İçimiz grilerle dolu dışımız toz pembelerle...

Acıtır canımı o vazgeçişlerin

Arkası boş olan o sözlerin

Kalbim kırık bir cam misâli

Paramparça olmuş gibi...

Yakalanmadığın sürece her şey yasaldır!

Çətindi ey yar mənə çox çətindi sənsizliyin,

Mən öyrəşmişəm sənə çox çətindi sənsizliyin..

Dün kupam kırıldı diye hüngür hüngür ağladım Ama aslında kupam kırıldı diye ağlamadım

Sen oradayken aradan yıllar geçecek, yaralar değil.

İyi bir insan olmaktan çok sıkıldım.

İyi olacağız diye hayatımızın içine ettiler.

Onlar vurdu, ben sustum, ben sustukça onlar daha çok vurdu.

Gözlerini kapattığında etrafındaki her şey boş ve soğuk geldi, sanki dünyanın en ıssız yerindeydi

Hiçliğin ortasında...

Bazen birini çok özlersin ama yapacak bir şey yoktur , bir şarkı açarsın ve hayat devam eder:)

Yokmuş..

Bekliyorum gel artık sarılalım, sarılalım ki iyileşelim...

Yaşamadığın , kabullenmediğin bastırdığın her duygunun esiri olursun...

Nasıl oldu biliyormusun tam mutlu oldum diyorum tam en güzel anlarım en mutlu zamanlarım diyorum sonra bı bakıyorum tekrar bı yenilgi yaşıyorum tekrar bı acı tekrar bı hüzün en acısıda ne biliyormusunuz bunları yaşarken yanımda olması gereken hiç kimse yanımda değil bunun yanını sıra sırtına darbe indiriyorlar senin yıkılman için gerçekten doldum ve şuan boşalma evresindeyim ihtiyacım olan tek şey bı omuz

Bazen öyle çökmüş hissedersin ki istediğin kadar arkadaşın olsun yapayalnızsındır. Nerede olursan ol konuşacak kimsen yoktur. İnsan içinde bile olsan bazen konuşacak hiç kimsen yoktur. Bazen konuşmak istemezsin bazen istesen de konuşamazsın. Elinden hiçbir şey gelmez. Hiçbir şey yapamazsın. Yalnızca dibe çöküşünü kendi gözlerinle izlersin.

Sana yazdığım mektupları yakamadım. Başkasına da veremedim. Belki de çok saçma ama ben hala kabullenemdim.