Donderdag 23 mei, 2024

Ik heb vandaag de Fuji x100s digitale camera gekocht, en ik snap niks van de instellingen, maar hier is een foto van het spookje wat in m'n kamer hangt!

Wat een dag, ik ben te moe om veel te schrijven vandaag. Ik heb net twee afleveringen Doctor Who gekeken met een vriendin dus ik zit met m'n hoofd in de sterren. Morgen ga ik naar een soort blind date evenement genaamd Vlindertinder (iets in een vlindertuin, iets met single mensen, iets wat verder uit m'n comfortzone ligt dan een maan in een universum 131123 lichtjaren hier vandaan) dus ik ga slapen. Stel je voor dat ik morgen wallen heb, of iets anders imperfects. Dat zou een absolute ramp zijn!

test test

test ontvangen, all clear

Woensdag 22 mei, 2024

Gister heb ik niet geschreven, oeps. Komen er nu al scheurtjes in mijn dagelijkse dagboek schrijf idee? We zien het wel.

Ik was naar de kapper, altijd confronterend als jongeman met dunner wordend haar. Er is iets met de lampen bij kappers wat me niet beter laat voelen over mezelf. Ik snap dat ze moeten zien waar ze mee bezig zijn, maar moeten ze echt alles zien? Maar ik heb het overleefd, en ik heb ook alles geleerd de vriend en het kind van de kapster. (Die vriend had een klein drugsprobleem, maar dit ligt in het verleden. Hij is wel weer begonnen met blowen maarrrr niet zo veel hoor, is gewoon om rustig te worden!) Ik heb me wel eens stukken slechter gevoeld bij de kapper. In een van mijn donkerste periodes in m'n leven (20 t/m 26 jaar) ging ik naar de kapper en maakte ik haar wijs dat ik lead designer bij Netflix was (ik was werkloos), de sweater van m'n vriendin aanhad (ik was single) en een eigen appartement in Alkmaar had (ik woonde bij m'n ouders in Heerhugowaard). Ik vond mezelf zo onaantrekkelijk in de spiegel dat ik haar niet ook nog kon eens vertellen dat m'n leven een mislukking was. ahh, 2017... good times. Toen ik thuiskwam schreef ik het liedje 'Lying To The Hairdresser' die nooit uit is gekomen (want het was een erg matig liedje), en ik kan de recording ook niet meer vinden. Maar wel het artwork:

Naast een onbekend muzikant zijn maak ik ook nog indie games met een van m'n beste vrienden, onder de naam Bonte Avond. We zijn nu bezig met onze derde game en zijn aan het onderhandelen met publishers. We zijn in de luxe positie om te kiezen tussen twee fijne publishers! Het is de hel! Ik zie alleen maar wat ik niet kies, als ik voor iets kies. Ik heb zo veel stress.

Ik kom net bij de fysio vandaan en hij zei dat er veel spanning in m'n kaken zit. Vervolgens kreeg ik een massage. Altijd een beetje ongemakkelijk, want een massage is in essentie (vind ik) best fijn, maar je wilt het niet laten merken aan de masseur, want dan wordt het weird. Dus ik lig met ineengeslagen handen als een opgebaard lijk te proberen stiekem te genieten. Laatst had ik een 'echte' massage, voor ontspanning, zeg maar. En daar had ik precies hetzelfde probleem. Maar is het nut van een ontspanningsmassage niet juist genot en ontspanning? Ugh. Ik had er stress van, voor de eerste 15 minuten. Gelukkig gaf ik me daarna een beetje over en uiteindelijk voelde ik me als een pasgeboren baby'tje toen ik het pand verliet. Voor 't eerst sinds jaren irriteerde ik me ook niet door slechte autobestuurders, fietsers die opeens naar links gaan en de algemene vervelendheid van een drukke stad. Ik fietste rustig naar huis, m'n haren in de wind, not a care in the world.

hier is een demo die ik een beetje heb uitgewerkt!

het was m’n dertigste verjaardag en ik had gezegd “kom naar Utrecht dan neem ik jullie voor een keer echt uiteten” ik las in een selfhelp boek dat ik niet moet vergeten dat ik stil moet staan bij mn verjaardag dus daar zat ik in een restaurant vanavond bij het reserveren had ik aangeklikt bij “is er iemand jarig?” “ja ik” misschien om al m’n psychologen trots te maken misschien omdat ik stiekem wil dat iedereen voor me zingt en dat ik vind dat ik het verdien. maar ja wie zal het weten. ik niet hoe dan ook we zaten daar de pizza’s en salades kwamen eraan ik vroeg of ik een coca cola mocht ik wilde eigenlijk een fristi en ook al stond de ober er nog en kon ik het zeggen zei ik niks en ik dacht ik ‘het maakt niet uit’ de gesprekken gaan door ik hoor de helft maar ik heb twee oren ik denk een tijdje na over hoe dat kan dan zegt iemand ‘hey luister je wel’ ik zeg ‘tuurlijk en herhaal de juiste woorden die ik had gehoord om te bewijzen dat ik luister zoals het hoort’ ik doe alles goed en knik op de juiste momenten, oe ik heb geleerd te overleven niet zo zeer mezelf te wezen wie ik ben ik heb geen idee het maakt niet uit ik eet m’n bord leeg uit de keuken komt opeens een schaal met ijs erop en een vuurwerkstraal ze zingen hiep hiep hiep hoera ik voel me blij maar ik zie ze daarna volledig langs onze tafel lopen naar een joch van 10 op de schoot van z’n opa m’n zus zegt we weten dat je daar niet van houdt dus hebben we dat niet geregeld. ‘ik zeg gelukkig maar’ ik denk in mezelf ‘het maakt niet uit, stel je niet zo aan, je moet volwassen zijn’ maar diep vanbinnen wil ik een liedje en ijs met vuurwerk als m’n toetje ik doe alles goed ik lach op de juiste momenten, oe ik heb geleerd niet aan te stellen ik heb altijd soort van een verhoogde hartslag in sociale situaties maar het maakt niet uit soms denk ik zo erg zou het niet zijn als die auto nu gewoon doorrijdt maar het maakt niet uit ik heb laatst m’n fiets na yogales kapotgeslagen omdat de ketting eraf lag in de regen maar het maakt niet uit Ik doe alles goed ik zeg dat het goed gaat het als het moet ik weet precies de juiste houding om dit leven uit te houden wie ik ben ik heb geen idee het maakt niet uit ik eet m’n bord leeg

Maandag 20 mei, 2024

Ik heb vandaag:

Een museum bezocht

Een bod gedaan op de Fuji x100t digitale camera

Gegeten met old friends

Nog een bod gedaan op de Fuji x100t digitale camera

Met frustratie mijn telefoon weggelegd toen ik weer was overboden op de Fuji x100t digitale camera

Ik ga eind augustus voor twee weken naar Oostenrijk; wandelen, zitten in een huisje en een beetje lezen. Maar ik zou graag wat mooie foto's willen maken, iets wat ik super leuk vind om te doen. Maar daar heb ik wel de Fuji x100t digitale camera voor nodig, en ene Rick blijft me steeds overbieden. 525 is belachelijk, Rick! Die camera's zijn dat helemaal niet meer waard. grrr.

Anyway, ik lig nu in bed en ik ga straks slapen. Maar het was best een prima dag. Samen met vrienden van de middelbare school ging ik naar 'Fabrique des Lumières', een soort museum/experience iets in Amsterdam. Het was mooi, maar oude vrienden betekent vaak ook oude dynamieken. En oude dynamieken zijn met een reden oud; je hebt ze ingeruild voor nieuwe, fijnere dynamieken. Ken je dat? Je bent weer even iets meer jezelf van toen, en dat wil je niet zijn, dus er verschijnt een soort dubbel-slecht gevoel:

Ik voel me slecht

Ik voel me stom dat ik me slecht voel

Het eten was best lekker, we aten curry en de ober vroeg hoe spicy ik het wilde van 0-5. Ik zei "doe dan maar 4", en hij zei "weet je dat zeker? Ik vind 4 behoorlijk spicy en ik ben gekleurd". Ik voelde me wit wegtrekken want ik wist van mezelf dat ik 4 zou nemen, zelfs na deze zorgwekkende uitspraak. Ik had iets te bewijzen, want ik had als enige zonder moeite de spicy saus bij het voorgerecht veelvoudig gebruikt. Maar! Het eten was best te doen! Het was wel pittig, maar dit was niets vergeleken met de x3 spicy noodles die ik meerdere keren met vrienden als avondvullend programma heb gegeten.

Tijd om te slapen. Ik doe stiekem nog één laatste bod en hoop dat Rick de Fuji x100t digitale camera laat gaan.

Zondag 19 mei, 2024

Vandaag is een goeie dag, misschien komt het door het mooie weer, of de therapie die ik al 2 jaar volg. Hoe dan ook, de dag is goed. Ik ben deze blog ooit begonnen met het idee dat ik al m'n gedachtes zou delen in dagelijkse stukjes. Er zou gelachen worden, gehuild, soms, en iedereen zou zich herkennen in de beschrijvingen van de dagelijkse strijd van het bestaan als mens. In plaats daarvan heb ik een paar promo berichtjes geplaatst over nieuwe liedjes, en wat demo's die niemand luistert. Maar dat is oké, wat is er rijker aan voedingsstoffen dan de grond van een begraafplaats? Niets! Excuseer mijn matige poging tot poëzie, het wordt vast beter.

Maar goed, terug naar de dag, want dat is waar ik over wil schrijven. De reden dat ik hier nooit schreef was dat het me niet interessant genoeg leek om over oninteressante dingen te schrijven, maar ik kom er steeds meer achter dat de saaiste dagelijkse details van het leven me in kunst het meest pakken. Geef mij maar de dagboeken vol betekenisloze dagen van koffiedrinkende cafégangers, de b-sides over lange eenzame wandelingen gevuld met gedachtes die het album nooit hebben gehaald, geef mij maar een blog!

Oké, nu echt terug naar mijn dag. Ik wilde een e-reader halen bij de Mediamarkt bij Utrecht, Catharijne (support your locals), dus besloot er lekker heen te lopen. Voordat ik wegging, dacht ik, "misschien moet ik kijken of ze wel open zijn...", maar ik probeer af te komen van het neurotische drie-dubbel-checken wat ik m'n hele leven al doe, dus vertrok ik. In (matige) films voel je vaak bepaalde dingen al aankomen, door de manier waarop er naartoe wordt opgebouwd. Natuurlijk weet je als lezer door m'n opzet al dat de Mediamarkt waarschijnlijk gesloten was, maar hoe had ik het dan moeten verwoorden? Misschien maakt het niet uit, ik probeer hier geen spannend verhaal te vertellen over elektronica giganten en hun openingstijden, ik schrijf dit puur omdat ik nadruk wil leggen op het alledaagse van m'n eigen leven. Voor mijn gevoel zijn +/- 60% van alle dagen totaal betekenisloos; je loopt naar de Albert Heijn, je plakt je band, je zit in de zon, je kijkt een aflevering van Gilmore Girls, ze bakt een ei. Dit heeft mij veel te lang gedeprimeerd, maar niet langer! Ik begin er de laatste maanden de magie in te zien, misschien nog wel meer dan in het leven van de instagrammende reizigers die elke dag op een ander eiland zitten. Er zitten hier mensen op stoeltjes voor hun huis in Utrecht, Zuilen, en dat zitten ze al 40 jaar. Wat is hun verhaal? Wat hebben ze gezien? En waarom zit ik er niet naast? Ik heb toch niks te doen, de laatste tijd in ieder geval. Hoe dan ook, de Mediamarkt was dicht, die zag je niet aankomen, hè? Ik besloot door te lopen naar het Vlaamsch Broodhuys op de Voorstraat. Deze zit naast het coole café The Village, waar het altijd te druk is, dus zit ik vaak voor de bakker op het bankje een boek te lezen en half mee te luisteren naar alle goedgeklede mensen links van me. Niet dat ik niet goed gekleed was, maar ik neem niet de tijd om me écht goed te kleden, gewoon goed genoeg. Je hebt moed nodig om je écht goed te kleden, want als mensen zien dat je er effort in hebt gestoken, wordt het iets waar je op beoordeeld kan worden. Als iemand mij op m'n kleding beoordeeld kan ik gewoon zeggen dat ik gewoon aan had getrokken wat er over m'n stoel hing. Niet mijn schuld! Het nadeel hiervan is dat ik nooit echt mezelf laat zien (en dit gaat vaak verder dan alleen kleding, maar dat is voor een andere dag). Ben je liever een spook of een mens. Door een spook loopt iedereen heen, en als mens bots je soms tegen iemand aan. (ik beloof dat m'n poëtische uitstapjes beter worden, geef me even...)

Hoe langer ik op het bankje zat, hoe meer ik begon te denken aan deze blog en wat ik allemaal wil doen. Ik wil elke dag iets schrijven, ik wil het tegen niemand vertellen en na een paar weken bekendmaken dat ik al weken lang schrijf, ik wil te eerlijk zijn, ik wil door de stad lopen en denken en bij er thuiskomst over schrijven, ik wil eigenlijk gewoon meer schrijven, is waar het op neerkomt.

Zondagen, zoals vandaag, brachten vaak het slechtste in me naar boven. Er is iets zo leeg aan een zondag dat het me bevroor. De dag lijkt langer dan andere dagen, zonder enige vulling. Een beetje zoals een lege kamer groter aanvoelt, maar je kunt nergens lekker zitten; dat is zondag. Het fijne aan inspiratie is dat het leidt tot meer inspiratie, het verhelende aan nietsheid is dat het leidt tot meer van niks. En zo zat ik elke zondag op de bank, nergens zin in, maar ook geen zin om niets te doen. Elke seconde meer in mezelf verdwijnend, tot het 5 uur was en ik eindelijk iets te doen had; avondeten koken! De laatste paar zondagen ben ik iets anders gaan proberen, namelijk 'iets doen'! Het is voor mij een revolutionair concept dat je eigenlijk gewoon iets moet doen, voordat je weet wat je wil doen. Vorige week voelde ik de zondagse leegte aankomen, dus dacht ik; might as well fix my bike. Dus haalde ik bij de Action in Utrecht (support your locals) een flesje kettingspray en begon ik m'n fiets op te knappen. Voor ik het wist, was ik de badkamer aan het schoonmaken en mensen appjes aan het sturen om te vragen of ze samen wilden lunchen. Wat een concept! Het verbaast me soms hoe weinig ik weet over het omgaan met mezelf als mens. Waarom heb ik dit nooit op school geleerd? Dus, zit je thuis en voelt de dag als een grote lege kamer, begin dan gewoon iets te doen, en voor je het weet, vult de kamer zich met meubilair en versieringen. En mocht je dan de bank niet mooi vinden, verwissel 'm dan voor iets anders. Pak dan je e-reader erbij en ga lekker zitten.

Nieuw liedje uit: Doornroosje

Paar jaar terug schreef ik dit liedje in een een paniekaanval op de wc tijdens de Clean Pete kerstshow in Doornroosje, toen ik besefte dat Thijs Boontjes grappiger en knapper was dan ik. Spotify:

Alle andere platforms:

weer een demo op deze mooie woensdagochtend. was m'n raam vergeten dicht te doen dus misschien hoor je auto's en vogels en buurmannen

demotje

niemand leest dit blog dus ik ga er m'n demos op uploaden zodat ik later kan terugkijken wanneer ik liedjes heb gemaakt als een soort dagboek

Fiets gestolen

Ik was vroeg opgestaan om ‘even lekker een stukje te fietsen’ maar helaas was mijn fiets weg. Toen maar dit liedje geschreven:

Lyrics:

M'n fiets is gestolen natuurlijk is het jammer Ik wilde rondjes fietsen totdat de zon op kwam

Maar nu zit ik op de bank met mn laptop op m’n schoot Scrollend door marktplaats m’n budget is niet heel erg groot

Mountain bike, oma fiets, gister zat ik op een Batavus nu heb ik niets Ik pak straks de bus naar Utrecht Centraal en misschien dat ik m’n fiets wel ergens zie staan

Maar waarschijnlijk wordt ie nu zwart gespoten ik hoop maar dat ze goed voor ‘m zorgen M’n fiets is weg

John van Productie

ik deed mee aan een voorstelling en toen kwam iedereen vast te zitten in Groningen door ijzel, en ik voelde me geïnspireerd door john van productie toen hij de avond redde. (en dat werd een liedje)

Lyrics:

We zitten hier in Groningen vast In de Oosterpoort, de wegen zijn te glad Iedereen van de Clean Pete Kerstshow John, hoofd productie aan de telefoon

Het hele kerstkoor moet ook ergens slapen Hotels boeken, gitaren dragen Een lijst met wie morgen waar vandaan moet vertrekken John van productie gaat zorgen dat ’t gaat lukken

Hotel gevonden, kamers worden verdeeld Met z’n 2en op een hotelkamer want dat scheelt Normaal zou ik bang zijn dat iemand die met mij op 1 kamer moest veel liever bij iemand anders geplaatst zou zijn maar ik probeer minder van dat soort gedachtes te hebben want van zulke gedachtes zijn niet fijn

Groepen zijn eng als je jezelf haat Maar mensen zijn fijn als je ze binnen laat Elke keer als ik dat even niet meer zie Komt daar om de hoek, John van productie

In een bar met iedereen De muziek is kut, en de DJ praat er doorheen Maar het is leuk en john zorgt ervoor dat iedereen drinken heeft Ik voel me schuldig dat ik geen rondjes geef

Maar ik ben fucking skeer en drinken is zo duur Misschien moet ik zeggen dat ik het prima vind als ie me een tikkie stuurt Ik hoop maar dat ie me vergeeft dat ik 29 ben en de bar etiquette nog steeds niet weet

Teruglopend naar het hotel Het is glad op de weg, de lucht is donker blauw En nu lig ik in bed het is warm en cozy En voor ik slaap val denk ik: ‘thanks, John van productie’

Vast in Groningen, 5 sterren

⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️5 sterren in De Volkskrant voor de Clean Pete Kerstshow!

Super trots op Clean Pete en iedereen die deze shows mogelijk maakt.

En als je dan toch door ijzel moet stranden in Groningen op een zondagavond na een kerstshow, dan het liefst met alle mensen die meedoen aan deze show. blij om weer eens een schoolreisje meegemaakt te hebben

Also, check dit:

(Ik en Thijs zijn ondertussen helemaal oké)

Groetjes Mark

hallo welkom

Heb dit vooral aangemaakt om gewoon maar wat te schrijven en nieuwe dingen te delen als ik iets heb gemaakt.

Ik maak vaak liedjes en treed soms op. Spotify / Instagram