są piękne, uwielbiam Twój blog

Bardzo mi miło :)

Wiersz zalecany przez ministerstwo edukacji do użytku szkolnego Grdyka, pała, dziecię lina, jakaś, kurwa, cicciolina wdziała barokowy rajtuz i z walącej się katedry wraża w cudze wiersze paluch, którym zwykle dłubie w nosie. Nic ni chuja nie rozumie, nic nie umie, świat zna tylko z widokówek, a chce uczyć młodość skutą w dyby ławek, w których lakier wżarł się smutek. Nie słuchajcie. Uciekajcie. Życie jest daleko stąd. Póki słońce, tańce, haszysz, swada dada, nie zbiór zadań – pies zbiór lektur bez efektu dymał w zad. W sado-masochistycznym trudzie, ledwo się tylko zacznie maj, egzaminują, molestują, przymus ich kręci, impotenci, onanizują się ojczyzną, co drugie słowo krzyczą kraj i punkt od ósmej wam haftują puste oczy rudą krwią. Bo jeszcze tamci, ich alianci, którym dogadza tylko władza, pieniędzmi waszych ojców płacą alfonsie pensje tym na dole, nadzorcom waszych snów i uczuć. Ja pierdolę, znów wycierają świętościami te starczo poślinione ryje, znów karły starły się z orłami i znów fechtują fiucikami. I dół z wapnem zawsze w końcu. Tych wybieli, tych oczerni. A co stoi u początku to biel krwi i czerwień spermy. Polityczni samojebcy, z ust dymiących fekaliami płynie pieśń we wszystkich barwach szamba, świństw napierdalando. Niosą gówno na sztandarach, rzężą służba, prawda, wiara. Wykurwiste antytezy, wieczny kryzys, plan proroczy, sprawa słuszna, pieniądz czysty a publicystyka mądra, z reklam banku patrzy na mnie bankrut słowa, rekrut kłamstwa, wytrzeszczając, jak to aktor, przekurwione oczy. Prezydent w stadzie kardynałów pływa wśród kału dyrdymałów, który którego, Bóg gdzie mieszka; czasem ktoś zdradzi lub zwariuje, źle się wyrazi, kraj obrazi, zakurzy w lipnym krajobrazie; a gdy ojczyzna się pogniewa, wywleka wtedy z mieszka na wierzch konstytucyjne swe narządy, sejm, trybunały, senat, sądy; i jeśli tamten zły kurzyniec sto razy klęknie i przeprosi, to tutaj, w gimnastycznej sali swe dupsko znów z rozumem scali i tak odzyska człowieczeństwo. Poetów będą zapraszali. Orkiestrę dętą, kiedy święto. Staną u żłoba, bo żałoba. A nad tym wszystkim krzyż i jastrząb, papież lub pielgrzym, albo obaj. Polsko. Ojczyzno moja. Jesteś jak choroba.

Podsiadło.

Sen zgęstniał rtęć opadła na dno ciała krew Odpłynęła z twarzy I już gołymi dłońmi odgarniałam śnieg Który wargi parzył Strach zmroził lecz nie straszyć ale właśnie jął Radość sobą karmić Chociaż było nieomalże niestrawne to Smakowanie gwiazdy Krzak trzewi się spopielił by szczęśliwy ból Krzykiem wyrósł z krtani Kto jak nie Ty potrafił obudzić mnie znów Pocałunkiem takim

Wojaczek

Eliza Saroma-Stępniewska.

Ja się czuję bardzo bezpiecznie, jak jestem sam. Najwięcej. Bardzo mi jest dobrze ze sobą samemu. Ja od razu powiem temu, który mnie odkryje, żeby się na mnie nie gniewał, jak sobie będę odchodził trochę co jakiś czas.

Stachura

Życie ludzkie dzieje się tylko raz i dlatego nigdy nie będziemy mogli stwierdzić, która z naszych decyzji była słuszna, a która zła, ponieważ w danej sytuacji mogliśmy decydować tylko jeden raz. Nie dano nam żadnego drugiego, trzeciego, czwartego życia, abyśmy mogli porównać konsekwencje różnych decyzji

Milan Kundera 

“Nieznośna lekkość bytu” 

Lecz oto żyjesz jeszcze nie żyjąc Błazeński grymas wstrząsa twoim ciałem Jest jedynym objawem istnienia Lecz oto żyjesz jeszcze udając życie Bełkotliwe strugi modlitw i przekleństw Pozostawiasz za umęczonym ciałem Lecz oto żyjesz jeszcze w ostatnich godzinach Z twego ciała wypływa niemy jęk Jęk zabijanego zwierzęcia Dlaczego nie przestaniesz żyć

Ratoń

Jorgen Boberg 

Wróblewski

Człowiek człowiekowi wilkiem Człowiek człowiekowi strykiem Lecz ty się nie daj zgnębić Lecz ty się nie daj spętlić Człowiek człowiekowi szpadą Człowiek człowiekowi zdradą Lecz ty się nie daj zgładzić Lecz ty się nie daj zdradzić Człowiek człowiekowi pumą Człowiek człowiekowi dżumą Lecz ty się nie daj pumie Lecz ty się nie daj dżumie Człowiek człowiekowi łomem Człowiek człowiekowi gromem Lecz ty się nie daj zgłuszyć Lecz ty się nie daj skruszyć Człowiek człowiekowi wilkiem Lecz ty się nie daj zwilczyć Człowiek człowiekowi bliźnim Z bliźnim się możesz zabliźnić

Stachura

Tylko rób tak żeby nie było dziecka tylko rób tak żeby nie było dziecka To nieistnijące niemowlę jest oczkiem w głowie naszej miłości kupujemy mu wyprawki w aptekach i w sklepikach z tytoniem tudzież pocztówki z perspektywą na góry i jeziora w ogóle dbamy o niego bardziej niż jakby istniało ale mimo to            ...aaa                płacze nam ciągle i histeryzuje wtedy trzeba mu opowiedzieć historyjkę o precyzyjnych szczypcach których dotknięcie nic nie boli i nie zostawia śladu wtedy się uspokaja nie na długo            niestety.

Bursa

Gałczyński

Tuwim

Panna

Madonna

Legenda tych lat 

:c