#yang keyi | Explore Tumblr Posts and Blogs

qserasera · 3 years

Photo

a thousand gold: Emperor & Imperial Consort Mix

a Zhongli/Childe mix;

His Majesty, Rex Lapis, the Emperor of Liyue falls in love in the third millennium and fifth century of his reign. (x)

Song list + some lyrics below the cut

& a post with links to available eng-subbed songs here

01 左手指月 Upwards to the Moon [Instrumental] (Ashes of Love OST) -Sa Dingding

02 Imperial Ceremony [Instrumental] (Curse of the Golden Flower OST) -Shigeru Umebayashi 03 新壺中天 Xin Hu Zhong Tian [Instrumental]-Queena Cui 04 天赋 Heavenly Gift (Princess Weiyoung OST)-Tiffany Tang & Luo Jin In just one glance, love has become a heavenly gift / My heartbeats in front of you get warmer / Because of you I've started to understand / Forget about tomorrow and its what ifs

05 人間樂園 Paradise in Mortal Realm (Consort Meng Arrives OST) - Deng Tongtian & Zhang Wenbo Love is a cocoon of lovesickness / For you, forever and always

06 等待的季节 Season of Waiting (Bu Bu Jing Xin OST)-Cecilia Liu We shall meet again / There is nothing to be done but I'm still filled with longing / I suddenly want to see your face / That familiar feeling

07 落花成泥 Falling Flowers Turn to Mud (Legend of Yunxi OST) -Ju JingYi No remedies can heal parting pain / Fate tantalizes humans in love / Wait until the clouds disperse / Leave the moonlight to sigh 08 宮牆柳 Willow by the Palace Wall (Story of Yanxi Palace OST) -Li Chun Ai The willow by the palace wall follows the wind / Kowtowing once for every step 09 伤情 Wound [Instrumental] (Three Lives Three Worlds, The Pillow Book OST)- Various Artists

10 心事 Worries (Ruyi Royal Love in the Palace OST)-Deng Tongtian Looking at the bright moon / A heavy embroidered circle, round and receding / Looking at the world's scenes / See them repeating and parting 11 叹云兮 Sigh (Legend of Yun Xi OST)-Ju Jingyi If this world withers and fades, I'll stay by your side to protect you / Using my silent resolution to oppose everything's that said / And if everything in this world is ruthlessly falling apart / I will use the thread in my hands to sew everything whole again 12 因風起 Because of Wind (Listening Snow Tower OST)- Juno This land has its limits, but our love is boundless / We pass the long night flying side by side / The future is still a long way off, I follow as you split the wind and slay the moon / I don't believe an entire lifetime could still find it difficult to avoid parting

13 鳳囚凰 The Phoenix Prison-Bai Lu I want to return with the wind / But my heart cannot escape / It wants to tie with you / Wants to share the world with you

14 幾生歡 Few Lifetimes of Happiness (The Destiny of White Snake OST)-Yang Zi A step upon a stone tile, rain on blooming flowers / A kiss bothering other people / I'm afraid they haven't seen a scene so picturesque 15 浮年盞 Floating Years - Liu Keyi (Cori Liu) The moon is like back then / People are like back then / Watch the fall flowers / watch the plum blossoms

16 为一人 Only For You (General's Lady OST)-Ye Xuanqing Waiting for that passionate love / I'd trade a lifetime of prosperity for a life of suffering / Drink a bottle of wine and seal up the story

#tartali #zhongchi #zhongli #genshin impact #chili #fanmix #childe tartaglia #this took a while! it's a ficmix also i guess!!#with general vibes for the emperor au instead of following the fic plot beats that closely asfdasdf #i may make a separate post with links to some official-ish eng subs for some of the songs but we'll see thinking emojis

34 notes · View notes

dmbjartreblogs · 3 years

Text

DMBJ Art Reblogs!

Welcome to DMBJ Art Reblogs, a sideblog by @unforth. I reblog (almost) all art I see for the fandom. Feel free to ping me if you need anything!

If you see me reblog a repost, please let me know so I can delete it - reposts are never okay! I do reblog “reposted with permission” posts of artists on other platforms. I have made a good faith effort to not reblog reposts, but obviously mistakes happen - when they do, let me know, and I will correct the mistake by deleting the reblog in question.

This blog is very lightly moderated; I tag artist, character(s), ship(s), and common trigger warnings.

Enjoy!

-unforth

Current Tags

Trigger Warnings: blood tw, body horror tw, drowning tw, fire, harm to animals tw, lemon, mcd, smoking, suicide tw

Character:

a ning

a tou

bai haotian

bei leiye

chen pi

chen wenjin

chuchu ya

da kui

er ye

grandfather wu

hei bei the sixth

hei xiazi

huo daofu

huo erjing

huo xiu xiu

jia kezi

jiang wu

jiang zisuan

kanjian

li cu

li jiale

liang wan

liu sang

luo que

panzi

princess mute

qi tiezui

que tong

sanye

shen qiong

su wan

wang can

wang meng

wang pangzi

wu erbai

wu laogou

wu sanxing

wu xie

xiao mei

xiao yuliang

xie yuchen

xie ziyang

yan sanxing

yang hao

yang keyi

ye piaopiao

zhang haike

zhang haiqi

zhang haixia

zhang haiyan

zhang qiling

zhang qishan

zhang rishan

zhang yixing

Ship:

baijing (wu erbai/huo erjing)

canxie (wang can/wu xie)

foba (zhang qishan/qi tiezui)

fuba (zhang rishan/qi tiezui)

haixie (zhang haike/wu xie)

heihua (hei xiazi/xie yuchen)

heihuo (hei xiazi/huo daofu)

heiping (hei xiazi/zhang qiling

iron triangle (this tag is mostly used platonically; wu xie & zhang qiling & wang pangzi)

kansang (kanjian/liu sang)

kansangque (kanjian/liu sang/luo que)

lingsang (zhang qiling/liu sang)

pangcan (wang pangzi/wang can)

pangfu (wang pangzi/huo daofu)

pangsang (wang pangzi/liu sang)

pangxie (wang pangzi/wu xie)

pinghei (zhang qiling/hei xiazi)

pingpang (zhang qiling/wang pangzi)

pingsang (zhang qiling/liu sang)

pingxie (zhang qiling/wu xie)

pingxiesang (zhang qiling/wu xie/liu sang)

quejian (luo que/kanjian)

risang (zhang rishan/liu sang)

sangxie (liu sang/wu xie)

wangpiao (wang pangzi/ye piaopiao)

wangpiaocan (wang pangzi/ye piaopiao/wang can)

wangsang (wang pangzi/liu sang)

wu xie/zhao yunlan (crossover with Guardian)

xiutou (huo xiuxiu/a tou)

Cast:

liu chang

wang haoxuan

zeng shunxi

zhu yilong

#mod post #tag wrangling

6 notes · View notes

irinnisar · 4 years

Text

Waktu di Hidupku, Hidup di Waktuku

Well, sebenarnya aku bingung mau kasih judul apa 😊. Itu judul ngasal aja jadinya hehe. Pokoknya I’m going to write about time and life.

Ceritanya tiba-tiba ada seserang yang ngasih aku hadiah. A woman that I can say close to me. Ni orang suka kasih wejangan, semangat, dan apresiasi. Orangnya bijaksana and bijaksini. Dulu sempet satu kosan, dan kadang sebelum tidur malam suka deep talk ngalor ngidul yang gatau ujungnya kemana. Nah, si sister ini tiba-tiba ngasih buku Time of Your Life-nya Pak Random Kim. Tentu aku sangatlah senang, dan mulai baca buku kuning versi Indonya ini. Thank you Sistur.

Basicaly, semua yang ditulis Pak Random Kim itu isinya nasihaattt semua, bisa dari pengalaman beliau sebagai dosen, maupun pengalaman orang lain yang beliau kenal. Bahasanya ringan, jelas, padat, tepat tujuan. Jadi lebih mudah dicerna namun langsung nembak, "Am I like that?". Dan jangan salah, meskipun ini buku ditulis 10 tahun yang lalu, sampai sekarang tuh masih relate banget.

Jadi, karena aku adalah orang yang gampang lupa, dan kalau udah jalan ke depan kadang out of track, suka tiba-tiba butuh asupan, gak ada salahnya aku tulis disini yang gunanya jelas untuk pengingat.

Keyy, beberapa poin yang harus diingat adalah:

1. Jika kita masih berusia 24 tahun, berarti jam kehidupan kita baru jam 7.12, masih pagi dan banyak waktu yang belum kita lalui. Tapi itu dengan asumsi usia kita 80 tahun. Aku jadi ingat sharingnya Kak Nyoman di TED talks tentang momento mori, bagaimana kematian atau garis finish di hidup kita ini menjadi pengingat. Beliau mengasumsikan usia kita mencapai 60, 70, atau 80 tahun, sehingga kita bisa set up target-target kita di masing-masing usia. Target di usia 30 dengan asumsi usia mencapai 60 tahun akan berbeda dengan target usia 30 di asumsi 80 tahun. Intinya, menyegerakan melakukan kebaikan, mana yang bisa dilakuin nanti dan mana yang harus segera dilakuin sebelum terlambat.

2. Yang kedua yaitu tentang bunga mekar pada musimnya. Kalau kamu sekarang masih belum mekar, ya berarti belum musimmu. Bunga sakura dan bunga krisan sama-sama indah namun tidak mekar di saat yang sama. Santai saja, jangan mau jadi yang bermekaran di awal musim semua.

3. Menambah kualitas diri lebih penting daripada berinvestasi yang hasilnya nanti juga belum tentu menguntungkan atau mendapat nilai investasi lebih. Dengan kualitas diri yang semakin naik, tentu akan meningkatkan jenjang karir kita yang bahkan akan memiliki nilai lebih daripada hasil investasi tersebut. Ya, kalo mau aman sih cari investasi dengan nilai yang stabil dan tetap meningkatkan kualitas diri dengan belajar, ketemu orang, tukar pengalaman, cari pengetahuan, ikut workshop, sertifikasi, kursus, dan lain-lain.

4. Tipe anak panah dan perahu kertas, atau diantara keduanya. Tipe anak panah adalah ia yang sangat tahu apa tujuannya, dan menyusun langkah-langkah atau tujuan sementara yang harus dicapai. Tipe ini sangat idealis dengan apa yang mau ia capai sehingga mengesampingkan tujuan-tujuan lain yang sebenarnya tidak buruk juga. Sedangkan, tipe perahu kertas adalah tipe orang yang tidak punya tujuan, tujuannya ya kemana air sungai itu membawa. Tipe ini sangat bergantung dengan situasi, tidak punya tekad dan percaya diri yang kuat. Sehingga bisa kita sebut tipe tanpa arah. Yang paling baik adalah menjadi diantara keduanya. Kita punya tujuan, tahu apa yang akan kita capai, bagaimana mencapainya, namun tidak menutup mata atas tujuan-tujuan lain sehingga lebih fleksibel jika ada sedikit atau beberapa perubahan tujuan karena keadaan.

5. Tentang tujuan, metode, dan tindakan. Kalau ini sama persis kayak lagi ngerjain skripsi atau penelitian hehe. Apa tujuan akhirnya? Pakai metode apa yang paling tepat biar sesuai sama tujuan yang kita capai? Terus tindakan atau langkah-langkah apa yang harus dilakukan? Tentukan tujuan yang benar-benar berasal dari apa yang kamu mau. Kamu punya andil besar atas tujuanmu sendiri. Bukan karena pengaruh orang-orang sekitarmu. Dan yang terpenting adalah teruslah bertindak, karena jika terlalu lama berhenti kita susah untuk memulainya lagi. Ini yang disebut hukum kelembaban seperti Hukum 1 Newton. Sigma F sama dengan 0.

6. Persiapan adalah segalanya. Mengetahui apa yang harus dipersiapkan adalah penting agar persiapan itu tidak untuk tujuan yang salah dan tidak dengan metode yang salah atau sia-sia. Cerita ini diumpamakan dengan si penebang pohon yang terus-menerus menebang batang pohon dengan mata kapak yang tumpul. Hal tersebut tentu membutuhkan waktu yang lama tanpa kepastian kapan pohon akan roboh. Penebang pohon seharusnya mengasah mata kapaknya dahulu sebelum mulai menebang. Ini juga disebut dengan persiapan yang matang adalah segalanya. “Jika aku diberi waktu delapan jam untuk menebang sebuah pohon, aku akan menghabiskan enam jamnya untuk mengasah kapakku,” Abraham Lincoln.

7. Segala sesuatu yang menakutkan adalah ketika kita tidak mengetahuinya apa itu. Seperti saat berada di tengah tali dalam sumur namun kita sudah kelelahan untuk memanjatnya dan tidak tahu sedalam apa sumur tersebut. Daripada berusaha terus memanjat dengan ketidakberdayaan, lebih baik lepaskan tali tersebut. Jangan hanya bergantung pada seutas tali. Cari tali lain yang bisa membuatmu naik, toh dasar sumur pun yang kamu kira dalam ternyata tidak jauh dari ujung kakimu. Lepaskan genggaman tanganmu dari tali itu dengan penuh percaya diri. Lalu, kepakkan sayap-sayap kepercayaan dirimu.

8. Jangan gunakan kesibukanmu sebagai alasan untuk melakukan suatu hal baik. Atur waktu yang kita punya sebermanfaat mungkin, bahkan, hal yang ingin kita lakukan, justru akan terealisasi saat kita sibuk, karena saat kita bersantai-santai kita cenderung menunda untuk memulai melakukan kebiasaan baik tersebut.

9. Hilangkan hobi yang tidak berguna dan ganti dengan kebiasaan yang berarti, karena sejatinya perubahan adalah meninggalkan hal yang kurang berguna menuju hal yang lebih berguna.

10. Carpe Diem: Nikmati apa yang kamu miliki hari ini. Jangan biarkan hari ini dipenuhi penyesalan masa lalu. Jangan biarkan dirimu menderita hari ini karena rasa tanggung jawab akan suatu hal di luar jangkauanmu. Jangan izinkan dirimu digoyahkan oleh rasa takut akan masa depan yang belum jelas. Buat tujuan yang jelas, dan melangkahlah dengan pasti ke arah tujuanmu.

11. Buat seperangkat aturan yang kamu ikuti sendiri dalam rutinitas keseharianmu, seperti rima dan irama dalam sebuah syair lagu.

12. Yang lebih penting dari uang di usia 20-an adalah perkembangan karakter dan kemampuan kita, karena di rentang usia ini kita bisa mengeskplor berbagai hal yang ingin kita coba, sebelum memasuki usia 30-an yang mana kondisi perlahan berubah stagnan.

13. Naiki saja keretanya dulu, ambil kesempatan apapun yang ada di depan mata selagi kita belajar bertahan, bertanggung jawab, mengembangkan skill yang kita punya, dan lain-lain. Setelah itu, saat menjumpai persimpangan berpindahlah menuju kereta eksekutif dengan bekal yang sudah kamu punya.

14. Pertahankan keseimbangan, jangan condong ke satu sisi. Tali yang tergantung antara keberhasilan dalam bekerja dan kebahagiaan pribadi, maupun keheningan dan kesibukan.

Oke, jadi kurang lebih itu yang bisa kujadikan pengingat untuk diriku sendiri, maupun, kalau kamu mau, kamu bisa menjadikannya pengingat juga untukmu. Selain beberapa poin di atas, masih banyak nasihat-nasihat yang sangaatt berguna, seperti banyak-banyaklah membaca dan menulis, dan lain-lain. Semoga bermanfaat dan hari-hari kita menyenangkan ya! 😊

27 notes · View notes

tumitutscanlation · 5 years

Text

Heavenly Blessing - 48. Bölüm

Mega // MangaTr

Bölüm 48: Sadece Tek Bir Kişinin Güvenliği İçin Olan Zarlar

Durumunu görünce Xie Lian fark etmeden elini uzattı, onu okşamak istiyordu. “Ne oldu…”

Ancak Hua Cheng yana adıma attı ve hafifçe bedenini döndürdü. Xie Lian’ın dokunuşundan kaçınıp kılıcının kabzasına sertçe vurdu. “Bir şey olmadı. Umursama.”

Sesli bir şekilde vurulduktan sonra tüm cennetin korktuğu lanetli eğri kılıç E-Ming daha da fazla sallanmaya başladı. Tam o sırada Xie Lian, iletişim rününde yeniden Feng Xin’i duydu. “Hua Cheng nasıl üst cenneti Mesafe Kısaltıcı Rünle bağladı? Bu kapıyı nasıl açıyoruz?!”

Shi Qing Xuan haykırdı. “General Nan Yang! Ben, ben, ben! Ben sanırım nasıl biliyorum. Ekselanslarıyla görevdeyken Hua Cheng’in bu numarasından çok çektik. İki zar al ve onları kapının önüne at, sonrada iterek açılacak mı onu gör.”

Xie Lian hatırladı. Ana salonda öncesinde eğlencesine zar atmıyor muydu? Hala hayatları için solucan mağarasından ve o yamyam yırtıcılardan acınası bir şekilde koştuklarını hatırlıyordu. Eğer gerçekten de kapıları açarlarsa ne tür diğer felaketlerin onları beklediğini kim bilebilirdi ki? Aceleyle bağırdı. “Dur! Yapma! Dikkatli ol!

Ancak sesi iletişim rününe hiç ulaşmamıştı. Ruhani gücünü doldurmaya vakti olmadığından hepsi tükenmişti ve sadece konuşmadan dinleyebilirdi. Zaten konuşabilse bile çok geç olmuş olabilirdi. Feng Xin, Shi Qing Xuan’ın dediklerini harfi harfine ikinci bir kez düşünmeden yapmışa benziyordu. Nasıl bilebilirdi ki? Sonraki saniye Feng Xin aniden iletişim rününde küfürler bağırdı. Ne zaman ajite olsa söverdi ve sövmek için kullandığı kelimeler genellikle kulaklar için çok kaba olurdu. Sansür nedenlerinden dolayı o kelimeler tekrar edilmemeliydi. Dikkatlice olayları takip eden cennet mensupları hemen sordu. “General, ne oldu?!”

Mu Qing’in sesi de geldi ve o da oldukça dehşet içindeymiş gibi duyuluyordu. “Burası neresi??” Feng Xin’le beraber kapılardan geçmişe benziyordu.

“Dikkatli olun!” Shi Qing Xuan seslendi. “Farklı numaralar sizi farklı yerlere götürecek. Neyi yuvarladınız.”

“Dört yuvarladı!” Mu Qing dedi.

Xie Lian, Feng Xin’in sesinde panik ve terör de duyabiliyordu ve oldukça tehlikeli bir yere rastlamış olmalarından korkuyordu. Sesi iletişim rününde duyulamıyordu ancak ilk başta o büyüyü yapan kişinin hemen yanında olduğunu fark etti. Fazla düşünmeden hızla sordu. “San Lang? Zar dört atılınca neresi açılıyor?”

“Değişir.” Hua Cheng cevapladı. “Kapı, zarları atanın en çok korktuğu yere açılacaktır.”

Hua Cheng cevap verdiği anda Mu Qing soğuk bir şekilde konuştu. “İlk zarı atmak için savaştın ve kadın banyosunu attın! Bana zarı ver, ben atacağım!”

‘Kadın banyosu’nu duyunca Xie Lian elleriyle yüzünü kapattı.

Feng Xin her zaman kadınlarla arasına mesafe koyan biri olmuştu ve sanki kadın cinsiyeti vahşi ve yırtıcı bir hayvanmış gibi konu hakkında konuşmaktan hep uzak dururdu. Ona göre, kadın banyosu, kesinlikle dünyadaki en korkunç yerdi. Kaplan mağaraların ölçülemeyen derinliklerinden veya ejderha göllerinden de kötüydü. Ancak çok geçmeden ikisi yeniden kükremişlerdi. Shi Qing Xuan acı bir şekilde sordu. “Generaller, bu sefer neye rastladınız?”

Cevap yoktu. Sadece garip mırıldanma sesleri geliyordu, sanki ikisi suya batmışlardı. Herkes nefeslerini tuttu, bir sürenin ardından Feng Xin belirdi, büyük nefesler alıyordu. Suyun yüzeyine çıkmış gibi duyuluyordu ve bir şeyler tükürüyordu. Bağırdı. “Siyah Bataklık Timsahları!”

Çılgın bir kadın banyosunun neredeyse iki adım ötelerindelerdi ve Mu Qing zorla zarları alıp attığında sonraki adımları onları çamurlu bir bataklığa düşürmüştü. Hemen bellerine, ağızlarına kadar çamurlu bataklığa batmışlardı ve çıkmak için savaştıktan sonra bir düzineden fazla meraklı timsah canavarları onları çevrelemek için yanlarına yüzmüştü. Her bir canavarın uzunluğu dört metreden fazlaydı ve insan etiyle besleniyorlardı. Kötü yolları çalışmaktan vücutlarında insan kolları ve bacakları büyütmüştü. Hareket ettiklerinde görüntüleri ürpertici ve mide bulandırıcı oluyordu, ikisini inanamayacakları bir şekilde iğrendiriyorlardı. Yarıları siyah bataklığın içindeyken ikisi şevkle ve delice savaştılar, ta ki Feng Xin’e sonunda gına gelene kadar. “Bana zarı ver, atayım! Sen de düzgün bir şey yuvarlamadın!”

Mu Qing kaybetmeyi kabul eden biri asla değildi ve beyaz ruhani patlama fırlattı. “Timsah Canavarları bir kadın banyosundan daha düzgün! Bir sonraki sefere ne atacağını kim bilir. Bana ver!”

“S*keyi-” Feng Xin kızgınca bağırdı. “Çoktan zarları almamış mıydın? Neredeler?!”

İkisi hala iletişim rününe bağlı olduklarını tamamen unutmuşlardı. Birbirleriyle kavga etmeye ve zar atmada birbirlerinin şanslarını kınamaya devam ediyorlardı; zarların yeri ve kaybolmuş oldukları çoktan unutulmuştu. Cennet mensupları küfürlerini ve bağırışlarını dinledi; kargaşa ne kadar büyükse o kadar iyiydi – heyecanlıydı! Çok heyecanlıydı!! İki general sonunda maskelerini çıkardılar ve görüntüyü umursamayı bıraktılar! Tanrılar kahkahalarını tuttu, hatta bazıları oturdukları yerde yumruklarını çarpıyordu, umutsuzca bunu keşke canlı olarak izleyebilip tezahürat yapabilmeyi umuyorlardı.

Feng Xin ve Mu Qing’in şansları en iyisi olmasa da sonuçta savaş tanrılarıyla ve oradaki şuradaki küçük yaratıklar en fazla basit bir sıkıntı olabilirdi, yani çok tehlikeli olan bir şey yoktu. Xie Lian yakında pes edip çıkmazdan kurtulmalarını umdu. Aynı zamanda karşısına korkunç şeyler çıkaracak değil de Hua Cheng’i çıkarmış olan bir numara attığı için kendisine minnettardı. Yürürken konuştu. “Öncesinde bir bir attım. Bu her bir bir attığımda seni görebileceğim anlamına geliyor?”

Cümlesini bitirdiğini anda sözlerinin bir tuhaf duyulduğunu fark etti. Sanki Hua Cheng’i görmek istiyormuş gibiydi ve bunun uygun olmadığını düşündü. Ancak Hua Cheng cevaplamıştı. “Hayır.”

Xie Lian biraz garip hissederek yanağını kaşıdı. “Oh. Yani durum öyle değil. Yanlış anladım.”

Hua Cheng önünden yürüyordu. “Eğer beni görmek istersen neyi attığının bir önemi yok. Her hâlükârda ortaya çıkacağım.”

Bunu duyunca Xie Lian zorla yutkundu ve demek istediği her şeyi unuttu.

Bu sözlerin anlamını incelemeye zamanı kalmadan iletişim rününde başka birinin çökmüş sesi duyuldu. “İzin ver!”

Konuşmanın üzerinden çok geçmeden gökyüzünden kırılma sesi geldi ve beyaz bir ışık patlaması geçti. Aniden Hua Cheng ve Xie Lian’ın yolu kapanmıştı.

Beyaz ışık dağılıp yavaşça söndüğünde Xie Lian, artık gökyüzünden uçmuş olan şeyin bir kılıç olduğunu görebiliyordu.

Kılıç uzun ve inceydi, yarısı eğik olarak yere saplanmıştı ve kılıcın bedeni titriyordu. Siyah yeşim taşı gibi koyuydu, derin ve kötü, aynadan daha yumuşaktı. Eğer biri yakınına giderse kendi yansımalarını bıçağında görebilirlerdi. Kılıcın kalbindeki ince, gümüş beyaz çizgi bıçağını yarıya bölüyordu.

Bu kılıcın ismi ‘Fang Xin’di.

Kılıcın önüne bir gölge indi ve konuştu. “Bu senin kılıcın.”

Baş Rahip Fang Xin’in ölümünden sonra taşımış olduğu kılıç Yong An’ın Veliath Prensi tarafından alınmıştı. Kılıcı atmış ve yollarını kesmiş olan kişi Lang Qian Qiu’dan başkası değildi.

Feng Xin ve Mu Qing başarısız olsa da Lang Qian Qiu doğru numaraları atabilmiş gibi görünüyordu. Bunun onun kendi şansından mıydı yoksa Xie Lian’ın şanssızlığından mıydı, söylemek zordu. İki Veliaht Prens içinde kesin olan şey Lang Qian Qiu’nın hep Xie Lian’dan daha şanslı olduğuydu.

Hua Cheng elleri arkasında durdu, ifadesi değişmemiş yalnızca bedeni hafifçe hareket etmişti. Hareket ettiği anda Xie Lian hemen elini onu durdurmak için uzattı ve kısık bir sesle konuştu. “İzin ver.”

Vadinin ortasında yollarını kesmiş olan Lang Qian Qiu elinde aşırı büyük, uzun bir kılıç tutuyordu. “Sadece seninle her şeyimle düello yapmak istiyorum. Nasıl sonuçlanacağı önemli değil. Senin ellerinde ölsem bile telafisini istemeyeceğim. Yüce Tanrı’ya seni sürgün etmesini istemene ihtiyacım yok. Bana kılıç kullanma sanatını öğrettin; kazanamaz değilsin. Neden benimle dövüşmüyorsun?”

Xie Lian, Lang Qian Qiu’nun söylemesine gerek kalmadan her şeyini ortaya koyarak dövüşeceğini biliyordu. Ancak eğer kendini tutmazsa Xie Lian’nın da ciddi dövüşmesi gerekirdi. Eğer durum böyle olursa ortaya çıkacak senaryolardan hiçbiri Xie Lian’ın görmek istediklerinden değildi. Ancak dövüşmezse de insafa gelmeyecekti.

Uzun bir sürenin ardından Xie Lian sonunda başını salladı. “Pekala.”

Öne doğru birkaç adım attı ve kılıca yaklaşıp onu yerden çekti. Yumuşak bir sesle konuştu. “Bunu sen istedin.”

Yüzyıllar sonra, Fang Xin sonunda ustasının ellerine dönmüştü.

Xie Lian’ın ellerinde yumuşakça inledi. Yakınlarında olan Hua Cheng’in gözleri de kılıcın öforik haykırışlarını duymasıyla parlamıştı.

Elindeki kılıçla Xie Lian sallandı ve soğuk bir şekilde konuşmadan önce onu yere doğru tuttu. “Bu düello her nasıl biterse bitsin, pişman olma.”

“ASLA!” Lang Qian Qiu bağırdı.

Lang Qian Qiu başı dökülecekmiş gibi hissediyordu; iki eliyle uzun kılıcı sıkıca tuttu. Gözleri odaklanmıştı, nefesini tuttu. Bakışları yeşim taşı kadar siyah olan Fang Xin’e kilitlemişti, bir an için bile dikkatsiz davranmaya cüret etmiyordu.

Xie Lian kılıcı salladı ve aniden bir ok gibi saldırdı. Lang Qian Qiu’nun gözleri güçlenmişti, hareket etmeye hazırdı ki bedeni aniden dondu, sanki bir şey ona sıkıca sarılmıştı. Ağır bir şekilde yere düştü.

Görmek için başını eğdiğinde gerçekten de bağlanmış olduğunu gördü! Kar gibi beyaz ipek bir kumaş birkaç kere bedenin etrafına zehirli bir yılanmış gibi dolanmıştı!

Lang Qian Qiu küçüklükten beri Baş Rahip Fang Xin tarafından kılıç kullanmayı öğrenmişti ve ona karşı korku ile hürmet duyuyordu. Baş Rahip, Altın Yaldızlı Ziyafet’te nehirler gibi kan akıtmasının ardından o dehşeti hiç dinmemişti. Xie Lian kılıcına dokunduğu anda tamamen diğerinin hareketlerine odaklanmıştı ve beyaz ipek bir kumaşın onu saldırmaya hazır olduğu anda arkadan tuzağa düşürdüğünü hiç fark etmemişti. Nasıl orada böyle bir utanmaz şey olabilirdi???

RuoYe’nin başardığını görünce Xie Lian hemen yüz ifadesinden ve kalbinden gerginliği sildi.

Fang Xin’i kenara attı, düşünürken derin bir nefes aldı, Oh! Ucuz atlattık.

Lang Qian Qiu kurtulmaya çalışırken yerde yattı. Beyaz ipek kumaşın ne kadar korkunç bir şey olabileceğini bilmiyordu ve ne kadar çok çabaladıkça ona o kadar çok sıkı sarılıyordu. Kızgınlıkla bağırdı. “Baş Rahip, bu ne?! Beni bırak ve ölümüne dövüşelim!”

Xie Lian alnındaki teri sildi ve cevapladı. “Çoktan ölümüne dövüştük. Seni bağlayan şey benim ruhsal araçlarımdan biri. Çoktan kaybettin.”

“…”

“Bu nasıl sayılabilir.” Lang Qian Qiu bağırdı. “Ölümüne dediğim zaman bariz bir şekilde kılıç kullanarak dövüşmeyi kastettim! Erkeksen kılıç kullan! Beyaz bantla tuzak kurmak? Ne kurnazlık!”

Sahiden de kılıcın tüm silahların en iyisi olduğunu düşünüp kelimeleri üzerine çok kafa yormamıştı ancak gerçekten de beyaz ipek kumaşlara önyargısı olan erkek bir cennet mensubu gibi duyuluyordu. Ancak Xie Lian erkek gibi davranıp davranmadığını umursamıyordu. Daha önce kadın kıyafetleri giydiği bile olmuştu ve dudaklarında ‘kaldıramıyorum’ kelimesi asılıydı. Ona böyle sözler işlemezdi.

Xie Lian, Lang Qian Qiu’nun yanında diz çöktü. “Üzerinde düşünmeyip bir kılıç kullanmak zorunda olduğumu söylemedin. Senin açık noktanı kullandım, neden şikayet ediyorsun?”

Bir aranın ardından ciddi bir ses tonuyla devam etti. “Bu doğru, seni tuzağa düşürdüm. Ne olmuş yani? Ben başardım. Evet, kurnazca davrandım ama ne olmuş? Ben kazandım. Eğer rakibin benim dışımdaki biri olsaydı çoktan ölmüştün.”

Hua Cheng ikisinden çok uzakta durmuyordu ve sessizce güldü. Kollarını bağlayarak uzaklara baktı. Lang Qian Qiu aşırı şok olmuştu.

Hala o kişi Yong An’ın Baş Rahibiyken tüm öğretileri yüce ve dürüsttü, dolambaçsız ve gerçekti. Bir zamanlar öğretmeni olan kişinin ağzından bir gün “Bu doğru, seni tuzağa düşürdüm. Ne olmuş yani? Ben başardım. Evet, kurnazca davrandım ama ne olmuş? Ben kazandım.” kelimelerinin döküleceğini hiç aklına gelmezdi. Serseme dönmüştü.

İçini döktükten sonra Xie Lian ayağa kaldı. “İyi düşün. Bir sonraki sefer başkalarının işine burnunu sokma.”

Çevirmen: Kae

Not: İnleyen kılıçlar…

#Tian Guan Ci Fu #Heaven Officials Blessing #Heavenly Blessing #Cennetin Kutsaması #Türkçe Novel

148 notes · View notes

justawanderingbabbit · 2 years

Text

Just finished watching @traineecryptid's sub of Overworking Man and *whew*, that was good. Strongly suggest it, especially for the Liu Chang aficionados.

Warning, spoilers below

I like the ending and if there's a tiny part of me that wanted Yang Keyi to go back to music, I have to admit his choice makes a lot of sense. He isn't sure of himself wherever he goes and jumping from one thing to another trying to be sure isn't going to work for him.

So headcanon is that while he still works for that company a combination of his changes and the company's means that he's no longer working himself to the bone to please what will never be pleased. And that, in turn gives him time to have his own life and play music with his beloved friends on weekends. Not to mention grow the confidence he needs to understand that he *is* indeed talented.

Also, sooner or later he and Wen Shiqing work out just what's going on between them. (He still doesn't want to be goosed on stage, however.)

#overworking man #yan keyi #liu chang #babbit babbles

3 notes · View notes

serotonidd · 5 years

Text

Nemu ini di draft... Masa-masa kelam hehe.

Juli, 2019.

Saking sibuknya ngurus segara printilan-printilan penelitian, saya jadi lupa kapan terakhir kali nyuci baju. Sampai pakaian kotor udah segunung-gunung.

Sebab kemarin saya merasa mendekati fase drop, setiap hari pulang malam, kena angin malam, ga pake jaket, saya memutuskan untuk istirahat hari ini. Walau sebenarnya harus ke tempat penelitian lagi buat cek surat. Tapi mikir “ga baik kalau dipaksain, tubuhku harus diberi haknya untuk istirahat”. Udah kelihatan banget kemarin, tenggorokan meradang abis minum air es di kost-an temen—udah tanda-tanda drop, hidung juga agak lumer.

Sejak senin kemaren ke Badan Penanaman Modal buat urus izin penelitian setelahnya ngerjain project akhir sampe ada drama ‘menyerah’ part 2. Kalau biasanya cuma resah, yang kemaren itu saya udah bisa nangis. Saya cape setiap malam harus tidur dengan membawa beban-beban yang ada.

Kata temanku...

“Kalau menangis jalan tengah untuk bisa lampiaskan semua pikiranmu, yaah menangislah, sampai kamu benar-benar capek. Nah setelah menangis, terus apa lagi? Ga ada ada yang berubah kecuali rasa plong-mu. Malah kalau saya pikir, bukan project-mu yang kamu tangisi, tapi memang karena kamu ingin menangis. Menurutku juga tangisan manusia itu bukan sesuatu yang salah, bukan tanda kalau orang itu lemah. Malah orang yang tidak ragu-ragu menangis menurutku seorang pemberani. Berani mengekspresikan diri, tidak egois dengan rasa yang dia memang perlu—butuh. Hati menurutku susah diselaraskan sama logika, kalau tetap dipaksakan selaras pasti akan rancu. Jadi keliatan seperti "masa sama diri sendiri saja egois?”. Jadi, menangis saja kalau memang kamu butuh, persetan dengan orang-orang yang anggap itu lemah. Cuman usahakan tangisanmu membuat sesuatu yang positif setelahnya, semangat baru contohnya. Menangis aja dulu, hubungi saya kalau udah capek nangis.”

Keyy, malam itu saya nangis kejer. Saya tumpahin semuanya. Saya bangga sama diri saya yang ga egois, ga mendam-mendam segala kesakitannya. Yang ga sok kuat.

Saya nangis sampe ketiduran. Besoknya berasa plong banget!

Siangnya saya kembali ke Badan Penanaman Modal ambil surat izin ditemani teman saya. Ngobrol 30 menitan di kost-annya dan ke rumah bawain adik saya kunci rumah. Terus balik lagi ke kost-an teman saya yang letaknya dekat kampus.

Kami ke rumah teman saya yang ‘master’ buat berguru. Di sana saya jelasin kendala saya. Dan saya bersyukur bisa sefrekuensi sama dia. Ini jawaban semesta setelah saya luntang-lantung ga punya kiblat untuk berguru. Ya Allah, bersyukur sekali diberi petunjuk untuk ke rumah temanku itu. Alhamdulillah.

Dua hari saya istirahat di rumah. Dan lagi; tidak mengerjakan apa-apa pun bisa sangat melelahkan.

Nah, hari jumatnya saya membawa surat izin penelitian saya ke kampus pertama; Universitas Negeri Makassar.

34 notes · View notes