αγάπη μου.
Βγήκα και έτριψα λίγο την στύση μου στην κλειτορίδα της. Σκούπισα τα μάγουλα της από τα δάκρυα, και της τα φίλησα.
Ξάπλωσα δίπλα της και αγκαλιαστήκαμε.
Κοιταχτήκαμε για λίγο στα μάτια. Ένιωσα να με περιεργαζεται.
Γύρισε προς το μέρος μου και έβαλε το κεφάλι της στο στήθος μου. Δεν είχε ηρεμήσει, δεν είχε βρει τις ανασες της. Ένιωθα τα δάκρυα της στο στήθος μου.
Είχα βουρκωσει κι εγώ λίγο, με το συναίσθημα που μου έβγαζε.
Της φίλησα στο μάγουλο με αγάπη για να ηρεμήσει.
Γύρισε και με κοίταξε αθώα, ερωτικά και ξαφνιασμενη με τα υγρά κόκκινα μάτια της.
- είσαι πανέμορφο πλάσμα
- συγγνώμη... δεν το ελέγχω αυτό που συμβαίνει. Ένιωσα κάτι που...δεν έχω.... δεν ξέρω....
- Είσαι υπέροχη και τόσο γλυκιά. Θέλω να σε βλέπω χαρούμενη.
- είμαι, είμαι πάρα πολύ αλήθεια. Αδυνατώ να καταλάβω...
είπε και άρχισε να με χαϊδεύει.
Μου φίλησε τον λαιμό, μου δάγκωσε το πηγούνι και πήγε στο αυτί μου.
- πες μου τι θες να σου κανω... μου ψιθύρισε στο αυτί ενώ μου χαιδευε τον πουτσο για να με φέρει  σε πλήρη στύση.
Με έπαιζε με δύναμη περνώντας τα δάχτυλα της από το πουτσοκεφαλο
- είσαι απίστευτη...
-  σε νιώθω πολύ πρησμένο. Θέλω να σε κάνω να χυσεις
- θέλω να νιώσω πάλι το γατάκι σου
- πες το αλλιώς, θέλω να μιλάμε αλλιώς...
- το μουνακι σου, μου έλειψε ηδη...
- αχ θέλω να ανέβω στον χοντρό σου πουτσο. Σε πειράζει που μιλάω έτσι;
- μου αρέσει όπως κι αν μιλάς. Ό,τι κι αν κάνεις.
Με καβάλησε, χαιδεψε το μουνακι της, άνοιξε τα μουνοχειλα και τα έφερε στο πουτσοκεφαλο. Μου τον έπαιζε μπρος πίσω με τα μουνοχειλα της.
- σου αρέσει αυτό που κάνω;
 - Σε νιώθω ακόμα υγρή και με τρελαίνει αυτό.
- σε πονάω με το βάρος μου;
- Δεν θέλω να σκέφτεσαι έτσι. Θέλω να αφεθούμε και να το απολαύσουμε.
- το απολαμβάνω, σε απολαμβάνω ολόκληρο, πίστεψε με. Αλλά σκέφτομαι κι εσένα.
Έσπρωξα το πουτσοκεφαλο μέσα στο μουνακι της. Έκανε κίνηση και έσπρωξε το μουνί της προς τον έντονα πρησμένη μου διάθεση και μπήκα ολόκληρος.
Κουνιόταν μπρος πίσω και στηριζόταν στο στήθος μου. Την τράβηξα στην αγκαλιά μου, έγλειψα το αυτί και της ψιθύρισα
- ωωω είσαι πανέμορφη, γυναικαρα μου. Δεν χορταίνω να κοιτάω το πρόσωπο σου και το κορμί σου. Από την πρώτη στιγμή. Είσαι πολύ ερωτική και τρυφερ γυναίκα. Με τρελαίνει το πως παίζεις με το σώμα σου. Η μυρωδιά σου, η γεύση των χειλιών σου, όλα ταραζουν τις αισθήσεις μου.
Όσο της μιλούσα ένιωθα πιο έντονο την κίνηση της για διείσδυση.
- εσύ, εσύ μου τα βγάζεις όλα. Νιώθω την φωτιά σου, την ώρα που είμαστε ένα.
- αααααχ  κάνε ό,τι θες. Αλήθεια. Σε θέλω όσο τίποτα άλλο.
-  σου κάνω έρωτα όπως έχω φανταστεί. Με το ρυθμό μου.
- κάνε μου όπως θες,  δεν κουνιέμαι καθόλου, ωχ κορμαρα μου, αγάπη μου, έτσι έτσι
- μμμμ σ' αρεσει όπως κουνιέμαι;
- αχ παιχνιδιαρα μου εσύ. Δεν με νιώθεις; με έχεις φτάσει στα όρια μου
- αχ ναι νιώθω τον χοντρό σου πουτσο να μου ανοίγει το μουνακι...
Αποφάσισα να το κάνω λίγο πιο spicy.
Έπιασα τα χέρια της τα έβαλα πάνω από τα δικά μου και χαιδευαμε τα μπούτια της. Στη συνέχεια με οδήγησε εκείνη στην κοιλιά της, στα στραγγυλα μυτερά στήθη της, τα οποία χαϊδευαμε και οι δύο.
Ένιωσα την υγρασία στο μουνακι της να μεγαλώνει. Τι υπέροχη αίσθηση.
Πέρασα το χέρι μου στο λαιμό της και βγήκε ένας αναστεναγμός βαρύς. Συνέχισα να κινούμαι σε λαιμό και στέρνο.
- είσαι πολύ ερωτική γυναίκα, δεν σε χορταίνω με καμία αίσθηση
- ααχ κι εγώ, μη σταματάς αυτά τα χάδια σε παρακαλώ
Έβαλα τα χέρια της στα στήθη της, κι εγώ συνέχισα να χαϊδεύω τον λαιμό της και την κοιλιά.
Σταμάτησε την κίνηση στην λεκάνη της. Σταμάτησε κάθε κίνηση.
Με κοίταξε με λίγη ντροπή. Πέρασα το χέρι μου από το λαιμό στο πρόσωπο της.
Πέρασα απαλά τον αντίχειρα πάνω από τα χείλη της.
Έβγαλε την γλώσσα της, μου έγλυψε το δάχτυλο και μετά το έβαλε στο στόμα της. Το δάγκωσε και το έπαιζε με τη γλώσσα της
- αααααχ τι γυναικάρα είσαι εσύ μωρό μου.
Άρχισε πάλι να κουνάει την λεκάνη της πάνω κάτω. Έβγαλα το δάχτυλο από το στόμα της. Συνέχισε ακόμα πιο αισθησιακά τώρα. Ενώ παράλληλα χαιδευε και εκείνη το σώμα της.
Έβαλα πάλι το χέρι μου στο λαιμό της και το άλλο στο ξεκίνημα του κωλου τους
Έκλεισε τα μάτια σήκωσε το κεφάλι προς τα πάνω. Έπιασε τα μπούτια της συνέχισε χαϊδεύοντας την κοιλιά της.
Χωρίς να σκεφτώ, το χέρι μου, από τα οπίσθια της, πέρασε στα πόδια της και άρχισε να ακολουθεί απαλά την διαδρομή που έκαναν τα χέρια της.
Χαϊδευε τις βυζάρες της κυκλικά, περνώντας τα δάχτυλα ή τα νύχια της από τις θηλες της.
Έγινα πέτρα και το ένιωσε αμέσως.
Άνοιξε τα μάτια της, με κοίταξε και αναστέναξε
- είσαι όνειρο, καυλιαρα μου
- Μμμμ σου αρέσει να παίζω το σώμα μου;
- ��ίσαι έρωτας, οπτασία, κορμαρα μου εσύ.
- αγάπη μου έχω ανατριχιασει, δεν το έχω ξανακάνει.
Της έπιασα το λαιμό λίγο πιο σφιχτά και της χουφτωσα το ένα στήθος. Έβαλε το χέρι της πάνω στο δικό μου και εσφιξε...
- σφίξε με άντρα μου, έτσι έτσι, ναι κι άλλο λίγο, έχω ανατριχιασει ολόκληρη.
Ανεβοκατεβαινε με πάθος πιο έντονα.
Κάποια στιγμή λαχανιασε,κουράστηκε και σταμάτησε.
Ξάπλωσε πάνω μου και φιληθηκαμε με γλώσσα.
Είχε ξαπλώσει πάνω μου πια και κουνουσε την λεκάνη της.
Την είχα αγκαλιά και της χαϊδευα την πλάτη και τον κωλο.
Τα σώματα μας είχαν πάρει φωτιά.
- μμμμμ τι ήταν αυτό μωρό μου, είσαι τρέλα.
- ααααχ αγόρι μου, τι μου βγάζεις με την φαντασία σου, νομίζω πως δεν θαντεξω και πάλι.  Έχεις πρηστεί κι άλλο, σε νιώθω
- προσπαθώ να κρατηθώ, να μην χυσω το μουνακι σου.
- αχ σε νιώθω να το γεμίζεις , τι γλυκό έρωτα που κάνουμε, αχ ναι άγαπη μου
- ωωωω θέλω να μου χυσεις τον πουτσο πάλι.
-  μμμμμμ  θα στον χύσω και μετά θα στα φέρω στο στόμα.
- αααααχ καυλιαρα μου, γυναικάρα μου.
- αχ ναι πάρε με, το μουνακι μου καίει, χύσε με σε παρακαλώ...
Αρχίζω να κουνιέμαι, μπαίνω λυσασμενα αλλά όχι πολύ γρήγορα.
Φαιρνω δύο δάχτυλα, τον δείκτη και τον μεσαίο, στα χείλη της. Μου τα φιλάει, τα γλύφει, τα βάζει στο στόμα της και τα πιπιλαει.
- Τι γυναίκαρα είσαι... Ο ερωτισμός σου...
μου ξυπνα πρωτόγονα αισθήματα,
λέω και βγάζω τα υγρά δάχτυλα από τα χείλη της, τα πλησιάζω στον κώλο της, τον ζουλαω, ρίχνω μικρα σκαμπιλια.
- ααααχ, σ'αρεσει η κωλαρα μου, σε καυλώνει;
-  λατρεύω τα πάντα σου
- θέλω να σε νιώσω παντού, παντού όμως...
Ακαριαία φιλιομαστε και οι γλώσσες παίζουν κυκλικά. Ταυτοχρονα βάζω τα 2 δάχτυλα αργά στην τρυπούλα της πίσω χωρίς αντίσταση. Νιώθω να μουγκριζει
Τα βγάζω τα φέρνω στο πρόσωπο μου, τα μυρίζω.
- ωωω υπέροχα
Και γλυφω τα δάχτυλα μου.
Παράλληλα πλησιάζει και τα γλύφει και εκείνη με κλειστά μάτια.
Στη συνέχεια τα βάζω αργά πάλι στην πίσω τρυπούλα της και της δαγκωνω απαλά το κάτω χείλος.
Ο ρυθμός μας γίνεται πιο άγριος.
Η γλώσσα μου είναι στο στόμα της και με παίζει σαν να με τσιμπουκωνει.
Ακούγονται μουγκρητα απόλαυσης και από τους δύο.
Φιλιομαστε ��ε πάθος, ενώ λικνίζεται αισθησιακά. Δίνει ρυθμό στη διείσδυση τόσο στο μουνακι της όσο και στον κωλο.
Περνάει το χέρι της και μου χαϊδεύει τις μπάλες. Τις τραβάει οριακά. Ανοίγω λίγο τα πόδια και τα δάχτυλα της περνάνε και χαϊδεύουν τον κορμό κάτω από τις μπάλες και την τρυπούλα μου.
Νιώθω ήδη απίστευτα και έτοιμος να χύσω χωρίς να μπορώ να κρατηθώ πια άλλο.
- Μμμμ αγάπη μου, δεν αντέχω άλλο
- σε νιώθω παντού αγάπη μου, ααααχ τι μου κάνεις, με γεμίζει ο έρωτας που μου κάνεις
- ωωωω σε χυνω, έρχεται αγάπη μου, θα σε χυσω πολύ.
Αμέσως σηκώνεται, ακουμπάει τα μουνοχειλα της στον κορμό μου, και τρίβεται πάνω.
Παράλληλα δεν έχει σταματήσει να με φιλάει και να μου μιλάει ψιθυριστά.
- χύσε με έρωτα μου, το θέλω πολύ
- αααααχ ναι σε χυνω, αααα σε λατρεύω, ναι.
Άρχισα να χυνω ποσότητα σπέρματος  κι ένιωσα πως αδειάζω.
- ναι αγόρι μου ναι. Αχ πως με χυνει έτσι η χοντρή σου πουτσα...
Κατέβηκε μου ρούφηξε το πουτσοκεφαλο κοιτώντας με λάγνα και τρυφερά, και καταπεινοντας τις τελευταίες ριπές.
Ειχα χαθεί...
Μετά έγλυψε αργά το σπέρμα από την κοιλιά μου ενώ παράλληλα είχε ανοιχτά τα πόδια της και χαϊδευε τη μουναρα της.
- Τι παιχνιδιάρα γυναίκα είσαι εσύ;
- εσύ με κάνεις έτσι.
- θέλω να μου δώσεις να γλύψω τα  δαχτυλάκια που παίζεις το μουνακι σου.
Δεν το έκανε. Συνέχισε να παίζει το μουνακι της.
Σύντομα άρχισαν να πετάγονται πιτσιλιές. Κάποιες έφτασαν στο πρόσωπο μου.
Πλησίασα το μουνακι της και το έγλυψα αργά ενώ έπαιζε ακόμα με τα δάχτυλα της.
- Ωωωωω ναι φαε το μουνακι μου και τους χυμούς μου μωρό μου,
 άνοιξε το μουνακι με τα δάχτυλα της.
Μετά έβαλε 2 δάχτυλα μέσα και μου τα έδωσε στο στόμα.
 Ήρθε στην αγκαλιά μου και με φίλησε με πάθος.
Σκούπισε με τα χείλη της τις σταγόνες στο πρόσωπο μου. Απολάμβανα με κάθε τρόπο τα απαλά χείλη, τον ερωτισμό της. Την φίλησα και πάλι στα μαγουλα πολλές φορές.  Μείναμε αγκαλιά μέχρι να βρούμε τις ανάσες μας και να επανέλθουμε στην πραγματικότητα.
- ήταν πολύ τρυφερό και έντονο όλο αυτό. Πάρα πολύ, πάρα πολύ
- Είσαι υπέροχο πλάσμα, είσαι γυναικάρα.
- δεν μπορώ να σου εξηγήσω πως ένιωσα και πως νιώθω ακόμα. Μου ήρθαν και έρχονται ακόμα να πω λέξεις που δεν έχω ξαναπεί.
- Όπως;
- δεν μπορώ να τις πω. Εσένα σου ήρθε να πεις κάτι;
-  Ένιωσα πως έχω μια Θεά μπροστά μου.
Ειχα παραδοθεί τόσο στις αισθήσεις και την απόλαυση σου που και να είπα κάτι δεν το σκέφτηκα. Απλά το είπα. Δεν είχα φραγμούς στη σκέψη.
- όταν είχα τουρλωσει και έβαζες τη γλώσσα σου μέσα, σκέφτηκα πως με...
Ξεκωλιαζεις με τη γλώσσα σου
- Μμμμ γλυκούλα μου
Μου έδωσε φιλί στο στήθος, και με χαϊδεψε.
- στα κλάματα μου πριν, ένιωσα πληρότητα μέσα. Κατάλαβα αυτό που λένε εραστής, ταύρος... και το άλλο.
- ποιο άλλο;
- μου βγήκε να πω, πως είσαι ο γαμιάς μου, πως θέλω να χυσεις μέσα μου. Ένιωθα τόση χαρά που δεν μπορούσα να συγκρατησω τις σκέψεις μου.
- μου αρέσουν όλα σου. Δεν σε χορταίνω.
Είσαι μοναδική γυναίκα. Η ταυτόχρονη διείσδυση σου άρεσε;
- ένιωσα περίεργα στην αρχή, αλλά μετά ήταν όνειρο γλυκό και τρέλα ταυτόχρονα. Είχα χαθεί.
Φιληθηκαμε και πάλι ενώ δεν σταματούσα να την χαϊδεύω.
Δεν είχε περάσει ούτε μισή ώρα αλλά είχαμε χαθεί στον χρόνο.
Πήγα και έφερα λίγο νερό. Σταμάτησα και χάζεψα λίγο το σώμα της.
Την έβλεπα να πίνει νερό και την σκαναρα σπιθαμή προς σπιθαμή.
Πρότεινα να κάνουμε ντους μαζί.
- θα μπω λίγο μόνη μου να πλυθώ τοπικά.
Στο υπόλοιπο σώμα θέλω να μείνω με τη μυρωδιά σου.
Πηγε στο μπάνιο και άκουσα να τρέχει νερό στην ντουζιέρα.
Προσπαθούσα να χωνέψω τι είχε γίνει.
Ποιες ήταν οι πιθανότητες να συμβεί όλο αυτό, τι τυχερός και άτυχος που ήμουν ταυτόχρονα.
Βγήκε από το μπάνιο τυλιγμένη με πετσέτα, με μάτια κλαμενα. Με κοίταξε που ήμουν γυμνός στο κρεβάτι.
Την κοίταξα έχοντας κόμπο στο λαιμό.
- Έλα εδώ, είπα και άνοιξα τα χέρια μου.
Έβγαλε την πετσέτα, κι έμεινε γυμνή. Σηκώθηκα και την πήρα αγκαλιά.
Ξάπλωσαμε στο κρεβάτι και κουρνιασαμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου έχοντας σκεπαστεί πλήρως με ένα σεντόνι.
Κοιτουσαμε ο ένας τον άλλον έχοντας ένα χαμόγελο ευτυχίας. Δεν είχαμε πολύ χρόνο μέχρι τον αποχωρισμό.
Οι πρώτες ακτίνες φωτός έμπαιναν στο δωμάτιο.
Ξημέρωνε ...
10 notes · View notes
o-monaxikos · 3 months
Text
Όλοι ζούμε σε μια λεπτή κλωστή αυτή ή λεπτή κλωστή που κυλά ανάμεσα στο χαμόγελο και το κλάμα, ανάμεσα στη χαρά και τον πόνο,ανάμεσα στην αγάπη και την απογοητεύση, ανάμεσα στην αρμονία και στα βάσανα,μεταξύ υγείας και αρρώστιας, μεταξύ καλού και κακού,μεταξύ δύναμης και αδυναμίας, αυτή ή λεπτή κλωστή που όλοι πέσαμε πάνω της.!
4 notes · View notes
vezouvios · 20 days
Text
Στον χάος του σώματός σου, βρίσκω την αρμονία της αντίθεσης,
Κάθε αγγίγμα σου είναι ένα ταξίδι στην απεραντοσύνη του πάθους.
Τα χείλη σου σκιαγραφούν μυστικές προσδοκίες,
Καθώς οι σκέψεις μου περιπλέκονται στον χορό του απαγορευμένου.
Στον χάος του έρωτα μας, βρίσκω την ομορφιά της αναστάτωσης,
Κάθε στιγμή μαζί σου είναι μια εκρηκτική ανακάλυψη,
Και κάθε άγγιγμα μας είναι μια απόδειξη της δύναμης της αγάπης.
#S_P #poetry
4 notes · View notes
romios-gr · 2 years
Text
Tumblr media
Πρόσεχε τί σπέρνεις τώρα... Πρόσεχε τι σπέρνεις τώρα... Αν σπείρεις εντιμότητα, θα θερίσεις εμπιστοσύνη. Αν σπείρεις καλοσύνη, θα θερίσεις φίλους. Αν σπείρεις ταπεινοφροσύνη... Περισσότερα εδώ: https://elromio.gr/proseche-ti-sperneis-tora-2/
0 notes
yacinthi · 1 year
Text
Ακροβατώ σε μια λεπτή γραμμή ανάμεσα σε χάος και αρμονία
7 notes · View notes
bedifferentbabe · 2 years
Text
Να είσαι καλός σημαίνει να είσαι σε αρμονία με τον εαυτό σου.
Oscar wilde
25 notes · View notes