#Πουφ | Explore Tumblr Posts and Blogs

feggaroneira · 2 years

Text

Και ξέρεις τι.

Μερικές φορές σε σκέφτομαι ακομα.

Σε σκέφτομαι εκεινες τις ώρες που είναι όλα σκοτεινά γύρω μου.

Στις 3 το χάραμα, με τα φώτα όλα σβηστά.

Σε σκέφτομαι.

Σκέφτομαι αυτά που ζήσαμε.

Τα καλά.

Τα ωραία.

Μερικές φορές σε σκέφτομαι όταν πίνω.

Όταν μεθώ.

Σκέφτομαι πόσο πολύ σε αγάπησα και ποσο μου έλειψε το χαμόγελο σου.

Το γελιο σου.

Η φωνή σου.

Παράλληλα ομως σκέφτομαι και ποσο πολύ με πλήγωσες.

Σε πόσα κομμάτια έσπασες την καρδιά μου.

Πάτησες πάνω της και την έκανες χίλια κομμάτια.

Ήσουν γεμάτος υποσχέσεις.

"θα γυρίσουμε όλο τον κόσμο μαζί" μου είπες μια μέρα.

"Σε θελω. Νιώθω πολλά για εσένα" μου είπες μια άλλη

"είσαι τα πάντα για εμένα, δεν θέλω να σε χασω. Σε αγάπω"

"εμείς οι δύο θα ζήσουμε μαζί. Στο υπόσχομαι"

"Σε θελω στην ζωή μου. Σε αγαπώ. Σε αγαπώ"

Έλεγες και έλεγες και έλεγες.

Μεγάλες κουφιες κουβέντες που έκρυβαν ένα βάθος μέσα τους.

Ένα βάθος που προσπαθούσες να πλησιάσεις αλλά τελικά δεν τα κατάφερες.

Και έτσι διάλεξες το ψέμα.

Αλλά εγώ χαμογελουσα με την ψυχή μου γιατί νόμιζα πως ότι έλεγες το είχες δέσει κόμπο στην καρδιά σου.

Σε αγκάλιαζα σφιχτά με δάκρυα συγκίνησης, ίσως και λίγο πόνο, λες και ήξερα πως κάποια στιγμή όλα θα γίνουν ένα πουφ και θα εξαφανιστείς.

Που να ήξερα ότι όντως θα έφευγες;

Και έτσι όπως ήρθες ξαφνικα στην ζωή μου, έφυγες το ίδιο ξαφνικά χωρίς να πεις αντίο.

Τι έγινε; Τι άλλαξε; Γιατί;

Ερωτήματα που δεν θα απαντηθούν ποτέ.

Και έτσι κάποια στιγμή όλα αυτά που περιγράφω έγιναν ιστορίες.

Εκεί στο πουθενά.

Με άφησες.

Βρίσκοντας ηλιθιες δικαιολογίες για να κρύψεις την αλήθεια σου.

Έλα όμως που όλα βγαίνουνε στην φορά σιγά σιγά.

Έστω τώρα, μετά από μήνες.

Και αυτό που μου προκαλεί πιο πολύ πόνο ξέρεις ποιο είναι;

Πως πίστεψα σε εμάς. Πίστεψα στα λόγια σου.

Και τελικά έφαγα τα μούτρα μου.

Γιατί είμαι αυτό το άτομο που πάντα βλέπει μόνο το καλό στους άλλους.

Και αφήνω τους ανθρώπους να παίζουν μαζί μου.

Να με ξεγελάνε.

Είμαι κλόουν το ξέρω.

Αλλά σε αγάπησα πολύ γαμωτο.

Δεν μετανιώνω για αυτά που ζήσαμε.

Όπως είπα θυμάμαι μόνο τα καλά. Τα ωραία.

Τις στιγμές που ένιωθα πως ήμασταν όντως ο ένας για τον άλλον.

Όλα αυτά τα στιχάκια, τα ποιήματα, οι ιστορίες αφορούσαν εσένα.

Πόση νοσταλγία και πόνο κρύβουνε.

Η πρώτη αγάπη. Πρώτο γερό χαστούκι.

Ένα χαστούκι που με ξύπνησε.

Ένα χαστούκι που έγινε μάθημα ζωής.

Που θα θυμάμαι και θα πορεύομαι με αυτό.

Και ίσως ακόμα να μου λείπεις.

Ίσως ακόμα να σε αγαπάω πολύ.

Αλλά μέσα μου έχεις τελειώσει.

Τώρα που είδα τα αληθινά σου χρώματα, συνειδητοποίησα πως δεν είσαι τελικά τοσο υπέροχος οσο νόμιζα πως ήσουν και έλεγα στους γύρω μου.

Πόσο πολύ έχεις πέσει στα μάτια μου.

Κατάφερες να με απομακρύνεις τόσο πολυ σε σημείο που δεν θέλω να σε ξανά δω μπροστά μου.

Σου εύχομαι όμως τα καλύτερα.

Εύχομαι να βρεις αυτό που ψάχνεις.

Κι όταν το βρεις, μην κάνεις τις ίδιες μαλακιες.

Αυτό που ζητάω μόνο από εσένα είναι να προσέχεις.

Τίποτα άλλο.

Δεν απαιτώ τίποτα.

Δεν θέλω τίποτα άλλο από εσένα.

Οι πράξεις σου με έκαναν να καταλάβω τι δεν θέλω στην ζωή μου.

Τι ανθρώπους δεν αξίζω.

Και ναι με βοήθησες να καταλάβω την αξία μου.

Να καταλάβω ότι αξίζω ανθρώπους με αληθινή ψυχή.

Ανθρώπους που θα με αγαπήσουν για αυτό που είμαι.

Και όχι ανθρώπους που θα με πλησιάσουν γεμάτοι ψέματα, και στο τέλος θα ανοίξουν την πόρτα και θα φύγουν.

Προσπαθησα πολύ για εμάς. Ήμουν πάντα εκεί για εσένα. Μέχρι και την τελευταία στιγμή.

Μάλλον δεν σου ήταν αρκετό γιατί έψαχνες κάτι άλλο.

Κάτι που σε έκανε να με πλήγωσεις 100χιλιαδες φορές.

Και όταν δεν το βρήκες, ή μάλλον δεν το πήρες από εμένα εξαφανίστηκες.

Αυτό που πήρες όμως μακριά είναι την εμπιστοσύνη μου, την αγάπη μου.

Τα πήρες και τα δυελισες.

Τι σε νοιάζει; Πότε σε ένοιαξε πραγματικά;

Έκλεισες όλο αυτό με ένα:

"δεν θέλω να σε πληγωσω. Αξίζεις κάποιον καλύτερο. "

Αυτή την γαμημενη φράση που έχει γίνει καραμέλα.

Κι όμως με πλήγωσεις.

Δεν ξέρεις πόσο δύσκολο μου είναι να ανοιχτω σε άνθρωπο τώρα.

Γιατί μέσα μου φοβάμαι μην ξανά νιώσω τον ίδιο πόνο που μου προκάλεσες.

Ίσως το έκανες επίτηδες γιατί ο εγωισμός σου δεν έχει όρια.

Γελάω. Γιατί μόνο αυτό μου προκαλείς πλέον.

Αλλά karma is a bitch να το θυμάσαι.

Η ζωή επιστρέφει συμπεριφορες.

Τελειώνοντας με τις σκέψεις μου θα ήθελα να σου πω ένα αντίο.

Ένα αντίο που δεν ειπώθηκε ποτέ πριν.

Γιατί πίστευα πως κάποια στιγμή θα ξανά επιστρέφαμε και θα το ξανά ζούσαμε αλλά αυτή την φορά βελτιωμένοι.

Μάλλον έκανα λάθος.

Υποσχεσου μου πως θα προσέχεις.

Μόνο αυτό.

Αντίο λοιπόν.

Και πότε κανένας δεν λέει αντίο αν πρόκειται να τον ξανά δεις

22 notes · View notes

xionisgr · 20 days

Text

Συγγραφέας: Ελένη Ανδρεάδη Εικονογράφος: Στέφανος Κολτσιδόπουλος Εκδότης: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Σειρά: Πράκτορες του Πλανήτη ISBN: 978-618-03-0487-9 Αριθμός Σελίδων: 96 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο Διαστάσεις: 14 Χ 20,5 Γλώσσα Γραφής: Ελληνικά Έτος Έκδοσης: 2016

0 notes

nikosmarkgr · 20 days

Text

0 notes

manpetasgr · 20 days

Text

0 notes

kwstasattgr · 20 days

Text

0 notes

a078740849aposts · 20 days

Text

0 notes

darkside-cookies · 5 years

Text

δεν ήξερα πως είναι δυνατό να νιώσει κανείς τέτοια απογοήτευση

#αριαδνοποστ #είχα τόσες προσδοκίες #και απλώς πάνε #στον αέρα #πουφ #τις πήρε ο άνεμος #δηλαδή δεν ξέρω πίστευα πως και δυομιση ώρες #μονάχα με το Νιουτ να ταίζει τα ζώα του #να μου έδιναν #θα μου άρεσαν #και μετά πήγαν και πήραν εκείνο το σενάριο #και απλώς #μΠΟΡΟΥΣΑΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ #fantastic beasts the crimes of grindelwald

32 notes · View notes

homepaketo · 3 years

Photo

Πουφ πολυθρόνα Norm PRO pakoworld επαγγελματικό 100% αδιάβροχο μωβ #Έπιπλαεσωτερικούχώρου #Πουφ https://tinyurl.com/yjlzvtvd

#Έπιπλαεσωτερικούχώρου #Πουφ

0 notes

erebos-gr · 2 years

Text

Πόσο ωραίο θα ήταν να άνοιγα τα μάτια μου και ✨πουφ✨ να ήσουν πάνω μου.

3 notes · View notes

erwteumenh-me-to-xaos · 3 years

Text

Δύο χρόνια μετά και ειμαι ακόμα εδώ να σ'αγαπώ γιατί ο έρωτας δεν σβήνει με ένα πουφ.. Δυστυχώς δεν ζούμε στον κόσμο του Χάρι Πότερ να μπορούμε να κάνουμε obliavate τους εαυτούς μας.. Αν υπάρχει ένα πράγμα που δεν θα καταλάβω ποτέ είναι τι βρήκα σε σένα που δεν βρήκα στους άλλους. Βλέπεις,αυτή είναι η μαγεία του έρωτα να μην ξέρεις τι βρίσκεις σε εκείνον απλά να τον κοιτάς και κάθε φορά να βλέπεις κάτι διαφορετικό που δεν είχες παρατηρήσει τις προηγούμενες φορές..

Να αισθάνεσαι ότι τον ξαναγνωριζεις πρώτη φορά..

#για παντα #distance #greek quotes #thessaloniki #skg #θεσσαλονίκη #i love you #greek girl #greek posts

11 notes · View notes

pareisakti · 3 years

Note

Ρεε αγόρια όταν πάτε σε μια παραλία ανεβάστε φώτο με την τοποθεσία..

Όλα τα ποστ έψαξα και πουθενά εκείνος ανάθεμα 😩

Και η μαλάκια ήταν ότι ήρθε στην παραλία 10 λεπτά πριν φύγω και καθόταν στην ξαπλώστρα διαγωνια και μπροστά μου..

Η φάση ήταν ότι ήμουν κάπως στεναχωρημενη εκεινη την στιγμή και γενικά καθόμουν σε ένα πουφ παίζοντας νευρικά με τα νύχια μου.. Έως που σηκώνω το βλέμμα μου και πέφτουν στα μάτια του και μου ρίχνει ένα γλυκό χαμόγελο...Ησουν με τον φίλο σου και δίστασα να πω ευχαριστώ καθώς εκείνη την στιγμή μου ήρθαν 1002 στο μυαλό.. Μόλις μπήκα στο αυτοκίνητο η σκέψη σου ταλανιζε το νου μου..Ήθελα να σου πω ένα ευχαριστω.. Με το χαμόγελο σου μου έφτιαξες την μέρα.. Ήταν τόσο αγνο που ακόμα και τώρα το σκέφτομαι και χαμογελάω ασυναίσθητα..

Οπότε στο λεω από εδώ.. Ίσως κάποτε το δεις..

Σε ευχαριστώ εσένα και τους ομοιους σου που βλέπετε ένα άτομο να είναι στεναχωρημενο ή ανήσυχο χαμένο στις σκέψεις του ενώ όλοι διασκέδαζουν και του ρίχνετε ένα γ��υκό χαμόγελο ικανό να μας δώσει ελπίδα για να συνεχίσουμε...

* ίσως το δει από εσένα είδα ότι σε ακολουθούσε... *

Να χαμογελατε σε αγνώστους να σε μερικούς ίσως φανεί κριπι αλλά υπάρχουμε και εμείς που θα μας φτιάξετε την μερα.

ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΑΓΟΡΙΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΜΕ ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ,ΣΕ ΨΑΧΝΟΥΝ. Σχολίασε εδώ να γίνει το κονέξιον αν το δεις.

Να χαμογελάτε σε αγνώστους εσείς οι υπόλοιποι άνθρωποι.Αλλά με χάρη,όχι σαν δολοφόνοι.Ναι; Ναι. Αχ με πληρώνουν λίγα σε αυτή τη ζωή.

2 notes · View notes

kotopoule · 4 years

Text

“ Άλλαξες “

Το πρωτο μου αγορι, ο πρωτος ερωτας , το πρωτο φιλι . Ολα ειναι πιο ροδινα και ονειρεμενα στα 16. Νομιζεις οτι ζεις σε μια ταινια, οτι ολα θα πανε τελεια, ομως πουφ ξυπνας αποτομα με το χαστουκι που σου δινει η ζωη για να επανελθεις.

Απο τοτε ειχαν περασει 4 χρονια. Ναι, 4 χρονια απο την τελευταια φορα που σε ειδα τοτε στην αποφοιτηση μας. Ειχαμε σταματησει απο τοτε να μιλαμ. Ενα γεια και αυτο με το ζορι βεβαια υπηρχαν ακομα καποιες στιγμες αναμεσα μας, βλεμματα, στιγμες που με υποστηριζες, στιγμες που ηλπιζα καποιοα πραγματα να ηταν διαφορετικα.

Βλεπεις οσο διαφορετικοι μπορει να ημασταν σαν χαρακτηρες ξερεις το λεγομενο κακο παιδι με τις ισως οχι και τοσο καλες και υποδειγματικες παρεες και το καλο κοριτσι του σχολειου που πρεπει παντα να ειναι υποδειγματικη σε ολα που παντα πρεπει να ειναι η πριγκιπισσα ολων και να λεει παντου ναι και να ειναι τελεια, αλλο τοσο μοιαζαμε στο μεσα μας ενιωθα το ιδιο με εσενα. Φοβομουν ομως μην το καταλαβεις. Ισως και αυτο να ηταν που να με τρομαζε πιο πολυ. Το να σε ζηλευω που μπορουσες να εισαι ο εαυτος σου και να τον υπερασπιζεσαι, γιατι εγω δυστυχως δεν μπορουσα. Μαλιστα ειχα τρομοκρατηθει οταν ανοιχτηκα εστω και λιγο αλλα οπως παντα με καθησυχασες. Με αγαπουσες και για τους δυο μας χωρις ομως εγω να το καταλαβω.

Σημερα, στην ιδια πολη δυο ξενοι. Οχι μεχρι πριν λιγο καιρο. Καθησα στην καφετερια που συχναζαμε απο τοτε στο λυκειο. Ποσο μου ειχε λειψει ολο αυτο το μερος . Καθησα με μια φιλη μου στο μεγαλο γωνιακο τραπεζι καθως περιμεναμε παρεα. Γελουσαμε και σαχλαμαριζαμε καθως μου μιλουσε για εναν τυπο που ειχε γνωρισει προσφατα, παργγειλαμε και τοτε γυρισα για να παρω τα τσιγαρα μου απο την τσαντα μου.

Τι ειρωνεια... Να καπνιζω εγω.. Θυμαμαι τοτε που καθομασταν ενα βραδυ σε εναν παγκακι με μπιρες, σε κοιτουσα καθως εκανες κυκλακια με τον καπνο του τσιγαρου και τοτε με κοιταξες με σοβαρο υφος και μου ειπες οτι αν ποτε καπνιζα θα με σκοτωνες.

Και τοτε το βλεμμα μου καρφωθηκε πανω σου, μονο που εσυ ηδη κοιταζες εμενα. Παγωσα, τα λιγα δευτερολεπτα που μειναμε ετσι μου φανηκαν αιωνας. Κι ξαφνηκα ενιωθα ολα οσα ειχα ζησει αυτους τους λιγους μηνες μαζι σου. Ολα τα ωραια και τα ασχημα, στιγμες , συναισθηματα. Αουτς. Πολεμουσα τον εαυτο μου να μην σε ξανα κοιταξει. Ειχαμε αλλαξει. Πλεον δεν κοιτουσα ενα αγορι λυκειου, αλλα εναν νεαρο γεματο τρελα ονειρα, που ηταν πλεον πιο χαρουμενος απο οτι τοτε και ισως μια σταλα πιο σοβαρος. Ουτε εγω ημουν πλεον ιδια, για αρκετο καιρο τα τελευταια χρονια δεν ημουν ο εαυτος μου και τοτε ηταν στιγμες που καταλαβαινα για τους δαιμονες σου.. ειχα αρχισει να εχω και εγω τους δικους μου. Μονο που οταν σε ειδα ειχα ηδη απο καιρο αρχισει να τους κανω φιλους και να ξανα βρισκω τον εαυτο μου, ανανεωμενο να εχει πεταξει τις φοβιες του να τον υπερασπιζεται γι αυτο που ειναι και για τις αποψεις του ,να τον αγαπα λιγο λιγο με τα <<προβληματα>> του. Βλεπεις αργησα να σπασω το τσοφλι μου και να πεταξω μονη μου αλλα το καταφερα κια ισως να βοηθησες και εσυ σε καποια σημεια.

Σηκωθηκα να παω στο μπανιο δεν αντεχα αλλο να ειμαι διπλα σου και να μην μπορω ουτε να σε κοιταξω, εσκαγα, κυριολεκτικα καιγομουν, ενιωθα οτι ολα μου τα αισθηματα με έπνιγαν και ειχαν γυρισει και απλα ηθελα να σε αρπαξω στην αγκαλια μου να σου πω ποσο μου ειχες λειψει να σε φιλησω και να σε αποχαιρετησω οπως επρεπε να ληξουμε καθε παρεξηγηση που μπορει να ειχε υπαρξει.

Βεβαια δεν ζουμε σε ταινια και δυστυχως δεν μπορω να ειμαι ο σεναριογραφος σε ολες τις πτυχες της ζωης μου. Ξερες, ειμαι περισσοτερο του μονολογου και των ονειρων. Οι διαλογοι με δυσκολευουν λιγο ακομα και η δραση δεν ειναι το φορτε μου.

Κοιταξα τον εαυτο μου στον καθρεφτη και εριξα παγωμενο νερο στα μουτρα μου για να συνελθω. Για μια στιγμη θα νομιζε κανεις οτι νιωθω αισθηματα ακομα για σενα. Ισως και να το κανω, μα τελικα μερικες φορες ειμαστε πιοτερο ερωτευμενοι με τις αναμνησεις που θελουμε να κρατησουμε και ειναι καλυτερα. Οι αναμνησεις δεν μπορουν να σε πονεσουν, οχι παντα τουλαχιστον και οχι ολες. Ετσι εγινε και με εσενα κρατησα μονο τις καλες, κρατησα πραγματα απο εσενα που εβλεπα μονο εγω και ισως ετσι να μπορεσω να διατηρησω το ονειρο του πρωτου ερωτα του εφηβικου εκεινου στα 16.

Κοιταξα για τελευταια φορα το ειδωλο μου στον καθρεφτη καθως σκουπιζα τα νερα απο πανω μου με ενα χαρτι. Στα ηχεια ακουγοταν το τραγουδι που ακουγαμε στην επιστροφη απο εκεινη την εκδρομη στην Αθηνα, φοροντας την καινουρια σου ζακετα και με ειχε παρει ο υπνος πανω σου και εσυ με κοροιδευες.

Οταν βγηκα επεσα πανω σου.Το αρωμα σου ακομα το ιδιο αλλα εσυ αλλος τουλαχιστον στα ματια μου, μια βελτιωμενη εκδοση του εαυτου σου. Σου ταιριαζει.

Χαιρετηθηκαμε, ρωτησες αν ειμαι καλα και πως τα παω στην καινουαρια μου ζωη. Σου ειπα χαρηκα που σε ειδα,μια αληθεια με μια δοση ψεμματος, και ελπιζω να τα περνας τελεια.

Πριν προλαβω να κατεβω τις σκαλες σε ακουσα να φωναζεις το ονομα μου.

- Αλλαξες.

Καθως με κοιτουσες με ενα υφος περιεργο. Διέκρινε κανεις ενθουσιασμο, δυσπιστια ακομη και υπερηφανια θα ελεγα. Σαν γονιος που βλεπει το μικρο του να μεγαλωνει.

-Σε ευχαριστω? κανοντας σου μια γκριματσα αποριας που παντα με κοροιδευες γιατι ελεγες σου θυμιζα τον σκυλο σου...

- Σου παει... μου εκλεισες το ματι, μου χαμογελασες και εφυγες.

Κι εκεινη την στιγμη ηταν που ευχηθηκα να ειχαμε γνωριστει αργοτερα. Να μωρε, με τις βελπτιωμενες εκδοσεις του εαυτου μας. Ετσι θα ειχαμε λιγο παραπανω χρονο. Να σε μαθω καλυτερα, να με μαθεις καλυτερα. Να σου δειξω πραγματικα πως ειμαι χωρις φοβο οτι θα με κρινεις εσυ ή οι αλλοι. Να ειχαμε καλυτερες στιγμες να θυμομαστε. Ελπιζω να περνας καλα και να εισαι χαρουμενος. Ξερω οτι σε λιγα χρονια δεν θα με θυμασαι και οτι ολα για σενα δεν θα ειναι παρα μονο μια θολη αναμνηση. Δεν με ενοχλει. Ξερεις με ανακουφιζει, γιατι ξερω οτι πλεον δεν κραταμε αυτη την παιδικη κακια που ειχαμε τοτε και μπορω να προχωρησω να ξεχασω να συγχωρησω. Ελπιζω να βρεις αυτη την αγαπη που ελεγες και να περνας καλα και να κανεις ολα τα ονειρα σου πραγματικοτητα. Και εγω να κανω τα ονειρα μου, να βρω τον εαυτο μου ολοκληρωτικα και να τον αγαπησω να ��ροχωρησω και να κανω αυτο που με κανει χαρουμενη και με γεμιζει.

Γιατι;

Γιατι, ΑΛΛΑΞΑΜΕ!

#ερωτας #πρωτη αγαπη #αλλαγη #text #txt #post #love #self love #relationship #frienship #φιλια #dream #youalreadyknow #you again #αναδρομικα #αναμνησεις

38 notes · View notes