#iets over schrijven
Text
iets over schrijven en eenzaamheid
je hoeft niet te schrijven voor een ander, zegt mijn partner. als je niet wil publiceren, of delen, doe het niet dan. je bent het niemand verplicht, ook jezelf niet.
het is geen antwoord op wat ik vroeg, waarom het weg is, waarom ik het niet meer doe: iets delen, iets afmaken dat bedoeld is om gelezen te worden. waarom ik zolang niet gedacht heb: ik wil een dichter zijn, en dat dat betekende: ik wil een publiek.
hoe scherp ik me herinner die keer dat iemand onder een gedicht over mijn moeder, dat ik schreef toen ik zestien was, zei: ik weet niet of ik dit mooi vind, het is zo echt.
je praat meer, zegt mijn partner, over waar je eerder over schreef. wat, de zee? vraag ik. hen lacht. ja, de zee, maar vooral over rouw. ik heb het gevoel dat je meer open bent. is een publiek willen niet gewoon gehoord willen worden?
ik denk erover na, en ik denk dat ik de eenzaamheid nooit zo begrepen heb: als een behoefte om gehoord te worden. dat de eenzaamheid zat in dit besef dat ik altijd iets moet uitleggen, over vroeger, dat de zwarte gaten er telkens zijn, maar je ze niet kan opbrengen in gesprekken. dat de eenzaamheid zat in het aantal vrienden op een hand kunnen tellen waarbij ik niet altijd het gevoel had dat ik iemand had bedacht om te kunnen zijn, dat ze luisterden naar het personage dat ik speelde. dat de eenzaamheid alle verzonnen verhalen waren, hoeveel ik loog tegen iedereen. dat de eenzaamheid was: zo hard willen verdwijnen, en niet begrijpen hoe anderen zo hun best doen om er te zijn, iemand te zijn.
de rouwgroep die ik bezocht, was het kantelpunt. of misschien is het beter worden, de depressie die lichter werd, misschien is het beide en ging het samen. misschien is het ouder zijn, geen zestien of twintig, en weten dat veel mensen van mijn leeftijd inmiddels iemand verloren hebben en de zwarte gaten in hun leven herkennen en ingewikkelde relaties met hun familie hebben, en begrijpen dat niet alle ouders goed zijn, of fout, dat ze ook mensen zijn die maar wat proberen.
in de rouwgroep zei ik hardop: ik mis haar. mijn herinneringen aan haar zijn verstrengeld met de zee. dit was niet mooi, of poëtisch, of een metafoor, het was daar, de rouw, mijn herinneringen, slordig, lelijk, direct. en niemand veegde het weg of probeerde het over te schilderden.
ik lees het gedicht over mijn moeder terug en ik denk dat het geen goed gedicht is. alleen ik herken wel de blik, want dat was ik, toen ik zestien was. dit was mijn onbegrip, de woede die ik niet kon uitdrukken, maar waar ik wel over wilde schreeuwen. ik denk dat: dit is zo echt, ik weet niet of ik het mooi vind, precies de reacties was die ik wilde.
de keuken in het gedicht was niet mooi, mijn moeder was niet mooi, mijn woede niet, en niets ervan begreep ik. ik was zestien en ik probeerde iemand te worden en ik probeerde te rouwen, en ik probeerde mijn moeder bij elkaar te houden, en ik wilde verdwijnen, en ik wist dat ik niets hiervan hardop kon zeggen. ik ben dit allemaal kwijt, nu. ik zal de keuken nooit meer zien, mijn woede is kleiner, en zachter, en nauwelijks meer woede, ik rouw, en ik ben geen zestien meer, ik kan er voor mijn moeder zijn zonder dat dit betekent dat er niemand voor mij is, dat ik er niet voor mezelf ben.
je hoeft niet te schrijven voor een ander, zegt mijn partner, je mag sommige dingen voor jezelf bewaren. alleen is het niet van mij, denk ik. de rouw, en de zee, en de liefde, en huizen waar je niet naar terug kan keren, het is al van iedereen, en misschien is het daarom cliché, saai, en misschien is het verdrietig, en misschien is het mooi, of juist niet, het is in elk geval niet eenzaam. ik denk dat het me niet zoveel meer uitmaakt, of iemand me dit vertelt.
wat ik wil bewaren is het moment dat ik ernaar keek, de houding die het aanneemt als het op mijn vensterbank plaatsneemt en zich gedraagt alsof het thuis is.
of misschien wil ik niets bewaren, wil ik er alleen naar kijken, het bestuderen, als een filosoof, totdat ik het begrijp, totdat ik hardop kan vertellen of het blonk.
#schrijfsel#iets over schrijven#gedachten#overigens denk ik dat dit ook gaat over lezen hoewel op een andere manier#ik lees niet minder#ik lees wel anders#ik zoek andere dingen#een andere herkenning
3 notes
·
View notes
Text
Niet willen en niet lukken gaat samen
Als het niet lukt dan wil je niet
Als het niet gaat dan blijf je toch
#excerpt van dat ik heel soms probeer te schrijven#dit fragment is iets waar ik wel blij mee ben en ga het dus enorm delen dus alsjullieblieft#dutch stuff#iets over verhuizen#wie had mij kunnen vertellen hoe moeilijk verhuizen is
1 note
·
View note
Text
Wijzigingen
🌟 Nieuw
We hebben een handleiding gemaakt voor het schrijven van een PHP-script voor toegang tot Tumblr, met een voorbeeld van een manier om een lijstje van je wederzijdse volgers te maken en om je gevolgde blogs op de laatste plaatsingstijd te sorteren. Bekijk de handleiding hier.
De flow voor het activeren van Blaze op Android is opnieuw ontworpen en gestroomlijnd.
Op het web geeft het gebruik van een oude sneltoets (ALT+C, ALT+R of ALT+Q) niet langer een melding over wat de nieuwe sneltoets is. Als laatste herinnering: de snelkoppeling om een nieuw bericht te maken is nu gewoon C, terwijl de snelkoppelingen om het bericht onmiddellijk te rebloggen of in de wachtrij te plaatsen respectievelijk SHIFT+R en SHIFT+Q zijn.
We gebruiken niet langer de omleidingsservice href.li voor links in Tumblr-berichten.
🛠️ Fixes
Dashboardfeeds en blogs toonden deze dinsdag een tijdje geen berichten, maar we hebben het probleem verholpen. Neem contact op met ons ondersteuningsteam als je nog steeds problemen ondervindt.
Op het web hebben we een probleem opgelost waarbij de pagina Verkennen na het inloggen niet goed opnieuw werd geladen.
Op het web hebben we de tijdstempels van chatberichten aangepast zodat ‘Vandaag’ ook echt ‘Vandaag’ betekent en niet ‘minder dan 24 uur geleden’. Met andere woorden: de tijdstempels in chatberichten reizen niet langer door de tijd.
Op het web hebben we een bug verholpen waarbij de wachtrijpagina altijd de UTC-publicatiedatum van berichten weergaf, waardoor het leek alsof sommige berichten een dag eerder of een dag later waren gepland dan de werkelijke ingestelde plaatsingstijd.
We hebben een probleem opgelost met onze generator voor linkvoorvertoningen waardoor Etsy-links in berichten niet in linkblokken veranderden.
We hebben een crash op het web verholpen die kon optreden bij het kopen van badges in je bloginstellingen.
Afgelopen woensdag duurde het een tijdje voordat de e-mails voor het opnieuw instellen van wachtwoorden werden verzonden. We hebben dat meteen opgelost, dus je zou ze weer net zo snel moeten ontvangen als voorheen.
🚧 Nog mee bezig
De iOS-app crasht bij sommige gebruikers (vooral bij gebruikers met oudere apparaten). We hebben het probleem opgelost in een app-update, die momenteel wordt beoordeeld. Deze update wordt uitgebracht zodra Apple groen licht geeft.
🌱 Binnenkort
Binnenkort zul je je wachtrij vanuit de iOS-app kunnen shufflen en pauzeren!
Heb je een probleem? Dien een supportverzoek in (bij voorkeur in het Engels), dan nemen we zo snel mogelijk contact met je op!
Wil je feedback over iets geven? Ga dan naar onze Work in Progress-blog en ga in gesprek met de community. Wil je Tumblr rechtstreeks met wat geld steunen? Bekijk dan de nieuwe Abonneebadge in de TumblrMart!
9 notes
·
View notes
Text
Over het nieuwe boek van Vincent Dams, naaktslakken en Emily Dickinson
Vrijdagavond vond de boekpresentatie plaats van Vincent Dams 'Bijna goed'*. Het kloeke boek, dat ruim twee kilo weegt, bevat 400 pagina's met in totaal zo'n 500 werken over een periode van bijna twintig jaar. De kunstenaar trekt in zijn oeuvre alle registers open en als een waar organist vult hij de ruimte van het boek met de zachtste fluistertonen, lokkende melodieën en luid geschetter. De werken gaan van ontroering en tederheid tot slappe lach, van driedubbele ironie tot zwarte humor, van scherpzinnigheid tot omhelsde domheid. Ik schreef een tekst voor de catalogus en gaf deze de titel 'Alles, overal, de hele tijd' – een directe verwijzing naar de film Everything, Everywhere, All at Once**. Ooit leerde ik hem kennen als eindexamenstudent van de academie in 's-Hertogenbosch. Daar begon 'De Damse Wereld' al. Ik nam mij voor op deze plek over één werk te schrijven. Precies zoals verwacht zou elk gekozen werk een vertekend beeld geven van de kunstenaar. Maar daar is helemaal niets aan te doen.
Ik zit met M aan tafel en hebben het boek open liggen op bladzijde 250. We praten over het werk***.
Maar de verhouding tussen slak en huis is helemaal niet juist! Het is een naaktslak met iets op zijn rug!
Je hebt gelijk, maar misschien is dat juist goed. (ik vertel haar niet dat mijn wormenfobie zich heeft uitgestrekt tot naaktslakken, en dat ik ooit in een oud en vochtig arbeidershuisje waar ik bijna veertig jaar geleden woonde, tijdens het tandenpoetsen op een naaktslak trapte, met blote voeten)
Okee, een naaktslak met een schedel als huis. Niks niet een gezellige slak met een gezellig huisje. Heb je ooit een bewegende slak gevolgd en van dichtbij bekeken hoe die voelhoorntjes bijna onzichtbaar de lucht aftasten?
God, nee!
De kunstenaar zegt misschien wel: wij mensen zijn naaktslakken met een schedel als huis en dat we als naakte pasgeborenen de dood als huisje meekrijgen.
Lekker, hoor
Ja, maar hij heeft gelijk. En natuurlijk denken we dat niet als we zo'n allerliefste, lekker ruikende baby in onze armen houden.
Hee, ik heb net een dichtregel van Emily Dickinson geborduurd, die daar alles mee te maken heeft: WIJ DRAGEN STERFELIJKHEID ALS EEN JAPON OP ZICHT
Dan leest ze hoe het werk heet en schiet ze hard in de lach: 'Bietje rustig doen'. Ze is een Brabantse. Ik hoor meteen Vincents stem.
* 'Almost good'| Vincent Dams | teksten van Margriet Kemper, Oscar Weyers, Alex de Vries | uitgeverij UDC Publishing | https://udc-publishing.com/
**zie de vos op maandag van 20 maart 2023
***'Bietje rustig doen'| gemengde techniek | 13 x 33 x 14 cm | 2021
3 notes
·
View notes
Text
Hoi….. hier is Kato weer,
Ja ik beleef dagelijks iets maar ga niet alles aan jullie vertellen. Het moet wel nieuw of interessant zijn om te lezen anders haakt straks iedereen af. Ik vraag me toch wel eens af of ik het niet voor "de kat zn viool" zit te doen, van een enkeling krijg ik wel reacties gelukkig, bedankt daarvoor.
Vandaag dus zo'n dag dat de moeite waard is om te (laten) schrijven. Vanmorgen bij de 2e wandel (de 1e doet het vrouwtje altijd) vond ik het al zo kort dus dacht er komt weer iets. Wel dat klopte, we gingen eerst in de auto, altijd leuk, boodschapjes halen/brengen. Daarna een eind rijden langs een rivier, toen een smal weggetje over en mocht ik er uit en kreeg gelijk de lange lijn aan.
Na een kort loopje stond ik oog in oog met een verre nicht van me denk ik. De baas begon een heel gesprek met haar baas, maar "mijn nicht" mocht niet van haar baas met mij spelen. Iets over ziektes of zo, jammer! Maar zal wel ergens goed voor zijn. Even later bleek er nog een "flinke neef" zich gedeisd op commando, zich achter een bosje te zijn.
Bleken dus beiden van een schapenhouder te zijn en mijn twee familieleden zijn opgeleid om echte schapen te drijven. Je kent ze wel van die hondsoorten die met een hele dikke gekrulde jas bijna wit in groepen in het land zomer en winter rond struinen. Uiteindelijk moest mijn neef een korte demonstratie geven hoe dat in zijn werk gaat. Ik vond het razend interessant (die neef trouwens ook). Dat zou ik ook wel willen leren.
Na een lang lang gesprek gingen we eindelijk verder een leuk land weggetje af, heerlijk wat een nieuwe geuren daar, geweldig. We hebben samen heel wat afgestruind, kwam zelfs een "slapende" haas tegen, had geen ogen meer dus denk een hele diepe slaap. Ik mocht er nauwelijks aan ruiken van de baas, dus weer door.
Op de terugweg moest ik ineens op een boomstam gaan zitten, nou ja, ik moest dus "poseren", snapte er geen reet van. En dat heeft hij wel een paar keer herhaald, snapte er niets van natuurlijk, nu wel kijk maar hier boven. Na deze ervaring zijn we na zo'n drie uur stekkeren weer naar huis gereden, kon ik eindelijk een beetje bij "maffen". Als er weer iets nieuws gebeurt laat ik het weer vermelden. Groetjes,
Kato 🐕
2 notes
·
View notes
Text
dinsdag 05/09/2023
Ik ben nog altijd een beetje verkouden, maar het gaat al stukken beter dan vorige week. Vorige week heb ik ook mijn tweede bloeddrukval meegemaakt toen ik pizza aan het eten was. Opeens was al mijn kleur weg (aldus, mama). Het duurde even voor ik terug kon rechtstaan, maar sindsdien heb ik het niet meer meegemaakt.
Afgelopen zaterdag zijn mama en ik naar de Farmer's Market in St. Albert geweest. Wat een evenement. Een honderdtal kraampjes met fruit, koekjes, juwelen en heel veel jerky (ieuw). Ik heb zalm jerky geproefd en ik heb nog nooit zoiets zout geproefd. Mama en ik hebben een watermeloen, koekjes, frambozenconfituur en vegan feta (zo ongelooflijk lekker) mee naar huis genomen.
Maandag ben ik naar de opening geweest van het academiejaar. Naast een gratis drinkbus, zoute popcorn (ieuw) en een cola was er niet veel te doen. Twee uitverkoren studenten kreeg 1000 CAD, maar daarvoor moest je in Canada wonen :') Je kreeg ook een gratis bellenblazer. Redelijk teleurstellend.
Vandaag heb ik mijn eerste lessen gehad. Deze ochtend had ik Global Critical Race Theory, maar ik weet niet of het vak iets voor mij is. Ik denk dat ik morgen Topics in Gender and Social Justice ga volgen, om te zien of ik het kan vervangen met GCRT.
In de namiddag had ik Canadian Texts en dat was geweldig. We trekken in de natuur rond om te praten over literatuur, hoe geweldig is dat? De prof is ook een geweldig lieve vrouw. Voor onze eindopdracht krijgen we een plant of dier toegewezen. We moet in de natuur opzoek gaan naar die plant of dat dier en over deze ervaring schrijven. Ik kijk er enorm naar uit.
Hier zijn nog wat sfeerfoto's van de afgelopen week:
De Rogers Arena, waar de Edmonton Oilers spelen
De plaats op campus waar ik verblijf
Het zicht van op mijn kamer
Het mooiste zicht tot nu toe (niet zo duidelijk op deze foto's)
Tot de volgende keer.
x ynse
tuesday 05/09/2023
I still have a slight cold, but I am doing much better than last week. Last week I also experienced my second blood pressure drop while I was eating pizza. Suddenly, all the color drained from my face (so my Mom said). It took me a while to get back up, but I haven't experienced it since.
Last Saturday, Mom and I went to the Farmer's Market in St. Albert. What an event. About a hundred stalls selling fruit, cookies, jewelry and lots of jerky (juck). I tasted salmon jerky and I have never tasted anything so salty. Mom and I took home a watermelon, cookies, raspberry jam and vegan feta (so incredibly delicious).
Monday I went to the opening of the academic year. Besides a free drink box, salty popcorn (again, yuck) and a Coke, there wasn't much to do. Two chosen students got 1000 CAD, but for that you had to live in Canada :') You also got a free bubble blower. Overall, pretty disappointing.
Today I had my first two classes. This morning I had Global Critical Race Theory, but I don't know if this course is for me. I think I will take Topics in Gender and Social Justice tomorrow to see if I can substitute it with GCRT.
In the afternoon I had Canadian Texts and that was great. We walk around in nature talking about literature, how great is that? The professor is also a wonderfully sweet woman. For our final assignment we are assigned a plant or an animal. We have to go into nature to look for that plant or animal and write about this experience. I am looking forward to it immensely.
See you next time.
x ynse
2 notes
·
View notes
Text
TOOS en het Experiment met het Algoritme
ChatGPT en waarom moeilijk als 't makkelijk kan. Dus liet ik dat algoritme iets schrijven over mij. Het resultaat? Oordeel zelf maar! De schilderijen zijn wel allemaal van mij. #kunst #art #expositie
Tegenwoordig is het AI voor en ChatGPT na. TV, pers, tijdschriften, allemaal hebben ze ‘t over Artificiële Intelligentie, de onderliggende algoritmes en dat AI-programma met de intrigerende naam ChatGPT. Hoe gaat dat alles onze maatschappij veranderen? Glazen bollen, waarzeggers en opengetrokken blikken vol deskundigen. En hoe heerlijk zijn die ‘t dan met elkaar oneens.
Maar dat maakt natuurlijk…
View On WordPress
#AI#algoritme#archetype#artificial intelligence#ChatGPT#creatief#experiment#folklore#galerie#glazen bol#Ital;ië#kleurenpalet#kunstbeurs#kunstmatige intelligentie#kunstverhaal#maatschappij#mythologie#Perugia#sprookje#toekomst
2 notes
·
View notes
Text
Een wassen neus zijn → Dat is een wassen neus !
👃 Betekenis : 1) Dat is iets dat voor de schijn gebeurt, dat niets te betekenen heeft. / Het lijkt heel wat, maar het is iets onbelangrijks. / Het stelt niet veel voor. Het wordt vaak gebruikt met de bijbetekenis 'er werd gedaan alsof het heel wat was, maar het bleek niets voor te stellen'. / Het is bloot voor de vorm. / Het is alleen maar voor de vorm. 2) [In verband met een examen] Het is een pure formaliteit → b.v.: Dat examen is een wassen neus.
👃 Variant : Het is (maar) een wassen neus !
👃 Zinverwante uitdrukkingen : 1) Het heeft niets om het lijf. / Het is niet veel soeps. / Het is niet om over naar huis te schrijven. / Het is een schijnvertoning.
👃 Literal translation in English : It is a wax nose. / traduction littérale en français : C'est un nez en cire. / wörtliche Übersetzung auf Deutsch : Das ist eine Wachsnase. / traduzione letterale in italiano : È un naso di cera.
👃 Engels; English : 1) It's just for show ! / That's all show ! / It's all an act ! / It's a (complete) sham ! / That's just for appearance(s') sake ! / It is just showing off ! / It is just playing to the gallery / It's is an illusion ! 2) [in connection with an examination] It's just a formality ! / It's just a formality ! / It's (a) mere formality ! / It's a piece of cake !
👃 Frans; français : 1) C'est du cinéma ! / (Tout ça,) c'est de la frime ! / C'est de l'esbroufe ! / C'est du pipeau ! / C'est pour les apparences ! / C'est pour (épater) la gallerie ! / C'est du tape-à-l'oeil ! / C'est un leurre ! / C'est une illusion ! 2) [par rapport à un examen] Ce n'est qu'une formalité ! / C'est une simple formalité ! / C'est une pure formalité ! / C'est du tout cuit !
👃 Duits; Deutsch : 1) Das ist (doch alles) nur Theater. / Das ist doch (nur) leeres Gerede ! / Das ist nur Angeberei ! / Das ist nur Wichtigtuerei ! / Damit hat es nichts auf sich ! / Das ist eine (große) Illusion ! 2) [in Bezug auf eine Prüfung] Das ist eine reine Formsache ! / Das ist nur eine Formalität ! / Das ist (praktisch) schon gelaufen !
👃 Italiaans; italiano : 1) E' tutta (una) scena ! / E' (tutta) una finzione ! / E' tutta apparenza ! / E' per lasciare tutti di stucco ! / E' solo (soltanto) una spacconata ! / (Queste) sono solo spacconate ! / Sono tutte frottole ! / E' tutto fumo e niente arrosto ! / E' (solo) un'illusione. 2) [rispetto a un esame] E' una semplice formalità ! / E' una pura formalità ! / E' praticamente fatta !
👉 Pinterest : Dat is een wassen neus!
👉 Doctissimo : Dat is een wassen neus!
31-10-2022
#neus#wassen#wassen neus#spreekwoorden#uitdrukkingen#zegswijzen#gezegden#spreuken#idioms#dutch idioms#dutch sayings#expressions#expressions néerlandaises#proverbes néerlandais#dictons#redewendungen#sprichwörter#ausdrücke#proverbi#espressioni#polyglot#multilingual#foreign languages#dutch#nederlands#dutchblr#dutch langblr#dutch language#learning languages#learn dutch
13 notes
·
View notes
Text
Ik ga hier verder schrijven :)
Ik kan het echt nie anders formuleren ma jouw puurheid is zo krachtig. Ik ben zeker daje die nooit gaat verliezen en das zo iets mooi aan jou.
Jij ook bedankt voor 2022 buddy, volledig hetzelfde op vlak van blijdschap en verdriet. Ik kan veel momenten met genot terugkijken. De wortelen van onze relatie zijn er nog steeds which can make me smile, en life does it’s thing with bringing a portion of sadness. Dus het gaat goed met mij, also not sometimes.
Dankjewel voor uw apologies. I really really, really appreciate it. I will remember this. Deze situatie heeft me zoveel bijgeleerd over dualiteit binnen mezelf dus geloof me dat ik beide dingen meen:
De break up was rocky, maar soms (zoals nu) weet ik dat het zo moest gaan, want I simply wouldn’t accept it otherwise. Sorry voor dat. Ik weet dat jij ook niet dit einde wou en I forced us equally much on this route. Ik wou dingen die niet thuishoorde in een break-up, en je boi is very forceful als het gaat over wat hij wil, my mom raised no quitter as well 🤪. Ik ploeter,struikel en reflecteer ook op mezelf. Dit allemaal is zo een grote spiegel en ik zie dingen die ik eerder niet zag. Ik wens jou ook een lief 2023. Een jaar vol connectie, met jouw omgeving en met jezelf. Ik wens je dat je uw persoonlijk pad verder mag zetten. Ik wens u een warme cirkel van familie en vrienden toe. Ik wens je nieuwe inzichten toe. Ik wens je veel nieuwe ontmoetingen toe op al jouw reizen, groot of klein. Ik wens jou ook artistieke groei toe. Je maakt zo een mooie en interessante dingen, dat weet ik zelf en mensen blijven me er over aanspreken ;).
I could keep going on but I’ll end it here :). Ik wens je een geweldig 2023 buddy! Doei!
6 notes
·
View notes
Text
iets over biseksualiteit en 'queer joy'
mijn biseksualiteit was nooit iets wat ik verborg, maar ook nooit iets wat ik als een belangrijk genoeg onderdeel van mijn identiteit zag om er open over te zijn. ik pass gemakkelijk als hetero, al mijn vorige relaties waren met vrouwen, als ik er niet over begon, namen mensen aan dat ik hetero ben. ik hoefde me ook nooit ergens onveilig te voelen om mijn genderexpressie, zelden om mijn geaardheid.
sinds ik een niet-hetero relatie heb, kan ik echter moeilijker om mijn biseksualiteit heen, want ik moet uit de kast komen elke keer als ik over mijn partner begin. dat komt met allerlei moeilijkheden, alleen wil ik daar deze keer niet over schrijven.
want ik besef steeds vaker dat het ook een bevrijding is om openlijk biseksueel te zijn, om, dankzij mijn partner, vaker omringd te zijn door mensen die niet aan deze verwachtingen voldoen en al die manieren waarop zij samen zijn met anderen, waarop ze met gender experimenteren, de open ruimtes die dit creëert.
ik besef hierdoor steeds vaker hoe gemakkelijk ik in bepaalde patronen terugval, in bepaalde genderrollen en verwachtingen van hoe een relatie eruitziet en van wat het betekent om een man te zijn. ik begin in te zien hoe dingen waarvan ik dacht ze persoonlijk waren, problemen die ik had met seks, een maatschappelijke dimensie hebben. dat herkennen maakt het makkelijker om er iets mee te doen, in plaats van het onuitgesproken, onwennig in mijn onderbuik te laten rotten.
ik laat mijn haar weer groeien. ik draag een pin met een regenboog en met de biseksuele vlag naar mijn werk. ik zet hij/hem achter mijn naam in de afsluiting van mijn e-mails. ik ben meer open, over mijn huidige relatie en mijn vorige relaties, over de liefde, over seks. zoek niet langer eindeloos naar de juiste woorden. biseksueel, panseksueel, het maakt niet zoveel meer uit, het zijn geen diagnoses meer voor wat er een beetje mis met me is. en ik weet inmiddels dat biseksualiteit er niet voor iedereen hetzelfde uitziet, dat je dat op allerlei manieren in kan vullen.
mijn partner doet me oogschaduw op voor een queer feest. het is een vorm van intimiteit die ik niet verwacht had, hoe dichtbij hen hiervoor komt, de zorgvuldigheid waarmee hen werkt. ik leen een van hun broeken, die is te lang, hen vouwt de pijpen op tot de broek past, ook dat is plotseling intiem. ik pak hun handen vast om hen overeind te trekken, wil ze niet meer loslaten (hier blijven, hen zachtjes kussen). we dansen tot vier uur 's nachts, zoenen zorgeloos, delen buiten een sigaret en even vergeet ik dat ik me onveilig zal voelen zodra we naar huis lopen, want dit, hier, en naast hen, is precies zoals het hoort.
de volgende ochtend trek ik een overhemd aan. mijn kapitalismekostuum, zoals mijn partner dat noemt, maar het voelt niet als een kostuum, ook dit voelt gewoon als mezelf. sinds ik aangekomen ben, bezit ik steeds minder kledingstukken die ik draag vooral om niet op te vallen, om mijn lichaam te verbergen.
en ik voel me goed, en comfortabel. seks, mannelijkheid, mijn lichaam, mijn relaties: het zijn niet enkel meer dingen waar ik niet echt over nadenk, want meer dan ooit voelt het alsof ik ze zelf in kan vullen, een vorm mag geven, voelt het alsof er geen gebaand pad is dat ik af moet lopen, mag het fluïde zijn.
meer dan ooit voelt het alsof er zoveel te experimenteren is, zoveel openligt, en dat is niet alleen eng of moeilijk, het is ook een onvoorstelbaar prachtig uitzicht.
4 notes
·
View notes
Text
Dit is je lichaam! Oh nee, toch niet.
Stel je voor: je hebt een lichaam (best een herkenbare start, toch?). Dat lichaam ken je al je hele leven. Misschien had je er een deel van die tijd niet zo'n heel goede band mee. Dat herkennen veel van ons wel. Maar inmiddels zijn jullie wel vriendjes, dat lichaam en jij. Je weet hoe je lijf werkt, hoe het voelt, hoeveel ruimte het ongeveer inneemt. Net alsof je lijf een auto is en de wereld een wat smal aangelegd straatje met geparkeerde auto's. Je weet welke straatjes wel kunnen en welke niet. Het is een lichaam waar je op durft te vertrouwen.
En dan ineens, verrassing!, niet meer. Want ineens ben je gehandicapt. Wat nu?
Dat is dus mijn situatie. Ik was een vrij gemiddelde adolescent met een vrij gemiddeld leven. Ook weer niet helemáál, want ik ben niet hetero en niet monogaam, wat me met een ferme ruk buiten het gemiddelde parkeert. Maar ik was goed onderweg de boel op te bouwen. Net klaar met een opleiding voor een baan die ik ontzettend tof vond, samenwonend met één van mijn fijne geliefden, kat geadopteerd, dat soort leven.
Ja, en toen. Toen kreeg ik een ziekte die mijn zenuwstelsel nogal molde. Ken je al die processen die je lichaam helemaal zelf regelt, dat je niet omvalt als je gaat staan enzo? Dat soort processen doet mijn lijf dus niet meer, of niet altijd meer, goed. Dus ik ben ziek. En een beetje kapot. En ineens stond mijn wereld op zijn kop.
Want dat leven van mij, dat was niet zo ingesteld op een lijf dat niet werkt. Die ontzettend toffe baan was er eentje waarbij je veel moet staan en lopen. Gaat niet meer. Gaat zo ontzettend niet meer dat ik de deur niet uit kan zonder mijn stok of mijn rolstoel. Dus streep door de baan.
De geliefden zijn er nog wel, maar ik kan niet meer de partner zijn die ik was of wil wezen. Kan niet veel meer doen in huis. Kan niet meer spontaan iets leuks doen. Kan sowieso weinig leuks doen zonder dat ik zes jaar moet bijkomen (kan ook geen maat meer houden in tijdsaanduidingen. Alles duurt tegenwoordig zes jaar of drie seconden. Maar dat komt denk ik niet door mijn ziekte, maar gewoon omdat ik een beetje dramatisch ben.)
Alleen de kat is er wel content mee. Vooral omdat er nu bijna altijd iemand thuis is die terugpraat als ze 'mieuw' zegt.
Ieder aspect van mijn leven, groot en klein, is geraakt en veranderd door mijn ziekte en mijn handicap. En dat is al heel wat. Maar tegelijk ervaar ik óók hoe anders de wereld is als je wielen hebt. Soms in goede zin, vaker in minder goede zin. Dus daar ga ik maar eens over schrijven. Want schrijven is wat ik doe. En tijd heb ik genoeg.
2 notes
·
View notes
Text
Wijzigingen
🌟 Nieuw
Vanaf versie 34.5 van de iOS-app wordt iOS 15 niet langer ondersteund. Update je apparaat naar iOS 16 of hoger als dat mogelijk is; de meest recente versie is ten tijde van schrijven iOS 17.5. Als je niet kunt updaten, werkt tumblr.com nog steeds in Safari of in de browser van je keuze.
🛠️ Fixes
Twitch-video’s worden weer ingesloten.
In de Android-app kunnen gebruikers die Android 10 of hoger gebruiken met versie 34.5 of hoger van de app weer afbeeldingen downloaden.
Gisteren zijn er korte tijd geen e-mails verzonden om wachtwoorden te resetten. Dit probleem was snel verholpen, dus stuur een nieuw verzoek om je wachtwoord te resetten als je dit nog wilt doen, en neem contact met ons ondersteuningsteam op als je deze e-mail nog steeds niet ontvangt.
🚧 Nog mee bezig
We zijn ons ervan bewust dat blogbeschrijvingen van een zeer specifieke lengte de iOS-app worden afgekapt en niet worden uitgeklapt als je er op tikt.
🌱 Binnenkort
We hebben vandaag geen verdere aankondigingen.
Heb je een probleem? Dien een supportverzoek in (bij voorkeur in het Engels), dan nemen we zo snel mogelijk contact met je op!
Wil je feedback over iets geven? Ga dan naar onze Work in Progress-blog en ga in gesprek met de community.
Wil je Tumblr rechtstreeks met een bijdrage steunen? Bekijk dan de nieuwe Abonneebadge in TumblrMart!
5 notes
·
View notes
Text
Esoterische en gegronde dingen
Daar zaten we dan rond A's tafel, haar dochter C, haar zus K uit Frankrijk, haar bevriende oud-collega V, zij en ik. Tussen ons in lagen de boeken van Annie Ernaux en Didier Eribon, in Franse en Nederlandse edities. We zouden elkaar passages voorlezen en erover praten. Ik stelde vast hoe onwaarschijnlijk dit gezelschap toch was. Dat een vrouw met haar dochter en zus zoiets doet! Praten over boeken is toch iets dat alleen met vrienden mogelijk is?
In 'Het vonnis van de samenleving' van Didier Eribon, het vervolg op zijn 'Terug naar Reims', analyseert hij nog diepgaander de mechanismen die de oude maatschappelijke klassen in stand houden. Annie Ernaux ging hem voor, Edouard Louis is de jongste telg van schrijvende klasse-migranten in Frankrijk. Gedrieën vormen zij de elite van een heel specifiek literair-sociologisch-filosofisch gebied. Hoe ironisch!
Die ochtend vielen de inhoud van de boeken en het leven zelf simpelweg samen. Om de dingen even helder te maken, en zonder dat uit te spelen, zei ik dat ik in ons gezelschap de zuivere klasse-migrant was. Ha! Daar is dat oude gevoelige kinderverlangen weer me te willen onderscheiden. Al vroeg wilde ik anders worden. Dat anders-worden was iets groots en opwindends – en geen sinecure.
Als de jonge Didier op de middelbare school voor het eerst een glimp opvangt van de namen die horen bij een verre wereld van denken en literatuur vormen ze voor hem een soort 'esoterische symbolen', die hem riepen. Hij wilde niets liever dan die ruimte binnendringen. Eenmaal op weg daarheen spreekt hij zelfs van 'ambivalente roesgevoelens'. Hoe pijnlijk die ambivalentie zou worden, werd pas later duidelijk. Bijna niemand van ons gezelschap had alle boeken gelezen, en er was misschien niet één boek dat we allemaal gelezen hadden, maar de werelden van Ernaux en Eribon bezitten zo'n inhoudelijke samenhang dat het vooral hun ideeën waren die de echte gespreksstof vormden.
En toen gebeurde er iets moois. C was de dag ervoor uit Italië thuisgekomen. Daar zet zij na het conservatorium in Den Haag haar cello-studie voort. Ambivalentie mag dan een van de grote thema's zijn in de boeken van Ernaux en Eribon, toch dringt zich het idee op dat de wereld van cultuur en wetenschap hoe dan ook superieur is. C zei dat het moeilijk was om werkelijk contact te krijgen met 'gegronde dingen' en dat ze bijvoorbeeld de vader van een vriend zo bewondert om zijn praktische vaardigheden. Ze zei ook dat iemand die een bed kan maken, dat dat toch iets essentieels is in het leven, veel meer dan bijvoorbeeld praten over boeken. V zei lachend dat het ook best absurd is wat we aan die tafel deden. Ik hield C voor dat zijzelf een ambacht beheerst: het bespelen van haar instrument. Dat zou haar moeten kunnen gronden. Ik ben de dochter van een bankwerker die een conceptueel kunstenaar werd, maar die eindelijk haar ambacht vond: het schrijven.
3 notes
·
View notes
Text
Er zijn veel voordelen van een online nieuws
Voordelen van een online nieuws zijn talrijk. Als er een lijst is om mee te werken, kun je op volle kracht beginnen. Als u echter geen lijst heeft, wordt het moeilijker om het nieuws van de grond te krijgen. Je hebt een lijst nodig om mee te beginnen; anders naar wie ga je het mailen? Dagblad Dijk en Waard
Adverteren zal nodig zijn, maar online is het anders. Sociale mediasites zijn een goede manier om mensen op de hoogte te stellen van uw nieuws. Het vinden van een sociale site die geschikt is voor uw onderwerp is de sleutel. Als uw nieuws op online zaken wijst, zijn er een aantal sites die bij u passen. Als u echter over dieren in het wild schrijft, zult u minder sites vinden die gespecialiseerd zijn in dat onderwerp. Het goede nieuws is dat ze meer gericht zijn op uw onderwerp.
U kunt ook op verschillende manieren adverteren met advertenties als u daar een budget voor heeft. U hebt een bestemmingspagina nodig, een site waar mensen naartoe gaan om zich aan te melden. Het kan worden gecombineerd met de informatie over uw onderneming en een aanmeldingspagina. U kunt het adverteren via Google of op een aantal andere manieren. Om de links naar dat soort sites te vinden, geeft een woordzoeker u genoeg om uit te kiezen, zoek gewoon op het trefwoord adverteren.
Als je geen budget hebt om mee te werken, zul je echt moeten werken om je werk te promoten. Het gebruik van sociale sites zoals Twitter is goed, maar je hebt mensen nodig die lezen wat je plaatst en de keerzijde van sociale media is dat je volgers moet opbouwen. U kunt ook bloggen om uw lijst op te bouwen. Blogs lijken gemakkelijker te worden opgepikt als je originele inhoud hebt, waardoor de informatie sneller wordt verspreid dan wanneer je alleen een bestemmingspagina opzet.
Het promoten van uw werk is een doorlopend iets, omdat u wilt dat het voortdurend groeit. Het internet biedt een onbeperkt aantal mogelijke klanten voor uw werk. Het omvat de hele wereld en is niet beperkt door tijd of locatie. Je kunt het schrijven in New York en het kan gelezen worden in China. U kunt uw werk laden om 15.00 uur. M. Eastern Standard Time, en het kan in een minuut of in uren over de hele wereld worden gelezen. Het maakt ook niet uit wanneer u uw site start, als uw artikelen tijdloos zijn, blijven ze voor altijd online en kunnen ze over jaren worden gelezen.
De productiekosten zijn minimaal voor een online product. U moet uw website draaiende houden op een domein. Meestal zijn dat uw belangrijkste kosten zodra u uw lijst heeft opgesteld. Als u een lijst moet samenstellen, moet u mogelijk advertentiekosten toevoegen. Desalniettemin, wanneer die twee worden opgeteld, is het peanuts in vergelijking met wat het zou kosten voor hetzelfde item offline. Alleen al de printkosten zouden fenomenaal zijn.
Het inhuren van schrijvers is een ander gebied waar u geld kunt besparen. U kunt een schrijver inhuren door hem een naamregel te geven met een link naar zijn website. Dat geeft de schrijver de bekendheid die hij nodig heeft om zijn producten of diensten bij een nieuw publiek te promoten. Offline moet u misschien een hoge prijs betalen voor een schrijver, terwijl u dit online kunt besparen.
Zoals u kunt zien, zijn er een aantal manieren om geld te besparen wanneer u online produceert. Een offline nieuws kan honderden tot duizenden dollars kosten om elke maand af te drukken, afhankelijk van de grootte van het stuk. Online kan het in vergelijking voor centen worden geproduceerd. Dus bouw je aanhang op en veel plezier met het vervullen van je droom.
Referenties
Dijk en Waard
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dijk_en_Waard
2 notes
·
View notes
Text
ℕ𝕒𝕊𝕜𝕖𝕣𝕚𝕒𝕒𝕟𝕤
Vandaag heb ik geleerd. Zo leerde ik vandaag hoe ik de voorgaande zin moet ontleden en wat een bijwoordelijke bepaling (ook alweer - al kan ik me niet herinneren het ooit geleerd te hebben) is. Ook leerde ik dat je als baby, zelfs in de buik, het verschil kan horen tussen je moedertaal en een vreemde taal, door klanken, klemtonen, melodie en andere kenmerken. Later leren we dit weer af én aan.
Het is duidelijk dat ik een lesje, of twee zelfs, Nederlands gevolgd heb vandaag (wist je dat “vandaag” een bijwoordelijke bepaling is in deze zin?). Het mooie van mijn werk is namelijk dat ik ook heel veel bij andere docenten in de les mag en kan zijn. Zo krijg ik de kans om anders naar mijn onderwijs maar ook dat van anderen te kijken, meer mee te krijgen van de wereld van de leerling én als het mij gegeven is samen met mijn camera de docent uiteindelijk weer een stapje verder te brengen in de eigen ontwikkeling. Ik hoop dus dat ik niet alleen wat geleerd heb vandaag maar met mij ook de docent en de leerlingen iets leerden.
Terwijl ik rondloop door het lokaal, kijkend naar posters die uit het niets ontstaan over moedertaal, besluipt mij de gedachte dat we in onderwijs ook onze moedertaal hebben. Mijn vaktaal is duidelijk anders dan die van deze docent Nederlands, zonder dat we daar veel bij stilstaan óf last van hebben.
Ondertussen zitten in het lokaal 17 leerlingen en het eerste wat ze op de poster schrijven is hun moedertaal in grote letters. Als ik snel tel kom ik al gauw op negen verschillenden geschreven, van Antilliaans tot Turks, van Braziliaans tot Vlaams, van Arabisch tot Pools, van Portugees tot Surinaams. En Nederlands natuurlijk niet te vergeten. De “taalbarrière” in vaktaal staat mij en mijn collega niet in de weg in onze communicatie en leerproces, net zoals het verschil in moedertaal deze leerlingen hun onderlinge verhoudingen niet tegengaat. We hebben namelijk voldoende gemeenschappelijke taal, met mijn collega’s de onderwijstaal, tussen de leerlingen Nederlands, en zo verstaan we elkaar dus allemaal.
Terwijl ik hierover mijmer gaan de leerlingen verder met hun poster. Op het digitale bord prijkt de volgende vraag: “wat vind je het mooiste woord in jouw moedertaal?”. Jeetje, wat was ik blij dat ik in het lokaal van 28 graden Celsius niet zat te zwoegen op dit dilemma. Wie heeft er ooit bij deze vraag stilgestaan? Ikke niet in ieder geval!
Wat vind ik het mooiste woord? In het Nederlands, in onderwijstaal of in het “NaSkeriaans” (zoals ik het in mijn lokaal altijd noem)? Ik kom er niet uit, terwijl de leerlingen hun antwoorden vlug neerpennen. “69”, “mi lobi you”, “lul”, “gamen”, “geld”, “Mac” en “aardbei” verschijnen op de grote vellen. Ik glimlach en denk “puber”, dat is toch het mooiste woord wat er bestaat? Met een knipoog natuurlijk, zoals bijna alles wat ik zeg en schrijf.
Wat vind jij het mooiste woord, in je moedertaal, in het Nederlands, in jouw vakgebied of in het onderwijs? Ik hoor ze graag en wie weet leer ik zo weer wat bij, net zoals bij de bijwoordelijke bepaling.
1 note
·
View note
Text
21, 2-2-2023
Ik heb me in tijden niet zo ongeloofelijk zwaarmoedig gevoeld, dat ik spontaan het schrijven terug vind. Ik zeg de verkeerde dingen en sla de verkeerde toon aan om vervolgens dat alles te ontkennen maar wel bang ben dat m’n huisgenoten me nu nog minder mogen. Ik ben nog altijd te impulsief in conversatie, waardoor ik mijn vader machteloos zie proberen om te gaan met de dingen die hij ook niet begrijpen kan of oplossen. Je zou maar een dochter hebben. Ik geef geld uit alsof ik niet van plan ben een toekomst te gaan hebben. Ik wil een grap maken over hoe ik niet weet of ik het eind van deze maand ga halen, en dan niet zo zeer financieel - maar dat zijn geen leuke grappen om te maken, en de waarheid is, ik red me wel. Ik red mezelf altijd. Ik weet inmiddels best dat door middel van samenwerken en verbinden en je open stellen je meer bereikt, dat dat is waar het leven begint. Maar ik weet ook dat te veel misplaatste liefde, hoop, verwachtingen, vertrouwen, geduld en vergiffenis ertoe hebben geleid dat er enkel bedden geen levens werden gedeeld en misschien verklaart dat waarom ik al kankerend vannochtend in m’n eentje een hele tafel inclusief tafelblad (in 2 keer lopen) vanuit de woonkamer de schuur in heb gesleurd omdat m’n huisgenoten dat nog altijd niet hadden gedaan en ik dat blijkbaar niet op een normale manier kon vragen. Dan deed ik het zelf maar.
Ik weet niet zo goed wat ik later wil worden maar dat komt ook omdat ik weet dat het niets uit maakt. Misschien is het gewoon goed om door the motions te gaan, gewoon die studie af maken. Wat ik en de rest van de wereld daarvan vind of daarvan gaat maken is even niet belangrijk. Elk. Moment. Van. Reflectie. Leidt. Tot. Stilstand. En ik wil eigenlijk vooral verder, niet meer te horen krijgen dat ik te jong ben om mee te zijn, om het te begrijpen, om serieus genomen te worden. Ik wil weten dat het kan, liefde, de blik van je eigen kind als het niet durft. Ik denk dat ik het daarvoor doe, the motions. En voor de versie van mezelf die ik dan ben.
Ik verbaas me soms over hoe diep trauma kan gaan zitten en dat je dat pas beseft als het na vijf jaar ineens terug komt. Maar vervormd, het zijn de ideeën die je bang maken, niet de letterlijke gebeurtenis. Ik heb nog altijd irrationele angst bij hele normale dingen. Ik weet niet of de praatafspraak van volgende week daarin iets kan veranderen, maar wel dat daarheen gaan valt onder het proberen.
“Proberen”, misschien is dat wel mijn favoriete woord. Een ondergewaardeerd woord. Sommige vinden proberen niet goed genoeg, te ondermijnend, voorzichtig, veilig. Ik vind het dapper. Ik vind het mooi dat we het als mensen altijd nog kunnen proberen, iets. Ondanks dat we het spannend vinden, niet weten hoe of er geen fuck meer van geloven, proberen.
Soms denk ik aan hoe lang ik vind dat het leven al duurt en derhalve nog zal duren. Ik ben een maand te vroeg geboren en mijn moeder grapte dat ik altijd ongeduldig ben gebleven. Misschien is dat anders voor mensen die weinig last hebben van zichzelf, fysiek dan wel mentaal - maar als we de boedhisten moeten geloven hoort leiden nou eenmaal bij het leven.
Nu dat ik filosofie als tweede studie ben gaan doen, drie vakken daarin heb gevolgd, besef ik me eigenlijk vooral wat de Westerse filosofie niet kan en de Oosterse wel. Niet dat ik je alles kan vertellen over Daoïsme, maar wel dat het analyseren van interpretaties van interpretaties van woorden in specifieke contexten weinig concrete antwoorden zal bieden. En misschien heeft het als we het over ethiek hebben, dan meer zin om aan je vrienden te vragen wat zij zouden doen, of is ethiek wel het besef dat wat je ook doet, zij je niet zullen afschrijven.
4 notes
·
View notes
Last Seen Blogs
peachybunsexe
the real mrs. silverhand
soofvdb
Soofie
riotrabbitart
the art cave
lotokhan
Lotokhan
generalbagelbanditbailiff
Untitled