#Lady Kan Ik | Explore Tumblr Posts and Blogs

nightfang22 · 2 months

Text

The Norski and the Themby-Chapter Two

A/N:Hi again!I hope you guys can enjoy a flashback to my older writing with me and see how much it has grown!I hope you guys enjoy and again,a special thanks to all the people who make what I do possible.Especially @p34ch-tr33!Enjoy!

Warnings:None

Word Count:2.4k

The final bell came and it was time for me to meet Frost out by our bikes so we could ride home together. As I was about to close my locker, Tord stopped me. "Hey, Lyric. Wil je langskomen? Ik heb bandtraining maar ik kan je daarna helpen met je Engels." ("Would you like to come over? I have band practice but I could help you with your English afterwards.") He smiled. I bit my lip, looking at my watch. "Ik moet Frost ontmoeten bij onze fietsen om naar huis te rijden." ("I'm supposed to meet Frost by our bikes to ride home.") As Tord and I were talking, a couple of girls walked by staring at us. More specifically, they were staring at me. "Look at her. She can't seriously think he likes her. She's such a freak. I mean she can't even speak English." The other girl snickered. Looking back at Tord, I noticed him sneer. "What's your problem, Caroline? What? Are you jealous that you can only speak English? It's the most basic and boring language out there. You're just a bitch." He spat at her. She stood there with wide eyes and red cheeks. "B-but Tordy-" He cut her off. "Larsson. It's just Larsson to you." That's when he put his arm around my shoulders, closing my locker and walking away. I looked back over my shoulder to see Caroline crying. "Gaat het?" ("Are you okay?") I nodded and blushed, looking down. I felt tears spring to my eyes and I tried my hardest to hold them back. Tord held the door open for me, signaling with his hand as if to say ladies first. I bowed my head in thanks and he followed me to my bike.

Frost was already there and waiting for me. When he saw me, he engulfed me in a hug. He eventually took notice of Tord and looked at me with an eyebrow raised. "Frost, dit is mijn vriend. Hij gaat me bijles geven in het Engels." ("Frost, this is my friend. He's going to be tutoring me in English.") Tord held his hand out to my brother. "Hallo, ik ben Tord." Frost looked between Tord's hand and his face. "I speak English perfectly fine. No need to try to impress me." My brother spoke with venom dripping from his words. I elbowed him in the stomach. "Frost!" I don't know why he's acting like this but he needs to cut it the fuck out. He's embarrassing me. I pondered on how to say my thoughts in english. "I'm sorry about him, Tord. Frost, I am going to hang out with Tord so he can teach me how to good Engels." Frost looked like he was about to argue when I cut him off. "Nee. I'm going. You can't stop me." He sighed heavily. "Fine. Be home by dinner." He hopped on his bike after giving me one last hug. I looked up at Tord to see his brows furrowed and his fingers twitching. "Are you…prepared?" Tord snapped his attention over to me and nodded with a smirk. "Ja. Volg me." ("Yeah. Follow me.") I walked my bike over to Tord's car. He had a cherry red Impala. He grabbed my bike and set it in the trunk. He opened my door for me and got in on the driver's side. I curled my legs under myself and buckled in. Tord switched the radio on and Seven Nation Army started to play. I bit my lip and giggled. Tord glanced over at me and then back at the road. "You like this song?" The smirk on his face when I excitedly nodded and bounced a little in my seat only grew as he turned the volume up a bit. He started drumming his fingers on the steering wheel as he drove. That's when it happened. I completely lost myself to the music. I started to sing.

I'm gonna fight 'em all,

A seven nation army couldn't hold me back-

My heart beat in time with the music as I tapped my foot and drummed my hands on my lap.

They're gonna rip it off,

Taking their time right behind my back-

I smiled as I started to sway in time to the music, completely immersed in my own world.

And I'm talking to myself at night,

Because I can't forget,

Back and forth through my mind,

Behind a cigarette,

And a message from my eyes says leave it alone,

Don't wanna hear about it,

Every single one's got a story to tell,

Everyone knows about it,

From the Queen of England to the hounds of Hell,

And if I catch you coming back my way,

I'm gonna serve it to you,

And that ain't what you want to hear,

But that's what I'll do,

And a feeling coming from my bones says find a home,

I'm going to Wichita,

Far from this opera forevermore,

I'm gonna work the straw,

Make the sweat drip out of every pore,

And I'm bleeding and I'm bleeding,

And I'm bleeding right before the Lord,

All the words are gonna bleed from me,

And I will think no more,

I felt eyes on me but I elected to ignore it.

And the stains coming from my blood tell me go back home-

The song came to a close and I opened my eyes again with a gigantic grin plastered to my cheeks. Tord chuckled lowly and I could yet again feel his eyes on me. He gave out a low whistle. "Du er virkelig noe annet, ikke sant?" ("You really are something else, aren't you?") He had a smirk on his face as he bit his lip and examined me. His eyes traveled up and down my body but it didn't feel physical. It was almost as if he were looking through me, right through to my soul. He must've realized how long he'd been staring because a scarlet blush dusted his cheeks and he cleared his throat. "Uh, we're here. Come on. I'll introduce you to Paul and Patryck." I gulped, swallowing the slowly growing lump in my throat. More English speakers. Yay. Tord must have noticed my discomfort as we got out of his car because he ruffled my short brown hair and said, "Don't worry. They speak Norwegian like me. We grew up in Norge together." I visibly untensed as he said that. I don't know how much more I could take of constant translation. Tord grabbed my hand gently, leading me into what I assumed was his garage. He opened up the large pull door to reveal what looked like a normal teenage boy's bedroom. "You sleep in…garage?" I asked, taking my time to find the right words. Tord smiled and nodded. "I sort of just always have the house to myself. My parents travel back to Norge for my father's work a lot and I'm an only child." This seemed quite bizarre to me. "What does your father do?" I questioned. It had to be something rather diplomatic to leave your only child in a whole other country that often. "My father is a military man." Oh. That made sense. I nodded as I tossed my bag on a chair and sat down. My eyes carefully scanned the room. There were band posters of Norsk artists and a few framed photos on the desk. The more impressive thing was the stage set up on the other side of the room. Tord suddenly took his shirt off and my hands became quite interesting. Tord took notice of this and laughed. "Sorry. I probably should've asked first." He grabbed a shirt and some cargo jeans from his dresser and went into what I assumed was the bathroom. That's when a door that led to what I'm guessing was the inside of the actual house opened. Two boys around my age walked in , joking and laughing. This must be Paul and Patryk. "Hey, Tord! You ready for this awesome jam sess-" They stopped dead when they noticed me sitting there. Oh no. Fuck, Tord wasn't back from the bathroom yet and I have virtually no clue who these guys are. I started to internally panic.

"Oh, uh…is Tord here?" One of them asked. He had shaggy hair and a 5 o'clock shadow. He was holding a cigarette. I bit my lip and scrambled to my feet awkwardly, trying to find the right words in English. "Umm, y-yes. He's in the…potty room?" I stuttered and stumbled over my poor English phrasing. The taller one with olive skin laughed a bit. "Potty room? What? Can you not speak English?" I blushed in embarrassment and hung my head, shaking it. "N-not well…" I said, biting my lip and holding back tears. The room fell silent. That's when the bathroom door opened and Tord walked out, tossing his dirty clothes from school into the hamper. "Sorry about that, Lyric. I never stay in my school clothes when I come home. So, are you-" He looked up at the scene before him: My head hung low with tears in my eyes and his two bandmates standing in the doorway. "Lyric. Hva er i veien?" ("Lyric. What's wrong?") He quickly crossed the room to me, holding my arms. He tilted my chin up, making me look him in the eye. Eye contact makes me uncomfortable so I just looked the other way. He saw the tears in my eyes and growled. Turning his head to Paul and Patryck he asked, "What did you two morons do? I was gone for like 10 minutes!" He held me to his chest and I buried my face there. Tord was a good bit taller than me, about 5'11". "Pat laughed because she can't speak English very well." Paul immediately fessed up his comrades actions. Glancing at Patryck, Tord raised an eyebrow. "Pat, is this true?" He waited for a reluctant answer. "I swear, it was just a reflex! I didn't mean it." Tord grumbled some curses in Norsk under his breathe. He petted my hair and sat me on his bed. I curled in on myself, hiding my face in my knees. Tord walked over to the two and whispered something angrily in Norsk. Whatever it was, Pat squeaked and when I looked up, he was nodding fervently. I wiped the tears from my eyes and took a couple deep breaths. Tord kneeled down in front of me. "Are you okay?" He asked. I searched my brain for a minute, trying to understand before nodding my head. "Good. Pat has something he'd like to say to you. Don't you, Pat?" Tord cut a cold glare his way. "Yeah, I'm really sorry. I had no idea. I never intended to hurt your feelings. I'm not a malicious person. Especially to someone so beautiful." I blushed at his apology. "It's good." I mumbled shyly. "Okay. Now that that is out of the way, allow me to introduce everyone. Paul, Pat. This is Lyric. They're a friend from school. I'm going to be tutoring them in English. Lyric, these are my childhood companions and bandmates, Paul and Patryk." I held my hands out to shake and I think they misunderstood because instead, they hugged me. When they pulled away there was a look of shock and a pastel pink blush on my cheeks. If you can't tell already, I'm very easily embarrassed. "Any friend of Tord's is a friend of ours." Paul said. "Now, Tord. Are we going to jam or what?" Tord laughed and grabbed his guitar. "As soon as you guys get set up." He grinned and began messing with the strings, tuning the guitar. "I didn't know you play guitar." I said. He smiled sheepishly at me and nodded. "Yeah. I've been playing since I was a child."

The boys set everything up and got tuned up. "1,2,1,2,3,4!" Paul yelled. Paul apparently played the drums and Pat played bass. Tord played guitar and did vocals. They were playing beautifully. It was a cover, a song in Norsk. I recognized the language. It was a song entitled Fy Faen by Hkeem and Temur Ahmed.

Tord:

For vi lever for å dø,

Til vi smelter bort som snø,

Og de ser etter feil,

Men jeg flipper finger'n,

For jeg lager min vei,

Når alle ber deg stoppe opp,

Glem det og fokuser og jobb,

For sjalusien, den brenner,

Skjønt at mange broer må brenne,

Så alle e'kke venner,

Fy faen, fy, fy faen,

Alle de er snakes, så det er helt normalt,

Fy faen, fy, fy faen,

Ingen her har tid til en mislykka dag,

Fy faen, fy, fy faen,

Alle gir meg hodepine nå om da'n,

Fy faen, fy, fy faen,

Dette her er budskapet gjennom min sang,

Noen få snakker mye,

Mye bak min rygg,

Snakker mye på mobilen,

Fortsatt på den og de sløser bort livet,

Forandring må skje,

Vet det er klisjé,

Dette ekke film,

Så sett deg ned og hør på når jeg gjør min ting,

I let myself close my eyes and sway to the music. That's when it happened. I started singing.

Fy faen, fy, fy faen,

Mange av gutta mine har begynt å hustle om da'n,

Fy faen, fy, fy faen,

Slanger kommer og går som en boomerang,

Fy faen, fy, fy faen,

Skal vise alle sammen, for jeg sitter på en plan,

Fy faen, fy, fy faen

Dette her er budskapet gjennom min sang,

Jeg skal vise mine enemies,

Mens de er på fest og drikker hennessy,

Har bare day ones, ingen frenemies,

Jobber 24/7, du veit at vi baller,

Lager musikken som de spiller når vi scorer,

Skal skyte gullfuglen, du veit at det er over,

For treigt ut, veit at du sover,

Fy faen, fy, fy faen,

Mange av gutta mine har begynt å hustle om da'n,

Fy faen, fy, fy faen,

Ingen her har tid til en mislykka dag,

Fy faen, fy, fy faen,

Skal vise alle sammen, for jeg sitter på en plan

Fy faen, fy, fy faen,

Dette her er budskapet gjennom min sang,

Dette her er budskapet gjennom min sang-

The song came to an end and I opened my eyes as the last chord rang out. My blue eyes fluttered open to see all three Norskis staring at me with wide eyes and dropped jaws. I dropped my head a bit and smiled awkwardly. Tord smirked and shoved his hands in his pockets. "Boys, I think that we just found our new female lead vocalist."

6 notes · View notes

sorcerry · 1 year

Text

kan soy de volgende keer vragen wat iedereens favo artiest is want ik moet weten wie lady gaga fan is

#mol gelijk ontmaskerd #widm #wie is de mol

20 notes · View notes

devosopmaandag · 2 years

Text

Haar allerlaatste hartstocht

Young Adult is een fenomeen aan het worden in de wereld van het boek: TikTok-filmpjes, speciale hangplekken in boekhandels, een eigen discours. Alles wat het boek in leven houdt is toe te juichen. Ikzelf las afgelopen week een Old Adult-boek. Ik liet me er net zo door meeslepen als een puber door boeken met titels als:'Zo lief als de dood' en 'Een van ons liegt'. Mijn boek heet: 'Een gelaten leven'*, en het hoofdpersonage is een glorieuze oude dame van achtentachtig. Het is geschreven door Vita Sackville-West (1892-1962). De oorspronkelijke titel luidt 'All passion spent', een veel wrangere titel dan de Nederlandse.

Die glorieuze oude dame is Lady Slane, de kersverse weduwe van Henry Lyulph Holland, eens onderkoning van India. Haar hele leven heeft zij, vanaf haar twijfelende jawoord en gedurende de ruim zestig jaar huwelijk, evenzeer van hem gehouden als dat zij hem in stilte observeerde. “Haar liefde voor hem was een rechte, zwarte lijn geweest die dwars door haar leven liep. Ze had zich eraan bezeerd, ze was erdoor toegetakeld, maar ze had geen kans gezien zich van die lijn los te maken”. Tot verbijstering van haar kinderen eist zij na zijn dood een leven voor zichzelf op, en verlaat het grote huis.

'Gelatenheid' betekent 'berusting, lijdzaamheid'. Lijdzaam is zij beslist niet. Zijn al haar hartstochten opgebruikt? Zeker niet! Haar allerlaatste en grootste hartstocht is het reflecteren op het leven dat achter haar ligt en dat zij opvat als een landstreek waar ze ooit doorheen getrokken was. Sackville-West doet dat met zoveel elegante precisie en met scherpte dat die innerlijke bewegingen een genot zijn om te lezen. “Dat gemijmer was een heel vage, weemoedige tijdpassering; het was echter geen melancholie, maar veeleer een toppunt van heerlijke weelde [–] Ze kon rustig achteroverleunen tegen de dood en nadenken over het leven”. Zittend in de late nazomerzon, onder de perziken langs de muur op het zuiden gaat ze terug naar dat zelf van haar, een mijmering (de roman is 90 jaar geleden geschreven) die net zo goed van een jong volwassene in de 21e eeuw had kunnen zijn: “En dat zelf had vele gedaanten. In zijn aanwezigheid was haar zelf altijd heel anders dan wanneer ze alleen was; en zelfs dat laatste soort zelf dat zij najoeg trok zich terug, veranderde van gedaante en smolt als zij het probeerde te benaderen. Nooit zag zij kans het in een donker hoekje te drijven en het daar als een dief in de nacht bij de keel te grijpen en tegen een muur te drukken ...” (!)

Waar de conventie van de young adult literatuur rekening houdt met de leefwereld en de innerlijke worstelingen van de adolescent, kan die van de klassieke roman zich even grillig gedragen als het leven zelf. De allerlaatste zin in het boek staat dan ook in schril contrast met de rijkdom van het innerlijk leven van een oude vrouw. Dat voelt als een beetje pijnlijke relativering, maar uiteindelijk als een troost voor de lezer, wij allen dus.

* Een gelaten leven | Vita Sackville West | vertaling Mouring Lindenburg | uitgeverij Orlando 2022 | oorspronkelijk verschenen in 1931

4 notes · View notes

petervc88 · 30 days

Text

Cappelle Calling - 6 mei 2024

Na een topconcert van The Black Keys waar ik gisteravond bij was in de Ziggo Dome, kon ik niet anders dan starten met een nummer van hun. De LP van de Week was ‘Hopes & Fears’ van Keane uit 2004. De Filmplaat stond in teken van de vorige week overleden Duane Eddy. En omdat het Songfestivalnummer van Joost Klein stiekem een guilty pleasure van mij is, wilde ik het toch 1x draaien in mijn eigen programma.

Terugluisteren kan hier.

Dit was de playlist:

Uur 1:

The Black Keys - Gold On The Ceiling Blossoms - What Can I Say After I’m Sorry? Bob Seger - Mainstreet Keane - We Might As Well Be Strangers (LP van de Week) ABBA - Lay All Your Love On Me The Lemon Twigs - They Don't Know How To Fall In Place Bon Jovi - Runaway Adele - Lovesong (DisCovered) The Rolling Stones - Time Is On My Side Duane Eddy - Rebel Rouser (Filmplaat - uit 'Forrest Gump') Paul Simon & Lady Blacksmith Mambazo - Diamonds on the Soles of her Shoes Certain Animals - Over The Hill Keane - Everbody’s Changing (LP van de Week)

Uur 2:

Electric Light Orchestra - Showdown Blaudzun - Shades Keane - Can’t Stop Now (LP van de Week) Oliver Pesch - Doing A Crime The Cure - Lovesong (DisCovered) Daryll-Ann - Summerdaze John Lennon - Mind Games Acda & De Munnik - De Beatles en de Buren Keane - This Is The Last Time (LP van de Week) The Walters - Better Off Alone The Stone Roses - I Wanna Be Adored Keane - Bedshaped (LP van de Week) Joost - Europapa

Shownotes:

De battle over Acda & de Munnik van Ondergewaardeerde Liedjes is hier te lezen. Mijn concertverslag over The Black Keys in de Ziggo Dome is hier te lezen.

Cappelle Calling is iedere maandagavond van 20:00 t/m 22:00 te horen op Radio 90FM. Iedere woensdagmiddag wordt de uitzending herhaald van 18:00 tot 20:00. Suggesties voor DisCovered of De Filmplaat zijn welkom via de Facebookpagina van het programma of via [email protected].

#cappelle calling #playlist #filmplaat #discovered #regio90 #90fm #lp van de week #radio 90fm

1 note · View note

mtfashionnl · 3 months

Text

https://mtfashion.nl

Vind je niet dat wij dames, met een maatje meer steeds meer en meer moeten betalen voor onze outfits? Tunieken tussen €60-€180 Jurken en broeken voor de zelfde achterlijke prijzen! Achterlijk ja je leest het goed. Hier mag jij zijn wie je wil zijn, dat ben ik ook zoals je ziet. En dit hoeft geen hooftprijs te zijn.

Want ook jij kan een goede kwaliteit broek voor tussen de €20 & €50 euro scoren een Tuniek voor de zelfde prijsklasse die misschien nog wel beter is dan al die Exclusieve merken die met name de plussize markt overspoelen!

Ik spreek uit ervaring, ik ben zelf plussize en het is echt niet leuk meer welke uitdagingen we voor staan. Tot ik zelf in de Fashion rolde en er een wereld voor me open ging van kleine ateliers met kleine merken die voor het grote publiek onbekend zijn maar prachtige kleding hebben voor ons dames met een maatje meer. En die ga ik hier op mijn site neerzetten zodat jullie kunnen shinen ladys!

Dus ik zal zeggen get ready, ga er lekker voor zitten en shop vanuit je luie stoel!

Huishoudelijke mededelingen om even rekening mee te houden

Deze webshop is geheel in stijl zoals ik ben en ik het doe, geen zakelijk gekonkel gewoon straight to the point! Dit houd in dat ik als kleine ZZP-er met een klein onderkomen momenteel werk vanuit mijn groothandels. Kortom jij besteld en ik zorg dat het met een werkdag of 7 bij jou in de bus ligt.

Bestel bij mij dus gewoon ruim op tijd dan heb je alles gewoon op tijd binnen. Houd hier dus gewoon rekening mee .

Dus veel shop plezier

#grote maten #kleding #maatje meer #fashion #maat 38-60 #Fashion voor iedere dame

0 notes

keynewssuriname · 3 months

Text

Lady Aisha steelt harten met nummer 'Toxic Boy'

Geheel verrassend heeft de sensuele en getalenteerde artieste Lady Aisha (artiestennaam voor Sophie Amiemba) haar nieuwste nummer 'Toxic Boy' gelanceerd, vergezeld van een verleidelijke videoclip die al snel viraal gaat. De Surinaams-Franse zangeres, die enige tijd uit de schijnwerpers verdween om haar privéleven te omarmen, bewijst dat ze terug is met een knal. Haar muzikale reis begon in haar jeugd, waar ze als klein meisje drumlessen van haar vader kreeg, een ervaren drummer. Pas op latere leeftijd ontwikkelde ze een passie voor muziek en begon ze haar stem te ontdekken. Op 17-jarige leeftijd sloot ze zich aan bij de muziekgroep van haar vader, waar ze de kans kreeg om haar stem te trainen en haar talent te ontwikkelen. Lady Aisha groeide op in St.-Laurent, Frans-Guyana, maar verhuisde later naar de hoofdstad Cayenne voor verdere studie. Ze bracht haar eerste nummer uit op 21-jarige leeftijd, maar haar toewijding aan muziek zorgde ervoor dat ze haar studie tijdelijk verwaarloosde. Na een onderbreking keerde ze terug naar school en duurde het nog enkele jaren voordat ze haar focus op muziek herwon. Met 'Toxic Boy' laat Lady Aisha zien dat haar passie voor muziek sterker is dan ooit tevoren. Hoewel ze geen vaste begeleidingsband heeft, heeft ze nauwe banden met Fredje's Studio en treedt ze graag op met de Asopropo Band als ze solo moet gaan. Eerder kwam ze uit met 'A kisi mi' en raakte daarmee een gevoelige snaar bij het publiek, omdat het nummer de universele thema's van liefdesverdriet en bedrog belicht, iets wat Lady Aisha persoonlijk heeft ervaren, maar wat voor velen herkenbaar is. In een interview geeft Lady Aisha aan dat haar muzikale reis pas begonnen is: "Ik ben gewoon begonnen omdat ik het leuk vond, maar nu wil ik er meer tijd en energie aan geven. Ik zing in Saamaka en Frans, maar ik hoop internationaal door te breken, hoewel ik niet in alle talen zing. Als de Almachtige mij zegent met succes in de muziek, zal ik dankbaar zijn." De collaboraties met de artiest Botty Man en de producers Digital Vincent en Fredje laten zien dat Lady Aisha graag met anderen samenwerkt. De clip van haar laatste nummer is opgenomen door Dimi. Maar met 'Toxic Boy' bewijst ze dat haar ster nog steeds rijzende is. Haar mix van ritmische beats, sensuele melodieën en krachtige stem maakt haar een artieste om in de gaten te houden. De wereld wacht in spanning af op wat deze getalenteerde zangeres nog meer in petto heeft. Read the full article

0 notes

regioonlineofficial · 7 months

Text

Op vrijdag 24 november 2023 wordt de Orange the World-vlag gehesen bij de gemeentehuizen van alle drie de Zeeuws-Vlaamse gemeentes met de burgemeesters en/of wethouders en leden van de vijf vrouwelijke serviceclubs Agora, Inner Wheel, Ladies' Circle, Soroptimisten en Zostera uit Zeeuws-Vlaanderen. Samen geven ze hiermee het lokale startsein voor de wereldwijde campagne Orange the World om geweld tegen vrouwen en meisjes te stoppen. Programma vlag hijsen 09.00 uur: samen met burgemeester Vermue bij het stadhuis van de gemeente Sluis in Oostburg. 12.00 uur: samen met burgemeester Jense van de gemeente Hulst bij het stadhuis in Hulst. 15.45 uur: samen met wethouder Suij van de gemeente Terneuzen bij het stadhuis in Terneuzen. Orange the World Orange the World loopt jaarlijks van 25 november (de Internationale Dag tegen Geweld tegen Vrouwen) tot 10 december (de Internationale Dag van de Rechten van de Mens). In die periode zijn de 16 dagen van actie om geweld tegen vrouwen te stoppen. Helaas is inzet nog onverminderd hard nodig. Wereldwijd sterven 137 vrouwen per dag aan geweld van een familielid, partner of ex-partner. Veilig, overal en altijd! In 2023 is het thema van de campagne in Nederland 'Veilig, overal en altijd'. Geweld tegen vrouwen en meisjes vindt plaats op allerlei plaatsen; op straat, bij het uitgaan, op het werk, op de sportclub, via internet, achter de voordeur en op alle andere plekken waar mannen en vrouwen, jongens en meisjes elkaar ontmoeten. Van seksuele intimidatie tot femicide. Sportclubs en boekhandels De vijf lokale vrouwenclubs willen helpen de bewustwording te vergroten van zoveel mogelijk mensen in Zeeuws-Vlaanderen over het feit dat verschillende vormen van geweld overal in de samenleving plaatsvinden. En dat iedereen kan helpen door niet weg te kijken. We willen dat dit het onderwerp van gesprek wordt in de actieperiode. Daarom hebben we verschillende sportaccommodaties, theaters, scholen en bioscopen in Zeeuws-Vlaanderen bereid gevonden om speciale bierviltjes te gebruiken en posters op te hangen. Ook hebben we verschillende boekhandels en bibliotheken bereid gevonden om boekenleggers uit te delen en posters op te hangen. Ik ben #medestander Hopelijk helpt dit veel mensen om samen het gesprek aan te gaan over dit onderwerp. Want als iedereen #medestander wordt in de strijd tegen geweld tegen vrouwen en meisjes in hun dagelijks leven, dan kunnen we met z'n allen dit geweld de wereld uit helpen. Tijdens de Orange the World campagne willen we iedereen uitnodigen om onderdeel van de oplossing te worden en zich #medestander in de strijd tegen geweld te verklaren. Meer hierover staat op www.orangetheworld.nl. De posters, bierviltjes en boekenleggers verwijzen naar deze website met medestanderspledge. Oranje gebouwen of objecten in Zeeuws-Vlaanderen De Zeeuws-Vlaamse gemeenten Sluis, Terneuzen en Hulst besteden ook dit jaar weer volop aandacht aan de campagne Orange the World. Dit doen ze door het oranje aanlichten van de brug over de Herengracht/Rozegracht in Terneuzen, De Kaaipoort in Aardenburg en de gemeentewinkel in Hulst. Alle gemeenten besteden ook aandacht aan het onderwerp op hun eigen kanalen.

0 notes

nb-dazzling-dragartist · 7 months

Text

Even voorstellen:

Deze lady in red vanwege haar rode haar waaraan ze te herkennen is, staat met regelmaat on stage door het gehele land, je kan niet om haar heen maar ze zal altijd vriendelijk, behulpzaam en toegankelijk zijn en ze zet haar connecties graag in als de voorzitster en hostess van de events en organisatie voor Noord Brabants Dazzling Dragartist waardoor ze de perfecte host voor hun events haar naam is: Crystal Queer