:D

AHHHHHHHH FUCK YEAAAAH THANK YOUUUUU

✶ . . 𖥻 ikaw lang ang mamahalin

Moon tonight 29Nov2023 Wednesday "The full moon whispers secrets to the night, casting its mystical light upon the world's wonders, reminding us that even in darkness, there is always a radiant source of guidance and enchantment."

"Under the luminous gaze of the full moon, we are reminded that even in darkness, there is beauty and guidance. Like the moon itself, may we shine brightly and gracefully upon the world, illuminating our path with love, hope, and endless possibilities."

"Bathing in the moon's ethereal glow, we are reminded that every phase of life has its own unique beauty and that even our darkest moments can be illuminated by the brilliance of hope."

LITERARY: Train of Events

An Art Trade I did with FireballGremlin of Goku, Raditz and Turles having some time talking in a bar/tavern setting.

I think it came out pretty neat! 8D

takipsilim, buwan, at tala.

hindi naman talaga takipsilim ang siyang dahilan kung bakit ako’y pumupunta sa lilim at nagdarasal nang taimtim na alisin itong dilim.

hindi naman talaga ang buwan ang sanhi ng aking kapighatian.

hindi naman talaga ang mga tala ang siyang sumisimbolo ng bawat luha.

hindi naman talaga sila ang may sala, kundi’y mga saksi. ang aking piping mga saksi.

sila ang saksi ng taimtim kong pagdusa.

saksi sa aking pagkukulang, minsa’y sa pagkasobra.

saksi sa kung paanong nagsimula sa isang walang laman na bote sa gilid ng kuwarto na ngayo’y kuwebang walang apoy sa gitna ng puso.

nakita ang pagbabago—kasiguraduhang dahang-dahang nagpaalam na pinalitan ng pagdududa’t mga agam-agam.

sila rin ay naging saksi sa pagkupas ng litrato ng isang bayaning sa utak ay naging mala-demonyong walang sungay, walang buntot, at walang pulang mga mata—ngunit mayroong maituturing na titulo sa buhay ng munting bata.

sila ang mga saksing pinipiling hindi magsalita, magmasid lamang at damhin din ang aking nadarama.

ilang taon ko ring inakalang sila ang may sala ng aking paghagulhol,

ngunit hindi ba’t hindi naman nila kasalanang wala silang magawa kundi’y ako ay pagmasdan at hindi na dumada.

hindi naman nila kasalanang ang kanilang pagkinang simbolismo ng pag-asa ay iba sa aking pag-akalang ito ay sa aki’y tumatawa.

takipsilim, buwan, at tala.

ang aking mga saksi sa t'wing hinahamon ako ng Dakila.

Ito na naman tayo

Andito na naman ako sa puntong 'to Kung saan napakabagal ng mundo ko. Isang minuto ay isang taon, Isang taon ay parang kahapon.

Mga alaalang gusto ko ng itapon Isa-isa itong nagtitipon-tipon Gustuhin ko mang makaahon Wala na akong magawa tungkol d'on.

Kahit di ko gustuhin Sasariwain lahat ng tamis Pati na din lahat ng sakit. Kung bakit mas madami ang pait Kaysa sa sarap ng hagikgik Ay gustong-gusto kong tanungin Kahit alam kong walang makukuhang balik-sabi.

Ang isiping ito'y hindi mawaglit. Kahit lamang na sa isang sandali. Mas lalo lamang tumitriple ang hapdi Sa paghahanap ng sagot Kung paano maaalis Ang kirot sa dibdib. Kaya ako na lang ay tatahimik At hahayaang matapos ang gabi Ng may luha sa aking tabi.

Ito na naman yung puntong Ang araw ay kay dilim At sa gabi'y humihiling. Ang araw na kay sakim At ang buwan na ginigiliw.

Ito na naman tayo, Buwan na siyang katukayo, At araw na aking katalo. Ito na naman, Ang araw na pinipilit akong magpanggap Kahit ang puso ko'y dusta. Wala akong magagawa Kundi ang ipinta Ang araw-araw na maskara Kunwaring masaya. Dahil kung ipapakita ang lukot At laos ng pintura Ang araw ay hindi titigil sa pang-aalipusta Sasabihin kung gaano ako kaduwag Ipapamukha kung paanong ako'y madrama.

At sobrang nakapagtataka Gusto kong itanong kung siya ba'y walang problema Kung ako lang ba Ang tanging duwag sa mata niya O siya rin kaya? Kung siya ba'y hindi nasasaktan At bakit parang hindi niya ako naiintindihan? O ako lang ba? Ako lang ba ang nag-iisip Kung paanong ang araw ay mapang-api Ako lang kaya?

Baka hindi ko lang siya maintindi Baka gusto niya lang ay ang aking ikabubuti Dahil kung magpapakain ako Sa bagal at dilim ng mundo Ay posibleng mawala ako Tulad ng kung paano binibigyan ng araw Ang buwan ng liwanag Kung paanong nakikita ko ito Dahil sa kanya. Kung paanong minamahal ko ito Dahil sa ilaw na taglay niya. Baka nga ako lang.

Pero minsan gano'n talaga Darating sa punto na mawawala ang liwanag At ang buwan ay di ko na makikita Ang mundo ay muling babagal Kahit sa akin lang. Ganon talaga, Darating sa puntong didilim na lang bigla Kahit di mo gustuhin, magugulat na lang sila Dahil ang iniirog na buwan ay mawawala Pero makakasanayan din nila

Babalik din ako, Hindi habang buhay ay kailangang ganito. Ang araw na siyang aking katalo, Ay naiintindihan ko na ngayon Kahit minsan ay hindi magkaayos Alam kong minamahal niya lang ako.

Kaya babalik ako, Pag bumalik ang sinag ng araw Pag muli niya akong mailawan At makikita mo ako Makikita mo ang bakas ng mga kahapon ko Madami man ang tumama at nanakit dito 'Di mo maipagkakaila na minamahal mo ako Ang buwan na siyang aking katukayo, Ang buwan na minamahal mo Yun ay walang iba kundi ako.

Pasensya, Kung minsan ay lungkot ang dala ko sayo. Pasensya, Kung minsan ay nawawala ako. Pasensya, Sa lahat ng pasakit na dala ko sayo. Nawa'y maintindihan mo ako. Dahil minsan darating tayo sa punto, At masasabi mo na lang, 'Ito na naman tayo'.

— Johanna M.L. "Luna" D. Sibayan

This is a tagalog spoken poetry about how I felt back then about me and my mom's difference, and my ongoing depression. Written in 2017.

A little style experiment

one.

"and in the end, everything we have makes it worth the fight"

Ito yung eksaktong mga salita na tumatak noong pinapakinggan natin ang paborito mong kanta noong Enero 14, 2023. Ginawa mong madali para sa akin lahat nung araw na yon. Sa totoo lang, di ko alam paano ka kakausapin, yayakapin at kung ano pa man dahil natatakot ako sa magiging reaksyon mo. Pero ginawa mo 'tong madali sapagkat di ka nagdalawang isip na hawakan ang aking mga kamay at iyo mo akong ihagkan. Kaya't naging madali na rin para sa akin sabihing mahal kita at tanungin yung tanong na matagal nating inintay. Nung araw na iyon, tinuruan mo kong di matakot. Kung kaya't sa loob ng unang buwan natin, hinarap ko ang pinakakinakatakutan ko, ang umamin sa pamilya ko kung ano ako. Dahil sayo, naging malaya ako. Salamat, mahal! Salamat dahil sa isang buwan, pinaramdam mo sa akin ang walang hanggang pag-ibig. Hindi ko maipapangako na puro masasaya lamang ang mararamdaman natin sa relasyong to, pero pinapangako ko na ikaw ang pipiliin ko lalo na sa mga pagkakataong parehas tayo natatakot. Dahil tinuruan mo kong wag matakot, pinapangako ko na haharapin pa natin ang mga susunod na mga araw, buwan at mga taon na may tapang. Kaya wag ka na matakot mahal, kasi sasamahan kita palagi. Mahal na mahal kita!

05/31

To my almost other-half.

I love everything about you, mahal ko.

Masaya akong nakilala ka, masaya akong nakita at nakasama ka sa maikling panahon, masaya akong naramdaman ko ang pag mamahal mo, at masaya ako na kahit papaano ay naibahagi ko ang pagmamahal ko sa’yo.

Gusto ko lang malaman mo na sobrang willing ako na mahalin ka, intindihin ka, alagaan ka at pati na rin ang bumyahe. Gusto ko matutunan at alamin ang mga bagay-bagay na hindi ko pa alam with you. Yung mga sugat mo para hindi ko magawa sayo ang mga nagawa nila, para alam ko kung paano ka mamahalin at aalagaan.

Alam ko na wala tayong label— pero hindi ko iniisip kung may label man o wala, kasi alam ko nararamdaman ko, at pure ang intensyon sayo.

Everytime na iniisip kong mawawala ka o mapupunta ka sa iba, hindi ko kayang makita. At doon ko narealize na mahal na pala kita, hindi ko lang maamin sa sarili ko.

Yung mga araw at gabi na nag ccrave ako sa presensya mo, sa yakap at halik mo, doon ko napagtanto na gustong-gusto kita— na gusto kitang makasama.

Halos wala na akong nakikitang mali o kulang sayo kasi kuntento na ako kaso pasensya kasi hindi yun yung naramdaman mo.

Mahal ko, malapit na matapos ang gabi na ‘to pero patuloy ko pa rin pinapaniwala ang sarili ko na babalik ka pa, patuloy ko pa rin niloloko ang sarili ko na kakausapin mo pa ‘ko.

Binigyan ko ng ilang araw ang sarili ko, sinaktan at pinaasa nang paulit-ulit pero siguro tama na ‘to, mamahalin na lang siguro kita mula sa malayo.

I was willing to stay, sobra, to work things out, to learn more of you— us. And that’s what hurts the most.

We deserve— you deserve a love without trust issues and insecurities.

At katulad ng buwan, kontento na akong hinahangaan at minamahal ka sa malayo.

Para sa susunod na magmamahal sa kanya;

Paki-ingatan sya, piliin mo sya kahit may mga pagkakataon na mahirap na piliin sya. And please, h’wag mong sayangin ang isang katulad nya.

Kelangan nya ng assurance, na ipaparamdam mong sya lang. Overthinker din sya, kaya h’wag mong hayaan na matapos ang gabi na hindi kayo ayos.

Mahal na mahal ko yan kaso wala na akong chance para madama pa ang pagmamahal nya. At ngayon, palalayain ko na rin ang sarili ko katulad ng pagpapalaya ko sayo.

The turtle blogs keep getting percieved

IS THAT FUCKING PMSEYMOUR

ITS MY FUCKING ALT BLOG ???????

"As the full moon illuminates the night sky, it reminds us of the beauty found in both light and darkness, teaching us to embrace all aspects of ourselves."

LITERARY: Fate in Faith

Mammon x OC (Main Character) Animatic || SaruMammon

Buwan

“Ngunit kahit iba-iba ang anyo ng buwan, kahit naglaho ito minsan, mananatili pa rin ang liwanag at ganda nito. Hindi magbabago ang layunin nitong magbibigay liwanag sa gitna ng dilim,” No matter the different phases the moon goes through, even if it disappears at times, its light and beauty will still remain. Its purpose of providing light in the midst of darkness will not change. This…

View On WordPress