Tumgik
#gustong umayos
ligayangdala · 2 years
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
🎧 NOW PLAYING: often by the weeknd
📣 YANGYANG LIU. smut, boyfriend!au
✍️ written in taglish | ⚠️ fingering, pussy slapping | 📅 posted on july 16th, 2022 | 🔞 minors, do not interact!
visualizer (nsfw!)
Tumblr media
NAGULAT KA NUNG MAY TUMIGIL NA HINDI PAMILYAR NA KOTSE SA HARAPAN MO, HINDI MO INAASAHAN NA SI YANGYANG ANG DRIVER NITO.
hindi naman na balita sa'yo na marunong magdrive ang nobyo mo, in fact, siya ang ang nagturo sa'yo ng basics gamit ang kotse ng nanay mo. madalas rin kayong magroadtrip dalawa, pero dahil kolehiyo palang kayo, hindi pa kayo makakuha ng sariling kotse. kaya nagulat ka nung binaba ni yangyang ang bintana, may malaking ngiti sa mukha niya at proud na proud siyang minamaneho ang bagong sasakyan.
"hindi mo 'to nirent, sure ka? hindi ka nagsisinungaling sakin?" tanong mo habang inaayos ang seatbelt. "yangyang liu, sasapakin talaga kita pag nalaman kong inuuto mo lang ako."
"mahal, seryoso ko. regalo nga nila dad kasi graduating na tayo"
minsan ka na kasing napahiya sa magulang netong nobyo mo dahil napagtripan ka niya. simula non ay palagi kang nagdadalawang isip kapag sinusurpresa ka niya. mukha naman siyang seryoso dahil naglabas siya ng papeles ng kotse na may pangalan niya. grabeng trust issue, ano? inaya ka ni yangyang kahit gabi na, roadtrip lang daw kung saan-saan. madalas niyo 'tong gawin dalawa, para lang magpakalma ng utak pagkatapos ng mahabang araw. habang dumadaldal at kumakanta, napansin mong isang kamay nalang magmaneho ang jowa mo.
dati kasi, takot na takot siyang magmaneho ng isang kamay. pagtapos kalikutin ang gear, ibabalik niya kaagad ito sa manibela. pero ngayon, ang isang kamay niya ay nakapatong nalang sa armrest sa gilid. inaya ka ni yangyang na bumili ng snacks sa convenience store malapit sa lugar kung saan madalas kayong pumunta. dahil driver siya, ikaw naman ang taya sa pagkain kahit na ba umangal siya nung una dahil gustong gusto nito na siya palagi ang gagastos sainyong dalawa.
"kanina ka pa nakatingin sakin, matutunaw ako, mahal"
"ampogi mo kasi puta" sabi sabay ngiti, 'yung kamay mo napunta sa ulo niya at pinaglalaruan ang buhok niya. "you look hot when you're driving"
tumawa si yangyang, "i look hot now? sabi mo dati mukha kong meerkat kasi lagi kong sinisilip lahat ng side ng kotse tuwing nagddrive ako"
"dati 'yun, ngayon parang gusto ko nalang magpafinger sa'yo"
hindi na rin bago ang biglaang dirty talk sainyong dalawa, sa tagal niyo ba namang magka-relasyon eh talagang hindi na kayo nagkakahiyaan sa mga sinasabi niyo sa isa't isa. active rin ang sex life niyo, at nakakahiya mang sabihin pero ilang beses na rin kayong nagsex sa ilalim ng buwan gamit ang pickup ng tatay ni yangyang. meron pa ngang pagkakataon na biglang umulan habang nagsesex kayo, pero tuloy pa rin na para bang walang nangyayari. ang iniisip kasi ng nobyo mo eh sweet daw 'yun.
"baby naman, 'wag mo 'kong i-challenge dahil alam mong kaya kong gawin 'yan" ngisi nito, ang tingin niya ay hindi umaalis sa daan pero ang isang kamay niya ay tinanggal niya sa armrest at nilipat sa binti mo. pati ikaw ay napangisi dahil tama ang desisyon mong magsuot ng palda ngayon.
"kaya mo ba talaga?"
biglang nawala ang ngisi sa mukha ni yangyang at nagseryoso, tumahimik siya bigla. sa lahat ng ayaw niya eh 'yung kinekwestyon mo 'yung abilidad niya sa mga gawain na alam mong kaya naman talaga niyang gawin.
"hubarin mo 'yung underwear mo" sabi nito, biglang lumalim ang boses pero hindi ka pa rin tinitignan. "bilis"
naramdaman mong tumayo halos lahat ng balahibo sa katawan mo, tangina isip mo, napaka-attractive ng boyfriend mo pag nagseseryoso kahit kelan. tinanggal mo ang seatbelt mo, inangat ang sarili para hubarin ang underwear na suot mo. nagulat ka naman nung hablutin ito ni yangyang at sinalpak sa bulsa niya.
"harap sakin, sandal sa pinto, legs up" utos nito, medyo kinabahan ka dahil may pagka-dominante si yangyang. "'wag mo kasi kong pino-provoke,"
ginawa mo naman ang sinabi niya, agad kang umayos at inangat ang mga binti papunta sa dibdib mo kaya't exposed ang ari mo sakanya. medyo mahirap at masakit sa likod ang pwesto, pero anong magagawa mo?
you felt a sting on your pussy when you felt his palm slap the skin. alam mong masakit pero napaungol ka. pinaghiwalay ni yangyang ang labi nito gamit ang daliri, napangisi siya nang maramdaman niya ang pagkabasa nito. hindi ka pa rin niya tinitignan.
"yangie…" ungol mo, naramdaman mong binaon niya ang daliri sa butas mo at kinurba ito, hinahanap ang sweet spot. "puta" isa pang ungol nung dinagdagan nya ng daliri. "s-sorry na yang,"
"hmm"
bumibilis, bumabagal— parang pagmamaneho ni yangyang. tuwing titigil ang kotse sa stoplight, bibilisan niya, kapag naman umandar na ay babagalan niya.
"yang, i think i'm gonna cum…" mahina mong sabi, napapasara na ang binti at nanghihina ka na rin "baby—!"
inalis na ni yangyang ang mga daliri niya sa'yo, napahinga ka naman ng malalim. nagulat ka nang sampalin ulit ni yangyang ang labi ng puke mo, napaungol ka dahil pakiramdam mo ay overstimulated at sensitibo ka na. niliko ni yangyang ang kotse, nakarating na kayo sa paroroonan, agad siyang nagpark at hinarap ka.
"bukaka ka lang baby, hindi pa ko tapos sa'yo."
179 notes · View notes
tokwattoge · 1 year
Text
Kahit na ganon, I'm happy.
Umiyak ako kahapon kasi ang sama na ng loob ko pero napag-usapan na namin yung problema. Base naman sa mga dati naming pinag-usapan, lagi naman may adjustment. Hindi ko naman nafefeel na puro salita lang, usually hindi na nauulit yung mga dati kong concern sa kanya. He needs a lot of working on, kailangan niya lang ng taong patient enough to understand him. I don't think I'm settling for less dahil siya naman talaga yung mas nagmamahal sa relasyon na to. haha! I believe parte ito ng pagiging "partners". Gaya ng sabi ko sa kanya, kailangan ko ng partner hindi ng utusan.
Anyway, ako ang tipo ng tao na sobrang natutuwa at sobrang appreciative sa progress. Kahit anong progress pa yan, maliit or malaki. I just SUPER LOVE a good change! Ngayon, dito na ako nakatira kina labs, at malawak ang lupain nila. Niyakap ko na yung sitwasyon, I am slowly getting settled sa pagtira sa kanila dahil mag 1 year na rin naman ako nagstay dito in March 1. This year, ang aking naging resolution (???) is to grow my green thumb. Ito naman nga din yung gusto ko before nung bata bata pa ako, pero hindi ko lang naimagine na ngayon ko na siya magagawa. Ang dami ko kasing requirements dati, gusto ko mag gagarden ako sa sarili ko bla bla bla pero hindi ako mayaman and nandito naman ako nakatira sa may malawak na garden, bakit hindi ko ayusin? Nacoconcern ako last year kasi baka sayang yung effort ko na magpaganda at mag ayos e hindi naman sakin. Pero sa takbo ng sitwasyon mukang magtatagal kami dito.
This year, in just a month, napakadami ng improvements. Sobrang umayos yung mga halaman sa bakod, gumanda rin yung halaman dito sa paligid ng bahay. Inuunti unti na rin namin pagandahin yung mga halaman dun sa tapat ng bahay nila inay. Marami pa akong ibang improvements na gustong gawin pero it will definitely take time. Parte siguro ito ng growing up, kailangan ko matuto maging humble and appreciate na pinapatira kami ng libre dito. I'm happy.
6 notes · View notes
anjealously-blog · 3 months
Text
Hello tumblr! I'm back with another emotional and OA thoughts HAHAHAHA. So here it goes
I didnt join something that my friends joined and I was okay with that, I'm not in the mood this following days kaya wala rin akong amor magjoin. Anyway, they stopped by here sa place ko earlier, and one mentioned that if I joined daw, baka hindi ko kaya or baka hindi nila kaya makita na "iharass" ako (harass mentally and medj physically but not that harass na negative na). Anyway, nung namention nya yon, my thoughts spiralled back to the old days when i was so protected. Sweet na they wanted to protect me, that it seems na hindi nila kaya na masaktan ako or what. I really appreciate it kay feel ko i'm too precious for them. Hindi sya negative thing ha, its super sweet akshuli. I just felt sad. Napaisip ako, do i look so fragile for them? I mean, luh sino ba namang hindi gustong maging disney princess, pero all this time, I had this image of myself as someone strong mentally, and independent. Tas mukha pala akong alagain sa mata nila huhu hahaha. Its kinda funny but quite sad too. I dunno. Roller coster emotions agen. Kainis lang na hindi nanaman sya matanggal sa isip ko? Ugh. Ang tanong ko lang rin sa self ko, ano ba talaga gusto mo - maging disney princess o strongest warrior? HAHAHA kase ayan na may signs of pagiging princess ka na ate gurl pero nalulungkot ka naman. Umayos ka ha.
Anyway, the one who mentioned it is not really part of the friends I treat as close. Baka notion nya lang yon. Or baka they share the same sentiment. I dunno. Gotta find out. Bawas sama ng loob nalang siguro na hindi one of those close friends na tinuturing ko ang nagsabi earlier. Ill get back here pag naconfirm ko na hahaha
0 notes
crzyrys · 6 months
Text
Ansakit ng ulo ko, bat lagi kasi akong puyat eh wala naman akong pinagpupuyatang tao? Puro lang naman selpon HAHAHAH what if ibalik ko yung body clock ko na 10:30 pm to 7am, HAHAHAHA baka umayos pa mental health ko, gustong gusto ko na umuwi pero kaylangan ko na talagang mag sipag, dahil ako yung aasahan ng parents ko dahil mawawalan na ng trabraho si papa sa susunod, mag gr 11 and 12 pa'ko, pano nalang? Mag rraket raket?mag ttrabaho rin ba'ko? Anooo?! Kemee, mag mmini business lang kami HAHAHA
1 note · View note
matterstobepassedover2 · 11 months
Text
01-23-2020 / 9:35 PM realizations
It's been one month since we broke up. Sobrang nadevastate talaga ako sa mga pangyayare. Sinabayan pa ng kung ano anong bagay tas andyan din yung mga disasters.  
It was the worst.  
Pero in that span of time, sobrang dami kong narealize. Tungkol sa buhay, tungkol sa atin. Hmmm hindi ko alam kung bakit ko pa diniferrentiate at pinaghiwalay yung dalawang ayun (yung 'buhay' at 'atin'), eh iisa nga lang pala naman yun. Kase isa sa mga narealize ko na, you really are my life. :'(
Mapapa-'how do i live without you' ka nalang talaga.
Shaira simula nung nawala ka, sobrang lala. Kung minsan ang kailangan ng isang buhay para ito ay umayos eh ang magpahinga, yung buhay ko lalong gumulo. Andaming emosyon nun. Sa umaga tulala kakaisip sayo. Sa gabi naman mas malala. Minsan may kasama pang ulan. Gabi gabi hindi ako makatulog kaagad, naabot palagi ng madaling araw. Kagaya ngayon kung kailan ko ito sinusulat.  
Sa mga gabing ito, kahit pagod na pagod aako at gustong gusto ko na matulog, hindi ako makatulog kase hinding hindi rin mawala sa isip ko yung 'tayo'. At dito ko narealize yung mga bagay bagay nga. Pero may mga narerealize naman din ako kapag umaga pero syempre majority ay kapag gabi.  
So ayun nga. Pero Shaira bago ang lahat, gusto kong magsorry sayo. Sa lahat ng nagawa ko, nasabi ko and everything. Sobrang seryosong sorry.  
Isa sa mga narealize ko ay kung gaano ako kagago sa ating relasyon. I guess I was too focused sa ating future na nagiging pabaya ako sa ating present. I wasn't taking care of you that much. Kase nakampante ako na sobra ko namang pinagsisihan ngayon. Seryoso. Sobrang pinagsisihan ko. Inassume ko na tayo na hanggang huli, na hindi ko na kailangang masyadong mag effort sayo at umasa nalang na iintindihin mo yung pagkukulang ko. Shaira I'm so sorry. I became blinded by my own thoughts. I was too busy looking at the bigger picture that I forgot that the small details were the ones that make the picture beautiful. Sa bandang dulo ng ating relationship noon, naging dull ako. Ewan ko kung dahil ba shs na or college na or ano, pero basta narealize ko na I really wasn't the man I used to before. Tama nga pala si Gionnel nung sinabi niyang nagbago ako. Don't get me wrong ah? Mahal na mahal pa rin kita nun. Kung maymagbabago man sa love ko nun para sayo, yun ay mas naging love kita. And narealize kong nagbago ay yung nga yung aking efforts para sayo. Napakaminimal na siguro niya. Siguro kase nga naging kampante ako. And I'm so sorry for that. Sobrang mali ako nun. Losing you made me realize na among all the three times (past present future), the present is the most important. What matters is what happening now and not the future. Kase pano na nga ang future kung wala yung ngayon diba? Ganun narealize ko lang din yun.
Isa ko pang narealize is that I was being unfair sayo. Shaira ang gago gago ko talaga. Lalo na talaga nung padulo natin. I thought speaking up for myself was the best thing I ever did but it was really the opposite. Sobrang sorry kung naglash out nalang sayo ng kung ano ano. Yung mga sinabi ko sayo na toxic ka, di marunong umintindi, na ang unfair mo, narealize ko na that was all me pala. Masyado kong inisip na perpekto akong boyfriend na nasabi ko pa sayo na wala kang makilala lang tao na kagaya ko. Sobrang sama ko nun sobrang nagsisisi ako na nasabi ko sayo yun. And then narealize ko na ako nga pala yung may mataas na pride sating dalawa. Ang taas ng tingin ko sa sarili ko na inisip ko na ikaw yung may diperensya, na ikaw yung mali, na ikaw yung nagbago, na you aren't showing love for me anymore, pero what all you really did naman was love me harder. Kase nung mga oras na yun, I was becoming too hard to love pero you did it anyway. Even more than what I deserved. Kaya yung pagsspeak up ko sayo ng ganun, i realized na hindi pala yun 'communication'. It was me pointing the blame to you cause I am too coward to accept the blame. Sinisi ko sayo ang pagiging malungkot natin nun kahit ako yung dahilan. It was me trying to make a fool of myself by saying things to you that I should be saying to myself. And I'm so sorry for that. Siguro nga kase nagbago ako nun kaya naging ganun ako. Sobrang sorry talaga. When i told you na hindi ka maintindihin, narealize ko na that's when I stopped being maintindihin myself. Pero syempre bulag din ako nun sa sarili kong pagkakamali ko na ayun. . Mataas tingin ko sa sarili ko nun eh. Kaya sobrang pagsisisi talaga ngayon. Kaya nung lumisan ka, dun ko rin narealize kung gaano ba talaga ako kababa. Sobrang sorry talaga :'(
Madami pa akong pagkakamali na narealize. Like giving you lesser time and attention. Tas narealize ko rin na even though you're my number one priority, nagiging busy ako sa ibang bagay. Ang tagal mo nang sinasabi to sakin pero ngayon ko lang din nga narealize na tama ka nga pala. You deserve all the time and attention. Not just because you are my girlfriend and I love you, but also because that's what you been doing to me. Narealize ko na, kahit hindi ka malimit magchat sakin, you were giving your 100%. Ako naman si tanga, there were times na I could've have given you 100% but I didn't. And I'm so sorry for that. Sobra akong nagsisisi. Masyado kong inisip siguro na kung ilang hours at pansin lang yung mga binigay mo, yung lang din yung ibibigay ko sayo. Hindi ko agad naisip na may kanya kanya tayong workloads tas kapag weekdays may byahe periods ka pa. Hindi ko naisip na 100% mo na pala yun. Etong tangang self ko, sa masyadong kaiisip about sa pagiging fair, ako na yun naging unfair. Kase I wasn't giving my 100%. I was counting the hours instead of the efforts. Sobrang sorry talaga.  
Narealize ko rin na of all people, I should focused on you the most. At sobra akong nagfail dito. Nung napahiwalay ka nung shs, nanibago ako. Hindi ako sanay na hindi nagsshower ng love for you daily. So siguro unconsciously, i decided to give some of them to others. At nagkulang naman ako sayo :(. Shaira hanggang ngayon, kumbinsido pa rin akong habang buhay ko yung pagsisishan. Sobrang sorryyyy. I was telling you na ginagawa ko lang sa mga kaibigan ko ang mga ginagawa mo sa mga kaibigan mo, kinumpara si sonny kay rona na narealize ko ngayon na incomparable nga pala talaga. Inisip ko yung iba kasabay mo kase malayo ka. At nung nawala ka, dun ko lang narealize you're the one that matters. At nagkulang ako. Sorry. Sobrang tanga ko rin sa part na inisip ko mahirap ang ldr. Na bahala na kapag ldr. Sinasabi ko palagi sayo na sobrang hina ng loob mo sa ldr. Pero ako pala yung mahina. Kase nagkukulang ako sayo.
Shaira sobrang dami pa talagang realizations. Pero what I realized the most is that I need you.  
Time spent with you valued more than all the times I spent with others all combined together.  
It was the best.  
Sobrang tanga ko para pakawalan ka. I wasn't very fond of the quote 'You'll never know the value of a moment till it becomes a memory' before, pero it all becomes clear now. Nung nawala ka naalala ko lahat. Something I should've done nung tayo pa.  
Binalikan ko lahat. Iniisip ko kung bakit at paano ba ako nahulog sayo. Yung ating mga masasayang moments, yung malulungkot at kung pano natin ito nalutas. Yung ating mga firsts. Yung ating meetings with our family members. Lahat. Tapos habang nagpplay yung mga kwento natin sa utak ko, mas dumadami yung reasons kung bakit nga ba kita mahal. Hanggang sa narealize ko nalang rin na, "Gosh this girl is everything"
I definitely can't imagine my life without you. You are my everything. You are my life. At kahit magkahiwalay tayo ngayon, ikaw lang ang aking naiisip. I'm still into you. You are the perfect girl. You're the one I want. You're the one I need. You understand me more than I understand myself. You're the one I want to marry and have kids with. I want to spend the rest of my life with you. You. You. You. It's always been you. And loving you was the best thing I've ever done. And worst thing is not loving you enough.  
Nung nagbreak tayo, kahit umaasa akong babalik ka, parang tinanggap ko na rin na baka nga wala na kase baka yun ang kailangan mo. Lalo na nung Jan 2. Nung tayo lang magkasama ang lungkot lungkot mo. Pero nung dumating yung mga kaibigan mo, abot langit mga ngiti mo. Masakit pero inisip ko nalang nun na baka mas masaya ka kapag wala ako. Pero ngayon, I realized na I shouldn't give up like that. I will do everything I can to get you back. Na hanggang pwede pa, hindi ako susuko sayo. Hanggang sa magkachance ako para pasayahin ulit ka kase yun ang ginawa mo sakin :(  Sorry talaga sa lahat. Sobrang tanga ko noon pero if you ever come back now, I will strive to do things right. At kung may na fail man akong marealize, we'll help each other out.  
Kagaya nga ng sa ever enough na kanta, I'll write you this song to get back at ours. I don't know how, i don't know when and I don't where will I start, but I'll get you back.
-arpd
0 notes
im-your-evil · 2 years
Text
CHAPTER 8 | CRASHING AT YOUR SERVICE
Himala ang araw na ito para saakin.
Ewan ko, mukhang nakatulong sa mood ko ang pagkakatigil ng bangayan namin ni Stan. Pero alam kong ngayon lang to. The next days, I'm sure, he will pissed me off again.
What's new anyway? Tss.
Wala pang customer kaya sumaglit muna ako sa pagpupunas dito sa counter. Habang ginagawa ko 'yon ay naagaw ng pansin ko si Stan sa may lobby.
May inabot siyang stroller doon sa table ng customer na may humahagikhik na baby. Tumatawang nakatingin sakanya ang baby na parang gustong magpakarga dahil inaabot nito ang kamay kay Stan. Natutuwa namang nilagay nong mommy sa stroller ang bata. Pati mga costumer sa kabilang table ay napapangiti narin sa kanila. Nakita ko namang kinurot ni Stan ang pisngi ng bata na mas lalong nagpahagikhik dito.
Hindi ko namalayang nakangiti narin pala ako. Mukhang pati mga sanggol, nahuhumaling sa charms ng asungot na 'to. No wonder Leslie, mas bata siya saakin kaya siguro natamaan din siya kay Stan. Hays, this kids.
Napansin niya atang nakitingin ako kay napabaling siya sa counter. Huli na para mag-iwas ng tingin, kaya tumikhim ako at pilit na umismid. Sinuklian niya naman ako ng mga malalagkit niyang tingin at pilyong pagngisi.
Umirap ako sakanya at napabaling ang mga mata doon sa may fries station. Kanina ko pa iniiwasang lumingon sa gawing iyon dahil mas lalo lang akong natatakam sa fries. Pero hindi ko narin matiis kaya nagdesisyon na akong mag break. Tama lang naman ang oras na 'to para sa break.
"Ma'am pwede na po bang mag break?" tanong ko kay Ma'am Monique na naabutan kong tulala sa may gilid.
Bumuntong hininga siya at tumango.
"Kung hindi mo na kaya, makipagbreak kana." sa matamlay na boses niyang sagot.
"Po?"
She sighed. Malungkot siyang bumaling saakin. "Ang sabi ko, magbreak kana. Punch mo na ang break mo, may gagawin pa 'ko." nilabas niya na ang swipe.
Mabilisan ko namang inipunch ang burger and fries. Balik serious mode na kasi si Ma'am, baka magbago ang isip. Mukhang may pinagdadaanan pa naman. Di kaya, nagbreak na sila ng boyfriend niya? Baka nga! Naku, magpapakabait na talaga ako ngayon sa shift. Mahirap ng mapagbuntungan.
"Ma'am, ako din po magbibreak muna. Dumating narin kasi si Jerson." biglang sulpot ni Stan saamin.
Umirap ako. Asungot pa rin!
"Tama yan. Pag may pinalit na, makipagbreak ka na." hirit ulit ni Ma'am.
"Po?" si Stan naman ngayon ang nalito.
Agad akong umatras at sinenyasan siya sa likod ni Ma'am. Pumorma ako ng puso gamit ang mga kamay ko. Pinakita ko 'yon sakanya. Nakita kong lumaki ang mga mata niya ng makita 'yon. Agad ko namang binali na parang broken hearted sign. Baka kung ano pang isipin ng asungot nato.
Mukhang nakuha niya naman ang sinenyas ko.
"Oo nga po Ma'am." huli niyang sinabi na mistulang nakikisimpatya pa.
Bumuntong hininga lang si Ma'am Monique at inabot na sa amin ang resibo. Kawawa naman. Dumiretso muna ako sa likod para kumuha ng water bottle para sa drinks.
"Uy, Adee."
"Ano?" iritado kong baling kay Stan na di ko namalayang nakasunod din pala.
"Share naman tayo ng drinks oh, wala akong tubigan eh." pagmamakaawa niyang lapit saakin.
I raised my brow.
"Ayoko nga! Kasalanan ko bang wala kang tubigan?!"
"Ito naman kung makareact, parang kung ano talagang hiningi ko sayo ah. Sabay naman tayong magbibreak, kaya sige na, please..."
Pinagdikit niya pa ang dalawang palad at nagmakaawa. "...please, please."
Nilagpasan ko siya.
"Fine, whatever." sabi ko saka bumalik na sa harap para kumuha ng drinks.
"Adee..."
Biglang nanindig ang mga balahibo ko nang bumulong si Stan malapit sa aking tenga.
"What?" iritado kong siyang binalingan.
Natawa naman siya sa reaksyon ko.
"Ano?!" ulit kong nagagalit na.
Natatawa parin siya at umiling.
"Wala, wala."
Kumunot ang noo ko.
"Umayos ka kung ayaw mong masapak kita!" banta ko.
"Oops!" agad siyang umalis sa tabi ko at nauna ng pumunta sa party area.
I glare at him. Agad kong kinuha ang drinks namin at sumunod na sakanya.
Pagbukas ko ng sliding door, akala ko si Stan lang ang maabutan ko sa loob. Nandoon din pala si Leslie na nakaupo sa tabi ni Stan at iilang mga crew na tapos ng kumain at nag-uusap nalang.
"Hi Adee!" bati ni Leslie pagkapasok ko.
Tipid akong ngumiti. Napasulyap ako sa red plates niya na wala ng laman.
"Tapos ka na?" tanong ko habang nilalapag ang pagkain ko sa lamesa pati ang drinks sa harap namin.
Nakita kong napatingin si Leslie dito.
"Ah oo. Hmm... ang daming drinks ah, ice yan?" medyo natawa pa siya.
Alam ko ang tinutukoy niya, uso nga ang paglalagay ng maraming ice sa drinks namin para magmukhang marami.
Umiling ako.
"Dalawa yan, kay Stan ang isa."
"Oh!" medyo nagulat siya at agad na nabaling ang tingin kay Stan.
"Di mo naman sinabi na wala kang baso,  pinahiram sana kita." sabi ni Leslie sabay marahang tapik sa balikat ni Stan na awkward lang na ngumingisi.
Tumaas ang kilay ko sa kanilang dalawa.
My gosh! Dito pa naglalandian.
"Ah Les, akala ko opener ka, mid ka rin pala? Hindi kita nakita sa briefing kanina ah." pang-uusisa ko.
"Na-extend ako kasi masyadong rush kanina. Pero tapos na ang shift ko mamayang alas tres." paliwanag niya.
Tumango ako sa sinabi niya matapos kagatan ang burger. Napatingin ako sa relo para alamin ang oras.
"2:40 na pala Les oh." sabi ko.
Napasulyap din siya sa relo niya.
"Maaga pa naman." pagbabalewala niya.
Nilunok ko yong nginunguya ko. "Magtuturn-over ka pa diba?"
Tumango siya. "Mamaya pa naman."
"Ay mas okay pa rin pag maaga kang makapagturn-over, less hassle pag out mo."
Narinig kong bahagyang natawa si Stan. Sinamaan ko siya ng tingin.
"Oo nga noh..." sambit ni Leslie na mukhang narealized din ang sinabi ko.
Tumayo siya. "Sige alis na ko."
Tumango ako.
"Bye Adee." bahagya siyang kumaway.
"Babye, ingat ka." ngiti ko sakanya.
"Bye Stan. ahm, next time pwede mong hiramin ang tumbler ko pag wala ka non." paalam niya kay Stan.
Tumango naman ang asungot. "Sige sure, thanks Les. Ingats!"
Sinundan ko ng tingin si Leslie palabas hanggang sa tuluyan na siyang nawala.
Narinig kong tumikhim ang asungot sa harapan ko. Agad ko siyang binalingan.
"I really can't believe that Leslie's into you! What the hell?! Anong nagustuhan niya sayo?"
Ngumisi siya.
"Selos ka lang eh." rinig kong bulong niya.
"Ano? Selos?!" umismid ako. "Akala mo naman magugustuhan kita?"
He just smirked. Napailing na lang ako.
"Grabe, ligawan mo kaya siya." suhestiyon ko na kinakunot naman ng noo niya.
"Bakit ko naman gagawin yon, hindi ko naman siya gusto. Hindi ko nga siya tipo."
"Eh ano palang mga type mo? Maganda naman si Leslie ah, mabait pa."
"Ikaw." tingin koy tanong niya.
"Ako? Type ko yung mga-"
"Hindi, ikaw. Ikaw yung tipo ko." seryosong niyang sabi.
Nagulat ako doon at hindi agad nakapagsalita.
Hanggang sa narinig ko siyang humalakhak.
"Type kong asarin!" tumawa pa siya lalo.
Matalim ko siyang tinitigan. Kumukulo na naman ang dugo ko sa kanya.
"Minsan talaga iniisip ko kung kailan ka titino eh. Pero ngayon nakumpirma ko na, na wala ka na talagang pag-asang tumino! Asungot ka talaga!" nanggigigil kong sabi sa kanya at agad siyang binatukan sa ulo.
"Aray!"
Inirapan ko siya at tinuon nalang ang pansin sa pagkain.
"Pikon." sambit niya bago sinubo ang pagkain.
Matalim ko siyang tinitigan. Hindi niya naman ako tiningnan at ang mga mata ay nasa kung saan.
Umiling ako at binalik ang pansin sa pagkain.
"Pikon talaga." rinig kong ulit niya.
Binaba ko ang kutsara at buntong hininga siyang tiningnan.
"Huwag mo kong simulan." may diin kong banta sa kanya.
Ngumisi siya at nagkibit balikat.
Umirap ako at nagpatuloy na sa pagkain.
Wala kaming imik ng ilang sandali hanggang sa siya na mismo ang bumasag sa katahimikan.
"Minsan talaga iniisip ko na may gusto ka saakin." simula niya.
Parang umuusok na ang ilong ko sa galit habang nginunguya ang burger.
"Inaaway mo pa ako, kunyari ka pa. Aminin mo na kasi! Promise hindi ko ipagkakalat!"
Inangat niya pa ang kamay niya na mistulang nangangako.
Tumigil ako sa pagkain at nagtitimpi siyang tiningnan. Ngumuso siya at nag-peace sign na ngumisi saakin.
Sinubo niya ang isang kutsara ng pagkain at kahit medyo puno ang bibig ay hindi talaga mapigilan ng matabil niyang bunganga ang magsalita.
"Sabi na eh, duda talaga ako sa mga patingin-tingin mo."
Nilunok niya ang nginunguya para makapagsalita ng maayos. Pero bago niya pa mabigkas ang isang letra ay agad ko siyang sinuntok sa kaniyang balikat dahilan para mabulunan siya.
Padabog akong tumayo ako.
"Anong sabi mo?! May gusto ako sayo?! Aba mangarap ka!" sikmal ko.
Akmang susuntukin ko ulit siya nang mapansin kong nag-uugat na siya at nahihirapan na.
Naghanap siya ng tubig pero wala kami non. Ang nandito lang ay yong dala kong coke. Dumako ang tingin niya sa tubigan ko.
Nanlaki ang mga mata ko. Hindi ko pa naiinuman yon! At ayaw kong labi niya ang unang lumapat sa tubigan ko!
Kukunin niya sana ang tumbler pero agad kong kinuha at ininuman.
Nanlaki ang mga mata niya sa akin. Hindi makapaniwala na ininom ko pa ang coke na mas kailangan niya yon.
Sinusuntok niya na ang dibdib.
Konti lang ang iniinom ko at nilapag din sa harapan niya. Agad niya namang kinuha ang tumbler at ininom ang natirang coke.
Nakayuko siya habang kinakalma ang sarili. Nag-angat siya ng tingin diretso saakin. Naningkit ang mga mata niya at tinuro ako.
Napakurap kurap naman ako at bahagyang umatras.
"Papatayin mo ko!" pang-aakusa niya.
Umawang ang bibig ko at umismid sakanya.
"Kasalanan ko pa, ikaw nga tong kanina pa nanggagago saakin eh!"
Lumapit ako sa lamesa at niligpit ang pinagkainan.
"Crush pala ha? Ayan ang napapala ng karma." sabi ko sakanya.
Kumunot ang noo ko nang mahuli siya na inaasar pa ako gamit ang mga ekspresyon na ginagawa niya sa mukha.
"Tss."
Tinaasan ko siya ng kilay saka nagpasyang umalis. Hindi ko na talaga matagalan ang ka-weirduhan ng asungot na to.
"Kung tapos ka na ilagay mo nalang ang tumbler ko sa locker. At siguraduhin mong nahugasan na yan!" bilin ko bago tuluyang lumabas sa party area.
Narinig ko pa siyang magpasalamat pero binalewala ko na at agad dumiretso sa likod.
Nakaupo ako sa hagdanan para maghintay ng oras nang dumating siya dala ang tumbler ko. Winagayway niya yon sa akin. Umirap ako at tumingin nalang sa maliit na machine para makapag time-in. Narinig ko pa siyang tumatawa habang paakyat sa taas.
Asungot talaga.
Matapos mag time-in ay balik work mode nanaman ako. May hinabol akong order ng customer na naka-park sa labas kaya nagmadali akong lumabas at inabot ang mga orders.
Kumakaway ako sa paalis na kotse nang mapansin ang grupo ng estudyante na nakaupo sa may semento malapit sa daanan ng drive thru. Kumakain sila ng fries at nagtatawanan.
May nakita akong dumaan na isang babae at narinig kong sumipol ang iilan sa kanila. Mukhang natakot ang babae kaya mabilis siyang kumaripas ng takbo.
Lalapitan ko sana sila pero buti nalang at nandoon si kuyang guard at sinaway sila. Dali dali silang tumakbo kaya napanatag ang loob ko.
Tinawag ako ng manager kaya bumalik na ako sa loob at nagpatuloy sa shift ko. Gabi na nang matapos ako.
Habang nagmomop ako ng sahig, lumapit saakin si Stan.
Buntong hininga ko siyang tinaasan ng kilay.
"Ano nanamang kailangan mo saakin?"
"Pahiram ng mop." sabi niya at akmang kukunin ang mop pero agad kong iniwas sakanya.
"Ayoko nga! Kita mong hindi pa ako tapos."
He crossed his arms. Nagkibit balikat siya.
"After you then."
Ilang minuto pa bago ako natapos at binigay ko agad sakanya ang mop sa may lobby. Inirapan ko siya bago umalis.
"Ma'am out na po ako." paalam ko sa manager at tumango naman siya.
Saglit akong naglinis sa aming crew room bago umalis. Pagod na pagod akong bumaba at agad sumalampak sa mushroom chair. I opened my bag to search for my tickler but instead I found his jacket. Hindi ko pala nasauli kanina.
Luminga-linga ako sa paligid para hanapin siya. Nakita ko siyang nagmamadaling papasok sa loob. Agad ko siyang sinitsitan.
Lumingon naman siya saakin.
"Jacket mo!" sigaw ko kahit may mga customer sa harap. 
Tumango lang siya at sinenyasan ako ng hintay bago siya tuluyang pumasok.
Tumango lang ako at nilagay ang jacket sa lamesa. Buntong hininga kong pinagmasdan ang jacket at agad naalala ang nangyari kanina.
He really saved me today. Samantalang ako, lagi ko nalang siyang sinusungitan.
Minsan na gu-guilty naman ako kapag palagi ko nalang siyang inaaway. Pero sa tuwing inaasar naman niya ako ulit, automatic naman na nag-iinit ang dugo ko sakanya.
Kaya ewan ko nalang kung may araw pa na magkakabati rin kami. Magkaroon ng himala at biglang maayos na ang pakikitungo namin sa isa't isa. Pero parang malabo.
I really hate him! He's on the list of my least favorite person. Kaya malabo talaga.
0 notes
psjamcruz · 3 years
Photo
Tumblr media
0 notes
batangantukin · 3 years
Text
Bakit ako na lang nagsosorry? Parang ang bigat bigat ng kasalanan ko ah. Hahaha ayaw ko na ulit dumating sa point na mapuno na naman me haha ayaw ko na maulit yung nangyare dati haha. Parang ako lang yung may gustong umayos ng gusot lagi ah ahhaha malapit na ako mapagod haha I swear.
4 notes · View notes
vitaminceeeee · 4 years
Text
Hindi ko alam kung pano sisimulan to.
Wala akong mapagsabihan kahit yung malalapit na kaibigan ko kasi takot akong mahusgahan.
Kaya siguro dito ko na lang sasabihin, kailangan ko lang talagang maghinga ng nararamdaman.
Ang totoo nyan, hindi ko namalayan nahuhulog na ako sa isang pamilyadong tao.
Tama. Alam kong mali pero hindi naman ganito yung gusto kong mangyari.
Magkaibigan kami since 2017.
Sabihan ko sya ng problema, ganun din sya sakin. Para lang kaming magkapatid. Minsan nya pa ngang sinabi na siguro parang tatay na ang tingin ko sa kanya kasi mas matanda sya sakin..Simple lang non.
Hanggang sa mas naging close pa kami. Noon ko nalaman na malaki na pala ung problema nya ng asawa nya kahit before pa kami nagkakilala. Sabi nya alam nyang may iba na sya pero pilit nyang iniintindi kasi may mga anak sila. Kahit wala akong alam sa mga usaping ganun sinasabi ko na kayanin nya alang alang sa mga bata.
Naging constant ung pag uusap namin, lalu na kapag may problema sila, sakin sya lumalapit. Wala lang naman sakin un kasi kaibigan ko nga sya. Minsan nga binibigyan ko pa sya ng idea kung pano susuyuin ung asawa nya, isurprise tuwing anniversary at valentines. There were good days sa kanila pero mas nangingibabaw pa rin yung mga pagtatalo, hanggang sa napagod sya and gave up on trying.
At that point dinistansya ko rin yung sarili ko sa kanya kasi baka isa sa mga reasons na nagkakalabuan sila kasi gawa ng mga kaibigan nya, which he said no. Pero i still kept my distance, una kasi ayaw ko na ngang makigulo at pangalawa nararamdaman ko na parang nag iiba yung tingin ko sa kanya. Tinago ko sa kanya yung reason na yun kaya ako lumayo, sinabi ko lang na siguro time na para sya naman sa sarili nya ung umayos sa kanila.
Then na destino sya abroad for 6 months, during that time minsan lang ako sumagot sa mga kamusta nya. Di na kami kasing close nung dati, which I thought was for the best na rin.
Kumalma ang lahat.
Akala ko okay na, hanggang sya bumalik sya.
Panay ang tawag nya sakin. Gusto nya kong makita. Gusto nyang lumabas. Pero palagi akong nag a alibi. Hindi ko sya kayang makita kasi baka yung pinilit kong baguhin sa loob ng anim na buwan masayang lang.
Pero mapagbiro talaga ang tadhana.
May isang party kami na kailangang puntahan at after almost 7 months nun ko lang ulit sya nakita. Naging casual lang kami sa isa't isa. Kamustahan, kwento about ganito, about ganyan. Lumipas ang gabi na parang normal lang, hanggang sa nalasing sya. Dun na kami nag sleepover sa bahay nung isang kaibigan namin. Marami kami nun. Papunta pa lang kami sa bahay, panay na ang sabi nya sakin na hindi sya okay. I just nodded kasi alam kong lasing lang sya.
Nung matulog na ang lahat, pinuntahan nya ko kung san ako nakapwesto. Tumabi sya sakin, amoy ko pa yung alak sa kanya pero hindi na sya lasing magsalita. Bumangon ako para lumipat sana ng pwesto pero hinila nya ako at niyakap. Isang matagal na yakap. Sabi nya matagal nya ng gustong gawin yun. Sana ngaun daw hayaan ko muna sya. Ayoko nung una pilit kong tinatanggal yung mga kamay nya pero nung nakita ko yung mukha nya, di na ko nakalaban pa. Kasi deep inside me, may part ng puso ko na sinasabing hayaan ko sya. I never felt so safe and secured. Pakiramdam ko walang kayang manakit sakin. Ang lakas ng pintig ng puso ko. Parang ayoko ng matapos ang gabing yun. Nakatulog kami na magkahawak ang kamay, pero nung alam kong malapit na ang umaga umalis na ako at iniwan ko na sya. Alam kong yun lang yun. Hanggang dun na lang yun.
Pagkatapos nun pinilit kong maging normal kapag nasa paligid sya. Katulad lang din ng dati. Pero hindi pala mangyayare yun.
Ngayon palagi syang nagtetext at tumatawag. I tried ignoring his calls pero balewala kaya hinayaan ko nalang. Palagi nyang sinasabi sakin ngayon yung nararamdaman nya na sana kasama nya ako, pero makikita ko rin yung mga posts nya about sa pamilya nya. Alam kong mali pero nasasaktan ako.
Ang sakit pala nun. Minsan kana lang ulit makaramdam ng ganito, sa maling tao pa. At wala naman akong karapatang sa kahit ano dahil kahit anong mangyare hindi kami pwede.
Gusto kong lumayo ulit. Pigilan kung ano man yung nararamdaman ko, pero hinahanap hanap pa rin sya ng puso ko. Ang hirap kasi mali talaga e. Sobrang mali.
Hindi ko na alam ang gagawin ko.
Patawarin mo ako Cece.
"Ang mga puso'y wag nating pahirapan. Sumuko na sa laban,hindi tayo pwede."
5 notes · View notes
ligayangdala · 2 years
Note
putangina nandito na naman ako, jisung 😭😭
— 🧃
NSFW TWT
tapos sa harap ng salamin kasi gusto niyang makita 'yung reaction mo 😵‍💫
nakasandal ka sa harap ni jisung habang dahan-dahan niyang binubuka ang mga hita mo. kakauwi niyo lang galing sa date niyong dalawa, ang totoo niyan, kanina habang nasa labas kayo, umamin ka na kay jisung na handa ka na maging intimate sa isa't isa. naexcite naman ito at hindi maiwasang hindi magmadali kanina habang nasa labas kayo. kaya pagdating niyo ng condo niya ay agad kang inaya nito sa kwarto niya. coincidence na sa paanan ng kama niya, may salamin kaya nung umupo ka sa harap niya, tinanong ka niya: "o-okay lang ba sa'yo kung dito tayo haharap? gusto kasi kitang makita" um-oo ka naman at umayos ng upo. lalong tinigasan si jisung nang makita niya na ang suot mong panty ay lace, "gusto mo ba ji? sinuot ko 'yan kasi... handa na talaga ko" sabi mo, hindi naman siya makapaniwala kaya titig na titig ito.
pinaglalaruan niya ang mga daliri niya sa balat ng hita mo, habang ginagawa niya ito, nararamdaman mong namamasa ka na. napapangiti siya sa nakikita niya sa salamin, "baby, wag mong isara..." malalim na bulong nito at pinaghiwalay ang mga hita mo. muli niyang pinapadaan ang mga daliri niya sa balat mo, nilalagpasan ang lugar kung saan gustong gusto mo. "jisung, please?" pagmamakaawa mo sakanya. napaungol ka nang bigla itong paluin ng malumanay at paulit-ulit pa. hindi mo inexpect na may sensation kang mararamdaman kaya namimilipit ka sa yakap niya.
"nilabasan ka?"
24 notes · View notes
huminahon · 4 years
Text
My sister is acting fvckingly weird since Jan. 1. Na-triggered sya nung Wed dahil sa napakawalang kwentang bagay and made the situation fvckingly worst. Napa-triple facepalm nalang ako.
Feeling VIP nanaman sya na dapat lahat sa paligid nya ang mag-aadjust para sa kanya. One fvcking wrong move, kawawa ka. May pagka self-centered talaga 'to pero nasa level 90 yung pagiging ganun nya simula nang pumasok ang taon.
Hindi ko mawari kung maiinis, maiirita o maaawa ako. Kasi eto yung ugali nya na nagbigay sakin dati ng dahilan kumbakit ko gustong bumukod o kumbakit gusto ko nalang mawala sa mundo. Nasusuffocate ako sa toxicness nya. She's the real OG in turning the situation upside down, dinadaan sa galit at loudness, kaya sya ang laging kinakampihan dati. Lagi ko pa sinasabi na one day, aanihin ng parents ko mga pagpabor nila dito. Then tadah! Eto na, inaani na nila.
Iniintindi ko nalang talaga. Pero pag di pa 'to umayos tatampalin ko na 'to nang malakas para maalog utak. Respeto? Respetuhin nya palad ko kapag umapir sa mukha nya. Lol pero joke lang yon, never ko sinaktan' tong pakshet na to. And NO TO VIOLENCE TAYO.
2 notes · View notes
blues-and-words · 5 years
Text
feeling ko sobrang failure ko as a daughter kasi di ko mabigay lahat ng kailangan nila mama. im supposed to give back all the kind of support i can give kaso parang laging kulang. di mapapantayan yun lahat ng paghihirap niya nung pinalaki niya kami as a solo parent. i wanted to do this pero parang kahit sa pagiging anak, wala pa din akong silbi. ang hirap kapag nakikita mong kulang pa din kahit na sinusubukan mo naman ibigay yung best mo. di ko naman kasi dapat sinosolo yung responsibilidad na'to pero dahil gustong kong sumaya at umayos buhay nila, kinakalimutan ko na lang lahat ng sama ng loob ko eh. wala naman akong choice kundi magpakatatag para sa sarili ko. di ko afford mag breakdown lagi kasi ang dami kong responsibilidad. nakakapagod pero dapat wala akong maradaman para maka-survive lang ako. dapat maging manhid lang.
4 notes · View notes
shesobscure · 5 years
Text
our | story (2017)
....so then that happened, june 26 2017 we became a couple. A couple who's very platonic, and unideal. Yung couple na hindi mo aasahang magkakasundo, but we did. Believe it or not, we really worked hard, para lang mag adjust sa isa't isa on the first months of us dating.
there were times where, gusto ko magkaroon ng night outs, which ayaw nya pumayag. and matigas ulo ko non, sobra. Kahit ayaw nya, ipipilit ko talaga. So what he'll do, is tatawag sya every after 5 mins habang nasa inuman ako, just for me to update him, eventhough magkatext naman na kami. He also gave me a curfew, 12am tops. And no hubadera outfits. Pinakang payag na sya na suot ko is palda kasi mukha raw akong babaeng babae talaga. Hindi din siya napapakali everytime nalalate ako magreply, kahit 2mins lang. Eh ako pa naman yung tipo ng tao na hindi talaga mabilis magreply. So nung mga unang buwan namin, yun talaga madalas pinag tatalunan namin. Also, meron akong attitude where i like to call certain peeps "bro" "boi" "pre" etc, yun bang salitang pangtambay, and kahit ayun, gusto niya alisin ko sakin. And all of those shits i've mentioned? Lahat yun walang naging problema sakin na alisin, baguhin o iimprove, kasi ganon ko siya kamahal, at ganon ko gustong patatagin relasyon namin. Which is nangyari din naman, at dalawang taon na pamula nung nagsimula kaming bumuo ng mga memories namin....
-JULY 23, 2017- His 19th birthday. Pinakilala niya ako sa family niya, first girlfriend na dinala niya sakanila by the way. Unang pagkikita rin namin since we became a couple. His family accepted me wholeheartedly and sobrang saya nung gabi na yun. Had the chance to meet his pamangkins & cousins and half of the amat family, na sobrang mahal ko. His mom, ate and i also had the chance to have a girl talk nung napprepare na kami sa pagtulog. Sobrang masaya.
-JULY 26, 2017- Hindi man kami magkasama, eh sinalubong namin yung 1st monthsarry namin kasi yun ang gusto nya. We talked over the phone magdamag and ramdam ko yung saya niya na umabot kami ng isang bwan despite of the complications kahit bago lang kami. And miski ako, masaya ako na kahit babago palang eh nakasurvive na kami sa unang bwan, kasi akala ko talaga merong sumpa na binigay sakin kasi mostly yung past flings ko, hindi naman tumatagal ng isang bwan or whatsoever. Masaya, sobrang masaya ako nun, sobrang masaya kami.
-AUGUST 19, 2017- Second time na nagkita kami, magkaaway kami nung time na 'to kasi i kept on mentioning his ex kaya ang nangyari, hindi kami nag usap halos the whole day, tapos it turned out na inimbita ako ng pinsan niya sa isang event nila, then nung nandoon na ako, sakin siya hinahanap ng mga kamag-anak niya tapos sabi ko lang eh hindi ko alam kasi mag kaaway kami at hindi magkausap. tapos little did i know, tinawagan pala nila siya para ipaalam na andon ako and kung anong oras sya pupunta. Ang sagot niya raw is hindi siya pupunta kasi nga magkaaway kami, and that was actually okay lang para sakin kesa naman sa personal pa kami magbangayan, at mag away. Pero siguro wala pang 20mins nakakalipas, nag iinom na kami ng mga pinsan niya that time, nagtinginan sila sakin at sa likod ko, tapos mga nakangiti. Paglingon ko, andun siya, tapos lumapit sakin at nagsosorry sa inasal niya. Unexpected shit, bago pa siya umuwi non we had our moment under the full moon and that moment is something i won't forget, hinug niya ako ng sobrang higpit nun to the point na naisip ko "aba ayaw na ata ako bitawan neto hahahaha" napakasaya.
-AUGUST 10, 2017- i was at home, scrolling thru my facebook habang kausap ko siya tapos sabi nya icheck ko raw profile niya, i was shocked sa cover photo niya kasi picture namin yun from the last night we were together. That was the very first time na nagcover photo siya or kahit nag upload, nang babaeng dinedate nya. First time na inilabas niya ako from his facebook account na para bang proud na proud siya with me. I can't, i just can't contain my happiness.
-AUGUST 26, 2019- 2nd monthsary. Sinama niya ako pag-uwi niya sa Tiaong, Quezon. This was the very first time na nagsama kami na kami lang dalawa. We went to his auntie's house, pinakilala niya ako, naggala kami sa tiaong kung saan kami unang nagkita. then we had his cousin na sunduin kami, pabalik ng san pablo, but we had our stop over muna sa isang fastfood place, and we ate. Then pagdating namin ng san pablo, naisipan namin dumaan sa bahay ng bestfriend ko para maipakilala ko na siya, and nung nagkakilala na sila sabi niya eh "sa wakas, may maaasahan na akong magbabantay sayo dito sa san pablo" hahahahaha korni, pero masaya.
-SEPTEMBER 2017- i was hospitalized this month, and hindi siya makapunta o makadalaw sakin kasi daddy ko yung bantay kaya i told him wag na lang magpunta. Pero nung mga oras na yon, never niya pinaramdam sakin na i was alone fighting my battle, always kami magkausap, always nya ako iniintindi, na kahit sobrang sungit at taray ko sakanya non dala narin ng mga iniinom kong gamot, iniintindi niya talaga. Nagtampo pa siya non kasi sabi ko sakanya eh crush ko yung nurse na nag aalaga sakin, kaya sa kakatantrums niya, i had to request a nurse exchange, na gawing babae nalang nurse ko. Haha. He made sure that time na i was recovering smoothly and kahit malayo siya, ramdam ko yung pag aalaga niya sakin. Siya pa nga 'tong nag papaala sakin na inumin ko mga meds ko everytime limot ko. Haha. Was a rough battle being hospitalized, pero he still made me happy.
-OCTOBER 4, 2017- I was fully okay na this time, naka recover na at nakapag palakas narin ng maayos, kaya nagdecide ako bumisita sakanila. This was the first time na nakita niya ako paglabas ko ng hospt. kaya nagulat siya sa malaking changes ko haha. We went sa fiestahan nun, tapos naiirita sya sa suot ko, kasi i was wearing an off shoulder na crop top at leggings at the same time. So ibinababa niya tapos maiirita kasi nalabas cleavage kaya itinataas, tapos nakikita pusod kaya ibinababa ulit, natatawa nalang ako sakanya nung time na yon. Pero later on naman, sabi nya mag pose daw ako at pipicturan niya ako. Sabi pa ng mga pinsan at tito niya that time "inis inis kapa kanina sa suot, ipino photoshoot mo naman ngayon" hAHahaha gagawin lahat for my happiness, damn.
-NOVEMBER 2, 2017- Umuwi kami ng Tiaong Quezon kasama family niya, kakatapos lang ng birthday ng mommy niya non, tapos bumisita kami ng tiaong. Ayun yata yung first time na nakilala ko yung lola niya na siya ang favorite apo. Binisita namin that time si kuya mino, yung tao na dahilan kung ba't kami nagkaroon ng connection, yung barkada namin na namatay at naging dahilan para magkita kami. Then we spend the whole day lang yun sa bahay ng tita niya, kumain, nagsaya and everything. Nung gabi nagpicture taking pa kami kasama mga pinsan at tito niya. Nung pauwi na kami, sa pick up kami nakasakay, ayaw niya pa ako payagan na sa labas umupo, gusto niya sa loob kasi masireno na raw, pero syempre makulit ako kaya pinilit niya nalang ako suotin yung saklob niya na bigay ko na favorite niya haha.
-NOVEMBER 4, 2017- This was the time na pupunta kami sa debut ng isa sa pamangkin niya, sa victoria laguna. Tuwang tuwa siya sa suot ko non, kasi nakapalda ako. Yun lang kasi yung payag siya na isuot ko na medj hubadera, ganon, sabi niya babaeng babae ako. Tapos siya pa nagdecide non ng style ng buhok ko hahaha first time ko sumakay ng bus non na hindi mommy ko kasama ko, or na fieldtrip, tas sabi niya masaya siya kasi siya ang kasama ko sa mga first times ko sa buhay at isa na yon. Tapos pagdating namin sa venue non, tinginan samin mga tao, di namin alam kung bakit kaya nagtawanan nalang kami. HAHA. tapos nasira sandals ko non, dinala niya muna ako sa bahay ng tito niya, tapos bumili siya ng shoe glue tas akala ko ipapaayos niya sakin, pero kinuha niya paa ko, hinubad sandals ko at siya ang umayos. Pagbalik namin ng venue, kasama na namin mga pamangkin niya, tapos maya maya tumatawag yung lola ko, asking me to go home kasi di daw ako pwede mag overnight, pati may event din sa bahay nun. Tapos takas lang ako that time na di ako uuwi, kaya nagalit siya sakin nun hahaha umalis kami sa event kahit kakasimula lang, hinatid niya ako. Pinagalitan ako sa bahay, pero mas pinagalitan niya ako sa ginawa ko. Cute niya nun. HAHA
-DECEMBER 2017- 06-07, pageant niya nung time na yon and sabi niya na kailangan ko sumuporta kasi hindi siya rarampa kung hindi niya ako makikita doon. i was there afternoon palang, so nagdate muna kami, then iniwan niya na ako sakanila para umuna sa pag gaganapan ng pageant since need pa siya iorient at ayusan. So ang kasama ko pagpunta dun nung magsstart na is mom niya, pamangkin, at pinsan. Nung nakita niya kami, para siyang nakahinga ng maluwag. Then nagstart na yung event, malapit kami ng mom at pamangkin niya sa dressing room niya kaya kada magpapalit sila ng attire, syempre picturan muna ganon, tapos samin siya nalapit. Kada nasa stage din siya, samin siya madalas tumitingin tapos ngingiti sakin. Hindi man siya nanalo that time, hakot awards naman siya. At sobrang proud ako sakanya, kasi hindi naman siya sasali dun kung hindi ko siya pinilit e. at worth it ang pagkukumbinsi namin ng family niya sakanya, hahaha.
The next day, we spent half of the day together lang sakanila bago ako umuwi. Umakyat kami sa kubo nila, nag bond, nagkulitan, tapos don nabuo yung kasunduan namin na after 2 years, we'll elope. Para patunayan sa isa't isa kung gaano kami kasigurado na kami talaga hanggang huli.
26, we celebrated Christmas together, pati narin 6th monthsary namin, kasama din kuya niya at asawa nito. Bale double date, pareho pa naka couple shirts haha we ate at namasyal sa mall, then afterwards, humiwalay na kami sa kuya niya. manonood sana ng cine kaso sold out, kaya dinala niya nalang ako don sa lugar na gusto kong puntahan kasi dinadayo ng mga tao. As usual, pinotoshoot na naman ako ng koya mo don hahahhaa
2017- All in all, our 2017 was full of ups and downs. Hindi ganon ka smooth, madalas man kami mag-away tapos break up yung lagi kong inilalaban sakanya kada nag aaway kami, siya yung nagturo sakin na hindi laging break up ang solusyon kada mag aaway kasi dapat mag -aaway lang pero hindi maghihiwalay.
He also had the chance to meet my father, hindi man personally, pero alteast he got the chance. Siya yung unang taong ipinaglaban ko sa tatay ko, and happy ako na pumabor naman siya.
Yung takbo ng relationship namin is literal na ups and downs, madaming gusto sumira, humadlang, at makisawsaw pero atleast we made it hanggang 2018 na matatag kami, kasi mas pinatatag kami ng mga pinagdaanan namin. Madami akong bagay na natutunan sakanya, at madami siyang bagay na natutunan sakin. Binago niya ako, at binago ko rin siya. 2017 was a hell of a ride, and i'm glad he became my ride or die. Madaming lesson at pagsubok ang binigay samin ng taon na iyon, at lahat yon worth it.
Mas hell of a ride ang 2018 journey namin, pero syempre sa next entry na yon. : )
(JUNE 26. 2019- 2ND Annivesary. To the man whom i loved the most sa buong buhay ko, today, we are celebrating yung ikadalawang taon pamula ng minahal kita, at minahal mo ako. Things might not be alright between us right now, pero if heaven's kind and still kind after years, maybe makukuha na natin kung ano yung gusto natin. Nagpapasalamat ako sayo sa lahat ng nagawa mo para saakin sa loob ng dalawang taon, at sa patuloy na paglaban kahit sobrang hirap ng sitwasyon nung mga nakaraang panahon natin. Salamat sa lahat lahat, the best ka parin para sakin hanggang ngayon. Hinding hindi magbabago ang pagmamahal ko sayo, aking irog. 2 years, dalawang taon na kitang mahal.)
1 note · View note
jeuzwrld · 6 years
Note
Hahaha. . Di ko alam if anu ung sign na yun. Hahahah. Tinamaan ata ako,dun sa verse.
Ang pagbabasa kasi ng bible iba-iba ng style. Sa pagkakaalam ko sa amin ang bible dapat binabasa ng buo story like kunwari ang huling hapunan ganon may mga mini chapters kasi yon ganon pero minsan mas tinatamaan tayo ng bible verse tapos may kanya kanya rin tayong meaning nun depende sa situation and knowings natin sa bible. But for me ang tingin kong gustong iparating sayo ay TIGNAN MO ANG BUHAY MO KUNG IKAW YUNG TIPO NA DI NA NAGBABASA NG BIBLE, DI NAATTEND NG MISA/SAMBA, DI NA NAG DADASAL EH UMAYOS AYOS KANA. KASI KAYA SIGURO MADALAS TAYO EMPTY OR BALISA SA BUHAY KASI NAGKUKULANG NA TAYO NG SALITA NG DIYOS. KUNG KULANG TAYO DON AT KULANG TAYO SA KOMUNIKASYON SA DIYOS SIGURO NAPAPALAYO TAYO O DI NA SUMASAATIN ANG DIYOS. parang ganyan pagkakaintindi ko, iba kasi talaga diba pag ramdam natin na nasa sa atin siya, iba diba? basta. Baka ayan pinaparating sayo.
1 note · View note
11humssclass · 3 years
Text
AKADEMIKONG TULONG NG SOCIAL MEDIA
Tumblr media
“Hahanapin ko na lang ang sagot sa Internet.”
   Ito ang kadalasang linya ng mga kabataan ngayon.
Sa pagdaan ng madaming panahon, tila nakikita  ang iba’t-ibang pagbabago pagdating sa paraan ng pag-aaral. Naaalala ko pa nuong bata ako, libro lamang ang aking kaharap sa paggawa ng mga takdang aralin. Naaalala ko din ang mga panahon na uso pa ang sulat na pinapadala upang maging daan sa komunikasyon.
Tumblr media
“Paggamit ng Internet sa loob ng paaralan bilang instrumento sa pagkatuto “
   Sa modernong panahon sa kasalukuyan, na dulot ng pagbabago, tila maunlad na ang paggamit ng Internet at ng Social Media. Tila napakadaming tao ang mas naaaliw sa paggamit ng Internet kaysa libro dahil sa mabilis na pagkuha ng impormasyon dito na lalong pabor sa mga tamad na gustong may maisagot agad sa kanilang kailangan. Maging sa paghahanap ng magandang paaralan, kurso at hanggang sa tatahaking trabaho, isang mabisang gamit din ito ng maraming estudyante. Dati, mahirap kang makakuha ng impormasyon ngunit ngayon, mas napapadali sa tulong ng Internet.
Tumblr media
Kung akala nang marami na Internet lamang ang kilala ngayon pagdating sa mga pananaliksik, nagkakamali kayo. Pumasok ang Social Media sa buhay ng bawat isa na mas nagpadali ng buhay ng mga estudyante upang makapagpalitan ng impormasyon. Sa tulong ng Social Media, mas nadagdagan ang aliw sa pag-aaral at pagkakaalam ng iba’t-ibang bagay upang mas lumawak ang kaalaman ng bawat estudyante. Kagaya na lamang sa Facebook na makakakita na iba’t-ibang artikulo o mga balita na nagiging impormasyon sa mga mag-aaral lalo na kapag walang pasok o may kailangang sagutan at gawin. Isa ding tulong ang Youtube na mas nagpapadali sa pag intindi ng isang bagay dahil napanonood na  ito at hindi narin tatamarin na magbasa.  Malaking tulong rin ito kapag may hindi naintindihan at may hindi naitanong sa mga guro. Isang search mo lang at maaari nang lumabas ang video na gustong mapanood. Sa Social Media nagkakaroon ng komunikasyon ang isang guro at mag-aaral na tumutulong sa bawat isa upang makapagpalitan ng impormasyon. Hindi katulad ng gawain nuon na nagpapadala ng sulat, mas madali na kumpara ngayon. Hindi lamang ito ang tulong na dulot ng Social Media ngunit marami pa ang pagbabago dito. Pagbabago na hindi natin inakala at sa pagtagal, naging tulong na din sa atin.
  Ang Internet at Social Media ay naging pinto sa pagbabago. Ito ay nagsilbing daan upang mas umayos ang mga bagay na ating nakasanayan at mas lumawak ang sakop ng ating kaalaman. Ang pagbabagong ito ay naging tulong lalo na sa mga estudyante na mahilig sa mga gadgets. Lalo nating gamitin ang Internet at Social Media tungo sa magandang kinabukasan at huwag nating hayaan na maging hadlang ito sa ating tagumpay. Ito ay daan sa komunikasyon at karunungan. 
Tumblr media
 Ang GOOGLE ay malaking tulong para sa isang mas mahusay na edukasyon dahil sa pamamagitan nito, madaling gawin ang ilang mga pananaliksik nang walang anumang nababasura na oras.  Nagbibigay ito ng mga resulta kaugnay sa hinahanap na impormasyon at ang mga resultang ibibigay nito ay masasabing nasa kategoryang iskolastiko. Napaka laking tulong nito sa edukasyon at sa mga mag-aaral dahil sa mga impormasyon na nilalaman nito na napaka laking tulong. Bilang isang estudyante, dito din ako madalas kumukuha ng mga impormasyon na aking kailangan kapag may mga takdang aralin at  mga proyekto ako na gagawin. Napaka laking tulong nito sa mga mag-aaral dahil mabilis na nagagawa ang mga takdang aralin dahil isang pindot lang sa ‘search’ ay may lalabas na kagad na mga impormasyon na lubos na nakakatulong para sa mga mag-aaral.
-SAM CHRISTIAN TUÑACAO
0 notes
lovekuwski · 3 years
Text
Meet the Family
Tumblr media
DISCLAIMER: This is a special chapter for my #ilrene fanfic on twitter. Might contain grammatical error and typo. 
This is fiction only. 
-START-
“Ai, ayan na ata yung bisita mo.”
Irene felt a thud on her chest when she heard what her lola mommy said. Mabilis niyang tinawag ang pinsan para palitan siya sa pagluluto at naghugas ng kamay. She tried her best to calm down even after all her insides jumped out of her body. She’s shaking for christ’s sake! Understandable rin naman kasi. It’s her first time introducing someone to her family. Almost her whole clan that is. Paano ba naman ay kulang na lang i-post ng mama niya na may nanliligaw sakanya. It’s kind of a big deal. Especially for her whose an academic freak.
Saktong natanggap niya ang mensahe ni Ilhoon na nasa labas na ito. Irene inhaled a large amount of air before exhaling. Composing herself is something she’s already an expert to yet she can’t seem to stay at ease with what’s happening or what is about to happen right now. Bahala na.
She walked herself towards their door until she stood by their gate. Her heartbeat tripled when she saw Ilhoon getting out of the car. For a moment there, she for sure held her breath. Has it really been that long since they last saw each other in person, that her heart reacts to his presence like this? She wasn’t like this before. Well, hindi naman ganun karami yung labas nila dati kung tutuusin. Kung hindi kasi busy sa pag-aaral, may kanya-kanyang lakad ang barkada. And it didn’t help that people weren’t exactly aware of what’s between the two of them. But it wasn’t the issue, never for the both of them.
She chose to blame the long period of time of not seeing each other as an excuse into why the hell her heart is beating unevenly right now.
Ilhoon took off his mask and plastered a smile on his lips. “Hey. Late na ba ako?”
Irene glanced at the hand Ilhoon offered before reaching for it. “Hi. You’re just in time.”
“Bakit ang lamig ng kamay mo? Kabado ka? Wag kang mag-alala, gusto ka na agad nila mama, promise.” Pang-aasar ni Ilhoon. Sumiring si Irene at binitiwan ang kamay ng lalaki na ikinalakas naman ng tawa ni Ilhoon.
“Biro lang eh.”
The moment both of them entered the house, their living room that was once so spacious felt so small with all the eyes (that seemed like a hyena and Irene’s not even kidding. FOR REAL!) staring at them. Being the awkward person that she is, Irene instantly tried to look for words on how to introduce Ilhoon to her family.
“Good morning po. Morning pa ba? Oo, morning pa. Good morning po! Ilhoon nga po pala.” Irene wanted to gesture a face palm right there and then. Her face is already heating up from the embarrassment and panic. Nilingon niya si Ilhoon na ngayon ay may maikling ngiti habang nakatitig sakanya. She felt his grip at the hem of her shirt. Irene hid a smile and laughed in her mind. Who’s nervous now?
After collecting enough courage, Irene pointed at Ilhoon and gave up a small smile to everyone.
“Si Ilhoon po. Manliligaw ko.”
Irene was ready. The moment the introduction started in the most awkward way possible, Irene was ready for everything to fall apart that day. Naisip niya pa nga na baka na-miss nila yung timing. Baka dapat hindi ngayong araw, baka di niya pa muna dapat pinakilala. She was already thinking of the worst case scenario.
But why the hell is ilhoon sharing a conversation with her relatives while her nephew is sitting on one of his lap? What’s shocking is him cracking jokes from time to time and them actually laughing because of it. Ganun ba talaga siya ka-funny? Pati kasi ang papa niya, tumatakas ng ngiti.
“Ate, goods na agad yan. Kanina pa natutuwa sila tito sakanya.” One of her cousin muttered while they were cleaning the table. Lumingon siya sa gawi nina Ilhoon at napangiti rin nang tumawa ito kasabay ng mga tito niya.
It was true. When they ate their lunch, the atmosphere kinda lightened up. She doesn’t know how Ilhoon managed to do that, but she’s just glad it worked out. And they ended up laughing at his jokes again.
“Yes, tita ganda. I’m actually thinking of taking up business din. Expected na rin naman ng family ko pero gusto ko rin naman po.” 
Kumunot ang noo ni Irene sa narinig. Tita ganda? kailan pa sila naging ganun ka-close ng tita niya? Pinandilatan niya ng mata si Ilhoon na malaki ang ngiti sakanya habang inaabot ang juice na nilagay niya sa harap nito. Tumabi rito si Irene nang umusog ito sa sofa.
“Tita ganda? Really? Close na kayo?” Pigil ang tawa ni Ilhoon matapos marinig ang binulong ni Irene sakanya. Pinagkibit-balikat niya lamang ito na siniringan naman ni Irene. She leaned back at the sofa and listened to the conversation of Ilhoon with her family. She crept a smile when she saw Ilhoon being comfortable around them already. Ang lakas talaga ng kumag na ‘to. 
The day passed by like that. Matapos ang kwentuhan ay nakipaglaro naman si Ilhoon sa mga bata niyang pinsan at pamangkin. Tuwang-tuwa ang mga 'to dahil ang galing umarte ng bisita nila. Acting like a shark and falling down when the kids “killed” him must be his talent. Nang dumating ang hapon ay bumida naman si Ilhoon sa mga ka-edad nila. Pati ang mga kausap na matanda kanina ay natuwa na naman sakanya. Sino ba naman ang hindi kung bigla kang mag-rap habang nag ka-karaoke? The whole house was entertained, apparently. Hinarana pa ng lalaki ang lolo’t lola ni Irene. She smiled when her family praised his voice. Ganyan din lagi ang nasa isip niya sa tuwing kinakantahan siya ni Ilhoon gabi-gabi. 
“Umiinom ka ba, iho?” Mabilis na tiningnan ni Irene ang lalaki, hinihintay ang sagot. Alanganin namang tumitig si Ilhoon sakanya at tumikhim. 
“Medyo po.” Tumawa si Irene at umiling. Tinaasan niya ng kilay si Ilhoon na ngayon ay masama na ang tingin sakanya.
“Umiinom yan, tito. Wag kang mag-alala.” She smirked. Tumikhim naman muli si Ilhoon at kinuha ang bote ng smirnoff na inalok sakanya. 
Even then, Ilhoon just finished two bottles. Sa buong oras ng inuman ay nakikipagkuwentuhan lamang ito at nakikipaglaro ng games sa mga lalaking kasama. 
“Pagod ka?” Natatawang tanong ni Irene nang makita ang mukha ni Ilhoon. Sinundan siya nito sa likod ng bahay nila. Ilhoon asked her to move even though there was a lot of chair available around them. Umiling na lang ito at umusog. Umupo si Ilhoon at sinandal ang ulo sa upuan. “Naubos ata energy ko.”
Irene laughed and tapped his thigh. “Sorry sakanila.” Tumango si Ilhoon at tumitig sakanya. “Walang sorry-sorry, nag-enjoy naman ako.” She smiled and handed out a handkerchief. “Pawis ka. Bakit ka ba kasi naka-jacket?”
“Para mas pogi datingan.” Ilhoon chuckled before sitting up and getting the handkerchief to wipe his face. “Kapagod, parang gusto ko ng hug.” 
Tinitigan siya ni Irene kaya napatigil siya sa pagpunas ng mukha at tumawa. “Joke lang.” Natigilan ulit si Ilhoon nang dahan-dahang hilahin ni Irene ang jacket niya. Ngumiti siya at tuluyang niyakap ang babae. Nagdadasal na lang talaga silang dalawa na walang lalabas bigla sa pamilya ni Irene. “I think my relatives like you.” Irene muttered while tapping Ilhoon’s back. “You think? Sayang naman rap ko kanina kung hindi.” Pareho silang natawa at bumitiw sa yakap. Ilhoon’s arms stayed behind Irene’s back, settling itself on her shoulder. “Mas nakasama ko pa ata sila ngayong araw kaysa sa’yo.” Pinaglaruan ni Ilhoon ang kamay nilang dalawa habang nakatingin dito. 
“Eh sila tita? si tito?” Ilhoon stared at Irene, “Ikaw ba?” 
Irene looked up and met his stares. She pursed her lips and took her time to answer. Ilhoon patiently waited and when Irene was about to reply, a buzz was heard from Ilhoon’s pocket. 
Mariing napapikit si Ilhoon habang natawa naman si Irene. Umayos ito ng upo at kinuha ang inumin na nasa harap nila. 
“Sungjae kapag di importante sasabihin mo papatayin kita.” She glanced at Ilhoon who’s now on the phone. It’s probably Sungjae since she heard his name. Tumaas ang kilay niya nang sumulyap si Ilhoon sakanya at tumango habang nakikinig sa phone niya. 
“Ano raw?” Ilhoon was typing on his phone before placing it on the table in front of them. “Wala. Kupal lang.” 
“Bakit?” Ilhoon pursed his lips and stared at Irene.”Nagtatanong lang silang lahat. Nakita ata sa story ko. Di ko nga gets bakit ang big deal.” Bumaba ang tingin nito sa kamay na pinaglalaruan ang hawak na telepono. Irene tilted her head and thought of something for about a minute now. 
“You can tell them.” 
Umangat ang ulo ni Ilhoon at tumaas ang kilay. He’s always been so respectful of Irene’s decision. Kaya nga noong sinabi ni Irene na ayaw niya ipasabi sa lahat, nirespeto niya agad. Noong una ay sumama ang loob niya dahil sino ba naman ang gustong itago ka, ‘di ba? But he figured that Irene wasn’t hiding him. Kasi noong nagtanong si Sungjae, pinaalam niya naman. Noong nakita sila ni Wendy, hindi niya naman tinanggi. At ngayon, pinakilala pa siya sa pamilya niya. She simply just want privacy. And Ilhoon would do anything to respect that. That’s just easy for him anyway. Mabuti na yung walang alam ang lahat kesa si Irene ang umayaw. 
“Sure ka?” Ilhoon’s chest almost jumped out when Irene nodded. It was obvious on his face kaya naman matamis na ngumiti si Irene. “Alam na nga ng pamilya ko eh. You can tell your friends.” Irene creased her brows when Ilhoon’s face looked troubled. “What’s wrong?”
“Iniisip ko lang kung paano. Buong campus ata kasi yung kaibigan ko.” Irene laughed and gestured a face palm. “Bahala ka sa buhay mo.” Kinuha nito ang cell phone at nag-online na rin. 
“Alam na ng friends mo?” Ilhoon asked. Irene glanced at him then back to her phone. “Sasabihin ko pa lang.” 
Ilhoon smiled widely before biting his lips. He wouldn’t announce it to the world, of course. A few friends would do. 
“Ngayon talaga natin sasabihin? maya na lang babe.” Ilhoon pouted when Irene just chuckled and continued typing on her phone. “Nakapag-tweet ka na nga eh.”
Irene is not really a fan of big crowds, not a people pleaser as well. Unlike Ilhoon whose given the award of congeniality of the year in their school. She knew that when she started entertaining him. She knew everyone had to know, even if they don’t need to. Kahit nga noong wala pa siyang pakialam sa lalaki, marami pa rin ang bumabati sakanya dahil kalat sa campus na siya ang crush ni Ilhoon. I mean, she built her name as well. Being the top student of their batch, and practically carrying the name of the school in every competition she’s in. Wala naman silang pinagkaiba ni Ilhoon, matalino rin naman ito at responsable, mas carefree nga lang ito kesa kay Irene. And like what she said, people pleaser. 
That’s why she didn’t give any damn when Ilhoon confessed to her. He practically confessed to everyone first before to her, kaya pinagdudahan niya ang totoong intensyon ni Ilhoon noong una dahil baka kagaya ng iba, ganda lang din ang habol nito sakanya. Sawa na siya dun, matagal na. But when she said she didn’t want anyone to know that they’re hanging out, she was surprised that Ilhoon agreed to it. Kahit sobrang daldal nito at sobrang daming kaibigan sa campus, wala siyang narinig na kalat na sa campus na nanliligaw ito sakanya. Kahit nga sa mga kaibigan niya, wala rin siyang pinagsabihan. Sungjae just realized it on his own, Ilhoon technically did not say anything. So she kept her own word and had her friends kept under the dark as well. She didn’t say anything, but she was touched with how he tried his best to pursue her with his own genuine ways. Along the way, she’s letting herself let loose whenever they talk or they hang out. Masarap pala sa pakiramdam yung ganun. 
So when her friends asked her if it’s really serious now, she already had an answer in her mind. She had the answer the whole day now, actually. When Ilhoon asked her a while ago if she likes him already, she wondered if he really didn’t notice, or he just need her words as well. In those months that he was courting her she admits that she was hesitant at first, but she learned to like him anyway. Hindi naman siya mahirap magustuhan, no wonder everyone in the campus likes him. Kahit nga yung pamilya niya, they spend a day with him and they already like him.
It’s like the universe is already telling her that it’s time. 
“Ano yung sa twitter? gusto nga ako nila tito?” Irene looked up and saw Ilhoon with his brows creased and curiosity in his eyes. Kumuha ito ng inumin at kababalik lang. 
She smiled and pretended to browse her phone. Umupo naman si Ilhoon sa tabi niya at tinitigan siya. She burst our laughing when the guy literally just stared at her. Alam niyang ayaw ni Irene na masyadong kinukulit siya. So, he just opted to wait and stare at her, huh? 
“Para kang tanga.” Irene was still laughing while hitting Ilhoon’s shoulder. 
“Ano nga? gusto ako nila tito?” Irene hid a smile and nodded while looking at her phone. She honestly can’t understand what she’s doing with it, but she needed a distraction, at least. 
Malaki ang ngiti ni Ilhoon at napa “yes” bago sumandal sa upuan. Irene stared at him while he started blabbering. 
“Sabi ko na eh. Kanina sabi ng papa mo mahirap ka raw pakisamahan tapos sabi ko hindi naman. Tapos pareho kaming natawa nung sabi ko high maintenance ka tapos umagree siya.” Napataas ang kilay ni Irene sa sinabi ni Ilhoon na siya namang ikinatawa ng lalaki at nag peace sign pa. Nagpatuloy ito sa pagsasalita.
“Pero sabi ko nga okay lang kasi lahat nga ng friends ko napakisasamahan ko ganun. Tapos nakita ko yung approval sa mata ng papa mo babe ganun halatang gusto ako di naman sa pagmamayabang.” Ilhoon chuckled while Irene just nods and listened to him.
“Yung mama mo naman alam kong gusto niya na ako nung halos maubos ko yung ulam kanina.” Malakas itong natawa nang maalala na sobrang dami niyang kinain sa tanghalian kanina. “Nga pala sabi ko kay tita kapag nagpatayo siya ng restaurant o kalinderya ako number one niyang costumer tapos hinampas ako sabi ko lang naman---”
“Gusto kita.” 
Ilhoon held his breath when he heard what Irene said. Tama ba ang narinig niya? Nilingon niya ang babae na ngayon ay malaki na ang ngiti habang pinaglalaruan ang cell phone. 
“Ha?” Ngumiti si Irene bago tuluyang hinarap si Ilhoon na ngayon ay nanlalamig na ang kamay. 
“Gusto rin kita,” she declared. Crsytal clear. Ilhoon just stared at her, unable to say anything yet. 
“Shet ang aggressive.” Was what he chose to reply when he was able to recover from the shock. Natawa na lamang si Irene dahil sa sobrang random nito. Ano pa nga ba ang aasahan niya kay Ilhoon? 
Ilhoon cleared his throat before moving closer to Irene. Tinuro niya ang sarili bago tinuro si Irene. “So... tayo na?” 
“Sa tingin mo?” Irene raised her brow. Ilhoon bit his lip and nodded, realizing the situation now. 
“Ako lang ‘to, Irene.” He teased. 
“Grabe, the audacity.” Irene replied. 
Pareho silang natawa bago tinitigan ang isa’t-isa. So, ito na ba yung moment na parang naka slow motion ang lahat? Yung ramdam mo yung paru-paro sa tiyan mo? because the both of them can attest that it’s true. 
Ilhoon suddenly hugged Irene to which the girl responded as well even though she was quite surprised for a moment there. 
“Girlfriend na kita ha?” Ilhoon confirmed while looking at her, arms encircled around her shoulder. 
“Ayaw mo ba?” Ilhoon smirked before closing his eyes and placing a soft kiss on Irene’s forehead. 
“I love you,” he could only say. Irene smiled before slapping his face softly. 
“Gabi na, umuwi ka na.” 
Malakas na natawa si Ilhoon nang mabilis na tumayo si Irene at nagsimulang maglakad. It was the first time she heard him say that in person. 
“Bebe, namumula ka!” Lumingon si Irene at sinamaan lamang siya ng tingin bago nagpatuloy maglakad papasok sa bahay nila. Natatawang umiling na lamang si Ilhoon at inayos ang lamesa bago sumunod sa girlfriend niya.
Girlfriend. Naks. He can finally say that now. 
Girlfriend niya na ang crush niya. 
-END-
0 notes