Opowiem wam o deszczu który dziś spadł

Był zimny jak dni samotności w których brakowało mi kogoś

Widziałem w nim krople które rozbijały się o szybę jak każda nadzieja którą w sobie miałem

Widziałem w nim łzy

Nie jestem pewien czyje one były

Jakby wylał je ktoś za mnie

Moje myśli spadły razem z nimi

Tego dnia mam wrażenie jakby nie dostrzegał ich nikt oprócz mnie

Znikają gdzieś, wnikają w ziemię jak moje istnienie

Jestem magikiem który stracił wszystkie czary

Jestem snem w którym ktoś umarł

Jaki jest sens udawania że czekam na Słońce

Jeśli ten deszcz to wszystko czym dzisiaj jestem

Miałem taki okres w życiu, kiedy często bywałem smutny, tak smutny, że wieczorami, gdy robiło się ciemno, wędrowałem samotnie przez miasto, radując się, gdy padał deszcz. Wszystko na ulicach było ponure i mokre, a mój smutek odzwierciedlał się w kałużach, i ów odbity w nich obraz dawał mi pocieszenie. Nie czułem się wówczas taki samotny.

Latam furą koło twojej bazy, nie dam bykom zmoknąć. Krzyczą razem, "Piękny syf", a potem zamykamy okno. Znowu siwo jest i głośno, ale ty nie tańczysz z nami. To przejebana samotność, ale wybieramy sami...

zajebiscie lecimy kochani

W dobie smartfonów i i"Phone'ów mamy mnóstwo zdjęć, ale tylko niektóre są wyjątkowe, niektóre bardzo lubimy, inne mniej. To moje ulubione!

🌧️💧

Pada. Cały dzień. Znowu.

"Jestem zmęczony, szefie. Zmęczony wędrówką, samotnie jak jaskółka w deszczu. Zmęczony tym, że nigdy nie miałem przyjaciela, żeby powiedział mi skąd, gdzie i dlaczego idziemy. Głównie zmęczony tym, jacy ludzie są dla siebie. Zmęczony jestem bólem na świecie, który czuję i słyszę... Codziennie... Za dużo tego. To tak, jakbym miał w głowie kawałki szkła. Przez cały czas."

~Stephen King -Zielona Mila

"Blood in the water, Dark and red and raw. You're nothing until- The thrill of the kill- Becomes your only law." Inktober Day 11! Proviso, you're absolute garbage, I love you Bonus:

Uciec, by zostać (jak)

Jebać to wszystko (jak)

Początek końca

Niebo i piekło

Zimno i ciepło

Jak mam powiedzieć, że to wszystko jedno

po każdej burzy znów pada deszcz

a kroplą deszczu namaluje wspomnienia tej burzy, łzy utworzą na mojej twarzy strumienie, odkrywające mój ból, który tak długi czas kryłam w sobie, a wraz z uderzeniem pioruna, wkońcu pęknę, rozsypię się na miliony kawałków, stanę się tylko wspomnieniem, jak ta burza, którą będzie można obejrzeć tylko na obrazie

~ udeveliis

08/2023

Za oknem deszcz, a ja w domu słucham techno

Napisałem tekst, lecz mnie jakoś nie urzekło

- kukon "Electra"

Dzień dobry ! Jest rano !

Dziś na powitanie powiem, że w Białymstoku zapowiada się naprawdę ładna pogoda. Na niebie brak zachmurzenia, jedynie obłoczki. Wczoraj niestety przemókł mi płaszcz na deszczu, bo padał ciągle, chwilami nieco większy. Po prostu zrobiłam sobie spacer :) A na pocieszenie po wczorajszym dniu kawa i ciasto wirtualne :) Kawa była jednak rzeczywista, nieco inna, bo w kubku.

Zjedzone: 1050 kcal

Spalone: 460 kcal

Bilans: 590 kcal

Przespane: 7 h

Znowu nadrabiam posta z wczoraj bo nie chciało mi się już pisać wieczorem. Siedem godzin przespałam i dalej byłam zmęczona, ale jakoś dałam radę. Kofeina pomaga. Nie powinnam tak polegać na kawie, ale nie mam innego pomysłu. To znaczy, istnieją energetyki, choć to gorsza alternatywa. Staram się wymieniać kawę na herbatę w miarę możliwości, ale nie takiej ilości snu, na jaką sobie pozwalam, teina nie wystarcza. Ale spałam wczoraj więcej, to i apetyt miałam większy – co nie zmienia faktu, że poza 1000 kcal i tak bałam się wyjść.

Dzień miałam całkiem udany. Przeszłam eliminacje – w kwietniu jadę na konkurs do Kłodzka! Kiedy wracałam do domu uciekł mi jedyny autobus (biegłam i machałam rękami, nie ma szans, że kierowca mnie nie widział), na następny musiałam czekać dwadzieścia minut. Zimno nie było, ale lał deszcz, a "przystanek" to ławeczka i znak drogowy z rozkładem jazdy wbity w ziemię. Byłam mokra jak wydra (tak się w ogóle mówi? XD), kiedy przyjechał autobus, który i tak wysadza mnie dwa kilometry od domu. A to sobota i nie jechał żaden autobus, w który mogłabym się przesiąść. Więc szłam dwa kilometry z buta. W deszczu. To nie jest tak, że nie lubię deszczu. Lubię, szczególnie latem. Ale było dziesięć stopni. W każdym razie wróciłam do domu, wysuszyłam włosy, zadzwoniłam do przyjaciółki (nie widziałyśmy się ani nie rozmawialiśmy ze sobą od stycznia). Gadałyśmy dwie godziny.

Nie uczyłam się już wczoraj ani nic z tych rzeczy, nie chciało mi się. Poczytałam książkę, obejrzałam film. No leniwe popołudnie sobie zrobiłam.

Wstawię jeszcze wieczorem kolejnego posta, za dzisiaj. Ale to raczej będzie nudny dzień.