Unutmadım aramızdaki beceriksiz dili. Dünya yordu bizi. Benim de söyleyemediklerim var. Hiç söyleyemeyeceğim onları belki de. Uzun bir yolu geliyoruz belki de seninle. Yolu... Geldikçe anlıyorum ki biz, bu dünya üzerinde yürüyemiyoruz bile... O büyük muazzam zamanda unuttum. Kanatlarım çok oldu üşüyor benim. Bu beyaz ıssızlıkta gögsüme düşüyor. Bu yüzden eğik boynum. Bir kuşun anısı kalmış bende saklı. Bundan gözlerimdeki kayalık...

Kırılmadığına herkesi ikna etmişsin. Kalbin hariç.

Üzgün hissettiğiniz için iştahınızı kaybetmek başka bir seviyedir.

Bazen kendime bile tahammülüm olmazken, kişiliği oturmamış kocaman insanlara tevazu göstermemi bekliyorlar. Sizi bilmiyorum ama benim bu dünyaya geliş amacım hastalıklı duygulara anlayış göstermek değil. Mantığımın ve kalbimin anlamlandıramadığı her şey benim için yok hükmündedir.

Bir şey beni mutlu ediyosa, mantıklı olmak zorunda degil.

Bazı şarkılar pencereyi açıp nefes almak gibi.

Ben de isterdim hislerimde yanılmayı ama genelde şüphelendiğim şeyin on katı falan gerçek oluyor.

Emir kipiyle nefes al deseler almam önce üslup.

Değersiz hissettirenin peşinden gidilmez.

Onlarca kitap okudum, tek bir paragrafta takıldım. diyordu ki; ben seni kendim gibi sandım.

Döngüye düşmekten korkma, fırtınalar da dönerek ilerler.

Bazı ruhlar, bazı ruhlara evvelden aşinadır. Bu yüzden denir ki; "kalbim ilk anda ısındı sana."

Güven sorunlarım var çünkü insanların yalan sorunları var.

Midem de artık neye bulanacağını şaşırdı cidden.

Dipsiz bir kuyudasın. Belki seni o kuyudan çıkaramazdım ama yanına inip, seninle o kuyuda yaşayabilirdim.