🫣💦💦💦

Bazen ilaç kullanırsın, yarana merhem olduğunu sanarsın; ama içten içe yaranı deşermiş sonradan anlarmışsın..

Bazı hikayeler yarım kalmaz, mahşere kalır.

Her hikayenin sonu mutlu bitmez

Diyojen'i bilir misiniz ? Hani bazılarının deli bazılarının dahi gördüğü o filozof. Hani sokakta bi fıçının içinde yaşayıp üstü başı sefalet içinde ama özgür Diyojen. Yemek bulursa yiyip bulamazsa sorun etmeyen Diyojen.

Bir gün Diyojen aç karnını doyurmak için bulduğu az sayıdaki sebzeyi yıkarken yanına Platon gelmiş ve dönemin hükümdarına atıfta bulunarak, tiran Dionisos'a boyun eğseydin şimdi sebze yıkamak zorunda kalmazdın demiş. Diyojen de dönmüş Platon'a demiş ki ; Eğer sen sebze yıkasaydın, Dionisos'a boyun eğmek zorunda kalmazdın..

Hiçbir şeyi olmamasına rağmen bizim asla ulaşamayacağımız bir mertebede Diyojen. Kim şuan herşeyini bırakıp sadece bi fıçıda yaşar ki ? Bir hikayesini daha anlatayım..

Bir gün zengin biri Diyojen'i yemeğe çağırmış Diyojen gittiğinde adam şöyle demiş ; Yerler yeni temizlendi lütfen yere tükürme. İlerleyen saatlerde Diyojen'in tükürük ihtiyacı gelmiş ve adamın yüzüne tükürmüş. Adam bunu neden yaptın diye sormuş. Diyojen ise ; Yüzünden kirli bi yer bulamadım demiş..

Kimseden korkmayan, kimseye boyun eğmeyen biri olmak için kaybedecek şeyleri olmaması gerek belki de insanın. Ya da başka bir sırrı vardır Diyojen'in.

Diyojen bir gün yatmış güneşleniyormuş. Diyojen'in methini duyan Büyük İskender kendisini görmeye gitmiş. Hiç istifini bozmayan Diyojen'in yanına gelmiş tepesine dikilmiş. Benden korkmuyor musun ? Sen demiş Diyojen, iyi biri misin kötü biri mi ? İyi biriyim demiş İskender. O zaman demiş neden korkayım, iyi birinden kim korkar ? İskender'in çok hoşuna gitmiş ve bonkörlüğünü göstermek için demiş ki Diyojen'e, dile benden ne dilersen ? Ne de olsa o dönem dünyanın yarısını fethetmiş büyük bir kral. Diyojen de şöyle bi bakmış o esnada güneşini kapatan İskender'e demiş ki ; Gölge etme başka ihsan istemem..

Çoğu insan dünyanın en zengin, dünyanın en yakışıklı, dünyanın en ne boksa onu olmak isterim derken ben Diyojen kadar özgür olmak isterdim. Şöyle bir sözüyle kapatayım konuyu..

Zenginler ne zaman isterlerse

Fakirler ne zaman yiyebilirlerse yerler.

İnsanlar yemek için yaşıyorlar

Ben ise yaşamak için yiyorum..

Diyojen

Hikayesi;

Bir dişi dağ trollü, bir şövalye olan Bay Mannelig’e evlenme teklifi eder. Bunun karşılığında ona hediyeler, güzel bir yaşam ve adanmışlık teklif eder. Eğer Bay Mannelig teklifi kabul ederse de troll insana dönüşecektir. Ancak Bay Mannelig, trollü Hristiyan olmadığı gerekçesiyle reddeder. Aşkı karşılıksız kalan troll yaşadığı evine kapanır ve ağlar. Onun ağlamasıyla dağlar sarsılır, ağaçlardaki kuşlar trollün yanına gelir ve onuna birlikte ağlamaya başlarlar, fakat trollün gözyaşlarını kimse dindiremez.

Haydi herkes rüyalarını anlatsın kendi bloglarinda ben başlıyorum

Bugün rüyamda çok garip ama bir o kadar da tatlı bir rüya gördüm. Metal Family izleyenler ve bilenler bilir Glam ile Victoria evliler. Glam bir maça gidiyordu.Arkada siyahi bir tane kadın vardı ve Glam'a aşıktı. Kız Glam ile olabilmek için onu takip etmişti ve Glam için galiba bir aşk mı ne ilacı yapmaya gitmişti (BDJCJSJXJSKXJDJ) Ondan sonra Vicky (Victoria) bunu fark edip kızı engellemeye çalıştı (döverek) ve elbette engelledi sonra Glam ile bir parka gittiler ve bu konu hakkında konuşup gülüştüler. Kız arkalarından sinsice bakıp gitmişti. #rüyagünlüğüm

"Senin omuzların benim yüklerimi sirtlayamaz."

-Şarkılar Sokaklara Ait

"Tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar;

Ya bir insan bir yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir."

Kozadaki kelebek hikayesi

Bir gün, adam ormanda gezerken bir kelebeğin kozasından çıkmaya çalıştığını gördü. Kozasındaki küçük delikten çıkmaya çabalayan kelebeği saatlerce izledi. Sonra adam, kelebeğin kozadan çıkmak için çabalamaktan vazgeçtiğini, gücünün kalmadığını düşündü. Kelebeğe yardım edeyim de kolayca çıksın diye düşündü ve kozadaki deliği daha rahat çıksın diye büyüttü.Bu sayede kelebek kozasından kolayca çıkabildi. Fakat çıkmaya daha hazır değildi, bedeni hala kuru ve kanatları buruş buruştu. Adam, kelebeğin gücünü toplayıp, kanatlarını açıp, uçacağını düşünüyordu. Ama Kelebek kozasından zamanından önce çıkmıştı. Ne kadar çabalasa da uçamadı ve buruşmuş kanatlarıyla yerde sürünmeye devam etti. Adam iyi niyetli bir şekilde kelebeğe yardım etmeyi istemişti ama bilmediği nokta; kelebeğin kozadan çıkmak için çabalaması, bedenindeki sıvının kanatlarına gitmesini ve bu sayede doğru zamanda kozasından çıktığında uçabilmesini sağlayacaktı. Hayat akarken sarf edilen çabalar, uğraşlar bizi hayatımızdaki bir sonraki adıma hazırlar,  gerekli güce ulaşmayı sağlar. Kendi kanatlarınızla uçmak isterseniz emek vermeniz, zorluklarla mücadele etmeniz gerekir.  - alıntı -

Varlığımdan ne anlıyorum? Bir gün gelecek ve sanki hiç yaşamamış gibi ölüp gideceğim.

Oysa kara yalnızlığımdı kırmızı gülleri solduran.

Bir çeşit acıydı göz torbalarımı boşaltan.

Ne geceye yıldız var, ne bahtsız şehrime bir kervan.

Garip gönlüm bu dünyaya el veda. Ölüme çokca merhaba.

Gözlerimde yaşamanın verdiği yorgunluk,

İçimde verdiğim savaşın harabe izleri var.

Kollarımda geçmişten kalan sigara izmaritleri,

Kalbimde geçmeyen yara izleri var.

Kalp dursa, aklımız teselli verir yaşamaya güneş bile varmazdı yaşadığım bu bahtsız zamana.

Çiçekler bile istemez altında yatan toprak olmayı.

Garip gönlüm bu dünyaya el veda. Ölüme çokca merhaba.

Oysa toprağın altında olmayıp da, yaşayan ölülerden farkım yok.

Onlarca insan geçiyor etrafımdan,

Yalnızlığın darbe vurduğu tek münzeviyim.

📜Zaten hayat dediğimiz bu kapalı dairenin asıl mucizesi, alışmak değil miydi? "En sevdiğimiz mahlukları bile kaybetmeye alışmıyor muyuz? Günlerce, aylarca, senelerce görmemeye, mutlak, kat'î bir gurbet içinde yaşamaya alışmıyor muyuz?…✨

~Ahmet Hamdi Tanpınar, Hikâyeler

Her gün işe gidiyorsun. Akşamları erken uyuyorsun ve bunun karşılığında aldığın tek şey koltuk takımı. Gerçekten acınası bir durumdasın. Mobilya satın alırsınız. Kendinize dersiniz ki, bu hayatım boyunca ihtiyaç duyacağım son kanepe. Kanepeyi alırsınız ve sonraki birkaç yıl boyunca, hangi işiniz ters giderse gitsin, en azından, kanepe sorununuzu çözmüş olduğunuzu bilirsiniz. Sonra aradığınız tabak takımı. Sonra hayallerinizdeki yatak.. Perdeler. Halılar. Sonra o güzel yuvanızda kısılıp kalırsınız. Bir zamanlar sahip olduklarınız artık sizin sahibiniz olur. Biz televizyon izleyerek, milyonerler, sinema tanrıları, rock yıldızları olacağımıza inanarak büyüdük ama olamayacağız. Hepimiz heba oluyoruz. Bütün bir nesil benzin pompalyor, garsonluk yapıyor ya da beyaz yakalı köle olmuş. Reklamlar yüzünden araba ve kıyafet peşindeyiz. Nefret ettiğimiz işlerde çalışıyor, gereksiz şeyler alıyoruz. Bizler tarihin ortanca çocuklarıyız. Bir amacımız yok; ne büyük savaş ne de büyük bir buhran yaşadık. Bizim savaşımız ruhani savaş. Ve bunalımımız kendi hayatlarımız..

Dövüş Kulübü - Chuck Palahniuk