#vormgeving
Text
youtube
🎥 Staak de show! 🎥
Een tijdje terug heb ik met mijn klas een half uur durende liveshow mogen produceren genaamd Staak de show! De liveshow gaat over de april-mei stakingen van 1943. Ondanks dat dit een van de grootste stakingen is in de Nederlandse geschiedenis weten weinig mensen hiervan af.
Samen met mijn klas hebben we deze liveshow in acht weken gemaakt. Zelf had ik de functie van Graphic Designer en Graphic operator. Dit betekent dat ik verantwoordelijk was voor het maken van de grafische elementen van de show, zoals bijvoorbeeld ons logo en de leader. Ook was ik verantwoordelijk voor het klaarzetten van de instarts van deze grafische elementen.
In de liveshow bespreken we met onze gasten Hans de Gruil, Leijn leijnse, Hans Morssinkhof, Brita Röhl, Jos Eertink en onze presentator Olivier Schulenberg over hoe de stakingen tot stand kwamen en wat er nu (80 jaar later) gebeurd om deze stakingen niet te vergeten.
Tijdens deze acht weken hebben we veel gerepeteerd, veel geleerd en een leuke tijd gehad. We hebben de liveshow zelfs afgesloten met een tien! Ik ben dan ook supertrots op mijn klas, mezelf en hoe alles is verlopen.
Benieuwd geworden naar de liveshow? Kijk hem hier!
4 notes
·
View notes
Photo
Binnen- en buitenwerk vormgegeven voor de nieuwste publicatie van het @gemeentearchief_schiedam De omslag verwijst naar het personeelsblad, de ‘Hav-band’. #havbank #schiedam #grafisch #studiovankampenhout #2022 #vormgeving #grafischdesign (bij Schiedam, Netherlands) https://www.instagram.com/p/CjSu5I_oevL/?igshid=NGJjMDIxMWI=
0 notes
Photo
Opdracht (grafisch ontwerp)
Boekomslag voor de roman ‘De vaalrode vlieger’ van Jan Veenstra
‘De vaalrode vlieger’ verschijnt in maart 2023, het boekomslag ontwerp is in opdracht gerealiseerd voor uitgeverij Passage.
©Nadeschda Broere - Zilverdock 2023
#Jan Veenstra#Uitgeverij Passage#Drenthe#De vaalrode vlieger#boekomslag#boekverzorging#ontwerp boekomslag#grafisch ontwerp boekomslag#grafische vormgeving#schrijver#vlieger#boek#boeken lezen#roman#Nadeschda Broere#Zilverdock#grafisch ontwerp#Groningen
2 notes
·
View notes
Link
Goede leesbaarheid van tekst wordt significant beïnvloed door de ruimte tussen de regels, een essentieel aspect van typografie dat de leeservaring verbetert.
#leesbaarheid#typografie#regelafstand#tekstontwerp#leeservaring#ontwerp principes#visuele communicatie#typografische vormgeving#gebruiksvriendelijkheid#ontwerptips
0 notes
Text
GV_ZINE_ONE_PAGE_BOOK_TOYS
0 notes
Text
Een update van deze Zus
Een update van deze Zus
View On WordPress
0 notes
Text
Charles Donker (1940) was trained in monumental art at the Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving (Art school) of Den Bosch, where he produced paintings and mosaics during his studies from 1956 to1961. As of the 1960s his focussed exclusively on engraving, and from the 1970s nature became the principal subject of his work. During this period he became the principal etcher of the Utrecht surroundings.
In keeping with the tradition of Rembrandt, Seghers and other 17th century Dutch etchers, Donker is inspired by his surroundings. His landscapes, rich in shadings, are instantly recognizable because of his technical mastery and subtle use of complex traits.
During the 1990 the artist was inspired by the forests in the Utrechtse Heuvelrug National Park and the landscape on the edge of the Rhine, Meuse and Waal. He drew compositions from nature, directly transposed into etchings. These are etchings made between 1990 and 2012 form the core of the exhibition at the Galerie Documents 15. The use of aquatint, 'gives his forest landscapes an unusually dramatic and sometimes almost abstract character' (Jan Piet Kok Filedt).
Donker's legendary technique and exceptionally refined execution range his work among the best available today from the Netherlands, in the field of graphic art.
https://www.galeriedocuments15.com/.../33.../biography/
29 notes
·
View notes
Text
Onze EP Poncho is er! We beleefden een gedroomd releaseconcert in Utopia Aalst gisteren!
Beluister de nummers op streaming of op vinyl (45 rpm, gatefold met teksten binnenin): https://linktr.ee/reinoutmetnevenwerking
Track list:
Dorp
Blauwe kajak (gedicht Peter Verhelst)
Oorloglozen
Poncho
Boodschap (gedicht Guido Gezelle)
Etna
De plaat was er niet zonder gitarist Bart Couvreur en zanger Jeroen Degrieck, en zonder de inbreng van Karel van Maele (sax en dwarsfluit), Kasper Quartier (drum), Jan Couvreur (accordeon), Schröder (mix), Katrien Orlans (coverbeeld), Ken Govaert (vormgeving), en de professionele zorgen van Dunk!Pressing.
#reinout met nevenwerking#reinoutmetnevenwerking#poëzie#poetry#gedicht#performance#cross over#spoken word#Spotify
2 notes
·
View notes
Text
IN VERGEESTELIJKT BLAUW BEVRAAGT HANS KLEIN HOFMEIJER HET DENKEN
In de map The Blue Drawings presenteert Hans Klein Hofmeijer zijn werken met het coloriet blauw. Blauw is de kleur van duidelijke communicatie, loyaliteit, vertrouwen, wijsheid en (spirituele) wilskracht. Bij Klein Hofmeijer is het kleur die het denken in beeld kan brengen. Hij combineert zijn tekeningen in potlood, houtskool en aquarel met hand geschreven teksten. Woorden die door denken en peinzen uit zijn brein ontspruiten. Niet als verduidelijking van het getekende, maar als eenheid met de compositie. Het schrift bevraagt het leven, zoals het beeld de beschouwer raadpleegt. “Wie ben je als niemand kijkt.” De kunstenaar schrijft brieven aan zichzelf, waaruit de beschouwer een logboek van het kunstwerk kan lezen. Het zijn de rafelranden van zijn denken, het denken, mijn denken. Klein Hofmeijer onderzoekt het denken en de gedachte, geeft beeld aan dat wat niet beeldend uit te drukken is. Hij maakt filosofische beelden, hij houdt zich in zijn kunst bezig met het wezen van alle dingen en het leven. Door die bespiegelingen al redenerend op papier vast te leggen. Daarbij zijn woorden niet genoeg en vullen tekeningen deze aan, en andersom. In die zoektocht naar de ultieme verbeelding van wat nauwelijks te verbeelden is beloopt hij diverse trajecten. De voorlopige uitkomst is een eigenzinnig Wit bloedend Blauw. Een abstracte beeltenis van het stromende denken. Want denken is niet te temmen. Die Gedanken sind frei.
Het werk van Hans Klein Hofmeijer heeft enige verduidelijking nodig, maar hoewel de uitleg in de hierboven genoemde map welkom is staat het een objectief kijken in de weg. De map, enkele losse gevouwen vellen op groot formaat gestoken in een omslag met gerafelde rand, is een weerslag van de gedachten die kunstenaar zelf en schrijvende beschouwers daarvan hebben. Deze laatste concretiseren en verklaren zijn blauwe kunst. Deze werken van Klein Hofmeijer lijken weinig spontaan, maar juist sterk beredeneerd voordat het tot uiting komt. En de indruk achteraf wordt ook nog eens geïnterpreteerd en gemotiveerd. Kapot verduidelijkt, geïnterpreteerd en gemotiveerd lijkt het wel. Het bedachtzaam kijken geeft een filosofische beschrijving. Het is geen makkelijk toegankelijk werk, daarom valt die verheldering wel op de plaats. Maar een afbeelding kan ook te ver uitgerafeld worden. Te veel begrijpelijk verklaard waardoor het mysterie van de kunst als inspirerend kunnen verdwijnt.
Het project op zich is uiterst interessant. De vormgeving van de weerslag daarvan is minstens zo overdacht. Het grote formaat heeft de vorm van een lijvig cahier. In een driedubbel gevouwen grijs omslag van 350 grams handgeschept Zaansch Bord steken een aantal dubbelgevouwen stevige bladen van 62 bij 41 centimeter. De randen van het omslag zijn gerafeld, passend aan de artistiek gevoelvol uitgebeelde rafelranden in het denken van de kunstenaar. Want in de kunst van Klein Hofmeijer is het denken een belangrijk ding. De publicatie is in eigen beheer uitgegeven en kent tekstuele bijdragen van journalist, schrijver en copywriter Annelies Vanbelle en redacteur, publicist en kunsthistoricus Rick Vercauteren. In deze artikelen proberen zij het onderhavige werk van Klein Hofmeijer te omschrijven en te verklaren. Sterk beschouwend en elkaar inhoudelijk aanvullend gaan zij nader in op de filosofische, kunsthistorische en spirituele aspecten van het mysterieuze coloriet blauw in het oeuvre van Hans Klein Hofmeijer.
In haar essay stelt Vanbelle vragen, zoekt antwoorden. Maar retorisch bevinden zich deze in de gedachte van de kunstenaar. Komen tot uiting in de werken. Deze kunnen door de kijker worden onderzocht, bevraagt. Het werk respondeert. Niet altijd even duidelijk en scherp gearticuleerd. Fluisterend soms of stilzwijgend mimisch. Daarom verduidelijkt Vanbelle in haar eigen woorden het werk. Gaat zij in het denken van Klein Hofmeijer zitten en ziet van daaruit grond en reden. “Het gaat niet om mijn denken, maar om hét denken”, zegt de kunstenaar zelf. “Ik zoek een universele dimensie.” Dat perspectief helt erg over naar de filosofische redenatie van het leven. De werken van Klein Hofmeijer kunnen daarom het meest gemakkelijk diepzinnig worden gerationaliseerd. Grote denkers als Kant en Descartes zullen eenvoudig toegang kunnen hebben in deze manier van kunst scheppen.
De kunstenaar zoekt door zijn werk naar antwoorden op levensvragen. Het denken, overdenken en nadenken, staat daarbij voorop. Voordat het werk op papier ontstaat is de gedachte, het bedenken, de eerste stap naar vormgeving. In zijn werk probeert hij die opstap, dus het denken over en aan, zichtbaar te maken. Door zijn tekeningen kijk ik als het ware in zijn hoofd. Krijg ik inzicht in zijn gedachtewereld, zijn denken kan ik de mijne maken. Maar dan moet ik wel bedachtzaam kijken en scherpzinnig zien. “Het lijkt niet alsof deze tekeningen verlossing brengen.”, schrijft Annelies Vanbelle, “Ze zuchten, onder het tasten en betrachten; ze smeken, om verlichting en vertroosting.” De kunstenaar smeekt, de beschouwer zucht.
Volgens Vanbelle begint iedere tekening met een intuïtieve aanzet, een energiepunt, een niet-weten. Is dat niet hetzelfde met het kijken ernaar, het beschouwen. Ontmoet ik de tekeningen in de map, dan is mijn eerste gedachte een niet-weten. Eerst kijk ik, dan lees ik, en vervolgens doorzie ik. Denk ik te doorzien, objectief nog te kunnen kijken. Begrijpend lezen, aanvoelend kijken.
Hans Klein Hofmeijer tekent in wat hij noemt vergeestelijkt blauwe inkt op vergeelde dragers. Het papier is hergebruikt en draagt sporen van eerdere levens. Daarop floreert het blauw. De kleur kan als geen andere tint het denken verbeelden. “Mijn vulpen draait rond, mijn hand stuurt het beeld in een bepaalde richting. Achteraf lijkt het soms of ik de tekening voor het eerst zie. Ik word in dat unieke aha-moment verrast door mijn eigen werk. En dan vraag ik me af: klopt het met mijn initiële intentie?” Is het geworden wat hij heeft bedoelt, wat hij wilde zeggen en ermee bereiken. Alleen Klein Hofmeijer kan daar het antwoord op geven. Ik kan alleen maar kijken, zien en mij verwonderen. Vermoeden wat zijn streven is, was. Hij verwerkt teksten in zijn tekeningen. Leesbaar, maar ook wel onnavolgbaar. Zelf zegt hij daarover: “Ze maken me weer alert voor een bepaalde ervaring, een gevoel, een herinnering – ze zijn een herbevestiging van bepaalde inzichten of vaststellingen. Ik hoed me daarnaast wel om te veel woorden te geven aan mijn werk, te nauwgezet toe te lichten hoe ik te werk ga.” Want weet ik hoe en wat, dan vervliegt de poëzie en de mystiek. Dan kan ik me minder verwonderen. Is het antwoord gegeven terwijl ik een retorische vraag stelde. Want ik wil geen feedback, geen reactie. Ik wil zelf een uitweg vinden, een weerwoord geven.
In zijn werk bevraagt Klein Hofmeijer niet alleen de drager, het vel papier waarop hij zijn denken uitzet, ook onderzoekt hij de randen. De gedachte gaat verder dan de begrenzing van het blad. Het overstijgt de dimensie van het zijn, het wezen. In het denken overvleugelt hij zichzelf. “Ik denk, dus ik ben.” Dat denken vindt een beeld op papier. “Ik schrijf, dus ik blijf.”
In het artikel “Over blauw” legt Rick Vercauteren het blauwe oeuvre op tafel. Als een rode draad door de laatste twintig jaren. En werkt zich door de tinten die daaraan vooraf gingen. Er zijn in de tekst verwijzingen naar werken die zijn opgenomen in andere publicaties. Die dus niet op deze plek kunnen worden beschouwd. Het is een gemis, omdat die publicaties mij niet bekend zijn en ik dus geen vergelijksmateriaal heb. Maar goed, ik doe het dan maar met dat wat wel in deze publicatie is opgenomen. En dat geeft al denkelijk meer dan genoeg reden tot beschouwen. Het bespreken en benoemen van eerder werk geeft een gedetailleerde wegenkaart. Ik kan de paden stapvoets volgen, de straten bewandelen, die Klein Hofmeijer gegaan is om daar te komen waar hij in The Blue Drawings is. Het is in deze de eindbestemming. Het voert hem van hier verder met het denk-blauw en het schrijf-blauw om de onzichtbare, innerlijke processen te verbeelden, duidelijk te maken.
The Blue Drawings. Hans Klein Hofmeijer. Een haat-liefdeverhouding met het denken. Teksten Annelies Vanbelle, Rick Vercauteren. Uitgave in eigen beheer, 2022.
2 notes
·
View notes
Text
Isabelle Wenzel
Isabelle Wenzel (b. 1982, Germany) studied to be a photographer/artist, but is also a trained acrobat. Usually, she sets her own body before the camera. Within the seconds that the self-timer allows her, she assumes an impossible position and continues to hold it until the camera has clicked.
The central focus of the photographs of Isabelle Wenzel is the body as a physical form, rather than people themselves. By making a photograph, she freezes a pose in time as it were, and in doing so draws attention to the sculptural qualities of the body. In order to achieve a certain image, the manoeuvres need to be carried out repeatedly. In this way, Wenzel does her own little experimental performance in front of the camera, which captures it for us in ‘frozen’ form as a photograph.
Artist statement:
I stretched forward. Felt sensations of heaviness. Was overwhelmed by choice. Got lost. Stumbled. Failed. Started again. I’m a space in the landscape. A geological formation. A botanical shape. An island of isolation. A thinking body. Look at me in slow motion. Look at me frozen in time.
Isabelle Wenzel
Curriculum Vitae
Born 1982 in Wuppertal, Deutschland
Lives and works in Wuppertal
Education
2008-2010 Gerrit Rietveld Academie, Amsterdam, (NL)
2005-2008 Fachhochschule, Bielefeld, (DE)
Residencies / Nominations / Grants
2021 Arbeitsstipendium Stiftung Kunstfonds Bonn, DE
2016 Individuelle Projektförderung, Kunststiftung NRW, DE
2013 Jahresstipendium, Mondriaan Stiftung, Niederlande, NL
2011 Startstipendium, Fonds voor Beeldende Kunsten, Vormgeving, Bouwkunst, Amsterdam NL
2011 European Photo Exhibition Award - Körber-Stiftung, Hamburg DE
2010 Virtual Zoom, Fotografie Stipendium, Virtual Museum Zuidas, Amsterdam NL
2007 Des Prix-Leica, Fachhochschule Bielefeld, DE
Collections
Albert Heijn Kunststichting, NL
ENECO Kunstcollectie, NL
SBK Kunstuitleen & Galerie, Amsterdam, NL
Kunstcollectie Ymere, Amsterdam, NL
FOAM/ Photographie Museum/ Amsterdam/ NL
VU MC Sammlung/ Amsterdam/ NL
Solo Exhibitions
2022 Automatia, Galerie Bart, Amsterdam, NL
2021 Isabelle Wenzel, Video installations, Expo Bart, Nijmegen NL
2020 Counting till 10 – Solo – Galerie Bart, Amsterdam, NL
2017 ‘Unernstes unterfangen’, Galerie Bart, Amsterdam, NL
2016 London Art Fair, Solo, Galerie Bart, London, UK
2015 Scotiabank CONTACT Fotografie Festival, Isabelle Wenzel, Metro Hall Toronto, CA
2013 Isabelle Wenzel, what the body knows, 44 Gallery, Brugge, BE
2013 10 Seconds, Isabelle Wenzel, Rene Hauser Gallery, Zürich, CH
2013 I'D Like To Double Your Entendre, Warte für Kunst, Kassel, DE
2012 Solo, Isabelle Wenzel, Ku Gallery, Taipei, Taiwan, CN
2010 Building Images, Kunst Kapel, Amsterdam, Virtueel Museum Zuidas, Amsterdam NL
Selected group exhibitions
2022 Numero Berlin – All Collection Vol. II Jonathan Vincent Baron and Isabelle Wenzel, Berlin DE
2022 Approche - Galerie Bart, Paris, FR
2022 Von draußen nach drinnen, Sparkasse Wuppertal, DE
2021 Unseen Amsterdam Galerie Bart, NL
2021 B/U/ILD, Neuer Kunstverein Wuppertal, De
2020 Out and about, public exhibition during Covid19, Wuppertal, DE
2019 Emergent, Platform for contemporary art, Veurne, BE
2019 Pick Me – We Like Art at Collectie DE.GROEN, Arnhem, NL
2019 – Naak Of Bloot, Museum Jan Cunen, Oos, NL
2018 – Loch – Galerie – Let’s Pretent You Don’t Know Me, Anne Huijnen, Michel und Isabelle Wenzel, Wuppertal, DE
2018 – A Balancing Act – Kunsthal Amersfoort, NL
2018 – Paradise – performance at Schauspielhaus Wuppertal, DE
Selected Works
Automatia
Book
Interviews with Isabelle
https://www.lampoonmagazine.com/article/2022/03/31/isabelle-wenzel/
Youtube Section
youtube
youtube
#research#art research#photography#art photography#art photographer#artist research#female gaze#woman photographer#artist from girl on girl book#articles#women artists#youtube#Isabelle Wenzel#Youtube
2 notes
·
View notes
Text
Twee vrouwen, een publicatie en een mantel
Door twee tentoonstellingen over art brut (outsider-kunst) en een boekpresentatie* moest ik denken aan dat vermaledijdede begrip 'innerlijke noodzaak', dat op kunstacademies zo vaak gebezigd wordt. Hoe iets dat zo diep wil zijn een frase is geworden. Kunstenaar Griet Menschaert legde tien jaar oude tekeningen voor aan een filosoof, een non-binaire grafisch vormgever en een mindfood-coach. Door de eenzame corona-periode leken de tekeningen een nieuwe betekenis op te roepen. Intiem zijn ze, die tekeningen, confronterend, verleidelijk, verhalend en vervreemdend. De filosoof las zijn tekst voor, terwijl zij haar lichaam inzette als haar eigen vleesgeworden tekeningen. Wat volgde was dat wij als publiek de intimiteit tussen die vier mensen en die van het boek in werden getrokken. Het was mooi, wankel en ongemakkelijk soms, op andere momenten bijna ontoegankelijk. Ik zag een directe parallel met haar tekeningen.
De presentatie vond in de avond plaats in Museum Dr. Guislain te Gent, een voormalig 'krankzinnigengesticht'. De deuren waren open, de gebouwen amper verlicht, de gangen leeg en kaal, slechts een enkel bordje verwees naar de presentatie. We liepen er wat verloren en onzeker rond, maar juist dat gevoel voedde misschien wel mijn ontvankelijkheid voor de rest van de avond. Boven was de tentoonstelling 'Mirror, mirror – Mode & De Psyche' **, met kostuums en textiele werken van psychiatrische patiënten en mode-ontwerpers, voor even opengesteld. Ik werd overweldigd door de werken zoals mij dat zelden overkomt op een tentoonstelling voor hedendaagse kunst. Het waren vooral de geborduurde werken van patiënten die me diep raakten.
Mijn eigen borduurwerk lijkt zo gecontroleerd en helder, maar wie minstens vijf uur per dag borduurt, het laatste wat gedaan wordt voor het slapen en het eerste nog voor het ontbijt, die kan een zekere obsessiviteit niet ontkennen en als de fase aangebroken is van het invullen van de lege plekken, dat is daar maar één woord voor: horror vacui – de angst voor de leegte, of in mijn geval, de lust de leegte te vullen (hetgeen misschien wel het zelfde is). Toen het niet goed met mij ging, werd het borduren mijn troost en houvast.
Op de tentoonstelling boog ik mij lang over een zwarte mantel, die een patchwork-voering had van reeds geborduurde stoffen in petit point. De maakster, die de mantel altijd bij zich droeg, borduurde en appliqueerde daar overheen, vaak grof en grillig. Ik voelde bijna het dwingende van dat maken, zonder welke het leven misschien wel onleefbaar was voor haar. Een jas, een ding als een nest, een bed, zo basaal als brood, water en vuur, een ding als een kind dat beschermd en gevoed moet worden. Vlak voor de avond begon gaf ik Griet een opgerold borduurwerkje met 'IK VOEL DE SNELHEID VAN MIJN ZIEL'. Ze kreeg een kleine schok bij het lezen van de woorden. Innerlijke noodzaak voelde ik, bij de vrouw van de mantel en bij haar.
* 'Some Body Help', uitgave met zes tekeningen van Griet Menschaert en drie door haar met de hand uitgeschreven teksten van filosoof Leon Heuts, mindfood-coach Hadas Cnaani en non-binair ontwerper Noam Youngrak Son. https://www.grietmenschaert.be/
** Dubbeltentoonstelling in het MoMu te Antwerpen en Museum Dr. Guislain te Gent, nog te zien tot 26 februari
3 notes
·
View notes
Text
Kramen, paviljoentjes en gekleurde polyester afdakjes op het Beursplein tijdens de Manifestatie C70, 1970.
Rotterdam kiest voor de viering van het zilveren bevrijdings- en wederopbouwfeest ‘de communicatie’ als thema. Rotterdammers en bezoekers moeten in contact gebracht worden met de stad en de stormachtige ontwikkeling die Rotterdam heeft doormaakt sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog.
De manifestatie moet aantonen dat werkstad Rotterdam en leefstad Rotterdam toch hand ik hand kunnen gaan. Om de feestelijke ontmoeting van mens en stad te realiseren worden kosten nog moeite gespaard. Vijf maanden lang, van mei tot en met september 1970, zal de stad in het teken staan allerlei zeer uiteenlopende activiteiten van culturele, sportieve en educatieve aard. In tegenstelling tot de eerdere manifestaties speelt het hoofdprogramma van C70 zich af in het centrum van de stad. De Rotterdamse ondernemer en vicevoorzitter van de Kamer van Koophandel, Anton Fibbe, is benoemd als organisator. Wederopbouwarchitect Herman Bakker (bekend van o.a. het winkelcentrum Zuidplein, de Leuveflat en de Maastorenflat) is verantwoordelijk voor de vormgeving van de nieuwe tijdelijke bouwwerken in de binnenstad. In het centrum verrijzen tientallen cafeetjes en eethuizen. Zo ondergaat vooral de Coolsingel een metamorfose. Door de komst van allerlei horeca met terrassen, buitenexposities, paviljoens, een lint van driehoekige polyester afdakjes in diverse kleuren, wandelroutes en bloembakken verandert de binnenstad in een vrolijke promenade van ruim tweeënhalve kilometer. C70 bezoekers kunnen zich in een kabelbaan over het Weena, de Coolsingel, de Binnenweg en de Karel Doormanstraat laten voeren en in vogelvlucht alle attracties zien die vijf maanden lang in het centrum staan opgesteld.
De fotograaf is Anna de Ruijter en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.
2 notes
·
View notes
Photo
30 juli 2022 I Dudok - Raadhuis Hilversum
‘Het Raadhuis in Hilversum (1931) is het hoogtepunt van het werk van Willem Marinus Dudok. Door zijn compositie van horizontale en verticale strakke volumes, is het een gebouw als een monumentale sculptuur. Even indrukwekkend als het exterieur, is ook het interieur: een samenspel van ruimte, vormgeving, inrichting, licht, kleur en materialen.
Zowel de architectuur als het interieur, de meubels en de tuin werden door de architect als Gesamtkunstwerk ontworpen.’
Gevels opgetrokken in speciale gele bakstenen van afwijkend formaat (225 x 105 x 42 mm) en met schaduwvoeg.
De bakstenen zijn te zacht gebakken, waren daardoor poreus en vroren kapot.
Bij de restauratie moesten de meeste worden vervangen door nieuwe exemplaren.
Bouwkosten: ca fl. 1.300.000,- (1928-1931)
Kosten restauratie: ca fl. 32.000.000,- (1989-1996)’
(bron: https://www.dudokarchitectuurcentrum.nl/activiteit/raadhuis-regulier/
https://www.tgooi.info/raadhuis/)
https://monumentbonaire.nl/
http://bonaireboek.leveroij.nl / © Wilna Groenenboom
3 notes
·
View notes
Link
Ontdek de unieke impact van stansen op drukwerk middels deze uitgebreide gids, een inspiratiebron voor creatief drukwerk, grafische vormgeving en creatieve printdesign ideeën.
#drukwerk#stansen#grafische vormgeving#printdesign#creativiteit#inspiratiebron#unieke impact#uitgebreide gids#creatief drukwerk#printdesign ideeën
0 notes
Photo
Opdracht (grafische vormgeving)
Omslag voor het boek ‘De aarde en het gas’ van Sam Gerrits
In dit boek schetst aardwetenschapper en journalist Sam Gerrits de geschiedenis van de wereldwijde winning van olie en gas en haar gevolgen, vanaf het aanboren van de eerste commerciële oliebron in 1859. Een voorpublicatie is hier te lezen.
‘De aarde en het gas’ verschijnt in september 2022, het boekomslag is in opdracht vormgegeven voor uitgeverij Passage.
©Nadeschda Broere - Zilverdock 2022
2 notes
·
View notes
Text
GV_POSTER_SERIES_CHILDRENS_ACTIVITIES
0 notes
Last Seen Blogs
rosycheeksandhermionehair
Still in a galaxy far, far away
thenerdcommanderart
The Art Commander
kanjabungsyariahjawatimur
Tanpa judul