Ile już kurwa razy mówiłem, że pierdolę to i więcej nie walczę, a mimo to nadal walczyłem…

Czasem trudno przyznać,

że jest smutno,

że wszystko zawodzi,

że w życiu coś nie wychodzi.

Ciężko stanąć na nogi,

gdy świat wydaje się wrogi.

~@cali-neczka

„WIĘKSZOŚĆ UWAŻA, ŻE SAMOTNOŚĆ JEST PORAŻKĄ. JA UWAŻAM, ZE SAMOTNOŚĆ JEST LEPSZA OD TOKSYCZNYCH ZNAJOMOŚCI."

Depresja to nie tylko smutek, który nie ma końca, ale może też mieć postać uśmiechu, który jest maską. Może mieć postać życzliwej Pani nauczycielki, która zawsze wszystkie swoje obowiązki wykonuje po mistrzowsku. Może mieć twarz dziecka, które jest najlepszym uczeniem w klasie, a za chwile może mieć Twoją twarz. Nigdy nie wiemy co siedzi w głowie drugiego człowieka, a o jego wewnętrznej bitwie możemy usłyszeć dopiero, gdy będzie już za późno. Dlatego bądźmy dla siebie życzliwi i nie bądźmy obojętni na to co czuje drugi człowiek.

Depresja ma wiele twarzy, ale ma jedną cechę - jest chorobą, która mimo okazania miłości, wsparcia o zrozumienia jest czymś silniejszym od nas.

Powiedz mi proszę, ile porażek trzeba przejść po drodze do sukcesu?

Nie oczekuj dużego poklasku gdy będziesz osiągać sukcesy.

Nie oczekuj też że ktoś wyrwie cię z największego gówna.

Cokolwiek byś nie robił/a to ludzie będą mówić że jesteś nieudacznikiem albo będą zazdrościć determinacji gdy będziesz osiągać szczyty swoich marzeń.

Więc olej to! Bez względu na to w jakim miejscu jesteś nie licz na innych tylko na siebie.

Zawsze gdy wygrywam, ktoś musi przegrać. Żeby spełnić moje sny, ja muszę zakończyć marzenia kogoś innego.

Yoichi Isagi

Muneyuki Kaneshiro, Yusuke Nomura "Blue Lock", tom 1.

Nawet jeśli jakiś epizod kończy się katastrofą i pożogą, to czeka nas kolejny rozdział, a po nim następny. Otwierają się przed nami nowe możliwości naprawienia błędów i stworzenia sobie życia, na jakie zasługujemy. Jeśli poniosło się klęskę, nie warto tracić czasu na nienawiść. Każde niepowodzenie to wielki nauczyciel, lepszy niż sukces. Słuchać, uczyć się, iść dalej. [...] Dowiadujmy się o czyhających na nas destrukcyjnych wzorcach, nabierajmy siły i pewności, bo umiemy wyczuć, gdzie ustawiono pułapki, klatki i przynęty, zanim się w nich znajdziemy.

Clarissa Pinkola Estés, Biegnąca z wilkami (s. 294)

Erich Maria Remarque - "Gam"

"Każdy konsekwentnie podąża swoja drogą wiodącą do samotności i zagubienia. O tym jednak się nie myśli, pozostaje jedynie świadomość samej drogi i swych doznań.W ten sposób kształtuje się ego. Wszystko w co wierzymy, do czego lgniemy, dzieje się poza nami i kiedy opuszcza nas ostatni człowiek, orientacja staje się bardzo trudna. Wtedy czujemy się zagubieni, tracimy cel, poczucie tożsamości, nawet imię - słowem wszystko poza samą drogą i upartym parciem naprzód. I nagle droga się kończy: przed nami otwiera się przepaść, nicość, następny krok oznacza teraz śmierć. Bez wahania decydujemy się na ten krok i doznajemy cudu spełnienia; odgradzała nas odeń połowiczność. Sądziliśmy, że byliśmy na dnie, nic więcej już nas nie może zranić. Sprawy, które zostawiliśmy za sobą, już nam nie zaszkodzą. Otarliśmy się o krańcową nicość - strata, która powaliłaby innych, nas nawet nie dotknie. Ale porażka najczęściej pomaga pozbyć się jakiejś ukrytej słabości, przez co staje się zwycięstwem; walka rozpoczyna się na nowo, tym razem na innym terenie…"

Czuje się jak jedna wielka chodząca porażka

Jakbym miała milion wad i ani jednej zalety

Trzeba się nauczyć ponosić porażki. Nie można stworzyć nic nowego, jeżeli nie potrafi się akceptować pomyłek.

Tak bardzo chciałbym po prostu nie czuć, że jestem jedną wielką jebaną porażką.

Proszę Cię o zupełne minimum, o zrozumienie, szacunek i wsparcie.

Chcę tylko czuć się kochana taką jaka jestem...

To naprawdę aż tak wiele?

Skazany na porażkę...

Sporo czasu zajęło mi postawienie muru obojętności i pogardy dla drugiego człowieka. Muru dzięki któremu byłabym w stanie nie przyzwyczajać do obecności drugiego człowieka. Odrzucam wszystkich od siebie tylko tym że nie daje się już wykorzystywać. Przez częściowy brak niektórych emocji, odczuć przychodziło mi to naprawdę łatwo. nie przywiązywałam się do nikogo.

Wiec dlaczego znów mam to koszmarne uczucie. Uczucie ucisku, samotności. Uczucie własnej beznadziejnosci?! Znowu zjebałam i nie potrafię się chyba do tego przyznać. Przyznać się do tego, że jednak zaczęło mi na kimś zależeć, a przecież w wogle nie miało.

Nie udało mi się. Życie sobie pierdole, marnuje. Praca to mordęga za grosze. Związek to jakiś żart. Zabija mnie samotność i pustka. Nie warto, po prostu kurwa nie warto. Zawsze któraś strona albo obie cierpią. Skoro nawet Rick nie potrafił uratować swojego małżeństwa to jaki to ma sens? Miłość to gówno w złotym papierku. Zawsze, za każdym kurwa razem jak się zakochuje to dochodzę do tej konkluzji, więc to musi być prawda. Mam dosyć, jest mi tak strasznie smutno, że to też mnie nie uszczęśliwiło. Z całych sił pragnę dziecka, ale to za chuja nie jest dobry pomysł, bo macierzyństwo też mnie nie uszczęśliwi, a nie chce stworzyć istoty, która będzie cierpiała tak jak ja, bo sobie tego nie wybaczę