by clicking the source link below you’ll be redirected to #75 gifs of deniz işın in masumiyet [1]. all of the gifs were made by me from scratch, so please do not redistribute or claim them as your own, and do not edit in any way without my permission. please reblog post if you found these useful. tw: alcohol

Masumiyetin kendi tacı vardır.

Onun soylu olmaya ihtiyacı yoktur.

Victor Hugo

Pastayı yedikten sonra rahmetli Babacım fotomuzu çekmiş…mekanı cennet,ruhu şad olsun 🤲🥹❤️

asena keskinci in masumiyet (e04-06) // by clicking on the source link you will find #72 gifs. all of the gifs were made by me, so do not claim them as your own or edit in any way without my permission. please, like or reblog if you find them helpful or use them.

content/trigger warnings: none

Geçmişin canını yakmaz, geçmemişin acısıdır o..

İ.d.

Mavi bir ezgiye düştü yüreğim o hasret, ben gurbet kokarım..

"Herkes bilsin, çok mutlu bir hayat yaşadım."

"Let everyone know, I lived a very happy life."

Ruh yara aldı mı bir kere, durmadan acı yürür bedene. Et acır, kemik acır, kan bile acır. -Zeki Demirkubuz

Geçmişime , masum paptyama,

Senin hayal ettiğin yaşlardayım ama hayal ettiğin gibi yaşayamıyorum. Her aynaya baktığım da seni görüyorum. Utanıyorum. Sana karşı hayatım boyunca hep borçlu kalacak gibi hissediyorum. Sen kendini bile düşünmemiştin; tek hayalin geleceğin iken onu da ben mahvettim. Oysaki sen geleceğinin hayalini kurarken kendi çocukluğu yaşayamamıştın. Yaşatmadılar da. Sana ne kadar özür dilesem boş . Ben galiba bencil bir insan olmuşum.

Masumiyet filminden yine koca bir film yapılmasına neden olan o tirad.

Uzun hikaye. Karışık. Bu kaltakla aynı mahallede büyüdük. Mevlanakapı’da. Babası zabıtaydı. Alkolik, hasta bir adamdı rahmetli; erkenden de gitti zaten. Bu anasıyla yoksul, perişan. Bizim tuzumuz kuruydu; hacı babam yapmış bir şeyler. Bir de Zagor vardı. Bizim eski evin kiracısının oğlu. Babası filmciydi Yeşilçam'da. Cepçilik, arpacılık… her yol vardı itte; ama sevimli, yakışıklı oğlandı. Bizimkini aşık etmiş kendine. Ben efendi oğlanım, okul mokul takılıyorum o zamanlar. Öylece büyüdük gittik işte. Ne bok varsa hep askerliği beklerdim. Dört sene kaldı, üç sene kaldı… sonunda o da geldi, gittik. Bizde de herkes bunu bekliyormuş, gelir gelmez yapıştılar yakama. Ev düzüldü, kız bulundu, çeyiz falan filan… nikahlandık. İki taksi bir dükkan verdi peder. Dükkanda koltuk moltuk satardım. Bir gün bu orospu çıkageldi. Hiç unutmam, görür görmez cız etti içim. Böyle basma bir etek, dizine kadar, çorap yok, üstünde açık bir bluz, saçlar maçlar… pırlanta anlayacağın. Şunun bunun fiyatını sordu, dalga geçti benimle. Kanıma girdi o gün. Tabii taktım ben bunu kafaya. Ertesi gün bir soruşturma… dediklerine göre yemeyen kalmamış mahallede; ama asıl Zagor’a kesikmiş. Zagor da kaftiden içerde o sıra. Bir gün, süslenmiş püslenmiş, zırt geçti dükkanın önünden. Yazıldım peşine. Tuhafiyeciye girdi, pastaneden çıktı, minibüs, otobüs, geldik Sağmalcılar’a. Benim içimde bir sıkıntı. İşi anladım tabii, Zagor’u ziyarete gidiyor. Bir tuhaf oldum. Piçi de kıskandım. Uzatmayalım, çaresiz evlendik ötekiyle. O ara Zagor içeriden çıktı. Sonra bir duyduk, kaçmış bunlar. Altı ay mı bir sene mi, kayıp. Hep rüyalarıma girerdi orospu. O gün dükkana gelişini hiç unutamadım. Benimkine bile dokunamaz oldum. Sonra bir daha duyduk ki iki kişiyi deşmiş Zagor. Biri polis. İkisinin de gırtlağını kesmiş. Karakolda beş gün beş gece işkence buna. Arkadaşlarının öcünü alıyorlar. Kaltağa da öyle. Önce öldü dediler Zagor’a, sonra komalık. Ankara’da oluyor bunlar. Bizimki bir gün çıkageldi mahalleye.

o gün bugün usul usul yürüyorum işte'