-''Artık kendisini öyle yaşlı, öyle bitik, güzel günlerden öyle uzaklaşmış buluyordu ki, en kötü anılarla dolu günleri bile özler oldu.''

gün gelir, sevdiğin avuçlarından kayıverir. kulaklarına çalınan tatlı, hüzünlü bir şarkı, yüreğinde bir özlem, sıcacık bir histir artık ama dokunamazsın ona.

simone de beauvoir - love letters

Sadece kitap okurken kendimi huzurlu hissediyorum sanki bambaşka bir dünyaya ışınlanıyor gibiyim

Yüzyıllık Yalnızlık herkes okumalı bence ^⁠_⁠^

Yüreğini kolla Aureliano, ölmeden çürüyorsun.

Ebru Şahin headers

Saved? Like or reblog

Salvou? Curte e compartilhe

Credits twitter: @ellasxl

Kahkalarımın ardında gerçek yüzüm yatıyor;iki yüzlülük bu olsa gerek…

Birisi kabuk tutmuş yaralarımızı okşamaya başladığında, cırt diye açılıveriyor ve oluk oluk kanamaya başlıyor yeniden. Birine teslim olduğumuzda ve içimizi döktüğümüzde, bedenimiz ve ruhumuz kan içinde kalıveriyor. O yüzden değil mi, içimizi tutmalarımız, birine teslim olmaktan korkmalarımız, ortalıkta tedirgin ve gergin dolanmalarımız? Anlatsam mı, anlamasam mı? Kararsızlığımız, bu sevgi beni acıtır mı? Kuşkularımız. Her zaman seni üzecek biri olacaktır. Tek yapmamız gereken sevginin bize vadettiklerine güvenmeyi sürdürmek, ama kime ikinci defa güveneceğimizi de iyi seçmek.

“yüreğini kolla aureliano, ölmeden çürüyorsun.”

her mutluluğun bedeli de mutsuzlukla ödenir.

adorno - aydınlanmanın diyalektiği

"Albay Aureliano Buendia, yıllar sonra idam mangasının karşısına dikildiğinde, babasının onu buzu keşfetmeye götürdüğü o çok uzaklarda kalmış ikindi vaktini anımsayacaktı. O zamanlar Macondo, tarihöncesi kuşların yumurtaları kadar ak ve kocaman, parlak çakıllarla örtülü yatağı boyunca dupduru akan bir ırmağın kıyısında kurulmuş, yirmi hanelik bir kerpiç köydü. Dünya öylesine çiçeği burnundaydı ki, pek çok şeyin adı yoktu daha ve bunlardan sözederken parmakla işaret edip göstermek gerekti."

Marquez'in kitaplarıyla ilgili kısa birkaç cümle yazdım

meraklısına...

Ayrıca benim gibi düşünenler varsa da yorum kısmına beklerim