It's election day in the Philippines.

Time to cast our votes and pray for a safe and honest elections.

Papunta na ko sa stage ng acceptance pero everyday, puta may news na tini-trigger yung anger ko. Kaso pagod na ko. Tangina accept defeat. Sige ha basta accept the consequences of the government you chose. Sana lang mali talaga kami.

hoshi and calliope, one-shot

hoshi and calliope's review night.

'- tags: nsfw, mdni, taglish.

; how callie spend the night helping she's manliligaw sa kaniyang thesis.

pumasok si callie sa kwarto ni hoshi, and luckily no surprises. nadatnan niya lang na gumagawa pa rin si hoshi ng part niya sa thesis. "oh you're here na."

callie heard him, she just flopped herself into his bed as if it was the most natural thing she can do, it's been three months na kasi na nililigawan siya ni hoshi, eight months na rin silang magkakilala,

"just ignore me, tapusin mo na yan para ma-solo na kita." napatigil naman si hoshi sa ginagawa niya dahil sa mga sinabi ni callie. he ignored the thoughts in his mind na nakakasagabal sa ginagawa niyang thesis, at hindi rin nakakatulong ang mga bagay na iniisip niyang dapat pinapansarili lang.

callie suddenly sits straight, "oh, i was going to help you nga pala"

"no need, baby. stay there." sabi naman ni hoshi dahil sa totoo lang, sa mga bagay na nararamdaman niya ngayon. mas pipiliin niya munang lumayo sa presensiya ni callie.

hindi naman nakinig si callie at tumayo pa rin sa tabi niya, sumiksik sa gaming chair para tumabi kay hoshi. she hugged his waist, rested her chin on to his shoulders.

hoshi let out heavy breath, pigilan mo.

"palitan mo yung sentence, hindi ko bet, eto try mo." inagaw naman ni callie ang keyboard kay hoshi, he let her.

after reviving a one sentence, they were both satisfied. "that's more like it." hoshi compliment.

30 minutes have passed, nakarami naman sila ng new sentences. callie accidentally placed her hands due to excitement in every word and sentences they made sa brainstorming nila. hoshi let out a hissed as callie's hand accidentally touched his crotch.

"hala sorry, i didn't mean to-" "callie, it's fine" he stopped her hands.

"do you think i haven't notice?" callie raised her brows. giving him a smirk. hoshi gulped feeling nervous.

he explains, "callie, i didn't mean to think like that. look, i'm sorry. miss na rin kita, i just can't have some time with you because we're both busy sa college life-"

"hoshi, no need to explain. besides.. do you want some help?"

"ha?"

callie, stands up and adjusting the gaming chair infront of her. "ano gagawin mo?" "trust me"

pinanood ni hoshi si callie lumuhod sa harap niya, without breaking any eye contact. hindi na pinatagal pa, ginawa ni hoshi ang dapat niyang gawin at iyon ay nilabas ang kaniyang pinaka-pribadong parte.

callie being the a good girl she is, she helped him pull out his member. he jerked himself off first, then let her do what she was doing.

hoshi locked his eyes and parted his lips immediately as he felt the palms of her hands gently brush him while her other hand rested on his lap. callie did it for a bit while allowing her thumb play with his pre-cum tip.

"tangina callie"

pinanood ni hoshi si callie while doing her thing, he felt butterflies seeing callie between his legs that he didn't even imagine it would happen. hoshi stopped short and pulled her neck for a delicate kiss, and without more ado, callie pulled out from the kiss to tease him.

"subo mo na, baby" he said in his raspy voice, nanginginig dahil sa nararamdaman niya.

callie licked his tip before sucking it and placing his cock into her lips, gently gagging him and letting her hand massage the remainder of his length that was unable to fit into her mouth.

he moaned for her name as she circled her tongue and blew him off at a quicker speed. as the tip almost touched her throat, she could feel him growing inside her mouth. she gave him one final lick and jerked hoshi off with her hands till he came.

hoshi manhandled her being the possessive he is. he placed her sa tabi niya as they laid down together at his bed, they were both catching up their breaths from the recent activity. "bakit ayaw mo?" tanong ni callie.

"ayaw ko na?" mainosenteng tanong naman ni hoshi.

"lunukin ko yung tamod" natawa naman siya sa sinabi ni callie, although, there's actually a reason why she didn't let her swallow his cum. "hindi ko kink, baby"

"ano kink mo?" "opposite, but sayo"

callie chuckled suddenly feeling shy. "why? try natin?" hoshi confidently asked.

sino nga ba si callie para mag-patalo? they both agreed and spend the night eating her out, then resting afterwards. pinagpa-hinga ang mga sarili at pinagpatuloy ang ginagawang thesis.

Super love ko talaga tong TV <3

Ngayon lang ulit ako properly nanood ng movie, ang bilis ko madistract pag sa laptop ako nanonood. Ang dami ring ads, kasi yung mga gusto kong shows wala naman sa Netflix. Narealize ko lang ngayon parang more than a year ako nakasubscribe before ko pinacut kasi parang niloloko ko lang sarili ko di ko naman ginagamit. Pero eto ngayon, disney+ pala yung dapat na platform for me. Hayyyy. Pero happy pa rin ako :)

Pangatlong movie ko na, parang everyday ako nanood. I consider myself as a movie/show buff before pero natigil ako. Here is me, going back to my old self. Sobrang touching na nostalgic ng pakiramdam. It’s like meeting a part of me again. Super excited to watch more :’)

Eto na napanood ko so far:

✓ Multiverse of Madness ✓ Black Panther: Wakanda forever ✓ Light year

Up next: Avatar! Or rest of marvel! I have a lot of catching up to do!!

gaaaah! puno nanaman utak ko pero its a good kind (in a way) kase naeexcite nanaman ako iopen myself sa interests (and hobbies) ko.

like i wanna make something out of those for creative purposes hindi lang yung nasa utak ko lahat. hahaha. kung ma work out nga eh baka pwede din maging income generating. pero ayaw ko muna isipin yung ganon kalayo for now gusto kong ifocus muna energies ko don sa "create" na part.

kase dba lagi ako nag sasabi na wala akong talent pero i know deep inside i am so much more. kailangan ko lang ideclutter utak ko tska take more risks? pag dating sa ganitong mga bagay.

di naman ako "duwag" na person eh, its my anxiety that eats me up. pag naiisip ko ngayon, bata palang ako ang dami kong worries sa people around me on pursuing my "things". not that di nila ako susuportahan, pero siguro to put it simply di ko na fefeel yung type ng support na kailangan ko.

with regards with career naman, nasa plans pa din yung mag shift kapag naka bwelo ako. check ako ng courses to take or kung meron videos lang etc. pero if will naman ng universe at ni Lord eh mas maging stable sa meron ako now and imma make the most out of it para ma sustain hobbies ko, thesis ko (think i should always mention na kasama pa din eto sa plans. like make it known to the world para tulungan ako to pick up. and as a reminder to self na din) and necessities in general.

sana di na mawala excitement ko mabuhay ulit. alam ko di eto linear, ive been through so much to know that pero sana lagi ako ma hype ng little things sa paligid. please please.

MAHAL KITA KASO AS A FRIEND; CHAP. 10

You were good friends with Jungwoo since elementary and it was already expected for the both of you to have a close bond. The two of you are so close, you always get mistaken as a couple and the friendly flirting doesn't make the lines any clearer at all.

genre: social media au, crack/humor, filo au, non-idol au, best friends to lovers au, fluff

warnings: use of profanity

my naevis aiya we love you?? huhu sorry natagalan kaya e2 may written part sya pambawi hehe

tags: @yellowsbuttercup @mmarrie @jwoos-colored @neoswift @w0nderr @archivedmkl @star-aster @pepperrye @anya-writes-stuff

words: 0.7k+

main post | profiles | previous | next

"Galit ka na naman ba?" Napabuntong hininga si Jungwoo bago sumagot. "Hindi." "Weh?" "Sige nagtatampo ako ng slight lang pero di mo naman kasalanan." Inamin ni Jungwoo.

Gumilid ka nang kaunti para makapasok ang iyong kaibigan. Ang malamig na hangin na umiihip ay naglaho matapos mong isara ang pinto. "May laman ba ref mo?" "Ata." "Ata?!" Pabulong na isinigaw ni Jungwoo. Jusko po pano nabubuhay tong babaeng to. Agad siyang nagtungo sa kusina at binuksan ang refrigerator upang masilip ang nilalaman nito. "Kailan ka huling naggrocery..." Lumingon ang lalaki upang tignan ang kanyang kaibigan— hinihintay ang iyong sagot.

"Last month." Wika mo. "Ay puta. Lutuan nalang kita kung anong makakaya ko ha?"

Nilabas ni Jungwoo ang mga sangkap na maaari niyang magamit. Naghugas siya ng kamay at itinaas ang mga manggas ng kanyang damit bago magsimula. "Tulungan kita." Alok mo. "Di na. Upo ka lang dyan. Just watch and learn." Pareho kayong natawa sa huli niyang pahayag. "Ay wait lang." Lumapit ka sa isang kabinet at bumungad dito ang telang kulay itim na may mga puting linya. Dali-dali mo itong kinuha at iniharap sa iyong kaibigan "Suotin mo to." "Apron?" Tumango ka bilang tugon. Inilusot mo sa kanyang ulo ang butas ng apron— pumunta ka sa likuran ni Jungwoo para matali ito nang maiigi. "Patingin nga." Muli kang pumunta sa harapan niya. "Ang cute mo." Ang mga salitang iyon ay nagpangiti kay Jungwoo. "Of course! I'm Jungwoo." Umirap ka nang pabiro at tinawanan niya lang ang iyong reaksyon.

Makalipas ang ilang minuto ay tapos na magluto ang matalik mong kaibigan. Sabay kayong umupo sa harap ng maliit mong mesa matapos maglagay ng plato at kutsara't tinidor sa hapag. Agad kang kumain dahil sa gutom na kanina pang pinapaalam ng iyong tiyan; inasar ka ni Jungwoo kanina dahil diyan.

Habang abala ka sa pagkain ay nakatitig lang si Jungwoo sa iyo. Isang matamis na ngiti ang nakapaskil sa kanyang mga labi. Napatigil ka sa iyong ginagawa, nakakunot ang noo kung bakit ba nakatingin lang siya sa iyo. "Bakit? Ano meron. Nilason mo to no?" Sambit mo. "Gaga hindi." "May problema ba? Nakatitig ka kang eh." Wika mo.

"May dumi ka lang dito." Sabi ni Jungwoo bago niya iangat ang kanyang kamay at ilapit sa iyong mukha. Pinunasan niya ang dumi kuno sa bandang labi gamit ang kanyang hinlalaki. Biglang uminit ang iyong mga pisngi at agad kang tumayo. "Nakalimutan kong kumuha ng tubig." Palusot mo bago ka lumipat sa lalagyan ng mga baso. Ang likod mo ay nakaharap kay Jungwoo kaya sigurado kang hindi niya makikita ang kasalukuyan mong ekspresyon.

Bakit bigla ka nalang nakaramdam ng kilig matapos niyang gawin 'yon?

Kahahain lang ni Taeyong sa hapag kainan nang narinig niyang tumunog ang doorbell ng kanyang condo. Napatingin ito sa pinto at huminga ng malalim. You can do this, Yong. bulong niya sa sarili bago lapitan ang pinto at buksan ito. "Good evening. Pasok ka lang." Bati nito bago papasukin ang kaibigan.

"Musta work, Jae?" "Pagod pero ok lang naman." Sagot ni Jaehyun. "Sige upo ka lang dyan. Kain ka lang." Ngiti ni Taeyong. "Salamat, Yong. Di mo naman kinailangan magluto." "Syempre, wala lang yan."

May iniabot na papel si Jaehyun kay Taeyong, nagpunas muna ng kamay ang lalaki bago ito kunin. "Eto pala yung sinulat. Pinaparint ko na." Wika ni Jaehyun. "Excited ako na gawin tong kanta na to kasama ka." Sabi nito sa kaibigan bago sumubo.

"Me too, Jae" ngiti ni Taeyong.

okay SO popularboy!hee and camgirl!reader omg ang laswa neto pasensya na PERO ETO NA so matagal mo ng crush and pinagnanasaan si hee like tuwing nag l’live ka and hinahawakan mo yung sarili mo siya lagi mong iniisip TAPOS ETO NA PAPUNTA NA TAYO SA EXCITING PART may one time na medjo nakaopen yung pinto mo tapos nag live ka akala mo kasi walang tao sa bahay niyo yun pala si hee natutulog ng mahimbing sa kabilang kwarto kaso habang lumalakas ungol mo nagising din siya and nagtaka bakit ganun mga pinapanood mo di niya alam ikaw pala yun mismo SORRY ANG GULO MHIE DI AQ WRITER pero ayun sumilip siya tapos nakita ka niya TAPOS AYUN ALAM MO NA 🫦🤸‍♀️

malalang brainrot 😵‍💫 magpapahuli na lang ako at magpapakatotoo–will let him break my back and fuck me hard haha

🩷

It's been 3 years and 7 months.. Who would have thought na aabot tayo ng ganito katagal? I could feel na hindi na ganun ka exciting yung mga monthsaries natin and I'm really trying to understand na siguro part na yun ng mga changes sa relationship natin, which is sad kasi I'd never expected na mawawala yung excitement. First 2 years it was so good. You made me feel na I was the luckiest woman kasi ikaw yung partner ko. You never fail to make me the happiest woman on earth. You never fail to make me feel how important I was, lalo na sa mga special na ocassions. You wrote letters for me every monthsary, you gave me flowers on special ocassions, minsan nga kahit simpleng pag so sorry mo lang sakin, binibigyan mo ko ng bulaklak. You would surprise me, You would hug and kiss me me all of the time, madalas mo ko lambingin at landiin, you would send me long sweet mesages, you would call me no matter how busy you were. You would lower your pride para lang magka ayos tayo pag nagkaka tampuhan, you would do everything para lang maging better ako. It was just so perfect, and you don't know how happy I was sa mga panahon nya yon. Sobra sobrang saya at kuntento.

Then one day, nagbago lahat... you just stopped giving me attention, you stopped maming efforts, you started yelling at me and feel irritated with me lalo na pag nag dedemand ako. You stopped writing me letters on monthsaries and special ocassions. You stopped giving me flowers, you stopped making me feel loved, you stopped sending me long sweet messages, it seems like you just stopped loving me. You just stopped everything and turned into somebody na kahit kelan ay hindi ko pinangarap na makita mula sayo. It seems like may sarili ka nang mundo at hindi mo ako gusto sa mundo mo, pero eto ako willing na mag adjust sa sarili mong mundo. You are making me feel na okay lang kahit mawala na ako sa buhay mo kasi kaya mo naman na ikaw lang mag isa. Pero siguro nga, yung mga magagandang bagay na yun, may ending din.

You stopped making me feel na worth it ako bigyan ng oras mo. You focused on other things and you're probably expecting na okay lang lahat satin, na okay lang yung relationship natin pero yung totoo, hindi na. Hindi na sya ganun ka exciting. . To be fair, siguro hindi ko na nagagawa o nabibigay yung mga gusto mo and ganun ka din sakin. These past few months, I've been begging some attention from you. Dumadating ako sa point na literal na napapagod na ako. I was in pain whenever iniisip ko na wala na, di na kita maramdaman, di ko na ma feel na mahalaga pa ako, na mahal mo pa ako, at ang sakit sakit isipin yun, kung alam mo lang. Pero kinailangan kong mag kunwari na okay lang ako, na okay lang lahat, kasi kung hindi, may possibility na bigla mo na lang akong iwanan. Palagi kitang iniisip, palagi kong iniisip kung pano ba kita mapapasaya, kung pano ba ako magiging enough sayo, kung paano ba kita makukumbinsi na mahalin mo ulit ako. Pero feeling ko isa akong malaking sagabal sa mga bagay na gusto mo.

Minsan naiisip ko din, siguro kaya di mo ako mabigyan ng time and attention kasi hindi mo ako nakikita sa future mo. Siguro kaya di mo naiintindihan yung nararamdaman ko kasi mas pinipili mong bale walain na lang, kasi siguro di ako yung gusto mong makasama habambuhay. Nalulungkot ako. Matagal na akong nalulungkot sa relationship natin. Nasasaktan na ako sa relationship natin. I WAS GRIEVING, and wala kang idea kung gano kasakit yun sa part ko. Pero palagi akong nagtitiwala na one day, baka bumalik din lahat sa dati, baka pansinin mo ulit ako, baka mahalin mo ulit ako, kaya palagi akong naghihintay. Hindi ko din maiwasang tanungin ying sarili ko, ANO BANG MALI SAKIN? ANONG INAYAWAN MO SAKIN?

Sa mahigit 3 years natin, palagi akong naghihintay hanggang ngayon, pero hindi pa din ako yung isa sa mga priority mo. Mas nag iinvest ka ng time sa bagay na di mo alam kung hanggang kailan nandyan para sayo, samantalang ako andito, willing na mag stay hanggat gusto mo. Alam mo naman na palagi ko naman iniintindi yung situation mo, pero ikaw ba? Kino consider mo ba yung feelings ko? Gaya mo, di din naman ako bumabata, gusto kong maramdaman yung mahalaga din ako. Minsan gusto ko din tanungin sayo kung ako pa din ba yung gusto mo sa future mo, kasi kung hindi, atleast di tayo magsasayang ng panahon pareho diba? Ang hinihingi ko lang sayo ay yung itrato mo ako na isa sa mga priority mo kasi sa buhay ko, ikaw yung priority ko. Umaasa ako na kakayanin pa natin. Na kakayanin ko pang umintindi. Alam ko na kaya mo kong bigyan ng time attention mo, kaya palagi pa din akong umaasa at naghihintay. Minsan pakiramdam ko yung relationship natin parang wala ng love. Parang routine na lang sya. Di ko alam kung ano bang love language mo pero madalas di ko ma feel na mahal mo ako. Siguro mahal mo ako pero minsan di ko lang talaga ma feel. Siguro magka iba lang talaga tayo ng priorities, pero sana konting effort lang sa time kasi deserve ko din naman yun. Kahit konti lang. Ibalik mo ulit yung happiness na pinaparamdam mo sakin nun. I really wanted our relationship na mag work kaya I'm trying palagi na maging mas undertanding pa.. Mahal kita, sana mahalin mo ulit ako gaya ng dati.. 🩷

Episode 1 - May times na kahit simpleng paghuhugas ng pinggan ay pwedeng maging cause ng misunderstanding

Question: What does it feel like living in together? Answer: Masaya na may halong stress chariz

Almost 8 years na kami in a relationship and almost 8 months na lang din kasal na namin. Never did I imagine that we would be ending up in this set up -- living in together. Being in a conservative family, it's a no, no. Pero keri lang. Haler. Mag-30 years old na din naman kami this year, may stable jobs and may sarili nang bahay. So keri naman na, di ba? Duh.

So eto na nga. I opened up this blog, ahem, sana mapanindigan, kasi I want to have something na pwede kong balikan sa journey namin in this set up, and soon sa marriage life namin. Medyo exciting and at the same time looking forward talaga ko sa mga magiging experiences namin, lalo na sa mga petty fights at kung ano-ano pa.

So ayun na nga. Totoo pala talaga ung sinasabi nila na kahit matagal na kayong magkakilala, pag nagkasama na kayo sa bahay, mas makikilala nyo pa ung tunay na ugali ng isa't isa. At mas prone talaga sa misunderstandings pag 24/7 kayong magkasama.

Yong adjustment talaga sa isa't isa is the hardest part. Since magkasama na kami, we both have different responsibilities para mapanindigan namin ung ganitong setup. And syempre, para maging harmonious ung relationship. Baka wala pa man din ung kasal, isoli na agad namin ang isa't isa sa mga nanay namin. Hahaha. Unlike din nong nasa poder pa kami ng families namin, where in pwede lang kaming humilata maghapon--kain, tulog and repeat lang--now that we're living in together, medyo hindi na pwede ung ganon. Kasi kahit pagod ka from work, or tinatamad ka lang, hindi pwedeng hindi ka kikilos. Kasi you know... HOUSEHOLD CHORES. Sa ayaw at sa gusto mo, need mo talagang kumilos. Sabi nga nila, dito talaga masusukat kung ready ka na ba talagang mag-asawa at magpamilya.

And honestly, at some point, habang naghuhugas ako ng pinggan (nang may sama ng loob kasi gusto ko na lang mahiga at matulog dahil galing akong office at 2:30am pa lang gising na ko tapos may pasok pa ulit kinabukasan huhu buti na lang din twice a month lang rto namin skl haha), pumasok talaga to sa isip ko. Na kung ready na ba talaga ako na gawin ito for the rest of my life as a married woman? Pero siyempre mga 5 seconds lang sumagi sa isip ko un. 'Cause it is really the commitment that makes a relationship lasts. Sabi nga ng jowa ko (non-verbatim), mawawala ang sparks, pero if may commitment, un talaga nagpapatibay sa relasyon.

So kahit masama loob mo at kung bigla kang nag-doubt sa pinasok mong sitwasyon/relasyon, let it be. At the end of the day, ang mas mahalaga, you chose to be with that person and spend the rest of your lives together. Pero ang pinakamahalaga pa rin, hugasan mo ung pinggan parang walang away. Hihihi.

xoxo

Baby L birth story..

Since nagstart ang 9th month ng pregnancy ko, naging weekly na ang check ups ko then nung 37th week ko 1 cm na ko (cervix dilation kineme) tapos 38th week came and 3cm na nga daw. So tinanong ako ng ob ko if gusto ko ba magpa admit na pero nasakin naman if gusto ko naturally magdilate eh kaso excited ako so sabi ko sige admit na ko.

The plan was to give birth normally...

I was admitted and waiting sa labor room for a good contraction...

Everything was good and contractions came 1-2 mins already but my baby's heart rate was not so good with every contractions I'm facing.

I was told by my ob na cs na daw. Chill lang pagkasabi at di na ko tinanong for consent so alam kong emergency na yon. Syempre natakot ako.

I wasn't really taking ferrous sulfate dahil sa lasa so yun agad ang pinag alala ko na baka need ako salinan ng dugo pag hiniwa ako but the Lord is good and gracious.

Wala pang 1 hour tapos na ang operation ko tho sedated ako kasi nga halos hablutin ko yung kamay nung nag aanesthesia dahil di ako makahinga gawa ng kaba and the fact na mamamanhid part ng tyan so akala mo di ka humihinga.

Nagising na lang ako na nanay na ko.

Buti na lang naexcite ako na magpa admit. Siguro eto na yung sinasabi nilang mother's instinct 😊

Another day, another stress just kidding, This is my first time creating tumblr account and I decided na mag taglish since my english is not that good but basta yun na yon. I want to share my whole day experience in this platform so that may maipasa ako joke HAHAHA. Pero maglalagay pa rin ako ng mga natutunan ko at the end of the day and I will make sure na matutuwa ka rito Sir. Joster ( Close na tayo Sir anak mo'ko last S.Y, Mahogany cutie<3 ). When I woke up nagising ako then ako po yung batang malakas magpuyat at the same time maagang nagigising ( the duality ), Nagising ako around 7.00 am napaka-aga eh 2:00 pm pa naman start ng class namin every monday #anakniLord and nagtanong tanong pa po ako kung nakagawa na ba yung ibang classmate ko ng Tumblr since monday raw po yung start kaya gumaya ako at gumawa na ren ako. Totally wala pa po akong maisip kung ano yung gusto kong ilagay sa blog na ito and I decided na yung mga nangyari na lang saken buong araw, mga natutunan ko, at kung pano ko haharapin tong Senior Highschool life. I want to share my own experience and something that I learn sa buong maghapon and para na rin maglabas ng sama ng loob, hindi mga tampo lang pala yon.  So eto na start na tayo ang haba na ng intro ko, Mga around 9:00 am nag chat kame bigla ng nanay ko then pagtapos non parang nag iba yung atmosphere then parang mabigat den sya sa pakiramdam pero ni-ignore ko then naghilamos na ako, nag walis-walis #masipag, then bigla ulet nag pop yung nanay ko and nag communicate kami through cellphone and that's Type of Social Media is “Social Networking Site” wherein nag real time conversation kame through the apps of messenger. Then pagtapos non bigla na lang akong naiyak well nung huling iyak ko last year pa, siguro sa dami na ren ng dinadala and nakaka drain talaga sya kaya nilabas ko na lang den. Moving forward naging ayos na ulet ang lahat and ginawa ko na ang mga pending assigments ko para ngayong araw mamaya na pag uwe yung iba char HAHAHA. Tapos eto ako ngayon nag tatype ng blog na parang journal na may pagka diary basta ganon. Fastforward naten Sir,

then humiga muna ako tapos kumain na ren, tapos naligo. Around 1:30 pm nakarating na rin ako sa school and first subject ka namen every monday Sir, nagkaroon ng Elections and napasali pa nga raw ako HAHAHA. Naglesson si Sir and tinalakay namin ang Convergent Technologies and Evolution of the Web, at nagsabi na maghanda bukas dahil mayroong quiz and groupings kaya need talaga mag review. Nagdaan ang ilang mga subjects and more on discussion talaga and dumating na yung pinaka exciting part which is uwiannn joke, bago pa ako makauwi eh nakasalubong ko si Gamboa ( anak mo ren last sy Sir ) and kamustahan since lumipat na sya ng school. Pag kauwing pagkauwi eh ginawa ko na agad yung hindi ko pa natatapos na takdang gawain dahil hindi ko sya nagawa gawa ng tinatamad ako and that's very wrong natapos ko naman and ngayon 11:05 pm na at nais ko ng ibahagi ang aking natutunan ngayong araw. May mga bagay na bigla bigla na lang dadating sa buhay naten bilang isang tao, mga responsibilidad na maraming nagtiwala sa iyo kaya ibinigay sayo ang ganong posisyon, mga bagay na kailangan mong tuunan ng pansin ng sa ganon ay malaman mo kung pano at ano ang iyong magagawa. Kung mayroon kang kailangan na gawin ngayon, gawin mo na! Hindi natin nalalaman ang mangyayari kinabukasan at iyon ang ating itatak sa ating utak, may mga bagay na pag iyong pinagpa-liban ay lalong bumibigat at lumalala. Yan lamang bukas na ulittt.<3

Salamat, Paalam.

Hello Mahal ko

Sobrang salamat sa lahat dahil nakilala ko yung isang tulad mo “Leila Lacerna Magno” eto yung pangalan ng tao na di ko makakalimutan october 15 2018 ang pinaka masayang araw ng buhay ko. sabi ko sa sarili ko eto na yun dto na tatakbo yung buhay ko, dto ko naramdaman yung fast forward na napapanood ko lang walang halong biro lalo yung may inabot mo yung box alam kong yun na yun himinto nakita ko yung future natin ng ilang segundo nakita pano tyo nagmamahalan at nag aaway nakita ko rin nun si leangelo at leandrea di talaga sila maputi kayumangi kulay nila lagi mo pa nmn Ini imagine kung ano kulay nila hahaha kaya di ako nag rereact si leandrea ang taba ng pisngi sobrang cute at kahawig ko tas si leangelo kahawig mo na mapungay yung mata tas sobrang saya natin nood ng movie kasama anak natin may movie room tyo sa bahay natin ewan pano ko nakita yun kaya ngayon ko lang sinabi, na bawal sabihin yung ganun baka di magkatotoo hahaha sayo ko lang naramdaman yun di kahit kanino kahit sa sa mga crush ko dati at nakilala never nangyari yun, sobrang thankful ako kay god nun first time ko lang ulit magpasalamat nun pagtulog ko, alam mo nmn dahil sa mga scenario sa buhay ko galit ako kay god nun pero bigla ka na lang dumating sa buhay ko sobrang salamat leila lacerna magno di ako magsasawang mag pasalamat sayo at don na nag simula kwento ng buhay ko never akong makaka limot tuwing 15 ng month salamat, pasensya na ah kung hangang dto na lang siguro kwento natin siguro ibang ako sa ibang universe yung nakita ko salamat sa 3 years and 8th months ng buhay ko kasama ka never akong mag aalinlangan hangang sa susunod na habang buhay ikaw at tyo parin at kwento natin kahit mululit ng maulit di ako manghihinayang, pangako mo saamin ng papa mo magiging maayos ka sa future mo ah sobrang proud kami ng papa mo sayo kung gaano mo nabuild mga achievements mo sa buhay at magingat ka lagi ah wag ka mag alala nasa tamang direction ka paputa ka palang sa exciting part, sobrang okay na yung mamemeet mo in the future sobra pa sa ipagdadasal mo, at ako na bahala sa box of memories need ko rin umusad para din sa future ko si mama na lang din nmn kasama ko buhay wag mo na akong isipin kaya ko na to baka gelo to, thankyou sa lesson at memories nakilala natin ang sarili natin from broken family with bad scenarios to be a better person pasensya na kung magulo ah kusa lumalabas sa isip ko eh, thank you and i love you for a thousand years Leila Lecerna Magno hangang sa muli i love you 1365 days nirerespeto ko desisyon mo at pananaw mo sa buhay at sa pina niniwalaan mo. sana mayakap kita ulit at di na bitawan at itakbo sa malayo at magsama habang buhay djk hahaha

-7/11/22

Long post ahead.

Introduction. Helloooo sa kokonting nakakabasa nito minsan haha so ayun last 20 days before submission ng thesis manuscript, and 32 days before final defense, I think effective talaga magsulat ng thesis pag malapit na yung deadline lol and maraming maraming data naman na raw ako so need na lang talaga icompile and all hahaha excited na rin ako for Sept 2022 graduation and family trip haha and since effective vent-out place ko tong Tumblr (since mahirap sundan kung ittweet lahat tsaka magulo haha), ipurge ko muna tong recent whirlwind of thoughts dito

Graduation Anxiety. So ayun graduation season, AND last two months na ng stipend ko! And I think psychologically threatened ako with the thought na patapos na current scholarship kasi graduation naaaa kahit objectively, I am still ~10 months away from zero finances assuming walang inflow, and I know need na ulit ng next scholarship na aapplyan this July and August, kasabay ng admission for PhD, pero di ko mapigilan mag-isip na gustong gusto ko na magwork, parang nakabase ang worth ko sa WORK talaga with SALARY huhu I find myself scrolling lagi sa linkedin, jobstreet, etc. etc. for possible part-time jobs na pwedeng online/remote, na based sa PH (kase Japanese skills ko di pa strong huhu so mahirap if dito ako maghahanap agad) and thinking na 30 y/o na ako pag PhD graduation na, andyan lagi yung worries na parang unemployable na ako (in the industry) at that age kase puro aral ako huhu

Mix-up. Scrolling sa mga job sites, natrigger ako since last week na parang andami kong gustong gawin huhu or kase parang unconsciously, iniisip ko na dapat i-fit ko yung credentials at skillset ko sa kung anong nakikita kong available postings, WHICH is hindi dapat! Kasi bat ako nasstress na hindi ako marunong magcode at programming (weakness ever since and traumatic talaga since undergrad tong programming ugh), e nakatingin kase ako sa DAMI ng IT and comsci jobs, na in reality hindi naman talaga para sakin, ty sa kapatid ko sa pagtulong marealize neto ahahaha kasi same thought naman if puro med-related or media-related or etc etc na hindi ko naman talaga field. Or baka kase sa dami ng IT job postings tas nacocompare ko sweldo nila na matataas dito sa Japan, pero anyways ayun, Conclusion is, know where to look talaga, and may job portals naman dito for spefically research/academe job postings (and pwede English language yey!) tsaka yung specific companies talaga na direct hiring websites so ayun matagal pa naman, kasi PhD ko 2022-2025, tas magstart ako legit job hunting by Spring 2024 (kase 1 yr usually application process ng job hunting and job matching etc.) pero yung thoughts talagaaaaa natitrigger nitong thesis defense / graduation season hahaha

Personal Project/s. Which leads to my next point, na parang andami kong gustong gawin, such as the following:

1. Make a YouTube channel. ANDAMI KONG MATERIALS, for math, chem, ChE, NMAT chem etc., na multiple times ko naman na napresent, so sabi ng kapatid ko, why not make it long-term and permanent sa YouTube ganun, para di napapagod boses ko kakalecture every time, and I think evergreen din naman yung content so good idea. Pero yung discipline ko talaga to allot time gumawa ng content huhu iba rin yung feeling na walang kausap habang nagrerecord etc pero sabi ko, after ng thesis defense, mababalikan ko na dapat to

2. Write a college textbook for PH. Same with #1, pero eto isa sa faint / currently not priority dream siguro pero gusto ko mag-author ng reference textbook for PH :((((( lalo na napansin ko na sa engineering specifically, lahat ng references ay international :(( and marami naman nang ebooks etc pero napansin ko kasi hindi naman nauubos yung buong table of contents pag sa context ng PH syllabus/curriculum huhu so parang gusto ko mag-author ng textbook, like yung first-sem-ng-engineering like chemistry or algebra or calculus na may engineering applications, then make them affordable sa PH engineering students ganun I mean random pastime ko minsan magsulat sa Notes sa phone or sa tissue paper ng table of contents, format and outline ng textbook etc, ayan random excitement thoughts then dadaan na naman thought na hindi ko na naman mapapanindigan or baka wala naman akong karapatan mag-author ganun hahaha pero maganda rin tong personal project kase teaching talaga is my passion / calling jk HAHA ayun

3. Take more part-time / online / remote teaching jobs sa PH. I mean, nakaingrain na yata talaga sakin na security and stability = being part of a company or institution, etc, na hindi ko kaya mag full time free lancing and all kaya siguro nakakatakot yung thought for me na mag-risk to join or create a start-up, or maghanap ng clients for consulting etc. without safety nets. Pero since mukhang patapos na covid and halos pabalik na lahat sa f2f classes next sem, nawawala na rin yung options ko for this pero if meron di ba why not haha nakaready naman lagi yung CV ko, and based sa experience ko last year sa jobstreet, nakuha ko yung dalawang legit regular part-time teaching jobs within 3-4 days both huhu

4. Self-Learning and Online Courses. I know na hindi to profitable and mahirap confidently (and personally) ideclare na I know something if hindi ko naman sya naencounter ‘formally’ either through credited class or in practice, pero as I look through jobs (even yung research and academe jobs), may certain specializations ako na gusto ko sana madevelop, in addition sa 3 yrs research during PhD, pero kase ang hirap na I think mas attractive pa rin sa employers yung years of experience/practice kesa sa years of higher educ :( lalo na for me na super inclined na magtransfer to industry/practice after PhD graduation.

5. Nihongo Study. Haixt eto pa :(( in the long-term, if gusto ko talaga maging permanent dito, inevitable naman na kelangan mag-aral nang malala ng Nihongo, and currently nasa N4-N3 naman na yata yung level ko so magtetake ako ng JLPT N3 sa December 2022. Pero sobrang daunting, mas kinakabahan pa nga ako sa Nihongo skills kesa sa research/teaching/technical skills ko huhu andami dami dami dami dami kong nihongo books dito na di ko pa nababasa huhu sana (and mukha naman) nakatulong yung maraming nihongo classes na tinetake ko for free sa univ, and buti online pa. Pero kasi starting Oct 2022 Fall Semester, balik f2f na rin nihongo classes :(( which means nasa Tokyo na ulit yung class, e nasa Ibaraki ako, so no more formal nihongo classes na ulit sakin :(( good luck sa discipline magself study ng nihongo lalo na if I want to become N2 and N1 soon :((((( pag tumitingin kase ako sa japanese industry job postings, common na nakalagay yung required level ng Japanese language proficiency (kase expected na rin nila na may foreigners na nag-apply) and ayun laging Business-level (N2) tsaka Native-level (N1) yung mga nakalagay para sa engineering careers na gusto ko :(( so eto pa kinakatakot ko kase worst case scenario lagi sa thought ko ay umuwi ng PH kase walang makuhang work dito by 2025 :(( pero G na G and super sasaya rin naman ako if babalik ako ng UP or PNRI after PhD huhu pero ang hirap maenjoy yung thought na gagraduate na ng MS and papunta nang PhD kapag naooverwhelm ng thought ng job hunting by 2024 :(( kase di ko pa maimagine na I can ace job interviews while speaking in Japanese kase weakness ko na nga kanji, pati memorization ng new vocab, wala pa huhu

6. Investment. Ayun since never ako naexpose sa business-related upbringing, kahit lagi ko naririnig yang stocks, investment, franchise, etc etc, wala talagang nangyayari, I know na super smart move to as early as possible masimulan, pero wala talaga, I don’t know how or where to start, and di ko rin sure kung masusubaybayan ko to in the long-term, given yung mga priority ko from #1-5 kanina huhu pero haixt sana makabreak in man lang dito kahit papano

7. Hobbies and Health. Gusto ko rin naman maging physically active kahit papano, takbo takbo ganyan HAHAHA pero anuna ampangit ng sleeping habits ko, laging puyat and all, pati eating habits ko, wala sa oras kumain or tinatamad kumain ganun tas no wonder sasakit ulo ko sa hapon ganun pero ayun, gusto ko pa sana magtravel or maglaro ng online games or magluto ng pinoy food (kase sayang naman kitchen utensils and all kase once ko pa lang natry magluto). Gusto ko rin sana magblog etc, magmentor, magconsultancy, magvolunteer, magpart time sa grocery dito as nagrerestock sa shelves ng items, etc huhu pero minsan kapag naiisip ko na hindi ‘profitable’ in monetary terms, parang less ko na ieentertain yung thought na to :(( sana naman makapagset aside ng time to pursue fun hobbies na not necessarily maiisip ko na waste of time or sayang time imbis na kumikita ako ganun :(( pero ayun kaya pa naman sa time yung entertainment like mobile legends, manga/manhwa, tsaka YouTube para sa WWE HAHAHA

So how is life in Japan? BEST. SUPERB. I am beyond thankful sobra :D I have the highest of praises lalo na sa sensei ko and sa university and sa lab namin, more than enough ang provided resources, conducive environment, and all! Talagang pagdevote ko na lang ng time and focus and kelangan, from time to time andyan pa rin anxiety to try a new equipment or machine or do a certain experiment, pero looking back 2021 until now, sobrang comfortable ko naman na sa most equipment, need ko lang ikeep in mind na matututunan ko rin lahat ng kelangan for research along the way hehe and super thank you rin sa scholarship kasi super comfortable naman ng life ko dito as a student, di rin naman ako gipit na gipit na nagtitipid and hindi naman ako magastos relatively, so nakakaipon talaga huhu ang hirap naman na parang andaming options pero di ko alam ano dapat ipursue, tas di ko pa maconsider sarili ko as financially stable kase nga di pa ako employed dito hay :((

Ayun, parang ang tanda ko na to still have these thoughts ng uncertainties and dilemmas hahaha parang minsan mas ok isipin na makapagsettle in life, build a house and start a family ganun, yung usual traditional life track and hindi distracted ng ganitong aspirations pero ewan haha to each his own talaga

One good realization ko na lang din ay: March 2019, wala pa lahat ng thoughts na to, considered ko as super impossible dream na makapag-aral sa The University of Tokyo, but still, kinaya mag entrance exam habang lockdown sa PH, kinaya mabuhay sa savings for ilang months habang sarado pa ang Japan at Zoom classes pa lahat, kinaya naman yung random episodes ng homesickness and anxiety about job hunting, and now malapit na sa finish line ng MS hehehe if ibang-iba ang life 3 years ago, I hope and believe na mas gaganda and mas malinaw siguro ang plans and career and skills ko (lalo na’t andito ako sa Japan) in 3 years :) ganbatte!!!

Eto na siguro ang isa sa pinaka fulfilling na ginawa ko sa buhay ko, ang tumulong na maorganisa at mafederate ang organization ng person with disability sa municipal level upang iangat ang kanilang hanay. Mula sa pagtukoy at paglalarawan ng kanilang kalagayan, pagmumulat sa kanilang mga karapatan na dapat ay kanilang nakukuha hanggang sa pagpapalakas ng kanilang internal structures upang maging mas matatag ang pundasyon ng kanilang samahan. Sa totoo lang, pumasok ako dito sa trabaho na to dala ang lumang pagtingin sa mga person with disabilities - dapat silang tulungan dahil nakakaawa.

Pero kung mabibigyan lamang ng platform ang mga persons with disabilities para maiangat ang kanilang mga pangangailangan at karapatan, kung tutulungan sila na magkaroon ng mga polisiya at programa na magtatanggal sa mga barriers na nakakapigil sa kanilang potential, sila ay magkakaroon ng lakas at kakayanan na makilahok sa lipunan.

Salamat Humanity and Inclusion sa opportunity, maraming salamat Sir Ronald sa coaching, salamat Ma'am Fatima (MSWDO) sa suporta at pakikiisa. Higit sa lahat, malalim na pasasalamat sa federation officers sa pagmumulat sakin, pagpapalalim ng aking kaalaman at paggabay sakin para samahan kayo na kalampagin ang mga barangay at munisipyo para kayo ay pakinggan, respetuhin at isama sa talakayan. Ngunit wala pa tayo sa exciting part. Simula palang ito ng mahabang laban. Marami pa kailangan ayusin at gawin para makamit ang inyong pinapangarap na Bayan kung saan walang naiiwan at lahat ay pantay-pantay.

Pero kung pangingibabawin ang puso at determinasyon na makapaglingkod, ang sakit ay walang anuman. Bagkus ay "dadalin ka nito sa isang antas ng pag-iisip na mas mataas kaysa pangkaraniwan, hindi makasarili kundi para sa nakakarami."

June 2022 | Tabuk City, Kalinga

Huling linggo ng trabaho. Di ko alam bakit weird ng pakiramdam ko hahahaha. Lagi ko sinasabi trabaho lang ang meron ako na stable at alam kong hindi ako iiwan, kung baga the rest is irrelevant. Pero ngayon magsasara kami ng 3 months, hindi ko alam nararamdaman ko. Para sa akin talaga siguro ‘tong 2022 na ‘to. Wala pa sa kalahatian ng taon ang daming bagay na na pumabor sakin at ngayon naman alam siguro na sobrang stressed ako kung paano ko pagkakasyahin sa oras ko yung trabaho-paglilipat-surgery-bakasyon sa pinas.

Yung pagod ko nitong nakaraan hindi ko maipaliwanag, pag gising ko pagod na ako, dala na din ng lahat ng isipin at pagaalala bukod sa pagod ng katawan. At ngayon, eto na, isang linggo nalang at malayang malaya na ako ng tatlong buwan. Keep slayin’, self. Ang layo na ng narating mo, papunta palang tayo sa exciting part. HAHAHAH

The first half of 2023 is almost done. A lot of challenges, struggles, and victories are now part of an unforgettable learning experience.

I want to share with you 6 strategies that can help us finish strong for the next second half of the year. Here we go:

1. Positive Outlook: We should naturally have an optimistic mindset, which allows us to focus on the bright side of life and find joy in everyday experiences.

Everything has a different side like a coin. May positive and negative talaga. Always focus on the positives. Sabi nga ni Catriona Gray our Miss World Philippines — we need to see situations with a silver lining.

2. Gratitude: Expressing gratitude for the good things in your life because it can contribute to a sense of happiness. When you appreciate and acknowledge the positive aspects of your life, it can enhance your overall well-being.

Yung coffee break ko sa office na black coffee, super kinaka thankful ko yun haha! Yung spotify app ko na any genre of music ay ma pplay ko base on my mood na aappreciate ko yun. We don’t need to have BIG purchases or incredible achievements to express gratitude kasi even makatulog ka lang sa gabi is a big thing na. Many people had a hard time sleeping at night and it can give a negative impact sa health ng isang individual. So stay grateful.

3. Healthy Relationships: Strong connections and positive relationships with family, friends, and loved ones can contribute to your happiness. Having a support system and feeling loved and supported can bring joy and contentment.

Yes, the world is indeed getting smaller because of the internet. Different social media apps. Pero nothing beats yung small cirle naten. The one who truly cares and understands kung ano o sino ka as a person.

Our families and friends are the true gems. Lalo na if you have a good relationship with them. I strongly believe na we are always wearing a mask and it depends on who we are with. Sure ako pag naging talkative and makulit ka. Yan ang geniune cirle mo. Have a blast.

4. Purpose and Meaning: When you have a sense of purpose or meaning in your life, it can bring a deep sense of fulfillment and happiness. Engaging in activities and pursuing goals that align with your values and passions can contribute to your overall well-being.

This is very important. It’s very subjective din dahil naka depende sa cultural and beliefs ang purpose ng tao. Iba iba din tayo ng upbringing and experiences. Kadalasan ng mga youth eto ang pinag dadaanan. They are looking and finding themselves.

Always stay curios, try as many things as possible. You may also experience some mistakes in life wag lang sobra dahil it may greatly impact you sa future just enough lang para may matutunan ka.

Hinahanap ba to? I don’t know but if it’s your calling. You will not find it but it will FIND you. Just do it.

5. Positive Self-Care Habits: Taking care of yourself physically, emotionally, and mentally can contribute to your happiness. Engaging in regular exercise, practicing self-care activities, and managing stress can boost your mood and overall sense of well-being.

If you like what you are seeing in the mirror, tataas confidence mo. If you want to improve physically it takes time and disciple din. You should also learn and have discernment hindi lahat ng pieces of advice na mapupulot mo sa internet nowadays may be right and fit for you. Always seek advice sa mga experts.

Kaya if you want to be fit and healthy haha! This is Chester G. I am also an experienced fitness coach. Don’t hesitate to message me. Excited hearing from you.

6. Mindfulness and Living in the Present: Being present and mindful can help you fully enjoy and appreciate each moment. By focusing on the present rather than dwelling on the past or worrying about the future, you can cultivate a greater sense of happiness.

By thinking the past medyo di ka makaka move on kasi baka lies na yung voice na ma accept mo. Na baka yung little demon voice will say wala ka na pag asa mag bago. Kino konsensya ka ng mga pagkakamali mo. NO. Always look and have that faith for greater things. It’s good to have goals. To have a wonderful future that we’ve set. Pero no one can predict the future. No one.

Kaya focus ka sa present. Galingan mo sa present go all in. This is a gift and magugulat ka nalang na di mo na namamalayan. Nag eenjoy ka sa ginagawa mo. Until yung future na ini aim mo. Na reached mo na pala unknowingly.

I loved the quote from Kung Fu Panda that says “Yesterday is history, Tomorrow is a mystery, but Today is a gift. That is why it is called the present.” — Oogway.

We may feel down at times. Normal yan. Life has a vicious cycle. We have to accept that fact. Like the seasons of nature, there are also Personal Seasons in life: The season of winter — sadness, heartbreak, loneliness, and sickness. Season of spring — hope, new beginnings, opportunities. Season of summer — signs of growth, need for protection, an abundance of distractions.

Kaya tuloy ka lang kaibigan, tatagan mo loob mo. Dipa tapos ang laban. Let’s finish well and Hope for the best. Talk to you soon.