Böyle bir grup arıyorum

Sevda gelince başa

Kıvırmak artık boşa

Hiç durma git peşinden

Koşa koşa

Yazacak bişey bulamıyorum😂

gerçekten hiç evlenesim yok

Bazen çocuğum olsun da ona beslenme çantası hazırlayayım istiyorum. İlkokula başladığımda, beslenmemi hep bahçede yerdim, abimin sınıf arkadaşları her gün gelip dalga geçerdi dizimin üstünde minik bir örtü serip çam altına oturup beslenme yapıyorum diye (onlar piknik örtüsü derdi dalga geçmek için ne alakaysa)

Minik Kübi'yi ve onun kimseyi sallamayan hâlini özledim. Ne zaman kendimi küçüklük halimle yan yana getirsem, kafamda hatıralar arası bir zaman yolcuğu düzenlesem yani, minik Kübi ya ağzıma sıçıyor her şeyi mahvettin bir boku beceremedin diye ya da halime üzülüp bana sarılıyor yanımda olmaya çalışıyor (ki bu hâli sanırım daha nadir) ya da sessizce üzülüyor böyle üzülüyor ama uzaktan herhangi bir teselli, şefkat emaresi vermeden. Merak etmeyin küçük Kübi'nin gerçek olmadığını biliyorum ve bana zarar veremez snjvkwkckss

Ne alaka bilmiyorum eser miktarda kalan self love biraz da çalışıyor sanırım bazı anlarda ve çocukluğum beni sarıp sarmalayabiliyor galiba o anlarda azıcık da olsa şefkatli bir şekilde yaklaşabiliyorum kendime.

Her neyse taa en başa dönüyorum anne olup beslenme çantası hazırlama istediğime. Böyle hani özene bezene hazırlanan beslenme çantaları olur ya Asyalı youtuber anneler filan video bile çekiyor hatta, aslında onlardan bahsediyorum. İşte şu an sabahın erken serinliğinde uyanmış, hayattaki majör sorularına çözüm bulmuş ve tüm yönlerinde olmasa da hayatın önemli alanlarında belli bir dengeye ulaşmış bir anne olabilmeyi isterdim, çocukları kaldırmadan kahvaltılarını ve beslenme çantalarını hazırlıyorum, sonra gidip çocuklarımı uyandırıyorum ve gün başlıyor. Yani bu tarz bir huzura erişmem için ne çocuk sahibi olmak ne de beslenme çantası hazırlamak şart değil aslında, biliyorum. Ama niyeyse o videodaki annelerin garip bir huzuru ve hatta hayatlarına dair gururlu oldukları bir şeyler var gibi geliyor. Ne olduğunu tam olarak çözebilmiş değilim belki bir nevi satış stratejisidir, daha çok izleyiciye ulaşmak için belki de ancak anne olunca anlayabileceğim bir şeydir LoL (annem bu yazıyı okusa kesin burda kendinden emin bir şekilde neyden bahsettiğimi bilemeden evet anne olunca anlarsın derdi neden bilemeyeceğini düşünüyorum çünkü muhtemelen kendisi de asla bu bahsettiğim hissi tam olarak yaşayamadı çünkü huzur nereyse oranın tersi istikamete yürüyün bizim eve çıkar yol wndgnedsassg)

Her ne ise sanırım bu benim şu ana kadar hiç hissedemediğim bir duygu hâli, bilmiyorum, garip bir huzur gibi geliyor ama düşününce ne huzuru yaa çocuk sahibi insanların hayatından kaos gürültü eksik olmaz ki diye düşünüyorum.

Yani ben çocuk sahibi olsam bu ruh haline erişir miyim? Sanmıyorum, en azından şimdilik bu bana çok uzak geliyor. O yüzden de bir gün çocuk yaparsam tıpkı benim ebeveynlerimin beni mahvettiği gibi ben de kendi çocuğumu mahvederim diye çok korkuyorum. Sanki sonsuza kadar bir şeyleri, birilerini sorgulamakla ve onlardan şüphelenmekle lanetlenmişim, en çok da kendimi sorgulayıp kendimden şüphe duyuyor ve kendime eziyet ediyorum.

En iyi ihtimalle, belki de bu hissettiklerim yarısını geride bıraktığım yirmili yaşların sancısıdır. Tüm bu içinde nereye savrulduğumu bile görmediğim kaotik zaman dilimine suçu atmak mı kolayıma geliyor da ondan mı böyleyim yoksa ben ezelden beri böyleydim de sadece kendimle ve içinde yaşadığım şartlara kafa tutacak, gerekirse savaşacak bir gücüm vardı ve onu tükettim ve şimdi böyle kalmaya da mahkum mu olacağım? Ya da tükense de özü içimde olan o gücü tekrar yeşertmek mümkün müdür, bilmiyorum. Bir nevi saç gibi sjfjsjcks kökü sende yine uzar LoL

Bir tane karikatür vardı ya abidik gubidik hareket ediyor gülerek sonra kendimden nefret ediyordum mu ne diyor aklıma o geldi, bulursam eklerim. Kafam allak bullak haliyle yazı daha da beterdir. Yapacak bir şey yok, size iyi geceler sanal dondi tanelerim

Ruh halim vs Karşıma çıkan

Bugünlerden

You can't be serious

Yürümeye dahi üşenen bir ben❄️😂🌑

Kendi kendime “içine doğmak” konusunu açınca hafızamın derinliklerine atılmış bir başka tesadüf  bilince çıktı. 

On yıldan fazla olmuştur. Eski mahalle arkadaşlarımdan biri evlenince İstanbula taşındı ama annesi babası yine bizim mahallede kaldı tabii. Babası Necati amca  bir gün kahvede oturup çevreyi izlerken bir arabadan tüfekle ateş ediliyor ve necati amcanın sırtına da saçmalar geliyor. Kendisini hiç ilgilendirmeyen bir olay. Birileri orda kumar oynamış, kavga etmiş, sonrada atlayıp arabaya o kahvede o anda oturuyor olmaktan başka hiç bir suçu olmayan insanlara ateş açıp kaçmışlar. İşte Necati amcada böyle bir olayda vuruldu. Hastanede yattı. Sırtından bir sürü saçma çıkardılar. Zaten bir kaç yıl sonrada belki o vurulmanında yarattığı tahribatla koahdan öldü.

İstanbul'daki arkadaşım da babasının vurulduğu haberiyle apar topar evine dönmüş tabii. Onun bir de o zamanlar altı yedi yaşında oğülu var. Ankaraya geldiklerinde bana da  uğrar. Bahçe de ayaküstü sohbet ederiz.Kendi arkadaşımı göremesem de oğlundan haberleri alırım.

İşte böyle bir sohbet sonrası çocuk dedi ki “Amca bizim önümüzdeki evdeki adamı vurdular, dedemi (necati amcayı) vurdular, sizden sonraki sırada hakkı amcayı vurdular (onu da oğlu vurdu adam öldü) sıradaki ev sizin, sen iyi bir adamsın, kendine çok dikkat et”

Bana o anda da çok komik geldi güldüm. Çocuk aklı işte, evlerin sırasıyla vurulmak arasında bir ilişki kurabilmiş, çocukların düşünüş şekli çok ilginç diye düşündüm.

Ben de dedim ki, “Benim düşmanım yok, beni vuracak kimse yok.. sen kendine iyi bak şeker...aklına böyle şeyler takma, hem de bak evlerin sırasına kalırsa, bizim ev biraz çaprazda, dedenin evin tam arkasında osman amcanın evi var.”

“ Dedemin de düşmanı yoktu ki.. ama vurdular, sen yine de dikkat et” dedi.

Tamam lan bir dahaki gelişine kadar ölmeyeceğim dedim  gülüştük ikimizde :)

Sonra ne oldu?

Evlerin sırasındaki osman da benimle aynı olayda kurşunu yedi mi yedi.

Yani çocuk haklı çıktı mı çıktı.

Düşünüş şekli herkese delice gelecek biçimde,  sıra sıra beş tane evdeki beş kişi, birbirinden çok farklı olaylarda, birbirinden çok farklı zamanlarda, farklı kişilerce vuruldu mu vuruldu.

Mahalle değişince şimdi beni bulamaz tabii ama arkadaşımın oğlunu görsem ona soracağım ilk şey ne olur? 

Lotoda haftanın şanslı numaraları :))

Çünkü içe doğmanın kralı bu!

---

Hayatın gerçekten bizim için bu kadar garip, çocuklar için daha anlamlı, sıradışı tesadüfleri var.

Cinsel paylaşım yasağı kalktıktan sonra Tumblr'a girince ben. Elveda yıllardır takip ettiğim bloglar...

the fact that this album would absolutely wreck and fuck my spotify wrapped stats if only i listened to it when it first came out <3 well there's always last.fm

Umut Sarıkaya Külliyatı

View On WordPress

Abi bu ne naptınız dashime ya bin rbli sohbetle doldurmuşsunuz sayfayı aynı sohbeti bin kez görüyorum topunuzu takipten çıkıyorum bb