Birini həddindən artıq sevəndə sonda ya onu itirirsən, ya da özünü.

Sizi həqiqətən sadəcə siz olaraq sevən birisi heç zaman mövcud olmayacaq. İnsanlar ya çıxarları üçün ya da mərhəmət hissinə görə qayğı göstərir və buna sevgi deyirlər.

Just me and myself.

İndiyə qədər yaşanılan və yaşanılmayan hər şəyi və hər kəsi boş verib sadəcə müəyyən dostlarla uzun bir səyahətə çıxsaq, ya da ən bəsitindən saatlarla çay içib söhbət etsək, heç bir problem qalmaz.

reblog and make a wish! this was removed from tumbrl due to “violating one or more of Tumblr’s Community Guidelines”, but since my wish came true the first time, I’m putting it back. :)

Sertab Erener bir mahnısında "Bir gülü kurutur, kurursa unuturum" deyir. Mən o gül qurumasın deyə çox çalışdım, amma sonra anladım tək tərəfli çabayla heç nə alınmaz. Tək tərəfli sevgi, tək tərəfli çaba və bir çox qarşılığı olmayan hislər insanı yorur və axırda isə o gülü qurutmaq məcburiyyətində qalırsan. O gül artıq qurusa da olar, qurumasa da. Gül belə susuz qalanda üz döndərir, boynun bükür, solur. Sevilməyən insan niyə üz döndərib unudub gedə bilmir?

Bir gecə də olsa, qal yanımda

Bəlkə, ağrılar çıxdı canımdan

Seni severken kendime nefret ettim.

Xatirələri unutmağın tək çarəsi mərmi.

Biz uzaqlaşdıqca gözlərimiz qovuşmağa tələsir

Bəzi anlar olur ki, elə bir nöqtəyə gəlirsən ki artıq heç nə sənə maraqlı gəlmir, heç nə hiss etmirsən; nə kədər, nə də sevinc. Boşluqdaymış kimi. Hər şey: ətrafındakı dostluqlar, sevgilər, saxta gülümsəmələr, əldə etdiklərin ya da çabaladıqların, hisslərin, düşüncələrin, sevdiyin şeylər mənasını itirir. Bundan əvvəl yaşadıqların və sonra yaşayacların sənin üçün əhəmiyyət daşımır. Həmin an nə etməli olduğunu bilməmək və insanların içində görünməz və tənha hiss etmək çox bərbat bir hissdir.

Söyle nefesim, söyle anlat ona

Dokunmadı ellerim asla başkasına

yani ne bileyim, keşke duvar falan yumruklasaydım. sarsıla sarsıla ağlasaydım. bağırsaydım. diz çökseydim hatta ama hiçbir şey olmamış gibi kalkıp yürümeseydim. keşke yapmasaydım bunu. sakinlik öldürüyormuş bir yerden sonra.

Hər şey olduqca qaydasındadır, bir o qədər dağınıqdır. Mən çox yaxşıyam, bir o qədər deyiləm. Çox gülürəm, bir o qədər pis oluram. Hər şeyi qaydasına salıram, bir o qədər hər şeyi toparlaya bilmirəm. Bəzən çox güclü, hər şeylə mübarizə apara bilərmiş kimi hiss edirəm, bəzən isə ən gücsüz, zəif mən oluram. Bilmirəm, bəzən anlamıram özümü, insanları, olanları. Sanki zaman həm çox tez keçir, həm də dayanıb. İki fərqli insanı eyni anda yaşamaq kimidir.