"..Ah şairler!

Siz büyüttünüz bu yaraları.."

Ali Ural

Benim hiç gönlümü almadılar.

Ben hep kendi kendime

Bir köşede affettim herkesi..

-Nilgün Marmara

"Benim hiç gönlümü almadılar.

Ben hep kendi kendime bir köşede affettim herkesi."

Paniği kukla yapmış hasta bir çocuğum ben Oyuncağı panik olan sayın yalnızlık kendi kendine nasıl da eğlenir

"Keşke benim de karşımda her zorluğa rağmen dimdik duran ve beni sevebilen biri olsaydı. İnsan tek başına dağ olamıyor bazen."

"Sesini duyunca

Ötüşmeye başlar

Göğüs kafesimdeki

O suskun kuşlar."

"Gittikçe soğuduğumu fark ediyorum ve bu bana hiç de sevinç vermiyor çünkü özün soğuması çok tehlikeli."

suskun dururum biraz da ölü

( 13 Şubat 1958 - 13 Ekim 1987)

"İnsan tek başına dağ olamıyor bazen."

-Nilgün Marmara

Soldan sağa: Tomris Uyar, İlhan Berk, Cemal Süreya, Tevfik Akdağ

Ayaktakiler ise: Ece Ayhan, Kağan Önal, Nilgün Marmara, Seyhan Erözçelik, Cemal Uzunoğlu. Nilgün Marmara’nın evi. 1984.

Hayri Turgut Uyar Arşivi

Ya Nilgün Marmara gibi sessiz sedasız ölürsem? Ya kimse ruhumdaki çizikleri görmezse?

Ödünç aldım kokunu kendi tenimde,

sen kokuyor yüzeyi bedenimin,

her gözeneği.

Nilgün Marmara

Bir karga bir kediyi öldüresiye bir oyuna davet ediyordu. Hep böyle mi bu?

Bir şeyden kaçıyorum bir şeyden, kendimi bulamıyorum dönüp gelip kendime yerleşemiyorum, kendimi bir yer edinemiyorum, kendime bir yer... Kafatasımın içini, bir küçük huzur adına aynalarla kaplattım, ölü ben'im kendini izlesin her yandan, o tuhaf sır içinden! Paniğini kukla yapmış hasta bir çocuğum ben. Oyuncağı panik olan sayrı yalnızlık kendi kendine nasıl da eğlenir.

Niye izin vermiyorsun yoluna kuş konmasına niye izin vermiyorum yoluma kuş 'niye kimseler izin vermez yollarına kuş konmasına?

"Öyle güzelsin ki

kuş koysunlar yoluna"

bir çocuk demiş.

Şiir yazdığını bile bilmezdim bir köşeye çekilir pıtır pıtır bir şeyler karalardı diyen eşinden Nilgün Marmara şöyle bahseder : "Yabancıların en yakınıydın sen!"