'Kendimle mücadele içindeyim.Çıkmazda olsam bile sığınacak bir ben varım.Umudum kendimde'

16:13 29.02.24

🩸Bir türkü ile tanıdım seni ... Sen ise en anlamsız rock'a değiştin beni ... Ben kara-m dedim ... Sen ponçiğim...ben tenha da yüzünü koklamak istedim.... Sen Beyoğlu'nda beni öpmek...farklı değildik aslında... Şair'in dediği gibi benim yetmeyen uykularım , senin ise uzun kahvaltıların vardı ... Fark-ı'mız yoktu çok ... Sadece sen beni hiç anlamadın... Ben seni anlayamadım...belki de tek ortak noktamız beden elbisesini ruh-umuzda taşıyor olmaktı... 🩸

Eskiden sadece kışlar soğuktu şimdi ise, insanlar soğuk yürekler soğuk...

Bazı şeyler yürekte halledilmeli..

▪︎▪︎▪︎belki gelirsin diye bekledim▪︎▪︎▪︎

Benim çocukluğumu mahfettiler.oyuncaklarımla aram da normal çocuklar gibi muhteşem bağlarım yoktu.ama tüm aile travmalarıma rağmen başarılı bir çocuk oldum okul hayatımda.çünkü tek tutunacağım şey okuldu.evdeki gürültüden,kavgadan,küfürlerden tek kaçabileceğim sığınağım derslerimdi.hep çalıştım,daha çok çalıştım,başarı elde ettim,takdir bile almıştım lisedeyken.on beşimden sonra yazılar,denemeler karalamaya başladım.babam erişebildiği defterlerimi okuyup bana çaktırmadan çöpe atmıştı.bu sefer yine usanmadım.içimdekileri dökme hevesim o zamanlarda da vardı.gizli gizli yazıp defterlerimi bulamayacağı yerlere sakladım ve bulamadı da.işte yazma sevdam böyle başladı.sonra yazdıkça yazdım.2023'ün mart ayında yazı yazmaya başlayalı tam dokuz sene olacak.buraya ise bu ekim ayında geldim.ve yazmak katledilen çocukluğum için bir rehber oldu bana sanki.o defterlerim o renk renk kalemlerim hayata daha çok tutun diye bas bas bağırdılar bana.bende dinledim tabiki.ve zaman aktıkça güçlü mü güçlü,dirençli mi dirençli,mücadeleci ve savaşçı biri halini aldım.birazcık ters olup kimseyi iplemeyip kafamın dikine gitsem de ben kendimi seviyorum.kimsenin gereksiz samimiyetine ihtiyacım yok az sayıdaki insanlarım bana yeter de artar bile.beni bu yaşam bu hale getirdi.bu psikolojik baskılar bu hale getirdi.ama hepsi yüreğimde zarif ve acımsı bir tat bıraktı.ve ben alıştım bunlara.çocuk olamamış bir insanın canı hep acırdı zaten.bunu bilir bunu söylerim.şimdi koca bir genç kızım.hala aile ve çocukluk deyince içim acır ama belli etmem.ben de böyleyim...

22:30 21.12.22

Yürüdü yolcu

Yürümekle yol biten dendiğinden

Yolcu bitti

Yol devam ettiğinden

(18.06.2022 00.18)

Hiç dokunmasada Sevebilir insan Sarılmasada aşık Olabilir. Elin eline değmesede Heycanlanabilir Çünkü aşk teninde Değil yüreğinde hissettirir🌸🌸

Neredeyse herkesin başını bir dize koyup saçının okşanmasıyla ile ilgili hayalleri var.

Benim ise ya çekilirse , ya sevilmezse diye korkularım...Bir tutamı dahi yanlışlıkla çekilse içim ezilir sanki..

Bu yüzden hayatım boyunca hiçbir zaman saçıma dokunulmasını sevmedim , istemedim. Ve yine bu yüzden hiç adam akıllı teselli edilemedim , sevildiğimi hissedemedim. kimisi için belki basit bir sorun ama zaman size acımayınca bu ve bunun gibi basit görünen sorunlar içinizde kuytu köşede birikip yüreğinizi ezince insan bi zaman sonra istemsizce düşünüyor ..birşeyler yanlış belli , bu kadar zıtlık , hiçbir şeyden zevk almama , hiçbir şeyden hoşlanmama , insanlardan soyutlanma...belkide beni saçlarımın okşanmasından mahrum bırakan bu nedenlerden birinde gizlidir yada Belkide birşeyler cidden bellidir ve sadece göz kaçırıp bahane üretmemek gerekir :)

Bir daha kimseye.."

"ona baktığın gibi bakamıyorsun.."

"ona güldüğün gibi gülemiyorsun.."

ona dokunduğun gibi dokunamıyorsun.."

"Kısacası..."

" Bir daha sevmeyeceksin bir başkasını.