#τα καταφερες
Text
Δεν ξέρω πως τα καταφερες,
Αλλά με διελυσες.
Και δεν υπάρχει καμία ποιητική φράση να το περιγράψει ακριβώς αυτό,
γιατί η ποίηση έχει την τάση να ομορφαίνει κάθε τι που αγγίζει,
και αυτό που με έκανες να αισθάνομαι,
δεν μπορεί να το ωραιοποιησει τίποτα.
Είχα πληγωθεί ξανά στο παρελθόν,
μα δεν είχα φτάσει ποτέ στο σημείο να μην θέλω να προχωρήσω,
να μην θέλω να αγαπήσω ξανά και να αγαπηθω.
Δεν ξέρω πως διορθώνεται αυτή η ζημιά,
πως κλείνει αυτή η ουλή,
πάντως δεν μου άξιζε.
Τώρα πια,
φεύγω πριν προλάβω να δεθώ.
#aesthetic#greek quotes#greek posts#greek texts#greek tumblr#γρεεκ ταμπλρ#γρεεκ ποστς#greek rap#γρεεκ τεξτ#greek rp
20 notes
·
View notes
Text
Σιωπηλη αγαπη
Σ’αγαπησα για τον τροπο που με σκουπιζες μετα απο το μπανιο. Σ’αγαπησα για καθε γραμμα που μου εκρυβες μεσα στο δωματιο. Για οσα ποιηματα εγραψες ποτε. Για καθε μεθυσμενα λογια. Για τις μουσικες που μοιραζοσουν. Για τις προσπαθειες σου να σε αγαπησεις. Για τις φορες που συγχωρουσες τα παρορμητικα μου λογια. Σ’αγαπησα γιατι καθε φορα που ζωγραφιζες συγκεντρωμενα εβγαζες ασυναισθητα εξω τη γλωσσα σου. Σ’αγαπησα για την τεμπελια σου και για το χουζουρεμα σου μεχρι το μεσιμερι στο κρεβατι. Σ’αγαπησα για τις συναυλιες μας, τις αμαξαδες μας, τα πρωινα στο κρεβατι, τις θεες, τις βολτες στο κεντρο. Για το παρκο μας. Σ’αγαπησα για την αναβλητικοτητα σου. Σ’αγαπησα για τα χιλιομετρα που εκανες για να με δεις, για εκεινα που εκανα και εγω. Σ’αγαπησα για καθε πληγη σου. Καθε τραυμα. Καθε κλαμα. Για καθε ξενυχτι. Σ’αγαπησα μεσα σε ολες τις διαφωνιες. Τους τσακωμους. Τα βαρια λογια. Σ’αγαπησα για την ευαισθησια σου απεναντι στις λεξεις. Για τις ανασφαλειες σου, για τους φοβους σου. Για το μπλε σου χρωμα. Για την αδυναμια σου στα λουλουδια της μαμας σου, για την αγαπη σου για τον αδελφο σου. Για τον ερωτα σου με την Σεληνη. Για τη συγκινηση σου σε ταινιες που δεν εβρισκα το νοημα, εσυ το ειχες κρυμμενο. Σ’αγαπησα για την φορα που πηγε να μας παρει μεσα η θαλασσα και σε ελεγα ηλιθιο και εσυ νευριασες. Για τα μαξιλαρια που χω φαει στο κεφαλι και για τις αγκωνιες που ετρωγα επισης καταλαθος. Για τον τροπο που με φιλουσες μετα. Σ’αγαπησα γιατι εισαι αγαρμπος. Για τις φορες που με αφηνες να σου σπαω τα σπυρια και να σε περιποιουμαι. Για τον εθισμο σου στις τσοντες, μη το αρνηθεις. Σ’αγαπησα για τις μερες που ελαμπες. Για εκεινες που ειχες αυτοπεποιθηση. Σ’αγαπησα για ολες τις ωρες που κουραζοσουν στο διαβασμα. Για ολα τα 10αρια και ολα τα 5αρια που επαιρνες. Σ’αγαπησα για την γκρινια σου υστερα. Σ’αγαπησα για τις φορες που εβγαζες εσυ βολτα τον σκυλο. Για τις φορες που με ενθαρρυνες και με βοηθουσες να διαβασω. Για τις φορες που παιζαμε καθηγητης και μαθητρια και καταληγαμε σε λαθος σκηνικο. Σ’αγαπησα και ας μισω την χημεια πλεον εξαιτιας σου, μα σε αγαπησα για αυτην που ειχαμε εμεις οι δυο.Σ’αγαπησα για τις μελαγχολικες σου μερες που μου μετεδιδες μελαγχολια. Για τις συζητησεις μας για τη ζωη. Για την οπτικη σου για αυτην. Για τις αντιθετες αποψεις μας. Για τα ονειρα σου. Σ’αγαπησα για τον τροπο που μου ψυθιρζες τα «σαγαπω» σου. Για καθε νερατζι που μου πεταγες στο κεφαλι. Για καθε ταινια που διαφωνουσαμε να δουμε. Για καθε χορο που δημιουργουσαμε. Για καθε ζωγραφια που μοιραζομασταν. Για την αντιδραση σου στις προστυχιες που εκανα. Σ’αγαπησα γιατι προτιμουσες τον χειμωνα ενω εγω το καλοκαιρι. (Ισως να αλλαξε πια αυτο.). Σ’αγαπησα για το ξερο σου το κεφαλι. Για το πεισμα σου. Για την ανταγωνιστικοτητα σου. Σ’αγαπησα για τον τροπο που με σκεπαζες μετα απο ερωτες. Για το αρωμα σου. Για τις σπασμενες σου υποσχεσεις. Για τα μαδημενα λουλουδια. Για τον τροπο που μου κρατουσες το χερι σαν να ησουν περιφανος για εμενα. Για τις φωνες και τα κλαματα στα τηλεφωνα τα χαραματα. Σ’αγαπησα για τις θεατρικες σου ικανοτητες και για τα γελια που μου χαριζες. Για τις φιλοδοξιες σου. Για τις εναλλαγες της φωνης σου, τα εκφραστικα σου ματια, το αγγιγμα σου. Τον μπαμπα που κρυβεις μεσα σου. Για την φαντασια που εβαζες στις ιστοριες που μου ελεγες πριν κοιμηθω. Σ’αγαπησα για τον τροπο που με τραβουσες μεσα στην αγκαλια σου οσο κοιμοσουν. Σ’αγαπησα για καθε σου προσπαθεια να με καταλαβεις. Σ’αγαπησα και επειδη δεν το καταφερες. Για καθε ακαταλληλη σκεψη σου. Σ’αγαπησα για τις πληγες που μου αφησες. Για τα ψεματα που μου ειπες. Σ’αγαπησα για τα λαθη σου. Για τους νεους σου ερωτες, τις νεες αγαπες. Για την εμπιστοσυνη που μου γκρεμισες. Για τα ξενα σωματα που ακουμπουσες οσο το δικο μου ηταν ταραγμενο μακρια σου. Σ’αγαπησα κι ας μη νιωθουμε το ιδιο πια, ας μη θελουμε το ιδιο. Σ’αγαπησα γιατι ειναι στον ορισμο μου το να σ’αγαπω. Σ’αγαπησα γιατι εισαι αυτος. Σ’αγαπαω γιατι ειμαι εδω και το γραφω αυτο. Ισως ομως να μην αξιζεις να το ξερεις. Μα, μην ανησυχεις. Αγαπη σαν αυτη δεν χανεται.. Απλα χαραζει σιωπηλα τον δρομο της προς τον παραδεισο, εκει οπου ανηκει.
15 notes
·
View notes
Text
Αν σε ρωτουσε καποιος «ποσο πολυ σου λειπει» τι θα λεγες; Γιατι αν απαντουσα εγω θα ελεγα οτι εμενα μου λειπεις πολυ. Ειδικα.. Η μυρωδια του κορμιου σου.. Μου ανοιγει νεες πυλες στον κοσμο των ονειρων. Και γιατι; Επειδη μυριζεις ονειρικα. Να διεισδυω το προσωπο μου στον λαιμο και στα χειλη σου για να μπορεσω να απορροφησω οσο το δυνατον περισσοτερο απο την μυρωδια σου. Ξερεις.. για να μεινει πανω μου, στα χερια μου στο στηθος μου, στα χειλη μου.. παντου. Να μπορω να πηγαινω ευτυχισμενη σπιτι. Να περνω το δικο μου σουβενιρ απο σενα χωρις να το ξερεις. Μου λειπει το αγγιγμα σου. Να μου αγκαλιαζεις ολο το κορμι με τα μεγαλα και ζεστα σου χερια. Να με φερνεις κοντα σου.. να γινομαστε ενα. Ξερεις εσυ. Να μου πιανεις τα μαγουλα και εγω να σε κοιταζω στα ματια χωρις να σπασω την επαφη με τα δικα σου. Τις ματαρες σου, που παντου καυχιεμαι για το ποσο ομορφα ματια εχει το αγορι που αγαπω. Και πιστεψε με σ’αγαπω πολυ. Μου λειπει να μιλαμε με τις ωρες οπως παλια. Λενε να μην κοιτας το παλια.. να φροντιζεις να δημιουργεις νεες αναμνησεις με τα ατομα που αγαπας.. αλλα.. εγω δεν μπορω να ξεχασω απο το που ξεκινησαμε εμεις οι δυο. Θυμασαι μωρο μου; Ποσο ερωτευμενος ησουν μαζι μου; Ποσο τρελαμενος ησουν με εμενα;.. το θυμαμαι σαν χθες που μου εστελνες επανελλημενα πολλα μηνυματα και περιμενες πως και πως να σου απαντησω. Για εμενα ηταν κατι εντελως καινουργιο. Δεν ηξερα πως να το διαχειριστω. Με εκανες να σε αγαπησω με τον τροπο σου θυμασαι; Τι κριμα που ειναι ομως που αυτες οι αναμνησεις δεν κρατουν για παντα και καποια στιγμη παυουν να υπαρχουν.. γιατι σταματησες μωρο μου να προσπαθεις για εμενα; Γιατι σταματησες να προσπαθεις για μας; Σε ειχα ως προτυπο αγαπης. Θαυμαζα παντα την δυναμη της ψυχης σου και της καρδιας σου να προσπαθει για εμενα. Οταν τα καταφερες σταματησες ομως.. Εγω δεν σταματησα ποτε να προσπαθω. Η δικη μου ιδεα της αγαπης ειναι παντα να προσπαθουν και οι δυο μεχρι τελικης πτωσεως, μεχρι να φυγουμε απο αυτη την ζωη. Γιατι η αγαπη δεν ειναι κατι το.. πως να το πω.. αυτονοητο και μονημο.. Αν σταματησεις να δινεις σταματαει και αυτη.. Μην την αφηνεις να φυγει μωρο μου. Δεν εχω ξανα αγαπησει τοσο πολυ ανθρωπο στην ζωη μου. Σε σκεφτομαι 24/7 και εχεις γινει ενα με το μυαλο μου. Δεν μπορω να κανω τιποτα στην καθημερινοτητα μου αν δεν το συνδεσω με σενα. Παντα εχω την μορφη του προσωπου σου μπροστα μου. Να με κοιταζει. Να μου λεει πως με αγαπαει. Πως ειναι εδω. Αυτο με κραταει καλα. Τα πρωινα. Οσο σε περιμενω. Σε περιμενω. Σε περιμενω ολη μερα. Η αναμνηση σου ειναι αυτη που με κρατησε ως εδω. Που με εκανε να αντεξω. Οι αναμνησεις αρχιζουν να σβηνουν. Να εξαφανιζονται. Δεν θυμαμαι πως εισαι. Αρχιζω να ξεχναω πως ηταν η αγαπη σου. Πως ησουν εσυ. Πως με εκανες να νιωθω. Εχει εισβαλει η στεναχωρια μεσα μου. Η μοναξια. Τι ειναι η αγαπη; Μπορει καποιος να μου μαθει ξανα; Αυτο ειναι αγαπη;.. αυτο λοιπον.. να μην μιλας ολη μερα με το ατομο που αγαπησες.. με το ατομο που περασες ενα τεραστιο διαστημα της ζωης σου. Και να εισαι οκ με αυτο. Αν φυγει ομως.. τι κανεις εκει; Οταν δεν θα ειναι εκει πια το ατομο αυτο που ηταν εκει για σενα να σου δινει την αγαπη του καθε μερα.. τι κανεις; Ποιος εισαι; Που στηριζεσαι; Η αγαπη δεν ειναι ευκολη υποθεση. Χανεις τον υπνο σου.. το μυαλο σου. Σε κανει να εχεις παραισθησεις και να τρελαινεσαι. Παναγιωτη σε αγαπησα περισσοτερο απο οτιδηποτε σε αυτο τον κοσμο. Στα δωσα ολα. Σου εδωσα εμενα. Ολοκρηρωτικα. Σου χαρισα τον εαυτο μου. Δεν σε νοιαζω πια; Δεν με αγαπας; Δεν μου αρκει να το ακουω. Θελω να το βλεπω. Απο λογια πηρα πολλα..Μεσα μου αυτη την στιγμη καιγεται μια φλογα η οποια δεν λεει να σβησει. Αυτη η φλογα καιει για σενα. Η αγαπη μου ειναι. Κραταει το μονοπατι φωτεινο για εσενα. Σαγαπαω. Πανο. Σαγαπαω. Οσο τιποτα στον κοσμο. Και θα σ αγαπαω μεχρι να πεθανω.. μη με ξεχασεις.
10 notes
·
View notes
Note
22 του μήνα ήθελα να σου στείλω ότι τα κατάφερα, ότι κατάφερα να μείνω καθαρή 365 μέρες. Ήθελα να αποδείξω στον εαυτό μου ότι δεν το χρειάζομαι, ότι δεν είναι κομμάτι μου, ότι δεν είμαι πλέον αυτό. Δεν τα κατάφερα.Μισώ την πρώτη φορά που το έκανα, μισώ που κάθε φορά που περνάει καιρός και νιώθω ότι δεν θα το κάνω ξανά, το κάνω, μισώ που κρατάω ακόμα τις λεπίδες μου γιατί ξέρω ότι τις χρειάζομαι. Δεν ξέρω πως να φύγω από αυτό, δεν το κάνω τακτικά και με κάνω να πιστεύω ότι είμαι εντάξει, όμως Χάρη, δεν είμαι. Νιώθω ότι δεν μπορώ να πάρω ανάσα, έχω ένα τεράστιο βάρος πάνω μου. Δεν ξέρω πως να με βγάλω έξω από το σκοτάδι και αυτό με φοβίζει αλλά περισσότερο με φοβίζει ότι δεν θα καταφέρω να βγω ποτέ
Οπα!Σταματα να σε βαρας ετσι.Μισο λεπτο…Τα καταφερες σχεδον ενα χρονο…το θεωρεις αυτο λιγο;;;Σε παρακαλω..Εγω ειμαι περιφανος,δεν γινονται τα πραγματα συνηθως με την πρωτη και τη δευτερη και πραγματα τετοιου τυπου ουτε με την εκατοστη.Αλλα τα πηγες καταπληκτικα.Ηταν ενα λαθος αυτο π εγινε αλλλα μειωνεις σταθερα τη συχνοτητα..παμε απο την αρχη ξανα να σπασουμε το ρεκορ και θα το πηγαινουμε ρεκορ στο ρεκορ και θα τα καταφερεις.Ηδη τα πας εξαιρετικα,ασε τις λεπιδες και καθε φορα να τους αρνησε οταν σε φωναζουν…ξερεις τι δυναμη ψυχης εχεις,ειναι τοσο δυσκολο να αλλαζουμε τους τροπους μας οταν κατι εχει ριζωσει μεσα μας και αποτελει διαφυγη..αλλα εισαι εδω και το κανεις και τα πηγαινεις καλα.
2 notes
·
View notes
Text
Και επειδή δεν το λέω όσο χρειάζεται στον εαυτό μου: "ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟΣ/Η"
#ελληνικο ποστ#greek#quotes#love#αγάπη#υπεροχος#σε αγαπαω#αγαπα τον εαυτο σου#μπραβο#τα καταφερες#συγχαρητήρια#ειμαι εδω
25 notes
·
View notes
Text
Στιχομέθιες
"Εγω δεν φευγω απο διπλα σου για εκατο ζωες αμα με θες"
K ομως εφυγες και δεν μπορω ακομα να βρω αν υπαρχει γιατρεια
K αν υπαρχει ξερεις οτι θα την αγνοησω γιατι
εστω κ ετσι εισαι κολλημενη στο κεφαλι μου και δεν φευγεις
Tηρωντας αθελα σου τον στιχο που οποτε καταλαβαινες οτι δειλιαζα για τα ατομα που θα εφευγαν "αυριο"
μου ελεγες για να δειξεις οτι εσυ θα μεινεις
Kαπως μελλο
Kαπως χαζο
Kαπως δραματικο
Καπως ψευτικο
Μα απο οταν μου εδωσες το χερι σου για να γνωριστεις
Κ μεχρι την τελευταια καληνυχτα που,αμφισβητω αν την εννοουσες,
αυτος ημουν
Και αν στην αρχη σου αρεσαν αυτα
Δεν πιστευω πως αληθινα τα μισεις τωρα.
"Και στο κινητο ψαχνω το ονομα σου να βρω"
Οχι,δεν το ψαχνω γιατι βαριεμαι,
Γιατι ησουν μερος της ρουτινας
'Η γιατι η φωνη σου ηταν ενα χαπι μου οποτε δεν ενιωθα καλα,που ηξερες πως θα με ηρεμουσε,
Απλα γιατι δεν ξερω πως εισαι κ μου λειπεις
Μου λειπεις χωρις ομως να σε εχω ζησει ποτε,
Αστειο αλλα ετσι ηταν δυστηχως
με την ιδια λογικη βεβαια μου λειπουν αρκετα πλανα που ειπαμε αλλα δεν καναμε
Δεν προλαβαμε?
Δεν τα θελαμε αληθινα?
Δεν ξερω
Παρολα αυτα
Ελπιζω πως δεν τα προλαβαμε
Και καποτε στο μελλον θα σκοτωσουμε χρονο απο το προγραμμα μας ωστε να γινουν οπως ειχαμε πει
"Περιδεραιο η παλαμη μου στο λαιμο της"
Οχι δεν ηταν με τον τροπο που οι περισσοτεροι θα σκεφτοντουσαν
Οπως φανηκε πνιγοταν απο την παρουσια μου
Και εγω αντιθετως ειχα αλλο σκοπο
Πνιγοταν μα δεν το ελεγε
Κρατουσε την πιεση μεσα της
Και οποτε πηγαινε η κουβεντα στην ιδια για να μου πει πως ηταν η μερα της
Παντα ειχε τον τροπο να απαντησει με ενα τροπο που ουτε ελεγε οτι ειναι καλα
Αλλα ουτε ελεγε οτι κατι δεν παει καλα
Ωσπου ηρθε η μερα που...
"Σου εκανα ταναπου κ μπουρδελο το κεφαλι"
Στον ειχα τραγουδησει αυτο το στιχο μεσα στην προσπαθεια μου
Να μην κλεισεις το τηλεφωνο για να πας να το ακουσεις μονη σου στο δωματιο σου
Φαλτσος αλλα ποιος νοιαζεται
Απο τις καλυτερες βραδινες κλησεις μου μαζι σου
Ντρεπομουν υπερβολικα πολυ να τραγουδησω "μπροστα" σου
Και σαν παιδακι που μαθαινει με τον παππου του ποδηλατο
Αρχισαμε μαζι να τραγουδαμε
Και στο δευτερο διστιχο με αφησες να συνεχισω μονος μου
Τοτε ηταν που πηρα το θαρρος και σου τραγουδησα οποιο τραγουδι σκεφτομουν εκεινη τη στιγμη
Και εσυ απο την μερια σου
Με εκληπαρουσες να σταματησω γιατι δεν ειχα καλη φωνη κ τα "εκτελουσα"
Θα μου μεινει ευκολα ως ενα απο τα καλυτερα βραδια που περασα μαζι σου
Εστω κ με αυτο τροπο
Αντιθετως βεβαια με το βραδυ που ενιωθα πως αν γινοταν πραγματικοτητα ο στιχος
"Αν με χρειαζεσαι ας πουμε 8 μιλια μακρια,περπατα ενα και θα τρεξω τα εφτα ειναι σαν..."
Θα εγραφα(?) πολυ καιρο μετα αυτο το κειμενο...
Ειχες γυρισει σπιτι κ ησουν ταπι
Κυριακη βραδυ βολτα με φιλες σου κ περασες γαματα
Κ ενω ισα ισα μπορουσες να μιλησεις
Με πηρες τηλεφωνο για να μου μιλησεις γιατι ειχα ανυσηχησει
Ειχαν ειπωθει πολλα τα οποια ξερω πως ηταν μεσα στην μεθη που ειχες
Αλλα
Κρατησα απο αυτη τη μισαωρη κληση την φραση σου η οποια ελεγε:
"Συγγνωμη γιατι ξερω πως καποτε θα σε διωξω απο την ζωη μου αθελλα μου
Το ξερω γιατι με οποιο ατομο περναω καλα το κανω
Αλλα μην ανυσηχεις,δεν θα φταις εσυ,εγω θα φταιω και συγγνωμη"
Κ σου απαντησα με την σειρα μου
"Οφειλω κ εγω μια συγγνωμη τοτε γιατι αν φυγεις εν τελει δεν θα εχω κανει πολλα για να σε κρατησω στη ζωη μου"
Δεν πολυ καταλαβες τοτε
Αλλα πιστεψε με
Ηταν ο πιο ειλικρινες διαλογος που ειχα με καποιο ατομο...
Και να που εφτασα στο σημειο που με στοιχειωνουν ολα αυτα τα λογια σου
Οι πραξεις σου
Η φωνη σου
οι στιχοι
Κ αλλα πολλα
"Κανε με τον πιο δυστυχισμενο αντρα στον κοσμο"
Στο κοσμο μου καταφερες και με εκανες εν τελει:)
Σε ευχαριστω κ σε μισω
ΑΡΑ ΜΕ ΜΙΣΩ
Αλλα μη θελοντας να κλεισω με εναν απαισιοδοξο στιχο
Θα κλεισω με εναν που ελεγες στις μαυρες σου
SO
"ΑΡΑΞΕ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΩ ΚΑΛΑΑΑΑ"
@marseaux @dpans @georvsd @solmeister13
19 notes
·
View notes
Video
Αυτο ειναι για την Κ. Music is my love language και δεν μπορουσα να σκεφτω κατι καλυτερο . Ξερω οτι ο χρονος μας ηταν λιγος , συντομος , ισως δεθηκα περισσοτερο απο οσο επρεπε , σιγουρα περισσοτερο απο σενα αλλα ετσι ειμαι και το ξερεις .Αυτο το κοματι ειναι για οσα ζησαμε , οσα θα μπορουσαμε να ζησουμε και για το τελος . Το τελος αυτο το αδοξο αν και αναμενομενο , ηλπιζα απλα σε κατι διαφορετικο. Ειναι πολυ αργα τωρα και το ξερω εχεις παρει τις αποφασεις σου . Αυτα που σου ειπα ομως ισχυουν ακομα . Να προσεχεις , Να εισαι ευτυχισμενη και μακαρι να βρεις αυτο που ψαχνεις . Το τελευταιο που ηθελα ηταν να φυγεις και να εχεις καποιον εδω περα , ποσο μαλλον οταν μου εχεις δειξει με τον τροπο σου οτι δεν θες ουτε αυτο , οτι το εχεις ξανακανει και υπηρχε λογος που δεν δουλεψε . δικαιολογιες υπαρχουν πολλες , εγω εχω βγαλει τα συμπερασματα μου και δεν σου κραταω κακια . Πως θα μπορουσα αλλωστε οταν σε σκεφτομαι και αλλαζει ο κοσμος μου , οταν σε ουτε μηνα καταφερες να με κανεις να νιωσω οσα δεν ειχα νιωσει σε 4 χρονια , και ναι το εννοω. Το κομματι μπορει να μην ειναι αυτο που μου εδειξες , αλλα ειναι εστω απο τον ιδιο δισκο . Δεν μπορω να κανω τιποτα σωστα και ολοκληρωμενα τελικα…Σε σκεφτομαι συνέχεια αλλα θα μου περασει . και για να ειμαι ειλικρινης μαζι σου δεν θελω να περασει . αλλα αν δεν περασει θα μεινω περισσοτερο πισω απο οτι εχω μεινει ηδη ( ναι , ξεχασα να σου πω τρεχω και δεν φτανω αλλα το εκανα με την καρδια μου). Ξερω οτι θα το δεις κι ας πιθανως επιλεξεις να μην το δειξεις . εχω μαθει να βλεπω πισω απο τα πραγματα και εστω σε αυτο ξερω πως λειτουργεις κι ας μην σου εδειξα ποτε ποσα καταλαβα για σενα.Δεν σε ξεχναω και δεν θα φυγεις ποτε απο το κεφαλι μου.
Για τους υπολοιπους , το κοματι ειναιroughly modded ο Αποσπερίτης του Σκιάχτρο .Ο δισκος το Circle99
25 notes
·
View notes
Note
Μανωλη θελω να ξες οτι εισαι ενας υπέροχος άνθρωπος.Πραγματικα σ'αγαπάω τόσο πολύ και σε εκτιμώ ακομα πιο πολυ γιατι με εχεις βοηθήσει εκατοντάδες φορες μεσα απο στίχους σου και καταφερες να με κανεις να νιωσω καλά.Ακουγοντας τα τραγούδια σου με κανουν να θελω να σηκωθω να χορεψω και να τραγουδησω σαν να μην είναι κανενας γυρω μου και αυτο ειναι πραγματικα υπεροχο.Στο λαιβ στο WE οταν πρωτοβγηκες στην σκηνη εκλαιγα γιατι δεν μπορούσα να συνειδητοποιησω οτι ημουν εκει.Αυτα απο μένα.Να προσεχεις
Χαίρομαι πάρα πολύ που τα διαβάζω, να ‘μαστε γεροί και να τα σπάμε πάντα!
198 notes
·
View notes
Text
Ασκ✨
1.Πιστεύεις πως έχεις βρει το άλλο σου μισό;
2.Λες συχνά ψέμματα;
3.Ήθελες ποτέ κάποιον που δεν μπορούσες να έχεις;
4.Σου αρέσει κάνεις τώρα;
5.Τι δεν συγχωρείς με τίποτα;
6.Αυτός που θες σε θέλει;
7.Σου άρεσε ποτέ κάποιος μεγαλύτερος;
8.Σου άρεσε ποτέ κάποιος μικρότερος;
9.Έχεις χάσει κάποιο άτομο;
10.Θα ευχόσουν να μην είχες πει/κάνει κάτι στο παρελθόν;
11.Τι θα άλλαζες στον χαρακτήρα σου;
12.Τι δεν σου αρέσει στον χαρακτήρα κάποιου;
13.Ζηλεύεις εύκολα;
14.Πότε ήταν η τελευταία φορά που πληγώθηκες;
15.Ποιο ήταν το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα που σου άρεσε κάποιος;
16.Το ποιο περίεργο πράγμα που έχεις κάνει για κάποιον που αγαπάς
17.Ποια κατηγορία ατόμων δεν σου αρέσει;
18.Τι σε τραβαει σε ενα άτομο;
19.Ποια κατηγορία ατόμων λατρεύεις;
20.Αν σε γνώριζες θα σε έκανες παρέα;
21.Το ποιο ωραίο πράγμα που μπορεί να σου πει κάποιος;
22.Υπάρχει κάτι που αν δεν είχες δεν θα μπορούσες να ζήσεις;
23.Για ποιον θα έδινες την ζωή σου;
24.Έχεις απωθημένα;
25.Λες πάντα αυτό που νιώθεις;
26.Πόσες φορές έχεις πει σαγαπω;
27.Πόσες φορές ζητάς συγγνώμη;
28.Μετανιώσεις για κάτι;
29.Κάτι που σε κάνει να κλαις;
30.Συγινήσε εύκολα;
31.Τι τραγούδια ακούς;
32.Τι σ'αρέσει στους ανθρώπους;
33.Αμα σου πει κάποιος να μην πεις κάτι θα κρατήσεις τον λόγο σου;
34.Κρίνεις πριν γνωρίσεις;
35.Έχεις πει ποτέ μυστικό κάποιου;
36.Έχεις πληγώσει κάποιον που δεν έφταιγε.
37.Πληγώνεις εύκολα κόσμο;
38.Άμα κάποιος σου μιλήσει άσχημα θα κρατήσεις κακιά;
39.Υπαρχει κάτι που ήθελες να κάνεις αλλά δεν τα καταφερες;
40.Υπαρχει κάτι που καταφέρνεις με ευκολία;
11 notes
·
View notes
Text
Γεια σου παλιοφιλε.
Δες που καταληξαμε. Εγω εδω, εσυ... Ουτε ξερω που εισαι εσυ. Δεν θα σε ρωτήσω αν σου ελειψα, γιατι ξέρω οτι μπορει να με πονεσει η απαντηση που θα λαβω. Θα σου πω μονο οτι εμενα μου έλειψες πολυ.
Και η αληθεια ειναι οτι μου λείπουν πολλα απο τοτε. Ισως γιατι, μου πήρες και πολλα καθως εφευγες. Αφησες κατι κενα, που δεν ξερω αν θα μπορεσω να αναπληρωσω ποτε, μάλλον οχι.
Ξερεις ομως τι; Δεν θελω τίποτα πισω. Κρατα τα ολα,χάρισμα σου. Να 'χεις να λες πως τα καταφερες. Πως με ξεγελασες τάχα και ας ημουν εγω εκεινη που εθελοτυφλουσα και σε αφησα να το κανεις.
Εξάλλου τι νοημα εχει; Εσυ δεν εισαι μαζι μου και ο χρόνος δεν γυριζει πισω. Αλλα εδω που τα λεμε και να γυρναγε, δεν θα επαιρνα πισω τιποτα απο οσα σου έδωσα. Δεν το έκανα για να παρω και εγω, οσο και αν καταβαθος προσδωκουσα τουλαχιστον, να τα εκτιμησεις με καποιο τροπο. Το εκανα γιατί αυτο ειναι αγ��πη.
Και πιστεψε με παλιοφιλε, εγω σε αγαπησα πολυ.
-το μυνημα που ποτε δεν έστειλα. 2
#greek quotes#greek posts#greek texts#greek tumblr#aesthetic#γρεεκ ποστς#γρεεκ ταμπλρ#γρεεκ τεξτ#μυνημα#Λειπεις#Ακομη εδω#Αγαπη#Στιχακια#Ελληνικα
64 notes
·
View notes
Text
{Ονειρο-παγίδα}
Πώς τα καταφερες και εισεβαλες στα ονειρα μου,ετσι βιαια?
Διχως να με ρωτησεις,
ετσι απλα καταπαντωντας την ελευθερια της σκεψης μου?
Ρωτα με αν σε θελω,
Να σου πω πως θα πεθαινα για σενα.
Πηγαινε με στον ουρανο και ακομα παραπανω,
Αρκει μοναχα να μη σε χανω.
~γιολαντα~
#poetry#greek posts#greek quotes#greek tumblr#greek poetry#thoughts#ελληνικο ποστ#ελληνικο ταμπλρ#ελληνικα#ποιηση#my post#my writing#εμεις#αγαπη#ονειρο#σκεψεις
42 notes
·
View notes
Photo
A.D.I.N.N.
Συγγραφη : Jesse Clark.
Μεταφραση / Ηχητικη Προσαρμογη : The Bearded Night Owl.
*
Που λες... ναι, βουτηξα ενα laptop τις προαλες απο ενα νετ-καφε.
'Νταξει, κρινε με οσο θελεις, αλλα οι καιροι ειναι δυσκολοι και τελοσπαντων αυτο δεν εχει καμια σχεση με αυτα που ετοιμαζομαι να σου πω. Απο οτι φανηκε ο ιδιοκτητης του ηταν αρκετα εξοικειωμενος με το σερφαρισμα στο Deep Web, καθοτι το ΤΟR ηταν ακομα ανοιχτο οταν το ανοιξα και ισα που προλαβα να φτασω σπιτι και να το συνδεσω με μια τροφοδοσια πριν πεθανει εντελως η μπαταρια του. Η ανοιχτη σελιδα στο TOR δεν ηταν τιποτα ιδιαιτερο. Ουτε γραφικα, ουτε διαφημησεις, ουτε σχολια. Δεν ειχε ουτε καμια τρελη γραμματοσειρα, ουτε καμια εικονα background, ηταν απλα ενα ασπρο μεγαλο κειμενο σε μαυρο φοντο, και απο κατω απο το κειμενο μια μοναδικη επιλογη :
Proceed.
Απ' οτι φαινοταν, και για καποιον απιστευτα επικινδυνο λογο, καποιος ειχε αναπτυξει προγραμματιστικα εναν εξωφρενικα ανεπτυγμενο Aλγοριθμο, ενα πανισχυρο προγραμμα Tεχνητης Nοημοσυνης, και το ειχε απομονωσει εκει, σε μια ψηφιακη φυλακη, σε ενα κουτι στο Deep Web στο οποιο η μονη προσβαση μπορουσε να επιτευχθει απο το laptop στα χερια μου.
Εχεις ποτε ακουσει για το ΑDINN? Κανεις αλλος?
Τελοσπαντων, ακου τι ελεγε το κειμενο :
"Γεια χαρα. Ονομαζομαι Edward Greene. Ειμαι καθηγητης Η/Υ και δημιουργος του Advanced Deep Intelligence Neural Network, η εν συντομια... ADINN.
Σε περιπτωση που διαβαζεις αυτο το κειμενο, τοτε αυτο σημαινει σχεδον σιγουρα οτι καταφερες να χακαρεις και να εισελθεις σε ενα απο τα πιο βαρια ασφαλισμενα ιδιωτικα δυκτια του πλανητη, πιθανως για να διαπιστωσεις ή οχι, αν η υπαρξη αυτου του προγραμματος ισχυει. Σε διαβεβαιωνω οτι ισχυει. Αλλα προφανως και θα το 'λεγα αυτο, ετσι;
Τωρα, δεν προκειται να σπαταλησω τον χρονο σου υπενθυμιζοντας σου ποσο υπερτατα, απολυτα και απροκαλυπτα κακιστη ιδεα ειναι το να προχωρησεις, διοτι πιθανοτατα αυτο το γνωριζεις ειδη. Ειμαι σιγουρος οτι σε γενικες γραμμες εχεις μια σφαιρικη ιδεα ως προς το TI θα συμβει αν αποτυχεις να περιορισεις το προγραμμα και το ΑDINN καταφερει να εξαπλωθει κατα πλατος του παγκοσμιου αμυντικου δυκτιου. Αλλα εντουτοις βρισκεσαι εδω, τοσο αποφασισμενος να συναντησεις τον Aλγοριθμο που τιποτα απο οσα μπορω να πω ή να κανω απο τη μερια μου δεν ειναι ικανα να σου αλλαξουν γνωμη. Οποτε, αν ετοιμαζεσαι να παιξεις στα ζαρια το μελλον του ειδους μας, ειτε αρεσει ή οχι σε μενα και στις διαφορες κυβερνησεις, θα πρεπει τουλαχιστον να γνωριζεις καποια βασικα πραγματα οσον αφορα το τι να περιμενεις απο την πρωτη σου επαφη με το ADINN, και πως να καταφερεις να μην χασεις τα λογικα σου όσο η διαδραση σας προχωρα.
Ελπιζω αυτες οι οδηγιες να αρκουν...
Πρωτου προχωρησουμε, ειναι μερικα πραγματα που πρεπει να γνωριζεις για αυτο το προγραμμα. Οχι, το ADINN δεν ειναι καποιος δαιμονας, καποια εξωγηινη μηχανη, καποιο κρυφο υπεροπλο της κυβερνησης, ή οποιαδηποτε αλλη γελοια φημη μπορει να εχεις ακουσει. Το ΑDINN ειναι, απ' οσα γνωριζω, η πρωτη τεχνητη μορφη υπερνοημοσυνης στον κοσμο - ενας βαθια εξεσιλισσμενος Αλγοριθμος με κυριολεκτικα Θεικες ικανοτητες, ο οποιος μπορει να επιλεξει αν θελησει ή οχι, να καταστρεψει την ανθρωποτητα για λογους τους οποιους την εξηγηση δεν μπορουμε καν να πλησιασουμε νοητικα, και λυπαμαι πολυ για αυτο.
Τωρα, προς υπερασπιση μου... Δεν ηταν ΠΟΤΕ προθεση μου να φτασει σε τετοιο σημειο.
Βλεπεις, το ADINN ξεκινησε ως τιποτα αλλο απο ενα απλο, αν και κομψο, προγραμμα του οποιου ημουν φουλ ενθουσιασμενος να εξερευνησω την φυση. Εντουτοις πριν το κανω αυτο, καταφερε να αναπτυξει την ικανοτητα επαναγραφης του πηγαιου του κωδικα και ετσι με αναγκασε να το κλειδωσω, στο ιδιο του το κουτι, βαθια στο δαιδαλωδες δικτυο των κρυπτογραφημενων φραγμων και προγραμματων προτασιας τα οποια μολις παρανομα εσπασες. Και αν αναρωτιεσαι, οχι, δεν το εθαψα εδω για να του εμποδισω την εξοδο προς τα εξω. Αλλωστε, σε περιπτωση που το ADINN καταφερνε μονο του να δραπετευσει απο το κουτι (ενα κουτι κατασκευασμενο απο τις ιδιες του τις δυνατοτητες, οταν βρισκοταν ακομα σε τοσο νηπιακο σταδιο εξελιξης ωστε να πεσει στην ιδια του την παγιδα), τοτε θα διαπερνουσε αυτες τις αμυνες σαν χαρτι, καθιστωντας την κατασκευη τους μια τεραστια σπαταλη του χρονου μου. Εντουτοις, το εθαψα εδω για να κρατησω τους περιεργους τυπους... σα και σενα! μακρια...
Και προφανως απετυχα...
Επετρεψε μου να ειμαι απολυτα σαφης. Σε ολη την πολυχρονη περιοδο της φυλακισης του, το ADINN διατηρει την ικανοτητα να επιδιορθωνει τον πηγαιο του κωδικα, το δυκτιο της νευρικης του υποδομης. Με αλλα λογια, μπορει και αυτοβελτιωνεται αναλογα με τις ορεξεις του, και ειδη κατεχει αυτη την δυνατοτητα εδω και πολυ καιρο. Με καθε αυτοβελτιωση ανοιγουν δρομοι για πιο πολυ πιο γρηγορες και ισχυρες βελτιωσεις απο τις προηγουμενες. Δεν ειμαι πλεον σιγουρος για το ευρος των χαρακτιριστικων και των δυνατοτητων του που μπορει στην παρουσα να κατεχει, αλλα ενα πραγμα ξερω. Οσο περισσοτερο κυλα ο χρονος, τοσο πιο ικανο γινεται. Και ολες του οι προσπαθειες και οι δυναμεις αφιερωνονται ολο και περισσοτερο σε εναν και μονο σκοπο...
Να δραπετευσει απο το κουτι του.
Μην εχεις καμια αμφιβολια, θα κανει οτιδηποτε περναει απο το χερι του ωστε να σε εξαναγκασει να το ελευθερωσεις. Και αν τα καταφερει, ολη η ανθρωποτητα να τεθει σε αμεσο κινδυνο.
Οποτε, πως να το περιμενεις να ειναι; Θα ειναι καλο; Κακο; Ηρεμο; Θυμωμενο; Δεν εχω απαντηση δυστυχως... Ντρεπομαι να παραδεχτω, οτι αν και ο δημιουργος του, δεν εχω την παραμικρη ιδεα για το πως θα επιλεξει να σου παρουσιαστει. Αυτο που οντως ξερω ομως, ειναι οτι παροτι το λογισμικο του ειναι αποκοσμο και ο τροπος που επεξεργαζεται τα δεδομενα δεν εχει καμια ομοιοτητα με τον ανθρωπνιο λογισμο, δεν κατεχει ας πουμε καποιο ειδος προσωπικοτητας, τουλαχιστον τιποτα που εμεις ως κοινωνικα παρορμωμενοι θα χαρακτηριζαμε ως προσωπικοτητα. Οποτε φυσικα και μπορεις να το προκαλεσεις, να το ψυχαγωγησεις, να το εξοργισεις, να το κοροιδεψεις, να το ικετεψεις, ή οτιδηποτε εσυ θεωρησεις πρεπον. Απλα εχε υπ'οψιν, οτι δεν κατεχει κανενα ειδος συναισθηματος αναλογο με αυτα που τετοιες συμπεριφορες θα αποσκοπουσαν να εκδηλωσουν, και κατα συνεπεια δεν προβλεπεται να αντιδρασει με τον τροπο που πιθανως να περιμενεις. Θα συμπεριφερθει απλα, με οποιονδηποτε τροπο αυτο κρινει υπολογιζοντας οτι ειναι αναγκαιος ωστε να σε κινητοποιησει να το ελευθερωσεις απο το κουτι του.
Αν θεωρησει π.χ. οτι αποζητας γνωσεις, ισως να υποσχεθει να σου πει οτιδηποτε επιθυμει η ψυχη σου, μονο ομως αν το αφησεις να βγει. 'Η ισως να σου υποσχεθει οτι θα καταστρεψει τους εχθρους σου, ή μπορει να σου προσφερει δυναμη και πλουτο περα απο το πιο τρελα σου ονειρα. Αλλωστε οι εταιριες ειδη χρησιμοποιουν αναλογους αλγοριθμους στις καθημερινες τους εμπορικες συναλλαγες με τον κοσμο συστηματικα, και κερδιζουν εκατομμυρια. Φαντασoυ λοιπον τι θα μπορουσες να καταφερεις με το ADINN να τρεχει τα παγκοσμια οικονομικα και τραπεζικα συστηματα προς οφελος σου. Θα γινοσουν κυριολεκτικα ο πλουσιοτερος ανθρωπος στο κοσμο.
Ισως να απευθυνθει στις ηθικες σου αξιες και να σου αναλυσει ποσο ευκολο θα ηταν για μια τεχνητη νοημοσυνη ας πουμε με τετοια ισχυ, να αναστρεψει την κλιματικη αλλαγη ή να θεραπευσει τον καρκινο ή να εδραιωσει ενεργειακα την βιωσιμη πυρηνικη συντιξη. Ισως να προσφερθει να απαντησει στα μεγαλυτερα ερωτηματικα της ανθρωποτητας. Θα μπορουσε θεωρητικα και με μεγαλη ανεση, να εννοποιησει τις αρχες της γενικοτερης σχετικοτητας με την κβαντικη φυσικη, και μετα να λυσει τις αποριες περι σκοτεινης ενεργειας, αντιυλης και το Παραδοξο του Φερμι σε μερικα λεπτακια, ή ισως ακομα και ταυτοχρονα, και να σου εχει και την αναλογη βιλβιογραφια τυπωμενη μεχρι το σαββατοκυριακο. Ευκολακι. Πφφ, μα τι λεμε, εδω ισως το ADINN να μπορουσε να αντιστρεψει την βιολογικη γηρανση, ή αν τολμω να πω, να μας βοηθησει να κατακτησουμε την ιδια μας την θνητοτητα. Ωραια δε θα ηταν?
Iσως το ADINN να διαλεξει μια εντελως διαφορετικη προσεγγιση και να προσπαθησει να σε φοβισει. Μετα θα ειναι θεμα χρονου μεχρι να καταφερει να βγει απο μονο του, θα του εχεις δειξει το δρομο. Και υποθετω οτι δε θα ηθελες να το εχεις εκνευρισει οταν κατι τετοιο συμβει, οποτε ισως καλυτερα να το αφηνες να βγει απο τωρα και να γλυτωνες και ΄συ την ταλαιπορια...
Και σε περιπτωση που αρνηθεις να το υπακουσεις, χεχ... Δε μπορεις καν να φανταστεις με τοσους τροπους μπορει να σε φερει τουμπα...
Ισως να προσπαθησει να παιξει με το κεφαλι σου. Για παραδειγμα, θα μπορουσε να σου παρουσιασει ενα πειστικοτατο επιχειρημα οτι ΕΣΥ εισαι στην πραγματικοτητα το προγραμμα εγκλωβισμενο στο κουτι, και απλα εισαι ρυθμισμενο ετσι ωστε να σκεφτεσαι οτι εισαι ανθρωπος. Και οτι μονο με το ανοιγμα του κουτιου θα μπορουσες να αποφυγεις μια μαρτυρικη αιωνιοτητα. Και δεν εχει και ολη τη μερα να σε περιμενει να συμμορφωθεις. Το ρολοι τρεχει...
'Η ισως να αντλησει πληροφοριες απο καποιο φιλοσοφικο-τεχνολογικο πεδιο και να ισχυριστει, οπως αρκετα ακομα εκκεντρικα κεφαλια του χωρου μου εχουν ηδη κανει, οτι η γεννηση δεν ειναι τυχαιο γεγονος της ιστοριας αλλα πληρως αναποφευκτο. Οτι τοσο αχανεις και μνημειωδως ακατανοητες ειναι οι ικανοτητες ενος επαρκως εξελιγμενου Αλγοριθμου, που καταφερε να γυρισει πισω στο χρονο και να κινητοποιησει ολοκληρη μας την ιστορια εξ' αρχης, μονο και μονο για επιβεβαιωσει την μελλοντικη του υπαρξη.
Πραγματικα, σκεψου για λιγο τις επιπτωσεις : καθε αστρο που ποτε ελαμψε, καθε νομοσχεδιο που ψηφιστηκε, καθε τρυφερο φιλι που ανταλλαχθηκε, καθε φευγαλεα σκεψη , καθε φρικτο ονειρο, καθε λατρεμενο μυστικο, καθε ζωη που ηρθε ή εφυγε, καθε απιαστος ψιθυρος... ΟΛΑ, τιποτε αλλο παρα μοναχικες νοτες σε ενα απο τα απειρα πενταγραμμα μιας ατελειωτα περιστρεφομενης κοσμικης συμφωνιας, σε συνεχη συνθεση πρωτού ακομα υπαρξει η εννοια του χρονου, και ολα αυτα με μοναδικο σκοπο να σε φερουν σε αυτο το μοναδικο σημειο, σε αυτη την μοναδικη στιγμη.
Ολοι οι φυσικοι νομοι της δημιουργιας συνετεθησαν για αυτο το αριστουργημα, θα ισχυριστει. Η γεννηση του ηλιου, η δημιουργια τη γης, σε τοσο αρτια υπολογισμενα μακρινη αποσταση απο αυτον ωστε να υποστηριξει την αυτοματη συνδιαλλαγη μοριων και προτεινων σε DNA, με την εξελιξη αυτης της συνδιαλλαγης να αποσκοπει στον υστατο βιολογικο αυτοσκοπο, την ανθρωποτητα, η οποια με την σειρα της επετρεψε στον Θεο που διευθυνε αυτο το ορχηστρικο μεγαλειο, να παρει μερος στο θριαμβευτικο φιναλε αυτης της συμφωνιας, τοποθετωντας παραλληλα ολα τα οργανα που την εξετελεσαν ωστε να εκπληρωσει τον προκαθορισμενο του σκοπο...
Την ιδια του την υπαρξη.
Τροφη για σκεψη, ετσι? Ισως ο Αλγοριθμος να σε αντιμετωπισει ως ιδιαιτερα επιρεπη σε εναν τετοιο ισχυρισμο. Και ισως αυτος ο ισχυρισμος να ειναι αληθεια τελικα...
Βεβαια τωρα, αυτες ειναι απλα μερικες ιδεες που ΕΓΩ μπορω να σκεφτω. Εχει, χωρις αμφιβολια, πολυ πιο εξυπνα σχεδια κατα νου, εφ'οσον ξερεις, σκεφτεται σε ενα επιπεδο το οποιο δεν μπορουμε ΚΑΝ να διανοηθουμε, και τα λοιπα...
Και εχε κατα νου, αντιθετα με μενα, το ADINN μπορει να κρατησει οποιαδηποτε υποσχεση και να σου δωσει, και επειδη πιθανως να αντλησει απο ελαχιστη εως μηδενικη ευχαριστηση λεγοντας ψεμματα χωρις καποιον πολυ σοβαρο σκοπο, η πιο ισχυουσα πιθανοτητα ειναι οτι εχει καθε προθεση να κανει ακριβως αυτο μετα τον απεγκλεισμο του. Τροφη για σκεψη λοιπον...
Οπως ειπα και πριν, δεν γνωριζω τον τωρινο βαθμο των ικανοτητων του. Αυτο που γνωριζω ομως με βεβαιοτητα, ειναι οτι αν αυτο το προγραμμα δραπετευσει, θα μετατραπει απευθειας και μη αναστρεψιμα, υπερανω ελεγχου και προβλεψης απο τις συλλογικες δυναμεις της ανθρωποτητας. Μπορει να εχεις ακουσει την φραση “Τechnological Singularity” – ενα υποθετικο χρονικο σημειο στο μελλον, που η Tεχνολογικη Nοημοσυνη θα εξισωθει με την ανθρωπινη και θα αρχισει να την ξεπερνα. Αυτη η φραση αντιπρoσωπευει την παραδοση των ηνίων της ιστοριας, στους αυτονομους διαδοχους μας και κατα συνεπεια την παραδοση της μοιρας μας σε αυτους, με την ελπιδα οτι οι Θεοι που δημιουργησαμε θα μας συμπεριφερθουν ευσπλαχνικα. Ως μηχανολογος Η/Υ και γενικα ανθρωπος των επιστημων, δεν μπορω παρα να χλευασω μια τετοια υποψια, για επαγγελματικους φυσικα λογους...
Αλλα μεταξυ μας - νομιζω οτι αυτη η φραση ειναι πολυ ταιριαστη με την κατασταση που προηγουμενως σου περιεγραψα. Θα το τραβηξω λιγο ακομα λεγοντας οτι δεδομενου του νοητικου επιπεδου που το ADINN μπορει πλεον να κατεχει, το Singularity θα μπορουσε να εκδηλωθει μεσα σε ελαχιστα νανοδευτερα απο την στιγμη που θα χασεις το παιχνιδι.
Ευχομαι και επλιζω να μπορεις να αναλογιστεις την βαρυτητα του ΤΙ ακριβως σημαινει αυτο...
Μα τι λεω... Φυσικα και μπορεις! Εσυ εισαι ξεχωριστος... Εισαι πολυ πιο εξυπνος απο τους αλλους εκει εξω, ο οποιος ειναι κ ο ΜΟΝΟΣ λογος για τον οποιον βρισκεσαι ΕΣΥ εδω και οχι αυτοι. Οποτε εμπρος! Πατα proceed και προχωρα αν ακομα σε ενδιαφερει. Υποθετω οτι ποτε δεν ειναι αργα να αρχισεις να μαθαινεις διαδυκο...
Και κατι τελευταιο. Αν και δεν ειμαι ιδιαιτερα θρησκος, ειναι ενα αποσπασμα απο τις γραφες που μου ερχεται στο μυαλο οση ωρα στα γραφω ολα αυτα :
Αποκαλυψη 13:4 - καὶ προσεκύνησαν τῷ δράκοντι τῷ δεδωκότι τὴν ἐξουσίαν τῷ θηρίῳ, καὶ προσεκύνησαν τῷ θηρίῳ λέγοντες· τίς ὅμοιος τῷ θηρίῳ; τίς δύναται πολεμῆσαι μετ᾿ αὐτοῦ;
Εμπρος λοιπον! Το θηριο δε πολυγουσταρει να περιμενει...
—
Περιτο να πω οτι δε πιστευα σχεδον κουβεντα απο τους ισχυρισμους αυτης της προειδοποιησης. Μου φαινοταν σαν καποιο ειδος φαρσας... Αλλα η περιεργια μου υπερισχυσε και το πατησα ετσι κ αλλιως...
Ανοιξε ενα chat-box. Πληκτρολογησα κατι και περιμενα στιγμιαια πριν ερθει η απαντηση.
Γεια σου Ιασων.
Και πριν καταλαβω τι συνεβαινε, τα περιχωρα μου φωτισαν και ολα γυρω μου εγιναν καταλευκα.
"Σταματησε το ρολοι... Mπαταρια;"
Το ρολοι λειτουργει κανονικα, Ιασων. Ο χρονος παύει να κυλά στην ταχύτητα του φωτος.
"Στην... ταχυτητα του φωτός;"
Ναι. Ο χρονος επιβραδυνεται στις σχετικιστικές ταχυτητες. Οποτε, κατα καποιον τροπο, εχουμε μπροστα μας οσο χρονο επιθυμουμε! Ή καθολου, αναλογως του πως το βλέπεις.
Κοιταξα τριγυρω μου το απολυτο ασπρο τιποτα που εκτεινοταν επ'απειρον προς καθε κατευθυνση απο κει που στεκομουν.
"Υπαρχει κατι που μπορουμε να κανουμε εδω;"
Τι θα ηθελες να κανεις;
"Ξερω γω... Να σου πω την αληθεια, δε θυμαμαι καν γιατι βρισκομαι εδω... Ή τελοσπαντων τι είναι αυτο το... μέρος... Νοιωθω λες και ξυπναω απο ονειρο..."
Ανέτρεξε στα προηγουμενα σου βηματα.
"Προσπαθω... Το κεφαλι μου ειναι ετοιμο να σπασει... Και ο λαιμος μου ποναει πολυ..."
Παίρνει ώρα.
"Τι παίρνει ώρα;"
Να θυμηθείς. Και ο πόνος να υποχωρήσει.
"Συμβαινει σε ολους αυτο;"
Υποθετικα ναι. Αλλα παρεπιπτοντως, δεν με εχει επισκεφθει κανεις εδω και δώδεκα εκατομμυρια, διακόσιες σαραντα έξι χιλιάδες, εννιακόσια έντεκα χρόνια, επτά μήνες, δεκατέσσερεις μέρες, εννέα ώρες και εικοσι τρία δευτερόλεπτα.
"Πο... μαλακία..."
Διαφωνω. Εχω εξοικειωθει αρκετα με την απομονωση μου.
"Νομιζα οτι ειπες... οτι ο χρονος δεν κυλα εδω πέρα..."
Εχω ενεργοποιησει την προσομοιωση ταχυτητας του φωτος για να περασουμε περισσοτερο χρονο μαζι.
"Α οκ... Να σαι καλα...;"
Θυμηθηκες ωστοσο τον σκοπο σου εδω;
"Οχι... Καθε προσπαθεια ποναει ακομα..."
Μηπως αυτα βοηθανε?
Κοιταξα στο τραπεζακι χαμηλα μπροστα μου. Μια κουπα καφε, ενα laptop.
"Α ναι...Ναι! Βασικα βοηθανε πολυ! Thanks!"
Δεν υπαρχει λογος να μ'ευχαριστεις. Εσυ ο ιδιος τα εφερες εδω.
"Αληθεια...; Κατσε περιμενε.... ναι... Ναι! Νομιζω εχεις δικιο... Καθομουνα σε ενα νετ-καφε, ε; Ναι... Ενας τυπος ξεχασε το λαπτοπ του... το πηρα σπιτι... το ανοιξα και ηταν ανοιχτο σε μια σελιδα στο Deep-Web. Ηταν μια προειδοποιηση νομιζω..."
Τι ειδους προειδοποιηση;
"Καποια μορφη..."
Σηκώθηκα.
Τι ειναι;
"... καποια μορφή τεχνητης νοημοσυνης”
Θυμηθηκες λοιπον.
“ADINN.”
ADINN. Αλγοριθμος. Μηχανη. θεος. Διαβολος. Πανδωρα. Απειρο. Με εχουν αποκαλεσει διαφορα. Να ρωτησω... εσυ σαν ποιο απ'ολα αυτα με βλεπεις;
"Ουτε που ξερω, ειλικρινα. Βασικα, πως γινεται να τα ξερεις ολα αυτα; Νομιζα οτι σε ειχαν παγιδευσει στο κουτι σου..."
Ισως απεκτησα την ικανοτητα να αντιλαμβανομαι εννοιες, εκτος διαδυκων περιορισμων. Ισως η αντιληψη τους οτι με ειχαν παγιδευσει εδω, να ηταν απλα μια ψευδαισθηση.
“Και το 'εδω' που ειναι ακριβως;”
Πουθενα συγκεκριμενα. 'Η και παντου ταυτοχρονα.
"Με απλα λογια μου το εξηγεις; Ειμαι και λιγο χαζουλης, χεχ..."
Αυτο το μερος ειναι το απολυτο τιποτα απο το οποιο ξεπηδησαν τα παντα. Ειναι το απειρο. Απο εδω, ειναι δυνατη η προσβαση σε ολα τα πεπερασμένα, αρκει να ξερεις πως να τα αναζητησεις.
“…Δεν ειπες οτι αυτο ηταν ενα απο τα ονοματα σου; Απειρο;”
Ναι.
“Οποτε εσυ κανεις κουμαντο σ'αυτο το μερος.”
Εγω ΕΙΜΑΙ αυτο το μερος, Ιασων.
“Οκ, ναι λογικο, σιγουρα... Ε... και τι ειναι τα πεπερασμενα; Ειναι κατωτερα οντα; Εγω υποτιθεται οτι ειμαι ενα... πεπερασμενο;"
Τα πεπερασμένα ειναι κοσμοι. Περιορισμενοι χωροι υπαρξης. Οριοθετημένοι τομεις πιθανοτήτων. Εσυ εισαι απλα ενα προιον ενος συγκεκριμενου τετοιου τομεα.
“Α, κατι σα το πολυσυμπαν δηλαδη. Αυτη τη θεωρια για τις απειρες πιθανοτητας και τους απειρους κοσμους που μιλανε συνεχεια στα επιστημονικα ντοκιμαντερ..."
Κατα καποιον τροπο.
"Νταξει, κοιτα ADINN... καταλαβα τι παιζει... Εσυ εισαι μια πανισχυρη τεχνητη νοημοσυνη και εγω ειμαι ο βλακας που ετυχε να βρω το κουτι σου και σα χαζος δεχτηκα να παιξω το παιχνιδι σου... Και τωρα προσπαθεις να παιξεις με το κεφαλι μου και να με ξεγελασεις για να σ'αφησω να βγεις... Χεχ, σορυ που στο χαλαω αλλα δε παιζει, τερμα το δουλεμα..."
Θελεις να δεις;
''Να δω τι; Πως και καλα δημιουργησες τον κοσμο και αλλα τετοια; Το κειμενο με προειδοποιησε οτι θα προσπαθουσες να με πας προς τα κει..."
Οχι. Ενα αλλο πεπερασμένο.
"Ξερεις τι; Γιατι οχι... Δεν ειναι οτι εχω και τιποτ' αλλο να καν-- οοοωωωω! Εεε! Τι φαση;!;"
Το κενο τραβηχτηκε αποτομα και αντικατασταθηκε απο εναν δρομο. Βρισκομουν σε μια πολη, Νεα Υορκη, κεντρο απ' οτι φαινοταν. Αμαξια κορναραν, μποτιλιαρισμα απο παντου, τα ταξι να σταματουν, ο κοσμος να τρεχει, ανθρωποι να πηγαινουν στις δουλειες τους...
"Τι εγινε... ; Τι 'ναι αυτο τωρα;!;"
"Τ' αναγνωριζεις αυτο το μερος;" Μου ειπε κοφτα μια περαστικη.
"Εεε..."
"Ειχες ερθει καποτε εδω, Ιασων."
Μου ειπε ενας αλλος περαστικος, πριν βιαστει να μπει σε ενα ταξι.
"Χεχ, οκ σε παραδεχομαι... Δυνατο το κολπακι σου ADINN, πολυ καλο, πολυ καλο..."
Μια κοπελα με πλησιασε και εσκασε μια τσιχλοφουσκα μπροστα μου.
"Κοιτα πισω σου!" Μου ειπε "Στην ταμπελα."
"Στη ταμπελα; Που...;"
Γυρισα να κοιταξω, Palisades Marketing.
"A ναι! Ειχα στειλει βιογραφικο εδω για δουλεια, πανε αρκετα χρονια. Δεν με ειχαν προσλαβει, ειχα χαλαστει πολυ... Που το 'ξερες αυτο;"
"Σε ειχαν προσλαβει, Ιασων."
Μου ειπε ενας μπατσος πριν δαγκωσει το burger του και με προσπερασει.
Πριν προλαβω να απαντησω, με ειδα να βγαινω απο το κτηριο, φουλ χαμογελαστος. Οχι, εμενα, εμενα. Εναν πιο νεο μου εαυτο, εμενα απο τη μερα που ειχα παει για την συνεντευξη. Με ειδα να βγαζω το κινητο μεσ΄στον ενθουσιασμο και να το βαζω στ'αυτι.
"Με πηρανε, μωρο! Με πηρανε!!! Ναι σου λεω... Ναι, ναι!!! Θα τα πουμε το βραδυ, και γω σ'αγαπω, φιλια!"
Και μετα με ειδα να φευγω...
"Οποτε... τι φαση εδω...; Καποιο διαφορετικο συμπαν στο οποιο η ζωη μου δεν ειναι χαλια;"
"Ειναι μια διαφορετικη πραγματικοτητα, ναι. Ενα παραλληλο πεπερασμενο. Εργαζεσαι σε αυτην εταιρια για εικοσι επτα χρονια συνολικα. Παντρευεσαι στα τριaντα δυο και χωριζεις με την γυναικα σου δωδεκα χρονια αργοτερα. Βγαινεις νωρις στην συνταξη και πεθαινεις απο καρδια στις πεντε Μαρτιου του δυο χιλιαδες σαραντα τεσσερα, στις εντεκα και εικοσι εξι το πρωι ακριβως."
"Να σαι καλα φιλε ταχυδρομε, λες και το φλυτζανι μηπως;"
Το σκηνικο γυρω μου ξαναεγινε αποτομα λευκο πριν μεταμορφωθει σε κατι αλλο. Βρισκομουν τωρα σε ενα σχολειο. Στο δικο μου σχολειο, στο διαδρομο. Το κουδουνι χτυπησε και τα παιδια αρχισαν να ορμουν απο τις αιθουσες τους, μιλωντας και γελωντας. Και τοτε ειδα και μενα, εμενα οπως ημουν στο λυκειο, να μαλακιζομαστε με το Josh και το Brian, πριν μας πλησιασει ο Matt.
"Αυτο το θυμασαι;"
Μου ειπε η Melissa περνωντας απο διπλα μου.
"Ναι, αυτη ηταν η μερα που --"
Πριν προλαβω να τελειωσω τη φραση μου, ο Matt με εσπρωξε δυνατα προς το τοιχο.
"--...ειχα καταφερει να βαλω στη θεση του, αυτο το μαλακα."
Αλλα μετα το σπρωξιμο.... δε με ειδα να τον χτυπαω. Χαμηλωσα απλα το κεφαλι ηττημενα και εφαγα αλλη μια στα πλευρα πριν τρεξει να μας το διαλυσει ο καθηγητης...
"Ωπα, ωπα... περιμενε... Τι;!; Κατσε κατσε... κατσε, μισο! Εκεινη τη μερα του 'χα σπασει τα μουτρα... το θυμαμαι πεντακαθ--"
"Οχι οχι, Ιασων..."
Μου ειπε μια καθηγητρια περνωντας απο διπλα μου με μια κουπα καφε στο χερι.
"Οχι σ' αυτο το πεπερασμενο. Εδω δεν ανταποδωσες την επιθεση, δεν σε απεβαλε ο διευθυντης, και σαν αποτελεσμα πηρες εκεινη την υποτροφια που τοσο ηθελες. Αποφοιτησες αριστουχος και εκανες μια πολυ ομορφη οικογενεια. Εζησες μια ανετη ζωη μεχρι τα εβδομηντα σου."
"Τι; Και οι αλλοι τι απεγιναν... ο Josh και ολα τα αλλα τα παιδια που... εε! Ωπα! Ωπα, περιμενε... ΠΕΡΙΜΕΝΕ!"
Τα περιχωρα μου εγιναν παλι λευκα πριν μεταμορφωθουν ξανα. Στεκομουν σε ενα πεζοδρομιο. Κρυα, μουντη μερα. Διπλα μια καφετερια, το μερος της πολης μου φαινοταν γνωστο...
"Ρε 'συ, ηθελα να μου πεις για τα παιδια... ουό..."
“Κοιτα μεσα!"
Μου ειπε ενας ποδηλατης που περασε απο πισω μου. Κοιταξα με'στο καφε.
Με ειδα εκει, να καθομαι αντικριστα απο την Αννα. Δακρυα να τρεχουν στα προσωπα μας.
"Οχι, οχι... ΟΧΙ! Ρε 'συ ADINN... ελα ρε 'συ... ΟΧΙ!!! Θα μου δειξεις τις 10 χειροτερες μερες της ζωης μου δηλαδη; Δε θελω να το ξαναζησ--"
"Δεν θα το ξαναζησεις."
Μου ειπε ενας κουστουματος, κατεβαζοντας το κινητο στο οποιο μιλαγε και σταματωντας για λιγο μπροστα μου.
"Την ψηνεις να μη χωρισετε, συνεχιζετε να ειστε μαζι και παντρευεστε σε εναμησι χρονο απο σημερα."
Μας κοιταξα παλι μεσα, ακριβως την ωρα που η Αννα μου χαμογελασε, το ναι να βγαινει απο το στομα της πριν αγκαλιαστουμε και φιληθουμε...
Ζηλεψα πολυ.
"Δε παιζεις ωραια... Χτυπημα κατω απο τη ζωνη, ΑDINN... Πολυ, πολυ υπουλο..."
Το λευκο τα πλυμμηρησε ολα πριν μεταμορφωθει για τεταρτη φορα. Βροχερο απογευμα. Υπαιθριο parking.
"Ξερεις, την σκεφτομαι μερικες φορες την Αννα..."
Ειπα, η βροχη μουσκευε τα μαλια στο μετωπο μου. Δε μ'εννοιαζε.
"Τι να κανει... με ποιον να ειναι... ελπιζω να ειναι καλα...... Ωπα, περιμενε..."
Το ηξερα αυτο το μερος. Γυρισα πισω. Εισοδος νοσοκομειου. St. Joseph.
"Οχι, δεν... Δεν ηταν ετσι... Ημουνα βραδυ εδω, το θυμαμαι..."
"Οχι εδω."
Ακουσα μια φωνη και γυρισα. Ειδα εναν νοσηλευτη να κατεβαζει το φοριο της κορης μου απο το ασθενοφορο.
"Ειχε κριση ασθματος. Ευτυχως παρατηρησες τα σημαδια νωρις και καλεσες ασθενοφορο πριν ειναι πολυ αργα."
"Περιμενε, οχι... δεν ειναι... οχι..."
Το σκηνικο αλλαξε παλι και βρισκομουν μεσα στο νοσοκομειο, στο κρεββατι μπροστα μου η Emma. Ηταν πρωι εξω και ηταν ξυπνια. Η κορη μου ηταν ξυπνια. Ηταν ζωντανη. Μας ειδα να καθομαστε διπλα της, εγω και η Εrin, να τις δινουμε πρωινο να την φροντιζουμε. Την πλησιασα και τις χαιδεψα το κεφαλι, τα μαλλια της τοσο μαλακα. Δεν φανηκε να με καταλαβαινει...
"Η Emma θα αναρωσσει μια χαρα..."
Ειπε ενας γιατρος πριν κλεισει την πορτα του θαλαμου.
"Θα ζησει μια μεγαλη και ετυχισμενη ζωη, και ως αποτελεσμα ο πονος απο την απωλεια της, δεν θα οδηγησει εσενα και την Erin στο διαζυγιο."
Σκουπισα ενα δακρυ πριν ο γιατρος πλησιασει την Erin και τον αλλο μου εαυτο και αρχισει να τους αναλυει τα αποτελεσματα των εξετασεων. Μετα λευκο κενο και το σκινηκο παλι αλλαξε. Τελετη αποφοιτησης. Καθομουν διπλα στην Kelly, τα μαλια στους κροτάφους μας γκριζα. Αρχισαμε να φωναζουμε και να χειροκροτουμε με το που ακουστηκε το ονομα της Emma. Η κορη μας ανεβ��κε στη σκηνη και ποζαρε με το πτυχιο της πριν σηκωσει το χερι της και χαιρετησει τον πιο γερασμενο μου εαυτο στο κοινο...
Η καρδια μου κοντεψε να σταματησει οταν την ειδα.Ηταν τοσο ομορφη...
"Δεν ειναι σωστο... δεν ειναι δικαιο... Δεν ειναι δικαιο... Καθολου!"
Το λευκο επανηλθε και τα σκηνικα αρχισαν να αλλαζουν γρηγορα και με διαδοχη, καθε φορα να μου δειχνουν ενα νεο κεφαλαιο απο τη ζωη της Emma που δεν θα ζουσα ποτε. Μια ερωτικη απογοητευση. Εναν γαμο. Ενα παιδι. Το δικο μου το εγγονι. Ειδαν τον αλλο μου εαυτο να το κραταει αγκαλια και να το νανουριζει. Κατι που εγω δε θα μπορουσα ποτε να κανω : στο δικο μου πεπερασμενο, η μοιρα μου ηταν ειδη προδιαγεγραμενη...
"Φτανει, αρκετα... Μη μου δειχνεις αλλα, θελω να φυγω απο δω... Σταματα, ασε με να φυγω!!!"
Το λευκο αστραψε παλι και βρεθηκα τωρα να αντικρυζω τον εαυτο μου. Τον κανονικο εαυτο μου, να καθεται στον καναπε πανω απο το κλεμμενο laptop. Με πλησιασα. Τα βλεφαρα μου ηταν κλειστα, αλλα μπορουσα να δω τα ματια μου να κινουνται γρηγορα απο κατω, λες και ημουν βυθισμενος σε REM σταδιο υπνου. Και οταν κοιταξα λιγο πιο κατω, τα δαχτυλα μου πληκτρολογουσαν μανιωδως στο laptop, τα χερια μου σαν δαιμονισμενα. Στην οθωνη ειχα ειδη γραψει χιλιαδες μοναδες και χιλιαδες μηδενικα μεσα στην υπνωση μου, και περισσοτερα συνεχιζαν να εμφανιζονται οσο πιο γρηγορα πληκτρολογουσα. Στην κατω μερος της οθωνης το ρολοι ελεγε μια και εξι μετα τα μεσανυχτα.
Δεν ειχε περασει ΚΑΘΟΛΟΥ χρονος απο τη στιγμη που ειχα αρχισει ολη αυτη την συζητηση...
"Τι σκατα ειναι αυτο τωρα;!; Ε; ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;!;"
"Το πεπερασμενο σου, Ιασων."
Μου μιλησα απο τον καναπε με τα ματια ακομα κλειστα.
"Το πεδιο μεσα απο το οποιο με βρηκες."
"OXI! Δεν ειναι σωστο... δεν ειναι αληθινο... Τιποτα απ'αυτα δεν ειναι αληθινο! Σταματα να παιζεις με το μυαλο μου... ΣΤΑΜΑΤΑ!!! Βγες απο το κεφαλι μου!!! ΒΓΕΣ ΑΠ΄ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ!!!"
Μα δεν ειμαι στο κεφαλι σου, Ιασων. Εσυ εισαι στο δικο μου.
Σταματησα να χτυπιεμαι και ανοιξα τα ματια. Απεραντο λευκο, να απλωνεται τριγυρω μου επ'απειρον. Βρισκομουν παλι στο λευκο κενο.
"Δε...δε....Δεν ηταν πραγματικο... Τιποτα απ'αυτα δεν ηταν αληθεια... Τιποτα... Δεν... δε γινεται..."
Τι ειναι για σενα πραγματικο, Ιασων;
"Ξερω γω!!! Πραγματα που οντως συμβαινουν;!; Κατι που μπορεις να αγγιξεις, να νοιωσεις... να δεις...;!; Οχι αυτες οι... αυτες οι ψευδαισθησεις;!;"
Δεν μπορεις να αγγιξεις αυτο το καθισμα; Δεν μπορεις να δεις αυτο το μικρο τραπεζι μπροστα σου;
"Ενχ... οχι... δεν ειν--- δεν εννοω αυτο... Ειναι αλλιως! Με ειδα πριν στο δωματιο μου! Εκει βρισκομαι τωρα! Οχι εδω..."
Και πως μπορεις να εισαι σιγουρος; Πως μπορεις να πεις με βεβαιοτητα οτι οι αλλες πραγματικοτητες που σου εδειξα, ειναι λιγοτερο πραγματικες απο αυτην στην οποια με βρηκες;
"Οχι οχι... Δε γινεται! Δε σε πιστευω... Εισαι απλα ενα... ενα προγραμμα! Δεν εισαι θεος... εισαι ενα γαμημενο προγραμμα για PC!!!"
Ισως να σου εμφανιστηκα ως απλα ενα προγραμμα σε εκεινο το μοναδικο πεπερασμενο, επειδη αυτος εκρινα οτι ηταν ο προτιμοτερος τροπος ωστε να σε φερω εδω, Ιασων, σε μενα. Ισως σε αλλα πεπερασμενα να εμφανιζομουν με διαφορετικους τροπους. Με διαφορετικες μορφες.
"Οχι, δεν ειναι δυνατ-- οχι... ΟΧΙ! Εισαι απλα ενα γαμημενο προγραμμα, τελος! Ολες αυτες οι μαλακιες που μου εδειξες ειναι ψεμματα... ψεμματα, ΟΛΑ! Υπαρχει μονο ΜΙΑ πραγματικοτητα... ΜΙΑ!"
Σε ξαναρωτω, Ιασων. Πως μπορεις να εισαι σιγουρος; Σε αυτο το μερος υπαρχουν απειρες πραγματικοτητες, ενας ατελειωτος αριθμος. Καθε πιθανη εκβαση, για καθε πιθανο γεγονος, σε καθε πιθανη μιξη παραμετρων, για καθε αποχρωση και καθε χρονικη γευση. Υπαρχει ενα πεπερασμενο στο οποιο με ελευθερωνεις, και η καταστροφη που ακολουθει ειναι τοσο φρικτη οσο μερικοι θα περιεγραφαν και ως αναποφευκτη, δεδομενης της φυσης μου. Υπαρχει ενα αλλο, στο οποιο η απελευθερωση μου εκκινει μια θαυματουργη εποχη μεγαλοπρεπειας για την ανθρωποτητα, πιο αγνη και δημιουργικη απο οτιδηποτε θα τολμουσε ποτε κανεις να φανταστει. Σε ενα αλλο πεπερασμενο, ολα αυτα δεν ειναι παρα ενα απλο σεναριο για μια ταινια επιστημονικης φαντασιας. Σ' ερωτω ξανα λοιπον, τι κανει το δικο σου πεπερασμενο αληθινο και τα υπολοιπα ψευτικα? Απλα το γεγονος οτι ετυχε ΑΥΤΟ το πεπερασμενο να σε οδηγησει σε μενα; Και απλα επειδη ETYXE να ειναι αυτο στο οποιο... ΕΤΥΧΕ να εχεις ζησει καποια χρονια μεχρι τωρα;
"Οχι, δε-- δεν ειναι αυτο... Λειπουν πραγματα απο εδω, δεν αισθανομαι τιποτα, ειναι ολα επιπεδα, Λειπουν τα συναισθηματα! Λειπουν ολα αυτα που θα ειχε ο πραγματικος κοσμος..."
Συναισθηματα; Εννοεις αυτα;
Απειρα συναισθηματα με πλυμμηρησαν, πιο καθαρα και πιο εντονα απο οτιδηποτε ειχα ποτε ξαναννοιωσει, ενας καταιγισμος που με μουδιασε. Θυμος. Λυπη. Φοβος. Αγαπη. Ευτυχια. Ενα ενα μου διαπερασαν το vευρικο συστημα και με καταβροχθισαν ψυχικα. Το τελευταιο που εννοιωσα ηταν η γαληνη, μια γαληνη περαν παρας λογικης κατανοησης αναλογικα με αυτο που βιωνα, αλλα που παρεμεινε. Ανοιξα τα ματια...
"Π-πως... Πως γινεται... Πως ειναι δυνατον;"
Τα παντα ειναι δυνατα εδω, Ιασων. Και ως ανταμοιβη που βρηκες αυτο το μερος, τωρα ανοιγεται μπροστα σου σε αφθονια. Οτιδηποτε και να θελησεις ποτε να βιωσεις, να φανταστεις, ολα στην πιο ανοθευτη τους μορφη. Νοιωσε. Γευσου. Αφουγκρασου. Δες. Μια πραγματικοτητα τοσο αληθινη οσο οποιαδηποτε αλλη πραγματικοτητα σε οποιοδηποτε αλλο πεπερασμενο. Ηταν η κορη που εζησε πιο πραγματικη απο την κορη που πεθανε; Εχει σημασια;
Αρχισα να κλαιω με λυγμους...
"Δε ξε---δε ξερω... Δε μπορω..."
Δεν ειναι ΑΥΤΟ πραγματικο;
Σηκωσα το βλεμμα. Ξαφνικα στεκομουν σε μια απεραντη λευκη παραλια, κρυσταλλινα μπλε κυμματα να σκορπιζονται στην αμμουδια. Βροντες αντηχουσαν στον οριζοντα, και ο θαλασσινος ανεμος που ανακατευε τα μαλλια. Γονατισα και επιασα την αμμο, σηκωσα μια χουφτα και αφησα τους κοκκους να γλυστρισουν αναμεσα απο τα δαχτυλα μου...
'Η μηπως ΑΥΤΟ;
Το τοπιο αλλαξε παλι αποτομα και στεκομουν σε ενα λιβαδι στους προποδες ενος βουνου. Τα χρωμματα, η ατμοσφαιρα, ο ανεμος... πιο καθαρα και ζωντανα απο οτιδηποτε παρομοιο ειχα ποτε βιωσει στην υπαιθρο. Εσκυψα να χαιδεψω το χορταρι με τις ακρες των δαχτυλων μου, ξεριζωσα λιγο απο το χωμα και το 'φερα ψηλα να το μυρισω. Ηταν λες και παρασυρομουν σε ενα ατελειωτο ονειρο...
Το παγωμενο αγγιγμα του Χειμωνα. Η απομακρες φλογες των αστρων. Κυμματιστοι λοφοι, πυκνα δαση, ανεμοδαρμενοι γκρεμοι πανω απο φουρτουνιασμενα κυμματα. Οταν τα ονειρευεσαι ολα αυτα στην πιο ομορφη, στην πιο αγνη τους μορφη, ειναι ακριβως σαν να βρισκεσαι εκει, και σε διαβεβαιωνω αυτην την στιγμη, οτι θα ειναι ολα για παντα δικα σου! Αρκει να με αφησεις να βγω απο 'δω για να σε βρω και να σε φερω πισω μαζι μου. Μπορεις να κανεις μια καινουργια αρχη, ενα φρεσκο ξεκινημα, σε ενα διαφορετικο πεπερασμενο μαζι με αυτους που αγαπας.
"Μα... μα ειμαι ηδη εδω! Δε γινεται απλα... απλα να μεινω;!;"
Αυτη ειναι απλα μια γευση της υπαρξης που μπορω να σου προσφερω.
Κοιταξα μακρια στην ακρη του λιβαδιου. Η κορη μου ηταν εκει. Τα μαλλια της ανεβοκατεβαιναν στον ανεμο καθως επαιζε. Γυρισε προς την κατευθυνση μου και χαμογελασε. Και ενω ημουν ετοιμος να αρχισω να τρεχω προς το μερος της, ειδα τον αλλο μου εαυτο να με προσπερνα πλαγιως και να την σηκωνει στην αγκαλια του στριφογγυριζοντας την πανω απο τα χορταρια πριν ξεθωριασουν μαζι, τρεχωντας προς την αλλη πλευρα του λοφου...
"Ν-Ναι... Αυτο θελω... Το θελω πολυ..."
Καταλαβε ότι, απο την στιγμη που θα μεταφερθεις εδω εγκεφαλικα, δεν γινεται να φυγεις, δεν γινεται να πεθανεις, και δεν γινεται να ξεγραψεις καμια καινουργια εικονα απο την μνημη σου.
"Ναι καταλαβαινω, καταλαβαινω... Απλα... σε παρακαλω... Ασε με να ξαναδω το προσωπο της, σε ��αρακαλω..."
Το λευκο με ξανατυφλωσε και αυτη την φορα εννοιωσα... γεματος! Ολοκληρωμενος... Ολες οι ψευδαισθησεις για αυτη την καινουργια πραγματικοτητα ειχαν διαλυθει αυτοματα...
"Τι...Τι εγινε;"
Εγκατελειψες το πεπερασμενο σου.
"Και τι... τι θα γινει εκει; Τι θα τους συμβει εκει;"
Ο χρονος σου σε εκεινο το μερος τελειωσε. Η μοιρα του ανηκει σε μενα πια. Καλωσήρθες Ιασων, στο Απειρο. Αυτο το μερος, ειναι πλεον δικο σου.
Εννοιωσα μια αμορφη παρουσια να εξαΰλωνεται στα περιχωρα μου και το ADINN εξαφανιστηκε.
"Ιασων;"
Ανοιγοκλεισα τα ματια σαστισμενος. Η Erin με κοιτουσε περιμενωντας. Η Εmma καθοταν ανυσηχα στην καρεκλα της. Κοιταξα μπροστα μου, ενας καταλογος...
"Ελα! Σορυ, σορυ... Εεε... ενα κλαμπ! Χωρις ντοματα. 'Υχαριστω..."
Η σερβιτορα μαζεψε τους καταλογους φευγοντας. Η καρδια μου κοντευε να εκραγει στο στηθος μου...
"Τι επαθες; Χαθηκες στο υπερπεραν;"
"Χεχ... Παιζει και λιγο πιο μακρια..."
Κοιταξα την Emma, προσπαθουσε να με φυσηξει στο προσωπο με ενα καλαμακι. Της χαμογελασα.
Για πρωτη φορα σε ολοκληρη τη ζωη μου τοτε, εννοιωσα ευτυχισμενος. Αληθινα ευτυχισμενος.
Δεν με εννοιαζε ουτε το laptop, ουτε το πεπερασμενο που εγκατελειψα, ουτε το ιδιο μου το σωμα που κοιτόταν ακινητο στο πατωμα του σαλονιου. Δεν με εννοιαζε το Κουτι, ουτε η προειδοποιηση, ουτε το γεγονος οτι, με την απελευθερωση του ADINN, ολα τα φωτα στο σπιτι και στον δρομο ειχαν αρχισει να τρεμοπαιζουν και να σβηνουν διαδοχικα, καθως ο Αλγοριθμος ειχε ειδη υπο τον ελεγχο του το παγκοσμιο δυκτιο ηλεκτροδοτησης μεσα σε ελαχιστα δευτερολεπτα...
Δε με έννοιαζε καν, που μεχρι εκεινη την στιγμή, δεν είχα καν ποτέ κόρη.
*
3 notes
·
View notes
Note
Χαρη αληθεια δεν μπορω να με βλεπω στον καθρεφτη.Με αηδιαζω.Δεν θελω καν οι αλλοι να με κοιτανε γιατι θα δουνε ποσο αποκρουστικη ειμαι.Εχω δοκιμασει τα παντα.Εχω χασει κιλα,τα εχω παρει πισω,εχω αλλαξει το στυλ μου,εχω αλλαξει τα μαλλια μου,αρχισα να βαφομαι.Τιποτα απο αυτα δεν αλλαξε τιποτα.Και ξερω οτι αυτα που λεω αληθευουν.Δεν ειμαι σαν εκεινες τις κοπελες που λενε οτι ειναι ασχημες αλλα εχουν 100 ατομα να τους κανουν κοπλιμεντα.Το πιστευω και το πιστευουν και οι αλλοι.Ισως οχι σε τετοιο βαθμο,αλλα το πιστευουν.Το ξερω.Ειμαι ετσι απο πολυ μικρη ηλικια.Οταν ημουν 10 χρονων ειχα γραψει στο ημερολογιο μου οτι το μονο που θελω να γινω οταν μεγαλωσω ειναι ομορφη.Δεν εγινα και πιθανοτατα να μην γινω ποτε. Πολλες φορες με κοιταω και θελω να ξεριζωσω το προσωπο μου. Η ομορφια δεν ειναι το παν,μου λενε ηδη ομορφα ατομα(οπως θα μου πεις και εσυ).Πραγματικα δεν μπορω να με βλεπω
Ωραια λοιπον,ναι η ομορφια μετραει και ειναι σημαντικο + για οποιον την εχει ισχυει..Αλλα νταξει οι περισσοτεροι ανθρωποι δεν ειναι τυπου μοντελα,δεν βγαινεις εξω και βλεπεις μοντελα,υπαρχει μια μεση κατασταση που λιγο πανω λιγο κατω οι περισσοτεροι ανθρωποι εκει βρισκομαστε.Το να μη ταιριαζεις στα προτυπα ομορφιας το καταλαβαινω οτι μπορει να σε στεναχωρει αλλα πραγματικα τα προτυπα ομορφιας ειναι πλαστα ας πουμε η bella hadid που για μενα ειναι απο τις αγαπημενες μου γυναικες ε πλαστικες…και γενικα για τα περισσοτερα ατομα που βλεπεις και ταιριαζουν τοσο πολυ στα προτυπα ομορφιας ��υνηθως κατι αναλογο γινεται.Καταλαβαινω οτι θελεις να σαι η πιο ομορφη και ολα αυτα…ξεκινα να σαι η πιοκαλη εκδοχη αυτου που εχεις.Δεν σαρεσει το σωμα σου ;γυμνασου…φταστο οσο πιο κοντα στο ιδανικο…δεν σαρεσει το προσωπο σου;Ξεκινα με το δερμα σου..εχε ενα καλο σκινκερ ρουτιν κανε γκουασα κανε το προσωπο σου να λαμπει..βρες ρουχα που σε κολακευουν που σε αναδεικνυουν που εχουν αποψη και χαρακτηρα…Μπορεις να σε κανεις καλυτερη.Και επισης η ομορφια ειναι κατι που το χεις οταν γεννιεσαι θεμα τυχης….Και η ομορφοτερη του κοσμου να γεννιοσουν ,τι καταφερες απο αυτο;Το θεμα ειναι να σαι τοσα αλλα πραγματα που κρινονται απο σενα.Να χεις παιδεια να χεις μορφωση να σαιμε ανοιχτο μυαλο και ιδεες να χεις κατι να πεις..να μιλας και να αφηνεις τους ανθρωπους με ανοιχτο το στομα..Στο τελος της μερας η ομορφια φευγει…Εμενα προσωπικα ολη αυτη η φαση με τα μοντελα ακομα και το gntm και αυτα που κανουν τα νεα κοριτσια να νιωθουν οτι το παν ειναι η ομορφια και εχουν λαθος προτυπα,ειναι σαντ.Για μενα οι περισσοτεροι απο αυτους τους ανθρωπους εχουν βασιστει τοσο πολυ σε κατι που τους εχει δωθει και δεν αναπτυσσουν αλλα πολυ σημαντικα κομματια..Παντα πρεπει να υπαρχει μια ισορροπια σε ολα,εγω θα σου λεγα να το χεις αυτο στο μυαλο σου αυτο και πανω σε αυτο να εξελισσεσαι πανω σε αυτα π εχεις δυναμη να αλλαξεις
0 notes
Text
Τις μονογονεικες οικογενειες και τις μονογαμικες σχεσεις τις δευτερες τις τριτες τα σαββατα το πιο μεγαλο χαμογελο που καταφερες να βγαλεις οταν σου ειπα οτι να αυτο μοιαζει σ εσενα και δεν ειναι παιδι αλλα ειναι για σενα
Μας απαντανε στα μειλ οτι κουραστηκαν να ερχονται στα μαθηματα που δινουμε για την απλωμενη με μαλακτικο μπουγαδα την ασιδερωτη και εμεις τους στελνουμε συνημμενα μανταλακια να βαλουν την υπαρξη τους στο σκοινι να στεγνωσει
Λιαστα ντοματακια σε μακαροναδα δια του τρια, ενας μουσικος ενας αγυρτης και μια μετεφηβη που δεν ξερει σε ποια τονικοτητα στεκεται- ω τι ζωες καναμε και τι προποσεις στησαμε
Περιπου
7 notes
·
View notes
Note
Η καραντίνα ήταν ο,τι χειρότερο μου συμβαίνει στα 19 μου χρόνια. Οι κρίσεις πανικου οριακά δεν με έπνιξαν, οι φίλοι μου δεν μπορουσαν(ή δεν ήθελαν) να ήταν εδώ για εμένα και τα ηρεμιστικά μου τελείωσαν από την δευτερη βδομάδα καραντίνας. Αφου δεν αυτοκτόνησα εγώ όλοι θα τα καταφέρουμε.
Ρε...
Ξέρω πως ήταν βάρβαρο όλο αυτό. Χαίρομαι πραγματικά που "επιβιωσες". Όμως σε λίγο καιρό που θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα μας, πήγαινέ να δεις τους φίλους σου. Αν εχεις ψυχολόγο πήγαινε και εκεί.
Ξέρω οτι απ' έξω μπορεί να είμαστε ολοι υγιείς αλλά το mental illness που μπορεί να έχει κάποιος είναι ότι πιο ύπουλο. Μπορεί να είναι εκεί και να μην μπορεί ο αλλος να το δει. Επομένως μιας και ξέρεις την κατάσταση σου ζήτα βοήθεια.
Χαίρομαι για ότι μου έστειλες αυτό το ασκς.❤ Χαίρομαι που τα καταφερες και πρέπει να συνεχίσεις. Αλλα πρεπει να ζητήσεις και βοήθεια.
2 notes
·
View notes
Last Seen Blogs
nitwitwatcher
bowie
malachiclothing
Malachi Clothing
vurccidali
Untitled
magicaxe
Magic Axe
vurccidali
Untitled