#tekenwerk
Text
HET WITTE PAPIER GEEFT VOLTE AAN DE LIJN
De tweetallen zijn tegenpolen, lijken elkaar af te stoten maar de ene helft trekt juist naar het andere deel toe. Want dat tegengestelde karakter maakt het tweetal aantrekkelijk, spannend en intrigerend. Het werk van Matthijs van Zessen naast dat van Pieter Bijwaard gehangen maakt de tentoonstelling bij Galerie Getekend boeiend. De mannen hebben ieder twaalf werken opgehangen, dat omschrijft de titel van de uitstalling namelijk 12 + 12 + 1. De 1 daar achteraan is een gezamenlijk werk van Van Zessen en Bijwaard. In deze compositie vinden de kunstenaars elkaar en trekken samen op in techniek en uitvoering. Het schijnt een overlappend eenmalig experiment, speciaal voor deze ruimte gemaakt omdat de twee hier hun werk laten zien. Het is een figuurlijk samengaan, maar letterlijk valt dit werk tegen.
Gezien de rest van de tentoonstelling althans. Naast elkaar kunnen de werken uitstekend samengaan, bij elkaar passen, maar ineen geschoven vindt het de kracht dan net niet. Aardig om een keer uit te proberen, maar als volwaardig kunstwerk is het geen hoogstandje. Als tegenpolen naast elkaar komt het werk beter uit de verf, in dit geval van de pen of het potlood. Want de composities in 12 + 12 +1 zijn tekeningen. Lijntekeningen, langs de liniaal getrokken of uit de losse pols opgezet.
Het begint met een lijn, zoals iedere ruimtelijke vorm begint met een lijn. Een enkele lijn geeft nog geen ruimte, hoewel het kan duiden op een horizon dus het ruimtelijke veld van een landschap. Is het een verticale lijn wijst het een vlakverdeling aan. Zelfs een enkele lijn suggereert omvang in het platte vlak. Maar een tweede lijn is al meer eenduidig, een derde kan al een vlak geven binnen de verder leeg schijnende onmetelijke ruimte. Als de wereld in het heelal. Een vierde lijn is de volmaakte verklaring van de ruimte in het platte vlak. Er is lengte en breedte, de hoogte wordt door de kunstenaar aangereikt. Die voorstelling van het omhoog komen of in de diepte gaan, daarin is de kunstenaar de tovenaar om dat voor mijn oog waar te maken.
Langs de meetlat trekt Matthijs van Zessen rechte lijnen. Netjes naast elkaar. De lijnen raken elkaar niet, maar vloeien op afstand gezien samen. Ze vormen een vlak in uiteenlopende gradaties grijs. Des te dichter de lijnen naast elkaar getrokken zijn, lijken samen te gaan en in elkaar over te vloeien, des te meer donker is het vlak of de samengesteld gevormde rand. Ook zet Van Zessen vlakken over elkaar, het verhoogt de transparantie van de werken. De achtergrond verdwijnt niet omdat de voorgrond open blijft door de krappe ruimten tussen de lijnen. Om een meer compact geheel te krijgen zet de kunstenaar de lijnen kruislings over elkaar, zodat een raster aan lijnen ontstaat. Maar het is nooit zo aaneengesloten dat het dicht gepend is. Tussen de vlakken worden wel witte ruimtes gelaten, deze restvormen vormen dan weer lijnen of vlakken en doorbreken de rechtlijnigheid.
De gebogen lijnen van Pieter Bijwaard lijken samenhangend. De kunstenaar lijkt de grafietstift niet van het papier te halen, maar in een enkele beweging het kader van het te tekenen vlak op te zetten. Deze voorstelling wordt gevormd door een plastische figuratie. De stille beschouwer is een onpersoonlijk figuur dat meditatief bezit neemt van het lege vel papier. De lijnen lopen niet in één beweging door, maar vloeien in elkaar over zodat het de idee geeft een ononderbroken actie te zijn. De gestalten vallen samen, ledematen omarmen. Gelaten uitdrukkingsloos. Het is een platte expressie, een vlakke mimiek. Maar door de rondingen van de vormen ogen de vlakken speels. Hoewel de figuren in een enkele inspiratie schijnen te zijn opgezet, gaan aan het resultaat vele experimenten vooraf. Vooral probeert Bijwaard in de voorstudies de vorm in de vingers te krijgen. Het staat er niet in een split second, maar heeft ruimte en tijd nodig, beschouwen en bezinnen, wikken en wegen. De opleiding tot beeldhouwer geeft de tekeningen een monumentaal karakter. In lijn houwt Bijwaard zich een beeld op papier, een afbeelding met volume.
De composities van Van Zessen en Bijwaard trekken elkaar aan en in zekere zin stoten ze elkaar af: opposites attract. Elkaar aanvullen is het niet echt, maar ze vormen wel een eenheid op een niet te verklaren manier. Stina van der Ploeg van Galerie Getekend heeft dat goed gezien, terwijl de kunstenaars dat zelf niet zo hadden gedacht. Het is een boeiende tentoonstelling, dat vlak en volume samenbrengt. Want in het vlak, door het vlak, uit het vlak, kan omvang en inhoud ontstaan. Door met het platte vlak te spelen gebeuren spontaan magische dingen. Of zoals Van Zessen het schrijft: “vouw een vel papier en een nieuwe lijn ontvouwt zich” of Bijwaard: “het witte papier geeft volte aan de lijn”. Het is gezegd, het is getekend, het is gezien.
Tentoonstelling 12 + 12 + 1, tekenwerken van Matthijs van Zessen en Pieter Bijwaard bij Galerie Getekend, Stationsstraat 6 in Heerenveen. Tot en met 8 januari 2023.
https://galeriegetekend.nl/exposities/
#galerie getekend#matthijs van zessen#pieter bijwaard#tekenwerk#tekeningen#tentoonstelling#expositie
0 notes
Text
Iron Man
Door het succes van de films uit het Marvel Cinematic Universe is het vandaag de dag nauwelijks denkbaar, maar Iron Man is lange tijd slechts een B-figuur geweest in de comicwereld. Dat is te merken aan het geringe aantal uitgaven van de man van staal in het Nederlands…
Vroege start
Nochtans was Tony Stark er wel vroeg bij in de Lage Landen. Al in 1969 maakt hij zijn opwachting in de legendarische HIP Classics reeks. Daarin wist hij slechts drie deeltjes te vullen, maar toch kreeg hij van uitgeverij Classics de kans met een eigen serie. Voor die eigen series telden ze het aantal nummers dat helden in HIP hadden gekregen en van daar nummerden ze dan verder. Zo is het eerste ‘eigen’ nummer van ‘Ijzerman’ nummer 4 uit 1971. Helaas voor Tony Stark bleef het daar ook bij.
Staalman
Pas in 1983 zouden we Iron Man terugzien onder eigen naam. In de reeksen Marvel Special en Marvel Superhelden probeerde uitgeverij Juniorpress allerlei minder bekende helden uit. Zo kregen ze een beeld van welke personages populair zijn bij het publiek en dus mogelijk een eigen serie verdienen. Ook Iron Man kreeg er zijn kans. Zijn vertaling was intussen trouwens aangepast van Ijzerman naar Staalman.
Helaas bleken deze geen groot succes en zouden we Iron Man buiten enkele (gast-)optredens in andere reeksen zoals de Vergelders niet snel terugzien bij Juniorpress. Wel een bijzondere vermelding waard voor die gastoptredens is Spiderman Extra 17 uit 1987. Daarin krijgen we voor het eerst 'de Iron Man uit de toekomst' te zien.
Heroes Reborn
In 1997 kreeg Iron Man nog eens een eigen uitgave in Marvel Superhelden. Na de ‘Onslaught’ saga hadden een aantal klassieke Marvel-titels onder de noemer ‘Heroes Reborn’ een herstart gekregen met aan het roer grote namen uit de comicwereld. Zo schreef Jim Lee mee aan deze nieuwe Iron Man reeks. Het tekenwerk was helaas niet van zijn hand, wel van Whilce Portacio.
Marvel Cinematic Universe
In 2008 was Juniorpress de rechten op Marvel intussen verloren aan Z-Press. Die laatste zette de lopende Spiderman en X-Mannen (nu wel als X-Men) titels verder, maar probeerde daarnaast enkele beperkte nieuwe zaken.
Eén van die nieuwigheden was de Iron Man Special op magazineformaat. Geen onlogische keuze, want de film Iron Man met Robert Downey Jr liep intussen in de bioscoop. In het magazine werd naast enkele strips dan ook hard ingespeeld op het succes van de film.
Standaard
Zoals je merkt, moest Iron Man het tot nu toe vooral hebben van losse uitgaven en probeersels in overkoepelende titels. Daar zou in 2015 verandering in komen. Standaard Uitgeverij (bekend van Suske & Wiske) had de rechten op Marvel Comics bemachtigd en lanceerde een groot superhelden offensief. Er werden een heleboel nieuwe lopende series gestart met materiaal uit de grote Marvel Now reboot van de Amerikaanse uitgever. Ook Iron Man was dit keer bij de gelukkigen met een eigen titel. De run van schrijver Kieron Gillen en tekenaar Greg Land werd mooi uitgegeven in 9 delen.
In de supermarkt
De meest recente ‘eigen’ Iron Man titel komt uit 2021. Supermarktketen Carrefour lanceerde dat jaar in samenwerking met uitgever Panini een reeks bundels rond verschillende Marvel-helden. Daarin stonden verschillende verhalen uit de jaren 2000. Ook Iron Man kreeg een deeltje op zijn naam, met daarin oa. het geweldige ‘Extremis’ door Warren Ellis (!) en Adi Granov. Een aanrader! 🙌
Gastoptredens
Iron Man moet het dus stellen met een zeer beperkt aantal eigen titels, maar zoals gezegd maakte hij wél zeer regelmatig zijn opwachting in andere titels. Daarin is de rol van Tony Stark soms ook best groot. Denk maar aan Civil War, waar hij samen met Captain America de centrale figuur is.
4 notes
·
View notes
Text
Stap voor stap het onmogelijke mogelijk maken
‘Dat is wat we doen bij de Nasa: wij maken het onmogelijke mogelijk’, aldus Nasa-directeur Bill Nelson. Het was de slotzin van een interessant artikel dat onlangs in De Volkskrant verscheen. Nelson doelde hier op de buitengewoon knappe prestatie die het Marshelikoptertje Ingenuity (‘vindingrijkheid’)had geleverd. Het helikoptertje zou vijf vluchten op de planeet Mars gaan uitvoeren om de buitenaardse vliegtechnologie te testen. Dat werden er uiteindelijk maar liefst tweeënzeventig. Ingenuity overleefde onder andere enkele stofstormen, een ijskoude Marswinter, overwon problemen met een kapotte navigatiesensor en voerde drie noodlandingen uit.
De beschrijving van de avonturen van het gepersonifieerde Marshelikoptertje in het artikel, in combinatie met de onmogelijk geachte werklust van Ingenuity door de hoogste Nasa-man, deden mij denken aan een nieuwe animatiefilm in de stijl van de aandoenlijke robot Wall-E. De wilskracht, het harde werken onder vaak lastige omstandigheden en de waarde van zijn getoonde optimisme om het gevraagde werk goed uit te voeren zouden in elk geval prachtige eerste ingrediënten zijn voor het maken van zo’n nieuwe film.
Tegelijkertijd moest ik ook denken aan het filmpje Austin’s Butterfly dat ik onlangs van iemand kreeg toegestuurd. Het filmpje duurt ruim zes minuten en het laat in die luttele minuten de essentie zien van wat leerlingen nodig hebben om te leren en persoonlijke groei door te maken. In het filmpje wordt het tekenwerk en de progressie van de zesjarige Austin besproken. Hij kreeg als opdracht om zo goed mogelijk een zelfgekozen foto van een vlinder na te tekenen. Bij het maken van deze tekening vergat Austin te kijken naar de voorbeeldfoto van de vlinder. Hij tekende uit zijn hoofd een vlinder die daardoor niet echt leek op het eerder gekozen voorbeeld.
Austin kreeg vervolgens de opdracht om goed naar het voorbeeld te kijken en het dan opnieuw te proberen. Klasgenootjes gaven hem enkele tips waar hij bijvoorbeeld op kon letten om de vlinder beter te tekenen. Hij luisterde goed naar de tips, keek naar de foto en probeerde het opnieuw. De vorm van de vlinder leek nu een stuk beter maar was zeker nog niet op z’n best getekend. Na poging drie en vier werden zijn vlindertekeningen steeds beter en realistischer. Hij nam de opbouwende kritieken van zijn medeleerlingen goed in zich op en keek tijdens het werken aan een nieuwe tekening aandachtig naar de voorbeeldfoto. Er verschenen uiteindelijk patronen in de vleugels en de vorm van de vlinder leek na vier tekeningen te hebben gemaakt uitstekend op het voorbeeld. Om het geheel nóg beter te maken kleurde Austin in tekening vijf de vlinder in de kleuren zoals op de foto te zien was. Zijn klasgenootjes stonden versteld van de vooruitgang. De eerste tekening leek in de verste verte niet meer op zijn vijfde: “he used the eyes of a scientist”.
Het filmpje toont op een prachtige manier wat de impact kan zijn van concrete en gestuurde feedback in het onderwijs. De resultaatgerichtheid van Austin en zijn supportende klasgenootjes laat in het kort het belang zien van directe instructies die onherroepelijk kunnen leiden tot grootse resultaten. Belangrijk hierbij is dat een leerling wordt aangesproken in begrijpelijke taal door mensen die hij kan vertrouwen. De tips werken stimulerend en de getoonde progressie per tekening versterken zijn gevoel dat hij het (nog beter?) kan. Daarnaast wordt hij gezien en hij mag fouten maken, als hij het maar probeert. Het mag voor zich spreken dat deze aanpak op school geldt bij het uitvoeren van alle taken en het aanleren van kennis bij alle vakken. Met een stukje inzet, doorzettingsvermogen, sturing, optimisme, nieuwsgierigheid en ingenuity kun je niet altijd het onmogelijke mogelijk maken, maar uiteindelijk wel verder komen dan je ooit had durven dromen.
0 notes
Text
In Dutch for the Dutchies. Eind November sta ik op Fantasy Fest in Rijswijk bij stand S14 met boeken, tekenwerk en meer. Kom gerust langs. Mocht je nog geen kaartjes hebben, gebruik dan Promocode FFJOACHIM voor korting. Zie je daar!! #fantasyfest
0 notes
Text
Goedemiddag allen!
Ik ben verheugd om een nieuwe stap met jullie te delen! Vanaf 1 september begin ik volledig voor mijzelf als bouwkundig tekenaar onder de naam 'Builtec Engineering'.
Velen van jullie hebben wellicht al gezien dat ik een passie heb voor technisch tekenwerk, modelleren en ontwerpen. Naast mijn ervaring met 3D-tekenwerk voor bouw- en vergunningen, heb ik de afgelopen tijd ook veel plezier beleefd aan het maken van artist impressies. Het is iets waar ik me verder in wil ontwikkelen!
Graag wil ik met jullie een van mijn recente projecten delen: een artist impression voor het project "Sikkemabuorren 14". Het was een geweldige ervaring om de visie van mijn opdrachtgever tot leven te brengen in deze creatie.
Ik ben oprecht benieuwd naar jullie reacties! Wat vinden jullie van deze impressie? Laat het me weten, ik waardeer jullie feedback enorm! Voor volgende
Als jullie in de toekomst behoefte hebben aan bouwkundig tekenwerk of advies, of als jullie geïnteresseerd zijn in het laten maken van artist impressies voor jullie eigen projecten, aarzel dan niet om contact op te nemen.
#BuiltecEngineering#Bouwkunde#Tekenaar#ArtistImpression#Ontwerp#Bouwprojecten#ToekomstigOndernemer#Architectuur#Adviesbureau#ArchiCAD#3D#Visualisatie
#Bouwkunde#Tekenaar#ArtistImpression#ontwerp#Bouwprojecten#ToekomstigOndernemer#architectuur#Adviesbureau#archicad#3d#visualisatie
1 note
·
View note
Text
‘Een goed kunstwerk triggert de verbeelding, de fantasie, het associatieve of het narratieve. Thijs Wieman: Ik maak gebruik van de behoefte, die we allemaal hebben, aan een begrijpelijk verhaal.’
Opening op 13 april
Tijdens de opening voor genodigden presenteert Thijs Wieman één van zijn werken. Hij vraagt de genodigden te vertellen wat ze zien op het werk ‘Eden’. De reacties uit de zaal komen zijn zeer divers, er zijn verschillende interpretaties. Precies wat maker Thijs Wieman probeert op te roepen bij het maken van zijn werk. Wat ziet de bezoeker en wat is zijn of haar interpretatie? Niets is goed of fout. Hij voegt diverse beelden uit de westerse cultuur samen, waardoor er een nieuw werk met een nieuwe betekenis ontstaat.
Samenwerking met het Domijn
Dat Weesp van oudsher een maakstad is, was u vast al bekend. Om maar een paar voorbeelden te noemen: de Weesper jenever, het Weesper bier, de van Houten Chocolade, maar natuurlijk ook het Weesper Porselein, het eerste van Nederland. Maar ook nu is Weesp nog altijd een maakstad. Dé reden dat Museum Weesp en Het Domijn een samenwerking zijn aangegaan. In deze Expo-serie toont Museum Weesp ieder half jaar werk van een andere maker van het creatieve werklandgoed Het Domijn in Weesp.
Thijs Wieman
Multidisciplinair, autonoom kunstenaar Thijs Wieman heeft sinds 2013 een atelier op werklandgoed het Domijn in Weesp. Hij maakt verschillende soorten kunst, zoals video's, installaties en tekenwerk. In zijn installaties en tekeningen gebruikt Wieman sampling. Hij gebruikt fragmenten van bestaande beelden en combineert deze in een nieuwe afbeelding. Hierdoor ontstaan nieuwe mogelijke betekenissen tussen de beelden. Naast zijn tekenwerk is Wieman ook docent en heeft hij jarenlang gewerkt als theatermaker.
Inspiratie voor zijn werk
Wieman is geïnspireerd geraakt door de oude meesters van de Barok, waaronder Peter Paul Rubens. Deze schilder maakte gebruik van dynamische composities en sterke emotie. Ook de gravures van Gustave Doré, die veel gebruik maakte van een sterk contrast tussen licht en donker inspireren hem.
Streven naar verworvenheden
In de expositie zijn zes houtskooltekeningen te zien, deze werken zijn onderdeel van een grotere serie houtskooltekeningen, getiteld Strive for achievements. De ‘bekoorlijkheid’ van onze cultuur staat in deze serie centraal, met verworvenheden als festivals, musea, indoor party-games, technologie, bedrijfsborrels, zorg en moestuinen. Terwijl we streven naar beloftes die in de toekomst liggen, houden we ons vast aan de gemakken die we in het verleden hebben behaalt.
De werken lijken iets te vertellen. Wat ziet u? En wat is uw interpretatie? Kom het zelf ontdekken.
Streven naar verworvenheden is te zien in Museum Weesp van vrijdag 14 april 2023 t/m vrijdag 29 september 2023.
Museum Weesp is geopend op woensdag t/m zondag van 13.30 – 17.00 uur.
0 notes
Photo
Stang en Het Echte Werk. Raamwerk bij het grafisch ontwerpbureau Het Echte Werk, Rotterdam. Voor het echte denkwerk, stangwerk, tekenwerk en drukwerk.
1 note
·
View note
Text
Oom Tjalie 1934-2019
(toespraak crematie oom Tjalie)
“Ik ben bijna jarig. Op oudejaarsdag word ik 50. Misschien raar om mee te beginnen. Maar juist daar ligt mijn begin met oom Tjalie. Ik ben namelijk bij tante Paula en oom Tjalie thuis geboren. Bijna 50 jaar met elkaar...... dat is een waanzinnig mooi boek aan herinneringen!
Waar te beginnen dacht ik afgelopen week. Laat ik beginnen met de logeerpartijtjes. Mijn zus en ik hebben vele zomers doorgebracht in Nieuwegein. Lekker spelen altijd. En ook een belangrijk deel van mijn Indische opvoeding lag daar. Niet het hoofd van een ouder persoon aanraken, nooit met links een hand geven. U kent dat wel. Van Oom Tjalie leerden we dan ook Indische liedjes waarvan tante Paula niet wilde dat we die leerden. En wat te denken van krontjong muziek: die moest gewoon lekker hard, zodat je elkaar nèt niet kon verstaan. Tante Paula kwam dan luidkeels op hoge poten uit de keuken. “Tjaaaaaaalie, doe zachter jong”. En vaak draaide ze zelf dan de knop zachter. Oom Tjalie keek me na 5 minuten dan met twinkelende oogjes aan en zette het geluid dan weer voluit. Zo deed je dat dus met tante Paula
Zo was daar ook een vakantie in Italië ergens in de jaren 80. Wie oom Tjalie een beetje kent weet wat voor waanzinnig talenwonder hij is (NOT) Bij het binnenkomen bij de slager/of bakker (ik weet het niet meer) stapte hij stoer en vol bravoure binnen. Hij zou de winkelier wel even begroeten in het italiaans. Wat kan er nu misgaan met het woordje ciao denk je dan. “Tjwa, tjoiii tjo aaaa.” Alles kwam eruit, behalve ciao. Wij plasten in ons broek van het lachen en ik denk dat ik nog nooit zo’n verbijsterde hulpeloze blik bij iemand als die winkelier heb gezien.
De meest recente jaren zijn me ook dierbaar. Karel mijn echtgenoot kwam in mijn leven. Hij is net als oom Tjalie tekenaar. Het was fascinerend om te zien hoe hij en oom Tjalie meteen vanaf kennismaking een soort geheimtaal spraken. Karel kon zijn tekeningen feilloos lezen. En zo kwamen al zijn schetsboeken, kladblaadjes en sigarendoosjes - alles waar hij ook maar op had getekend- naar beneden. Aan de hand van zijn tekeningen en schetsen vertelde hij ons zijn levensverhaal. Het was een kant van oom Tjalie die ik vaag kende, maar waarvan ik nu alle details kreeg. Zijn levensverhaal raakte me diep. Ik was ontroerd bij elk bezoek, want steeds zat hij op zijn praatstoel en steeds kwamen er nieuwe tekeningen tevoorschijn. Karel en ik voelden ons vereerd. We besloten hem bij leven te eren en te verrassen. Samen met nicht Chantal hebben we een boek gemaakt over zijn schilder- en tekenwerk. In januari van dit jaar overhandigden we hem dat bij een heuse boeklancering bij hem thuis. Voor hem was het overweldigend om al zijn werk in een heus boek te zien. Hij was er -op z’n zachtst gezegd- blij mee
Vandaag precies 3 weken geleden begonnen we aan de laatste bladzijde van dit herinneringsboek. Karel en ik logeerden het laatste weekend dat hij thuis was bij hem. We keken voetbal, we kletsten wat, huilden soms. We haalden zijn wekelijkse rozen voor tante Paula. En natuurlijk werden we een beetje doof van de krontjong. In de dagen daarna probeerden ik hem zo vaak als kon te bezoeken in het ziekenhuis. Ooit vertelde oom Tjalie mij dat hij vaak aan mijn bedje zat toen ik net was geboren. En ik wilde aan zijn bed zitten als hij afscheid van ons zou nemen. En nu sta ik hier en is de cirkel rond. Ik sluit een prachtig boek met bijna 50 jaar aan herinneringen”
2 notes
·
View notes
Video
youtube
Even een korte uitleg over de strip 'Witchblade'.
Iemand wees me erop dat ik in vorige vlogs wel vertelde dat ik deze strip aan het lezen ben, maar eigenlijk weinig prijsgaf waar deze Image comic nu eigenlijk over gaat. Dat zet ik bij deze even recht.
Tekenaar Michael Turner (1971-2008), een van de bedenkers van Witchblade, is helaas al vroeg overleden aan botkanker. In deze vlog kun je wat van zijn mooie tekenwerk zien. Kende jij de strip ‘Witchblade’ al? Wat vind jij ervan? Toevallig had vertaalheld Olav Beemer het in een recente vlog ook over Image bij Juniorpress.
#stripvlog#witchblade#michael turner#michael minneboo#witchblade comic#image comics#marc silvestri#jaren 90 nostalgie
1 note
·
View note
Text
Publicatie met werk van alle kunstenaars uit de edities 2016-2019 die meededen aan Destination Unknown.
_
titel: digitale stapeling
jaartal: 2020
materiaal: ballpoint in kringloopboek, digitale fotobewerking
in de publicatie schreef ik:
''Kunst bied ruimte voor niet-weten, voor de dingen en gedachten die niet in een hokje passen. Daarom vind ik het kwalijk dat kunstwerken vaak als producten worden gezien en behandeld. Ik wil dat mijn werk zich daar zoveel mogelijk aan onttrekt. Dit gebeurd in de installaties die ik maak. Tijdens DU2017 materialiseerden observaties, gedachten en vragen die zich vanuit de directe omgeving aan mij voordeden zich in het werk. Daarbij waren de installaties gebonden aan het leegstaande huis in Maastricht en was het werk daardoor onverplaatsbaar.
In mijn tekenwerk ligt dat anders. Door de betekening met ballpoint verandert het papier van vorm en word de materialiteit ervan benadrukt. Door de betekeningen vrij in de ruimte te presenteren blijft dit zichtbaar en voelbaar. Toch wordt dit werk vaker als ‘kunst’ (h)erkend en als zodanig behandeld; door ze te willen bezitten, in te lijsten, te bewaren in zo goed mogelijke staat; het is immers kunst?
Terwijl de keuze voor het werken in ballpoint of viltstift voor mij al aangeeft dat juist deze werken onvermijdelijk onderhevig zijn aan verandering door verkleuring of verbleking. Het werk wordt als het ware weer opgenomen in het niets.
Het werk ‘digitale stapeling (2020)’ is samengesteld uit enkele vormen van betekening die sinds mijn deelname aan DU2017 een continue uitbreidende lijn in mijn artistieke praktijk vormen. Deze tekeningen zijn versmolten tot een digitale print. Dit werk heeft daardoor geen origineel, het is niet meer ‘los te maken’. Het maken van werk, het observeren, de contemplatie die in de handelingen ervaren wordt, is voor mij de kern van het werk. Daarin zijn het werk en ik één. Zodra die verbinding verbroken wordt staat het werk op zichzelf en moet ik ook verder.''
_
Destination Unknown, editie 2020
24x17 cm
_
fotos: Destination Unknown
1 note
·
View note
Text
Oktober corana 2020 Opdracht voor de leerlingen van Juf. Els
Beste leerlingen,
Hieronder vinden jullie een nieuwe opdracht . Deze is er omdat de tekenles van 31 oktober is opgeschort owv corona. Voor het begin van de opdracht scrol je naar beneden tot bij de afbeelding van Hundertwasser. Hier start jullie opdracht. Elke stap is voorzien van een foto. Hiervoor scrol je rustig terug naar boven. Het is voor mij een nieuwe manier van werken, nog een beetje zoeken, maar met jullie begrip en medewerking zal dit voortaan wel beter gaan. Vergeet niet om je tekenwerk bij de aanvang van de volgende les mee te brengen, zo kunnen we alles van iedereen bewonderen. Alvast veel plezier.
0 notes
Text
ER STAAT NIETS TEVEEL OP DE TEKENINGEN VAN DIRCK NAB
De afbeelding op het omslag van het boek 'Getekend landschap' is meest karakteristiek voor de inhoud. Tekenend eigenlijk. Dat tekenen doet Dirck Nab zijn hele leven om door te dringen tot de essentie van het landschap. “Om iets ongrijpbaars vast te leggen, een moment in de voortschrijdende tijd.” De kunstenaar zit, opgenomen door het helmgras, te werken in een duinlandschap. Dat moment toont de foto op de voorkant van het boek. Het tekenpapier op de knieën, het krijt geconcentreerd in de aanslag, een scherpe blik scant de omgeving. Dirck Nab is dit landschap, dit landschap is Dirck Nab. Hij voelt zich er door opgenomen en kan daarom van binnenuit de Hollandse bergen vastleggen, portretteren. Hij is geen toeschouwer, geen toerist of zonaanbidder die vanuit een duinpan de wolken over de zee ziet trekken. Hij bewoont het duin, hij is het duin. Dat standpunt geeft hem toegang tot het wezen, de essentie van de door wind en water opgestuwde en groen begroeide zandheuvels.
De kunstenaar beschouwt een leven lang zijn omgeving, waarvan hij de meeste tijd deze vastlegt op kunstzinnige wijze. Huigen Leeflang, conservator Rijksprentenkabinet van het Rijksmuseum Amsterdam, merkt in het boek daarom op dat er weinig mensen zijn die zoveel in de Noord-Hollandse duinen hebben rondgedwaald en ze zo indringend hebben geobserveerd als Nab. "En dat dan ook nog bij zo'n beetje ieder type weer. (...) wanneer hij de kleumerige tochten beschrijft die hij zelfs bij storm en vorst onderneemt om verschillende weersgesteldheden vast te leggen, kan men niet anders dan onder de indruk raken van zijn gedrevenheid."
En zijn vermogen om ieder landschap te benaderen, alsof hij het voor het eerst ziet, dwingt bij Leeflang bewondering af. Zoals een liefde, hoe lang al voortdurend, steeds nieuwe inzichten geeft. Nooit wordt het een sleur of ben je erop uit gekeken. Dat is het pas wanneer je niet meer goed kijkt. Dan ontdek je niets nieuws meer, dat wat je voorheen nog niet gezien had. Ook door minder goede tijden kijk je heen, bij storm en onweer, want je weet dat achter de wolken altijd een zon schijnt. Zo vergaat het Nab in de duinen. Elke dag geeft een nieuw inzicht. Ieder moment heeft een ander gezicht, een verandert voorkomen. Zo blijft het interessant wanneer je verder kijkt dan je neus lang is. Om die pol helmgras ziet, verder kijkt dan de rand van die duinpan. Er gebeurt zoveel meer tussen zee en land.
De uitgave "Getekend landschap" is in een liggend formaat gedrukt. Op deze manier komen de horizontale tekeningen het best tot hun recht. Het is net alsof ik het schetsboek van Nab doorblader. Het boek bevat veel beelden en weinig woorden. Want de tekeningen van Dirck Nab hebben weinig beschrijving nodig. Er zijn wat flarden uit een dagboek van de kunstenaar afgedrukt, of althans zijn herinneringen van toen en daar ooit. Het geeft een summiere inkijk in zijn leven zonder een biografie te zijn. En er gaan enkele poëtische omschrijvingen in het boek mee. De landschappen aan zee stemmen natuurlijk lyrisch. Op de tonen van de wind zet je als vanzelf een lied aan. De golvende zee laat een gedicht aanzwellen. Eigenlijk is het tekenwerk van Dirck Nab een poëtische vertaling van de omgeving. Niet in woorden maar in beelden. Geen letters maar lijnen. Geen punten en komma's maar stippen en strepen.
De tekstuele bijdragen reiken woordloos verder dan de gedrukte zinnen en alinea’s. Tussen de regels door lees ik hoe geconcentreerd en gedreven Dirck Nab de wereld om hem heen vastlegt. Alleen in de natuur, zittend op de grond met zijn tekenmap en een stuk krijt, op een plek waar iedereen aan voorbij loopt. Nab laat mij zien waar ik normaal gesproken overheen kijk, wat mijn ogen niet opmerken. Omdat mijn blik alleen de einder ziet, dat punt waar ik naartoe wil, wat mijn doel is. Daardoor zie ik niet wat er voor mijn voeten is, merk ik niet de schoonheid van het detail op. Mijn blik staat op oneindig, mijn verstand op nul. Nab toont mij dat er zittend tussen het gras zoveel meer is. Dat duinen niet alleen begroeide heuvels zijn, maar dat er daar een wereld voor me open gaat wanneer ik werkelijk met open ogen durf te kijken. Het staat er niet met zoveel woorden in het boek geschreven, maar ik kan het er wel uit op maken. Vooral wanneer ik de diversiteit aan de door Nab gespotte natuur doorblader.
In de tekeningen kan ik binnenstappen, er in ronddwalen. De wind waait, briest zacht of valt hard over de top van het duin. Ik krijg nergens het deksel op de neus, want er is altijd een weidse blik. Het zand glooit als de hoge golven voor de branding. Nab schetst de omgeving. Wel in detail, maar ook met snelle bewegingen. Er staat nergens teveel op de tekening, de kunstenaar raakt de essentie van het landschap. Op een dramatische wijze, theatraal. Telkens is de sfeer uiterst sfeervol uitgewerkt. Hij benadert niet het landschap, Nab is het landschap.
Vanuit dat standpunt, dat gezichtsveld, maakt hij in iedere tekening een zelfportret. De lijnen die in alle rondingen duinen vormen en wolken daarboven, de zee aan de einder, dat is de kunstenaar zelf. In abstractie kijkt hij in de spiegel en schouwt zichzelf. En ik zie een duinlandschap met menselijke trekken. Er is geen leven met kloppend hart te zien; een haas springt niet weg, een vogel vliegt niet over, de muis draaft niet weg voor de klauwen van de uil. Het is er stil. Kalm. Zelfs de wind is gaan liggen, naar het schijnt tegen de flanken van het duin tussen het helmgras.
Tot slot probeert Nab in drie alinea’s het tekenen te omschrijven. Zijn tekenen uit te leggen. Met uiterste concentratie gaat hij op in het onderwerp, waarbij niets hem mag afleiden. “De ogen en het gevoel werken samen met de hand, die het uitvoerende werk doet.” Hij vermijdt schilderachtigheid. Net als sentimentaliteit dat de tekening oppervlakkig maakt. Nab treedt het landschap tegemoet met een waakzame, naïeve houding. “Om iets ongrijpbaars vast te leggen, een moment in de voortschrijdende tijd.” Zoals jonge kinderen dat soms kunnen, schrijft hij. Je hebt een heel leven nodig om daar achter te komen en dat te bereiken. En is Dirck Nab daar nu, na 83 jaar, achter gekomen hoe dat werkt? Hij leert nog steeds. Probeert door te dringen tot de essentie van het landschap. Met losse handen tekent hij zonder na te denken. Maar wel geconcentreerd, omdat alles wat op het papier komt moet kloppen. “Er moet niets teveel op de tekening staan.”
Getekend Landschap. Dirck Nab. Teksten Huigen Leeflang, Sjoerd Kuyper, Dirck Nab. Poëzie Ineke Holzhaus, Harry ter Balkt, Theo Olthuis, Fernando Pessoa. Waanders Uitgevers, 2023.
0 notes
Text
10 Legendes van de Dark Knight
Ik had dit artikel ook schaamteloos en clickbait-gewijs de ‘Legends of the Dark Knight Top 10’ kunnen noemen. Maar, enkele losse nummers uit grotere crossovers als Knightquest en KnightsEnd niet meegerekend, zijn er precies 10 verhalen uit de ‘Legends of the Dark Knight’ serie in het Nederlands verschenen. Ontdek ze hier 👉
Batmania
In 1989 woedde er volop Batmania in de VS en de rest van de wereld. Dat had natuurlijk veel te maken met de Batman film van Tim Burton die dat jaar stond te verschijnen. Om volop in te spelen op de hype besloot de Amerikaanse uitgever DC naast de gewone ‘Batman’ serie en ‘Detective Comics’ een nieuwe, derde maandelijkse Batman serie te lanceren: ‘Legends of the Dark knight’.
Het opzet van de reeks was best uniek. De verhalen zouden telkens 5 nummers duren en door wisselende creatieve teams gemaakt worden. Bovendien zouden ze zich niet in de gewone continuïteit afspelen, maar (meestal) in het verleden van Batman.
Het bleek een schot in de roos. Dankzij het hoge niveau van de eerste verhalen werd de serie een instant klassieker. Geen wonder dat enkele jaren later ook een aantal verhalen het tot een Nederlandse vertaling zouden schoppen 👇
Shaman (Legends of the Dark Knight 1-5)
De eerste verhaallijn van ‘lotdk’ kreeg een plekje in de Batman Special serie van Baldakijn Boeken. Shaman, geschreven door Dennis O'Neil met tekeningen van Ed Hannigan en John Beatty, speelt zich af tijdens de vroege dagen van Batman's carrière. Het verhaal begint met een jonge Bruce Wayne die in Alaska een legende hoort over een mystieke vleermuisgeest. Deze ervaring beïnvloedt hem diep. Na terugkeer naar Gotham City, als Batman, stuit hij op een masker dat lijkt op de geest uit de legende. Dit masker is verbonden met een reeks misdaden in de stad.
Opvallend is dat voor deze Nederlandstalige versie niet de originele covers van Legends of the Dark Knight zijn gebruikt, maar wel die van de Amerikaanse tpb ‘The Greatest Batman Stories Ever Told’ en de ‘Son of the Demon’ hardcover.
2. Gothic (Legends of the Dark Knight 6-10)
Dit verhaal werd geschreven door Grant Morrison met tekenwerk van Klaus Janson. Samen zorgen ze voor een werkelijk huiveringwekkend verhaal. Ik heb niet vaak dat een comic me koude rillingen geeft, maar deze dus wel!
‘Gothic’ begint wanneer leden van de maffia in Gotham City op mysterieuze en gruwelijke wijze worden vermoord. De moorden lijken verbonden te zijn met een stedelijke legende over een bovennatuurlijke wraakzuchtige figuur genaamd ‘Mr. Whisper’. Mr. Whisper was decennia geleden een sadistische schoolhoofd die vermoedelijk omkwam nadat zijn misdaden aan het licht kwamen, maar nu lijkt hij teruggekeerd om wraak te nemen op de maffialeiders, die ooit zijn voormalige studenten waren.
Het verhaal verscheen tweemaal in het Nederlands. Een eerste keer in Batman Special 11 en 12 bij Baldakijn. Jaren later, in 2014, volgde nog een hardcover uitgave bij RW Lion.
3. Prey (Legends of the Dark Knight 11-15)
‘Prooi’, opgenomen in Batman Special 13 en 14 bij Baldakijn, zit een beetje gevangen tussen het bekendere ‘Gothic’ en het belangrijkere ‘Venom’, maar dat maakt het verhaal niet minder. Dit boeiend en psychologisch diepgaand verhaal werd geschreven door Doug Moench met prachtig tekenwerk van Paul Gulacy.
Ook dit verhaal speelt zich af tijdens de vroege jaren van Batman's carrière. Het belicht de intense strijd tussen Batman en politiepsycholoog Dr. Hugo Strange. Ik vind dit eigenlijk één van de betere Batman verhalen aller tijden. Ik zou het een semi-klassieker durven noemen.
4. Venom (Legends of the Dark Knight 16-20)
Zoals gezegd volgde daarna ‘Venom’ of ‘Gif’ zoals de vertaalde versie in Batman Special 15 en 16 heet bij Baldakijn. Het verhaal begint wanneer Batman faalt om een jong meisje te redden, wat leidt tot een diepe persoonlijke crisis. Zijn zoektocht naar meer kracht leidt hem naar een experimentele drug genaamd Venom, die zijn fysieke kracht enorm verhoogt. Echter, de bijwerkingen zijn verwoestend en Batman raakt verslaafd.
Later zou dit verhaal natuurlijk de prelude voor de hele Knightfall saga blijken te zijn.
5. Faces (Legends of the Dark Knight 28-30)
Intussen werd in de Amerikaanse lotdk reeks het vaste format van 5 nummers per verhaal opgegeven. Zo kregen ook kortere verhalen een plaats in de serie. Ook in de Nederlandse versie veranderde er wat. Legends of the Dark Knight werd na ‘Venom’ niet meer vast opgenomen in Batman Special bij Baldakijn. Het zou nog tot 1996 duren, na de hele Knightfall saga, dat er weer ‘legends’ een plekje kregen. Nu wel in de reguliere Batman reeks.
In Batman 73 was dat het geval voor ‘Faces’, geschreven én getekend door Matt Wagner. Het verhaal duikt diep in de getormenteerde geest van Harvey Dent en zijn obsessie met dualiteit. Two-Face's plan in dit verhaal is dan ook bijzonder macaber: een samenleving creëren op een afgelegen eiland, uitsluitend bevolkt door mensen met fysieke afwijkingen. Zo kan hij als leider regeren zonder oordeel of afwijzing. Een Batman verhaal zoals ik ze graag lees: donker en met veel diepgang.
6. Mask (Legends of the Dark Knight 39, 40)
In Batman 75 kregen we ‘Mask’ door Bryan Talbot. Batman wordt gewond en verward wakker in een ziekenhuis. Zijn artsen vertellen hem dat hij een alcoholistische zwerver is die zich kleedt in een batsuit gemaakt van afval. Is dit een hallucinatie, of is zijn leven als Batman de werkelijke illusie? Een zeer boeiend en volwassen Batman verhaal dat je als lezer uitdaagt. Meer dan de moeite waard!
7. Hothouse (Legends of the Dark Knight 42, 43)
Het valt je misschien op dat in de Legends of the Dark Knight verhalen weinig klassieke vijanden van Batman voorkomen. Hothouse, in Batman 74, brengt daar verandering in met een optreden van Poison Ivy. Schrijver John Francis Moore probeert hier samen met tekenaar P. Craig Russell wat diepgang te brengen in het personage van Ivy. Zeker geen slecht verhaal, maar misschien wel één van de minste vertaalde ‘legends’. Het tekenwerk van Craig Russell is wél helemaal top.
8. Criminals (Legends of the Dark Knight 69, 70)
In het laatste nummer (77) van de Batman serie van Baldakijn kregen we het verhaal ‘Criminals’ waarin Batman undercover gaat in de gevangenis van Gotham City. De maker van dit verhaal is Mike Zeck. Als je zijn naam en het plot van dit verhaal naast elkaar legt, kan je er natuurlijk niet naast kijken dat Zeck zich het er hier een beetje makkelijk vanaf heeft gemaakt. Neem de Punisher limited serie (Limited Serie nummer 6 van Juniorpress) er maar eens bij en zoek de gelijkenissen 🤫 Dat neemt niet weg dat het verhaal op zich best vermakelijk is. Bovendien is het tekenwerk ronduit geweldig. Wel komaan, het is je vergeven, Mike! 😉
9. Sleeping (Legends of the Dark Knight 76-78)
Horrorschrijver Scott Hampton neemt ons in ‘Sleeping’ of 'In Slaap' mee in de gedachten van Batman. Bruce Wayne blijkt door een ongeluk in coma te zijn geraakt. Zijn geest zit daardoor gevangen in een droomwereld. We volgen in het verhaal de tocht van Bruce’s geest doorheen die wereld. Dat zorgt voor een ongewoon Batmanverhaal, waarin we hem in een soort fantasy setting ten strijde zien trekken tegen allerlei monsters. Toch is dit geen oppervlakkig knokverhaal. De gevechten gáán ergens over en leiden tot nieuwe inzichten. Een minder bekend maar zeer sterk Batmanverhaal!
10. Vows (Legends of the Dark Knight annual 2)
Tot slot is er nog ‘Geloften’ uit Batman Special 17. Een beetje een atypisch Legends of the Dark Knight verhaal in die zin dat het zich in het heden afspeelt. Commissaris Gordon en zijn geliefde Sarah Essen (uit Batman Jaar Eén) gaan trouwen. Maar net op het moment dat ze de laatste voorbereidingen treffen, komt een oude bekende roet in het eten gooien…
Persoonlijk vond ik dit verhaal een beetje een vreemde keuze van Baldakijn om op te nemen. Ten eerste is het gewoonweg geen al te sterke comic. Maar vooral omdat de romance tussen Gordon en Essen hoofdzakelijk plaatsvond in enkele overgeslagen nummers van de reguliere Amerikaanse Batmanreeks, ten voordele van recentere Robin verhalen. (Jammer trouwens, want daar zitten zeer fijne Norm Breyfogle verhalen bij die we dus niet in vertaling hebben gekregen)
Checklist
Shaman (lotdk 1-5) - Batman Special 9, 10
Gothic (lotdk 6-10) - Batman Special 11, 12, hardcover
Prey (lotdk 11-15) - Batman Special 13, 14
Venom (lotdk 16-20) - Batman Special 15, 16
Faces (lotdk 28-30) - Batman 73
Mask (lotdk 39, 40) - Batman 75
Hothouse (lotdk 42, 43) - Batman 74
Criminals (lotdk 69, 70) - Batman 77
Sleeping (lotdk 76-78) - Batman 76
Vows (lotdk annual 2) - Batman Special 17
1 note
·
View note
Photo
239/365: place m’as-tu vu Als ik op de baan ben heb ik altijd een klein stapeltje kaartjes mee. Dat is handig om uit te delen wanneer mijn tekenwerk ter sprake komt maar het is evengoed handig om op een rustig moment een tekening op te maken.
#kooplokaal#pencildrawings#potloodtekeningen#sharingiscaring#antwerpen#bruegel#brueghel#hedendaagse kunst#hoboken#inkttekening#kermis#kermis in hoboken#korte keten#kunst#mariakerke#pentekening#portrait#portret#potloodtekening#sint-sebastiaan#strontboeren#van eigen bodem#vanitas
0 notes
Photo
Donald Duck history pocket 4: De Renaissance
Diverse auteurs
De eerste History pocket die ik lees. De nadruk ligt erg op beroemde mensen uit de geschiedenis, zoals Leonardo Da Vinci en Galileo. Dat geeft de redactie dan weer de gelegenheid om voorin een tijdlijn te plaatsen, waarop deze personen worden gemarkeerd en er iets over ze wordt verteld. Met de waarheid wordt natuurlijk een loopje genomen, maar soms gaat het op een wel erg naïeve manier. De strip over de bestorming van de Bastille had een stuk scherper gekund, maar dat er geen onthoofdingen van edelen worden getoond is begrijpelijk. Dat in het eerste verhaal de kerk wordt voorgesteld als een fervent voorvechter van de boekdrukkunst, is wat minder begrijpelijk.
Veel grote gebeurtenissen en belangrijke mensen, enkel West-Europese, maar geen Nederlandse of Belgische geschiedenis, geen beroemde vrouwen in een hoofdrol, wat oude en nieuwe strips door elkaar, overwegend goed tekenwerk en natuurlijk op A5-formaat uitgegeven met een sjiek omslag. Ik ben zelf niet zo'n history buff en een hele pocket vol is wat te veel naar mijn smaak, maar op zich best aardig.
1 note
·
View note
Text
Fineliner Pentel SD570 zwart ultra fijn 03mm
Met ultradunne in metaal gevatte schrijfpunt br Met metalen clip br Zeer geschikt voor werk langs liniaal en in een sjabloon br Geschikt voor eenvoudig tekenwerk br Extra fijn br Schrijfbreedte 03mm http://dlvr.it/RF8NQV
0 notes
Last Seen Blogs
ldagence-class
𝖡𝖤𝖠𝖴𝖳𝖨𝖤𝖲
rotabega
rotabega
chen230
Chen Life
measuredandslow
Measured and Slow
starfallblog
ikra