#minders chic
Text
vintage Dior coffee table..
#dior#vintage luggage#coffee#table#diy#upcycle#thrift#fashionwasted#stephen christopher#lifestyle#minders chic#home deocr
39 notes
·
View notes
Text
Hoe armbandjes maken met touw in 2024: Tips & Tricks
Hoe armbandjes maken met touw in 2024: Tips & Tricks
Hoe armbandjes maken met touw in 2024: Tips & Tricks
Welkom bij ons nieuwste blogartikel! Ben je geïnteresseerd in het maken van armbandjes met touw en ben je benieuwd naar de nieuwste trends en technieken voor 2024? Dan ben je hier aan het juiste adres! Of je nu een ervaren hobbyist bent of net begint met het maken van armbandjes van touw, wij zijn er om je te helpen met handige tips en tricks.
In dit artikel nemen we je mee op een creatieve reis en delen we alles wat je moet weten over het maken van prachtige armbandjes met touw. Van de basissteken tot geavanceerde technieken, we geven je alle informatie die je nodig hebt om unieke en trendy armbanden te creëren.
Wat dit jaar extra spannend maakt, is dat we je ook een sneak peek geven in de opkomende trends voor 2024. Ontdek welke kleuren, patronen en materialen de mode-industrie beïnvloeden en hoe je deze in je eigen creaties kunt verwerken. Of je nu houdt van minimalisme, boho chic of een meer gedurfde stijl, er is voor elk wat wils.
Maar dat is nog niet alles! Onze experts hebben speciaal voor jou enkele handige tips en tricks verzameld om het proces van het maken van armbandjes met touw nog leuker en makkelijker te maken. Leer hoe je knopen kunt variëren, hoe je verschillende soorten touw kunt combineren en hoe je speciale details aan je armbanden kunt toevoegen om ze echt uniek te maken.
Dus waar wacht je nog op? Pak je touw, zoek een comfortabele plek en laat je creativiteit de vrije loop! Volg ons op deze spannende ontdekkingsreis door de wereld van het armbandjes maken met touw in 2024. We beloven dat je geïnspireerd en klaar bent om je eigen trendy armbanden te creëren. Doe mee en ontdek de eindeloze mogelijkheden die touw te bieden heeft!
Blijf op de hoogte en volg ons voor meer fantastische tips en inspiratie. Veel plezier met het maken van je armbandjes met touw!Inhoudsopgave1. "De populariteit van zelfgemaakte armbandjes van touw: Waarom het een trend is in 2024"2. "Welke soorten touw zijn het meest geschikt voor het maken van armbandjes?"3. "Tips voor het kiezen van de perfecte kleurencombinaties voor jouw armbandjes"4. "Het belang van het gebruik van een goede knooptechniek voor duurzame armbandjes"5. "Creatieve manieren om kralen toe te voegen aan je armbandjes van touw"6. "Een stap-voor-stap handleiding voor het maken van een uniek en persoonlijk armbandje van touwVragen en antwoordenLaatste gedachten1. "De populariteit van zelfgemaakte armbandjes van touw: Waarom het een trend is in 2024"
Armbandjes maken met touw is een creatieve activiteit die de afgelopen jaren steeds populairder is geworden. Deze trend zal naar verwachting ook in 2024 verder groeien. Maar waarom zijn deze zelfgemaakte armbandjes zo geliefd?
Ten eerste bieden ze een unieke en persoonlijke stijl. Door zelf armbandjes van touw te maken, kun je jouw eigen smaak en persoonlijkheid laten zien. Je kunt verschillende kleuren en patronen combineren om een armbandje te maken dat helemaal bij jou past. Of je nu houdt van felle kleuren of juist een meer subtiele look wilt, met zelfgemaakte armbandjes kun je je creativiteit de vrije loop laten.
Daarnaast zijn zelfgemaakte armbandjes van touw duurzaam en milieuvriendelijk. In een tijd waarin duurzaamheid en bewust consumeren steeds belangrijker worden, bieden deze armbandjes een geweldige optie. Het gebruik van touw als materiaal zorgt ervoor dat de armbandjes lang meegaan en minder snel verslijten dan armbandjes van andere materialen. Bovendien kun je gerecycled touw gebruiken, waardoor je bijdraagt aan een beter milieu.
Het maken van armbandjes met touw kan ook een ontspannende en meditatieve activiteit zijn. Het knopen en vlechten van het touw vereist concentratie en focus, wat kan helpen om de geest tot rust te brengen. Daarnaast is het een perfecte bezigheid om samen met vrienden of familie te doen.
Je kunt samen ideeën delen, touw uitwisselen en elkaar inspireren met nieuwe ontwerpen.
Of je nu een ervaren knoper bent of net begint met het maken van armbandjes, touwarmbandjes zijn een tijdloze accessoire die altijd in de mode blijven. Met de juiste technieken en tips kun je je eigen unieke, trendy en milieuvriendelijke armbandjes maken die perfect passen bij jouw stijl en persoonlijkheid.
Dus waar wacht je nog op? Ga aan de slag en maak je eigen armbandjes met touw in 2024!2. "Welke soorten touw zijn het meest geschikt voor het maken van armbandjes?"2.
Als je geïnteresseerd bent in het maken van armbandjes met touw, is het belangrijk om te weten welke soorten touw het meest geschikt zijn voor dit doel. Er zijn verschillende opties beschikbaar, elk met zijn eigen kenmerken en voordelen. Hier zijn enkele van de meest populaire soorten touw die je kunt gebruiken:
1. Katoenen touw: Katoenen touw is een uitstekende keuze voor het maken van armbandjes. Het is zacht, soepel en comfortabel om te dragen. Bovendien is katoenen touw verkrijgbaar in verschillende kleuren en patronen, waardoor je eindeloze mogelijkheden hebt om unieke en stijlvolle armbandjes te maken. Het is ook duurzaam en gemakkelijk te knopen, waardoor het ideaal is voor beginners.
2. Linnen touw: Linnen touw is een ander populair materiaal voor het maken van armbandjes. Het heeft een natuurlijke uitstraling en is zeer sterk en duurzaam. Linnen touw is verkrijgbaar in verschillende diktes en kan gemakkelijk worden geknoopt. Het heeft ook een mooie textuur en kan worden gecombineerd met andere materialen om interessante ontwerpen te creëren.
3. Nylon koord: Nylon koord is een veelzijdig touw dat perfect is voor het maken van armbandjes. Het is sterk, duurzaam en bestand tegen slijtage, waardoor je langdurig plezier hebt van je armbandjes. Bovendien is nylon koord verkrijgbaar in verschillende diktes en kleuren, waardoor je eindeloze mogelijkheden hebt om je armbandjes aan te passen aan je eigen stijl en voorkeuren.
4. Satijnen lint: Als je op zoek bent naar een elegante en luxueuze uitstraling, is satijnen lint een goede keuze. Satijnen lint is zacht, glanzend en verkrijgbaar in verschillende breedtes en kleuren. Het is perfect voor het maken van armbandjes met een verfijnde en chique uitstraling. Satijnen lint kan gemakkelijk worden geknoopt en is ideaal voor het maken van armbandjes met strikjes of andere decoratieve elementen.
Kortom, er zijn veel verschillende soorten touw die je kunt gebruiken om armbandjes te maken. Kies het touw dat het beste past bij je stijl, voorkeuren en het gewenste eindresultaat. Experimenteer met verschillende materialen en ontdek wat voor jou het beste werkt. Veel plezier met het maken van je eigen unieke armbandjes!3. "Tips voor het kiezen van de perfecte kleurencombinaties voor jouw armbandjes"3.
Het kiezen van de juiste kleurencombinaties voor jouw armbandjes kan een uitdagende taak zijn. Het is belangrijk om kleuren te kiezen die zowel harmonieus als opvallend zijn. Hier zijn enkele tips om je te helpen bij het maken van de perfecte kleurencombinaties voor jouw armbandjes.
1. Kies complementaire kleuren: Complementaire kleuren zijn kleuren die tegenover elkaar liggen op het kleurenwiel. Deze kleurencombinaties zorgen voor een sterk contrast en kunnen een echt statement maken. Bijvoorbeeld, als je een armbandje maakt met blauwe kralen, kun je een contrasterende kleur zoals oranje of geel toevoegen om een opvallende look te creëren.
2. Experimenteer met monochrome tinten: Monochrome kleurencombinaties zijn gebaseerd op verschillende tinten van dezelfde kleur. Dit creëert een subtiele, verfijnde look. Bijvoorbeeld, als je een armbandje maakt met verschillende tinten groen, kun je spelen met lichtgroen, donkergroen en alles daartussenin om een mooie samenhangende look te creëren.
3. Combineer warme en koele kleuren: Het combineren van warme kleuren zoals rood, oranje en geel met koele kleuren zoals blauw, groen en paars kan een interessant contrast creëren. Hierdoor ontstaat een visueel boeiend effect. Bijvoorbeeld, als je een armbandje maakt met roze kralen, kun je wat blauwe kralen toevoegen om een spannende kleurencombinatie te maken.
4. Let op kleurpsychologie: Kleuren kunnen emoties en gevoelens oproepen. Het is belangrijk om rekening te houden met de betekenis van kleuren bij het kiezen van je kleurencombinaties. Bijvoorbeeld, blauw kan een gevoel van rust en kalmte geven, terwijl rood juist energie en passie opwekt. Kies de kleuren die passen bij het gevoel dat je wilt overbrengen met jouw armbandjes.
Het kiezen van de perfecte kleurencombinaties voor jouw armbandjes kan spannend zijn, maar het is ook belangrijk om te experimenteren en je eigen stijl te ontdekken. Probeer verschillende kleurencombinaties uit en kijk wat voor jou het beste werkt. Onthoud dat er geen vaste regels zijn als het gaat om kleur - het gaat allemaal om wat jij mooi vindt en wat bij jouw armbandjes past. Veel plezier met het creëren van prachtige, unieke armbandjes met de perfecte kleurencombinaties!4. "Het belang van het gebruik van een goede knooptechniek voor duurzame armbandjes"4.
Armbandjes maken met touw is altijd een creatieve en leuke activiteit geweest. Met de opkomst van duurzaamheid en bewuste consumptie is het echter nog belangrijker geworden om te zorgen voor kwaliteit en duurzaamheid in onze ambachtelijke creaties. Een van de essentiële aspecten van het maken van armbandjes is het gebruik van een goede knooptechniek. In dit artikel zullen we de voordelen bespreken van een goede knooptechniek en hoe dit kan bijdragen aan de duurzaamheid van armbandjes in 2024.
Ten eerste is een goede knooptechniek essentieel voor de stevigheid en duurzaamheid van een armbandje. Door een stevige knoop te gebruiken, voorkom je losse draden of zelfs het uit elkaar vallen van het armbandje. Een goed geknoopt armbandje gaat langer mee en kan tegen een stootje. Door te investeren in een goede knooptechniek, zorg je ervoor dat je armbandjes niet snel verslijten en dat ze langdurig gedragen kunnen worden.
Daarnaast biedt een goede knooptechniek ook mogelijkheden voor het creëren van unieke en interessante ontwerpen. Door te experimenteren met verschillende knooptechnieken, kun je armbandjes maken met bijzondere patronen en texturen. Denk bijvoorbeeld aan macramé-knopen of vlechtpatronen. Deze technieken voegen niet alleen visuele aantrekkingskracht toe aan de armbandjes, maar verhogen ook hun waarde. Mensen zijn altijd op zoek naar unieke en originele sieraden en een goed geknoopt armbandje kan aan die behoefte voldoen.
Kortom, het gebruik van een goede knooptechniek is van groot belang bij het maken van duurzame armbandjes in 2024. Het zorgt voor stevigheid en duurzaamheid, waardoor de armbandjes langer meegaan. Daarnaast biedt het mogelijkheden voor creatieve ontwerpen die uniek en waardevol zijn. Dus, als je aan de slag gaat met het maken van armbandjes met touw, vergeet dan niet het belang van een goede knooptechniek voor duurzaamheid en originaliteit.5. "Creatieve manieren om kralen toe te voegen aan je armbandjes van touw"5.
Wanneer je armbandjes maakt met touw, zijn er talloze manieren om kralen toe te voegen en een uniek tintje aan je creaties te geven. Hier zijn enkele creatieve ideeën om je op weg te helpen.
1. Gelaagde kralen: een prachtige manier om dimensie en textuur toe te voegen aan je armbandjes is door verschillende kralenlagen te creëren. Begin met een basislaag van kleine kralen die het touw strak omhullen. Voeg vervolgens een tweede laag toe van grotere, opvallende kralen. Speel met verschillende kleuren en vormen om een uniek ontwerp te creëren.
2. Geometrische
patronen: als je van strakke, moderne ontwerpen houdt, kun je geometrische patronen gebruiken om kralen toe te voegen aan je armbandjes. Maak bijvoorbeeld een zigzagpatroon met gekleurde kralen of creëer een mozaïekontwerp met verschillende vormen en maten kralen. Door deze geometrische elementen toe te voegen, geef je je armbandjes een eigentijdse uitstraling.
3. Focal beads: een "focal bead" is een grote, opvallende kraal die het middelpunt vormt van je armbandje. Je kunt bijvoorbeeld een grote glazen kraal, een bedel of zelfs een stuk edelsteen gebruiken als "focal bead". Combineer deze kraal met andere, eenvoudigere kralen om een interessant contrast te creëren. Dit zal zeker de aandacht trekken en je armbandje uniek maken.
4. Mix van materialen: wees niet bang om verschillende materialen te combineren in je armbandjes. Combineer bijvoorbeeld houten kralen met glazen kralen voor een natuurlijke en kleurrijke uitstraling. Of voeg metalen kralen toe voor een stoer en edgy effect. Door verschillende texturen en materialen te mixen, krijgen je armbandjes een speelse en unieke uitstraling.
5. Patroon van kralen: speel met verschillende patronen van kralen om een interessant en opvallend ontwerp te creëren. Je kunt bijvoorbeeld een streepjespatroon maken door afwisselend gekleurde kralen te gebruiken. Of gebruik verschillende tinten van dezelfde kleur om een subtiel kleurverloop te creëren. Door te spelen met patronen kun je je armbandjes een persoonlijk tintje geven.
Experimenteer met deze en ontdek je eigen unieke stijl. Laat je creativiteit de vrije loop en maak prachtige armbandjes die je met trots kunt dragen!6. "Een stap-voor-stap handleiding voor het maken van een uniek en persoonlijk armbandje van touw"
Het maken van je eigen armbandje van touw is niet alleen een geweldige manier om je creativiteit te uiten, maar het biedt ook de mogelijkheid om een uniek en persoonlijk sieraad te dragen. Of je nu op zoek bent naar een leuk cadeau-idee of gewoon iets nieuws wilt proberen, deze handleiding zal je stap voor stap door het proces leiden.
Stap 1: Benodigdheden verzamelen
Voordat je begint, is het belangrijk om alle benodigdheden bij elkaar te verzamelen. Je hebt een stuk touw nodig, bij voorkeur in een kleur die je leuk vindt. Daarnaast heb je ook een sluiting nodig, deze kun je kopen bij een hobbywinkel of online. Vergeet ook niet een schaar en eventueel kralen of bedels als je wat extra flair aan je armbandje wilt toevoegen.
Stap 2: Het touw meten en knippen
Nu je alles hebt wat je nodig hebt, kun je beginnen met het meten en knippen van het touw. Meet de omtrek van je pols en voeg hier ongeveer 2 centimeter aan toe. Dit zal ervoor zorgen dat het armbandje comfortabel past en niet te strak zit. Knip het touw op de juiste lengte af.
Stap 3: Het touw vlechten
Nu komt het leuke gedeelte! Neem het touw en verdeel het in drie gelijke delen. Begin met het onderste deel en leg deze over het middelste deel heen. Leg vervolgens het bovenste deel over het nieuwe middelste deel heen. Herhaal dit patroon totdat je het gewenste aantal keer hebt gevlochten.
Stap 4: Het touw bevestigen
Wanneer je klaar bent met vlechten, kun je de uiteinden van het touw vastzetten met behulp van de sluiting. Doe dit door het touw door het oogje van de sluiting te halen en een knoop te maken. Knip eventueel de overtollige touw af.
Stap 5: Optionele toevoegingen
Als je wat extra flair aan je armbandje wilt toevoegen, kun je kralen of bedels gebruiken. Rijg deze op het touw voordat je begint met vlechten. Je kunt ze op verschillende punten in het armbandje plaatsen voor een uniek en persoonlijk design.
Stap 6: Show off je nieuwe armbandje!
Nu je armbandje klaar is, is het tijd om het te laten zien aan de wereld! Draag het met trots om je pols en wees trots op het feit dat je iets unieks hebt gemaakt. Het
maken van je eigen armbandje van touw is niet alleen leuk, maar het geeft je ook de mogelijkheid om je eigen stijl te laten zien.
Nu je alle stappen hebt doorlopen, ben je klaar om je eigen armbandje van touw te maken. Experimenteer gerust met verschillende kleuren en toevoegingen om een armbandje te creëren dat helemaal bij jou past. Veel plezier en succes met het maken van je unieke en persoonlijke accessoire! Vragen en antwoordenQ: Hoe kan ik armbandjes maken met touw in 2024?
A: Leuk dat je interesse hebt om armbandjes te maken met touw! In dit artikel delen we graag enkele handige tips en trucs om jou op weg te helpen. Of je nu een beginner bent of al enige ervaring hebt, met deze tips ben je klaar om prachtige armbandjes te creëren in 2024.
Q: Welke materialen heb ik nodig om armbandjes te maken met touw?
A: Het mooie van armbandjes maken met touw is dat je niet veel materialen nodig hebt. Je hebt in ieder geval touw nodig, maar de keuze van het touw is volledig aan jou. Ga je voor een natuurlijke uitstraling met jute touw of kies je liever voor felle kleuren met katoenen touw? Daarnaast heb je een schaar nodig om het touw op maat te knippen en een sluiting om je armbandje mee af te maken.
Q: Welke technieken kan ik gebruiken om armbandjes te maken met touw?
A: Er zijn verschillende technieken die je kunt gebruiken om armbandjes te maken met touw. Een veelvoorkomende techniek is het knopen van een vriendschapsarmbandje, ook wel bekend als de macramé techniek. Met deze techniek kun je eenvoudige, maar ook ingewikkelde patronen creëren door verschillende knopen te combineren. Een andere techniek is het vlechten van het touw, waarbij je meerdere strengen touw over elkaar heen legt en steeds afwisselend van kant wisselt. Experimenteer vooral met verschillende technieken en ontdek welke jou het beste ligt!
Q: Hoe kan ik mijn armbandje personaliseren?
A: Je kunt je armbandje op verschillende manieren personaliseren. Een populaire optie is het toevoegen van kralen. Kies kralen in jouw favoriete kleur(en) of met speciale betekenis. Ook bedeltjes zijn een leuke toevoeging aan je armbandje. Denk bijvoorbeeld aan een bedeltje in de vorm van een hartje, een sterretje of een dier dat veel voor jou betekent. Wees creatief en maak je armbandje helemaal uniek!
Q: Zijn er nog tips die ik moet weten voordat ik aan de slag ga?
A: Zeker! Het is altijd handig om een werkoppervlak te gebruiken dat niet glad is, zodat het touw niet wegglijdt tijdens het knopen. Daarnaast is geduld een belangrijke eigenschap bij het maken van armbandjes met touw. Oefen de technieken goed en laat je niet ontmoedigen als het niet meteen lukt. Hoe meer je oefent, hoe beter je wordt! Oh, en vergeet niet te genieten van het proces. Armbandjes maken met touw is een ontspannende en creatieve bezigheid. Veel plezier!
Q: Waar kan ik meer inspiratie en tutorials vinden voor het maken van armbandjes met touw?
A: Er zijn verschillende bronnen waar je meer inspiratie en tutorials kunt vinden. Een goede start is het internet. Op websites, blogs en sociale media vind je talloze ideeën, patronen en stap-voor-stap handleidingen. Ook kun je boeken en tijdschriften raadplegen die specifiek gericht zijn op het maken van armbandjes en sieraden. Vergeet ook niet om lokale ambachtswinkels en hobbybeurzen te bezoeken. Daar vind je vaak materialen en experts die je verder kunnen helpen. Laat je inspireren en ontdek jouw creatieve mogelijkheden! Laatste gedachtenBedankt voor het lezen van ons artikel over hoe armbandjes te maken met touw in 2024! We hopen dat je inspiratie en handige tips hebt opgedaan om je creatieve vaardigheden naar een hoger niveau te tillen.
Het maken van armbandjes met touw is een leuke en trendy bezigheid die je kunt doen in je vrije tijd. Of je nu een beginner bent of al enige ervaring hebt, wij
hebben enkele handige tips en trucs verzameld om je te helpen bij het creëren van prachtige en unieke armbanden.
Een belangrijk aspect bij het maken van armbandjes is het kiezen van het juiste materiaal. Touw is een veelzijdig materiaal dat zorgt voor een natuurlijke en rustieke uitstraling. Er zijn verschillende soorten touw beschikbaar, zoals katoenen touw, macramé touw en jute touw. Experimenteer met verschillende materialen en ontdek welk touw het beste bij jouw stijl past.
Een andere handige tip is het gebruiken van verschillende knooptechnieken. De klassieke vriendschapsknoop is altijd een favoriet, maar er zijn ook vele andere knooptechnieken die je kunt uitproberen, zoals de Chevron, Cobra en Jacob's Ladder knoop. Met elke knooptechniek creëer je een uniek patroon en voeg je een persoonlijk tintje toe aan je armbandje.
Daarnaast kun je ook verschillende versieringen toevoegen aan je armbandje om het nog specialer te maken. Denk aan kralen, bedeltjes of zelfs kleine bedeltjes met betekenisvolle symbolen. Laat je creativiteit de vrije loop en ontwerp een armbandje dat past bij jouw persoonlijkheid en stijl.
Het maken van armbandjes met touw is niet alleen een leuke hobby, maar het kan ook een geweldig cadeau zijn voor je vrienden en familie. Geef een zelfgemaakt armbandje als persoonlijk geschenk en laat zien dat je tijd en moeite hebt gestoken in iets unieks en speciaals.
Dus waar wacht je nog op? Ga aan de slag met het maken van je eigen armbandjes met touw en laat je creativiteit de vrije loop gaan! Met deze tips en trucs ben je goed op weg naar het creëren van prachtige, trendy en persoonlijke armbanden in 2024.
Heb je zelf nog tips of ervaringen met het maken van armbandjes? Laat het ons weten in de reacties hieronder. Veel plezier en succes met het maken van jouw armbandjes!
0 notes
Text
ecg 1
NOMS DENOMBRABLES ET INDENOMBRABLES
Les conseils que Sara a donnés à Charlotte étaient pertinents. Ainsi, elle a pu économiser énormément (awful lot) d'argent. Un compte en banque, être à découvert, little brooks make large rivers, a quid, a buck, a coin, a currency, the change, how much do you charge ?
Aurélia a éclaté en sanglots quand elle a vu tous les dégâts après les inondations dans le nord de la France. Heureusement, la pluie s’est arrêtée. A stitch in time saves nine, to weep, la tristesse, le chagrin, l’eau monte, to water a garden, it’s pissing down !
Julie n'a pas eu besoin d'acheter des meubles quand elle s'est installée (move in) à Angers. Sa tante lui a donné tout ce dont (all she) elle avait besoin. A rent, a landlady, a landlord, a tenant, un colocataire, a bedsitter, a cupboard, une table basse, une armoire, a closet
L'été dernier, Eloi a perdu ses bagages à l'aéroport JFK. Il m'a dit qu'il ne retournera plus jamais à New-York. Passer à la douane, un douanier, a terminal, décoller, atterrir, a long-haul flight, a domestic flight, a runway, le commandant, air rage, a Karen
Alice m'a demandé des renseignements sur comment devenir fille au pair en Irlande. En fait, c'est plus facile qu'elle ne le pensait. Eire, Ulster, aller à l'étranger, un étranger, un inconnu, un séjour, s'occuper d'enfants, a child-minder, the kindergarten, a county, a lullaby
Je crois que Rosalie a fait de pros progrès en Allemand récemment. Je pense que c'est parce que c'est sa matière préférée. Mon allemand est mauvais, comment on dit « chien » en anglais ? It's double Dutch to me, je parle anglais couramment, globish
Tilian s'est pointé (turn up) et a dit « les nouvelles sont bonnes, mes parents viennent de m'acheter une voiture d'occasion ! » un automobiliste, un chauffeur privé, un chef d'orchestre, le coffre de la voiture, le volant, le capot, le pare-brise, le pare-choc, le moteur
Je crois qu’antoine cherche du travail mais il veut un travail bien payé comme chacun d'entre nous. Un emploi à responsabilités, un cadre, un directeur, le P.D-G, a corporate credit card, postuler à un emploi, un candidat à un emploi, une lettre de candidature, a résumé
Axelle a acheté un journal pour lire pendant le voyage et du papier pour écrire à ses amis. Elle sera bien occupée. La presse de caniveau, la presse de qualité, the editor, a column, faire les gros titres, la première page, a top-shelf magazine
Timothée a trouvé un cheveu dans son potage. Il a accusé (put the blame) Edwin car deux jours plus tôt, il lui avait dit que ses cheveux étaient trop longs et qu'il devrait se les faire couper (to have something done) une entrée, un plat de résistance, le fromage, un dessert, la carte, commander, un serveur, a Michelin-starred restaurant.
Tu savais que Gautier avait les yeux bleus ? Tu te trompes, ils sont verts. Si seulement j'avais les yeux verts. To raise an eye-brow, to look someone in the eye, an eye for eye and a tooth for a tooth, to eye somebody, all eyes on me, to turn a blind eye on, a blue-eyed dude
La mère de Quitterie travaille comme avocate dans une grande société. C'est faux, elle est mère au foyer. Non, elle est infirmière, comme mon père. Un infirmier, les urgences, une ordonnance, mon généraliste, the NHS, être positif à la Covid, to get a booster jab
Martin a dit « Quel joli pantalon et quelle jolie chemise ! Tu les as acheté d'occasion sur Vinted ? » Ophélie a répondu « Ca ne te regarde pas, occupe-toi de tes affaires ! » une jupe, une robe, des tennis, des chaussettes, un pantalon déchiré, corduroys, a jumper, a sweater
Mathurin ne porte jamais de chapeau. Il préfère les casquettes. C'est plus chic, dit-il. S'habiller, se déshabiller, se mettre sur son 31, un costume, une cravate, casual Friday
0 notes
Text
RITME EN RIJM, RESONERENDE VLAKKEN EN REPETERENDE LIJNEN
Een ijle tentoonstelling, denk ik wanneer ik over de drempel stap de ruimte van Kunstlokaal No.8 binnen. Niet als in vluchtig, of vaag en schraal. Maar als etherisch, onwezenlijk. Helemaal in de stijl van deze galerie, denk ik ook nog. Een stijl dat zich beweegt op het snijvlak van minimalisme en abstractie, maar ook best eens van het padje raakt de werkelijkheid in - in kunstkennerskringen het realisme genoemd. Over het algemeen wordt de bezoeker van deze lokaliteit kunst getoond die beroep doet op inleving, ervaring en gevoel. Inleving om de composities op waarde te schatten. Ervaring, de geoefendheid in het kijken naar non-figuratief werk. En gevoel om de belevenis objectief te beleven. Dat heeft tijd nodig bij de ongeoefende kijker, maar is er eenmaal doorzicht in wat gezien is, begrip te doorgronden dan komt het beeld tot leven. In de tweede dimensie ga ik dan als beschouwer de diepte in. De vormgeving aan de oppervlakte geeft gelaagdheid in de verschillende niveaus prijs. Om de compositie te doorzien moet ik staanblijven en verderkijken. Meen ik.
Over de drempel gestapt de ruimte in krijg ik het er koud van, de rillingen lopen me over de rug. Is het werk zo ijl als in ijzig en kil of afstandelijk en gereserveerd. Welnee weet ik, wegens de oplopende energierekening staat de kachel op spaarstand en zullen de stralen van de waterige lentezon in het lokaal de sfeer moeten brengen. Van het getoonde werk evenwel word ik warm van binnen, het streelt mijn blik en mijn beschouwing. In eenvoud is het namelijk in topvorm, vind ik. Andermaal een geslaagde duo-presentatie hier in Kunstlokaal No.8 noteer ik daarom.
Maar warm, terwijl ik zwart zie en wit aanvoel. Valère Wittevrongel eert namelijk het zwart in zijn composities. De kleur die lange tijd verboden leek in de kunst, althans werd mij op de academie ontraden het in het palet op te nemen. Het zou geen kleur zijn eigenlijk, maar zwart is alles tegelijk weet ik nu. Filosofisch, spiritueel, miserabel, chic, snobistisch, modieus, radicaal, somber, angstaanjagend. Het is een rode draad door de kunstgeschiedenis, zwart. Het is een mysterieuze tint die treurnis uitstraalt, maar paradoxaal ook een voorname inborst heeft. Het is de kleur van de schijnbare tegenstelling tussen licht en donker. Zwart brengt mij als toeschouwer dan weer wel uit mijn evenwicht. Wat moet ik ermee wanneer het donkere vlak magnetiseert als een zwart gat, alles naar zich toetrekt en niets loslaat. Ik kan er zo in verdwijnen, het neemt maar geeft niet.
De composities van Wittevrongel zitten in de kast onder de S van de Stijl, veronderstel ik. Maar passen ook onder de Z van het Zwart, of beter Zero. Het heeft de strakke vormgeving van Mondriaan. Een voortborduren op die nieuwe kunst vanuit de jaren 30 van de vorige eeuw. Waar Mondriaan het wit met zwarte lijnen en primaire tinten adopteerde, maar aan het slot van zijn leven in de nieuwe wereld onder invloed van speelse muziek minder afgemeten werd, is Wittevrongel een tegenpool in zwart met gezwarte kleuren rood en grijs. De opbouw is van een zelfde kwaliteit, rechtlijnig, vlak. Het zwart laat hij werken door mat en glanzend in een enkele compositie af te wisselen, naast elkaar te plaatsen. En het rood en het grijs maken daarin een figuur zonder te figureren. Wittevrongel werkt in een thema met variaties. Hij speelt met de rechthoeken in het platte vlak. Door plaatsing ontstaat diepte of hoogte. Perspectief in de eerste dimensie. Soms oogt het grijs wel blauw of groen door het verdwijnen van het licht in de schemering.
Het werk van Katharina Fischborn oogt fragiel en teer. Het voelt wit en doorzichtig aan. Althans naast de robuuste en stevig in de verf zittende schilderijen van Wittevrongel. Haar materiaal is het potlood en de fineliner. Daarmee tekent zij lijnen tot gearceerde vlakken. Niet netjes strak getrokken maar speels uit de hand gezet. In een stramien van elkaar kruisende lijnen, waardoor er als het ware een diepte in de patronen ontstaat. Vlakjes als een plattegrond van de gedachte. Bij de ragfijne lijnen bewegen zich banen in blinddruk. Een grafische combinatie. Zo speelt Fischborn met het licht in het platte vlak. Dat licht laat ze ook als metafoor door de lijnen schieten als flitsen kleur. Het onderbreekt het stramien, doorbreekt motief alsof een blikseminslag het beton splijt. Het is een creatief speelse variatie op het thema. Een tekening die fijntjes tot collage wordt.
Fischborn is vooral bekend om haar blinddrukken in combinatie met transparant gekleurd papier, vertelt galeriehouder Prins mij. Deze geven het idee van architectuur, hoge flats waarin de ramen doorkijken zijn in het niets – ins Blaue hinein. In deze tentoonstelling echter toont zij enkel haar tekenwerk en is een wand behangen met vertalingen van die abstracte gebouwen, waarvan er nog een enkele is achtergebleven. De glazen in de vensters zijn de vlakken die vorm krijgen. Gestapeld maar ook gelaagd. Een overzetting van het gegeven in verstilde transparantie.
In het centrum van de ruimte staat een afgedraaide rol papier. Daarop heeft de kunstenaar op de voorkant en aan de achterzijde een ononderbroken lijn gezet. Prins vertelt me het verhaal achter dit object. De doorgaande lijn volgt het spoor van de boer die zijn land ploegt. De agrariër die zijn akker bewerkt en voren trekt, als maar door. Heen en weer, en vice versa. Wanneer de landarbeider in het weekend ook eens vrij is staat de ploeg stil maar gaat de lijn door. Niet meer van hier naar daar, maar in een recht spoor langs de rand van het witte vlak. Na de rust weer door van links naar rechts. Het is als de lijn van de seismograaf die daarmee de beweging van de aarde registreert. Het werkstuk op zich weerklinkt in een eronder geplaatste spiegel, zodat de lijn als het ware tot in de eeuwigheid rond kan gaan. En de boer hij ploegde voort, in het zweet zijns aanschijns. Zoiets, denk ik.
“Ritme en rijm” is de tentoonstelling getiteld. Het ritme van kleur en lijn, het rijmt. De omslag van het bijbehorende boekje, een ultra kleine catalogus denk ik met een glimlach, laat dat al exemplarisch zien. De werken van beide kunstenaars schuiven in elkaar. Zijn in ritme, strak in de maat maar niet zo onbuigzaam dat het maatwerk is. Beide scheppers van het ongeziene kunnen experimenteren en naast gebaande wegen stappen. Hun eigen bestrate paden. De groei in de kunst rijmt met de voortgang in werken. Warm resonerend, vibrerend in de ruimte. Als moderne composities klinkend in beeld gebracht. “Ritmes van de stilte, als het schrijven van tijd”, besluit de tekstschrijver in het boekje.
Ritme en Rijm, schilderijen van Valère Wittevrongel en tekeningen van Katharina Fischborn. Tentoonstelling bij Kunstlokaal No.8, Schoterlandseweg 55 in Jubbega-Schurega. Tot en met 26 februari 2023.
#Kunstlokaal No.8#Valère Wittevrongel#Katharina Fischborn#schilderij#tekening#ritme#rijm#kunst#expositie#tentoonstelling
0 notes
Text
A neat collaboration
Do y’all like needle minders? Fry does, and Prism has recently been converted after DIM’ing one. Are y’all huge nerds? We sure as shit are. Seems like there would be a fairly large overlap in that venn diagram.
So we got to talking with our friend @ayajustdoodles who has recently been putting her graphic skills towards designing some real fun enamel pins. Her next product line is actually still in kickstarter mode (as of 1/19) if you want to take a look and nab yourself a feminine take on Legend of Zelda. If you catch this post late don’t worry, they’ll be moving over to her etsy afterwards.
Where does all this take us? To something like this, hanging out with us on future projects:
This is all still in a grey conceptual phase for us, but it’s a design that we both love and fits in well with her current creations so we can split the cost of production. We decided to bring it up and create a post to help gauge interest on whether or not it’s a viable idea and to see if y’all are as excited about it as we are!
#not shitposts#needle minders#maybe#D20#Natural 20#Prism is still not over this pun#nerd chic#enamel pins#DIM - Do It Myself#Yes#we've played monster prom#we've played it together#we also play DnD together#and upload it as a podcast#but that's a different can of worms all together
116 notes
·
View notes
Note
☝ + first customer
Send ☝ + an action for the first time my character experienced something || Accepting!
Main Verse:
Polly had worked at this shop as long as she could remember. It was bright and airy, full of plants and fine smells, both sugary an herbal, wafting around the room and snaking into the world beyond.
Polly’s memory only went back two days. She did not realize it, nor did she have time to sit and comprehend it. As far as she or her subconscious were aware, this was the norm, and had been for long enough that she had no great desire to change it. The glamour was holding fast, and her minder was was still settling in to his role. He looked like a cat, but did not sound like one. He meowed oddly, like a man mimicking the noises a cat makes, and did not yet know how to purr.
But he knew how to watch, his keen violet eyes on the little human girl in red, puttering about her shop, humming to herself as she adjusted this cactus or that book, or moved a plate to another part of the display case for the third time in the past half hour.
Dawn was coming on, six thirty in the morning, right when the early shift threatened to begin, and she unlocked the door, before reaching up to tap the bell above it. Polly liked the sound of bells, always had as far back as she could remember, and this was the ritual she had surely done every day since opening the shop, however many years ago.
Thus, the day began, and Polly went behind the counter, mixing and folding and icing as she waited for someone to come in.
The humans outside -- people, she corrected herself, confused at her own word choice -- the people outside moved around in a half daze, still groggy and sleep-deprived. One of them stopped, a girl on her way to school, judging by the backpack she wore, and peered in.
Then, she opened the door, sending the bell ringing. “Hello?” she called out with a nasally voice.
Polly looked up from her work, and knew. Wasn’t sure how, but not shaken from the fact that she knew.
Iced black tea with a bit of cream and a touch of pomegranate juice.
Polly reached for a cup without thinking, and called out “Good morning!”
The girl looked over, wide-eyed. “Oh - Em - Gee, you’re from England. Do you know Harry Potter?”
Polly giggled, confused but not at all put out. “No, I’m afraid I don’t. ‘Fraid it’s still too big a country for us all to be friends.” The words came automatically, knowledge she had no memory of acquiring. Things she’d just known, as long as she could remember.
“Well that’s lame.” The girl shrugged it off without much trouble. “Anyway. Did you just open up? I didn’t see a sign or anything.”
“Oh, no, I’ve been here a while, I think.” Polly continued working, pouring the water, mixing the herbs. “How's your day been?”
“Huh.” The girl looked around. She pulled out a small device -- a flip cell phone -- and took a photograph. “I’ll tell my friends about this, maybe. It’s very hipster-chic. Are you allowed to have cats in here?”
Another giggle from Polly. “Oh, thank you. I think?” Next the the pomegranate, freshly pressed -- though she didn’t remember picking it up on her last run to the shop. Perhaps she’d just forgotten. “That’s Marius. He doesn’t shed, if that’s what you’re worried about.”
“Huh. Cute.” The girl approached the cat, reaching a hand out. Marius eyed her warily, and turned around, presenting her with his rear -- a fairly normal cat-like behavior, but not one the girl was fond of. “Oh. Okay, ew. Thanks for that, I guess.” Finally, she turned towards the counter. “Anyway, do you have --”
Polly place the cup on the counter, cream freshly mixed in. “Here you are.”
The girl frowned. “What’s that?”
“Oh -- it’s your order, isn’t it?”
“But I didn’t say what I wanted.”
“You didn’t? Oh. But -- well, it’s iced tea. Black, with a bit of pomegranate and cream in there. I’m sure you’ll like it.”
“Wow, fancy.” The girl still seemed dubious, but she picked up the cup. “I don’t have to pay for this if I hate it, do I?”
“Ehm. Well, I suppose not, no. But I really think you’d like it.”
The girl shrugged, and took a hesitant sip, and her eyes lit up immediately. “Wow! This is like, really, really good. How did you know?”
Polly shrugged, smiling and laughing lightly once more. “I just knew.”
“I’m totally gonna come back with my friends after school. You have to do that to them, too.”
“I’d be happy to.” She smiled, nodding. No doubt it was going to be a good day.
2 notes
·
View notes
Text
Side Quests [800]: Bar Crawl
Gladio + Regis, for anon
[Let’s assume the drinking age in Insomnia is 18.]
‘A simple plainclothes detail’, that’s what Dad said. He just had another obligation that night. Could Gladio cover it?
‘Yeah, of course’ seemed like the only answer.
Now, Gladio stood as rigid as the peak of his hair and as sharp as the line of his undercut, watching His Majesty King Regis full-send a pint of beer while the bartender looked on, shaking his head with clear bemusement.
“Don’t see many gents your age on a bar crawl,” he observed.
“I drank them all under the table years ago,” King Regis replied with a smile. He set the pint glass on the bar with enough paper crowns to cover the drink four times over.
The bartender quirked an appreciative eyebrow. “Good luck to you.”
King Regis touched the brim of his worn baseball cap, a hint of a salute, and then he was making for door. Gladio jumped to follow him.
He’d never been on a solo detail with the King before. He did it all the time for Noct, but somehow this was different. He felt like he was either going to explode with pride or come apart from the stress.
King Regis didn’t have his cane today, and his limp was as understated as his outfit. A shirt, a vest, and the most boring jeans on Eos. They’d started as early as they could – to beat the crowds, King Regis explained, and so he’d have plenty of time at their last stop. Apparently the proprietor there was some kind of friend of his.
Two down, five to go.
“You’re old enough to drink, aren’t you, Gladio?” King Regis asked, edging over on the sidewalk so a flock of young people could go around them.
“Yes, sir.” For three whole weeks, Gladio didn’t add.
“Perhaps I should buy you a round at the next establishment, in congratulations.”
“I’m on duty, sir,” Gladio said gravely.
“I could make it an order, if that would help,” King Regis said, some kind of glimmer in his eye.
Gladio felt a sliver of panic. If the King ordered him to do it, was he supposed to obey? Shouldn’t he still refuse?
“That’s quite a look,” King Regis said, even though Gladio’s been pretty sure he had his face under control. “Don’t worry, Gladiolus. I won’t compromise you with that dilemma.”
The stops went pretty quickly – dive bar, gastropub, rustic-chic. King Regis was proceeding with steady purpose, trying to get where he was going, and he didn’t really seem affected by the drinks. Maybe it was his magic, or maybe at his age he’d built up a decent tolerance.
At the second-to-last stop, the bartender was a woman, maybe the King’s age or older. King Regis claimed a seat at the bar, and Gladio once again took a position at his elbow. Not quite standing at attention the way he wanted – they were trying to keep a low profile, within reason – but ready, so he could keep an eye on the room and react fast if he needed to.
The bartender served the King a cocktail – the bar’s specialty – and gave Gladio a once-over. “Is he your son? If he’s drinking, I’ll need to see some ID.”
“He’s my nephew,” King Regis said, the word rolling off his tongue so easily it caught Gladio off guard. “And he won’t be having anything. He’s here as my designated minder. Tasked to make sure I don’t fall off a curb or wander into traffic.”
“Bah, kids, they think anyone over forty is an invalid. You don’t look old enough to be senile yet.”
The King smiled. “His father’s behind it. He means well, but sometimes I can hardly get him to let me out of his sight.”
“Suppose that’s what family’s for.” The bartender took the King’s credit card. “Anyway, good luck closing out the circuit.” She glanced at the name on the card, then looked hard at King Regis. Gladio tensed. King Regis quirked an eyebrow. “Your Majesty,” she added pointedly, before she went and rang up the tab.
If her hands were a little less steady when she came back with the check, King Regis didn’t say anything – and he wrote a big number in the tip line all the same.
It was three blocks to their last stop, and by that point the Insomnian nightlife was picking up speed. A big group of women came down the sidewalk, chatting and laughing and probably at least halfway down their punch cards themselves, and Gladio had to usher the King into the lee of a trashcan and some newspaper machines to let them pass.
“Sorry, sir,” Gladio muttered.
“It’s quite all right, Gladio. Unless one of them pulls out a particularly sharp nail file, I think we’ll make it in good time.” The King’s face sobered. “Though I suppose you’d take it for me, if you could.”
“Of course, sir,” Gladio said gravely. He was prepared to do it. Had been for as long as he could remember.
King Regis looked up at him. Every hint of mirth was gone from his face. “You’re painfully young for it, Gladio. I hope you won’t take that the wrong way. But I think I would prefer to let Noct grow up with you at his side than see your life spent for an old man’s.”
That was maybe the plainest Gladio had ever heard the King speak. He didn’t know what to say. What to think, even.
“Never mind,” King Regis said, that easy smile back in place. “I’m in my cups, it seems, and saying things I shouldn’t. Why don’t we get where we’re going, and then it will all be moot.”
“Yes, sir,” Gladio said, and he led the way.
The last stop was a bar that was having its grand opening. It sported the same logo that was on the top of the King's punch card, so maybe they were sponsoring the bar crawl to promote. It looked like the kind of place that would have locally-sourced ingredients and fancy custom cocktails. The smell of delicious food blew out the doors as they entered. The King smiled widely at a man behind the bar, maybe the owner, who smiled widely in return. Gladio didn't catch what they said in greeting, though, because the other bartender looked like ...
Not 'looked like'. The other bartender was his dad.
The owner let out a booming laugh. "And this must be him, the younger shield you’ve been telling me about. Six, Clarus, he looks just like you."
"Thirty years removed," King Regis chuckled. "Gladio, this is Wesk Armaugh, one of my former retainers and a very old friend."
"And an absolute bastard," Dad added, completely straight.
"Don't listen to him," Wesk said, as he and King Regis both gestured for Gladio to take a seat at the bar and Gladio – helpless – obeyed. "He just thought I would forget about the offer he made me a few years back."
"A few decades back," Clarus corrected.
"To be fair, it was less an offer and more a derisive remark,” King Regis said. “Something like 'Sure, Weskham, you'll open a restaurant in Insomnia and I'll tend bar.'"
"The joke's on both of you. I said it so he'd make me eat my words. Don't know what's taken him so long."
Gladio hoped he didn't look as dazed as he felt. The King shook Wesk's hand warmly, and his dad was crossing his arms and scowling in a pleased way, and they all looked like ... friends. Close, comfortable friends.
Gladio suddenly felt a strong disorientation. Like he was in two places at once. Or maybe like he'd slipped through time. He wasn't sure in which direction.
Wesk crowed over Gladio a little, clapped him on the shoulder and asked him those routine questions real adults always asked when they seemed to know you a lot better than you knew them. Gladio liked Wesk – his first impression of him, anyway – but with the King and his dad looking on, he felt more on-duty than he had all night. Eventually Wesk and King Regis got drawn into a conversation with each other and Gladio could take a breath.
There was a hard, smooth noise – Dad sliding a beer toward him across the pristinely polished bar. "Good work tonight," he said, before leaving Gladio alone to go to badger his friends.
Gladio felt kind of buzzed even before he took the first sip.
#my fic#fanfic#ffxv#gladio#regis#gladiolus amicitia#regis lucis caelum#i went wayyy over on this one bc i was having too much fun#anon whoever the heck you are#thank you#i'll post this on ao3 later#but the jeopardy fics are rightfully tumblr-debuts#(and if you can find the main post i'm still taking prompts)#(i'll fill them sometime this century)#ffxv jeopardy
21 notes
·
View notes
Text
seas who could sing so deep and strong [130]
Judge stretches Inaros’ arms, this is going to be a quick run while they wait for one of Chic’s newest guns to finish building. It’s got less than half an Earth hour on it and their capture target is on one of the particularly…
Well. Judge shouldn’t say weak. He’s certain that the Corpus believe that all of their strongholds are quite strong. And that their gun shaped ships are all very menacing.
But it’s around Mercury and everyone knows Mercury is where baby Tenno go to cut their teeth after waking up with extreme amnesia, body dysphoria, and transference weakness due to inactivity.
It’s going to be fast and Judge can kill some time practicing with the Snipetron. Kore always makes it look so easy when she gets like…five people with one shot and doesn’t set off any alarms. The next time he and Kore go on a mission he’s going to get at least two people with one headshot and she’s going to be very impressed with his growth. Seriously. He’s going to do this.
The target will probably be caught within two minutes and he can spend the rest of the time practicing his shots until Chic lets them know she’s done setting up her latest - whatever.
“Alright, let’s go,” Judge says, heading off.
“Got your back,” Punk says.
Judge’s focus is mainly on locating the signal of their target and orienting himself to where they are on the ship. He doesn’t notice when Punk lags behind.
Punk always lags behind. Opening lockers, busting open containers, sometimes hitting blast windows for fun, general sight-seeing.
What Judge does notice is when Punk quietly, softly, sheepishly, and a touch frightened, says, “Oh.”
Judge feels his entire everything swoop out to his toes.
“What?”
“Uh. I. Uh. You know how we were…in the Derelict?”
Judge skids to a stop, turning around to where Punk isn’t.
“Scylla,” Judge says with mounting dread, “Bring up our stats.”
Scylla obligingly brings up their warframe conditions and Judge sees a horrifying three digit number next to Punk’s name and sigil, in bright red with no fucking shield meter.
“That’s.”
“One hundred and fifty nine,” Punk says weakly. “I have…three keys on me. I think I forgot to take them off.”
“You think?” Judge exclaims, “Which keys?”
“The one that hobbles you, the one that saps your health down to a really, really low number, and the one that basically turns your warframe’s shields off.”
“Void.”
“Uh…think of it as an extreme Hijack?”
“Run.” Judge says, turning heel and sprinting towards their capture target’s signal in leaps, bullet jumps, and the fastest, trickiest, most precise parkour moves he’s ever done in his life. If he were to take any of the Lotus rank up tests now he’d be flying straight through all of them in perfect sequence with time to spare. “Just run straight to extraction. I’ll take care of the rest.”
“Right. On it. Can’t run so fast.”
Judge switches his channel to mute so he can scream.
“I’ll cover you, I can make it back to you in time. I already have the target in sights, taking them out now.” Judge pulls Broken War from his back and delivers three clean cuts to the target’s legs and then executes a sweep to knock them onto their back, followed by a finisher to the stomach. As soon as he’s sure that the target has been properly absorbed into the teleport containment unit he turns and books it straight back to Punk.
Punk, who’s unleashed Chroma’s fire breath and is running at an even jog.
“I hate you,” Judge says, “Why are you like this. How are you like this. How are you always like this without fail?”
“Oops? Fancy footwork there, by the way. That was amazing.”
Judge absolutely could not recreate this if he tried. And stars, he never wants to have to do that again.
-
“We need to get out of here,” Punk says. “This is not a place for us to be establishing Tenno relations.”
“Punk, we need al the suport we can get. Especially now that we’ve lost the Lotus and it looks like we’re facing a new sentient incursion. This planet has water, it has alloys, and it’s a good distance from the last solar rail. The Tenno council’s agreed - everyone needs to start looking for allies wherever we can.”
“I never agreed to follow any Tenno council,” Kore mutters. “Punk’s right, we need to get out of here. Someone else can make these people allies. I’m not doing this.”
“Guys, they’re friendly.”
“Hades, they’re cannibals,” Kore hisses.
Judge glares at her, “You can’t just say those kind of things about people. What would you know? We just met them, we don’t have any records from the network of anyone making significant relationships or noticing anything from them prior to this. Just because you think poorly of everyone doesn’t necessarily mean it’s true.”
“Ouch,” Punk says. “That’s…harsh.”
“It’s definitely true,” Kore replies, unfazed, “But in this case I’m not talking shit to just talk shit and be prickly.”
“Percy using the word prickly to describe herself voluntarily. I never thought I hear it happen.”
“In this situation I’m being perfectly literal when I say that these people are fucking cannibals,” Kore says, “Because I am one hundred percent certain that the bones on their everything are people bones. And they were making these weird references and had tattoos like butchers marks. I think their religion is based on ritual sacrifice, Hades. As in, you ritually sacrifice somebody and eat their parts to get stronger. I don’t like this. We need to get the hell out of here.”
“They are not cannibals.”
“No, they are definitely cannibals,” Chic says, “I took a closer look and I had my cephalon do a comparative scan of some of the inks they’re using. It’s almost definitely people, and the bones are one hundred percent people. We need to get the hell out of here.”
“What is wrong with all of you? It could be like - I don’t know. Blood from a cut. Bones from sky burials. Guys, stop being like Persephone.”
“Hades, I have qualms about this endeavor,” the Empress says, walking up to them, hand placed on one of her sword hilts.
“Not you, too,” Judge groans before throwing his arms open, “Okay. Everyone listen. These people are not cannibals. We’re all going to behave and do our damn job as Tenno who are trying to do outreach to brace fo war. Persephone, just be quiet and stand somewhere you can watch things not go poorly. Empress, don’t scare everyone to death with your everything and get them to start war with us out of fear of everything you. Alpha, you stand right next to Punk at all times that way we don’t lose you and Punk has a minder. Chic, please for the love of everything just keep it in as much as you can.”
There’s a pause as everyone just looks at him.
“Okay. Good. Let’s go,” Judge says, trying not to think about how ordering around a bunch of personalities like this is going to backfire on him so very hard. At least three of them are going to passive aggressively get back at him. Who knows about the other two He just can’t tell which is going to be which.
Judge turns around and his breath does a really complicated thing in which is makes a really sharp pain in his chest and kind of burns going down.
There’s a person on a stone tablet with a butcher knife. There is another person who looks way too enthusiastic to be marked up with ritualistic paint.
And there’s a bunch of herbs.
They’re going to cook and roast this guy.
Holy shit.
“Oh fuck, they’re actually cannibals,” Judge wheezes.
1 note
·
View note
Text
The Fire and The Flood
A Fitzsimmons AU
Then: The cold is biting, finding its way inside despite his effort to burrow into his layers. He feels the cold extinguishing something in him, a fire he’s been suffering for years. But though he leaves her – though he has to, to protect his heart, to keep himself from doing something rash – he still feels her with him.
Now: There’s a light on in her window. Well, he doesn’t actually know if it’s hers anymore. He stops outside her building. He hesitates. He wonders…
Now
Fitz isn’t likely to admit it, but he loves the romance of the high street in snowfall. The days before Christmas brim with magic – not that he believes in actual magic, mind. But there’s undeniably an enchantment that’s cast by a collective eagerness and the lampposts wrapped in fairy lights and special holiday breads glowing in the storefronts.
Tonight is the solstice, so most people are at home with their families, celebrating the pagan holdover with cider and leaving the new snow to him. He’s gotten over the loneliness of being new (or, rather, new again) to the small town, pushed aside the memories long enough to tuck himself in enough knitwear to satisfy even his mum, were she here, and gone for a stroll in the silence.
It’s beautiful enough, really, to make him forget his self-pity for a moment. Alone on the solstice – alone at Christmas, probably, unless he decides to be one of the sad wankers in a pub that day. Still. He smiles up at the sky, its blackness somehow purpled by the hanging clouds of snow. All in all, not a bad way to spend an evening.
He’d wondered if he’d need to reacquaint himself with the place, after six years away. But his heart has a damnably powerful memory, and his feet follow it.
He finds himself on Brewster Court and laughs to himself in the muffled silence. Of course.
There’s a light on in her window. Well, he doesn’t actually know if it’s hers anymore. She’d probably been gone shortly after him. They’ve talked, of course, intermittently and without the depth he craved, and she never mentions where she lives. He hasn’t seen her for ages. (Six years, of course. Not that he’s been without her, not really. Forgetting her would be like forgetting his own name. Remembering her feels like breathing, but also a little bit like crying.)
He stops outside her building. He hesitates. He wonders…
Then
“You check.”
“No, you.”
“You!”
“It’s your flat!”
“In which I let you kip!”
Jemma jabs Fitz’s chest and he curls inwards, catching her hand and groaning, pretending to be mortally wounded. She laughs, turning her face slightly into the pillow.
“It’s a meter away, Fitz.”
“Then you do it.”
She pouts. He does his darnedest not to show how that affects him. Can’t have her knowing she’s got him so thoroughly wrapped about her little finger or she’ll be winning every argument.
“Roshambo?”
They push up onto their elbows, the old couch springs creaking under the movement. Jemma wins, of course.
“Oh, Fitz,” she chuckles, and falls back so that her hair fans over her pillow, and a bit onto his as well.
I could get used to this, he thinks, even as he grumbles and pointedly climbs over her, kneeing her and nearly elbowing her nose, tumbling off the edge of the pulled-out sofa as Jemma kicks him off. I could wake up every morning like this.
At the window, he peeks out to check on the progress of the snowstorm that trapped him at Jemma’s last night, an imprisonment neither had minded as they’d pulled out her couch and watched a sitcom from the 80s on her excuse for a television. Jemma could’ve slept in her own bed, but she’d fallen asleep next to him, her fingers close to his on top of the covers.
“Looks like it’s done,” he reports, squinting into the blinding, complete whiteness outside. “They haven’t started clearing it away but it’s not falling anymore.”
Jemma hums and shields her eyes with the back of her hand. “Suppose that means we need to get up.”
“Nggggghhhh,” Fitz replies, pitching himself back onto the couch and over her legs. “Five more minutes.”
Now
“Hell—Fitz?”
If it’s possible for a body to be struck by lightning and tremble down to its mitochondria and shiver through every nerve ending and yet show none of this, that’s what Fitz is experiencing.
“Hey. Hi,” he manages.
Jemma shakes her head, incredulous, then shoves the door properly open and hugs him right there on the threshold. She’s in her pajamas, bare feet on the welcome mat, and she clings to him so tightly his scarf might fuse itself into the skin of his neck. (He wouldn’t mind.)
“Fitz,” she repeats when she finally lets go. He’d run through a thousand painful scenarios on the way up the stairs – she isn’t here, he is here, she doesn’t want to see him, something terrible has happened, she doesn’t remember him, she doesn’t much care either way – and the sheer brilliance of her smile and incredulity with which she says his name makes every one of those fears worth it. He’ll climb that staircase with a knot in his stomach a thousand times, if she will only greet him like this.
“Come in, come in,” she insists, practically dragging him by the fabric of his coatsleeve.
“Wasn’t sure you lived here anymore,” he says. He notices she’s looking at him, still beaming, hands fluttering like she wants to hug him again, and he blushes, choosing to take in her flat instead. It’s changed, of course, just as he imagines Jemma herself has since last they saw each other, but it still feels right. The lights are warm, there’s a new stretch of exposed brick, and she’s loaded up the big windowsill with plants. He doesn’t have to glance into the kitchen to be sure the breakfast nook is still in use.
“Well.” Jemma shrugs. “Where else was I going to go?”
She takes his coat and laughs at his excessive layers and quizzes him on his job and his mum and he swears he can feel the rightness of it all thrumming in his blood.
Then
When they finally do get out of bed and off the couch, Fitz isn’t in any rush to leave, and Jemma doesn’t seem to mind. She puts on gloves – right there, in the apartment, probably more to be dramatic than anything – and they make tea and sit in the breakfast nook and watch dogs and children frolic in the snowdrifts, chased by their weary minders. Sometimes their eyes catch across the table and they both smile into their mugs. Fitz’s leg bounces under the table, just because he feels too giddy to sit completely still.
Now
“I just can’t believe it,” Jemma says again. “You’re really here. After all this time—”
“I feel the same way,” he admits, hoping it’s not too much. It just feels so easy with her. Had it felt this way, before? Or is it something about the way they’ve both changed in the past half-decade, separately but not apart, that makes them fit together so neatly?
They’re sitting side by side on the couch – a new one; she’s replaced the old fold-out for something a bit more chic – while some kind of modern jazz plays from the kitchen. He remembers hating modern jazz. In this moment, he can’t remember why.
“They all asked about you, you know,” Jemma tells him, a hint of teasing in her voice. “The butcher, the baker—”
“The candlestick maker?”
She smacks his knee. “You know we haven’t got one of those. I’m serious, Fitz, they were all sad to see you go. I think Mrs. McAllister from the grocer’s honestly thought you’d marry her daughter.”
Fitz snorts. “I think Mrs. McAllister honestly thought I’d marry Mrs. McAllister.”
She laughs. (She keeps doing that, laughing at his stupid jokes, and for the first time in six years he lets himself imagine that she feels the same way.) They keep talking about the townspeople, the new folk who’ve drifted in from London and threatened to make the place horribly modern, the traditionalists who’ve actually started flyer campaigns to prevent too many changes – but even as they rattle off names, even as he knows there’s a whole humming hive of people out there, that some of them are just beyond that wall, he can’t help feeling they’re the only two people in the world. The snow is falling quick and thick outside the window and maybe he should say something, should get home before it’s too heavy, but maybe it’s snowing because they’re here together. Maybe it’s snowing to keep them together.
Then
Fitz keeps his hands wrapped around the mug long after the tea is gone and the ceramic has cooled. Jemma’s besocked toes nudge him under the table.
“Cent for your thoughts.”
He glances up at her and smiles. The smile is a lie. He’s got to leave in a few, there’s no appropriate way to drag this out further, and as always happens when he feels this critical moment before going away, he’s falling into a mood. She’s still here, just across the little table, her beautiful face poking out of that silly turtleneck, but he already feels like he’s gone. It’s just been so lovely, so easy, the last twelve hours with her. Everything he could ever want. Why can’t he just tell her that? Tell her what he wants?
“This has been nice,” he answers her, lamely, so far short of the truth.
Her lips contract, like she’s thinking. “It could go on being nice,” she says hesitatingly. “You could stay a while. Have another sleepover. Maybe with some wine and some…”
She’s just being polite, Fitz realizes. It’s so obvious, her uncertainty, the slight pleading in her eyes to understand her real meaning. She doesn’t want me to stay. Why would she? He knows she values their friendship, but there’s only so much Fitz anyone can take.
“Thanks, Jem, but I really should be going.” Jemma’s gaze drops into her lap – probably to hide her relief, he thinks sadly. “I’ll wash up.”
Now
Jemma keeps watching him long after they’ve run out of proper things to say. Fitz nudges her knee.
“Cent for your thoughts.”
She squeezes her eyes shut, aware she’s been caught staring, and smiles. Fitz’s lips mirror her, her soft joy infectious or shared, theirs.
“This has been nice,” she murmurs. “I missed you.”
It’s such a simple statement, but it presses across the straining surface of his heart.
“I missed you too.” He thinks about leaving it there. He’s never been good at the vulnerable honesty. Then again, he climbed forty-eight steps filled with fear only to find Jemma waiting, after all this time. Maybe it really can be this easy, this lovely. Everything he could ever want. “But – and this is going to sound daft – I don’t feel like I’ve been missing you. Like – I knew you weren’t there, obviously, but you were also everywhere. I’d be in the market and see a certain kind of biscuits and think, ‘Ah, Jemma’s favorite.’”
He shrugs, embarrassed, but Jemma is nodding. “I know exactly what you mean. You were leagues away and I still…felt you, all the time.”
Fitz hums wisely and Jemma chuckles, ducking her head. There’s a moment of companionable silence, and then the radio announcer’s voice from the next room is saying the time and Fitz grimaces – he hadn’t realized it’s gotten so late.
“Right, I should go, you were obviously about to go to bed –”
Jemma’s lips contract, like she’s thinking. “You don’t have to go,” she says, eyes steady on him. “You could stay a while.”
He sinks back onto the edge of the couch. “I don’t want to disturb you—”
“You’re not. And—” Her fingers dig into the cushion, her taut knuckles pressing into the side of his knee. “I hope you’ll forgive me but I somehow managed to muck this up the six dozen or so times I tried to tell you, all those years ago, but I could never find the words, and I don’t want to risk you misunderstanding again—I’d like you to stay, Fitz. I – I’d like you to stay forever, if you don’t mind.”
She has changed, he can see it clearly. She’s still nervous as she’s saying it, but she’s sure of herself. She’s more direct.
But he’s changed too.
Because, for the first time, he genuinely believes that it’s possible.
“Forever?” he repeats, taking her fretting hand off the cushion and holding it tenderly.
Jemma shrugs, eyes filling with tears that betray her nonchalance. “You’re my best friend,” she whispers.
He bows his head until his nose brushes her cheek and catches a few tears on its tip. “And you’re more than that, Jemma.”
She presses shaking lips to his, and the whisper of the snow on the windowpanes sounds like at last, at last, at last.
Then
Fitz gathers his things from the armchair in the living room, then sets them back down to strip the couch and fold it back up. (His mother hadn’t raised him to be a slob in other people’s houses – only his own.) He’s wrapping tucking his scarf into his jumper when Jemma laughs from the doorway and he hears another person with her.
“I just can’t believe it,” Jemma is chuckling. “You’re really here. After all this time—”
“I know! I feel the same way, it’s insane.”
He steps into the front hall and sees Jemma practically pressed to the side of a tall man with a postal service uniform and an obnoxiously perfect smile.
“Fitz!” Jemma exclaims, guiding her companion into the light. “This is Trip. He’s been delivering my packages for – three years now?”
“At least,” Trip chortles, grinning at Fitz, and god does Fitz hate his kind eyes.
“But we’ve never met! And he’s always been so considerate, leaving my packages with the Donahues when I’m out, even though that’s not technically protocol, I left out some biscuits for him last summer and he left a drawing his little sister did – and now he’s here!”
“It’s a Christmas miracle,” Trip beams.
Jemma laughs. (She keeps doing that, laughing with Trip, and for the first time since they became friends Fitz sees what everyone always says about Jemma being an obvious flirt. Why is she trying so hard? She doesn’t even seem like herself.) They keep talking, Jemma and Trip, but even as they bond like old chums, Fitz can’t help feeling he’s not really there anymore. They look like they’re the only two people in the world. All his dread, all his uncertainty, all his self-loathing – here they are in a perfect, tall, muscular manifestation, and he knows he was right. He and Jemma could never be.
Now
When they finally manage to force themselves apart (they try a few times, but Jemma’s discovered she loves kissing the part of Fitz’s neck where his beard thins away and Fitz is entranced by the feeling of her cheek under his thumb and lips), Fitz certainly isn’t in any rush to leave anymore, nor is Jemma eager to have him go. She draws the curtains – a good sign, Fitz thinks -- and they make spiced rum and snuggle on the couch and murmur to each other (with equal parts chagrin and humor) about all the times they’d come so close. Sometimes their eyes catch over their mugs and they both smile. Their free hands lay against Fitz’s chest, fingers tangled, just because they feel too giddy to be apart.
Then
If it’s possible for a body to disintegrate and shatter down to its mitochondria and crumble through every nerve ending and yet show none of this, that’s what Fitz is experiencing.
“Falling in love with the mailman – how often does that happen?” he mutters.
He wishes there were a feeling of everything dropping away. He wishes there were some great breaking-glass moment where he realizes the rightness of moments spent with Jemma were all fantasy. He wishes he didn’t adore the brilliance of her smile and the way she says his name and how it makes him feel every time she hugs him. He wishes he hated her –
No, he thinks as he slips out of her apartment, Jemma barely noticing as she’s draping herself over Trip. No, he’d never wish that.
The snow looks grey and defeated already, the charm gone. Perfect setting for his self-pity.
He doesn’t stop to look back. He doesn’t hesitate. He doesn’t wonder.
The cold is biting, finding its way inside despite his effort to burrow into his layers. He feels the cold extinguishing something in him, a fire he’s been suffering for years.
But though he leaves her – though he has to, to protect his heart, to keep himself from doing something rash – he still feels her with him.
Now
“You check.”
“No, you.”
“You!”
“It’s your flat!”
“In which I let you do unspeakable things to me!”
Jemma nips at Fitz’s bare chest and he curls inwards, trapping her hips between his legs and groaning, pretending to be mortally wounded. She laughs, pressing her face into his shoulder.
“It’s a meter away, Fitz.”
“Then you do it.”
She bites her lip seductively. He does his darnedest not to show how that affects him. Can’t have her knowing she’s got him so thoroughly wrapped about her little finger or she’ll be winning every argument. Maybe he doesn’t care. It just feels so… complete, to lay next to her like this, to rest on the same pillow.
“Roshambo?”
They push up onto their elbows, the sheets slipping to their waists. Jemma wins, of course.
“Oh, Fitz,” she chuckles, and she falls back onto the bed, hair fanning across the pillows.
I love this, he thinks, flooded with affection even as he pointedly rolls over Jemma, pressing their bodies together sinuously before slipping off the bed, not bothering to cover his nudity. I can’t wait to wake up every morning like this.
At the window, he peeks out to check on the progress of the snowstorm.
“Still raging,” he lies, pulling the curtain aside to show her the perfectly clear blue sky. “Can’t see a thing.”
Jemma hums and smirks at him, her legs dropping open under the sheets. “However will we pass the time?”
She floods his senses, she pulses in his blood, she has waited and he has waited and they have found each other again.
“You’ll think of something,” he grins, and crawls back into bed with her.
#aosficnet2#writing#thefitzsimmonsnetwork#fitzsimmons#aos#agents of shield#jemma simmons#leo fitz#leopold fitz#fsfic#fs tag#fs#au#alternate universe#song fic#ish?#song-inspired fic#fire and the flood#vance joy
38 notes
·
View notes
Text
Bizarre hoeden bij de Prinsjesdag
Het moet afgelopen zijn met subsidie voor biomassa, vindt Partij voor de Dieren-fractieleider Esther Ouwehand. Dit jaar droeg ze een gekapte boom als hoge hoed. Maar ook de rest van haar kleding was opvallend kleurrijk.
Het was de tweede keer dat ze als politiek leider van de Partij voor de Dieren aandacht vraagt voor een issue waarover haar partij zich zorgen maakt. Haar voorgangster Marianne Thieme deed het veertien keer en inmiddels zijn veel mensen jaarlijks benieuwd waar de PvdD nu mee komt.
Als de koning vanmiddag de troonrede voorleest zoekt de televisiecamera in de Haagse Grote Kerk de hoed en de outfit van Esther Ouwehand. Het is een ingetogen, maar niet te missen statement. ,,In de troonrede komt een belangrijk onderwerp als de leefbare aarde bijna niet aan bod. Dier, natuur en milieu trekken aan het kortste eind. We willen niet alleen met debatten en Kamervragen maar ook met expressieve politiek dat op de agenda zetten.’’ Ouwehand draagt een gekapte boom als hoge hoed. Grappen als de ‘boom in kunnen’ zullen niet van de lucht zijn. ,,Maar meestal zijn het leuke reacties’’, zegt Ouwehand.
Statement
Astrid Jorrisma droeg een paarse jurk en een hoed met strikken en veren. Als ik het eerlijk moet zeggen vond ik dat deze collectie haar niet echt stond. Ze leek meer op een bonte acteur in een bijzondere film of een deelnemer aan ‘Oh, wat een jaar’!
Soms gebruiken politici hun hoed om een statement te maken. Zo droeg Marianne Thieme, voormalig lijsttrekker van de Partij voor de Dieren, in 2009 een zwarte koksmuts. Daarop stond ‘Meat Free Mondays‘. En in 2005 droeg toenmalig SP-Kamerlid Krista van Velzen een hoed van maar liefst acht kilo, gemaakt van autobanden. Dat deed ze om aandacht te vragen voor haar anti-asfaltbeleid. Om nu als demissionair minister van Landbouw deze drol van een hoed op te zetten? Maakte Carola Schouten zich sterk voor een mestoverschot? We zullen het nooit weten...
..en kun je altijd op Lilianne Ploumen rekenen voor een verrassing: ze droeg een baret van een ontwerper die bij Lady Gaga op speeddial staat: vermoedelijk Irene Bussemaker.
Geschiedenis
Eerst een klein stukje geschiedenis van de beroemde hoedjes op Prinsjesdag. Die traditie begon bij Erica Terpstra, in 1977. Zij was toen voor het eerst gekozen als Kamerlid, en mocht dus ook voor het eerst Prinsjesdag bijwonen. Ze besloot een hoed te dragen, omdat dat in Leiden (waar ze vandaan komt) normaal is bij feestelijke of plechtige evenementen. Maar in 1977 droegen slechts drie vrouwen een hoed, naast Terpstra was dat onder andere de koningin. Toen iemand de oud-zwemster vroeg waarom ze een hoed droeg, zei ze: „Als je tijdens Prinsjesdag geen hoed draagt, wanneer dan wel?” En in de komende jaren bleek dat veel vrouwelijke politici daar wel in konden vinden.
En dan hebben we de demissionair minister van Landbouw, Carola Schouten. Haar hoedje lijkt op iets dat je normaliter misschien niet zo snel op je hoofd zou zetten. Maar als het Prinsjesdag is, mag en kan alles, blijkt maar weer.
Als je dacht dat het alleen de vrouwen zijn, die op Prinsjesdag lekker flaneren, heb je het fout. Alhoewel mannelijke politici veelal hetzelfde pak dragen, vinden ze het geen probleem om zichzelf even in de spotlights te zetten. Bijvoorbeeld Tunahan Kuzu, Farid Azarkan en Stephan van Baarle van DENK.
Eerste hoed
Erica Terpstra was op 20 september 1977 de eerste vrouwelijke parlementariër die met een hoed op de troonrede van toenmalig koningin Juliana aanhoorde. "Het was een gezellige, zwarte hoed met een brede rand", herinnerde Terpstra zich. "Ik had in Leiden gestudeerd; daar was het gebruikelijk om naar een feestelijke gelegenheid een hoed te dragen. Het voelde heel merkwaardig om in mijn gewone kloffie naar de opening van het parlementaire jaar te gaan. Want dat is toch hét feest van de democratie. Het voelde ook zo onhoffelijk tegenover de koningin." De NOS wist te melden dat Terpstra het ook deed uit eerbetoon aan de koningin. In de eerste jaren was het ongepast een hoed te dragen die groter was dan die van de koningin of van een van de prinsessen, aldus modesite Fashion United. Inmiddels is deze ongeschreven regel er niet meer.
Terpstra had niet verwacht zoveel los te maken en zelfs een traditie te ontketenen die inmiddels al ruim vier decennia standhoudt. Het oud-VVD-Kamerlid vindt het alleen minder chic dat sommige collega's hun hoofddeksel gebruiken om een politiek statement te maken. "Het is natuurlijk niet aan mij om te bepalen wat de norm is. Maar Prinsjesdag is wat mij betreft geen moment om een statement te maken; het is een moment om je mooi uit te dossen vanwege de democratie."
(Door Dick van As/ Fotobron: Metro)
0 notes
Text
10 Safety Features Your Home Needs if You’re a Child Minder
Looking after your own child can be daunting enough, but looking after someone else’s children is a whole different ball game. To avoid any mishaps as a child minder, here are 10 safety features your home needs… According to the…
The post 10 Safety Features Your Home Needs if You’re a Child Minder appeared first on Love Chic Living.
10 Safety Features Your Home Needs if You’re a Child Minder published first on https://medium.com/@ConklinBros
0 notes
Text
Moderne specialfremstillede spisebordssæt
Hver gang du har en diskussion om spisestuen, overvejer du bevidst madvarer, porcelæn og sociale venner. Der er bestemt et smukt hyggeligt billede, der udvikler sig i dine tanker - snakkesalige diskussioner, evige minder såvel som den værdifulde forbindelsestid, som familiemedlemmer kan nyde, da de kommer hjem om natten og desperate efter at dele deres hele dagen rejse eller aktiviteter.
Mens de dekorerer et spiseplads, vælger de fleste moderne spiseborde og stole. I lighed med moderne kunst, bruger avancerede møbler ikke-traditionelle designs og stilarter. Moderne møbler i dag har meget lidt lighed med konventionelle genstande, men alligevel giver de lignende funktionalitet, mens de besætter det betydeligt mindre område i så mange tilfælde.
Husk, at i den nuværende verden vil nyeste boliger ikke længere have fordelene ved at have et tilstrækkeligt areal midt i den stigende pris på bygninger. Men uanset det minimale område laver et møbelfirma med kreative tanker stadig tilpassede spisebordsstole, der passer ordentligt til moderate huse, der indeholder utilstrækkeligt areal eller plads, men på trods af alt giver du dig masser af plads til ekstremt behagelig madoplevelse.
Derudover kan de fås i forskellige nuancer og former, hvilket giver kunderne fuld tilpasningsevne til at vælge deres valg blandt adskillige alternativer. Stilarter eller figurer kan variere fra firkantede, runde eller cirkulære borde, langvarige rektangulære former såvel som asymmetriske figurer eller former for at bidrage med et ekstra touch til designene.
Der findes adskillige stilarter og designs på markedet - seje, nyeste moderigtige møbler med sprøde, grundigt rene linjer; klassisk chic med glødende, silkeagtig polsk og skinnende metal; konventionelt træhus med let, stor traditionel appel - kig derfor meget nøje på dine præferencer, fordi alt, hvad du vælger, helt sikkert vil afsløre din livsform.
For mere info: - spisebord sildebensmønster
new yorker skydedør hvid
rundt spisebord med sildeben
new yorker væg med skydedør
new yorker glasvæg med dør
0 notes
Text
Fossil Women's Georgia Quartz Stainless Steel and Leather Casual Watch
New Post has been published on http://www.techinfo24.co/smart-watch/fossil-womens-georgia-quartz-stainless-steel-and-leather-casual-watch/
Fossil Women's Georgia Quartz Stainless Steel and Leather Casual Watch
Price:
(as of – Details)
Designed around Fossil’s signature D-Ring shaped hardware, this bestselling collection brings rich materials and signature design to transform your wrist from simple to chic. We love the vintage-inspired details of this gray leather and rose gold-tone stainless steel watch. It’s the perfect timepiece to wear day or night. This Georgia watch also features a three hand movement.
Fossil is inspired by American creativity and ingenuity. Bringing new life into the watch and leathers industry by making quality, fashionable accessories that are both fun and accessible.
Brighten your warm weather basics with a timepiece decked in the best of this seasons colors. Our favorite timepiece for the season strikes just the right balance between delicate and daring.
Case size: 32MM; Band size: 8MM; Quartz/3 Hand Day-Date movement; hardened minderal crystal lens; imported
Attachment Material/Color: Genuine Leather/Brown; Closure type: Strap Buckle; Interchangeable with all Fossil 8MM bands
Water resistant to 165 feet (50 M): suitable for short periods of recreational swimming and showering, but not diving or snorkeling
0 notes
Text
Tijd en ruimte!
Hoihoi!
In deze post gaan we het hebben over de tijd en ruimte. :)
Het boek speelt zich af in het heden. Dit kun je zien aan verschillende dingen:
Tijdens de schietpartij wordt er gebeld. ->1. Er klinkt geschreeuw uit de telefoon, dan Autumns stem. “Ze zijn er, Matt!” De politie is er. 2. Ik kan Matt bellen. Ja, dat ga ik doen. Ik moet weten hoe het met hem is.
Er wordt verwezen naar speelgoed (en een computer) uit onze tijd. -> We hadden voor Trace een schoteltje met een stuk taart en een Han Solo-figuurtje voor de computer gezet.
Iemand in het verhaal heeft een pistool. -> 1.Heel even laat hij het pistool zakken. 2. En dit keer kan ik niets doen als hij zich snel omdraait, het pistool in de aanslag, en de uitgedunde menigte in de zaal overziet.
De tijd is niet-chronologisch, want er zijn verschillende flashbacks aanwezig. Voorbeelden daarvan zijn:
Herinneringen blijven bovenkomen, als fragmenten van een verhaal- mijn verhaal.
Ik zie de avond dat mijn moeder overleed weer voor me. Ze was thuis tussen twee reizen naar Europa in.
Die middag wisten Autumn en ik gelukkig nog niet wat er komen ging. Ze vond het zo geweldig om de notenkraker te zien dat ze dagenlang over niets anders praatte.Ik was meer onder de indruk van de grote stad en het diner in een chic restaurant.
De verteltijd van het boek is: 194 pagina’s. De vertelde tijd is 54 minuten (vandaar de titel). Daaruit kan je afleiden dat er tijdvertraging is. Je ziet het ook aan deze stukjes:
Autumn voor me, perst de lucht zich samen. Ik niet ademen, ik kan niet ademen, ik kan niet ademen.
Met mijn aandacht volledig op het gangpad gericht zet ik twee, drie stappen. Ik bijt op mijn lip als ik over het lichaam van een meisje stap dat niet veel ouder is dan ik.
Ik verstijf. Ik kan niet dichterbij komen, al weet ik dat het moet. Ik slik. ‘Waarom Tyler?’
Er is ook tijdvertraging aangezien je elk moment opnieuw beleeft door verschillende opzichten.
De 3 belangrijke ruimtes in het verhaal zijn:
De aula: dit is zonder twijfel de belangrijkste plaats. Dit is de plaats waar bijna alle leerlingen van Oppurtunity High opgesloten zitten met Tyler, de schieter. Hier vallen de meeste doden en is de meeste spanning. Je ziet wat er in deze plaats gebeurt door de ogen van Autumn en Sylv.
De parking: hier staat alle politie, hun commando center is hier en alles wordt begeleid vanaf deze plaats. Hier verzamelen ook alle bezorgde ouders, oud-leerlingen, vrienden... Je kunt hier mee volgen door Claire.
De atletiekbaan: Deze plaats heeft minder betekenis als de andere plaatsen maar is ook belangrijk. Claire hoorde hier de eerste schoten van Tyler in de aula en is daardoor in actie geschoten. Je beleeft wat er op deze plaats gebeurd ook door Claire haar ogen.
In de aula wordt duidelijk een bepaalde sfeer opgeroepen. Iedereen in de aula voelt zich doodsbang en geschrokken. De auteur heeft deze sfeer kunnen creëren door het een gesloten ruimte te maken. Niemand kon hier in of uit, dat is beangstigend.
Tot de volgende blog!
Ruth en Nelle xxx
1 note
·
View note
Text
The Closet of Nimue Smit
Met haar bachelor in Public Health Pre-Medicine op zak vliegt ze de wereld over om shows te lopen voor de internationale Fashion Weeks en siert ze deze maand de cover van de Harper’s Bazaar. Topmodel Nimue Smit (26) werd tien jaar geleden op Hyves ontdekt, liep een jaar later de Prada-show en verhuisde naar New York. Inmiddels is ze terug op Nederlandse bodem, heeft ze namen als Chanel, Dolce & Gabbana en Louis Vuitton aan haar portfolio toegevoegd en gingen wij langs voor een kijkje in haar kledingkast. The Next Closet sprak Nimue over duurzaamheid en de mode-industrie.
BEKIJK EN SHOP HIER DE KAST VAN NIMUE
Vest: Alexander Wang, pantalon: Dries van Noten
Waar ben je het meest trots op?
“Dat ik het al tien jaar lang heb volgehouden in de modellenwereld. Ik ben dankbaar en trots op het feit dat ik er nog steeds ben. De afgelopen tien jaren waren een rollercoaster en ik heb veel ervaring opgedaan. Van recent werk ben ik heel trots op deze editorial voor Prada met Willy Vanderperre. Dat was een Audrey Hepburn-achtige foto: een beetje filmy.”
Wat staat er op jouw wishlist voor je modellencarrière?
“Een make-up campagne, dat heb ik nog nooit gedaan. Ik heb eens met fotograaf Tim Walker samengewerkt voor Mulberry en zijn werk vind ik prachtig. Het is heel sprookjesachtig. Dat zou ik graag nog eens willen doen.”
Doorschijnende blouse: Preen Line
Speelt duurzaamheid een rol in jouw leven?
“Het is moeilijk om in de modellenwereld sustainable te zijn. Als ik te vaak in hetzelfde shirt bij een casting verschijn, dan word ik door mijn bureau in New York op de vingers getikt. Daarom leen ik veel van vrienden en shop ik tweedehands. Ik vlieg veel en wil dat compenseren, dus ik eet nauwelijks vlees, probeer mijn zuivelinname te limiteren en heb altijd een thermosfles bij me, zodat ik minder plastic gebruik. Ook heb ik mijn huis voorzien van een groen dak om biodiversiteit terug te brengen naar de stad!”
Hoe kijk je tegen de mode-industrie aan?
“Ik ben kritisch naar deze industrie. Ik vind dat we te veel produceren en niet nadenken over hoe de planeet en mensen daaronder lijden. Er is een boel verantwoordelijkheid die niet wordt genomen. Het wordt op elkaar afgeschoven. Er worden stappen gezet, dus ik ben hoopvol, maar we hebben nog een lange weg te gaan.”
BEKIJK EN SHOP HIER DE KAST VAN NIMUE
Tweedelig pak: Sportmax
Heb je een bepaalde filosofie die je naleeft bij het kopen van kleding?
“Ik koop geen fast fashion - juist zoveel mogelijk tweedehands. Voor mij is het is belangrijk dat het ethisch en sustainable geproduceerd is. Je moet nadenken over waarin je investeert. Ik koop goede basics waarvan ik weet dat ze lang meegaan. Ik draag nu regelmatig de oude, Bretonse kapiteinspet die mijn opa nog had liggen en in de kast van mijn oma vond ik een gave driekwart broek met wijde pijpen en een strakke taille – die is van mijn tante geweest. Ik denk vaak na over hoe maak ik dat shirt van vorig seizoen weer cool?”
In de fashionwereld gaat het vaak om het maken van een statement. Bij The Next Closet doen we ons best om de mode-industrie een beetje duurzamer te maken door het verkopen en dragen van tweedehands kleding toegankelijk, hip en cool te maken. Welk statement wil jij maken?
“Ik ben in New York bezig met een groep van driehonderd collega-modellen en activisten: Model Mafia. We zetten onze stem en bekendheid in voor goede doelen, om samen meer verbintenis te creëren in onze industrie en deze duurzamer te maken. Zo zijn we vorig jaar naar de People’s Climate March gegaan om te protesteren tegen Trumps policy. Dit zou ik ook graag in Amsterdam willen opzetten. Model zijn is een best eenzaam beroep. Je reist alleen, je gaat alleen naar castings, dus je bent een kwetsbaar individu. Het is belangrijk om met elkaar te praten, zeker met de #metoo discussie in het achterhoofd.”
Tas: Céline, tweedelig pak: Sportmax
Wat is het verhaal achter de Céline tas?
“Die heb ik gekregen bij de eerste show die ik voor Céline liep. Dat was een heel speciaal moment: de comeback van het merk Céline. Het gebeurt niet vaak dat je zo’n cool item cadeau krijgt bij een show. Ik vind het belangrijk dat kleding leeft. Ik geef ook vaak items aan vrienden waarvan ik weet dat ze een stuk mooi vinden, want ik heb veel verzameld door de jaren heen. Ik heb deze tas met veel plezier gebruikt, maar ik voel dat de tijd is gekomen dat deze voor iemand anders de nummer één wordt.”
Pumps: Christian Louboutin
Aan welk item in je closet heb je de meest waardevolle herinnering?
“De Louboutins heb ik gekocht van mijn eerst verdiende geld. Het zijn lange tijd mijn casting schoenen geweest en ik droeg ze naar de diploma-uitreiking van mijn middelbare school. De galajurk van BCBG Max Azria heb ik gescoord op een private sale in een straatje achteraf bij een tweedehands marktje in Parijs. Het is zo leuk als je tweedehands iets scoort dat perfect past, maar soms is het tijd om dingen te laten gaan…”
BEKIJK EN SHOP HIER DE KAST VAN NIMUE
Broek: Wood Wood, sneakers: Alexander McQueen
Hoe omschrijf je jouw kledingstijl?
“Effortless chic en het Franse ‘Je ne sais quoi’. Ik word blij van een stijlvol pak met een mooi paar oorbellen, comfy sneakers en af en toe een statement piece. Een combi van netjes, elegant en comfortabel. Een klassieke Ralph Lauren of Chloé vrouw vind ik ook mooi.”
Wat heb je met sneakers?
“Dit is een geweldig paar sneakers dat ik cadeau heb gekregen, maar ze zijn net een beetje te klein. Als ik ze draag, krijg ik blaren en daarvoor houd ik te veel van comfort, dus deze kun je shoppen in mijn closet.”
Gilet blazer: 3.1 Phillip Lim, broek: Wood Wood
Van welk materiaal is je favoriete kledingstuk gemaakt?
“Wolmix. Ik houd van natuurlijke materialen en draag vaak katoen en wol. Zomers vind ik lekkere linnen jurken prettig. Kasjmier is ook altijd fijn!”
Waarom draag je dat het liefst?
“Ik vind dat het lekkerst voelen op mijn huid. Ik heb altijd het idee dat het moet ademen. In online shopping ben ik eigenlijk helemaal niet goed. Ik shop meer op gevoel en vind het fijn om items en stoffen in je handen te hebben. Inmiddels weet ik dat Alaïa en Chloé mooie stoffen gebruiken.”
Gilet blazer: 3.1 Phillip Lim, broek: Wood Wood, sneakers: Alexander McQueen
Zien we ook tweedehands terug in je interieur?
“De vintage stoel heb ik bij de geweldige tweedehands winkel De Lokatie in Amsterdam gekocht. Verder heb ik veel van Marktplaats. Ik struin heel wat tweedehands winkels af. Tussen het grofvuil op straat snuffel ik ook weleens. Daar komen een paar eettafelstoelen, mijn spiegel en wat planten vandaan. Het is best een groot huis en op een gegeven moment was mijn budget op. Ik heb liever dat het in mijn huis staat, dan op de vuilnisbelt.”
Wat is je favoriete shopstad?
“New York, omdat alles er is: zelfs een uitgebreid aanbod aan tweedehands winkels waar je altijd iets kunt vinden. The Break is er zo één. De kleding daar past heel goed bij lange mensen – ik denk dat de eigenaresse dat ook is. De IJhallen en Noordermarkt vind ik chill en voor designerstukken zijn jullie handig.”
Waar kunnen we jou vinden als je vrij bent?
“Het liefst ben ik dan lekker thuis aan het koken voor vrienden of in de bios. Ik doe graag yoga, en ben veel te vinden bij verschillende yogaplekjes of in een café met een goed boek.”
Broek: Wood Wood
Wat lees je nu?
“Ik heb net Swing Time gelezen en ben nu helemaal into de schrijfster ervan: Zadie Smith. Ze schrijft veel over jonge vrouwen en hun verhouding tot de maatschappij. Ze is zelf Jamaicaans, het gaat ook over blackness in verschillende culturen in Engeland en over het vrouw worden binnen deze culturen. On beauty van haar is ook echt geweldig! Dat gaat over welke moeilijkheden ‘mooi zijn’ met zich meebrengt, maar ook het omgekeerde ervan. Haar manier van schrijven is echt prachtig. Ze heeft een rijke vocabulaire.”
Tien jaar geleden stond je aan het begin van je modellencarrière, nu ben je enorm succesvol – wat wil je de komende tien jaar bereiken?
“Dat Model Mafia in Amsterdam echt staat en dat het mooie dingen heeft laten gebeuren. Het moet modellenwerk voor de toekomstige generatie makkelijker en beter maken. Ik wil graag iets achterlaten wat mensen geholpen heeft. Misschien heb ik tegen die tijd wel een carrièreswitch gemaakt en doe ik iets in gezondheidssector - meer in het straatje van mijn studie: een health start-up lijkt me leuk.”
BEKIJK EN SHOP DE KAST VAN NIMUE HIER
Starring: Nimue Smit
Fotografie: Iris Duvekot
Tekst: Elke Doevelaar
By TNC creative: Kim Erich
MISSCHIEN VIND JE DIT OOK INTERESSANT
1 note
·
View note
Link
Ally Brooke Hernandez, 24, has a two-tone thing happening, with a black leather hat and skirt paired with a fuzzy pink sweater and pumps. Normani Kordei, 21, has accented herself with huge chrome hoop earrings and silver-dipped nails. Lauren Jauregui, 21, wears a lacy boho-chic blouse and carries her puppy, a rescue mutt named Leo. Then there’s Dinah Jane Hansen, 20, who peels off a trippy floral jacket to reveal a bright yellow tee that reads, in big block letters, “I’M A RAY OF FUCKING SUNSHINE.”
Fifth Harmony used to tour malls like this: shopped from town to town, crammed between kiosks for tchotchkes and lit by department store signs. That was in 2013, less than a year after its lineup was now-famously chosen by Simon Cowell and Antonio “L.A.” Reid flipping through the headshots of X Factor contestants on the verge of washing out. The teens twice tried to christen themselves, but the first name (LYLAS, for “Love You Like a Sister”) was already in use, and the judges hated the second (1432, pager code for “I love you, too”), so Cowell asked viewers to submit ideas online. Rebranded Fifth Harmony, they took third place and stepped off the show into a joint deal with Reid’s Epic Records and Cowell’s Syco Music.
But those are all tales of an earlier era, before 2016, the group’s biggest year yet -- and the one that ended in shambles when, exhausted and unfulfilled, 5H lost Camila Cabello to a solo career. Last year’s 7/27 debuted at No. 4 on the Billboard 200, propelled by “Work From Home,” the first top 10 Billboard Hot 100 hit from a girl group in nearly a decade. But the acrimonious December split made even bigger news, with 5H accusing Cabello of quitting through her reps, and Cabello denying the accusations. It was... awkward.
“Try experiencing it,” retorts Jauregui when I volunteer as much. The rest of the group, as it so often does, rushes in to complete her thought. “I was literally going to say that,” Kordei quickly adds. “I get to sleep at night knowing we did everything in our power as friends, bandmates and human beings” to make it work. Then Hernandez: “You can’t change people.” And finally, Hansen: “Let’s just say we’re in a better place now -- there are no secrets in this circle.”
Jauregui admits she nearly threw up from anxiety before the downsized 5H’s first performance, at the People’s Choice Awards in January. But today, the members are quick to (literally) high-five each other as they talk about their ongoing 7/27 Tour, the first in which they’ve built in real downtime, and a third album, due later this year on Epic. “Honestly, in this very moment, we could not be happier,” says Hernandez with more assertiveness than the Pollyanna-ish cheer that’s her trademark. Their first new single as a foursome, “Down” -- a neon-edged dancehall bubbler featuring a warmly romantic verse from Gucci Mane (“Got me showing off my [engagement] ring like I’m Jordan”) -- reached No. 42 on the Hot 100. Meanwhile, Cabello’s “Crying in the Club,” which entered the charts two weeks earlier, peaked at No. 47. Both are still active on the Mainstream Top 40 list.
“Crying in the Club” is a wide-screen, Sia-style ballad and “Down” is an airy dance track, but the two have more in common than just a chart trajectory: They’re both grown-up songs for longtime professional “girls” now expected to be seductive women. The 5H video, which racked up 21.6 million views in two weeks, even seems to offer some sly commentary on this, with the group pulling up to a seedy motel and writhing on beds in separate rooms. But the women have come up with their own narrative for the lyrics, which came to them from “Work From Home” co-creators Ammo and DallasK, and include “You the type that I could bake for/’Cause baby, you know how to take that cake” -- as well as the chorus, “Long as you’re holding me down/I’m going to keep loving you down.”
“We dedicate it to each other,” says Hansen. “We’ve been together five years, so that message is powerful to us. We’ve been there for each other through ups and downs.” Hernandez hits her with an “Amen.”
The single is only a slice of what’s to come, because for the first time, 5H is co-writing its songs -- over half, in fact, of those destined for the new album. Since January, it has been holding songwriting camps between tour stops, mostly at Windmark Recording, just two miles from here. The group typically breaks into pairs, then takes turns with that day’s writers and producers like 5H alums Monsters & Strangerz and pop and R&B producers Harmony Samuels (Ariana Grande) and Sebastian Kole (Alessia Cara).
“It’s not like they came in at the end and started riffing,” says Leah Haywood of Dreamlab, which has two songs on the album. “We sat and wrote verses together, because they’re empowered women who want to be pushing the agenda.” Justin Bieber’s go-to hook man Poo Bear, who worked with Skrillex on a 5H session, adds, “I was pretty blown away. They were hungry and excited and seemed like they had a serious new point to prove.”
Those collaborators create “safe spaces,” says Jauregui, where they can try ideas without fear of judgment. But the world outside isn’t so cushy. Plenty of popular girl groups have lost members and carried on, but none have found more success. En Vogue withered commercially without Dawn Robinson. Destiny’s Child hit peak sales just before LeToya Luckett and LaTavia Roberson were ousted. And the one Spice Girls album that followed the departure of Geri Halliwell was an abject flop.
One Direction provides a hopeful example -- Made in the A.M. handily outsold its predecessor even without Zayn Malik. But the industry is perhaps kinder to boy bands. As much as its music (and videos) might be maturing, 5H is dedicating itself to an idea almost radical in its innocence: that four pop stars are better off as a single group -- albeit with a name that, at this point, feels a bit silly. “The fans,” quips Hernandez, “are our fifth member.”
Dwayne “The Rock” Johnson, whose 15-year-old daughter Simone is “pretty tight” with Hansen, says 5H is “aspirational to so many young girls around the world.” He adds, “Once the drama [of Cabello’s exit] settles, instead of looking at it as a devastating loss, I look at it as an amazing opportunity for growth.”
We’re now inside, aprons on, at The Gourmandise School of Sweets & Savories. The women chat about how much they love SZA’s Ctrl as they pioneer new ways to Snapchat themselves, chopping scallions for quesadillas, charring tandoori-style chicken wings and deep-frying homemade potato chips. Overseen by a chef named Jamie, they share kitchen duties with an almost psychic ease -- except for the cookies. The plan is for everyone to pitch in on a batch of the classic chocolate-chip variety, and that’s how it starts. But then Jauregui asks for white chocolate, Hansen requests pretzels, and Hernandez wants her Texas pecans (she’s from San Antonio). Soon one mixing bowl becomes four, and Kordei is in the pantry foraging hazelnuts, Rice Krispies and almond extract.
It’s a cute metaphor for how 5H’s members are cultivating their independence not only from their corporate minders but from one another. It’s also woefully inadequate in addressing Jauregui’s personal journey during the last few months, starting with a declaration she defiantly slid into an open letter to Trump voters, which she wrote for Billboard in November: “I am a bisexual Cuban-American woman, and I am so proud of it ... I am proud to feel the whole spectrum of my feelings, and I will gladly take the label of ‘bitch’ and ‘problematic’ for speaking my mind.”
In March, Jauregui shared photos from a November “coming-out” shoot, as photographer Nicole Cartolano characterized it to MTV, with her then-girlfriend Lucy Vives (daughter of Colombian singer Carlos Vives). Her sexual identity has since cropped up in her music. Jauregui briefly made an appearance on the Hot 100 as a guest on Halsey’s “Strangers,” which, as a duet about an it’s-complicated same-sex romance, has inspired more than a few think pieces.
Jauregui’s openness speaks not only to the accepting nature of 5H but also to the potential for a mainstream girl group in an era where many minorities feel under attack. 5H is still a place for purity rings. Hernandez is wearing a “TRUE LOVE WAITS” band. She and Kordei identify as Christian, while Hansen is Mormon. But all insist Jauregui’s expression is “supported.” And Jauregui, who believes in “the universe and a god source, like an energy,” seems content with this. But asked if she would be comfortable singing about a relationship with a woman in a 5H song, she says she doesn’t know, “because it has to do with me personally. It doesn’t speak for everyone in the group, which is its own entity as an artist. That’s the whole reason for doing your own thing.”
Kordei has recently added a new chapter to her story, too. She competed on Dancing With the Stars this past spring, returning to a childhood passion. “I grew up dancing competitively and being in pageants, and my grandma made all my costumes and dresses. I remember watching the show on the couch with her, and she’d pause the TV to create sketches based off what she saw,” she says. Kordei and her partner, Val Chmerkovskiy, finished third, which is all the more impressive when you consider that for the first three weeks she flew to the Los Angeles tapings direct from 5H’s Asia tour, popping melatonin on the plane and chugging coffee (a new habit) before doing the cha-cha.
Hernandez recently dropped a summery song with DJ duo Lost Kings and A$AP Ferg. She also clocked a writing session with Christian country-folk singer Cindy Morgan and touts the acting career she plans to launch this year. Hansen has an unreleased RedOne cut featuring Fetty Wap and French Montana, and she loves tennis and jokes about becoming a volleyball star. “I’m at a place where I’m continuing to identify myself,” she says. In other words: find her part in what could become a multidisciplinary 5H empire.
“Last year, we all learned a lesson about mental health and making sure you step away from something. It just makes this stronger,” says Jauregui. “Fifth Harmony is the home base,” offers Kordei, “where we always come back.” “Yasss,” says Hernandez.
Of course, when your break from work is more work, there isn’t much room for, like, life. They all describe their days as a “blur,” and Hansen says she doesn’t know “what vacation means.” For those who keep asking: No, Kordei still hasn’t had a chance to go on that date with DWTS’ Bonner Bolton. And in a quiet moment in the kitchen, Hernandez confesses that there’s nothing she wants more than to get married. But the women don’t even have homes apart from their families -- the houses would sit empty.
It was only 14 months ago, in the middle of my interview with the group for its first Billboard cover, that the same four sitting here broke down in tears detailing the extent of their fatigue and stress. “Jesus Christ, dark times,” recalls Jauregui, and they didn’t let up. The same day Cabello’s exit was announced, there was a leak of what seemed to be a recording of Jauregui telling Hernandez the band was treated like “literal slaves.” “I don’t know where that [audio] came from,” says Jauregui, “but that’s what the game does to you sometimes: runs you dry.” But it was a bit more than that.
“We were little girls coming off of a TV show and had a team of people trying to sculpt us into something we weren’t,” says Hansen. “They took advantage, like, ‘Get in there and record this, you thing,’ ” says Jauregui.
“If you’re told you can’t do something when there’s a creative desire to do it, that’s depressing,” says Geri Horner -- nee Halliwell, aka Ginger Spice -- who just released her first single in 12 years. “Spice Girls always wrote our own stuff, but I can relate to that.”
The long road to liberation began with 5H hiring outspoken music lawyer Dina LaPolt at the end of 2015. “I sat the girls in a hotel conference room and for five hours educated them on trademarks, copyrights and rights of publicity,” says LaPolt, who soon helped secure them new management with the preeminent firm Maverick (Madonna, U2, Miley Cyrus). “Then I educated them about every agreement they signed, which [were] the worst I’ve ever seen in the music business.”
LaPolt successfully transferred the Fifth Harmony trademark from Cowell to the group, meaning the women now own the name, along with the right to control how it is used and to profit from any deals. (The agreement -- signed in April 2016, months ahead of Cabello’s exit -- doesn’t name Cabello in the “Fifth Harmony Partnership.” “I don’t represent Camila,” is all LaPolt will say.) She then renegotiated 5H’s contract with Epic, which she characterized as “a very adversarial” process.
LaPolt and 5H stress that the group’s relationship with Epic is now good. The women count among their “saviors” the label’s senior vp A&R Chris Anokute, who came onboard near the end of making 7/27. (Reid left Epic in May amid sexual-harassment allegations.) “We raised our voices,” says Hansen, “and to have someone in our corner like Chris, who believes in us, is the most important element to make the wheels go.”
Which allows 5H to meet the challenges of being Women of Pop in the late 20-teens. Rihanna, Katy Perry, Selena Gomez and Lorde have all shown how much artistry, agency and album-building matter. Basically, the band needs to pursue the authenticity Cabello secured by going it alone. The challenge is not only doing that in a group, but also while relying on familiar themes, like girl power, diversity, body positivity and inclusion.
Jauregui is the first to admit she was scared about 5H’s future without Cabello. “We’d put blood, sweat and tears -- and birthdays and funerals we missed -- into this thing,” she says. “It’s our livelihoods and our families.’ This is the train, and now you’re like, ‘Is the conductor going to come through with the coals, or are we left here to die?’ ”
Hernandez says there were “many therapy sessions.” Hansen, at least, quit worrying when they released their first press photo as a quartet and everyone, including Ellen DeGeneres, started editing themselves into the frame, “trying to recruit themselves into the squad.” Which raises the question: Have they considered bringing in a new member? They answer in unison: “Heeeell naaaw!”
#normani kordei#normani hamilton#fifth harmony#5h#all#billboard article#dinah jane#lauren jauregui#ally brooke#2017
485 notes
·
View notes
Last Seen Blogs
chocobito
Gay or European?
angie-starz
Angel
ladykibutsuji
Yurika
wigglyink
:D
detransraichu
building bridges (?)