Böyle gençligin baharını sikeyim

Uçurumun tam kenarındayım

Hafif bir rüzgâr esse düşeceğim sanki

Gücüm kalmadı.

Sonra fırsat buldukça sigara dumanı kaçar gözüme Çok ağlarım kimseler bilmez..*

Gülümsediğinde kalbimde oluşan o hissi bilmiyorsun.

Kim ne derse desin kafasındaki karmaşa bir türlü düzelmiyordu, kendini karanlığa sürüklemiş ve o kafasındaki zindandan kaçamıyordu.

Burda mezarlığın karşısında doğum hastanesi

Ben Yenilgiyim

İçimizde paramparça olup ufacık kırıntılarına kadar bölünmüşken hayat, içimizdeki okyanusların en derinlerinde boğulmuşken umutlar, içimizdeki yangınlar acımasızca alev almışken, içimizdeki tüm parçalar, tüm inandıklarımız, tüm dirençlerimiz,  tüm dayanaklarımız, tüm çocukluğumuz paramparça olmuşken, içimiz yıkık bir savaş yerini andırırken, içimiz terkedilmiş bomboş bir şehirken, içimiz rüzgarlıyken, içimiz sessizken, içimizdeki depremlerden ve kıyametlerden sonra en ufak bir canlı belirtisi yokken , nasıl oluyor da hâlâ ruhumuz içimizde? Nasıl oluyor da kalbimiz hâlâ atıyor? Hâlâ nasıl nefes alıp, nasıl da direniyoruz hayata? Bakmayın gülumsediğime, ayakta durduğuma, bakmayın dışarıdan normal gözüktüğüme, ben paramparçayım.

Ben  Yenilgiyim.

“Bulduklarımızla yetinseydik, kaybettiklerimize ağlamazdık.”

Yalnız ölmicem di mi

Böyle sessiz sessiz

Solup gitmicem di mi

Gözlerimde, son bir bulut gülpembe.

- seni on dört kez gördüm, üçü rüya, birinde bir başkasının yüzündeydin. + nasıl? - halüsinasyon, karşımdaydın. + kafan peki, güzel miydi? - hayır.

güldü. bunları gerçekten sayıyor musun, dedi. - seni kaç kez görmediğimi bile sayıyorum.

İçimi bir his kaplıyor anne, dayanamıyorum.

Dışardan çok güçlü duruyorum ama içimde depremler oluyor, şimşekler kopuyor, bulutlar ağlıyor.

Her defasında insan aynı yerden tekrar tekrar kırılır mı?

Derdini anlatsana yükün hafifler diyorlar o yükün yarısını anlatınca sana vericeğimden bunu nasıl göze alabiliyorsun? Omzumdaki 1 yükü bile kaldıramıycağını bilmeden nasıl böyle birşey istersin?

Öyle bir his vanki sanki ölüyormuşum gibi yaşama tutunmak için sebep arardım eskiden, ne değişti? Yaşadığım hayal kırıklıkları yüzünden umudumumu yitirdim? Yaşadığım hüzünler dayanılmaz bir acıya mı dönüşüyor? Neler hissediyorum? Neden burdayım? Bunları size neden anlatıyorum? Beni neden anlamak istemiyorsunuz?

"Kelime: kelime acıtır.  Hacmi, ağırlığı, dokusu vardır. Tene değer ve keser. Öldürebilir de."

Herkese ölüsünden geriye güzel anılar kaldı anısına soktuğumun yerinde. Bize enkaz kaldı. Toprak kaldı. Toz kaldı.