Zorgeloos wandelen met je hond?

Zorgeloos wandelen met je hond?

Lijkt het je niet leuk om ontspannen met je hond te wandelen? Het is de droom van elke baas. Maar in de praktijk is het lang niet altijd eenvoudig en het geval. Logisch, je moet een hond de tijd geven te wennen aan wandelen zonder te trekken. Dat vraagt in veel gevallen dus om een hondentraining bij de plaatselijke hondenschool of thuis met een persoonlijke hondentrainer. Je gaat tijdens de…

View On WordPress

Dibbes

Ouder worden we allemaal. Elke dag weer een piepklein beetje meer. Ik heb er zelf geen moeite mee.

Het is, zo heb ik al lang geleden ontdekt, geen vanzelfsprekendheid om oud te worden, dus koester ik mijn grijze haar en lach ik mijn lachrimpels open en bloot.

Wel heb ik wat achterstallig (of liever overhangend) onderhoud laten doen aan mijn oogleden die langzaam aan de weg naar mijn kin aan het uitvogelen waren.

“I can see clearly now the skin is gone” zong ik vanmiddag, op de maat van een oude (jawel ik geef het toe) hit van Lee Towers.

Mijn honden worden ook ouder. En daar… wil ik niet aan!

De afgelopen weken zit ik regelmatig rechtop in bed, wanneer vanuit de huiskamer een soort sirene klinkt. Het schijnt dat oudere honden vaster slapen en meer dromen. Onze lieve Timo heeft vaker nachtmerries en weet dan na het wakker worden even niet meer dat het maar een droom was. We troosten hem zo goed als we kunnen. Veel indruk maakt het op opa Tiem niet denk ik, want hij slaapt vaak snel weer verder.

Ik ben aan de wandel bij de buitenrand van de natuurbegraafplaats waar we vlakbij wonen. Onze opa-sheltie wandelt niet zo snel, dus besluit ik hem, tegen de regels van de begraafplaats in, los te laten lopen. Zo kan hij zijn eigen tempo bepalen en dat is voor hem en zijn stramme gewrichtjes beter.

Aan de buitenkant zijn geen graven en komen we ook nooit iemand tegen. Dus van mij mag dat.

Ons oudje loopt niet alleen niet zo lekker, ook zijn ogen zijn aangetast door de tijd. Staar in beide oogjes, een troebel grijze waas over de pupillen. Arme man.

We doen onze best hem zo goed mogelijk te ondersteunen met supplementen en fysiotherapie indien nodig.

Elke tien meter ofzo, kijk ik even achterom of Tiem nog in de buurt is en wacht ik tot hij weer bij me is. Rustig aan, geen paniek. Gezellig! Samen uit, samen thuis.

Na de volgende tien meter draai ik me weer om. Maar… ik zie alleen maar gras en struikgewas! Geen opa te zien!

Huh?

Ik roep zijn naam… maar het paadje achter me blijft leeg!

Ayden gaat er maar bij zitten. Die weet al wat er komt denk ik.

Ik blijf “Tiemmmoooo Tiem Tiemmm kom! Waar ben je kerel?” roepen maar Timo komt niet boven water.

Of eigenlijk toch wel;

Als ik een stukje terugloop zie ik bij de slootkant ineens wat riet bewegen. Ach nee, het zal toch niet?!?

“Tiem? Ben jij het?” vraag ik met een diepe zucht.

En ja hoor, met een blik van; Hoezo mag ik niet even pootje baden? komt meneer met nog wat kroos aan zn teentjes, weer richting het pad.

“Oh oh, ouwe Dibbes!” mompel ik, “hoe ouder hoe gekker!”

Timo ziet de humor er wel van in, zijn staartje gaat in een lage kwispel vrolijk heen en weer.

“Jongen toch, dit soort streken kosten me een jaar van mijn leven!”

Gelukkig ben ik van plan héél oud te worden, dus een jaartje meer of minder… mij maakt het niets uit. Zolang mijn honden maar honderd worden, daar gaan we voor!

Puravive Recensies (oplichting of legitiem) - Is het de moeite waard om te kopen? Lees voordat u koopt Puravive

Puravive hoewel veel liefdevolle eigenaren van gezelschapsdieren zich er niet van bewust zijn dat hun huisdier misschien niet het gezondste gewicht heeft, is het een feit dat volgens de Association for Pet Obesity Prevention meer dan de helft van de katten en honden in de VS inderdaad overgewicht of obesitas heeft.

Huisdieren met overgewicht zijn doorgaans minder actief, ervaren gewrichtspijn, verzorgen minder en ontwikkelen meer gezondheidsproblemen. Het is dus belangrijk om een proactieve aanpak te volgen om uw huisdieren te helpen een lang, gezond leven te leiden.

Twee Puravive van Purina, gedragsdeskundige dr. Annie Valeska en dierenarts dr. Callie Harris, helpen door veelgestelde vragen over het gewicht van huisdieren te beantwoorden:

Hoe weet u of uw huisdier een gezond gewicht heeft?

“Een goede manier om te beginnen is door uw huisdier een ‘gezonde knuffel’ te geven”, adviseert Dr. Harris. Dit omvat drie stappen:

Evalueer de ribben: plaats uw handen voorzichtig op de zijkanten van uw huisdier. Je zou in staat moeten zijn om je handen langs hun borst te laten glijden Puravive en hun ribben te voelen zonder dat je hoeft te ‘drukken’ of ‘ingraven’.

Evalueer de taille: Ga boven uw huisdier staan. Je zou een taille of een “zandloper”-vorm moeten kunnen zien.

Evalueer de buik: Ga naast uw huisdier staan. Uw huisdier moet een mooie buikwandcorrectie hebben.

"Als u vermoedt dat Keto Power Gummies uw huisdieren overgewicht hebben, overweeg dan om over te stappen op gewichtsbeheersing voer voor volwassen honden en katten om hen te helpen een gezond gewicht te bereiken en te behouden", zegt ze.

“Een paar Purina-formules die ik zou aanbevelen zijn: Beneful Healthy Weight with Farm-Raised Chicken Dry Adult Dog Food, dat gebruik maakt van calorie-slimme voeding om honden te helpen een gezond gewicht te behouden; Pro Plan Adult Weight Management voor katten en honden, dat de spiermassa behoudt tijdens gewichtsverlies; Purina ONE Ideal Weight High Protein voor volwassen katten dat gesteriliseerde en gecastreerde katten helpt vet te verbranden en een gezond gewicht te behouden; en Purina ONE Healthy Weight High Protein voor volwassen honden, dat de vetvrije massa bij uw hond bevordert en helpt een gezonde lichaamsconditie te behouden, zelfs nadat een gezond gewicht is bereikt.”

Dr. Harris voegt eraan toe: "Het is ook altijd een goed idee om uw dierenarts te raadplegen om mogelijke medische problemen uit te sluiten die gewichtstoename kunnen veroorzaken."

Hoeveel moet u uw huisdier voeren?

Dr. Harris zegt: “Zorg ervoor dat u uw huisdier voedt met de hoeveelheid die staat aangegeven op de voedselketen van uw huisdier. Op elke zak voedsel vindt u specifieke aanwijzingen voor Keto Power Gummies. Als u zich echter nog steeds zorgen maakt over te veel of te weinig voeding, bespreek dit dan met uw dierenarts, zodat zij uw huisdier kunnen beoordelen en voedingsbevelingen kunnen doen.

Dr. Valeska voegt hieraan toe: “Hoezeer uw huisdieren u ook proberen te overtuigen van het tegendeel, het voeren van tafelresten is nooit een goed idee. Neem de verleiding weg om ze een hapje van je avondeten te geven door ze te trainen om de maaltijd buiten de tafel door te brengen – in een bench bijvoorbeeld – en hun goede manieren te belonen met voor huisdieren geschikte lekkernijen en complimenten.

Wat doe je als je huisdier smeekt alsof hij nog steeds honger heeft?

Dr. Valuska vraagt: “Weet u zeker dat uw huisdier honger heeft? Onze eerste impuls als huisdieren ons beginnen lastig te vallen, Zencortex is aannemen dat ze eten willen, maar huisdieren vragen misschien wel om aandacht, beweging of speeltijd. De volgende keer dat u denkt dat uw huisdier om eten smeekt, kunt u hem of haar een paar oor krabjes, een leuke speelsessie met een favoriet speeltje of een wandeling naar buiten aanbieden.

“Als uw huisdier nog steeds honger heeft, kunt u uw huisdier mogelijk langer een vol gevoel geven door de maaltijd langer te laten duren. Probeer eens slowfeeder-kommen of puzzel voeders."

Hoe kunt u beweging in de routine van uw huisdier integreren?

Dr. Harris zegt: “Een gemakkelijke manier voor eigenaren van gezelschapsdieren met honden om aan lichaamsbeweging te doen, Zencortex is door ze dagelijks mee te nemen op een wandeling. Als buitenwandelingen vanwege het weer echter niet mogelijk zijn, overweeg dan om activiteiten in huis met uw honden te ondernemen, zoals ‘zoek het lekkers’ met behulp van traktatie maten. U kunt zelfs strategisch zijn over waar u uw voer- en waterbakken plaatst, om uw hond aan te moedigen op te staan en te bewegen.”

Dr. Valeska voegt hieraan toe: “Katten hebben ook beweging nodig! Betrek hun instincten met een achtervolgingsspel – dit kan met een laserpointer, een bal of een speeltje aan het uiteinde van een toverstok zijn. Sommige katten ‘jagen’ het liefst op speelgoed over de grond, terwijl anderen meer opgewonden zijn als ze speelgoed uit de lucht proberen te vangen. Probeer verschillende combinaties met uw kat en kijk wat hij het lekkerst vindt. Als je toch een laserpointer gebruikt, zorg er dan voor dat je het spel altijd beëindigt met de laser op een speeltje dat je kat kan vangen, om ervoor te zorgen dat je kat zich niet gefrustreerd of angstig voelt.

Wat?    Fries der Lauschenden (1930-1935), Mutter und Kind (1935), Moses (1919) en Das Wiedersehen (1926) door Ernst Barlach

Waar?   Ernst Barlach Haus, Hamburg

Wanneer?    8 maart 2024

Het Jenischpark is een 42 hectare groot park in een buitenwijk van Hamburg, gelegen aan de Elbe. Het is 4 graden en dus behoorlijk koud, maar de hemel is onbewolkt en de zonnestralen maken een wandeling in dit park met een aantal oeroude bomen tot een groot genoegen. Behalve van vogeltjes wemelt het in het park op deze nog tamelijk vroege ochtend ook van de honden en hun baasjes. Ik heb de viervoeters niet geteld, maar het waren er zeker meer dan honderd. Ik heb ongeveer alle rassen en kruisingen daartussen zien langskomen. Gelukkig is het park groot en is er ruimte voor zowel de honden als voor een kunstliefhebber die nog een uur moet doorbrengen voor het museum van zijn keuze opengaat.

Want ja, hoe fraai de natuur in het park ook is, het primaire doel van mijn bezoek is natuurlijk cultuur. In het park bevinden zich maar liefst drie musea. Mijn keuze is gevallen op het Ernst Barlach Haus. Ernst Barlach (1870-1938) was een expressionistisch kunstenaar die vooral bekend is geworden voor zijn houten beelden. Daarnaast tekende hij en maakte hij bronzen beelden. De Hamburger fabrikant Hermann F. Reemtsma (1892-1961) raakte diep onder de indruk van zowel de kunstenaar als diens kunst en vanaf 1925 verzamelde hij werk van Barlach. In de Nazi-tijd werd Barlachs werk beschouwd als ‘entartet’ en uit openbare collecties verwijderd. Na de tweede wereldoorlog volgde echter al snel rehabilitatie. In 1961, een jaar na de dood van Reemtsma, werd het Ernst Barlach Haus geopend als museum .

In al het werk van Barlach staat de mens centraal. Het werk is duidelijk gebaseerd op concrete observaties van mensen, maar tegelijk geabstraheerd. De houten beelden zijn verstild. De, zojuist al genoemde, Fries der Lauschenden (Fries der luisteraars) bestaat uit negen menselijke figuren. Het werk werd aangevangen in openbare opdracht. Hij kon het echter niet afmaken omdat zijn kunst inmiddels als ‘ontaard’ werd geclassificeerd. Dat de beeldenreeks toch voltooid werd, is te danken aan Hermann Reemtsma die als privépersoon opdracht gaf het werk te voltooien.  Zo kwam de indrukwekkende beeldenrij alsnog gereed en werd op de zondag voor Advent 1935 opgeleverd.  Het is nu te zien in het museum in het Jenischpark. De reeks bestaat uit negen eikenhouten figuren: de dromer, de gelovige, de danser, de blinde, de wandelaar, de pelgrim, de gevoelige, de begenadigde en de verwachtende.

Mutter und Kind toont een vrouw met hoofddoek die geknield zit, met op haar schoot een baby. Het kindje slaapt. De moeder kijkt niet naar de kleine. Haar blik lijkt naar binnen gekeerd. Haar gezicht staat zorgelijk. Zie we een Madonna? Het is mogelijk, want religieuze thema’s zijn Barlach niet vreemd. Zie bijvoorbeeld Mozes die met de stenen tafelen in zijn hand staat. En het beeld Das Wiedersehen zou de thuiskomst van de verloren zoon uit  de parabel van Jezus kunnen verbeelden. Maar Mutter und Kind zou even gemakkelijk een vluchtelinge kunnen zijn, die met haar kind gestrand is in een vreemd land, zonder perspectief of hoop. Dat maakt het werk van Barlach wellicht zo interessant: het beeldt geen concrete individuen uit, maar menselijke figuren met een universele zeggingskracht.

Good girls

Onze labrador meiden zijn ‘Good Girls’ met hoofdletters. Het is nog steeds een cadeautje om iedere dag mijn leven met hen te delen.

Zelfs de kleinste meid Pommetje-horle-piep, is een echte Good Girl aan het worden. Ze komt als een kanon aangesjeesd als ze buiten geroepen wordt en doordat ze zo’n aanhankelijk blij ei is vergeef je haar puberstreken. Als je met je 9 maanden je eigen ijsbeer knuffel onthoofd of op de bank springt als we er niet zijn dan valt het mee toch?!

Inmiddels zijn we terug in Nederland en is de zomer voor ons in Frankrijk voorbij. In Frankrijk zijn ze Good Girls want daar zijn het de enige honden in ons dorp die niet blaffen, op de lange autorit op weg naar Nederland zijn het Good Girls want ze geven geen kik, en terug in ons piepkleine huisje ook want daar pakken ze de draad van hun leven probleemloos op. Alles is best en alles is goed wat hen betreft.

In Frankrijk hebben ze geleerd om tijdens de wandeling met de neus op de grond overheerlijke hertenkeutels of zwijnendrollen te vinden en de lekkernij op te eten. Ja, het zijn heuse stofzuigers! In Nederland zouden ze dit missen. Nederland is een schoon land en wild en de sporen ervan vind je niet in de Randstad. Althans, dat was mijn gedachte.

In de week van aankomst was het in Nederland erg warm. Daarom wilde ik m’n Good Girls tracteren op een uitje naar het hondenstrandje in Scheveningen. Samen met ome Frutsel de Norfolk terriër van dochterlief trokken we er op uit. Even later keek ik met lede ogen hoe Biba op het volgeladen strandje een groot stuk plastic met inhoud naar binnen werkte. Hap slik weg! Haar getrainde neus had deze tractatie heel snel in het zand weten te vinden. Wat een knappie he?!

Maar dit was foute boel. Niet lang hierna zat ik met Biba bij de spoedeisende hulp van de Dierenarts. Het stuk plastic moest eruit gebraakt worden en ze had hiervoor een prikje gekregen om de braakneiging op te wekken. Wat was ze misselijk en wat was ik opgelucht toen de boosdoener, een enorme plastic bal, eruit kwam. Haar darmen hadden het niet gered, nee Biba had dit voorval zeker niet overleefd. Ik was dankbaar dat ik het had gezien ondanks het feit dat ik het niet verwacht had op het ‘schone’ Nederlandse strand!

Maar onze grote Good Girl was de volgende ochtend weer volledig zichzelf en gelukkig hebben we op 14 september haar 3e verjaardag kunnen vieren. Een dag ervoor hebben we in Maastricht haar halfzusje Nova gezien en hebben 4 Good Girls heerlijk samen kunnen ravotten, wat werkelijk een genot was om te zien!

Je leven delen met 2 van die kanjers betekent voor mij Geluk. Bij het slechte familie nieuws van laatst hielpen ze me er doorheen en lieten ze me weer lachen. Ik zou niet zonder mijn Good Girls willen zijn!

Wethouder Kees van der Zwet deed onlangs een oproep aan inwoners van gemeente Lisse om een enquête in te vullen over het wandelgebied dat bekend staat als het 'ommetje over de dijk. Inmiddels hebben meer dan duizend mensen hem ingevuld. Voor degenen die op vakantie waren en dit nog niet hebben gedaan, zij kunnen tot vrijdag 25 augustus hun mening geven en met ideeën komen. Wat de gemeente door deze enquête graag wil weten, is of de bewoners tevreden zijn met de huidige situatie en er dus niks hoeft te veranderen, of juist wel. Als het laatste het geval is, wil de gemeente graag een plan maken samen met de inwoners. Enquête over leefomgeving Het 'Ommetje over de dijk' loopt over de lange dijk die het lagergelegen woongebied van de Lisserpoelpolder beschermt tegen het hoger liggende boezemwater van de Greveling, de ringvaart en de rijnsloot. Het wandelgebied is in het wandelnetwerk bekend als het Ommetje Lisse en sluit aan op het Ommetje Poelpolder. Via een toegangshek komen mensen op deze dijk wanneer ze willen wandelen, hardlopen of de hond uitlaten. Ook voor kinderen is het een heerlijke speel- en ontdekplek. Er bevindt zich inmiddels een smal ingesleten wandelpaadje dat over de hele dijk loopt.  Niet voor iedereen geschikt Het wandelgebied is niet voor iedereen geschikt, denk aan mensen met een kinderwagen, rolstoel of rollator. Als het regent kan het paadje op de dijk veranderen in een modderpoel. Ook groeien er veel grasaren waar de honden die worden uitgelaten niet blij mee zijn. Van zowel de gebruikers, de aanwonenden als de mensen die graag toegang hebben tot de dijk, wil wethouder Kees van der Zwet graag weten of zij tevreden zijn met de huidige situatie. Moet deze plek met rust worden gelaten zodat de natuur zijn werk kan doen, of juist gebruiksvriendelijker en toegankelijker gemaakt voor iedereen? Bijvoorbeeld door het pad te verbreden en te verharden. Drie deelgebieden De dijk bevindt zich binnen de bebouwde kom en is op te delen in drie stukken waar een eigen invulling mogelijk is. Het stuk vanaf de Ooievaarstraat tot Ruishornlaan, de Ruishornlaan tot aan de Ringvaart (Brahmslaan/Chopinstraat) en de Ringdijk tot aan de Shawano's. Omdat de dijk de bewoners beschermt voor het water in de Greveling is het Hoogheemraadschap van Rijnland de eigenaar. Daarom moet het Hoogheemraadschap uiteindelijk toestemming geven voor eventuele veranderingen. Gezien de functie van de dijk mag er bijvoorbeeld niet in gegraven worden. Langs het wandelpad De enquête kan via deze link https://lisse.clkthr.eu/onderzoek worden ingevuld. Langs het wandelpaadje zijn bordjes geplaatst met een QR-code, dus ook tijdens de wandeling kan de enquête worden ingevuld. 

Van brug naar brug en terug.

Dagelijks wandel ik van brug naar brug en terug. Een ronde langs de oevers van de Waal aan de Noordzijde van Nijmegen, vanaf mijn huis aan de voet van de brug De Oversteek naar de oude Waalbrug en weer terug. Op deze wandelingen loop ik het eerste gedeelte over het Eiland, een natuurgebied waar ik weinig andere wandelaars tegenkom. Hooguit een enkele mede-hondeneigenaar waar ik een paar woorden mee wissel. 

Deze gesprekken beperken zich tot het kort vergelijken van de kenmerken van onze honden en waarom honden toch echt de allerleukste dieren zijn; ondanks dat ze straks weer onder de modder zitten en god mag weten wat nog meer aan die vacht is blijven hangen. Hondeneigenaren hebben maar twee onderwerpen waar over gesproken kan worden: De hond en het weer, wat linea recta terugleidt naar het onderwerp ‘de hond’.

Dit gedeelte van de wandeling is uitstekend om mijn gedachten de vrije loop te laten. De dag te overdenken, tekeningen in mijn hoofd te maken en met mezelf te filosoferen over vraagstukken waar ik eigenlijk een ander voor nodig heb om er een gedegen mening over te kunnen vormen. 

Lopend langs het water van de Waal, vind ik tijdens mijn wandelingen regelmatig aangespoelde, door slijtage onherkenbaar geworden objecten. Ze prikkelen mijn fantasie. Het lijken kleine schatten uit een ander universum, die na korte bestudering vaak aardser blijken dan eerder gedacht.

De terugweg loopt over de boulevard van Nijmegen waar ik regelmatig mensen tegenkom, gewone mensen, met en zonder hond. Sommige ken ik andere niet en met beide maak ik wel eens een praatje. Dit sociale aspect van terugweg vraagt een hele andere mindset dan het introverte gemijmer van de heenweg. Het naar binnen gekeerde, bijna meditatieve struinen gaat, via de oude Waalbrug, over in een extravert wandelen. Met mijn blik gericht op de ander, ben ik nieuwsgierig naar wat hen beweegt en hoe komen waar ze op dit moment aangeland zijn.

´Reformasi´, Indonesië leeft en beeft

In 1998 reisde ik naar Java en Bali. Er was politieke oproer, Chinezen werden aangevallen. Voor een volksopstand werd gevreesd. Hieronder dagboekaantekeningen die ik toen maakte.

13-07-1998 Op het treinstation van Banjan, een tussenstop voor Yogyakarta, sprak Eva Juliana me aan. Ze is een 20-jarig meisje dat in december een jaar bij familie in Den Haag gaat wonen. Ze zegt dat ze me komt opzoeken. Prachtig sereen gezicht. Zachtmoedige, heel expressieve ogen.

Meteen na aankomst in Yogyakarta liep ik in een warenhuis Toni en Andy tegen het lijf. Meteen een afspraak gemaakt, ergens in een café. Daar met een hele groep vrienden van Toni en Andy mijn verjaardag dunnetjes overgedaan. Een coverband speelde speciaal voor ´Peter uit Holland´ Holiday van Madonna.

Dan het gesprek met Toni. Zij studeert Engels aan de plaatselijke universiteit. We hadden een klik, dat voelde ik. Andy, biseksueel, makelaar, student marketing en pro-Soeharto, zei: ´Vrouwen uit Bandung zijn materialistisch.´ We dansten met z´n allen. Met Toni een afspraak gemaakt voor morgenvroeg op de universiteitscampus.

Toen het café sloot op straat doorgezakt met een groep studenten en reizigers. Dat is hier ´s nachts het gebruik in Yogyakarta. Er was hippiemuziek en een oud vrouwtje dat klaagzangen declameerde. En natuurlijk bami en nasi op gaspitten. Overal spandoeken met ´reformasi´. Indonesië leeft en beeft.

14-7 De universiteit: een uitgestrekte campus, die 17.000 studenten herbergt. Gewichtige gebouwen. Toni was melancholiek, moest werken vanmiddag. Daarna een lange wandeling. Ik verdwaalde, verbrandde in de zon. Een taxi bracht me naar de vogeltjesmarkt. Duizenden gevederde vriendjes in vele kleuren, maar ook leguanen, vliegende honden, vissen en tal van dieren waarvan ik het bestaan nooit vermoed zou hebben tot ik ze hier zag.

17-7 Mondaine dagen in Yogyakarta. Afgelopen nacht de climax. Een tour door het nachtleven. Disco Papillon en een housetent. Ik was in gezelschap van Toni en Petrus, een knappe christenjongen uit Surabaya. Op de weg terug naar huis simuleerde Toni dat ze niet lekker werd. Aangekomen bij het hotel werd ze vervelend. Ze wou mee naar binnen, greep m´n pols vast, etc. Na enkele minuten discussiëren gaf ze toe en liet me gaan.

Vanochtend belde ze om excuses te maken. Alles ok. Tenslotte was er een sfeer van vertrouwelijkheid tussen ons ontstaan. Spullen gepakt. Neem straks de bus om de veerboot naar Bali te halen, een rit van 14 uur. Yogyakarta moet de meest tolerante stad van Indonesië zijn. In de mall, het gloednieuwe winkelcentrum, liepen jonge, goedgeklede homo´s openlijk te cruisen. Maar Toni zei dat buiten de stad alles anders is, dat ´Yogya´ een enclave van permissiviteit is.

20-07 Ubud, Bali. Voor Bali gold geen negatief reisadvies. Het wemelt van de toeristen. Merkwaardig hoe mensen op reis hun ware gedaante lijken te benadrukken. Mannen lopen rond in blote blubberbuiken, Westerse vrouwen dragen vormloze shorts en hemdjes die bh-bandjes en veel wit vlees prijsgeven. Op straat zeggen ze dingen als: ´Hier ken je goedkope jurkjes kaupe.´

Ooit moet Bali een paradijs zijn geweest. Het platteland is dat misschien nog. Het gemotoriseerde verkeer is overal opgerukt, in enorme aantallen. Kuta, waar ik met de ferry arriveerde, is een geperverteerd Zandvoort, een monotone aaneenschakeling van hotels, restaurants, boetiekjes met een identiek aanbod. Overal jongens en mannen die namaakhorloges en hasj te koop aanbieden.

Een Australiër die ik ontmoette in de bus van Yogyakarta naar de veerboot naar Bali, zei dat Kuta 15 jaar geleden nog praktisch ongerept was. Nu is er meer verkeer dan in hartje Jakarta. Het toerisme bracht welvaart, ontelbare jeeps en beton. In Kuta het nachtleven geproefd. In het plaatselijke Hardrockcafé een coverband die top 40-werk afdraaide. Maar de sfeer was heel geanimeerd. Balinese meisjes kunnen inderdaad de mooiste van Indonesië zijn. Sommigen pappen aan met ruwe Australiërs. In discotheek Double Six wemelde het van de nachtvlinders.

Later werd ik op straat benaderd door prostituees. Eentje achtervolgde me op een scooter tot bij m´n hotel, terwijl ze me oneerbare voorstellen deed. Ik had lang gedanst op behoorlijk goede house en ik was doorweekt van het zweet. Nu betaal ik de prijs: verkouden en lichte keelpijn. Een beetje down en moe van het reizen en van hotel naar hotel gaan.

Ubud heet het culturele hart van Bali te zijn, maar er is vooral veel slechte kitsch te koop. Gisteren zag ik een religieuze processie. Vrouwen in gele gewaden, met hoog opgetaste fruitmanden op het hoofd. Ze werden gefotografeerd en gefilmd door een horde toeristen. Het doet me hier aan Valkenburg op z´n ergst denken. Daarom vertrek ik straks per bus naar de noordkust, naar Lovina. Als ik het daar niet leuk vind, ga ik morgen terug naar Java, naar Malang.

21-07 Lovina. Een kamer aan zee. Veel mannetjes die transactievoorstellen doen, variërend van dolfijnen bekijken tot geestverruimende paddo´s. Sliep afgelopen nacht 12 uur. M´n verkoudheid lijkt over het hoogtepunt heen. Onmatige dromen, waarin Sofia uit Lissabon en Petrus uit Surabaya hoofdrollen speelden. We fietsten, maar ze treuzelden en gingen de verkeerde kant op. Ik reed nurks van ze weg. Later was Petrus boos op me, etc.

Ik herlees Opmerkingen over de Chaos, van Henk Hofland. Briljant, profetisch in zijn analyse van het provinciale conservatisme dat de Nederlander eigen is. Hij schreef het ergens in de jaren ´70, maar het had ook gisteren uit zijn pen kunnen vloeien, zo actueel is het.

Nog een hoogtepunt: zijn vergelijking tussen het zogenaamd goede huwelijk en de sociaaldemocratie. Na lezing kreeg ik de neiging te zweren mij nooit duurzaam met iemand te verbinden. Citaat: ´Zijn vrouw, die hem in de loop van een jaar of vijftig bij stukjes en beetjes had gesnoeid, geplet en dichtgenaaid, en die nu, haar doel bereikt hebbend, in versneld tempo verschrompelde.´

´Het huwelijk is (…) een afgetakelde leugen, onophoudelijk geprezen monument van absolute deugd, waarmee men in zijn omgeving elkaar het leven zuur maakt.´

Briefkaarten geschreven aan Eva, Annie uit Bandung en Toni uit Yogyakarta. Ik zit op het tuinterras van mijn kamer, eigenlijk een vrijstaand huisje. Een lage muur scheidt me van het strand. Zojuist fruit gekocht. Een aanbod tot een massage van ´een uur op een stille plek´ afgewezen. Dat valt niet mee. Zo´n meisje kijkt je verwachtingsvol aan, Bambi-ogen in een puntgaaf gezicht.

Ik nip van lokale wijn, 18 procent alcohol en mierzoet. Gekocht in een winkeltje waar een joch zat te zweten op een Engelstalige brief naar Australische kennissen. Of ik het epistel voor hem wou opstellen, terwijl hij voorlas van kladjes in het Indonesisch. De brief ging over een motorverhuurbedrijf dat de Australiërs ter plekke wilden opzetten.

22-07 Vertrekken doe je altijd net iets te laat. Gisteravond niet onprettig doorgezakt met Tin, Jeanette en Maartje – struise Hollandse meiden met een jaartje Australië achter de rug. Vanavond, in Lavina, me stierlijk verveeld. Merkte dat ik vergeefse gevoelens opvatte voor Katuk, een meisje dat werkte in een strandrestaurant. Vandaag twee mails gestuurd naar E., brief geschreven aan T. Zie uit naar het weerzien met Onis in Bandung, misschien overmorgen al.

23-07 Vroeg in de ochtend. Na een paar buur slaap klaarwakker de zonsopgang afgewacht. Verre moskeeën roepen op tot gebed, blaffende honden antwoorden. Ik sliep op een rood-oranje Micky Mouse-matras.

Rit van Lavina naar Kuta, in een overvol minibusje. Een Française komt dicht tegen me aan zitten. Jaloerse vriend heeft een en ander door. Zodra het busje wat leger wordt door uitstappende passagiers, mag ze van hem niet meer naast me zitten. Wou net m´n vlucht bevestigen bij het Garuda Indonesia-kantoor. Wie daar zat? Het Franse stel. Stilletjes het pand uit geslopen.

24-07 Broeierig warme nachten. In dit heel prettige hotel in Lavina kreeg ik gisteren de laatste kamer, zonder airco, maar met een plafondventilator die het alleen op de hoogste stand doet. Het zwembad is 4 meter ver. Vanochtend vroeg al een koele duik. Ook gistermiddag gezwommen, voor het eerst sinds lang. Nog wat last van m´n buik. Toch lui en ontspannen. Wel een reis die goed doet. Zie er gezond uit.

26-06 Terug in Bandung. Vertoef op de zesde verdieping van het Preanger-hotel, de beste stek in town. Normaal kost een kamer tweehonderd dollar. Door de crisis logeer ik hier voor vijftig gulden per nacht. Lig te schrijven op het ruim bemeten bed. Naast me slaapt Onis, die ik gisteravond trof in café Zeezicht. Ze had het haar laten knippen en rood laten verven. Onis nam me mee naar het nabijgelegen café Amsterdam. Daar gebiljart met haar en een vriendin.

27-7 Trein naar Jakarta. Ik dacht hier in Indonesië m´n laatste twee dagen rustig door te brengen, maar vanavond ontmoette ik in het Hard Rock Café Paulina. Eerst hield ik de boot af, liep weg, maar we raakten toch aan de praat. Paulina heeft zo te zien een scheut Chinees bloed, en iets uitstekende voortanden die haar onweerstaanbaar maken. Uiteindelijk vroeg ze me haar morgen rond de middag te bellen.

28-7 Paulina, een Nederlandse grootvader, Chinese moeder. Ik nam haar mee uit eten in café Batavia, een mooi koloniaal Nederlands pand. Paulina is katholiek. Nu zedig gekleed, gedroeg ze zich meer ingetogen. Door en door fatsoenlijk meisje. Bij het afscheid voor het Hard Rock Café gaf ik haar een hand. Voor haar taxi wegreed, draaide ze het raampje open. Ze legde haar hand op het portier, zodat ik die even vast kon houden. Ze vroeg me haar voor mijn vertrek te bellen.

Jakarta bevalt me, maar deze stad is een vulkaan. Winkelcentrum Plaza Indonesia had in Parijs kunnen staan, zo luxe is het aanbod. Niet veel verderop zijn geplunderde en gebrandschatte straten te zien, getuigenissen van het oproer in mei. Gisteren in de taxi wees Paulina me de gebouwen aan die werden aangevallen door plunderaars.

Als Indonesische van Chinese afkomst moet ze gevaar hebben gelopen. Ze kon twee weken niet naar haar werk, moest binnenshuis blijven. ´Ik verveelde me´, was alles wat ze er over zei.

Ik herinner me net dat mijn moeder en ik ruzie maakten tijdens een wandeling met onze honden.

Ik weet niet meer waarom, maar ik heb gezegd dat ze aggressief is omdat mensen die niet aggressief zijn, niet hun honden of kinderen slaan.

Toegegeven, zij aggressief te noemen is een beetje te veel. Mijn ouders hebben mij sinds jaaren niet meer geslagen. En wanneer ze het gedaan hebben was het meestal mijn vader.

Het laatste keer als mijn moeder gewelddadig word (~3 jaar geleden), was als ik haar vertelde dat ik geen religie-lessen meer op school heb. Ze heeft mij alleen een draai gegeven.

Mijn vader is een compleet andere situatie. De laatste keer als hij gewelddadig word was ook 3 jaar geleden. Maar..........ik zit hier al sinds 7 minuutjes en ik heb nog wel niet woorden gevonden om hem en zijn gedrag te beschrijven. Ik wil jouw ook niet vertellen was hij heeft gedaan 3 jaar geleden. Het was niets ergs, maar ik wil niet daarover spreken.

In ieder geval was mijn moeder bos op me en een beetje verdrietig. Op het einde van onze wandeling heeft ze me iets gevraagd.

"Is er iets dat jou überhaupt leuk vindt aan mij?"

Ik heb geen antwoord gehad. Ik ken mijn moeder niet. Ik weet niets van haar leven, verleden, persoonlijkheid of wie zij is. Ze is een vreemde persoon.

Ze begon te huilen en we liepen gewoon in stilte naar huis.

DROOMTUIN

Ik ben een stadsmeisje, dat heel graag in de natuur verblijft. Ik maak dagelijks wandelingen met mijn honden door bos, heide en verlaten natuurgebieden. Het liefst kom ik geen mens tegen, wandel ik alleen met mijn windhonden en geniet ik van de vrijheid en de stilte. Zowel mijn honden als ik hebben het nodig. Zij om lekker hun energie kwijt te kunnen raken, ik om vitamine groen op te doen en mijn batterij op te laden.

Ik woon en werk middenin het hart van Arnhem. Een stad die steeds drukker bezocht wordt en waarmee ik, als ik eerlijk ben, een haatliefde verhouding heb. De stadskern is een dorp. Iedereen kent iedereen. Het is fijn, voelt vertrouwd en ik voel me geborgen in mijn huis en directe leefomgeving. Van de andere kant wordt de stad dagelijks overspoeld door mensen die van buitenaf een dagje “leuk” komen doen en daarmee de rust in het “dorp” verstoren. Niet alleen met hun aanwezigheid, maar ook met alle rommel die ze achterlaten.

Een paar jaar geleden dacht ik de oplossing te hebben gevonden in de vorm van een volkstuin aan de bosrand van park Zypendaal. Ik liet mij inschrijven en na een jaar of zes kreeg ik een tuin aangeboden. Ik was dolenthousiast, in mijn hoofd had ik het plaatje al compleet. Ik zou er een bostuin van maken, met een huisje erin waar ik kan schrijven. Een appel- en perenboom, frambozen en bessenstruiken en voor de rest wilde ik het bos laten doorlopen in de tuin. Heerlijk! Rust, stilte en natuur binnen handbereik en een tuin grenzend aan het bos zorgt zomers voor verkoeling. Ik woon qua temperatuur in een paarse zone en een groene oase is ideaal voor de steeds warmer wordende zomers.

Mijn droom viel in duigen toen ik hoorde dat er in de tuin asbest aanwezig was. Maar al snel volgde een tweede aanbod. En wat voor een aanbod, compleet met huisje en al. Oké, het moest gedeeld worden met een medetuinder, iets minder fijn, maar niet onoverkomelijk.

Ik maakte een afspraak met de schoonvader van de oud-huurder, die mijn buurman zou worden, om de tuin te gaan bezichtigen. Ik liep ruim op tijd naar de plek waar ik mijn auto geparkeerd had, maar tot mijn grote schrik stond hij daar niet. Na twintig minuten zoeken had ik hem eindelijk op een andere locatie gevonden. Normaal gesproken geeft mijn telefoon exact aan waar mijn auto staat, maar deze keer ging die vlieger niet op. Omdat ik een paar minuten te laat voor mijn afspraak zou zijn, belde ik de man in kwestie op:

‘Met Hans.’

‘Goedemorgen, met Felicita Vos. Sorry, ik ben ietsje later dan afgesproken omdat ik mijn auto niet kon vinden, maar ik ben onderweg en over een paar minuten bij u.’Ik reed snel naar de Parkweg, parkeerde mijn auto en rende naar de desbetreffende tuin waar Hans mij stond op te wachten.

‘Je hebt zeker teveel gezopen gisteravond,’ verwelkomde hij mij allerhartelijkst. Ik keek in het gezicht van een wat oudere man met een slecht passend kunstgebit dat op en neer bewoog. Hij droeg een knalrood jack en een donkerblauwe pet op zijn kalende hoofd waar nog net wat resten van grijze pluisjes onder vandaan kropen.

‘Nee meneer, ik drink geen alcohol,’antwoordde ik beleefd. Mijn poging om hem uit te leggen hoe mijn vertraging tot stand was gekomen, interesseerde hem zogezegd geen hol. Hij nam mij met een minachtende blik van top tot teen op en liep vervolgens de vrijgekomen tuin in.

‘Prachtig! Mooi huisje ook. Ik zou graag die helft willen hebben en ga die dan afzetten voor mijn honden zodat de buren er geen last van hebben,’riep ik enthousiast.

‘Honden? Neem jij honden mee?’

‘Eh, ja. Mijn honden zijn altijd bij mij, dus ook als ik hier in de tuin ben. Nogmaals, ik wil niet dat ze bij iemand anders de tuin inlopen of op wat voor een manier dan ook overlast veroorzaken, dus ik ga de tuin afzetten.’

‘Gooi ze maar in een hok. Ergens daarachter ofzo,’ zei de man vol afschuw naar een plek in de verte gebarend.

‘Dat ga ik echt niet doen!’

‘Wij willen hier geen afscheiding. We willen het openhouden. Gooi je honden maar in het bos hierachter.’

Mijn mond viel open. Ik zag zoveel haat en afschuw in zijn ogen dat ik ongewild achteruit deinsde.

‘Ga maar liever met je honden wandelen en laat ze thuis, nog beter,’ voegde de man eraan toe.

‘Ik wandel dagelijks uren met mijn honden meneer,’ zei ik beleefd.

‘Ja, ja, dat zal wel. Nou, ik zou eerst maar eens contact opnemen met de beheerder. Die vindt het vast niet goed.’

‘Dat heb ik al gedaan en hij vindt het prima.’

De man, die mijn buurman zou worden, gaf me morrend een sleuteltje en kondigde aan dat hij via mijn tuin naar die van hem zou lopen.

‘Pas maar op,’ zei een goede vriendin van mij toen ik haar ’s avonds erover sprak. ‘Straks gooit die gek nog gif in je tuin.’

Daar had ik niet aan gedacht. Maar terugdenkend aan de haat en afschuw die van hem afdroop vond ik het een reële gedachte.

Een dag later belde Hans mij op.

‘Ik heb je de verkeerde sleutel gegeven. Kun je hem terugbrengen?’

‘Dat kan en bij deze zie ik ook van de tuin af. Ik heb gemerkt dat u er tegen bent dat ik mijn tuin wil afzetten, denkt dat ik een hondenkennel ga aanleggen en vindt dat ik mijn honden in een hok moet opsluiten. Ik voel me niet welkom en het lijkt me daarom geen goed idee om hiermee door te gaan.’

‘Dat klopt,’ beaamde hij.

Wie nu denkt dat ik het hierbij heb laten zitten, heeft het mis. Ik heb de Stichting hierover geïnformeerd en er blijken meer klachten over deze man te zijn. Toch jammer, dat je als bewoner van de binnenstad zo verlangt naar een stukje buitenleven, het vindt en dat iemand met weinig tot geen empathie én een afschuw van honden het voor je bederft. Maar ik geef mijn droom niet op. Ooit vind ik een tuin in een bos of aan een bosrand waar het goed toeven is voor mij en mijn honden en waar ik heerlijk schrijven kan.

Soester Duinen, 5km wandeling. Door bosje langs zandverstuiving. Goed aangegeven route. Veel andere honden om mee te spelen.

oktober 2022

Begin oktober gingen we weer voor twee weken naar België.  Toch was het een heel nieuwe ervaring voor ons.  Het was immers de eerste keer zonder camper.  Het busje werd ingericht om de vier honden comfortabel mee te nemen en de ruime bergruimte werd oordeelkundig gevuld.  Twee koelboxen en een vriesbox, valies, klein valiesje ‘voor onderweg’, tassen en zakken ... Het was een beetje puzzelen, maar alles kreeg uiteindelijk een plekje.

Zonder camper wil ook zeggen dat we zowel voor het verblijf in België als voor de overnachtingen onderweg, een accommodatie moesten huren.  Met vier honden op hotel is geen goede optie, dus huurden we via Booking.com telkens een vakantiehuisje.  Twee overnachtingen heen en ook zo voor de terugweg.

De heenreis verliep formidabel.  Prachtig weer en heel fijne vakantiehuisjes, ruim zodat de honden meteen hun plekje vonden op de meegebrachte kussens.

Het verblijf bij Chez Paulette in Avelgem was helemaal super!  Een heel ruime woning met grote omheinde tuin en privéparking, zorgden ervoor dat wij echt een vakantiegevoel hadden.  De kleine attenties van de gastvrouw gaven ons meteen een welkom gevoel.  

Familiebezoeken, dokterscontroles ... alles verliep vlot en in een vakantiestemming.  We konden ook mensen in ons huisje ontvangen, iets wat in de camper niet mogelijk was.  

Zondag maakten we samen met de kinderen en kleinkinderen (10 personen) een mooie begeleide wandeling met Alpaca’s in De Haan.  Dwars door de duinen tot ... IN zee!!!!!   Ja die beestjes zijn niet bang van een Noordzeebad!

De terugreis verliep ook vlot.  Maar de overnachtingen vielen tegen.  In het eerste appartement (dat slechts een studio groot bleek) konden we amper bewegen.  En er ontbraken een aantal onontbeerlijke zaken (gordijnen bijvoorbeeld!).  

De tweede overnachtingsplaats was mooi gelegen aan de Donau.  Maar doordat tussen de omheinde tuin en de rivier een caravanpark was, kregen we de Donau zelf niet te zien!  Het huisje was ook een beetje vreemd ingericht met een bedbank in de living en de slaapkamer in de keuken.  Met een wasmachine, microgolf en koelkast naast je bed, is het vreemd slapen.  Voordeel was wel dat de tuin afgesloten was en de honden dus vrijelijk de pootjes konden strekken.

In elk geval sloeg de formule wel aan en we boekten alvast de heenreis en het verblijf opnieuw voor 2023.  

Kattenharnas met riem

Omdat ze bedoeld zijn om een hond meer beperkte Midden passen, hond tackles vaak druk onhandig in de oksels van uw kat.Het is consequent van vitaal belang om de maker van de grootte grafiek en het meten van richtlijnen te controleren om het ideale hoofdstel voor uw katachtige op te sporen. Een goed ingerichte outfit moet gezellig zijn, maar toch niet strak. Je moet de optie hebben om twee vingers tussen de outfit en het lichaam van je kat te passen.Zoek uit hoofdstellen die beweegbare hals-en middenrif wimpers markeren. Deze toestaan u voor tweak de pasvorm voor uw speciale kat te garanderen ideale kattenriempje welzijn en veiligheid.

Er is een typische misvatting onder sommige katachtige eigenaren die katachtigen verafschuwen het nemen van een wandeling met hun eigenaren. Echter, echt veel katachtigen zullen deelnemen aan een wandeling op dezelfde manier als, in het bijzonder buurt katachtigen. Katachtigen vereisen misschien niet de gebruikelijke enthousiaste activiteit die honden nodig hebben, maar een normale meander doelloos rond hun buurt omvat zal ze veel goed doen, vooral met de veiligheid van hun eigenaar in de buurt.

Een katachtige hoofdstel is een ongelooflijke methode voor het houden van uw katachtige beschermd terug tegen katapulting en houd ze onder uw invloed. Terwijl het zou kunnen nemen uw catlike metgezel een paar pogingen om gewend te raken aan het, wandelen met een outfit is een ideaal type van zowel mentale en werkelijke opwinding en een ongelooflijke holding oefening voor jezelf evenals uw kitty.

Er zijn een heleboel verschillende katachtige outfits beschikbaar, en het vinden van de juiste men kan verwarren. We namen een kijkje bij 11 unieke modellen en zetten dit overzicht van top tot bottom enquêtes op om u te helpen met het opsporen van de beste hoofdstel om uw katachtige metgezel veilig te krijgen, en onderzoeken de 4 primaire soorten katachtige tackles in de assistent van onze koper.In het geval dat u op zoek bent naar een beschermde en soepele hoofdstel keuze voor uw kat, kunt u geen verbetering ten opzichte van het Hepper Kattentuigje laten zien. Het geeft een veilige, aangename pasvorm met veel ademend vermogen.

Voor ervaren en beginnende wandelaars hetzelfde, Dit zadel geeft een directe en nuttige methode voor het nemen van uw kat het maken van de rondes. Het past in een beschermd maar absoluut veilig ontwerp, het bevorderen van vier verandering richt zich op het verminderen van de last op de nek.We houden ervan dat je kunt overschakelen van dynamisch om los te komen in slechts een paar bewegingen van je hand. Met één druk op de snelle levering en het elimineren van klittenband wimpers, kan uw katachtige bereid zijn om te ontspannen en tot rust te komen.

Dit onvoorstelbaar gemaakt item is geweldig voor excursies van welke aard dan ook, passend volwassen katachtigen gezellig. Hoe het ook zij, dit is zeker geen fatsoenlijke keuze voor beginnende wandelaars, aangezien er geen bescheiden omvang meer voor kleine katten of adolescenten kon zijn.De beste katachtige tackle voor het geld zoals aangegeven door onze tests is het Comfort Zachte Verstelbare Mesh Kattentuigje. Voor de mensen die op een strakke uitgaven plan nog op hetzelfde moment behoefte aan een kwaliteitsproduct, dit is de beste beslissing waard. Het wordt geproduceerd met behulp van een sterke, ademende dwarsdoorsnede en duurzaam nylon voor een beschermde en aangename wandeling.

Het zadel is bedoeld om kettingtrekdruk rechtvaardig over de borst van uw kat te brengen om spanning en verstikkende te voorkomen, en het snijdt effectief op de zijkant van de darmen van uw kat. Het hoofdstel is ook volledig flexibel en blijft effectief over het hoofd van uw kat.Klanten melden dat hun katachtigen moeiteloos uit dit hoofdstel en dat het de neiging om een uitdaging om op te zetten voor katten die wriemelen of aan de andere kant ervan uitgaande dat het hun meest memorabele tijd met behulp van een tackle. De enorme webbed plan kan ook een paar katten zelfbewust. Deze variabelen houden deze tackle uit de top positie.

Anders dan duur, dit plan verwacht dat je moet accepteren definitieve beoordelingen om ervoor te zorgen dat de stoel precies past; in het geval dat niet, de brede nek zal uw vierbenige Houdini om weg te gaan.

Gearrangeerd met fenomenale vis sluitingen, De Rode Dingo Classic Nylon Kattentuigje en riem belangrijkste gebieden van kracht voor is, en zeker te veroorzaken om te zien uw prachtige katachtige. Terwijl de H-stijl maakt het passen van deze tackle een briesje, de aanpasbare wimpers betrekken u om te garanderen dat het verplicht uw kat en niet toestaan dat ze om weg te gaan. Deze beslissing integreert een 4-voet ketting.Dunne katten kunnen weg voor het geval de tackle niet precies is gemonteerd. Zoals de Rode Dingo Classic outfit heeft gewoon een mate van beoordelingen voor nek en borst breedte, het zal niet passen alle katten. De visvormige vangsten maken buitengewone stappen naar de stoel, maar ze zijn dubieus om te gebruiken, vooral voor kattenbezitters met gezamenlijke pijn.

Het Frisco Wrap Kattentuigje heeft een stevige klittenband voor een extra comfortabele pasvorm. Het is een poly-katoenen tuigje dat niet krabt en gemakkelijk schoon te maken is voor die evenementen wanneer uw kat in de opbouw rolt. Deze stoel gaat met een 6-voet ketting en een metalen D-ring om uw kat te houden geen probleem met alle middelen.Met slechts twee schattingsbeslissingen wordt deze stoel aanbevolen voor katten en typische beoordeelde katten. Voor het geval je een enorme soort kat hebt, passen ze niet. De enkele klittenbandsluitingen kunnen inconsistent zijn en open scheuren accepteren van uw katachtige beweegt doodsbang en streeft ernaar om weg te lopen.

Gepland met glimmer in gebrek aan duidelijkheid sterren voor extra nacht welvaart, de PAWCHIE Kattentuigje met riem en kraag Set is een H-stijl zadel open in roze, dim, of rood. Dicht bij de meegeleverde 4,9-voet ketting, krijgt u op dezelfde manier een organiserende choker met een ring, zodat uw kat er prachtig uit kan zien en klinken tijdens wandelingen en thuis.De H regeling betrekt u om deze stoel op uw kat te zetten zonder hen te overtuigen om hun hoofd door nauwe nekopeningen te zetten. Twee snelle transportsluitingen houden de tackle veilig, en u kunt de maat wijzigen om uw kat passend te verplichten met de twee veelzijdige wimpers.

Onze liefste katachtigen hebben een vermogen om zichzelf in objecten te krijgen waarvan we zouden verwachten dat ze meer ruimte voor hen nodig hebben. Hun vermogen om zichzelf te vinden vermengd met dingen bovendien maakt ze ongewoon gladde individuen, ze wriemelen uit je armen bij de dierenarts of reizen door het open raam dat je niet begreep dat ze konden bereiken.Niet de geringste bit zoals hoektanden, cats are incomprehensibly veelzijdig, en hun harnassen moeten voor zitten exceptionally custom fitte voor voorkomen naar de bepaalde verplaatsen weg van kat. Katten zijn sluw genoeg dat geen harnas op elk moment absoluut vlucht-bevestiging — katten hebben een manier om te gaan met het vermijden van dat alles — afgezien van kunnen we de nodige stappen te nemen om weg te komen van meer onhandig.

Dat is nou leuk, nu je toch meer thuis zit en wat vaker met de hond er op uit gaat. Een prachtige hondenhalsband

We gingen naar het dierenasiel te Roeselare en genoten daarbij van de wandeling in het zonnetje. We lieten enkele hondjes uit en leerden bij over de konijnen, de katten en de honden die in het asiel verblijven.

Heel veel respect en dank aan de mensen die zich vrijwillig en met hart en ziel inzitten voor de dieren!

Kötschach (Wolayersee)

Woensdag 20 oktober t/m zaterdag 23 oktober

Ik werd bij Bianca enorm verwend, maar toch is het fijn om weer op pad te gaan. En wat een luxe! Een eigen huis voor mij alleen, met een sauna en bad. Tja, daar moet ik wel even gebruik van maken de komende dagen. Ik ben het slapen in mijn auto nog absoluut niet beu, ik kijk daar ook weer naar uit, maar voor het zover is ga ik eerst nog genieten van Kötschach.

Donderdag doe ik niet superveel. Ik slaap uit, doe boodschappen en lees me in over wat er allemaal te doen is in Slovenië. 'S avonds ga ik op bezoek bij Irene. Zij komt uit Zoutelande en heeft hier ook een tweede huis. We maken een wandeling met haar hond en spreken af om zaterdag samen te gaan wandelen naar de Wolayersee.

Vrijdag besluit ik nog een ronde te gaan fietsen. Ik vind in mijn app 'komoot' een leuke route...althans dat had ik gedacht. Het is gelijk volle bak klimmen. Nu heb ik een e-bike maar ook die heeft t zwaar.  Bij elke meter omhoog, kan ik weer een kilometer minder rijden op de accu...dat gaat snel! Onderweg geniet ik wel van het uitzicht.

Maar na ongeveer tien kilometer naar boven buffelen staat er plots een bord 'verboden voor fietsers'. Ik mag niet verder, maar ja ik probeer het natuurlijk toch 😉. Helaas, blijkt de weg dermate lastig te fietsen door de grote keien op de weg, dat ik besluit om te keren. Ik tik bijna 50km/h aan naar beneden...hmmm 🤔...misschien toch niet zo verstandig (ondanks dat ik nu een helm op heb en vorig jaar tijdens mijn af en toe heftige tocht over de Salzkammergutradweg niet).

Ik ben weer op tijd beneden en geniet in de tuin nog volop van het zonnetje en een eigen handmade latte 😁, alvorens ik besluit in de sauna te gaan en een bad te nemen. Wat een vervelend dagje 🤪.

Het is half acht wanneer mijn wekker gaat. Om 9 uur heb ik bij en met Irene afgesproken om te gaan wandelen naar de Wolayersee. Het is weer een mooie zonnige dag, perfect wandelweer, maar daar komen we later achter...hoog in de bergen blijft het koud.

De wandeling is heen en terug ongeveer 20 kilometer in totaal. Een behoorlijke tocht dus en de route is alles behalve vlak. Op sommige plekken ligt er een glad ijzig laagje over de stenen. Uitkijken dus dat we niet onderuit gaan. Onderweg zien we in de verte gemzen. Mooi om te zien!

Na bijna vier uur wandelen komen we aan bij de Wolayersee en ik moet toegeven het is er prachtig! We eten er op ons gemakje onze lunch.

Na de lunch gaan we weer terug, maar ik stel voor om het eerste deel iets ander terug te lopen. Het is prachtig, maar na klimmen komt ook weer dalen. Met een beetje meer inspanning dan gedacht komen we uiteindelijk weer terug op het juiste pad en lopen we weer verder.

Ook Gunnar, de hond van Irene, is mee. Ik heb meestal niet veel met honden, maar deze is echt heel lief! Alleen net wanneer we de boomgrens bereiken ruikt of ziet hij waarschijnlijk reeën in het bos. En weg is ie! Na tien minuten fluiten en het roepen van zijn naam komt hij weer naar ons toe. Drijfnat, maar met een smile op zijn gezicht. Waar hij geweest is, is een raadsel voor ons, maar we zijn weer compleet en vervolgen onze weg naar de auto.

'S avonds heerlijk in bad en relaxed op de bank met de voetjes omhoog. Het was een heerlijke dag!