Λάρισα: Σε ισχύ ο συναγερμός για το βυτιοφόρο που ανετράπη στην Γυρτώνη – Παραμένει ο κίνδυνος έκρηξης – Μεγάλη επιχείρηση από τις Αρχές (φωτο

Το σοβαρό τροχαίο ατύχημα με την ανατροπή βυτιοφόρου που σημειώθηκε νωρίς σήμερα το μεσημέρι της Τετάρτης έξω από τη Λάρισα, έχει ως αποτέλεσμα για λόγους ασφαλείας να υπάρξουν κυκλοφοριακές αρρυθμίες. Σε συναγερμό βρίσκονται όλες οι Αρχές, λόγω του εύφλεκτου υλικού που μετέφερε το βυτιοφόρο και αυτή την ώρα επιχειρούν 5 οχήματα της Πυροσβεστικής 12 τόνων νερού. Έχουν δημιουργηθεί ειδικές…

View On WordPress

Συντάξεις: Αυξήσεις έως 7% θα δοθούν αναδρομικά το Μάρτιο

Συντάξεις: Αυξήσεις έως 7% θα δοθούν αναδρομικά το Μάρτιο

Το Μάρτιο του 2023, με αναδρομική ισχύ από την Πρωτοχρονιά, θα καταβληθεί η επικείμενη αύξηση των συντάξεων, η οποία θα ανέλθει στο 7%.  Το τελικό ποσοστό της αύξησης θα εξαρτηθεί από την πορεία του πληθωρισμού και την τελική διαμόρφωση του ποσοστού στις 31/12/2022. Για τον λόγο αυτόν, η όποια αύξηση δεν θα πιστωθεί στις συντάξεις Ιανουαρίου, οι οποίες καταβάλλονται στα τέλη Δεκεμβρίου, αλλά από…

View On WordPress

Κι αν υπαρξουμε,

Κι αν δεν υπάρξουμε,

Ξερω πως θα σε αγαπω για πάντα...

Κι αν ζήσουμε,

Κι αν δεν ζήσουμε,

Ξέρω πως θα είμαστε μαζί αιώνια...

Μην με ρωτάς γιατί, απάντηση μην περιμένεις από κάποια χείλη που γεννήθηκαν για να αναπνέουν, ενώ ζουν για να γευτούν τα δικά σου, για να εισπνεύσουν τον δικό σου αέρα και όχι τον ξένο, τον "άλλο".

Μην με ρωτάς γιατί, απάντηση δεν παίρνεις από έναν άνθρωπο που δεν νιώθει άνθρωπος, που δεν νιώθει τίποτα, που είναι ένα τίποτα και τα πάντα μαζί.

Μην με ρωτάς γιατί, γιατί το "γιατί" είναι μια ξένη λέξη για έναν ποιητή.

Μην με ρωτάς γιατί, γιατί ξέρεις κάθε απάντηση που σε αυτό αναλογεί.

Γιατί αν ανεπνεα στα χρόνια της χολέρας, θα σε αγκάλιαζα τόσο ώστε η χολέρα θα μας φοβόταν και κάθε νυχιά στο φρούριο θα σήμαινε την αιώνια αγάπη μας.

Γιατί αν ησουνα λεπρος, θα κλεινομουν στο ίδιο μπουντρούμι με σένα κι η λεπρα θα μας φοβόταν μέχρι να ξυπνήσει η μέρα και να κοιμηθεί η νύχτα, μέχρι να φύγει ο κόσμος, μέχρι να γεννηθεί η αλήθεια.

Γιατί αν ήσουν άνεμος, θα ήμουν η θάλασσα που θα δαμαζες και τα κύματα θα μας φιλούσαν, θα μας υμνούσαν κι ίσως να μας αγαπούσαν.

Γιατί αν ήσουν χώμα, θα ήμουν ο σπόρος που θα ανεθρεφες και τα άνθη θα μας ευγνωμονούσαν, θα μας τιμούσαν και ποτέ δεν θα μας νικούσαν.

Γιατί αν ήμουνα παιδί, θα ήσουν το καταφύγιό μου, κι ας μην είχα ποτέ στην κατοχή μου τέτοια λέξη, παρά μόνον εμένα, τον αιώνιο φίλο και εχθρό μου, τότε, εσύ αγάπη μου θα ήσουν εγώ, κι εγώ λατρεία μου, θα ήμουν εσύ, κι εμείς, ναι εμείς...

Κι αν όλα τα παιδιά του κόσμου μας κοίταζαν στα μάτια, τότε να είσαι σίγουρος, αυτό που θα αντίκριζαν θα ήταν το "εμείς", η νέα ζωή, ο κόσμος κι η αυγή, τίποτα παλιό για να χαθεί.

Γιατί αν ήμασταν κύκνοι, το άσμα μας θα ήταν βαρύ, γεμάτο έρωτα και πόνο τραγουδισμένο ολονυχτίς κι ολημερίς σερί.

Γιατί αν ήμασταν βιβλία, οι σελίδες μας θα ήταν κολλημένες με κερι, ατόφιο κι ανέγγιχτο θα προσμενε τη δική μας την πνοή, να σβήσει, να γεννηθεί, να ζήσει, να ηττηθεί.

Γιατί αν ήμασταν εικόνες, τότε μάλλον θα ζούσαμε στην Αναγέννηση, ο Ραφαήλ θα έφτιαχνε το πορτρέτο του παιδιού μας, ο Μιχαήλ Άγγελος θα ζούσε υπό την διαταγή μας.

Γιατί αν ήμασταν μαζί, τίποτε δεν θα είχε σημασία, αλλά μόνον το "εμείς", η μία λέξη και αντωνυμία που έχει ισχύ.

Κι αν η Γη γυρνούσε ανάποδα, κι αν είχαμε μια μόνον ημέρα ζωής, δεν θα υπήρχαν εισιτήρια, παρά μόνον ένας δρόμος που θα οδηγούσε σ' εκείνο το νησί, εκεινο που φτιάξαμε εμείς, το μέρος που έγινε η αρχή.

Κι εσύ, κι εμείς, κι όλη η Γη μαζι, θα τραγουδούσαν για εκείνη την πνοή που θα γεννιόταν πλασμένη από άνθη γιασεμιού κάτω από τα δικά σου, γεμάτα έρωτα ροδοπέταλα, κάτω από την δική μου, γεμάτη τέχνη, αγνή βροχή.

Γιατί τόσο σε αγαπάω, που το αγαπάω έχει έξι γράμματα, που το "σε αγαπάω" έχει δύο λέξεις, που το "εγώ σε αγαπάω" είναι η αλήθεια, που δεν με νοιάζω εγώ όσο με νοιάζεις εσύ, ερωτά μου κι αιώνια ζωή...

ΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΝΤΕΜΠΟΥΤΟ του «βασιλιά του τρόμου» κυκλοφόρησε πριν από 50 χρόνια, τον Απρίλιο του 1974, ξετυλίγοντας στο χαρτί την ιστορία ενός κοριτσιού γυμνασίου που είναι συγχρόνως το «ασχημόπαπο ανάμεσα στους κύκνους» και «ο αποδιοπομπαίος τράγος» ενός σκληρού κοινωνικού περίγυρου. Κόρη μιας θρησκόληπτης και διαταραγμένης μητέρας (χωρίς σύζυγο), μεταμορφώνεται στην βασίλισσα του σχολικού χορού, αλλά αυτό μοιάζει πολύ καλό για να είναι αληθινό όπως αποδεικνύεται στο αιματηρό φινάλε.

Ήταν το βιβλίο που άλλαξε τα πάντα για τον συγγραφέα του, ο οποίος έχει κυκλοφορήσει έκτοτε πάνω από 60 μυθιστορήματα που έχουν πουλήσει περισσότερα από 350 εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ πολλά από τα βιβλία του –συμπεριλαμβανομένου του Carrie– έχουν μεταφερθεί στην οθόνη, συχνά πάνω από μία φορά. Κι όμως, όλα αυτά παραλίγο να μην συμβούν ποτέ. Ο Κινγκ είχε πετάξει το χειρόγραφο του Carrie στον κάδο απορριμμάτων της κουζίνας, όπου τυχαία το ανακάλυψε και το διέσωσε η σύζυγός του Ταμπίθα, παροτρύνοντάς τον να συνεχίσει.

Η έμπνευση για την πλοκή του βιβλίου του ήρθε όταν θυμήθηκε μια καλοκαιρινή δουλειά του ως επιστάτης σε γυμνάσιο που μεταξύ άλλων του επέβαλε να καθαρίζει τα αποδυτήρια των κοριτσιών. Φαντάστηκε μια σκηνή που τον συνεπήρε: ένα αμήχανο έφηβο κορίτσι να του έρχεται η πρώτη της περίοδο ενώ κάνει ντους δημοσίως και τις συμμαθήτριές της να της πετάνε σερβιέτες. Για τον κεντρικό χαρακτήρα του βιβλίου, εμπνεύστηκε επίσης από δύο κορίτσια που είχε γνωρίσει στο δικό του σχολείο – δύο περιθωριοποιημένες συμμαθήτριές του που πέθαναν νέες.

Το χειρόγραφο πουλήθηκε όταν ο Κινγκ ήταν 26 ετών και είχε γίνει πρόσφατα πατέρας. Εργαζόταν τότε ως καθηγητής γυμνασίου, μια καριέρα που ο Κινγκ περίμενε ότι θα συνεχιζόταν για πάντα ενώ συγχρόνως θα έγραφε. Μέχρι που του τηλεφώνησαν οι εκδότες του για να του πουν ότι τα δικαιώματα του βιβλίου είχαν πουληθεί αντί του ποσού των 400.000 δολαρίων. «Η δύναμη έφυγε από τα πόδια μου. Δεν έπεσα ακριβώς, απλώς σωριάστηκα καθιστός δίπλα στην πόρτα», θα θυμόταν χρόνια αργότερα στο βιβλίο του «Περί συγγραφής». Δεν ήταν απλώς μια διέξοδος που θα του επέτρεπε να γίνει το γράψιμο μια πλήρης απασχόληση, αλλά ένας τρόπος διαφυγής από μια ζωή κατά την οποία δεν είχε ποτέ του αρκετά χρήματα. Ζαλισμένος, αποφάσισε να βγει και να αγοράσει στη γυναίκα του ένα «εξωφρενικό» δώρο για τη Γιορτή της Μητέρας (το καλύτερο που μπόρεσε να βρει, όπως είπε, ήταν ένα ακριβό πιστολάκι μαλλιών).

Το Carrie έδινε την αίσθηση ενός βιβλίου γραμμένου χωρίς φόβο, το σήμα κατατεθέν ενός συγγραφέα με τεράστια αφηγηματική ισχύ. Επεκτεινόταν σε 272 σελίδες μόλις, αντίθετα από τα ογκώδη μυθιστορήματα που θα ακολουθούσαν αργότερα στην καριέρα του, και σε μεγάλο βαθμό είναι ένα βιβλίο όπου κυριαρχεί το mood και η εικόνα. Ο Κινγκ δημιουργεί μια ατμόσφαιρα κλειστοφοβικού, υποβλητικού τρόμου και στη συνέχεια ανεβάζει την ένταση μέχρι την θεαματική κορύφωση. Συγχρόνως, σηματοδότησε τη γέννηση ενός πιο τολμηρού και πιο σύγχρονου είδους λογοτεχνίας τρόμου. Εδώ, ο τρόμος καραδοκεί ανάμεσα σε καθημερινές κοινοτοπίες, από τον δυσοίωνο περίγυρο του σχολείου μέχρι τους αυταρχικούς γονείς στο σπίτι.

Οι αρχικές πωλήσεις δεν ήταν ιδιαίτερα θεαματικές, σταδιακά όμως άρχισαν να αυξάνονται, φτάνοντας το ένα εκατομμύριο τον πρώτο χρόνο. Οι κριτικές ήταν επίσης πολύ θετικές. «Το γεγονός ότι πρόκειται για ένα πρώτο μυθιστόρημα είναι εκπληκτικό, ο Κινγκ γράφει με το είδος της σιγουριάς που συνήθως συνδέεται μόνο με βετεράνους συγγραφείς», ανέφερε η κριτική των New York Times. «Αυτό το μείγμα επιστημονικής φαντασίας, αποκρυφισμού, κοινωνιολογίας γυμνασίου και γενετικής, αποδεικνύεται ένα εξαιρετικό κοκτέιλ». Δεν είναι να απορεί κανείς που η Μάργκαρετ Άτγουντ είναι θαυμάστρια του βιβλίου. Στην εισαγωγή της σε μια νέα πανηγυρική έκδοση για την 50ή επέτειο, γράφει: «Κάτω από τον "τρόμο", στον Κινγκ, βρίσκεται πάντα ο πραγματικός τρόμος: η πραγματική φτώχεια και η παραμέληση, η πείνα και η κακοποίηση που υπάρχει στην Αμερική σήμερα».

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

https://ardin-rixi.gr/archives/251402 https://ardin-rixi.gr/archives/251403

Βρήκα αυτό το εξαιρετικό άρθρο και θα ήθελα τη γνώμη σου για όσα λέει, πέρα από τα ενδιαφέροντα και επίκαιρα για την Ουκρανία είναι λες και γράφτηκε για την κατάσταση στην Ελλάδα πλην εξαιρέσεων δευτερεύουσας σημασίας. Απλά και κατανοητά εξηγεί την κατάσταση που υπάρχει σε μας και σε πολλές άλλες Ανατολικοευρωπαϊκες χώρες και όσα προσπαθούμε να εξηγήσουμε αλλά μας πνίγουν τις φωνές δυτικοί των “μεταμελημένων αυτοκρατοριών” , είτε με αγνές είτε ιδιοτελείς προθέσεις. Ένα πράγμα ειδικά που θα ήθελα τη γνώμη σου στο πλαίσιο όσων λέει, είναι το κομμάτι που μιλάει για “χρυσή εποχή” και “επαναλήψεις” διότι η εμπειρία μας δεν έχει σχέση με δυτικών/ρώσων ούτε Ουκρανών (πχ έχουμε απ την μία δυτικούς να προσπαθουν να οικειοποιηθούν τις αρχαίες χρυσές μας εποχές επειδή λεει ειναι αυτοί οι απογονοι των προγόνων μας -μη χέσω, απ την άλλη ρώσους να προσπαθούν να οικειοποιηθούν τις βυζαντινές χρυσές μας & την πρωτοκαθεδρία στην ορθοδοξία ως “τρίτη ρώμη” ταχα μου) εξού και η νοσταλγία και η άμυντικότητά μας.

Υ.Γ. ελαφρώς εκτός θέματος: Οι γερμανοί κλέψανε αρχαίο συμβολο και τ ονόμασαν σβ@στικ@, οι ρώσοι τον δικέφαλο αετό, οι τούρκοι το βυζαντινό άστρο και ημισέληνο, κανένας αλλος σκοπεύει να κλέψει κανα άλλο σύμβολο να το κάνουν το “δικό τους” ή ντάξ τελειώσαμε;

ΤΕΛΟΣ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ

Re: 

Όντως πολύ ενδιαφέρον άρθρο και μορφωτικό σχετικά με την ταυτότητα της Ουκρανίας αλλά και τον τρόπο που οι ίδιοι οι Ουκρανοί την αντιλαμβάνονται.

Όπως εντόπισες και εσύ, αν και γενικά μπορούμε να σχολιάσουμε τις ομοιότητες, υπάρχουν και αρκετές διαφορές μεταξύ της Ουκρανικής και Ελληνικής εμπειρίας που κατά την γνώμη μου δεν είναι και ακριβώς δευτερεύουσες. Έχουμε από τη μία την Ουκρανία που μέσα από την παράδοση και τη λογοτεχνία της προσπαθεί να διατηρήσει την ταυτότητα της απέναντι στην ενεργή απειλή της Ρωσίας και τον - εγώ θα έλεγα - νεωτεριστικό αντιρωσικό οίκτο της Δύσης, αλλά παράλληλα αποστρέφεται το παρελθόν, διότι εκείνο συχνά ήταν για τους Ουκρανούς ακόμα χειρότερο. Αυτό λέει ο Ουκρανός αρθρογράφος τουλάχιστον, ελπίζω να τα κατάλαβα σωστά.

Από την άλλη, η Ελλάδα μπορεί να ανήκει στο σύνολο των μετα-αποικιακών κρατών, αλλά δεν είναι κλασικό παράδειγμά τους. Μια διαφορά είναι ότι οι ίδιοι οι κάτοικοι της φέρονται να έχουν κουλτούρα με αποικιοκρατική ή αυτοκρατορική κληρονομιά, την οποία τιμούν σε γενικές γραμμές (υπάρχουν βέβαια εσωτερικές τριβές). Υπάρχουν πολλά "παρελθόντα" για τους Έλληνες και κάποια είναι σχετικά αποκρουστικά (Οθωμανική Αυτοκρατορία) ενώ άλλα είναι αξιομνημόνευτα (Κλασσική εποχή, οι καλές εποχές του Βυζαντίου κλπ). Είναι ενδιαφέρον να διαβάσεις προπαγάνδα γειτονικών λαών για τους Έλληνες κατά την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι άλλοι λαοί έβλεπαν τους Έλληνες σαν πολιτισμικούς μικρο-κατακτητές που ενεργούσαν εναντίον των άλλων Χριστιανών εκμεταλλευόμενοι την αδιαφορία των Τούρκων. Φυσικά εδώ πρέπει οπωσδήποτε να θυμόμαστε ότι πρόκειται για προπαγανδιστικά κείμενα των βαλκανικών πολέμων που προφανώς εξισώνουν την ιστορική επιρροή του Ελληνισμού στην Ορθοδοξία με συνειδητοποιημένες ιμπεριαλιστικές στρατηγικές, αλλά από την άλλη δείχνει ότι οι υπόλοιποι Χριστιανοί υποτελείς της αυτοκρατορίας σε γενικές γραμμές θεωρούσαν ότι οι Έλληνες διατηρούσαν την κουλτούρα τους διακριτή ευκολότερα από εκείνους, και αυτό ίσως δημιουργούσε πικρία. (Εννοείται ότι επικεντρώνονταν στην ισχύ των Φαναριωτών και των Ελλήνων των μικρασιατικών παραλίων και αγνοούσαν τα βάσανα των Ελλαδιτών και ύστερα των Ποντίων και γενικά όλων των υπολοίπων, που δε διέφεραν από τα δικά τους, γιατί αυτό δε θα συνέφερε την προπαγάνδα.)

Εν πάσει περιπτώσει, για όλους αυτούς τους λόγους οι Έλληνες δεν αποστρέφονται το παρελθόν τους με τον τρόπο που το κάνουν οι Ουκρανοί (πάντα σύμφωνα με το άρθρο). Εκείνοι πρέπει τώρα για πρώτη φορά να πείσουν τον κόσμο για την διαφορετική ταυτότητά τους, την ξεχωριστή από την Ρωσία οντότητα, και ταυτόχρονα να πείσουν για όσα μπορούν να προσφέρουν στον πολιτικό, πολιτιστικό, τεχνοκρατικό και οικονομικό διάλογο. Οι Έλληνες, έχοντας την ευλογία και κατάρα να έχουν μεγάλα κομμάτια της κουλτούρας τους μονίμως στα φώτα της σκηνής, αρκεί περισσότερο να επαναδιεκδικήσουν την κυριότητά τους πάνω τους παρά να δημιουργήσουν μια εικόνα εξ ολοκλήρου καινούρια προς τον κόσμο. Υπό αυτήν την έννοια, το έργο των Ελλήνων θα έπρεπε να είναι ευκολότερο.

Με άλλα λόγια, η Δύση και όλοι οι ισχυροί του κόσμου δεν ξέρουν πολλά για την Ουκρανία ακόμα, διότι πάντα υπήρχε στην σκιά της Ρωσίας, που τους φόβιζε και τους απομάκρυνε. Και γνήσιο ενδιαφέρον δεν υπάρχει, πρέπει οι Ουκρανοί να τους το εμπνεύσουν. Οι Δυτικοί έχουν δείξει όσο ενδιαφέρον χρειάζεται για μια χώρα που βάλλεται από την "κακή" Ρωσία και άρα μπορεί στην ανάγκη να γίνει τώρα προτεκτοράτο της δυτικής επιρροής και πρόσβαση σε πολλά αγαθά του πρωτογενούς τομέα (η αγροτική παραγωγή είναι η υπερτεράστια δύναμη της Ουκρανίας και ο βασικός λόγος που οι Δυτικοί υποκρίνονται ότι νοιάζονται). Αλλά πέρα από αυτό, οι Δυτικοί δεν γνωρίζουν πολλά για την Ουκρανία, για τις εθνικές και πολιτικές ισορροπίες αυτής με την Ρωσία, και άρα αμφιταλαντεύονται ως προς τον ποιο βαθμό αξίζει να επέμβουν.

Στην πραγματικότητα, το ενδιαφέρον για την Ελλάδα είναι μεγαλύτερο και θα μπορούσε να είναι ακόμα περισσότερο αν οι Έλληνες ήταν καθόλου ικανοί να το προκαλέσουν. Πέρα από τον ουσιώδη πολιτισμικό παράγοντα, στον οποίο για κάποιο λόγο η Δύση έχει επενδύσει πολλά, υπάρχουν και αλλά γεωπολιτικά, συμμαχικά και εμπορικά (ναυτιλιακά) κριτήρια που θα μπορούσαν σίγουρα να κάνουν την Ελλάδα έναν δυναμικότερο παίκτη στην ευρύτερη περιοχή.

Στο πρόσφατο παρελθόν της, η Ελλάδα ήταν πιο "επιθετική" στις στρατηγικές της απ' ό,τι είναι σήμερα. Ξεκίνησε τις συμμαχίες και αναζήτησε ενεργά τη συμμετοχή της σε αυτές και μέχρι που έπαιρνε ενεργά μέρος σε πολέμους που δεν ήταν δικοί της, υπό την βλέψη ιστορικών εδαφών με σημαντικούς Ελληνικούς πληθυσμούς. Γι' αυτόν το λόγο, στους Τούρκους έχει περάσει η προπαγάνδα ότι η Ελλάδα είναι "επιθετικό" κράτος, αν και σε εμάς βέβαια και μόνο η σκέψη φαντάζει γελοία. Δεν σκέφτονται τα περί ιστορικότητας ή τους μεγάλους ελληνικούς μικρασιατικούς πληθυσμούς αλλά πώς στο καλό μια μικροσκοπική χώρα έπαιρνε σερί τους πολέμους για να πάρει εδάφη από την "τρανή"αυτοκρατορία. Τους φαίνεται ακραία προκλητικό και, εδώ που τα λέμε, ενείχε όντως ΤΡΕΛΟ ρίσκο. Η Ελλάδα του τώρα όμως δεν έχει σχέση με την Ελλάδα ούτε καν των 100 χρόνων πριν.

Φυσικά με όλα αυτά δεν εννοώ ότι η Ελλάδα πρέπει να γίνει επιθετική, ούτε ότι πρέπει να επαναδιεκδικήσει την κυριότητά της πάνω στα παγκοσμιοποιημένα πολιτιστικά της στοιχεία με επιθετικότητα. Αυτό που λέω είναι ότι πρέπει να το κάνει με φυσικότητα και αξιοπρέπεια και σεβασμό απέναντι στον εαυτό της και τους άλλους. Η ουσία αυτών που λέω είναι ότι η Ελλάδα μπορεί να έχει υπάρξει θύμα άλλων μεγαλύτερων δυνάμεων αλλά ο μεγαλύτερος δυνάστης της είναι οι ίδιοι της οι κάτοικοι. Η Ελλάδα φέρει πολλά εφόδια για να δυναμώσει ή ανακτήσει τη φωνή της, σε κάποιο βαθμό τουλάχιστον! Δεν χρειάζεται να δώσει έναν αγώνα τόσο σκληρό όσο η Ουκρανία ή άλλες μετα-αποικιακές χώρες που τώρα προσπαθούν να προσδιοριστούν εντελώς απέναντι στην αδηφάγα και αφομοιωτική Δύση. Έχει λίγο από δύση μέσα της εγγενώς και η ίδια, άλλωστε.

Το να κλαίγονται οι Έλληνες διαρκώς σαν αιώνια θύματα, δεν είναι ούτε εντελώς ιστορικά ακριβές αλλά ούτε και κάτι που θα κάνει τους άλλους να μας πάρουν σοβαρά. Το πολύ πολύ να μας πάρουν για λούτρινα αρκουδάκια και να μας κάνουν ό,τι θέλουν με τη δικαιολογία της "προστασίας". Ουσιαστικές διακρατικές σχέσεις υπάρχουν μόνο όταν οι συνεισφορές είναι αμοιβαίες. Δε μπορεί η Ελλάδα να κάθεται κούκος και να λέει "τιμήστε τον πολιτισμό μου και σώζετέ με κάθε φορά που έχω ανάγκη". Η Ρομαντική περίοδος έχει περάσει ανεπιστρεπτί.

Και τώρα θα μου πεις, και πως θα τα κάνει όλα αυτά η Ελλάδα. Ε λοιπόν, όλα ξεκινάνε από το να έχεις σωστούς ηγέτες, οι οποίοι αναδεικνύονται μόνο όταν ο λαός είναι συνειδητοποιημένος ως προς το πώς πρέπει να ενεργήσει. Ο σωστός πολιτικός ηγέτης κοιτά να κάνει τη χώρα του κόμβο ανάπτυξης, διαφάνειας και οικονομικής και πολιτιστικής προόδου, με αξιοπρέπεια και σαφή όρια, αλλά με φιλικότητα και όχι δουλικότητα, και σίγουρα όχι επιθετικότητα ή απομόνωση. Και όταν αναβαθμίσει τα εσωτερικά της χώρας, αυτό της δίνει ώθηση, επιχειρήματα και δίχτυ ασφαλείας να διεκδικήσει μεγαλύτερη επιρροή και στα εξωτερικά ζητήματα. Κι όταν μια χώρα έχει εσωτερική σταθερότητα και εξωτερική επιρροή στο παρόν, έχει πλέον μεγαλύτερες δυνατότητες να επαναδιεκδικήσει την κυριότητα στο παρελθόν της και να διασφαλίσει την επιδραστικότητα στο δικό της και το ευρύτερο μέλλον.

Πάντως από τη μια στιγμή στην άλλη δε γ��νεται. Απλά η διαφορά είναι ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να κινήσει προς αυτήν την κατεύθυνση δεκαετίες τώρα, αντ' αυτού κλωτσάει συνεχώς τα προαναφερθέντα διευκολυντικά εφόδια στη μούρη.

«Το πεφταστέρι της.»

Πόσο κρατάει τελικά η αγάπη; Με αγάπησες ποτέ σου, άραγε, ή ήταν όλα ένα δημιούργημα της φαντασίας μου;

Πέρασε περισσότερο από ένας χρόνος από εκείνη τη νύχτα. Ήμασταν μονάχα οι δυο μας, σαν να μην υπήρχε άλλος κανείς στον κόσμο. Εγώ, εσύ και η βροχή των αστεριών. Είναι σωστός ο διαχωρισμός σου από τα πεφταστέρια; Δεν ξέρω πια. Ίσως να νομίζεις πως υπερβάλλω, μα ήσουν μια ευχή μου που πραγματοποιήθηκε.

Ήσουν; Τι ισχύ έχουν οι ευχές, τελικά; Ευχήθηκα να είμαστε μαζί για πάντα, μα το για πάντα για πάντα δεν κρατά. Το καλοκαίρι έφυγε και μαζί με τις ζεστές του νύχτες πήρε και εσένα. Οι σκέψεις μου καταλήγουν αβίαστα στο συμπέρασμα πως είσαι πράγματι ένα πεφταστέρι. Διέσχισες τον ουρανό και μου χάρισες όμορφες στιγμές για όσο υπήρχες στο οπτικό μου πεδίο, στη ζωή μου. Είσαι ένα πεφταστέρι, μα όχι το δικό μου πεφταστέρι, αφού τώρα κάποια άλλη σε κράτα σφιχτά στην αγκαλιά της.

Είναι Νοέμβρης. Σαφώς δεν περιμένω βροχή αστεριών, μα ο ουρανός είναι πολύ καθαρός. Σε ψάχνω απεγνωσμένα στο απέραντο σκοτάδι, μα δεν σε βρίσκω πουθενά, κι ας υπάρχουν χιλιάδες άστρα. Απελπισμένα ρομαντική. Έτσι σου άρεσε να με αποκαλείς, κοροϊδεύοντάς με που ήλπιζα. Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Αν πεθαίνει πρώτη, τότε δεν είναι ελπίδα.

Η απουσία σου έχει αφήσει μια πικρή γεύση στα χείλη μου. Η μεριά που σου αναλογούσε στο κρεβάτι μας είναι κενή εδώ και μήνες, μα ακόμη να το συνηθίσω. Τα βράδια ξυπνάω από εφιάλτες, μα δεν είσαι δίπλα μου να με καθησυχάσεις. Μερικά ρούχα μου έχουν ακόμα το άρωμά σου. Ανέφικτο. Άλλο ένα τέχνασμα της φαντασίας μου. Δεν έχω τίποτα από εσένα, παρά μόνο αναμνήσεις.

Απάντησε μου σε μια μονάχα ερώτηση.

Αγαπάς ακόμη τα αστέρια ή να πάψω να σε ψάχνω σε αυτά;

✍️&📸: I13.

η μοναξιά που μπορεί να νιώσει ο άνθρωπος είναι ασύλληπτη. και αν την αισθανθεί στα βάθη της είναι σαν να έχει ξεμείνει από ισχύ και νόημα τον καταλαμβάνει η κούραση, ο φόβος, η αγωνία. Τι είναι αυτό που μας τρελαίνει τόσο στην μοναξιά άραγε; Θέλουμε κάποιον να μας καταλάβει; Να μας κρατήσει σφιχτά; Να μας νιώσει; Θέλουμε σε κάποιον να στηριχτούμε; Κάποιον να μας διασκεδάσει; Να αναλάβει την ζωή μας για μας; Γιατί ίσως εμάς μας έχει κουράσει να κρατάμε το τιμόνι. Ίσως όσο και αν προσπαθήσαμε να μην μας βγαίνει πουθενά. Μπορεί να πιστεύουμε περισσότερο σε κάποιον άλλον από τον εαυτό μας. Ή απλώς να θέλουμε να το κάνουμε. Γιατί αυτό μπορεί να σημαίνει ότι υπάρχει ακόμα μια ευκαιρία για μας- μια ευκαιρία να νιώσουμε κάτι διαφορετικό. Γιατί αν η καλύτερη πορεία είναι αυτή που χαράζουμε μόνοι μας… αλίμονο μας.

Διακόπτης (Σοφία Περδίκη)

Οι επαφές τους δεν ήταν συχνές.

Όποτε βρίσκονταν

μιλούσαν για τον κεραυνό.

Με ενωμένα τα άκρα τους

ένιωθαν τον σπινθήρα

έλεγαν καλημέρα ή καληνύχτα

ανάλογα με το χρώμα

που έπαιρνε η τάση στα χείλη

ακούμπαγαν τ’ αφτιά τους στα πρωινά

και μέχρι να βραδιάσει

είχαν αφουγκραστεί

της καταιγίδας τους

το χτυποκάρδι.

Είχαν ακούσει και τον διακόπτη του χρόνου

ν’ ανοιγοκλείνει

σε μια έκτακτη των σωμάτων συστολή

μα συνήθως ήταν τόσο μαγνητισμένοι

που αδιαφορούσαν

για την επερχόμενη βλάβη.

Έμειναν να κοιτούν με απορία

των χεριών τους τη χαμένη ισχύ

το φως του «μείνε για πάντα» που χάνεται

τα κομμένα των ματιών

τα καλώδια.

Λιποτακτούν και οι τελευταίοι Ουκρανοί εξοργισμένοι με τον νέο νόμο επιστράτευσης Zelensky – Ντύνονται γυναίκες για να σωθούν Ο νόμος για τους νέους κανόνες στρατολόγησης τέθηκε σε ισχύ στην Ουκρανία – Οι νέοι κανόνες στρατολόγησης προκάλεσαν θύελλα αγανάκτησης στους Ουκρανούς πολίτες στρατιωτικής ηλικίας Σε ισχύ τέθηκε ο νέος, σκανδαλώδης νόμος  επιστράτευσης στον ουκρανικό στρατό, με το... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/lipotaktoyn-kai-oi-teleytaioi-oykranoi-exorgismenoi-me-ton-neo-nomo-epistrateysis-zelensky-ntynontai-gynaikes-gia-na-sothoyn/

Εκδότης: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Σειρά: Νυχτερινό Σχολείο Συγγραφέας: C.J. Doherty Μετάφραση: Ράνια Μπουμπουρή ISBN: 978-960-566-467-1 Αριθμός Σελίδων: 424 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο Διαστάσεις: 17 Χ 19 Γλώσσα Γραφής: Ελληνικά Έτος Έκδοσης: 05/05/2014

Εκδότης: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Σειρά: Νυχτερινό Σχολείο Συγγραφέας: C.J. Doherty Μετάφραση: Ράνια Μπουμπουρή ISBN: 978-960-566-467-1 Αριθμός Σελίδων: 424 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο Διαστάσεις: 17 Χ 19 Γλώσσα Γραφής: Ελληνικά Έτος Έκδοσης: 05/05/2014

Εκδότης: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Σειρά: Νυχτερινό Σχολείο Συγγραφέας: C.J. Doherty Μετάφραση: Ράνια Μπουμπουρή ISBN: 978-960-566-467-1 Αριθμός Σελίδων: 424 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο Διαστάσεις: 17 Χ 19 Γλώσσα Γραφής: Ελληνικά Έτος Έκδοσης: 05/05/2014

Εκδότης: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Σειρά: Νυχτερινό Σχολείο Συγγραφέας: C.J. Doherty Μετάφραση: Ράνια Μπουμπουρή ISBN: 978-960-566-467-1 Αριθμός Σελίδων: 424 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο Διαστάσεις: 17 Χ 19 Γλώσσα Γραφής: Ελληνικά Έτος Έκδοσης: 05/05/2014

Εκδότης: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Σειρά: Νυχτερινό Σχολείο Συγγραφέας: C.J. Doherty Μετάφραση: Ράνια Μπουμπουρή ISBN: 978-960-566-467-1 Αριθμός Σελίδων: 424 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο Διαστάσεις: 17 Χ 19 Γλώσσα Γραφής: Ελληνικά Έτος Έκδοσης: 05/05/2014

Αξιοποίηση ηλιακής ενέργειας: Μια βουτιά στην φωτοβολταϊκή τεχνολογία

Στην επιδίωξη βιώσιμων πηγών ενέργειας, ο ήλιος αποτελεί μια άφθονη, ανανεώσιμη και προσβάσιμη μονάδα παραγωγής ενέργειας. Ανάμεσα στις διάφορες τεχνολογίες που στοχεύουν να συλλάβουν την ενέργειά του, τα φωτοβολταϊκά (ΦΒ) αναδεικνύονται ως ο κορυφαίος υποψήφιος. Από την τροφοδοσία μικρών αριθμομηχανών μέχρι την τροφοδοσία ηλεκτρικών δικτύων μεγάλης κλίμακας, τα φωτοβολταϊκά συστήματα έχουν κάνει σημαντικά βήματα προόδου στην επανάσταση του ενεργειακού μας τοπίου.

Κατανόηση Φωτοβολταϊκών Στον πυρήνα της, η φωτοβολταϊκή τεχνολογία μετατρέπει το ηλιακό φως απευθείας σε ηλεκτρική ενέργεια χρησιμοποιώντας ηλιακές κυψέλες. Αυτονομα φωτοβολταικα τα κύτταρα κατασκευάζονται συνήθως από ημιαγωγικά υλικά όπως το πυρίτιο. Όταν το ηλιακό φως χτυπά τα ηλιακά κύτταρα, τα φωτόνια του φωτός ενεργοποιούν τα ηλεκτρόνια του υλικού, προκαλώντας τη ροή τους και τη δημιουργία ηλεκτρικού ρεύματος. Αυτή η διαδικασία άμεσης μετατροπής είναι που διακρίνει τα φωτοβολταϊκά από άλλες ηλιακές τεχνολογίες.

Εξέλιξη και Προόδους Η τεχνολογία των φωτοβολταϊκών έχει υποστεί αξιοσημείωτες εξελίξεις από την έναρξή της. Αρχικά αναπτύχθηκαν για διαστημικές εφαρμογές στα μέσα του 20ου αιώνα, τα φωτοβολταϊκά συστήματα έγιναν όλο και πιο αποδοτικά και οικονομικά για επίγεια χρήση. Οι βελτιώσεις στα υλικά, στις διαδικασίες κατασκευής και στο σχεδιασμό συστημάτων έχουν ωθήσει την αποτελεσματικότητα των ηλιακών κυψελών, καθιστώντας τα πιο οικονομικά βιώσιμα για ευρεία υιοθέτηση.

Εφαρμογές σε όλους τους τομείς Η ευελιξία των φωτοβολταϊκών συστημάτων επιτρέπει την ανάπτυξή τους σε διάφορους τομείς. Σε κατοικίες, τα ηλιακά πάνελ ταράτσας παρέχουν στους ιδιοκτήτες σπιτιού μια ανανεώσιμη πηγή ενέργειας, μειώνοντας την εξάρτηση από την παραδοσιακή ισχύ του δικτύου και μειώνοντας τους λογαριασμούς ηλεκτρικής ενέργειας. Ομοίως, οι εμπορικές και βιομηχανικές εγκαταστάσεις μπορούν να ενσωματώσουν φωτοβολταϊκά συστήματα στην υποδομή τους για να αντισταθμίσουν το ενεργειακό κόστος και να επιδείξουν δέσμευση για βιωσιμότητα.

Πέρα από τα κτίρια, η φωτοβολταϊκή τεχνολογία διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στις προσπάθειες ηλεκτροδότησης εκτός δικτύου, ιδιαίτερα σε απομακρυσμένες ή υποεξυπηρετούμενες περιοχές. Οι αντλίες νερού με ηλιακή ενέργεια, τα φώτα του δρόμου και οι τηλεπικοινωνιακές υποδομές προσφέρουν αξιόπιστες ενεργειακές λύσεις όπου τα συμβατικά δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας απουσιάζουν ή είναι αναξιόπιστα. Επιπλέον, οι φορητοί ηλιακοί φορτιστές και τα φανάρια παρέχουν ουσιαστική πρόσβαση σε ηλεκτρική ενέργεια κατά τη διάρκεια υπαίθριων δραστηριοτήτων ή έκτακτης ανάγκης.

Περιβαλλοντικά και Οικονομικά Οφέλη Τα περιβαλλοντικά οφέλη της φωτοβολταϊκής τεχνολογίας είναι βαθιά. Η ηλιακή ενέργεια είναι εγγενώς καθαρή και δεν παράγει εκπομπές αερίων θερμοκηπίου κατά την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, μετριάζοντας τις επιβλαβείς επιπτώσεις της καύσης ορυκτών καυσίμων στην κλιματική αλλαγή και την ποιότητα του αέρα. Μειώνοντας την εξάρτηση από μη ανανεώσιμους πόρους, τα φωτοβολταϊκά συστήματα συμβάλλουν σε ένα πιο βιώσιμο ενεργειακό μείγμα και βοηθούν στην καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

Επιπλέον, τα οικονομικά πλεονεκτήματα της ηλιακής ενέργειας είναι ολοένα και πιο εμφανή. Καθώς η τεχνολογία των φωτοβολταϊκών γίνεται πιο οικονομική, οι τιμές της ηλιακής ενέργειας συνεχίζουν να μειώνονται, καθιστώντας την ανταγωνιστική με τις συμβατικές πηγές ενέργειας σε πολλές περιοχές. Αυτή η τάση όχι μόνο διεγείρει την ανάπτυξη θέσεων εργασίας στον κλάδο της ηλιακής ενέργειας, αλλά επίσης ενισχύει την ενεργειακή ασφάλεια και την ανθεκτικότητα διαφοροποιώντας τον ενεργειακό εφοδιασμό.

Προκλήσεις και Μελλοντική Προοπτική Παρά την ταχεία ανάπτυξή της, η φωτοβολταϊκή τεχνολογία εξακολουθεί να αντιμετωπίζει προκλήσεις που απαιτούν προσοχή. Η μεταβλητότητα στη διαθεσιμότητα του ηλιακού φωτός, η διαλείπουσα παραγωγή ηλιακής ενέργειας και οι περιορισμοί αποθήκευσης ενέργειας θέτουν σημαντικά εμπόδια στην ευρεία υιοθέτηση. Η αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων απαιτεί συνεχή καινοτομία στις τεχνολογίες αποθήκευσης ενέργειας, τις στρατηγικές ολοκλήρωσης στο δίκτυο και τα πλαίσια πολιτικής που υποστηρίζουν την ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Κοιτάζοντας το μέλλον, το μέλλον των φωτοβολταϊκών φαίνεται πολλά υποσχόμενο. Οι τεχνολογικές εξελίξεις, σε συνδυασμό με υποστηρικτικές πολιτικές και την αύξηση της ευαισθητοποίησης του κοινού για περιβαλλοντικά ζητήματα, οδηγούν στην επιτάχυνση της υιοθέτησης της ηλιακής ενέργειας παγκοσμίως. Καθώς οι οικονομίες μεταβαίνουν προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η φωτοβολταϊκή τεχνολογία είναι έτοιμη να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στη διαμόρφωση ενός βιώσιμου και ανθεκτικού ενεργειακού μέλλοντος.