Doğru kişiyle birlikteysen her gün sevgililer günü 🎡

Sen konuşma amk goddess'ı. Hayat öyle bir yer değil. Soruyu soran anonla seni ele alalım ve ikinizin de kültürlü, zeki insanlar olduğunuzu varsayalım. Bir de bir erkek olsun. İkiniz de karakterinizle o erkekliksiniz ama işte o noktada seni tipin öne geçirir ne olursa olsun. Hiç kimse senin yüzüne her gün de olsa bakmaktan sıkılmaz bir kere amk. Herkes sana olumlu bir önyargıyla yaklaşır, mal olsan da dikkat çekmez vs. vs. Kendini sevmen, kabul etmen kolay çünkü güzelsin.

Bakın siz hep sen sen sen diye soruyorsunuz burda yine beni yüceltmişsin ama genel konuşacağım. Hayatta her zaman sizden daha iyi insanlar olucak hem güzel hem kültürlü hem yenetekli insanlar da var tabii ki senin özelliklerinin onu geçmesi ve senin tercih edilebilir olman için senin puanlarının daha iyi okması gerekiyor. Dün gece yazdığım godoman tanıdık+10puan yazısındakinin aynısı. Olduğunuz versiyonla zaten HER YERE giremez istediğiniz herkesi tavlayamazsınız ama kendinizi geliştirmek sizin elinizde. Oturup üff o zengin ya da off o güzel doğmuş diye kıskanarak oturursan zaten senden bi bok olmaz çok afedersin. Güzellik her şey değil kaç kere yazdık yakışıklı ama aptal erkekler çekilmiyor diye ordan da mı çıkarım yapmadınız? Güzelliğin + olduğu, sosyal anlamda avantaj olduğu zaten kimsenin inkar ettiği bir şey değil ki? Olumlu önyargı mı :( allah askına sizin prensebiniz mesela zeki, eğlenceli bir erkek bulmak 120kilo kas yığını yakışıklı adama karşı mı önyargın olumlu olur ortalama tipte ama görünüşüne çok da önem vermeyen ne bileyim gözlüklü her konuşmasından incelik kibarlık ve zeka, kültür fışkıran, etrafında kızlar olan adamdan mı? Dersin ki bu sikik kas yığını zamanını spor salonunda geçirmiş zaten yakışıklı istediğini elde etmek konusunda kendini geliştirmesine gerek yok benim kadar kitap okumamıştır. Aman ne güzel önyargı :d “mal olsan da dikkat çekmez” yazmışsın garip bi kafa. Aksine başından maldır bu diye yargıladıkları için olmadığını göstermek için ekstra çabaya ihtiyacın var çok güzelsen. Bu böyle bro

Hayat sana limon verdiğinde tuz ve tekila isteme ne gerek var aq şimdi sarhoş olucaksın yok salak saçma hareketler mal mal konuşucaksın sevdiğin kızı aramaya yazmaya falan çalışıcaksın sen onun yerine hayat sana limon verdiğinde bi 15-20 tane midye iste off be afiyet olsun dostum daduda efsane yazarken canım çekti aq hfhhfh.

Ortaya Karışık

saat 00.59 gecenin karanlığı, sessizlik ve gecenin ürkütücü sessizliğini yırtarcasına çalan müzik. Aklımda her zaman ki gibi sen ve kalbimde sana  olan sevgim. Neden ayrılmıyor bunlar benden? Neden sürekli bana yapışmış parçalar halinde dolaşıyorum onlarla. Unutmak istiyorum SENİ ama ne mümkün. Gerçi insan unutmak için sevmezmiş. Eee o zaman ben ağır sıçtım. Seni unutamazsam ne bok yiyeceğim ben? Ulan ben hayatıma devam edemiyorum ki. Sevgili yapmayı deniyorum bir iki gün yav... yani konuşuyorum kızla sonra canım sıkılıyor seni arıyorum onlarda. Birileriyle vakit geçireyim diyorum seninle olan anılarım aklıma geliyor. Özlüyorum o zamanları. Ben tıkalı kalım sen de. Seni tanıdığım ve kaybettiğim o 4 yıl içinde mahkum oldum. Beni çıkaracak kimse yok beni kurtaracak bir kurtarıcı yok. Ben bu acıyı çekmek zorunda mıyım ya? Ama ben de hak ettim sanırım geç kaldım sana çünkü. Hani derler ya söz gümüşse sükunet altındır diye. Ha işte onlar benim .... yesin. Ben sustum şuan bok gibi yaşıyorum. Neden mi? hadi baştan başlayalım o zaman...

      Bundan 5 yıl önceydi liseye yeni başlamıştım. (Lise anılarımı anlatmayacağım merak etmeyin.)Ergenlik tavan zaten hormonlar çok fena. Hep aklımız da Amerikan lise filmleri var böyle partiler kızlar falan ben de öyle olacak sandım. Nereden bileyim hayvanat bahçesine denk geleceğimi. Sınıfım zaten bom bok falan. Neyse geçtim sınıfa en arka tarafa oturdum geleni gideni analiz ediyorum. Sınıfa gelirken bir kaç tane güzel kız görmüştüm diyorum ki ‘Umarım bizim sınıfta da vardır’ sonra sınıfa bir girdim kız yok lan sınıfta. Dedim ben ne suç işledim acabaaa ya rab. Üzüle üzüle arka tarafa geçtim oturdum sıraya sınıfa yeni girenlere bakıyorum falan işte. (Ama sınıfta kız yok derken yanlış olmasın bir kaç tane kız var yine de.) Biraz zaman geçti bir tane kız gerdi boyu BİR böyle küççücük bir şey. Yavru hiç büyümeyen köpekler var ya ha işte onlar gibi bir şey. Ama nasıl tatlı çok sevdim kızı. Allam gidip kafasını okşamamak için zor tutuyorum kendimi. Ben bunları düşünürken öğretmen içeri girdi. Gudubet gibi bir karı geldi içeri. Kaşlar çatık sinirli belli ya İngilizce öğretmeni  ya da eskilerden kalma bir edebiyat hocası dedim. Edebiyatçıymış. (Neyse bunu daha sonra anlatırım konuya dönelim!!!) Tanıştık ettik falan öyle böyle geçti gitti günler. Biz bu kızla yakın arkadaş olduk ama baya yakın yani. O zamanlar kankaydık anlayacağınız.  Ama benim içim de garip hisler var bu kıza karşı hayatım da hiç böyle bir şey hissetmemiştim mal oluyorum kızın yanında. Sürekli yanında olmak istiyorum sürekli onunla konuşmak vakit geçirmek istiyorum falan. Kıza aşık oldum heralde dedim çünkü başka açıklaması yok bu durumun. Ama açılamıyorum korkuyorum da aynı zaman da ya reddederse. Yakışıklı biri hiç olmadım çünkü daha önce sevgilim de olmadı ne yapıcam hiç bilmiyorum, kızı kaybetmek de istemiyorum off nasıl bir çelişki deyim ama. Öyle böyle derken bir kaç ay geçti okulda yakın bir arkadaşım vardı şimdi görüşmediğim. Kız bununla sevgili oldu. Bütün hayaller yıkıldı tabi benim. Ulan kavga ediyorlar çocuk beni arıyor yardım et sen onu iyi tanıyorsun bilirsin sen falan diye. Ulan göt madem kızı tanımıyorsun tanıyamıyorsan neden çıkıyorsun o zaman onunla demeyi her zaman istedim ama hiç bir zaman diyemedim. Kafamı .... Diyorum bak çok üstüne gitme o sevmez böyle şeyleri ama çok da ilgisiz durma kaybedersin bu sefer diye. Aşık olduğum kızın sevgilisine yardım ediyorum allah canımı alaydı da kurtulaydım bu durumdan. Bunlar 1-2 ay sonra falan ayrıldılar zaten. Her şey eskiye döndü ama ben kıza yine açılamıyorum yakın arkadaşımın eski sevgili sonuçta. O çocuğa hâla kızgınım zaten bu yüzden. Zaman geçti okul bitti falan yazın konuştuk ettik ama ben bu kızı unutamıyorum bir türlü ne yapmam lazım diye düşünürken okul açıldı. Okulun 2. haftası annemler beni okuldan aldı başka okula geçtim. Orada belki unuturum diye sevgili yaptım o kız ağzıma sıçtı içimden geçti öldürdü beni. Çok kötü zamanlar geçirdim o zamanlar gerçekten. Neyse asıl konuya hızlıca geleyim çünkü çok uzun oldu. Bu nasıl tanıştığımızı anlattığım kısacık bölümdü şimdi asıl olaya geçiyorum...

      Olayın aslı şu ben kıza lisenin sonuna kadar açılamadım hiç. Ne zaman sevgilisiyle kavga etse ben destek oldum hatta bir kere bir piç yüzünden ağladı omzum da. Ben susturdum ben yanında oldum her zaman da olurum gerçi. Şuan iki farkı insanız o başkasıyla birlikte başkası aşkım diyor ona. Başkası mutlu ediyor onu. Artık ağladığın da ya da dertleşmek istediği zaman ben yokum yanın da en çok da bu üzüyor beni. Her koşulda yanında olduğum kızın yanın da değilim artık. Neden mi geç kaldım çünkü 4 yıl sustum söylemedim.Hiç kimse bilmedi onu sevdiğimi. Benim yanım da ona neler söylediler ona aşık olduğumu bilmedikleri için. Ben ise hep onun tarafın da oldum. Bu yüzden sevgilim olamıyor bu yüzden ben kimseye bağlı kalamıyorum. Kalbim de o varken başka birisi giremiyor içeriye sığmıyorlar çünkü. Ne zaman birisini kalbimin içine alsam kalamıyor içeride o kadar çok yer kaplıyor ki o küçücük kız. Ve bu koca adamın kalbini dolduruyor. Peki ona söylediğim de ne oldu biliyor musunuz gitti... Beni ortada dımdızlak bırakıp gitti. Kalbim o kadar acıdı ki 20 kişi sopalarla bana dalsa koma da yatsam aylarca bu kadar acımazdı canım herhalde. Şuan o mutlu bir şekilde uyuyor ben ise yazıyı paylaşıp rüyam da onu görürüm ümidiyle uyumaya çalışıcam. Ama siz siz olun sakın geç kalmayın. Hayat geç kalmak için çok kısa. Rüyalara mahkum olmak zorunda kalmayın. Geç kalmadığımız ve mutlu olduğumuz günlere....

Without question, this is the definitive take on the season.

Let’s not bury the headline—I finished exactly three shows from this season. We’ll get into my thoughts on each shortly, but as those of you who have been following me for a while know, this was a fairly big shift in my relationship with seasonal anime. This upcoming spring season will mark the start of my fourth year following simulcasts, and up until last season I had been watching anywhere from 8-15 shows a season. Of course, those numbers had been trending downwards, but still—to go from 8 shows a week to a mere 3 (and not often watching things the day or even the week they came out) was… well, it was different.

I’ve got a post in the works about the changes I’ve been making in the way I watch anime and the reasons for those changes, but we’ll leave that for another day. For now, all you need to know is that while I only finished 3 shows, I did sample a pretty wide variety of things that I’ve got thoughts on. I’m not going to be ranking things or doing awards as I have in seasons past—with only three shows, such ceremony seems rather misplaced.

So enough spinning our wheels, let’s talk about some Winter 2017 anime!

Finished Shows~

I suppose it makes sense to start with my favorite show of the season, director Shingo Natsume’s ACCA. I wish I could remember back to the start of the season and what I thought of ACCA before the first episode aired, but I just don’t remember. Maybe it’s because the show was more of a speculative pick that anything for me to start, but the first episode blew me away with its slow-paced and effortless sense of style.

While the show as a whole didn’t manage to keep up visually with the excellent opener and best-of-the-season OP, it did manage to find some other strengths to lean in to. Liborek’s coverage of the show over on the Sakugablog highlights some of the reasons the show’s visual quality was so inconsistent (heavy storyboarding duties on one staffer, a ton of outsourcing), but it was nice to see that overall the production issues never overtook ACCA‘s core strengths: 1) the compelling relationships between many of its characters, 2) the general human cuteness it put on display, 3) the richness of its world, and 4) the well-handled slow burn of political intrigue.

Perhaps more than any recent show I’ve seen, ACCA was fascinating for its depiction of various relationships. Jean and Lotta had their comfortable dynamic; Jean and Nino’s genuine affection and care for each other stood out; Nino and Lotta were charming to watch together; Jean and Mauve were riveting as a couple (a ship I was both totally okay with not sailing and also crushed over); Mauve and Grossular’s mutual respect was super neat. Et cetera. And that these relationships and love and loyalty of a human, familial kind ran alongside their political parallels in a kind of beautiful synchronicity made the experience all the richer.

In the end, ACCA left me really satisfied. As great as the cute interactions between characters (and their food lol) were on an immediate basis within the show, the way things pulled together emotionally (like in episode 8) and plot-wise (in episode 12) was immensely gratifying to watch. Whether it was the revelation of the backstory that tied all the characters together or the sheer rush of watching Jean and co. turn the tables on Lillium at the last second, ACCA was beautifully crafted as a story. When I finished the final episode, I felt full, like I’d just eaten a satisfying English muffin and finished a cup of tea (a ritual I actually completed with over half of the show’s episodes—it just put me in that mood). That’s a good feeling to walk away from a show with. I’m glad I watched it.

Speaking of things with satisfying endings, how about the finale of Konosuba‘s second season? Kazuma a pile of bones and Aqua lauching a final boss character into the sky with a magic-fueled uppercut? Seriously, what more could I ask for?

That’s more of less to say that Konosuba delivered more or less exactly what I wanted—and expected from it this season. The stuff I didn’t like about the first season (ecchi stuff, Kazuma being gross, Kazuma getting to take most of the heroic planning stuff credit) was still there, and the stuff I liked (Aqua) was still there too. Did anyone else noticed that the quality of the episodes seemed to go up and down proportionately to Aqua’s screentime, or just me? Well, this is notice to all you who didn’t realize this, so now you can go back and watch this season with new eyes. Lucky you, you will be able to experience the full glory of Aqua clapping for fishes.

Incidentally, I found even more things this season to relate to Aqua with. Everything else about the Axis cult aside (yes, I’m cherry picking), it was pretty darn cool to see the way Aqua responded with such benevolence to her followers even though they treated her like crap. I mean, sure, they’re directly linked with her goddess powers, but still… seeing the lengths our beloved selfish goddess would go to for the people who worshipped her (or their image of her lol) still was neat. As I’ve said before, Konosuba‘s appeal for me lives and dies with Aqua—it was good that it went out on a pro-Aqua high.

https://sakugabooru.com/data/5752ba99b0be8e2469f3094f7b5a3f7d.mp4

  And then we have Hand Shakers. Yes, I finished it. I watched every second of every episode (except the OP/ED, which were eminently skippable and not at all necessary to setting a mood for the show). It was bad, as I expected, but I don’t regret watching it. If nothing else, it’s been a while since I actually finished a show I could rate a 3/10; the bell curve of my MAL rankings was starting to get out of whack.

As you may recall, I wrote a piece early in the season “defending” Hand Shakers‘ visual choices. The thoughts I expressed in that post regarding the fascinating prospect of seeing a show place pursuit of a particular aesthetic before all over values—including coherency—still hold true, although I’m sad to report that Hand Shakers largely settled into a kind of complacent expression of that aesthetic as the show wore on. That was a disappointment for me, and I’d have to say that K will probably remain the definitive GoHands-style anime for me going forward.

So what about Hand Shakers‘ story and characters? Well, the story pulled a last-second spin and lots of the characters were either yucky (the incest siblings) or grating (Makihara-sensei) or just plain uninteresting (Kodama Awaza, in a tragic waste of an idol character). But there were still some that I wound up liking, particularly Chizuru and Hayate and their affectionate, almost pseudo-parental friendship with Koyori and Tazuna. The latter pair wasn’t anything exceptional and bogged down by Koyori’s nearly show-long muteness, but even so I felt there was a enough of a kernel of a well-intentioned effort to make their relationship feel genuine and sweet that I found them pleasant to watch.

In summary, I absolutely do not recommend you, your friends, or anyone else watch Hand Shakers. It is not a good anime, and at its worst it is disgusting and offensive. And yet, somehow there are things in it that are good, too. That’s something I don’t think I’ll ever not find fascinating—seeing the unexpected good in something largely bad.

Unfinished Shows~

That covers the stuff I finished, but what about the stuff I didn’t? There were plenty of shows less bad than Hand Shakers that aired this season. Some of them were—Miss Kobayashi’s Dragon Maid, Kemono Friends, BanG Dream!, and Idol Jihen.

I got the farthest into Idol Jihen, which I watched 5 episodes of. It wasn’t a terrible show, as it sometimes indulged in some delightfully wacky contortions of its ridiculous premise, but generally speaking it was a boring waste of time in between the bigger moments. It didn’t help that the characters had no personality or charm (at least part of that due to the horrid character designs). Draggle’s right—watch AKB0048 instead.

Miss Kobayashi’s Dragon Maid is a substantially better show that Idol Jihen, yet I watched less of it. That’s probably not Dragon Maid‘s fault. I liked the three episodes of it that I watched. It’s cute, with KyoAni’s typical fixation of small gestures and warm character interactions, and has some standout things going for it—like Kanna, its (somewhat inferior) rendition of Non Non Biyori‘s Renge. But just being nice wasn’t enough to motivate me to really catch up with it, so it just benignly slid off my watching schedule.

Kemono Friends was somewhat the same, although I will say that I enjoyed watching people talk about Kemono Friends more than I liked watching them talk about Dragon Maid—and possibly more than I liked watching the show itself. I did three episodes of Kemono Friends for a Crunchyroll article I wrote on it myself, but there were a number of other great pieces (Kastel’s, Froggy’s, Bobduh’s) that came out about Kemono Friends. I can’t remember the last time so many different writers all were all hooked on writing about the same show in this way. If meme shows are what it takes to attract a bunch of critics all at once, I guess more meme shows is what we need.

Demi-chan wa Kataritai lost me after three episodes, too, but for worse reasons that the prior two. After a lovely first episode, it started to go more and more for romance and creepy stuff between the high school girls and the teacher, and I really just wasn’t in the mood to navigate that in a show I’d hoped would be more pleasant and less blatantly sexual than Urara-chan, which I never even picked up for that reason.

Oh, yeah, I watched one episode of BanG Dream! and while I found it somewhat quirky, that wasn’t enough to get me back. I also opted not to watch the (obvious AOTS) sequel of Shouwa Genroku Rakugo Shinju on a week-by-week basis, meaning that someday in the future I’ll have the glorious chance to marathon it all at once and bawl my eyes out.

And that pretty much sums up my Winter 2017 anime experience! What did you guys watch and enjoy this past season? Feel free to tell me what I missed out on in the comments (although I can’t promise I’ll pick up anything other than Rakugo in the future).

Without question, this is the definitive take on the season. Without question, this is the definitive take on the season.

HAYATE NO GOTOKU

Genres: Action, Harem, Comedy, Parody, Romance, Shounen

What I like: Nagi

Dislike: There is no romance between Nagi and Hayate.

Favorite Episodes: Episode 25:  Shake your heart

Plot Synopsis:

According to Murphy's Law, "anything that can go wrong, will go wrong," and truer words cannot describe the unfortunate life of the hard-working Hayate Ayasaki. Abandoned by his parents after accumulating a debt of over one hundred fifty million yen, he is sold off to the yakuza, initiating his swift getaway from a future he does not want. On that fateful night, he runs into Nagi Sanzenin, a young girl whom he decides to try and kidnap to pay for his family's massive debt.

Unfortunately, due to his kind-hearted nature and a string of misunderstandings, Nagi believes Hayate to be confessing his love to her. After saving her from real kidnappers, Hayate is hired as Nagi's personal butler, upon which she is revealed to be a member of one of the wealthiest families in Japan.

Highly skilled but cursed with the world's worst luck, Hayate gets straight to work serving his employer all the while trying to deal with the many misfortunes that befall him. From taking care of a mansion to fending off dangerous foes, and even unintentionally wooing the hearts of the women around him. (MAL)

I watched this anime after watching the live action Taiwanese version. I enjoy watching the Taiwanese version drama series. What I like about the drama is that Nagi and Hayate confess their feelings to each other. Unlike in the anime, Hayate is so dense and keep on wooing others women heart unintentionally.

Ben güçlü kadının ta kendisiyim 🎡

Sevmek sanatsa , kalbimin en güzel eserisin. 🎡

Aşk savaş gibidir başlaması kolay ama durdurması zor. 🎡

Söz kifayetsiz kalacaksa susmalı insan. Fazladan izahat , kabahattir. 🎡

Aşk , zaman ve mekanı aşan tek şeydir. 🎡

Sevgi gösterilen değil saklanamayandır 🎡

Güzel sevmek , çok sevmenin binlerce adım ötesindedir 🎡

Kalbi atan ölü bedenlerdi hepsi 🎡