2988 Paint it black

Er gebeuren wel eens dingen waarvan je je afvraagt, waarom doet iemand dat? Een tijd gelden werd de regenboogvlag van de Grote Kerk naar beneden gehaald en even later sneuvelden er ook twee regenboogvlaggen in Zaanstad. Nu is Monnickendam weer aan de beurt. De fleurige regenboogbankjes tegenover het gemeentehuis zijn zwart geverfd.  No colours anymore, I want them to turn black. Ik kan me niet…

View On WordPress

Empty seats.. #goodmorning #goedemorgen #gutenmorgen #bonjour #bongiorno #buenosdias #bench #benches #bankjes #garden #tuin #gardeninspiration #tuininspiratie #nature #natuur #lovephotography #photography #photographer #fotografie #fotograferen #outside #buiten https://www.instagram.com/p/CjZx1wsDt8S/?igshid=NGJjMDIxMWI=

wachten op de liefde van je leven op utrecht centraal en dan een van je allerliefste oud-huisgenootjes en vriendinnen tegenkomen die je maar twee of drie keer per jaar ziet

Nu en later, wachten... / Now and later, waiting... by Janneke Booister Via Flickr: Watercolour on Arches Grain Fin 300 g/m2. 

Colours used are French Ultramarine, Winsor Violet (dioxazine), Raw Sienna, Winsor Yellow, Burnt Sienna, Vandyke Brown, Sepia; all Winsor&Newton Professional. 

Paper size 28 x 26 cm, available (Contact me) 

My own reference. 

Het verhaal van deze aquarel is beschreven in mijn blog / The story of this watercolour is written in my blog jannekesatelier.blogspot.com/

that steel bench

iron metal painted blue

where you enjoyed

my body

without my permission

I had previously told you

it was forbidden

but you didn't let that stop you

-

dat stalen bankje

dat ijzeren metaal met blauwe verf bespoten

waar jij toen hebt genoten

van mijn lichaam

zonder dat ik toestemming gegeven had

en sterker nog

ik had het je verboden

maar dat hield jou niet tegen

Wandelen in het Savelsbos

De paden op

De paden op, de lanen in, vooruit met flinke pas
Met stralend oog en blijde zin
En goed gevulde tas
De Zonne lacht ons vrolijk toe
Ons groet der vooglenzang…

Terwijl ik over de Romboutsweg been, bekijk ik nog even op de wandelkaart van Staatsbosbeheer waar de grafheuvel precies te vinden is, daar wil ik namelijk als eerst heen. En aangezien ik niet van plan ben de voorgestelde route te volgen -daar houd ik niet van- en de wandeling ben aangevangen bij een zelf gekozen vetrekpunt is het verstandig de situatie even rustig te overzien. Zoals de kaart doet voorkomen moet ik eenmaal in het bos noordwaarts en kan ik gewoon het pad volgen. Wel opletten dat ik de Henkeput, een mysterieuze artificiële diepte, niet voorbij loop.

Ingang van de Steinberggroeve.

Direct als ik het Savelsbos betreed, stuit ik op de ingang van een in onbruik geraakte mergelgroeve. Helaas is de mijn afgesloten. Meer dan een foto zit er dus niet in. Ik kijk, klik en zet de wandelpas weer in. Het is stijgen en dalen.

Het Savelsbos

Het Savelsbos is een hellingbos dat zich gevormd heeft op een heuvel van kalksteen en grind. Op diverse plekken wordt de heuvel doorkruist door droogdalen ofwel grubben. Doordat de bodem boven op de heuvels armer is dan die in de dalen is de vegetatie in het bos zeer gevarieerd. Vooral de dalen zijn indrukwekkend begroeid. Maar niet alleen de begroeiing maakt een bezoek aan het Savelsbos de moeite waard. De historie van het bos is minstens zo interessant: grafheuvels uit de bronstijd, diverse eeuwenoude kalksteen groeves, een monumentale grindgroeve, de Henkeput, prehistorische vuursteenmijnen en het een Neolithische werkplaats. Een historische hotspot dus. Maar dan een die je ongestoord kunt bekijken, want veel bekijks trek het, vreemd genoeg, niet; ik liep er nagenoeg alleen.

De gereconstrueerde bronstijd grafheuvel

Ondergrondse praktijken

De grafheuvel bleek een reconstructie, daar was ik snel op uitgekeken, maar de overige bezienswaardigheden waren meer dan de moeite waard. Per abuis, ik weet niet of ik een officieel pad heb gevolgd, ontdekte ik in de buurt van de Henkeput een soort grot. Het bleek, ik zocht het op, de Abri van Rijckholt. Net als de Henkeput wijzen krassen in het gesteente erop dat het door mensenhanden is gemaakt. Wanneer is niet helemaal duidelijk. Al vertonen de haksporen in de abri veel overeenkomsten met die in de Neolithische vuursteenmijn, mijn volgende bestemming, verderop.

De Henkeput.

De Abri van Rijckholt

Terwijl ik op het bankje voor de ingang koffie uit mijn thermosfles nip, mijmer ik over hoe het er zo’n 5000 jaar geleden in het Savelsbos aan toe ging. Gezien de enorme berg vuursteen en de rondslingerende afslagen moet het er een drukte van jewelste zijn geweest.

Een enorme hoeveelheid verzameld vuursteen op het ‘Gand Atelier’ voor de vuursteenmijn van Rijckholt.

Als de koffie op is, maak ik me klaar voor het laatste stuk van de wandeling. In de buurt van Moerslag moet nog een groeve zijn.

…Daarom vooruit en inde maat
Zo netjes als ’t maar kan
Nu ’t eensgezind en ordlijk gaat
Heeft elk plezier er van
Tra-ta-ta-ta bom, bom, tra-ta-ta-ta bom, bom
Heeft elk plezier er van.

Zelf wandelen

Zin om zelf te wandelen in het Savelsbos. Bekijk hier de wandelroute door Savelsbos van Staatsbosbeheer.

Bewegen als een robot op de muziek. Als de muziek stopt moeten we stoppen, nadenken over een andere robotbeweging en deze vervolgens doen.

We leerden STOP-DENK-DOE. Kunnen stoppen en reflecteren over je eigen gedrag en handelingen is super belangrijk. De draakjes snappen nu waarom we een STOP-DENK-DOE bankje hebben in de klas en kunnen de bewegingen al heel goed.

im barely a person in the eyes of employers i have no bankj account no id no social security card

Beloftevol!

dinsdag 4 april 2023

De kersenboom staat helemaal in bloei en het gonst daar dat het een lieve lust is.  Hopelijk gaat de aangekondigde nachtvorst voor de twee volgende nachten geen roet in het eten gooien.  

Het kriebelt bij Luc om de tomaten-zaailingen te gaan verspenen.  Het tafeltje is in elk geval klaar om hen te ontvangen! Maar het is nog een beetje koud ... slechts 4°!  Het is zonnig, jawel.  Maar een stevige Noordenwind zorgt er voor dat het erg onaangenaam aanvoelt.  

Xena is jarig vandaag.  Volgens haar boekje zou ze 9 jaar worden.  Maar wij vertrouwen die boekjes niet meer.  Keer op keer krijgen we te horen bij problemen met onze ‘oudjes’ dat ze vermoedelijk ouder zijn dan wat hun boekje vertelt. In elk geval trakteerde ze haar zus Pipa op een heerlijk gedroogd konijnenoor.

De ligbank voor de honden in het hoekje van de gaanderij heeft kortere pootjes gekregen.  Pipa, die ongeveer 10 jaar zou zijn, kreeg een beetje moeite om er op en af te geraken.  Dat viel ons nooit op omdat er toen nog een lager bankje tegenaan stond.  Pipa ging inderdaad via het lagere bankje naar het hoogste deel.  Maar we verwijderden dat lagere bankje, nu er nog maar twee honden zijn.  En nu blijkt dat Pipa toch wat moeite heeft.  Dus, ok, pootjes 15 cm ingekort.  

De koude start van deze week zou, volgens de voorspellingen, tegen het Paasweekend terug veranderen naar en aangenaam lenteweertje.  Hoop doet leven!

Malbun - Schwende/Appenzell (Zwitserland)

Woensdag 3 t/m donderdag 4 augustus

Vandaag neem ik weer afscheid van Liechtenstein. Ik heb er echt prachtige wandelingen mogen maken en heb in vier dagen (oktober meegerekend) bijna al het natuurschoon van het hele land gezien 😂. Ondanks de compactheid, heeft het toch veel te bieden, alle wandelingen rondom de stadjes heb ik bijvoorbeeld nog niet verkend, waaronder de 75 kilometer lange Liechtensteintrail. Ach, er is zo nog een reden om een keer terug te keren 😉.

Nadat ik alles ingepakt heb loop ik nog even langs de tourist information om op wifi mijn vervolgstap uit te zoeken. Ik ben er snel uit dat ik naar Appenzel ga, het gebied wat net aan de andere kant van de grens in Zwitserland ligt. Ik lees op internet dat er mooie routes lopen naar de 'Ebenalp' en naar het meer 'Seealpsee'.

Ik arriveer rond een uur of twee op een gratis en leuke camperplaats in het plaatsje Schwende. Het is, vind ik, te laat om nog een wandeling te gaan starten. Bovendien wil ik eerst uitzoeken waar ik precies naartoe wil lopen. Ook is het erg warm en benauwd vandaag 🥵.

Vlakbij de camperplaats stroomt een beekje. Wanneer ik daar langs wandel zit er een jongeman op een bankje die net uut het water is gestapt. Het blijkt een Spanjaard te zijn die luistert naar de naam Guim. We raken aan de praat en op zijn advies spring ik een uur later ook in het ijskoude water 💪🏻😀. Heerlijk! Even goed afkoelen.

Guim gaat morgen ook de bergen in en is net als mij pas vandaag gearriveerd. Hij blijkt overigens al vijf jaar onderweg te zijn en heeft alle hoeken van de wereld gezien samen met zijn broer. Zijn broer is inmiddels weer terug in Barcelona waar ze vandaan komen. Ook Guim gaat terug, begin september gaat hij voor een project aan de slag. Wanneer ik vraag hoe hij tussentijds zijn reis bekostigde, blijkt hij af en toe in een circus gewerkt te hebben. Of hij nu werkte als clown 🤡, acrobaat of iets met de techniek deed begreep ik niet helemaal, ondanks herhaaldelijk vragen. Ook maakte hij samen met zijn broer vele Ukelele's die ze verkochten aan mede-reizigers. Zijn broer is violenbouwer dus ze wisten goed hoe ze een muziekinstrument moesten maken. Guim is van origine leraar en heeft ook nog even voor de klas gestaan, maar de hunkering naar vrijheid lonkte. En nu net als ik bezig aan zijn laatste maand.

Ik krijg via een Duits gezin een kaart van het berggebied waar we willen wandelen. Ik nodig Guim uit om onder het genot van een wijntje een route uit te stippelen en verder te kletsen over de reizen die we beiden hebben gemaakt.

Ik ga uiteindelijk op tijd naar bed, want ik wil morgen voor het al te warm wordt zijn gestart. Ook Guim vertrekt vroeg, maar we besluiten om niet samen op te trekken. Hij wilt namelijk naar de top en dat lijkt mij wat ver met de verwachte temperatuur van 33 graden 🥵.

Het duurt even voor ik in slaap raak. De autoweg is dichtbij en er wordt behoorlijk veel gereden voor een uiteindelijk iets verderop doodlopende weg..🤔.

Om half zeven gaat mijn wekkertje, sta ik op en maak ik mijn klaar voor een mooie wandeling. Voor het zover is maak ik mijzelf wakker door even met mijn voeten in het ijskoude water van het beekje te gaan staan en mijn gezicht te wassen. Nu ben ik tenminste klaarwakker 😀💪🏻!

Mijn eerste stop is bij de kabelbaan, hier kan ik even naar het toilet en nog wat informatie navragen. Vervolgens loop ik in drie kwartier naar de Seealpsee. Wat een steile klim is dat! Ik ben inmiddels wel wat gewend en ondanks dat dit stuk een geasfalteerde weg is, is het bizar steil. 

Helemaal bezweet kom ik bij het meer aan, wat echt prachtig is. Het eerste wat ik doe is naar het eilandje in het meer lopen, mijn bikini aan en het meer in! Ook dat lucht op en koelt lekker af. Het is overigens warmer dan het beekje bij de camperplaats 😉.

Ik kan er weer tegenaan, op naar de Ebenalp met een tussenstop bij de Altenalp hut. Wanneer je denkt het steilste stuk gehad te hebben...krijg ik nu op een rotsachtig pad, in volle zon, een stijging van maar liefst 42% voor de kiezen...😵alsof je bijna recht tegen een muur aan loopt. Ik heb nog nooit zo lang over slechts een paar kilometer gedaan. Wat was dat pittig! Gelukkig zie ik de Altenalp hut en kan ik hier gelukkig even een drankje drinken en mijn waterflessen bijvullen bij een bron.

Tijdens deze pauze raak ik in gesprek met een mevrouw uit Australië, Jacqueline en een Duitse vrouw, genaamd Gaby.  Jacqueline gaat met haar man volgende week nog door naar IJsland. Laat ik daar nou net drie keer al zijn geweest 😊. Ik geef ze nog wat tips en wens ze verder een hele fijne reis.

Ook ik kan er weer tegenaan. Ik loop nu naar de Ebenalp. Onderweg kom ik overigens best veel mensen tegen die de kabelbaan naar boven hebben genomen en terug naar beneden wandelen...misschien was dat een slimmer idee met deze temperaturen 😂.

Anyhow, dit stuk tot de Ebenalp is beter te doen, onderweg zie ik nog een toffe lunchspot met uitzicht op het meer.

Op de Ebenalp heb ik een 360 graden uitzicht. Wat mooi!

Vanaf de Ebenalp loop ik verder via Wildkirgl, een grot en kerkje, naar de oudste berghut van Zwitserland 'Aechser'. Een prachtig oude hut doemt voor me op. Magisch hoe dit in de bergwand is gepositioneerd.

Na een korte stop loop ik via een pad, deels door bos en in schaduw van de bergen, terug naar de camperplaats in Schwende. Ik heb een mooie wandeldag gehad, maar weer zooo warm. Binnen een half uur lig ik weer af te koelen in het beekje. Echt ideaal zo een min of meer 'privé- zwembad' 😉.

Ik doe de rest van de middag niks meer. Begin van de avond loop ik nog even richting de kabelbaan omdat ik daar vanmorgen wifi had, maar helaas 20 minuten voor niks gelopen. De wifi doet het opeens niet meer...

Terug bij de auto is Guim ook net terug van zijn wandeltocht. Je hebt altijd baas boven baas...😂 ik vond dat ik met ruim 15 kilometer al mijn best had gedaan, maar hij heeft er 19,5 kilometer opzitten en is net als ik ook super moe maar voldaan.

Ik wens hem een fijne avond en kruip mijn bed in. Ik val als een blok in slaap 😴. Morgen gaat hij waarschijnlijk ook weer verder, net als ik.

daar zat ik dan,

op het houten bankje tegenover de markthal. Lelijk gebouw eigenlijk he?

Ik liep een beetje vast tussen wat ik wilde, had en zou kunnen hebben. Eindeloze scenario’s speelden zich af in mijn hoofd. Scenario’s waar in ik altijd gelukkig was, want dat is wat we willen, toch?

Na het eindeloos staren in de verte realiseerde ik mij dat het uiteindelijk alléén maar scenario’s zijn. Het is simpelweg wat we willen dat er gebeurd. Ik leef nog niet zo lang op deze aarde, maar kan je wel vertellen dat er bijna nooit is gebeurd wat ik wilde.

Het gras lijkt altijd groener aan de overkant. Mijn gras was gewoon niet meer groen omdat ik was gestopt met wateren. En er is niets of niemand die mij compleet gaat maken, als ik negen van de tien keer mijzelf vergeet.

Sometimes you just gotta go nuts... 🤪 #bench #squirrel #bank #bankje #eekhoorn #woodcraft #houtsnijwerk #outandabout #nature #natuur #outdoor #buiten #lovephotography #photographer #photography #fotografie #fotograferen https://www.instagram.com/p/CnmpVeuj4lL/?igshid=NGJjMDIxMWI=

#bankje https://www.instagram.com/p/Cp-NWG4ISmnr7BlK4Fl10PLgarNq7H_wJ9kPyE0/?igshid=NGJjMDIxMWI=

Zondag 19 mei, 2024

Vandaag is een goeie dag, misschien komt het door het mooie weer, of de therapie die ik al 2 jaar volg. Hoe dan ook, de dag is goed. Ik ben deze blog ooit begonnen met het idee dat ik al m'n gedachtes zou delen in dagelijkse stukjes. Er zou gelachen worden, gehuild, soms, en iedereen zou zich herkennen in de beschrijvingen van de dagelijkse strijd van het bestaan als mens. In plaats daarvan heb ik een paar promo berichtjes geplaatst over nieuwe liedjes, en wat demo's die niemand luistert. Maar dat is oké, wat is er rijker aan voedingsstoffen dan de grond van een begraafplaats? Niets! Excuseer mijn matige poging tot poëzie, het wordt vast beter.

Maar goed, terug naar de dag, want dat is waar ik over wil schrijven. De reden dat ik hier nooit schreef was dat het me niet interessant genoeg leek om over oninteressante dingen te schrijven, maar ik kom er steeds meer achter dat de saaiste dagelijkse details van het leven me in kunst het meest pakken. Geef mij maar de dagboeken vol betekenisloze dagen van koffiedrinkende cafégangers, de b-sides over lange eenzame wandelingen gevuld met gedachtes die het album nooit hebben gehaald, geef mij maar een blog!

Oké, nu echt terug naar mijn dag. Ik wilde een e-reader halen bij de Mediamarkt bij Utrecht, Catharijne (support your locals), dus besloot er lekker heen te lopen. Voordat ik wegging, dacht ik, "misschien moet ik kijken of ze wel open zijn...", maar ik probeer af te komen van het neurotische drie-dubbel-checken wat ik m'n hele leven al doe, dus vertrok ik. In (matige) films voel je vaak bepaalde dingen al aankomen, door de manier waarop er naartoe wordt opgebouwd. Natuurlijk weet je als lezer door m'n opzet al dat de Mediamarkt waarschijnlijk gesloten was, maar hoe had ik het dan moeten verwoorden? Misschien maakt het niet uit, ik probeer hier geen spannend verhaal te vertellen over elektronica giganten en hun openingstijden, ik schrijf dit puur omdat ik nadruk wil leggen op het alledaagse van m'n eigen leven. Voor mijn gevoel zijn +/- 60% van alle dagen totaal betekenisloos; je loopt naar de Albert Heijn, je plakt je band, je zit in de zon, je kijkt een aflevering van Gilmore Girls, ze bakt een ei. Dit heeft mij veel te lang gedeprimeerd, maar niet langer! Ik begin er de laatste maanden de magie in te zien, misschien nog wel meer dan in het leven van de instagrammende reizigers die elke dag op een ander eiland zitten. Er zitten hier mensen op stoeltjes voor hun huis in Utrecht, Zuilen, en dat zitten ze al 40 jaar. Wat is hun verhaal? Wat hebben ze gezien? En waarom zit ik er niet naast? Ik heb toch niks te doen, de laatste tijd in ieder geval. Hoe dan ook, de Mediamarkt was dicht, die zag je niet aankomen, hè? Ik besloot door te lopen naar het Vlaamsch Broodhuys op de Voorstraat. Deze zit naast het coole café The Village, waar het altijd te druk is, dus zit ik vaak voor de bakker op het bankje een boek te lezen en half mee te luisteren naar alle goedgeklede mensen links van me. Niet dat ik niet goed gekleed was, maar ik neem niet de tijd om me écht goed te kleden, gewoon goed genoeg. Je hebt moed nodig om je écht goed te kleden, want als mensen zien dat je er effort in hebt gestoken, wordt het iets waar je op beoordeeld kan worden. Als iemand mij op m'n kleding beoordeeld kan ik gewoon zeggen dat ik gewoon aan had getrokken wat er over m'n stoel hing. Niet mijn schuld! Het nadeel hiervan is dat ik nooit echt mezelf laat zien (en dit gaat vaak verder dan alleen kleding, maar dat is voor een andere dag). Ben je liever een spook of een mens. Door een spook loopt iedereen heen, en als mens bots je soms tegen iemand aan. (ik beloof dat m'n poëtische uitstapjes beter worden, geef me even...)

Hoe langer ik op het bankje zat, hoe meer ik begon te denken aan deze blog en wat ik allemaal wil doen. Ik wil elke dag iets schrijven, ik wil het tegen niemand vertellen en na een paar weken bekendmaken dat ik al weken lang schrijf, ik wil te eerlijk zijn, ik wil door de stad lopen en denken en bij er thuiskomst over schrijven, ik wil eigenlijk gewoon meer schrijven, is waar het op neerkomt.

Zondagen, zoals vandaag, brachten vaak het slechtste in me naar boven. Er is iets zo leeg aan een zondag dat het me bevroor. De dag lijkt langer dan andere dagen, zonder enige vulling. Een beetje zoals een lege kamer groter aanvoelt, maar je kunt nergens lekker zitten; dat is zondag. Het fijne aan inspiratie is dat het leidt tot meer inspiratie, het verhelende aan nietsheid is dat het leidt tot meer van niks. En zo zat ik elke zondag op de bank, nergens zin in, maar ook geen zin om niets te doen. Elke seconde meer in mezelf verdwijnend, tot het 5 uur was en ik eindelijk iets te doen had; avondeten koken! De laatste paar zondagen ben ik iets anders gaan proberen, namelijk 'iets doen'! Het is voor mij een revolutionair concept dat je eigenlijk gewoon iets moet doen, voordat je weet wat je wil doen. Vorige week voelde ik de zondagse leegte aankomen, dus dacht ik; might as well fix my bike. Dus haalde ik bij de Action in Utrecht (support your locals) een flesje kettingspray en begon ik m'n fiets op te knappen. Voor ik het wist, was ik de badkamer aan het schoonmaken en mensen appjes aan het sturen om te vragen of ze samen wilden lunchen. Wat een concept! Het verbaast me soms hoe weinig ik weet over het omgaan met mezelf als mens. Waarom heb ik dit nooit op school geleerd? Dus, zit je thuis en voelt de dag als een grote lege kamer, begin dan gewoon iets te doen, en voor je het weet, vult de kamer zich met meubilair en versieringen. En mocht je dan de bank niet mooi vinden, verwissel 'm dan voor iets anders. Pak dan je e-reader erbij en ga lekker zitten.

Leiden - Het voorheen versteende Arsenaalplein, het plein aan de Witte Singel tussen de Groenhazengracht en de Arsenaalstraat, is met de tijdelijke groene inrichting een fijne plek geworden om te verblijven. Er staan nu vijftig 3D-geprinte verplaatsbare bloem- en boombakken van gerecycled kunststof met divers inheems groen, moestuintjes, bankjes en insectenhotels. Wethouder Ashley North (Klimaat, Mobiliteit en Financiën) opende gistermiddag het vernieuwde plein.  Ashley North, wethouder Klimaat, Mobiliteit en Financiën: “Het Singelpark wordt niet alleen groener, maar ook creatiever. De oplossing die is bedacht om het plein tijdelijk te vergroenen is duurzaam, tijdloos en bovenal heel leuk! Want door zelf de 3D geprinte bakken te verschuiven kan je zelf een stukje Singelpark creëren. Zo wordt ook het Singelpark op het Arsenaalplein een groene en unieke ervaring.” Arsenaalplein Het Arsenaalplein is onderdeel van de Singelparkroute, maar was erg versteend en weinig groen. Vanwege de ontwikkeling van de naastgelegen Humanities Campus de komende jaren, was het niet mogelijk om het plein een definitieve groene inrichting te geven. Om toch de aantrekkelijkheid en de kwaliteit van de deze plek te verbeteren, schreef de gemeente een prijsvraag uit voor een tijdelijke inrichting met verplaatsbaar groen. Eind vorig jaar koos een jury, bestaand uit de Vrienden van het Singelpark, omwonenden en de gemeente, het plan van Bureau Stoep tot winnaar. 100 procent gerecycled kunststof Het ontwerp van Bureau Stoep, in samenwerking met DZB, bestaat uit vijftig zeshoekige bakken van verschillende hoogtes. Onder tien bakken zitten wieltjes, deze kunnen handmatig door de gebruikers van het plein worden verplaatst. Aan zes bakken zit een bankje. De bakken zijn 3D-geprint en volledig van gerecycled kunststof, onder andere afkomstig van Leids afval. De biodiversiteit op het plein krijgt een impuls door de verschillende soorten inheems groen, insectenhotels en nest- en schuilgelegenheid voor egels en andere kleine dieren. Bureau Stoep werkte samen met DZB, die het beplantingsplan, het planten van het groen en het plaatsen van de bakken voor hun rekening nam. De speeltoestellen die al op het plein stonden, zijn op dezelfde plek blijven staan. Eén van de basketbalbaskets is weggehaald om plaats te maken voor het nieuwe groen.