Troost Barleywine (Picked up at Ekoplaza Foodmarqt in Amsterdam). A 3 of 4. A pretty standard old-world barleywine with a ton of caramel malt sweetness and character. Some citrus and almost apple-like fruitiness is present, and this is very much on the sweet side, with primarily just booze to cut the sweetness without a ton of bitterness.

Kansas City, Missouri

Linwood Ave. + Troost

1963

OP EXCURSIE DOOR HET LEVEN MET OCTAVIE WOLTERS

Octavie Wolters is graag in de natuur. Tussen wollegras, kroontjeskruid en onder bramenstruiken, populieren ligt haar tweede natuur. Daar is zij geaard, op die grond gedijt ze goed. Dat wezen van buitenleven en natuurschoon beschrijft zij liefdevol en gedetailleerd. Zittend aan de keukentafel met haar boek “Dit gaat nooit voorbij” geopend voor me liggend heb ik het idee dat ik met haar in dat veld ben. Want zij is geen bosmens. Octavie Wolters is van de horizon, van de open velden, de akkers. Bossen zijn haar te nauw, dan kan ze niet van zich afkijken en voelt zich opgesloten. In mijn fantasie bij haar verhaal wandel ik met haar, draaft de Friese hond die kan slootjespringen voor ons uit en zwijgt W. W is haar levensgezel die de natuur met haar deelt. Ik ben daarbij, wanneer ik mijn ogen sluit en haar teksten in mij om laat gaan.

Zij is geen wereldreiziger. Zij houdt van haar kleine, nabije omgeving. Het land dat ze zo goed kent en dat haar iedere dag weer iets nieuws laat zien. Octavie hoeft niet ver te gaan, daar in dat open veld vindt ze haar antwoorden. En haar vragen. “Ik weet nooit wat het doel is van alles, van de mens, de wereld, het leven. Of van mij.” De scholeksters halen hun gevederde schouders op en zeggen: “Dat hoeft je toch ook niet te weten?” En Wolters is het daar mee eens toch: het is goed zo – alles is er, dat is reden genoeg. Ze kan het geluk aanraken. Het gaat als een vogeltje op haar wijsvinger zitten. De essentie van geluk is de vogel, de liefde ervoor. “Dat gaat nooit voorbij”, denkt ze hardop.

Die gedachte werd de titel van haar nieuwste uitgave, waarin zij spreekt met de vogels die ze treft op haar wandelingen. Ze vraagt zich af hoe vogels tegen de dingen aan kijken. In die fantasie zou het mooi zijn om met hen te kunnen praten. Octavie Wolters praat natuurlijk niet werkelijk met de merel, de kievit en de kokmeeuwen. Maar het woord is gewillig en het beeld volgzaam. Want niet alleen beschrijft Wolters haar gesprek en de omgeving waarin die samenspraak plaats vindt, ze maakt ook een afbeelding van de gesprekspartners. Dit doet zij door de plaat uit te snijden in linoleum en deze vervolgens kleurig af te drukken. Het spreken met de mezen, de zwaluwen en de ekster doet zij in gedachten. Die denkbeelden schrijft ze op en tekent ze uit, zodat het wel lijkt of de vogels net mensen zijn. De bever zwijgt, maar de mus, de kleine zwartkop en de blauwborst voeren het hoogste woord.

In gedachten spreekt ze feitelijk met zichzelf. Geeft zichzelf weerwoord of diepzinnige antwoorden op gelaagde vragen. Levensbeschouwelijk, bespiegelend, contemplatief. Ze is graag in de natuur, houdt van de vogels. En kan daarom hun verenpak aantrekken. En die jas past haar goed, al is de coupe en de stijl afwijkend. Ze observeert zo dikwijls en dermate intensief, dat ze zich met de gevederde vrienden kan vereenzelvigen. In haar gedachten vindt ze troost bij de vogels, in zichzelf. Het is als bidden. Moeiten en zwarigheden uitspreken en deze als het ware op het bordje van een hogere macht leggen. Bij Octavie Wolters is die macht de natuur, zijn dat de vogels. Bidden is net zo goed praten in jezelf, met een denkbaar persoon in gedachten discussiëren. Die iemand is ergens geloof je, maar zeker weten doe je het niet. Wolters gelooft in de vogels, vertrouwt op de natuur. Legt haar gemoed en gevoel bij hen neer in de fantasie van het verhaal. En ze krijgt antwoord, waar de goede god schijnbaar zwijgt.

Haar verhalen zijn fabels, de vogels krijgen het gemoed van mensen. Geleerde mensen, want ze geven beschouwelijke antwoorden op de vragen van het leven. De vragen in het leven waarmee Octavie worstelt. Ze filosofeert over het zijn, bepeinst het wezen. Probeert een vinger achter het bestaan te krijgen, het aanwezig zijn hier en nu te vatten. Ze verbaast zich over dingen die zomaar gebeuren zonder dat iemand het opmerkt. “Sommige dingen gebeuren gewoon”, zegt de winterkoning. “Soms valt er iets voor zonder dat iemand op de wereld ervan weet”, denkt Wolters. Is het dan wel echt gebeurd wanneer niemand het opgemerkt heeft, filosofeert ze verder. “We kunnen soms alleen maar een verhaal verzinnen.” Dat beaam ik en sla de bladzijde om.

De verhalen zijn uiterst persoonlijk. Voor de vogels, en door de vertellingen dus ook voor mij, opent zij haar ziel. Ze heeft angsten, net als ieder mens. Wolters is bang dat zonder angst zij ophoud te bestaan. De angst is bij haar gaan horen, is een deel van haar geworden, een onmisbaar orgaan. Lang heeft ze zich vastgeklampt aan hoop, aan een verwachting, aan de gedachte dat alles ergens goed voor is. Ze denkt aan alle paden en wegen in haar hoofd, de herinneringen, toekomstdromen, alles in het hier en nu, waar ze aan werkt of mee bezig is. In het gladde wateroppervlak waarin de wolken voorbijdrijven ziet ze de reflectie van zichzelf. De visjes flitsen door haar heen alsof deze haar gedachten zijn. Het is een wereld van beelden, woorden zijn er niet nodig.

Het zijn gedachten waarmee een ieder die serieus in het leven staat wel worstelt. ’s Nachts van wakker ligt. Troost zoekt overdag. Het zijn universele levensvragen die antwoorden verdienen, die om raad smeken en een uitweg zoeken. “Troost is er als al het andere al lang vervlogen is”, zeggen de mezen. Haar levensverhaal smeert Octavie Wolters uit over de seizoenen, deelt deze op in de maanden van het jaar. De winter, de lente, de zomer en de herfst, alle hebben een eigen karakter en signatuur. Het gemoed valt zwaar wanneer de blaadjes vallen bijvoorbeeld. In september denkt ze aan haar kindje dat er zo hartverscheurend niet meer is maar daardoor een nieuw soort aanwezigheid vormt. “Iets kan er tegelijkertijd zijn en niet zijn.” Gemis is nooit weg, vindt ze. Maar de pijn van de leegte kan wel gevuld worden. Ware woorden, de mees had het niet beter kunnen bedenken.

‘Dit gaat nooit voorbij’ is een prentenboek voor volwassenen, maar in de platen kunnen kinderen zich ook heel goed vinden. De vertellingen verhalen over levensvragen en het vinden van troost in de kleine wonderen van de natuur. Die vragen zijn te groot voor kinderen, wel lijken me de beschrijvingen van de omgeving aan te sluiten bij hun beleving. Volwassenen zullen bij de platen, portretten van vogels in weelderige flora, zelf een verhaal voor kinderen kunnen fantaseren. Deze platen hebben een klare lijn zonder veel omhaal van vlak en kleur. Duidelijk en essentieel, helder het karakter van de vogel in zijn habitat verbeeldend. Daarbij improviseren de verbeeldingskracht en het voorstellingsvermogen als vanzelf een verhaal. “De zon schijnt en de lucht voelt ineens warmer vandaag, al is het een wat schijnheilige warmte met een ondertoon van tochtige vrieskou. (…) De randen van de dagen worden langzaam zachter, het licht dimt, het lawaai verstomt.” De ekster vliegt op, maakt een rondje om de boomkruin en krast me gedag.

Dit gaat nooit voorbij. Octavie Wolters, tekst en illustraties. Uitgeverij Ploegsma, 2024.

Wanneer het leven me overweldigt ... autisme en troost

Foto van 2Photo Pots op Unsplash Wanneer het leven me overweldigt, zoek ik mijn toevlucht in lezen. Dit is geen nieuw concept – de meeste mensen zijn wel bekend met de vecht-of-vluchtreactie, en de iets minder bekende vecht-vlucht-bevries-reactie. Sommigen noemen het ook wel eens een imploderen-exploderen-stationeren-reactie. Laat me de connectie tussen mijn persoonlijke ervaring en autisme…

View On WordPress

Het leven: een zinloze of zinvolle bezigheid?

View On WordPress

Papieren vaderland voor de ontheemden

Ben aan het einde van het eerste deel van Papyrus, de geschiedenis van de wereld in boeken, geschreven door Irene Vallejo. Het ging over de bibliotheek van Alexandrië en de wens van Alexander de Grote om boeken en de daarin beschreven kennis bijeen te brengen. Het gaat ook over de kracht van de verbeelding en de troost die boeken bieden. Over meer dan dat: het belang van boeken, vertalingen en de…

View On WordPress

#gedicht #gedichten #gedachten #troost #rouw #verlies #schrijversvaninstagram #schrijver #schrijfsels #gemis #liefde https://www.instagram.com/p/CqSdNQCM7Wg/?igshid=NGJjMDIxMWI=

2770 De stille dagen tussen kerst en oud en nieuw

2770 De stille dagen tussen kerst en oud en nieuw

De mooiste tijd van het jaar is na een zonnige zomervakantie en een mooie herfstwandeling in de bossen nog altijd de tijd rond de kerstdagen. En dan bedoel ik niet die luidruchtige aanloop met overal kerstliedjes en ronddolende kerstmannen, zodat je bijna geen winkelcentrum meer normaal doorkomt. En ik bedoel ook niet de dagen van de kater na 1 januari, die we ons vaak meer kunnen herinneren dan…

View On WordPress

New Episode Alert: Series 6 Histoeic Theares, Topic 2 Opera Houses part 2: The Gillis Opera House, 1883-1925. My Nov/Dec Newsletter is out today. Homegrown KC is a podcast dedicated to exploring Kansas City's fascinating history and sharing stories from its rich past. It is available wherever podcasts can be found including but not limited to Audible, Amazon Music, Google Music, Pandora, Spotify, and Apple Podcasts. To become a patron supporter subscribe to redcircle.com/homegrownkc or patreon.com/homegrownkc. Subscribers get access to exclusive bonus episodes featuring other local historians, archivits, and museum professionals. They also receive an item from the merchandise store valued at 5$ or less, and a shout out on every episode and social media post. Or you can give a one time donation at redcircle.com/homegrownkc or Ko-fi.com/homegrownkc. All donors will receive a shout out. And 1% of all Ko-Fi donations will go to fight climate change. To see what merchandise is available, go to zazzle.com/store/homegrown_kc_store. For more information on each topic, visit my website: homegrownkc.wordpress.com. and sign up for my monthly newsletter on my website as well. Like, follow, and subscribe to the show on Facebook, Instagram, Twitter, Pinterest, Tumblr, and Youtube. Rate and Review the show where you listen, especially on Apple Podcasts. Thank you Bjorn, Joan, and Jeanna for your continued support. Thanks also goes to Sarah McCombs for the creation of my logo; the Dear Misses for use of their song Kansas City, as the intro and outer music of the show; to local libraries; and to all my wonderful listeners. Cheers! #homegrownkc #communityhistory #stateandlocalhistory #kchistory #kcproud #historypodcast #podcastersofinstagram #operahouses #gillisoperahouse #operahouseskc #historictheatres #gillis #troost https://www.instagram.com/p/Clwk0BpJlzS/?igshid=NGJjMDIxMWI=

De stronk van een omgehakte boom. Je ziet nog wat er ooit was, je kunt aan de ringen zien hoeveel jaren de boom doorstaan heeft. Maar nu is het niet meer dan een stronk, een afgekapt stuk hout. Misschien herken je je in die stronk. Als je iets groots bent kwijtgeraakt. Als er heftige dingen gebeuren in je leven. Alles wat er ooit was, is weg. Wat je hebt opgebouwd is in één klap verdwenen. Of je voelt je machteloos nu je niet meer zo sterk bent als eerder. Vergeet niet wat er allemaal nog kan komen. Uit zo'n boomstronk kan een nieuwe tak groeien. Een gesnoeide boom wordt in de lente groter en voller dan ooit. Je ziet het nu misschien nog niet, maar je kan weer tot bloei komen. Er kan iets nieuws groeien dat voller en groter is dan ooit. Met Advent mag je dát verwachten wat je niet ziet! "Zoals uit een oude, omgehakte boom een kleine, nieuwe tak kan groeien, zo zal uit de oude familie van David een nieuwe koning komen. De geest van God zal in hem zijn." Jesaja 11 #advent #kerst #verwachting #vertrouwen #verlangen #troost #geloof #hoop #liefde #bloeien #kerstboodschappen #alpha #alphaenschede #enschede (at Stadskerk de Verbinding) https://www.instagram.com/p/Clvcor6s32K/?igshid=NGJjMDIxMWI=

Troost Tripel (Picked up at Ekoplaza Foodmarqt in Amsterdam). A 3 of 4. The banana/bubblegum yeast notes are dominant here with some citrus and spice in the background. Fruity sweetness dominates and it’s clear there’s a bit of booze here, despite it being not incredibly high. Not the most exciting Belgian tripel, but it checks the boxes it should, if a bit exaggeratedly so up front.

i-D Magazine Japan October 2017 Photography: Amy Troost

Portrait of a lady by Cornelis Troost, 1725

Leanne de Haan wearing Valentino HC for Harper's Bazaar November 2023 photographed b Amy Troost

1736 Cornelis Troost - Portrait of a music-lover from the Van der Mersch family

(Rijksmuseum)

'Drinkenburg' (The Morning After) by Cornelis Troost