melirrytos
Μελίρρυτος
•Una serie di emozioni da evitare
•poetry
11250 posts
Don't wanna be here? Send us removal request.
Last Seen Blogs
yrfaccountants
YRF Accountants
le-brownie-blog
the brownie
stabbyspaceroomba
I don't joke, the universe does that for me
faepanic
Cosplayer & Streamer
tirtani-blog
Tanpa judul
Note
Έχουν περάσει 4μηνες από τότε που χωρίσαμε κ μου στέλνει ακόμα συνεχεια
Κι ας τον σνομπαρω
Παίζει να νιώθει ακόμα;
Δεν ξέρω αλλά να μην συμβιβάζεσαι σε μετριότητες. Ακόμα και να νιώθει πρέπει να δεις αν είσαι νιώθεις καλά με αυτή τη κατάσταση.
1 note
·
View note
Text
I'm your tumblr crush now. You don't have a choice.
28K notes
·
View notes
Text
Είχα καιρό να νιώσω αυτό το συναίσθημα με τόση σιγουριά. Τα χέρια σου να με τυλίγουν και το στόμα σου να είναι πιο αιθιστικό και από το τσιγάρο που κρατάς. Ελπίζω μόνο να μην μου το πάρεις απότομα αυτό το δέσιμο που νιώθω στο στομάχι και το τυλίξεις στον λαιμό μου. Θα είναι σαν να έχω χάσει τα πάντα. Θα έχω χάσει το άγγιγμά σου και τη μυρωδιά σου στα οποία είμαι εθισμένος.
Ελπίζω αυτή τη φορά να μείνεις.
11 notes
·
View notes
Text
It's my 9 year anniversary on Tumblr
Πείτε μου χρόνια πολλά
9 notes
·
View notes
Text
Κλασσική Κυριακή βράδυ που εμφανίζεται το κενό. Εσύ δεν είσαι εδώ, δεν ήσουν και ποτέ και το μόνο που έκανα είναι να προσποιούμαι ότι σε έχω. Πλέον ξέρω ότι οι άνθρωποι δεν είναι αχάριστοι αλλά φοβούνται. Δεν είναι ότι δεν εκτιμούν, φταίει το ότι θες να τους δώσεις αγάπη και φοβούνται να την πάρουν. Έτσι έχω μάθει να σε δικαιολογώ, ότι είσαι απλά ένας φοβιτσιάρης, ένα μικρό παιδί που φοβάται να τολμήσει. Ένα μικρό παιδί που φοβάται να αγαπήσει. Με μερικά τραγούδια συντροφιά καταφέρνω να σε αντιμετωπίσω πριν κοιμηθώ. Κάθε βράδυ μια νέα μάχη να μην σε αφήσω να επηρεάσεις, ούτε να διαρρήξεις τη ψυχολογία μου. Δεν ξέρω αν τα καταφέρνω. Ξέρω όμως ότι με πονάει και ξέρω ότι αυτό συμβαίνει ξανά και ξανά. Αλλά αυτό που με φοβίζει είναι ότι αυτό θα συμβαίνει για πάντα. Ελπίζω κάποια στιγμή να δεις τον ουρανό ξάστερο και έναστρο, και για λίγο να με θυμηθείς και το δάκρυ σου που θα στάξει να είναι γεμάτο από νοσταλγία και αγάπη. Ίσως και να σε κάνει να έρθεις να με βρεις. Άσε με τουλάχιστον να ελπίζω και να έχω κίνητρο να μην τα παρατάω.
Παρόλο που πιθανόν δεν θα το διαβάσεις ποτέ αυτό, έχω την ανάγκη να ξέρεις ότι είναι ό,τι πιο αυθόρμητο και ειλικρινές έχω γράψει για εσένα. Εσένα που σχεδόν σε αγάπησα.
30 notes
·
View notes
Text
Κι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω,
Αν δεν μιλώ για τα μαλλιά, για τα χείλη και για τα μάτια,
Όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στη ψυχή μου
Ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου
Οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου
Τες λέξεις και τες φράσεις πλήττουν και χρωματίζουν
Εις οποίο θέμα κι αν περνώ, οποίαν ιδέα κι αν λέγω
-Κ.Π Καβάφης, Ο Δεκέμβρης του 1903
576 notes
·
View notes
Text
Δεν χρειάζονται πολλά πράγματα. Μόνο η θαλασσα, το ηλιοβασίλεμα, ένα ελαφρύ αεράκι, τα χέρια σου και τα μάτια σου. Όμως εσύ δεν είσαι εδώ. Και αυτό είναι το άδικο της θάλασσας. Να σε ψάχνω στο ηλιοβασίλεμα και να μη σε βρίσκω.
41 notes
·
View notes
Text
Και καθώς ο αέρας μού παίρνει τα μαλλιά και σπρώχνει τη θάλασσα στην στεριά, ανάμεσα στις αμυγδαλιές και τα καντούνια, νιώθω ευτυχισμένος γιατί ξέρω ότι ο ίδιος αέρας που απλώνεται στο πρόσωπό μου, ακουμπάει τα μαλλιά σου, όπως έκαναν κάποτε τα χέρια μου.
📍Κέρκυρα 24-4-2022.
279 notes
·
View notes
Text
Κάθε φορά φεύγεις απότομα σαν το καλοκαίρι. Κάθε φορά μαθαίνω στον εαυτό μου να προσπαθεί να ζει με την απουσία σου και κάθε φορά έχω παρηγοριά αυτά τα δύο τρία τραγούδια για να θυμίζουν την παρουσία σου. Κάθε φορά. Δεν είναι μια φορά. Είναι όλες οι φορές που εγώ βρέθηκα στο κρεβάτι, με ένα σεντόνι για παρηγοριά να αναρωτιέμαι το τι είναι η αγάπη και γιατί δεν την αξίζω. Εύχομαι τουλάχιστον κάποια στιγμή να μπορέσω να γίνω αέρας, να χαϊδεύω κάθε βράδυ τη θάλασσα και το μόνο που να με νοιάζει είναι να μπορώ να πλένω τα δάκρυά μου στα κύματά της. Έτσι, άμα ποτέ βρεις αυτή τη θάλασσα και βουτήξεις, θέλω να κυλύσω σε όλο σου το σώμα και τα δάκρυά μου να σε καταπιούν και να μην μπορέσεις να δεις ξανά ούτε τα αστέρια, ούτε το φεγγάρι. Να μην μπορέσεις να δεις ούτε καν τον ουρανό που κάποια στιγμή κοιτάξαμε μαζί και για ένα δευτερόλεπτο μου κράτησες το χέρι. Γιατί δεν υπάρχει πιο στενάχωρο πράγμα απο το να ανοίγεις το τηλέφωνό σου και να μην βλέπεις ένα καληνύχτα.
45 notes
·
View notes
Text
[..]Κοιμήθηκα μαζί σου
και μόλις ξύπνησα το στόμα σου
βγαλμένο απ’ το όνειρό σου
μου έδωσε τη γεύση της γης,
του θαλασσινού νερού, των φυκιών,
του βυθού της ζωής σου,
και δέχτηκα το φιλί σου
μουσκεμένο από την αυγή
σα να μου ερχόταν
από τη θάλασσα που μας κυκλώνει."
Πάμπλο Νερούδα, 12 Ιουλίου 1904 – 23 Σεπτεμβρίου 1973
8 notes
·
View notes
Text
να σε περιμένω
στην πόρτα
να φανείς
να χορεύουμε
τον κόσμο ανάμεσα μας
στο σκοτάδι
να λατρεύω
κρυφά
το νόημα της ζωής
όλος ο έρωτας σε δυό σταγόνες μέλι
δε θα στο πω
η νύχτα που σε γνώρισα
για πάντα
τα βράδια μου
στοιχειώνει
.
41 notes
·
View notes
Text
Reblog if you want to be spammed with anonymous asks
18K notes
·
View notes
Text
Είχα καιρό να νιώσω αυτό το συναίσθημα με τόση σιγουριά. Τα χέρια σου να με τυλίγουν και το στόμα σου να είναι πιο αιθιστικό και από το τσιγάρο που κρατάς. Ελπίζω μόνο να μην μου το πάρεις απότομα αυτό το δέσιμο που νιώθω στο στομάχι και το τυλίξεις στον λαιμό μου. Θα είναι σαν να έχω χάσει τα πάντα. Θα έχω χάσει το άγγιγμά σου και τη μυρωδιά σου στα οποία είμαι εθισμένος.
Ελπίζω αυτή τη φορά να μείνεις.
11 notes
·
View notes
Text
Σε μια σκάλα, τελείωσε πριν καν αρχίσει έφυγες με έναν ληγμό στον λαιμό, κάτι σαν αγανάκτηση. Για εμένα ήταν ακόμα μια αποτυχία που με κάνει να αναρωτιέμαι πόσες ακόμα. Και έτσι δίπλα απο τα λουλούδια, έκοψα ένα για εσένα. Το πέταξα στα χώματα με την ελπίδα ότι θα το βρει κάποιος και θα έχει κάτι από εμένα. Ίσως το εκτιμήσει αυτό το λουλούδι και ίσως του είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο αυτό, κι ας είναι κομμένο, κι ας έχει πεθάνει σε 3 μέρες. Σέρνοντάς με σε μια στάση λεωφορείου σε άφησα με μια παράδοξη αγκαλιά, με εμένα να χάνομαι στη θολούρα και εσύ να χάνεσαι σαν ημιτελές ηλιοβασίλεμα προς άγνωστη κατεύθυνση. Πλέον χάνεται μέσα μου ο αέρας της άνοιξης, με τα πνευμόνια κάποιου έρωτα, να πεθαίνουν από ασφυξία. Σαν τον λουλούδι που έκοψα για εσένα και το πέταξα στο χώμα.
Κι εσύ έφυγες προς μια άγνωστη κατεύθυνση, που δεν ήταν η δική μου.
22 notes
·
View notes
Text
Se avessi avuto il sole e tutte le stelle tra le mani, non sarebbero mai state sufficienti per farmi pensare di vivere in un mondo senza di te.
13 notes
·
View notes