HET GRENSGEBIED VAN FRIES LANDSCHAP EN AMERIKAANS STADSGEZICHT

Marije Bouman brengt abstract poëtisch werk dat voortkomt uit de passie voor de natuur. De composities relateren aan wolkenluchten en landschappen. In enkele gebaren is de verf in het beeld gezet. Acrylverf op rijstpapier op doek, aquarelverf op papier. Het betreffen een grensgebied. Het terrein tussen droom en werkelijkheid. Het niemandsland tussen abstractie en realiteit. Een omgeving die zich voordoet in gedachten bij het zichtbare onderwerp. Kijk in het rond, aandachtig naar wat je ziet. Sluit de ogen, dan verschijnt dit beeld op het netvlies. Als het ware een projectie achter de oogleden. 

De schilderijen van Marije Bouman, zoals te zien bij galerie Alta Bosca in Gorredijk, zijn gezet in zachte pasteltinten. Nergens bederft een donderslag bij heldere hemel de atmosfeer. Het wolkige aanbrengen van de verf straalt tederheid uit en liefde voor de materie. In gemengde techniek op papier kan de kunstenaar feller uit de hoek komen. Ook de aquarel heeft een aangescherpte tong. Wanneer Bouman de abstractie verlaat om in realiteit aan te spreken, zie ik minder gedicht en meer verhaal. Dan wordt de poëzie van de schepping het proza van het landschap. De dichterlijke vrijheid is een verhalende non-fictie geworden. Ik denk een golf in de branding te zien. Een monumentale wolk boven dat Friese dorp aan de horizon. Een beekje tussen groen, een paadje in het bos. 

De werken van Marije Bouman stemmen verlangend. Een heimwee naar hoe aangenaam en aantrekkelijk de natuur kan zijn. Zonder besmetting en vervuiling door het actuele misbruik van de aarde. Zo zoals het was en waarvan we kennisnemen hoe het kan zijn, nog. Bouman ervaart de ruimte van het landschap. De oneindige beweeglijkheid van water, licht en lucht, de natuur. Iedere dag oogt het verschillend en ziet ze andere dingen. Het water ligt nooit stil. De lucht is nooit hetzelfde. Het licht valt altijd anders. Een weerspiegeling van iets ongrijpbaars dat heel werkelijk is. In haar werk probeert ze dit ongrijpbare begrijpelijk te maken. 

Die tere verwerking van het landschap staat in schril contrast met de stalen objecten van Ids Willemsma. In dezelfde expositieruimte zijn twee van zijn werken op sokkels neergezet. Feitelijk horen ze niet bij de tentoonstelling, maar zijn er wel in zichtbaar. Ze vallen stevig op en passen zich door de tegenstelling juist wonderwel aan. Bij Alta Bosca staan een danser gestileerd in staal, en vleugels met veren van ijzer. Willemsma is een meester in het vereenvoudigen van meervoudige voorstellingen. Een enkele beweging van het lichaam kan voldoende zijn om te smeden in staal. Dynamische abstractie, het vrije vers in cortenstaal.

Schilder Martin de Jong houdt van steden. Hoe groter, hoe beter. Hoe hoger, hoe mooier. Zakelijke gebouwen, woontorens, met in de gevels rijen gerangschikte ramen. Complexiteit daagt hem uit. In de stad heb je geen last van de horizon. Daar staat het landschap overeind – hoe hoger de gebouwen des te verticaler de blik. Zijn schilderijen zijn geïnspireerd op New York, het zijn portretten van deze metropool. Een wiskundige opbouw gevat in strakke verticalen en rechtlijnige horizontalen. De regelmaat onderbroken door rijen ramen die in cadans donker of verlicht zijn. Er hangen enkele van deze composities in Alta Bosca. Maar De Jong toont daar voornamelijk zijn recente werk onder de noemer ARK, gereedschap. Het doek en penseel heeft hij aan de kant gelegd. Hij gebruikt het materiaal voor houtbewerking dat zijn overleden vader hem naliet. Deze erfenis is voor Martin het begin van nieuwe inzichten en een gewijzigde manier van werken. 

De schilder kan als timmerman ruimtelijk werken. Eerder schilderde hij bouwvolumes, nu zaagt en timmert hij de afmetingen uit planken. Hout is na de verf zijn taal van spreken geworden. Eerst heeft hij zich het ambacht van zijn vader eigen gemaakt. Daarin zag hij een kans om de afstand die hij had gevoeld tussen hemzelf – de kunstenaar – en zijn vader – een man van ambacht en traditie – alsnog te verkleinen, schijft Feico Hoekstra in de catalogus bij de tentoonstelling. “Houten stadsgezichten maken, dat ging hij doen. Iets in de geest van dat stadsgrachtje aan de muur van zijn atelier, een staaltje inlegwerk van de oude De Jong.” Niet meteen kent hij de weg in het hout. Onwennig begint hij eenvoudig te werken in een enkele laag als maakt hij een tekening. Gaandeweg raakt hij handig en kunnen er meer lagen bij komen. Hij raakt gedreven en bedreven. “De paradox is dat hij met verf en kwast elk probleem de baas was, maar zich nu zonder zijn vertrouwde materiaal en gereedschap veel vrijer voelt.”

De wandobjecten ademen nog de stad. De reliëfs associëren aan het stadsgezicht dat gezien is in de schilderijen. Een collage van figuren gezaagd in en uit hout. Soms onbeschilderd gelaten of de sporen van eerder gebruik dragend. Maar ook geverft met acrylverf of kleur gegeven door verf en epoxyhars. Bij de meest rudimentaire vormen zijn de kruiskopschroeven storend zichtbaar. Met de huid van hars krijgt het materiaal een industrieel karakter. Dan is het stadium van experimenteren en uitproberen voorbij. De schetsen in hout zijn gemaakt. Het echte werk kan beginnen. Hij neemt afstand van het traditionele stadsgezicht. Door het samenvoegen van gezaagde contouren van torenflats en wolkenkrabbers ontstaat een soort van kroonluchter. Met behulp van een motortje aan het plafond kan de mobile draaien. Door dat bewegen in de ruimte wisselen de perspectieven en valt de aanleiding voor de vorm amper nog op. 

ALTA BOSCA, galerie. Marije Bouman, schilderijen en aquarellen. Martin de Jong, objecten en schilderijen. Tot en met 9 juli 2023. 

ARK, goed gereedschap is het halve werk. Martin de Jong. Tekst Feico Hoekstra. Uitgave in eigen beheer, 2023.

March 30, 2023

Het kunstenaarsboek neemt steeds vrijere vormen aan. Er wordt volop vanuit allerlei disciplines gewerkt. Tekst, beeld en vorm integreren. De oorspronkelijke informatieve functie verdwijnt, het boek wordt kunstwerk zélf. Het afgelopen jaar hebben studenten en alumni van Kunstacademie Haarlem hun eigen boeken gemaakt. De beeldende verassingen buitelen over elkaar heen. Niet alleen boeken, ook ander werk is te zien in de tijdelijke Bieb van Galerie BHAMD van 10 t/m 26 mei Grote Houtstraat 116 Haarlem. Ook enkele deelnemende gasten van buiten de academie om doen mee aan de expositie ‘Bedroomde Boeken’. Opening 17.00 uur 10 mei. Curator: Pieter Kusters.            

Expositie Teken-en Schilderclub Barsingerhorn

Er op uit: 'Expositie Teken-en Schilderclub Barsingerhorn'

BARSINGERHORN – Op 20 en 21 April houdt Teken-en Schilderclub Barsingerhorn de 2-jaarlijkse expositie in de Laurenskerk aan het Kerkepad in Kolhorn. Er zijn schilderijen te zien die de afgelopen 2 jaar door de 14 leden van de club zijn gemaakt. De club werkt o.l.v. verschillende docenten dus de onderwerpen zijn divers. Dit keer hebben de schilders die uit verschillende gemeentes in de Noordkop…

View On WordPress

Geen ReisKunst-verhaal maar een verhaal over Kunst-op-Reis met nr.18 van KvhJ24

Dubbel-expositie, dubbel-interview, dubbel-advertentie. En dat allemaal aan de Côte d'Azur, in Nice, vanwege twee exposities van Toos van Holstein daar. Lees en zie 't allemaal in TOOS&ART van deze week. #art #kunst #expositie #tentoonstelling

Beetje raar, die titel? Ongetwijfeld. Maar toch goed uit te leggen. Want vorige week donderdag verscheen hier nog een ReisKunst-verhaal over De Leergierige Chinese bij de Gaslamp. Maar op die donderdag was ik ook zelf op reis. Op weg naar de Côte d’Azur, naar Nice. In m’n Citroën Berlingo busje vol met kunst. Bedoeld voor twee verschillende maar wel aan elkaar gekoppelde exposities. Een…

View On WordPress

Opening tentoonstelling De Mix Nederland - Aarde op het Centraal Station in Tilburg.

Een historische fotocollectie is hierbij inspiratiebron voor een hedendaagse fotograaf.

In dit geval het werk van Martien Coppens (1908-1986), Wiesje Peels (1975) reageert met haar werk. Nog te zien tot en met 31 oktober 2023 op CS Tilburg en de campus van Tilburg University.

Current Solo Exhibition

At the Staatsbosbeheer visitors center of the Drents-Friese Wold. Come over and visit on Friday, Saturday and Sunday from 10:00-16:00.

Location: Terwischa 6A, Appelscha

👉🏻 Follow for more https://youtube.com/@mandalaexpositie-carolinevanderlinden

De expositie in het St. Antonius Ziekenhuis in Woerden is vanaf morgen 12 mei geopend. Iedereen is van harte welkom om de kunstwerken te komen bekijken in de Atriumhal en vitrine, ook zonder doktersafspraak.

47.000 fysieke bezoekers, 40-jarig jubileum en kunstexposities #53 en #54 bij COVRA

Sinds half augustus is er weer het nodige gedaan. Naast de gebruikelijke werkzaamheden voor de COVRA-website, social media kanalen en de interne nieuwsbrief ben ik bijvoorbeeld ook een paar keer ‘opduwer’ geweest bij een rondleiding. Dat houdt in: achteraan de groep lopen en die bij elkaar houden als we een grote groep rondleiden door het HABOG en LOG bij COVRA. Bijvoorbeeld bij een middelbare schoolklas, de GMF of een bedrijfsbezoek. COVRA heeft betreft de rondleidingen een mijlpaal bereikt: ruim 47.000 bezoekers zijn eens een kijkje komen nemen bij COVRA!

Wil jij ook wel eens een rondleiding volgen bij COVRA? Dat kan! Kijk op: www.covra.nl/rondleiding plannen. 

Op LinkedIn zijn we de 1000 volgers eind november gepasseerd. Op social media hebben we alweer een aantal mooie inhakers als deze in petto voor 2023. En de rondleidingsvideo op YouTube heeft nu ook Nederlandse ondertiteling.

Inspiratie We hebben de afgelopen maanden de nodige inspiratie mogen opdoen, bijvoorbeeld bij het Intranetcongres en Tabloo in november, en in zijn algemeenheid voor een intranet en een beeldbank. 

Maar ook intern kun je natuurlijk inspiratie opdoen, zo zijn er nieuwe foto’s gemaakt in het COG, VOG-2, LOG, AVG en de rest van het COVRA-terrein voor onder andere de afvalinventarisatie. Het TLG-2 wordt momenteel gebouwd, ook daar maak ik wekelijks foto’s van om te zien hoe de vorderingen gaan (leuk voor later). 

En we hebben de eerste Vitaliteitsweek gehad bij COVRA! Week 39 (vanaf 19 september) van 2022 stond in het teken van vitaliteit op allerlei manieren. Zo waren er workshops; mobiliteit, bootcamp, karate. Er werden presentaties gegeven; gezond eten & leefstijl, work-life-balance en we kregen een groente smoothie, gezond ontbijt en stoelmassage of je kon mee met een groepswandeling naar het Kalootstrandje. Kortom genoeg om iets uit te halen voor je eigen vitaliteit als werknemer van COVRA! 

40 jaar COVRA 17 december 2022 bestond COVRA 40 jaar. Om hierbij stil te staan hebben we in 2022 maandelijks jubileumposts geplaatst. Ook is er een boek geschreven: ‘40 jaar COVRA, de geschiedenis van ons radioactief afval’, deze is overigens te koop voor wie het wil lezen. 

Op de COVRA website is een pagina aan gewijd aan het 40-jarig jubileum. En in december hebben we een winactie op social media gedaan, voor een bedrijfsbezoek voor twee personen. Vrijdagmiddag 20 januari was het zover, de winnaars kwamen langs om met eigen ogen te zien hoe het radioactief afval dat in Nederland ontstaat bij COVRA wordt verzameld, verwerkt en opgeslagen. Ze hebben het goed naar hun zin gehad en ogen en oren flink de kost gegeven.

De kunst van het bewaren  In november is de 53e expositie bij COVRA geopend: ‘Passie voor kleur′ van Iny den Engelsman. Drie maanden later, in januari, was de vernissage van de 54e expositie ‘Tussen Hemels en Aards’ van Paula Drost en René Verhage. Deze is tot maandag 20 maart 2023 bij COVRA te bezichtigen op werkdagen tussen 08.30 en 17.00 uur en is vrij toegankelijk. Dus loop gerust eens bij COVRA binnen!

Op deze vernissage in maart is een speciaal kunstwerk onthuld: De Connectie. Dit werk is geïnspireerd op het HABOG en de geleidelijk vervagende oranje kleur. We hebben een nieuwsbericht geschreven over hoe De Connectie tot stand is gekomen. 

Multifunctioneel OpslagGebouw Het vergunningstraject voor het nieuwe MOG is bijna afgerond. De Kernenergiewet (Kew)-ontwerpvergunning en het milieueffectrapport (MER) voor de oprichting van het MOG (Multifunctioneel OpslagGebouw) lagen ter inzage van 14 december 2022 tot en met 25 januari 2023. Momenteel worden de ingebrachte zienswijzen over de ontwerpvergunning en het MER door de ANVS bekeken. Hopelijk wordt de definitieve vergunning binnenkort verleend. We houden iedereen hier op de hoogte van het project. 

COVRA in de media De afgelopen maanden is radioactiviteit en dan met name (de verwerking van) het afval dat ontstaat behoorlijk in de belangstelling komen te staan. Dit heeft tot een paar mooie nieuwsberichten geleid. 

Tweakers.nl heeft een artikel gepubliceerd over hoe radioactief afval dat in Nederland ontstaat verwerkt wordt bij COVRA. Het verhaal ‘Oplossingen voor radioactief kernafval – Recyclen en zorgvuldig wegstoppen’ verscheen op maandag 5 september op de website.

Ook is het Zeeuws Maritiem museum in Vlissingen aan het vernieuwen. Erfgoed Zeeland heeft in het septembernummer van ‘Zeeuws Erfgoed’ een artikel gepubliceerd over de plannen voor de vernieuwde presentatie van het museum en de modernisering van het museumdepot bij COVRA. 

NOS Met het Oog op Morgen heeft donderdagavond 6 oktober een radio-item gemaakt: ‘Hoe wordt kernafval in Nederland opgeslagen?’ Algemeen directeur van COVRA, Jan Boelen, werd naar aanleiding van het 40-jarig bestaan van COVRA geïnterviewd op NPO Radio 1. Het gesprek verscheen vrijdagmiddag 7 oktober op de NOS nieuwssite.

De Groene Amsterdammer heeft een artikel gepubliceerd over het hoe en waarom van kernenergie. Plaatsvervangend directeur van COVRA, Ewoud Verhoef, is geïnterviewd over het isoleren, beheren en controleren van radioactief afval. Het verhaal ‘Elementen voor de toekomst: Uranium, Een pact met de duivel’ verscheen op woensdag 19 oktober op de website en in nummer 42 van het weekblad.

Het Financieel Dagblad heeft een achtergrondartikel gepubliceerd over eindberging in het Finse Onkalo, waar over twee jaar ’s werelds eerste eindberging voor kernafval opengaat. Plaatsvervangend directeur van COVRA, Ewoud Verhoef, is geïnterviewd over hoe het in Nederland staat met een eindberging. Het verhaal ‘De eindberging voor kernafval ligt 400 meter onder de grond‘ verscheen op donderdag 10 november in de krant en op de website van het FD.

Belgische krant De Standaard heeft een artikel gepubliceerd over eindberging en het tweesporenbeleid (nationaal en internationaal), waar momenteel onderzoek naar gedaan wordt als oplossing voor het in België ontstane radioactief afval. Plaatsvervangend directeur van COVRA, Ewoud Verhoef, is geïnterviewd over hoe het in Nederland staat met een (multinationale) eindberging. Het verhaal ‘En als de Benelux zijn kernafval nu eens samen zou opbergen?’ verscheen op maandag 30 januari in de krant en op de website van De Standaard.

Het radioprogramma ‘5 Dagen’ van de NRT heeft van maandag 6 t/m vrijdag 10 januari vanuit de gemeente Borsele uitgezonden. In 5 Dagen lieten ze in het programma verschillende mensen aan het woord over het nieuws dat de overheid/de minister het dorp Borsele als voorkeurslocatie heeft aangewezen voor twee nieuwe kerncentrales. Ook plaatsvervangend directeur van COVRA, Ewoud Verhoef, is geïnterviewd.

TEKENEN NAAR DE NATUUR BIJ GALERIE GETEKEND

Het pure tekenen als kunstuiting is te bekijken in Galerie Getekend. Het directe contact met het materiaal, potlood en krijt op papier. De techniek waar de oorsprong van de kunst gelegen is. Lang verguist en afgedaan als middel om het onderwerp in de vingers te krijgen voordat het werkelijke werk kon worden opgezet. De tekening als schets voor het resultaat. En nog altijd is aan de academies het tekenen geen examenvak. De kunststudent kan zich er niet in specialiseren, het blijft een bijvak – een speeltje voor ernaast, een hobby in de vrije tijd van de professionele kunstenaar. Dat klinkt gechargeerd, een dikke tikkel overdreven, en dat is misschien ook wel zo. Feit is dat het tekenen als zelfstandig en volwassen richting in de kunstwereld nog voortdurend wordt ondergewaardeerd. Hoewel er al wel veel kunstenaars hun emotie tonen in potlood en krijt, met houtskool en inkt. 

In de tekeningen zoals nu te zien bij Galerie Getekend speelt de natuur als uitgangspunt van het beelden een belangrijke rol. Het werk is fysiek gelaagd, maar ook in abstracte zin kent de tekening diepgang. Hoewel het getoonde werk natuur ofwel vegetatie als inspiratiebron heeft bedienen de kunstenaars zich van een verschillende techniek en hebben een divers resultaat. Waar de een het objectmatige karakter benadrukt met het landschap als referentie, kijkt de ander microbiologisch achter de schermen van het levend organisme.

Voor Esther IJssels is de natuur een belangrijke bron, maar ze geeft deze niet letterlijk weer. Haar werk beweegt zich tussen het figuratieve en de abstractie in. De beschouwer kan in de tekening een bosrijk landschap zien of er een weelderig grasveld in ontdekken. Maar dat is niet wat IJssels er bewust in heeft getekend. De tekening is opgebouwd uit een speelse opbouw van kriebelende handelingen. Intuïtief volgt de hand de geest, bewegingen worden instinctief gemaakt. Ik weet wat ik zie, maar kan het niet thuis brengen, niet plaatsen in de werkelijke wereld. 

Of eigenlijk weet ik helemaal niet wat ik zie, waar ik naar kijk. Maar de compositie heeft wel een herkenbaar kader, een verwijzing naar de omgeving. De krabbels, het kriebelende handschrift prikkelt, het jeukt aan het landschap. Maar het zijn niet de hoogtelijnen van de landkaart, het is niet het bos en zijn niet de bomen, het is niet het wuivend riet en zijn niet de golven van water. Het lijkt op de werkelijkheid, het heeft daar iets van, maar het is niet de zichtbare realiteit. Juist dat maakt de compositie zo interessant. Dat er herkenning is, maar dat er geen identificatie is. Zo zodat ik mijn eigen emotie aan de gevoeligheid van Esther IJssels kan leggen.

In haar werk gebruikt IJssels het effect van licht dat schaduwen vormt. In de tekening brengt zij deze in gradaties zwart krijt aan. Maar in andere composities legt zij het papier over een samenstelling van materiaal. Trekt het vacuüm zodat een tastbare verdieping in reliëf ontstaat. Scheuren in golfbewegingen vangen het licht en de schaduw en sluiten deze op. Ook verwerkt zij wel zogenoemde weefplekken in de tekening. Een stramien dat contrasteert met de belijning in de gehele compositie. Het is voor de kunstenaar een spannende ingreep, want ze snijdt in haar werk - maakt het kapot om het vervolgens te herstellen. Als een lap op het gat in mijn broek. 

In het werk van Esther IJssels speelt toeval een rol. Helemaal in de speciale techniek van het vacuüm trekken van het papier. Daarin is geen sturing mogelijk, enkel de compositie van het materiaal wordt bepaald. Ook ontstaat de tekening toevallig, er is van tevoren geen idee van wat op papier zal komen. IJssels begint rechtsboven op het vel en werkt zich zo al tekenend naar de onderrand. De belijning ontstaat onder haar handen. Ze is zelf benieuwd naar waar het toe gaat, welke de beeltenis is die verschijnt. Het groeit naar een grens, een punt waarop ze zegt dat het klaar is en af. 

En inderdaad is de leidraad voor de kunst van Marjolein Spitteler de natuur. De natuur als leven. Dus geen portret van de natuur dan wel het landschap op zich. Maar het vastleggen van de natuur als het zijn, het bestaan. Haar passie is de studie van het leven. In eerste instantie op wetenschappelijke basis, de reden waarom Spitteler een biologiestudie deed. Aangezien die manier van kijken naar het leven echter toch niet bij haar denken aansloot, vervolgde Spitteler haar studie aan de kunstacademie. Doordat ze met de eerste studie gewend was geraakt leven te beschouwen op microniveau, uit ze zich nu op papier op eenzelfde gedetailleerde manier. 

Door vruchtwijzen te determineren raakt zij de gelaagdheid van leven. Aan de basis lijkt een eenvoudige vorm te staan, maar in werkelijkheid is de geportretteerde natuur veelvormig. Vanuit de achtergrond beweegt de tekening zich via lagen naar een dynamisch geheel. In opbouw zoals een schilderij wordt opgezet, laag over laag naar een nauwkeurig uitgewerkte uitdrukking. Die verbeelding geeft een idee van een vrucht, maar relateert niet altijd aan een bestaande groei. Organismen ontstaan onder haar handen. In het werk is zij een schepper, een creator van leven. In den beginne is er een leeg vel papier. Haar vrucht hoeft in beginsel geen werkelijke spruit te zijn. Er kan uit het zaad van de geest een ander schepsel voortkomen dat de idee van echtheid heeft. Het kan fantasie zijn, maar evengoed zo zichtbaar worden onder het vergrootglas. Leven is namelijk niet te definiëren, het zijn kan maar nauwelijks in woorden omschreven worden. Maar leven kan wel in beelden worden gevat. Woorden schieten tekort, maar beelden omschrijven breedvoerig.

De fascinatie voor het ontstaan van leven spreekt uit de composities van Marjolein Spitteler. Belangstelling, of beter begoocheling, voor natuurlijke vormen in het proces van ontstaan en ontwikkeling. Net als Spitteler in haar tekening groeit, ontwikkelt mijn kijk op haar werk. Langzaam maar zeker kan ik doordringen tot de kern. Het heeft iets ongrijpbaars, het neemt wel mythische vormen aan. De tekening is meer dan alleen een ontwerp of een model voor leven. Het is het leven zelf in staat van verbinding met de omgeving. Maakt er deel van uit, want het is in relatie tot een natuurlijk proces. Het groeit zoals leven dat doet. Voor Marjolein Spitteler is de tekening een proces van zoeken, voor mij is het een zaak van vinden. 

Duo-tentoonstelling werken op papier van Esther IJssels en Marjolein Spitteler. Bij Galerie Getekend, Stationsstraat 6 in Heerenveen. Tot en met 16 juli 2023.

As with any journey, who you travel with is more important than the destination. 'Roadtrip' Includes signed Certificate of Authenticity Signed by artist Medium: Acrylic paint on found art Surface: Canvas Size artwork: 80 x 60 cm Full size with frame: 100 x 80 cm Frame: Classic frame Now available on my website wesleyaltena.com View it at the expo at Amstelkerk Amsterdam untill march 27 #et #alf #scifi #popculture #geek #scifiart #nostalgic #acrylicpainting #repurposedart #alteredart #repainting #thriftedart #art #artistoninstagram #artworkoftheday #dutchartist #artgallery #expositie #exhibition #tentoonstelling #buyartonline #kunstkopen #kunstenaar https://www.instagram.com/p/CpEzKD1tl_L/?igshid=NGJjMDIxMWI=

Bibliotheek Haarlem bruist van daadkracht dankzij de nieuwe expositie Wijs en Sterk tegen Pesten. Deze positieve tentoonstelling viert de veerkracht en het doorzettingsvermogen van tien oud-deelnemers van de Wijs en Sterk training. De expositie bevat pakkende teksten die bijdragen aan zelfvertrouwen en moed. Bij de feestelijke opening -door Wethouder Bas van Leeuwen en de Kinderburgemeester Haarlem- lieten de kinderen hun tips zien en horen voor een volle zaal. Met hun levenslessen en sterke standpunten over pesten inspireerden ze het publiek. Enkele van hun tips zijn onder andere: "Ik kan anderen niet veranderen, maar wel doen wat goed is voor mij," en "Ik blijf rustig, want pesters willen je uit de tent lokken en vinden het saai als dat niet lukt." Daarnaast benadrukten ze dat "iedereen gelijk is," en dat niemand populairder is dan een ander. De kinderraad Haarlem bracht ontroering met een gedicht, een dappere rap en een mooi toneelstukje tegen pesten. De middag eindigde op een hoogtepunt met het vrolijke strijdlied "Ik pest niet mee" door Dos Hermanos van het Klokhuis, waarbij de hele zaal harten maakte met hun handen om verbondenheid te vieren. De expositie met tips van de kinderen tegen pesten is nu te bezichtigen in Bibliotheek Centrum Haarlem, op de jeugdboekenafdeling, tot en met 19 mei. Mis deze kans niet om de moed en positiviteit van deze jonge helden te ervaren. Lees hun tips en handel ernaar want samen staan we sterk tegen pesten.            

Art ALERT Februari 2023 Expositieagenda Utrecht #artalert1 #beelden #expositie https://www.instagram.com/p/CosegR3oSTK/?igshid=NGJjMDIxMWI=

Wees welkom op de prijsuitreiking + expositie van de Werner Mantz fotowedstrijd [Eye#6]

Wees welkom op de prijsuitreiking + expositie van de Werner Mantz fotowedstrijd [Eye#6]

Op zondag 22 januari vanaf 15 uur in de middag wordt de winnaar bekend gemaakt van de Werner Mantz fotowedstrijd 2022/2023. Deze ontvangt een ingelijste originele print van Werner Mantz (zie foto) en de monografie ‘the perfect eye’. De uitreiking van de hoofdprijs en de andere prijzen vindt plaats in het SNS Expositiecentrum de Ruimte (Petrus Regoutplein, Maastricht) en gaan vergezeld van een…

View On WordPress

Expositie Fotocollectief de Sluiter in de Cultuurschuur

Er op uit: 'Expositie Fotocollectief de Sluiter in de Cultuurschuur'

WIERINGERWERF – Opgericht door een vijftal hobby fotografen op 5 mei 2017, met als doelstelling:  een club voor iedereen, zowel voor een beginnende fotograaf als wel voor een foto freak die op zijn camera de knopjes wel weet te vinden. “We zijn een club die laagdrempelig, gezellig, leerzaam en creatief is.In de loop der jaren zijn we als fotoclub kwalitatief vooruitgegaan, onze foto’s worden…

View On WordPress