Tumgik
#να προσέχεις
dyskolosanthrwpos · 1 year
Text
Tumblr media
Κι αυτό που θέλω να σου πω
το πιο όμορφο απ’ όλα,
δε στο `χω πει ακόμα
1K notes · View notes
feggaroneira · 1 year
Text
Tumblr media
1K notes · View notes
tokoritsipouepizei · 1 year
Text
Απλοί καθημερινοί άνθρωποι ..
Ο καθένας θα μπορούσε να βρισκόταν σε αυτήν την θέση
Μα κανένας δεν μπόρεσε να προλάβει το κακο ..
Και τελικά ποιος φταίει ; Ποιος μπορεί να αποδώσει τις ευθύνες καπου ; Και κύριος ποιος θα πει σε αυτούς τους γονείς τι συνεβει στα παιδιά που απλά ταξίδευαν μετά από το τριήμερο και σπούδαζαν και μέσα σε λίγα λεπτά χάθηκαν..
Πάντα αυτό το κράτος θα με εκπλιζει με την κακομοιριά του .. γιατί έτσι χαρακτηρίζεται η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε και πραγματικά είναι λυπητερό. Και δεν είναι μόνο αυτό το τραγικο συμβάν αλλά και τα προηγούμενα που έγιναν .. πάντως καμία παραίτηση δεν θα φέρει πίσω αυτές τις αθώες ψυχές που χάθηκαν
Ένα πελοριο γιατί αναρωτιόμαστε όλοι μα κανένας δεν ξέρει που να βγάλει αυτήν την οργή που κρύβει μέσα του …
1/3/23 🕊
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ
10 notes · View notes
allo-frouto · 6 months
Note
23.5 εκατοστα ολα όρθια
Καλά μιλάμε χαμός!
0 notes
nana-nouki-k · 2 years
Text
Να προσέχεις
Και
Να σε προσέχεις
1 note · View note
prasinoxaos · 3 months
Text
δεν σε πιστεύω πως νοιάστηκες ποτέ σου
κι αν ήσουν στη θέση μου ούτε εσύ θα το πίστευες
άσε τις μαλακίες
ξέρουμε και οι δύο μας πως δεν φέρεσαι έτσι σε ανθρώπους που θες να προσέχεις
τα υπόλοιπα είναι λόγια για να έχουμε να λέμε
δικαιολογίες χίλιες εσύ
χίλια δύο βήματα εγώ
μακριά σου
150 notes · View notes
sillageee · 1 year
Text
«Να προσέχεις». Πώς χώρεσε τόσο συναίσθημα και τόση αγάπη μέσα σε δυο μόνο λέξεις;
660 notes · View notes
anemodarmenhh · 1 year
Text
Κοιμήσου, μάνα, μην ταλαιπωρείσαι, είπες,
είμαστε κοντά στα Τέμπη,
το πρωί θα έρθω να πιούμε καφέ, είπες,
δε σου λέω ακόμη καλό μήνα,
γρουσουζιά, είπες.
Κι ύστερα κρότος
κι ύστερα κραυγή
κι ύστερα σιωπή.
Να προσέχεις σου έλεγα
θα προσέχω μου έλεγες
-εμάς ποιος μας προσέχει;
Τόσες ώρες μετά δεν έχω κοιμηθεί
αδιάκοπα παίρνω τηλέφωνο
έναν αριθμό που κανείς δε σηκώνει
έχω υπολογίσει ακόμη και την καθυστέρηση
το καφεδάκι σου σε περιμένει
κρύωσε και φτιάχνω άλλο
έχουμε σε εκκρεμότητα έναν καλό μήνα.
Εις μνήμην των θυμάτων του σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη. Αποστόλης Ζυμβραγάκης, 1/3/23.
765 notes · View notes
sweetbutphychx · 7 months
Text
Εχθές έφτασα στην δουλειά μου λίγο νωρίτερα οπότε αποφάσισα να κάτσω σε κάποιο παγκάκι να ακούσω μουσική. Απέναντι στο πάρκινγκ ένα σταματημένο αυτοκίνητο και η πόρτα ανοιχτή. Μια κυρία γύρω στα 65-70 με κοιτούσε. Υπέθεσα ότι κάποιον περίμενε. Μετά από λίγη ώρα αποφασίζει να ανοίξει την πόρτα και να κατευθυνθεί προς το μέρος μου.
"Μπορώ να κάτσω εδώ κοπέλα μου; Περιμένω την κόρη μου που είναι μέσα εγώ βαρέθηκα" Μου λέει
"Φυσικά" της απαντάω.
Κάθεται και κοιτάει μπροστά. Νόμιζα πως δεν θα μιλήσει καθόλου καθώς έβλεπε ότι φοράω ακουστικά.
"Ο κόσμος άλλαξε. Και εσείς αλλάξατε. Εμείς δεν ήμασταν έτσι"
Βγάζω τα ακουστικά και την κοιτάω με απορία περιμένοντας να δω τι άλλο έχει να πει. Δεν συνέχισε την κουβέντα όμως. Μου είπε πόσο της άρεσαν κάποια πράγματα που βρήκε στο μαγαζί που δουλεύω. Μου είπε μπράβο που δουλεύω για να στηρίζω εμένα και να μην βασίζομαι στους γονείς μου. Μετά από αυτό το θέμα ξαφνικά σιωπή.
"Εσύ έχεις κανένα καλό παιδί;"
"Όχι" της απαντάω...
"Είσαι πολύ όμορφη γιατί έτσι;" Με ρώτησε
"Δεν έτυχε να είναι κανένα παιδί καλό όπως είπατε και εσείς. Σπουδάζω ακόμα ίσως είναι νωρίς. Όλα στη ώρα τους"
"Μην μείνεις μόνη σου κορίτσι μου η μοναξιά δεν είναι ωραία. Οι άντρες άλλαξαν τώρα. Κάποιος όμως θα είναι καλός θα δεις. Ψαξτον και θα τον βρεις. Στην εποχή μας δεν υπήρχαν οι έρωτες. Ήταν αθώα τα πράγματα. Φιλιά αγκαλιές. Μέχρι εκεί. Τώρα όλοι σκέφτονται τους έρωτες. Να προσέχεις τι δίνεις και σε ποιον. Όχι για να μην σου πουν κάτι. Αλλά γιατί δεν το αξίζουν. Θυμάμαι εγώ ήμουν κάπου στα 16-17 έβγαινα με έναν άνθρωπο έναν χρόνο. Ήρθε με ζήτησε γιατί του είχα πει ότι έχω ένα σπίτι. Με έδωσε ο πατέρας μου. Αλλά ο ίδιος ήρθε ��αι μου ζήτησε να πουλήσω το σπίτι μου. Το σπιτάκι μου. Του είπα να φύγει. Μετά γνώρισα έναν άνθρωπο βγαίναμε πολύ λίγο καιρό. Μια μέρα μόλις το άφησα δεν πρόλαβα να πάω σπίτι, ήταν εκεί... Με ζήτησε και εγώ η πονηρή γύρισα και του είπα ότι δεν έχω προίκα ούτε λεφτά ούτε σπίτι. Η απάντηση του ήταν ότι με θέλει επειδή με αγαπάει. Όλα τα άλλα θα τα βρούμε. Θα τα φτιάξουμε. Του είπα ότι και εγώ τον θέλω. Ε και τον πήρα αυτόν τον άνθρωπο. Μείναμε μαζί χρόνια. Ζήσαμε στιγμές, αγαπηθήκαμε, πήγαμε ταξίδια, κάναμε τα παιδιά μας. Ωραία χρόνια. Τώρα έχω 22 χρόνια που τον έχω χάσει. Αλλά ακόμα εκείνα τα χρόνια παραμείνουν τα πιο όμορφα της ζωής μου. Τα σκέφτομαι συνέχεια. Πλέον δεν μπορώ να κάτσω μόνη μου. ��ένω στη κόρη μου. Πάω στο σπίτι να καθαρίσω μια φορά την εβδομάδα. Πόσο να κάτσει ένας άνθρωπος στα 100 τμ μόνος του;"
Κοίταγε το κενό και που και πού έριχνε μια ματιά και σε μένα. Τα μάτια της βουρκωμένα. Λες και ήθελε να τα πει καιρό και κανένας να μην την άκουγε.
"Ακόμα μιλάτε με πολλή αγάπη με αυτόν τον άνθρωπο..." Της λέω η ανόητη λες και δεν το ήξερε...
"Τον αγαπάω και ας πέρασαν τόσα χρόνια. Δεν ξεχνιούνται. Μακάρι όλοι να ζήσουν κάτι τέτοιο"
Φαινόταν δεν ήθελε να μιλήσει πολύ για τα άσχημα που έζησε όπως η απώλεια... Δεν την διέκοψα ποτέ και συνέχισε..
"Τώρα οι άνδρες θέλουν το κομπλιμέντο τους. Πες του ότι είναι όμορφος αν στα μάτια σου είναι όμορφος. Μην του μαγειρεύεις δεν χρειάζεται. Δουλεύεις και εσύ. Σιδερωσε του μια μέρα, φτιαξτου το πρωινό του. Δώσε μια και θα σου γυρίσει 10 αν σε αγαπάει αληθινά. Δεν είναι νωρίς. Εγώ παντρεύτηκα πριν τα 18. Και όχι επειδή ήταν άλλες οι απόψεις αλλά ψάχναμε το αληθινό, δεν αλλάζαμε 10 ανθρώπους το μήνα. Όλοι θα βρουν τον άνθρωπο τους. Έτσι λέω και στις εγγονές μου. Ότι ηλικία και να είστε αν βρείτε αυτόν τον άνθρωπο κρατήστε τον. Εσείς οι γυναίκες πλέον κάνατε τα διπλάσια από ότι κάναμε εμείς. Οι άντρες χειροτερεύουν. Δεν προσέχουν τον εαυτό τους, δεν ψάχνουν κάτι να κρατήσει, αλλά έρωτες της μια βραδιάς. Κάπου θα πάνε και αυτοί στο τέλος."
Δεν ήξερα τι να της απαντήσω, μέχρι να σκεφτώ κάτι συνέχιζε.
"Έχασα πολλούς ανθρώπους, κέρδισα άλλους τόσους. Έτσι είναι η ζωή. Έχασα τον άντρα μου, τον γιο μου, γονείς, θείους. Ποτέ δεν το ξεπέρασα. Μην με βλέπεις έτσι. Που δεν το δείχνω. Δεν τους ξεπερναμε ποτέ τους ανθρώπους που πέρασαν από την ζωή μας. Η ζωή συνεχίζεται όμως. Κοίτα να βρεις έναν άνθρωπο να μην την περάσεις μόνη την ζωή."
Της απαντάω ένα "δίκιο έχετε. Λυπάμαι..." προσπαθώντας να καταλάβω τι είπε. Πώς γίνεται ένας άγνωστος άνθρωπος να σου πει όλη του την ζωή μέσα σε 10 λεπτά; Και να σου μάθει και άλλα τόσα...
"Όμορφη είσαι γλυκιά με τους τρόπους σου ευγενική χαμογελαστή μια χαρά μπορείς να βρεις. Να κοιτάξεις να σε αγαπάει να σε έχει στα ώπα ώπα. Πες του ένα κομπλιμέντο τους αρέσουν αυτά."
"Τέτοια πείτε μου και θα τα πιστέψω" της απάντησα χαμογελώντας
"Να τα πιστέψεις. Τι καλύτερο έχουν οι άλλες; Μην ακούς κανέναν. Όλοι θα βρούμε τον άνθρωπο τους"
Κοιτάω την ώρα και χωρίς να το καταλάβω πέρασε η ώρα και έπρεπε να πάω για δουλειά.
Της είπα αντίο και μου είπε που μένει
"Άμα με δεις στον δρόμο ή κάπου έλα μίλα μου"
"Θα έρθω" της λέω έτοιμη να βάλω τα κλάματα
"Να προσέχεις" μου είπε
" Δεν θα σας ξεχάσω ποτέ ούτε ότι είπαμε... σας ευχαριστώ"
Έφυγα με ένα χαμόγελο όμως μέσα μου η καρδιά μου πήγε να σπάσει. Μη κατανοώντας εκείνη την ώρα πόσο χρειαζόμουν αυτήν την κουβέντα. Δεν ήξερα σε τι βαθμό έπρεπε να τα επεξεργαστώ όλα αυτά... Σαν σημάδι; Σαν μάθημα; Σαν προειδοποίηση; Το σίγουρο είναι ότι δεν θα την ξεχάσω ποτέ...
168 notes · View notes
b-l-u-r-re-d · 1 year
Text
Tumblr media
«Πάρε με όταν φτάσεις! Καλό ταξίδι, να προσέχεις.»
«Έλα ρε μάνα κάθε φορά , θα σε πάρω μην αγχώνεσαι.»
417 notes · View notes
dyskolosanthrwpos · 1 year
Text
Tumblr media
Πάντα να προσέχεις
📍 Thessaloniki, Greece
1K notes · View notes
feggaroneira · 2 years
Text
Λένε πως οταν δένεσαι με μια καρδιά,
δύσκολα ξεμπλεκεται ο κόμπος.
Έχω ακούσει πολλές ιστορίες για κόμπους.
Κόμπους δύσκολους.
Κόμπους ερωτικούς,
μα και φιλικούς.
Έχω ακούσει πως κάποιοι από αυτούς λύθηκαν αμοιβαία.
Τους έλυσαν οι διαφορετικές κατευθύνσεις, τα χρόνια και οι δυσκολίες.
Μα έχω ακούσει και για κόμπους που κάποιος εκαταφερε να κόψει στα δύο, μόνος του με κοφτερό μαχαίρι.
Λενε αυτοί οι κόμποι είναι και αυτοί που αφήνουν το πιο πικρό τσούξιμο.
Ένα τσούξιμο βαθύ πόνου που δεν κρατάει για λίγο αλλά αντίθετα χαράζει το δικό του σημάδι πάνω σου.
Μέσα σου.
Ένα σημάδι που θα θυμάσαι κάθε φορά που ψάχνεις την αλήθεια,
κάθε φορά που αναπολείς τις αναμνήσεις
και κοιτάς στο παρελθόν νοσταλγοντας το ή όχι
ή κάθε φορα που αλλάζεις μονοπάτι και σκέφτεσαι το που ήσουν τότε, το τώρα και πως έφτασες ως εδώ.
Ένα σημάδι που θα σου θυμίζει εκείνον τον κόμπο που κάποτε ενωνε δύο καρδιές.
Δύο καρδιές που πλέον είναι μακριά η μία από την άλλη,
ακολουθώντας διαφορετικά μονοπάτια.
Και τώρα δεν μιλούν πια.
Η κάθε μία ζει με τις αναμνήσεις και προχωράει αλλού.
Και όλα αυτά επειδή η μία από τις δύο έκοψε το σκοινί χωρίς να σκεφτεί τις συνεπείες. Χωρίς να σκεφτεί την άλλη.
Και έτσι δεν έμεινε τίποτα από αυτόν τον κόμπο.
Μονό κομμένες κλοστες και γλυκές αναμνήσεις που πονούν ακόμη αφάνταστα.
Και λένε όταν δένεσαι με μια καρδιά,
δύσκολα λυνεσαι από αυτήν και αυτό είναι βάσανο.
feggaroneira 🖤
567 notes · View notes
psychotiko-epeisodio · 8 months
Text
Tumblr media
Ρώτα με,
Ρώτα με αν τολμάς.
Τι χρειάστηκε να κάνω για να σε αφήσω όπως μου ζήτησες,
Πόσα βράδια έμεινα ξάγρυπνη, ψάχνοντας σε σε ποιήματα η σε τραγούδια.
Πόσες φορές τα έβαλα με εμένα,γιατί δεν ήσουν εκεί γύρω να σου τα πω.
Και αν έλεγα;Και αν ήμουν τελικά πιο "Αρκετά αρκετή " για εκείνον,μήπως τότε τελικά κατάφερνα να χωρέσω μέσα στην καρδιά του;
Αλλά δεν θα με ρωτήσεις.Γιατι ξέρεις ήδη.Γιατι το είδες στα μάτια μου το βράδυ εκείνο που σε αποχαιρέτησα λέγοντας σου "Να θυμάσαι πως σε διάλεξα.Και σε διάλεγα συνέχεια κάθε φορά που χρειαζόταν να επιλέξω ανάμεσα μας.Αφησα τον εαυτό μου για να χωρέσω δίπλα σου.Θελω απλά να είσαι καλά και να προσέχεις".
159 notes · View notes
allo-frouto · 10 months
Note
Οι γειτόνισσες είναι
Απανωτά τα μέτωπα.
0 notes
li8argos · 1 year
Text
Tumblr media
γεια,
πήρα να δω τι κάνεις,
ελπίζω να είσαι καλά.
σου στέλνω αυτό χωρίς πρόλογο, προσφώνηση, δεύτερες σκέψεις, ενοχές,
απλώς ξεμπλέκω αυτό που υπάρχει στο στήθος μου.
δε θα σε κοιτάω με τον ίδιο τρόπο αλλά θα σε θυμάμαι ακριβώς όπως σε έβλεπα εγώ
και κάθε φορά που θα κλείνω τα μάτια μου θα είναι όλα εκεί,
όσα έχω κρατήσει.
το στενό στη Φειδίου εκείνο το βράδυ,
τα τελευταία τραγούδια που χορέψαμε,
τα μισοάδεια τζιν τόνικ που ξεχάσαμε στη μπάρα,
ο τσαλακωμένος σου καναπές,
τα χέρια σου στο πρόσωπό μου,
τα χέρια σου που δε θα υπάρξουν ξανά στο πρόσωπό μου,
η μυρωδιά από νεράντζια,
το παλιό σου ραδιοφωνάκι,
οι καρτ ποστάλ που δε σου έδωσα,
το φεγγάρι που κόψαμε στα δύο,
τα λεωφορεία που έχανες κι εγώ σε περίμενα με τις ώρες,
η αγαπημένη σου κούπα, σκέτο γαλλικό πάντα, θυμάσαι;
η Επίδαυρος μας;
δική μας ήταν,
δική μας κι αυτή,
δικοί μας οι καθρέφτες στο μπάνιο,
δικά μας τα παντζούρια που δεν ήθελες να ανοίγουμε,
δικός μας ο Αύγουστος που υποσχεθήκαμε,
η θάλασσα που φτιάξαμε στα δωμάτιά μας,
δικά μου τα μάτια σου,
τα μάτια σου δεν είναι δικά μου.
άλλωστε, είμαστε σαν ένα ζευγάρι διαφορετικές κάλτσες, έτσι μου έλεγες.
εγώ μια από αυτές τις πολύχρωμες με τρύπες και μπαλώματα κι εσύ μια άσπρη, βαμβακερή.
να προσέχεις το κομμάτι μου ε;
θα προσέχω το δικό σου
σ’ αγαπώ
δική σου.
(25 τετραγωνικά)
218 notes · View notes
o-monaxikos · 4 months
Text
Οι πιο κουρασμένοι άνθρωποι είναι αυτοί που κρατούν ισορροπίες.
Αυτοί που παλεύουν να μην ξεφύγει μια κατάσταση.
Αυτοί που προσπαθούν να μην πληγωθεί κανένας.
Αυτοί που σκέφτονται δυο και τρεις φορές για όλους και καταπίνουν χίλια δυο για το κοινό καλό.
Αυτοί που πονάν αλλά δεν το δείχνουνε, αυτοί που κουράζονται αλλά συνεχίζουν και παλεύουν.
Αυτοί που τους προσβάλλεις, αλλά δεν ανταποδίδουν…
Τους ανθρώπους που κρατούν ισορροπίες, κανείς δεν τους εκτιμά. Όλοι, τους θεωρούνε δεδομένους.
Άνοιξε τα μάτια σου…
Ξύπνα.
Τους ανθρώπους που κρατούν ισορροπίες, φρόντισε από σήμερα, να τους προσέχεις πιο πολύ.
Τους ανθρώπους που κρατούν ισορροπίες, φρόντισε από σήμερα, να τους αγαπάς λίγο παραπάνω.
(Για σέναν ρε αλάνι που παλεύεις από παιδί. Σ'αγαπώ)
40 notes · View notes