Hay momentos en los que no me siento amada por Dios, ni por nadie.
Y me siento sola.
Me di cuenta de este pensamiento ayer al revisar el blog. Pensé: tengo que cambiarle nombre, porque estoy mintiendo.
Y luego entendí que es normal no tener siempre esa sensación de paz y amor pleno con Dios. Que es normal a veces dudar de Sus promesas, de Sus tiempos, de Su voluntad. En medio de los problemas, de las dificultades, de la incertidumbre, del sufrimiento, es normal pensar que nadie me quiere y que estoy sola ante los ataques.
Y aunque me sienta abandonada, y totalmente olvidada, Dios me sigue amando.
Cuando no veo absolutamente nada, cuando nada tiene sentido a mi alrededor, cuando todos se han ido, Dios sigue ahí amándome.
Me ama a mi, con mis defectos, con mis pecados, con mis quejas y mis dudas. Me ama a mi con mi físico, con mis pensamientos, me ama tal y como soy. También cuando yo no me quiero a mi, y no le quiero a Él.
"En esto consiste el amor: no en que nosotros hayamos amado a Dios, sino en que él nos amó y envió a su Hijo para que fuera ofrecido como sacrificio por el perdón de nuestros pecados." 1 Juan 4:10
Este último periodo estoy llena de dudas, me enfado continuamente con Dios por como hace las cosas y por Sus tiempos que son para mi siglos de espera inútil.
Me enfado con Dios porque no cumple con mi plan, con mis ideales, con mis expectativas.
Me enfado con Dios porque a lo mejor me prometió algo, y como aún no me lo ha dado, Él es malo.
Me enfado con Dios porque me siento sola y porque no me siento amada.
Pero Él está ahí amándome.
Y me enseña que no importa lo que opina la gente, cuántas amistades tengo, si mi marido es más o menos cariñoso, si en mi trabajo me valoran o no. Lo que importa es que Él está conmigo y que Él está enamorado de mi.
Me cuesta mucho verlo, dudo mucho, pero me acuerdo de esa oveja que, sola, perdida, Él fue a rescatar. A mi me rescata todos los días.
Cada día cuenta. Haz cosas de las que sentirte orgulloso pasen los años que pasen. Cada día cuenta, cada día que me levanto y tomo la fuerza de voluntad y salgo ahí afuera ... cada amanecer bendecida por los rayos cósmicos. Buenos días. Despierta, despierta ... Dónde estoy? ... Dónde estoy? ... En la otra dimensión ... en la otra dimensión ... despierta ... despierta ... conmigo ... conmigo
no me siento querida… deberia irme? no es como q no lo ame, es solo q no me llena. me comento algo y esperaba q lo solucionariamos juntos, pero no me volvio a hablar del tema. soy la unica q lo menciona. entiendo q pueda estar ocupado, pero yo soy un individuo tb. tal vez tengo mas tiempo libre q el, pero con mucha mas razon es q necesito q hablemos… pero el sigue sin decirme nada… y yo ya no se q hacer… quiero darle espacio para aclarar su mente, pero mientras tanto no puedo hacer mas q llorar al pensar q hay una minima posibilidad de q me deje. me va a dejar? entonces pq no lo hace ya… me dan ganas de dejarlo… a el lo amo mucho mas de lo q me ama el a mi aunq yo me amo mas de lo q lo amo a el… eso es lo q el no sabe. me esta perdiendo. asi, dudando, esta queriendome hacer alejarme de el. dios puede q se sienta igual ahora q lo pienso… pero el es el mas grande y poderoso, como lo puedo siquiera comparar conmigo? al caso… angel no me ama. y si lo hace, no me lo demuestra. y si lo hace, no lo veo. el sabe cual es mi lenguaje del amor. se lo he dicho. me dice de recordarselo, pero q le voy a recordar? q hagamos cosas juntos? q me preste atencion? q me hable? lo q quiero es q el tb quiera hacer algo conmigo, quiero q me escuche, igual q quiero escucharlo a el. si no quiere nada de eso, q se supone q haga? no le puedo reclamar nada… entonces debo dejarlo. no quiero cambiarlo. ya dije mis exigencias y creo haber negociado con el y aclarado q es lo q ambos queriamos. requiero de muchos cariño y y afecto. ambos estamos en las mismas y nos sentimos horrible de no poder tocarnos. tal vez hasta se sienta el peor q yo. no… tal vez no, el se siente fatal pq no podemos estar fisicamente juntos. pero en ese caso pq no me deja. dicen q es mejor dejar a la persona q amas si no eres feliz con ella… sera q el me ama mas por no querer dejarme ir aunq se sienta mal? no lo se… es la primera vez q pienso en esa posiblidad. pero no… no es asi. el solo le cuesta dejar ir a las personas. no soy la unica. le cuesta dejar ir a cualquiera. no soy especial. nunca lo fui y nunca lo sere. se me olvidaba q solo yo se como amar y cuidar de mi misma. nadie lo puede hacer en mi lugar. el me hizo pense q si… mintio, verdad? y si no es eso, y si de verdad esta confuso como lo podria estar cualquier ser humano, soy yo la q esta sobrepensando y siendo una engreida… como si fuera la mejor del mundo. como si supiera amar mejor q nadie. pero que le hago? son mis sentimientos. asi me siento. traicionada de nuevo. porque pensaba q me amaba en serio asi como me estoy arriesgando a todo por estar con el. no me importa gastar todo mi dia con tal de poder escucharlo decirme un solo tq… sera q exagero? entonces pq me enojo? si solo le digo q me lo diga el me lo dira. si le insito en q es en serio, seguro me escuchara… a no ser q tenga sus razones, right? joder, q es esto? pq es q complico siempre las cosas? pq hablo tanto? deberia solo cerrar la boca y dejar de tomarlo todo personal. sin llorar y calmada t ves mas elegante… no dejes q esto t afecte. quierete mesh. estas bien sin el. estoy bien. solo me necesito a mi. y si quiere acompañarme en mi aventura y compartir su vida conmigo adelante y si no sera una pena pero me hare bi y seguire haciendo el estupido hasta q me harte de ello o seguire mejorando como mujer y tendre exito en lo q sea q haga. eso es todo… quiero ser feliz.
Por tercera vez, Jesús pregunta a Pedro; «¿Me amas?» Pedro, entristecido porque Jesús le preguntaba por tercera vez si lo amaba, le responde: «Señor, tú lo sabes todo, tú sabes que te amo.» (Jn 21,15-19)
¡Dichosos los que viven la confianza de la fe, porque ellos verán a Dios! ¿Cómo lo verán? No en una visión, sino como María, que, siempre atenta, «guardaba todas las cosas en su corazón» y veía a Dios con una mirada interior.
Aquell que tinc al davant…//The one in front of me…//El que está frente a mí…
✨✨Mira’t a qui tens al davant com un germà molt estimat, perquè Déu estima com un fill a l’ànima, a tota ànima, encara que estigui vivint en un cos. Ell no mira els defectes, Ell sap que cada ànima té bones virtuts i que els defectes son com si un vestit meravellós immaculat s’hagués embrutat interactuant amb la matèria. No per això s’ha de llençar el vestit.., es pot rentar i deixar-lo igual que…